highlander
Member
Περιεχόμενα
Πρώτη ημέρα-Άφιξη στην πόλη που δεν κοιμάται ποτέ
Αφού καταφέραμε να ανέβουμε στο αεροπλάνο (το οποίο στο πήγαινε είχε πολύ καλό service), να η αγωνία για το τι θα κάνουμε, να για το τι θα δούμε, να και κάτι ταινίες καινούργιες (γλυτώσαμε και 2 μωρά που τα είχαμε σταμπάρει στο check-in και κλαίγανε τα καημένα τουλάχιστον για ένα 7ωρο!) φτάνουμε στο αεροδρόμιο στις 16:30. Βλέπουμε μια τεραστίων διαστάσεων ουρά ελέγχου, στον οποίο σου παίρνουν φωτογραφία και δακτυλικά αποτυπώματα και χάνουμε κανένα 45λεπτο. Όντως πολύ κουρασμένοι, αποφασίζουμε να πάρουμε ταξί (45 δολλάρια + διόδια) για το four points sheraton στο soho. Αποφασίσαμε να πάρουμε ταξί ακολουθώντας την συμβουλή συνοδοιπόρων για να δούμε κάτι από την πόλη και όχι εναέριο τρένο (και μετά μετρό). Πάμε να βγούμε από το αεροδρόμιο και....ψιλόβροχο με κρύο. Εμείς όμως επειδή δεν μασάμε στηθήκαμε στην ουρά και περιμέναμε για ταξί. Υπήρχε μια υπεύθυνη στην ουρά που καθοδηγούσε ποιός θα πάρει ποιό ταξί (όχι αστυνομικός όπως στην Αθήνα-έχουμε τόσους πολλούς που δεν ξέρουμε τι να τους κάνουμε-, απλά εργαζόμενος του αεροδρομίου-μπορεί και της εταιρίας ταξί). Μπαίνουμε στο ταξί, το οποίο είχε και ένα μεγάλη οθόνη στο κέντρο του πίσω καθίσματος το οποίο είχε και navigation (αν και είναι fixed η τιμή για manhattan είναι πολύ καλό για να ξέρεις που πας και επίσης βλέπεις ότι δεν σε κλέβει ο ταξιτζής) και διάφορες ειδήσεις/καιρό κ.λ.π. Αρκετή κίνηση για να φτάσουμε ξενοδοχείο, αν θυμάμαι καλά γύρω στην 1 ½ ώρα. Του αφήνω του ταξιτζή 7-8 δολλάρια παραπάνω (είχα δει ότι γενικά παίζουν φιλοδωρήματα γύρω στο 15% παντού) ο οποίος με τα χίλια ζόρια τα πήρε-παράξενο. Το ξενοδοχείο όπως προανέφερα είναι το Four Points Sheraton at Soho Village το οποίο είναι πολύ κοντά σε 2 στάσεις μετρό και επίσης είχε πολύ καλές κριτικές στο Tripadvisor (εν συγκρίσει με το αντίστοιχο στο midtown). TFT οθόνη σχετικά ευρύχωρο, το μόνο αρνητικό είναι ότι βρισκόταν στον 5ο όροφο (από τους 30?) και δεν βλέπαμε πολλά πράγματα. Για το ξενοδοχείο το έψαχνα για κανένα 2μηνο και το έκλεισα τον φεβρουάριο που έβγαλε προσφορά για 1090 δολλάρια (από 1500 νομίζω). Τακτοποιηθήκαμε και βγήκαμε αμέσως έξω ακολουθώντας την συμβουλή φίλου που επέστρεψε 15 ημέρες πριν και μας είπε να μην ξαπλώσουμε καθόλου και να πέσουμε για ύπνο από 11 και μετά.
Όντως η περιοχή του soho φαινόταν, εκ πρώτης όψεως, εντυπωσιακή με πολλά cafe και μπαράκια. Τίποτα δεν έδειχνε για το τι θα επακολουθήσει....Η αρίθμηση των οδών είναι πολύ εύκολη να την καταλάβει κάποιος καθώς όπως ανεβαίνεις στο manhattan η αρίθμηση των οδών αυξάνει και αντίστοιχα οι κάθετες λεωφόροι αυξάνουν από τα δεξιά στ’ αριστερά. Δεν θα σας δώσω περισσότερες εξηγήσεις για την αρίθμηση διότι πολλοί άλλοι εξερευνητές έχουν αναλύσει το συγκεκριμένο θέμα.
Σε 100 μέτρα είμαστε στο μετρό, μπλε γραμμή (Ε) κατευθυνόμενοι στο κέντρο (uptown κατεύθυνση). Παίρνουμε και από μια εβδομαδιαία κάρτα του μετρό (27 δολλάρια το άτομο) γιατί σκεπτόμενος ότι θα λιώσουμε στο περπάτημα σίγουρα θα είχαμε την ανάγκη του μετρό στο τέλος, όπως και έγινε.Ξαναγυρνάμε στο θέμα μας, σχετικά με το μετρό, όπου βλέπετε downtown σημαίνει ότι η γραμμή κατευθύνεται προς νότο ενώ uptown προς βορρά. Κατεβαίνουμε στην 53η οδό και 7η Λεωφόρο και........ παιδιά δεν μπορώ να το περιγράψω. Οι ουρανοξύστες σαν μανιτάρια, ο ένας δίπλα στον άλλο με τις διαφημιστικές πινακίδες στο Broadway να κάνουν την νύχτα μέρα. Ορδές κόσμου να πηγαινοέρχονται (και φανταστείτε ότι δεν είχε έρθει σαββατοκύριακο) δίνοντας όντως την αίσθηση ότι αυτή η πόλη είναι το κάτι τελείως διαφορετικό, τουλάχιστον απ’ όλες όσες είχα επισκεφθεί στο παρελθόν, τριτοκοσμικές και μη. Κατεβαίνουμε την 7η λεωφόρου κοιτάζοντας σαν χάνοι ψηλά (καλά εγώ έχω πάει LA και San Fran αλλά αυτό το πράγμα είναι το κάτι άλλο) βλέποντας τα θέατρα (χε χε στην γυναίκα μου δεν είχα πει ότι είχα κλείσει 2 θέατρα-ήθελα να το παίξω και ρομαντικός τρομάρα μου!), τα καφέ, τα απίστευτα πολλά φαγάδικα. Αναγνωριστική βόλτα ήταν διότι μέσα στις επόμενες ημέρες σίγουρα θα ξαναπερνούσαμε. Άλλωστε ψιλοέβρεχε με πολύ αέρα (είχε κρύο-φανταστείτε να ερχόμασταν Φεβρουάριο!) και δεν μπορούσαμε να καθίσουμε για πολύ ώρα σε ανοιχτό χώρο. Πεινούσαμε σαν τρελοί και είπαμε να φάμε κανένα burger οπότε πήγαμε στο Burger Joint μέσα στο meridien στην 118 57η οδό στο ύψος της 6ης λεωφόρου. Είχα ακούσει από άλλους ότι είναι τρομερό οπότε βουρρρρρ. Φτάσαμε στην Times Square στην οποία δεν μπορούσα να καταλάβω πόσο παραπάνω κόσμος θα μπορούσε να χωρέσει σε αυτό το μέρος. Όλοι οι καλοί χωράνε θα μου πείτε, συμφωνώ απόλυτα. Πίτα σε κινεζοειδής (πάσης εκδοχής), μαύρους, άσπρους και κάθε λογής εθνικότητας. Για να βγάλεις φωτογραφίες κάνεις κανένα 2λεπτο μέχρι να φύγουν οι προηγούμενοι από το συγκεκριμένο σημείο. Γεμάτος θέατρα ο χώρος, πάρα πολύς κόσμος, δεν συνίσταται σε ανθρώπους με αγοραφοβία! Αφότου τρελαθήκαμε από την Times Square στρίψαμε αριστερά (κατεβαίνοντας) μέχρι να δούμε την 6η λεωφόρο και μετά πήγαμε βόρεια (uptown για να καταλαβαινόμαστε). Βρίσκουμε το ξενοδοχείο (κυριλέ φαινότανε από έξω) και μπαίνοντας μέσα βλέπουμε στα 30 μέτρα μια ουρά 5-10 ανθρώπων στ’ αριστερά να περιμένουν έξω από μια κουρτίνα για να μπουν σε ένα δωμάτιο. Που ήρθαμε ρε γ.... είπα. Περιμέναμε κανένα 5λεπτο και τελικά μπήκαμε σε ένα πολύ ωραίο μέρος που έφτιαχνε μόνο burgers και πατάτες. Εκπληκτικό burger (αν και τσιμπημένο άξιζε τα λεφτά του) , very well done για να είμαστε σίγουροι μην φάμε σούσι στο τέλος και όχι burger. Ισπανοί, Γάλλοι χαμός μέσα, όπου μόλις τελείωνες το burger έφευγες για να δώσεις θέση σε άλλους που περίμεναν. Αχ, λάδωσε το αντεράκι μας λίγο. Με τα πολλά η ώρα είχε πάει 22:30 και περνώντας ξανά από Times Square (για να εμπεδώσουμε) στρίψαμε δεξιά στην 42η και φτάσαμε στο Penn Station για να επιστρέψουμε στο ξενοδοχείο με μετρό. Προσοχή την ίδια ημέρα παιζόταν το 16ο επεισόδιο του Lost αλλά πιστέψτε με αποφασίσαμε να μην ανοίξουμε καθόλου τηλεόραση την συγκεκριμένη μέρα όπως και την Κυριακή βράδυ που παιζόντουσαν τα 2 τελευταία επεισόδια. Δεν χαλάς 2 βράδια από τα 6 διαθέσιμα που έχεις στην Νέα Υόρκη για να δεις ‘Αγνοούμενους’ όσο και πορωμένος να είσαι (όπως εμείς).
Φθάσαμε στο ξενοδοχείο, το ψιλόβροχο συνεχίζεται. Μπαίνουμε στο internet από το netbook που τελικά ήταν απαραίτητο και είδαμε ότι την επόμενη ημέρα θα είχε ίσως ψιλόβροχο, οπότε αποφασίσαμε αλλαγή προγράμματος και Ψώνια!!!! Για να δούμε αν αληθεύουν όσα διαβάσαμε για woodbury’s και άλλα εμπορικά κέντρα!
Αφού καταφέραμε να ανέβουμε στο αεροπλάνο (το οποίο στο πήγαινε είχε πολύ καλό service), να η αγωνία για το τι θα κάνουμε, να για το τι θα δούμε, να και κάτι ταινίες καινούργιες (γλυτώσαμε και 2 μωρά που τα είχαμε σταμπάρει στο check-in και κλαίγανε τα καημένα τουλάχιστον για ένα 7ωρο!) φτάνουμε στο αεροδρόμιο στις 16:30. Βλέπουμε μια τεραστίων διαστάσεων ουρά ελέγχου, στον οποίο σου παίρνουν φωτογραφία και δακτυλικά αποτυπώματα και χάνουμε κανένα 45λεπτο. Όντως πολύ κουρασμένοι, αποφασίζουμε να πάρουμε ταξί (45 δολλάρια + διόδια) για το four points sheraton στο soho. Αποφασίσαμε να πάρουμε ταξί ακολουθώντας την συμβουλή συνοδοιπόρων για να δούμε κάτι από την πόλη και όχι εναέριο τρένο (και μετά μετρό). Πάμε να βγούμε από το αεροδρόμιο και....ψιλόβροχο με κρύο. Εμείς όμως επειδή δεν μασάμε στηθήκαμε στην ουρά και περιμέναμε για ταξί. Υπήρχε μια υπεύθυνη στην ουρά που καθοδηγούσε ποιός θα πάρει ποιό ταξί (όχι αστυνομικός όπως στην Αθήνα-έχουμε τόσους πολλούς που δεν ξέρουμε τι να τους κάνουμε-, απλά εργαζόμενος του αεροδρομίου-μπορεί και της εταιρίας ταξί). Μπαίνουμε στο ταξί, το οποίο είχε και ένα μεγάλη οθόνη στο κέντρο του πίσω καθίσματος το οποίο είχε και navigation (αν και είναι fixed η τιμή για manhattan είναι πολύ καλό για να ξέρεις που πας και επίσης βλέπεις ότι δεν σε κλέβει ο ταξιτζής) και διάφορες ειδήσεις/καιρό κ.λ.π. Αρκετή κίνηση για να φτάσουμε ξενοδοχείο, αν θυμάμαι καλά γύρω στην 1 ½ ώρα. Του αφήνω του ταξιτζή 7-8 δολλάρια παραπάνω (είχα δει ότι γενικά παίζουν φιλοδωρήματα γύρω στο 15% παντού) ο οποίος με τα χίλια ζόρια τα πήρε-παράξενο. Το ξενοδοχείο όπως προανέφερα είναι το Four Points Sheraton at Soho Village το οποίο είναι πολύ κοντά σε 2 στάσεις μετρό και επίσης είχε πολύ καλές κριτικές στο Tripadvisor (εν συγκρίσει με το αντίστοιχο στο midtown). TFT οθόνη σχετικά ευρύχωρο, το μόνο αρνητικό είναι ότι βρισκόταν στον 5ο όροφο (από τους 30?) και δεν βλέπαμε πολλά πράγματα. Για το ξενοδοχείο το έψαχνα για κανένα 2μηνο και το έκλεισα τον φεβρουάριο που έβγαλε προσφορά για 1090 δολλάρια (από 1500 νομίζω). Τακτοποιηθήκαμε και βγήκαμε αμέσως έξω ακολουθώντας την συμβουλή φίλου που επέστρεψε 15 ημέρες πριν και μας είπε να μην ξαπλώσουμε καθόλου και να πέσουμε για ύπνο από 11 και μετά.
Όντως η περιοχή του soho φαινόταν, εκ πρώτης όψεως, εντυπωσιακή με πολλά cafe και μπαράκια. Τίποτα δεν έδειχνε για το τι θα επακολουθήσει....Η αρίθμηση των οδών είναι πολύ εύκολη να την καταλάβει κάποιος καθώς όπως ανεβαίνεις στο manhattan η αρίθμηση των οδών αυξάνει και αντίστοιχα οι κάθετες λεωφόροι αυξάνουν από τα δεξιά στ’ αριστερά. Δεν θα σας δώσω περισσότερες εξηγήσεις για την αρίθμηση διότι πολλοί άλλοι εξερευνητές έχουν αναλύσει το συγκεκριμένο θέμα.
Σε 100 μέτρα είμαστε στο μετρό, μπλε γραμμή (Ε) κατευθυνόμενοι στο κέντρο (uptown κατεύθυνση). Παίρνουμε και από μια εβδομαδιαία κάρτα του μετρό (27 δολλάρια το άτομο) γιατί σκεπτόμενος ότι θα λιώσουμε στο περπάτημα σίγουρα θα είχαμε την ανάγκη του μετρό στο τέλος, όπως και έγινε.Ξαναγυρνάμε στο θέμα μας, σχετικά με το μετρό, όπου βλέπετε downtown σημαίνει ότι η γραμμή κατευθύνεται προς νότο ενώ uptown προς βορρά. Κατεβαίνουμε στην 53η οδό και 7η Λεωφόρο και........ παιδιά δεν μπορώ να το περιγράψω. Οι ουρανοξύστες σαν μανιτάρια, ο ένας δίπλα στον άλλο με τις διαφημιστικές πινακίδες στο Broadway να κάνουν την νύχτα μέρα. Ορδές κόσμου να πηγαινοέρχονται (και φανταστείτε ότι δεν είχε έρθει σαββατοκύριακο) δίνοντας όντως την αίσθηση ότι αυτή η πόλη είναι το κάτι τελείως διαφορετικό, τουλάχιστον απ’ όλες όσες είχα επισκεφθεί στο παρελθόν, τριτοκοσμικές και μη. Κατεβαίνουμε την 7η λεωφόρου κοιτάζοντας σαν χάνοι ψηλά (καλά εγώ έχω πάει LA και San Fran αλλά αυτό το πράγμα είναι το κάτι άλλο) βλέποντας τα θέατρα (χε χε στην γυναίκα μου δεν είχα πει ότι είχα κλείσει 2 θέατρα-ήθελα να το παίξω και ρομαντικός τρομάρα μου!), τα καφέ, τα απίστευτα πολλά φαγάδικα. Αναγνωριστική βόλτα ήταν διότι μέσα στις επόμενες ημέρες σίγουρα θα ξαναπερνούσαμε. Άλλωστε ψιλοέβρεχε με πολύ αέρα (είχε κρύο-φανταστείτε να ερχόμασταν Φεβρουάριο!) και δεν μπορούσαμε να καθίσουμε για πολύ ώρα σε ανοιχτό χώρο. Πεινούσαμε σαν τρελοί και είπαμε να φάμε κανένα burger οπότε πήγαμε στο Burger Joint μέσα στο meridien στην 118 57η οδό στο ύψος της 6ης λεωφόρου. Είχα ακούσει από άλλους ότι είναι τρομερό οπότε βουρρρρρ. Φτάσαμε στην Times Square στην οποία δεν μπορούσα να καταλάβω πόσο παραπάνω κόσμος θα μπορούσε να χωρέσει σε αυτό το μέρος. Όλοι οι καλοί χωράνε θα μου πείτε, συμφωνώ απόλυτα. Πίτα σε κινεζοειδής (πάσης εκδοχής), μαύρους, άσπρους και κάθε λογής εθνικότητας. Για να βγάλεις φωτογραφίες κάνεις κανένα 2λεπτο μέχρι να φύγουν οι προηγούμενοι από το συγκεκριμένο σημείο. Γεμάτος θέατρα ο χώρος, πάρα πολύς κόσμος, δεν συνίσταται σε ανθρώπους με αγοραφοβία! Αφότου τρελαθήκαμε από την Times Square στρίψαμε αριστερά (κατεβαίνοντας) μέχρι να δούμε την 6η λεωφόρο και μετά πήγαμε βόρεια (uptown για να καταλαβαινόμαστε). Βρίσκουμε το ξενοδοχείο (κυριλέ φαινότανε από έξω) και μπαίνοντας μέσα βλέπουμε στα 30 μέτρα μια ουρά 5-10 ανθρώπων στ’ αριστερά να περιμένουν έξω από μια κουρτίνα για να μπουν σε ένα δωμάτιο. Που ήρθαμε ρε γ.... είπα. Περιμέναμε κανένα 5λεπτο και τελικά μπήκαμε σε ένα πολύ ωραίο μέρος που έφτιαχνε μόνο burgers και πατάτες. Εκπληκτικό burger (αν και τσιμπημένο άξιζε τα λεφτά του) , very well done για να είμαστε σίγουροι μην φάμε σούσι στο τέλος και όχι burger. Ισπανοί, Γάλλοι χαμός μέσα, όπου μόλις τελείωνες το burger έφευγες για να δώσεις θέση σε άλλους που περίμεναν. Αχ, λάδωσε το αντεράκι μας λίγο. Με τα πολλά η ώρα είχε πάει 22:30 και περνώντας ξανά από Times Square (για να εμπεδώσουμε) στρίψαμε δεξιά στην 42η και φτάσαμε στο Penn Station για να επιστρέψουμε στο ξενοδοχείο με μετρό. Προσοχή την ίδια ημέρα παιζόταν το 16ο επεισόδιο του Lost αλλά πιστέψτε με αποφασίσαμε να μην ανοίξουμε καθόλου τηλεόραση την συγκεκριμένη μέρα όπως και την Κυριακή βράδυ που παιζόντουσαν τα 2 τελευταία επεισόδια. Δεν χαλάς 2 βράδια από τα 6 διαθέσιμα που έχεις στην Νέα Υόρκη για να δεις ‘Αγνοούμενους’ όσο και πορωμένος να είσαι (όπως εμείς).
Φθάσαμε στο ξενοδοχείο, το ψιλόβροχο συνεχίζεται. Μπαίνουμε στο internet από το netbook που τελικά ήταν απαραίτητο και είδαμε ότι την επόμενη ημέρα θα είχε ίσως ψιλόβροχο, οπότε αποφασίσαμε αλλαγή προγράμματος και Ψώνια!!!! Για να δούμε αν αληθεύουν όσα διαβάσαμε για woodbury’s και άλλα εμπορικά κέντρα!
