ΗΠΑ Νέα Υόρκη - Η Πρωτεύουσα του κόσμου!

[highlander]

Χαιρετίζω όλους τους ταξιδιώτες του travestories.
Θα σας πω κάποια πράγματα για το πιο τελευταίο, και το πιο εντυπωσιακό, ταξίδι που είχα με την γυναίκα μου στην Νέα Υόρκη στις 18 Μαίου. Στην Νέα Υόρκη είχαμε 6 διανυκτερεύσεις (Manhattan), όντως λίγες όπως θα διαπιστώσετε και παρακάτω. Το πιο ιδανικό πιστεύω (αν και ούτε 1 μήνας φτάνει!) είναι 10 διανυκτερεύσεις, όχι για να δει κάποιος περισσότερα πράγματα απ’ ότι είδαμε εμείς αλλά για να τα δει πιο χαλαρά.
Ας πάρουμε τα πράγματα όμως από την αρχή.
Κάθε χρόνο κάνουμε, λόγω επετείου, ένα ταξίδι στο εξωτερικό (μακάρι να μπορούσαμε παραπάνω αλλά ελέω μικρών παιδιών δεν μας καλοφαίνεται!) οπότε περί τις αρχές Νοεμβρίου σκεφτόμουνα διάφορους προορισμούς. Μου λέει και ένας φίλος ‘ρε συ δεν έχει μπει στην ιστοσελίδα του travelstories ακόμα?’ Οπότε, τσουπ, την ίδια μέρα μπήκα και τρελάθηκα! Πολλά μέρη για να επιλέξω με ξεκαρδιστικές περιγραφές και επίσης πολλές προσφορές. Σκεπτόμενος ότι μακρυνά ταξίδια θα γίνονται όλο και πιο αραιά για εμάς, η επιλογή ήταν μεταξύ Νέας Υόρκης και Τόκυο. Δύσκολη επιλογή, αλλά εν τέλει εύκολη, βασισμένος στο γεγονός ότι η γυναίκα μου τρελαίνεται για μιούζικαλ και 20’s-30’s καταστάσεις. Λόγω του ότι μας είχαν πρήξει στην Ελλάδα περί ιώσεων, είπαμε αντί Φεβρουάριο να το κάνουμε Μάιο, κίνηση σωστή γιατί τον Φεβρουάριο απ’ ότι άκουσα έχει ψωφόκρυο στο Big Apple. Βρίσκω και μια καλή προσφορά με virgin atlantic από Heathrow απευθείας από Λονδίνο και μέσω airtickets το Αθήνα-Heathrow (σύνολο στο περίπου 1050 ευρώ και για τους 2). Όσον αφορά το ξενοδοχείο, πρέπει να γνωρίζετε ότι όλα τα ξενοδοχεία στο Manhattan είναι τσουχτερά και επίσης σχεδόν όλα δεν περιλαμβάνουν πρωινό, πράγμα που δεν μας χάλασε καθότι υπάρχουν άπειρα μαγαζάκια με θεικό πρωινό παντού. Ένας γνωστός μου από το D.C. μου είπε ότι γνώμη του ήταν να βρω να μείνω κάπου στο Soho, μια πανέμορφη όπως αποδείχτηκε περιοχή με χαμηλά σπιτάκια ελάχιστα νοτιοδυτικά του νησιού. Γενικά πρέπει να μείνετε Manhattan γιατί όπου και να μείνετε αλλού δεν θα σας βολέψει λόγω χάσιμο χρόνου στο μετρό.
Αυτό που δεν σκέφτηκα, και ευτυχώς δεν είχα κάποιο πρόβλημα, είναι ότι τα αεροπορικά εισιτήρια ήταν ξεχωριστά, πράγμα το οποίο σήμαινε ότι έπρεπε να πάρουμε ξανά τις βαλίτσες μας από τον τερματικό σταθμό 4, να πάμε στον 3ο , ξανά check-in κ.λ.π. Περιττό να σας πω ότι οι 2 ώρες και 45 λεπτά που είχαμε στην αλλαγή, μας έφτασαν τσίμα-τσίμα διότι οι βαλίτσες κάνανε 20-30 λεπτά να βγούνε συν την τρομερή ουρά για τον έλεγχο στο check-in για λόγους ασφαλείας.....οπότε καταλαβαίνετε. Αν είχαμε ένα τέταρτο λιγότερο, πιθανότατα θα χάναμε το αεροπλάνο. Τρέχοντας σαν τρελοί στο Heathrow (το είχαμε ξανακάνει όταν πήγαμε σκωτία), κάναμε κάτι γάμπες θεικές! Μπήκαμε στο αεροπλάνο και κάπως ηρεμήσαμε. Κάθε θέση είχε δική της οθονίτσα με μεγάλη επιλογή από ταινίες (πράγμα που μου έλειψε όταν είχα πάει california το 2001 με Lufthansa καθότι είχε κεντρικές οθόνες ανά 6-8 επιβάτες και σου έβαζαν ότι ήθελαν χώρια του ότι στο γυρισμό, το βράδυ, βαρούσα μύγες γιατί όλα ήταν κλειστά). Σαν κλασικοί έλληνες προμηθευτήκαμε και ένα τόνο περιοδικό περιοδικά και εφημερίδες για παν ενδεχόμενο (ξέρετε υψηλού επιπέδου όπως hello, ok, άντε και κανένα national geographic για να μην λέτε ότι είμαστε νεόπλουτοι). Ξέχασα να σας πω ότι πριν το ταξίδι είχα διαβάσει όλες τις ταξιδιωτικές ιστορίες οπότε είχα φτιάξει ένα πρόγραμμα καθημερινό για το που θα πάμε μέχρι και σε ποιά εστιατόρια θα φάμε (τα 1-2 καλά τα υπόλοιπα απλά σαν reference/περιοχή που πηγαίναμε κάθε ημέρα). Περιττό να σας πω ότι τελικά δεν το ακολουθήσαμε πλήρως, οπότε πρότασή μου είναι να μην προγραμματίζετε ακριβώς το τι θα κάνετε. Επίσης κάτι πάρα πολύ σημαντικό είναι ότι η δεύτερη βαλίτσα μας ήταν σχεδόν άδεια για τυχόν ψώνια. Παρότι είμαι τύπος που δεν ψωνίζω μανιωδώς θα σας εξηγήσω (την δεύτερη ημέρα) πώς ένας άνθρωπος, μη καταναλωτικός στα ρούχα (όχι τόσο στα ηλεκτρονικά), μπορεί να φτάσει σε ένα σημείο στο να μη ξέρει τι να πρωτοβάλει σε μια τσάντα τεραστίων διαστάσεων που μας έδιναν σε κάθε μαγαζί.
Επίσης πριν την αναχώρηση είχα κλείσει 2 θέατρα –μιούζικαλ- την 2η και 4η ημέρα (Lion King και phantom of the opera). Οι τιμές ήταν τσιμπημένες 211 (mezzanine) και 259 δολλάρια (6η σειρά) αντίστοιχα. Ήξερα ότι εάν πήγαινε κάποιος λίγο πριν τις παραστάσεις είχε καλύτερες τιμές αλλά ήθελα να είμαι ήσυχος γιατί θα ήμασταν πιεσμένοι χρονικά. Επίσης πριν το ταξίδι έκλεισα και 2 εβδομαδιαία New york city pass (343 δολλάρια) τα οποία ενώ είχα υπολογίσει ίσα ίσα να τ’ αποσβέσω, αποδείχτηκε τελικά ότι η κίνηση ήταν πολύ καλή. Μου τα στείλανε (δεν ήρθαν ποτέ) αλλά η εξυπηρέτησή τους ήταν τέλεια και μου τα στείλανε στο ξενοδοχείο. Γενικά πάντως είναι καλό να υπολογίσετε τι θέλετε να δείτε (πολύ γενικά) και μετά ν’ αποφασίσετε εάν αξίζει να το πάρετε ή όχι. Αν θέλετε να δείτε λίγα αξιοθέατα/ξεναγήσεις τότε ίσως και να μην αξίζει.
Σημείωση: Λόγω κρίσης όλοι (μα όλοι) μας έκαναν τις εξής 2 ερωτήσεις
1) Έχετε συγγενείς εκεί (μήπως και γλυτώναμε διαμονή!)
2) Εάν είναι προσωπικό ή επαγγελματικό ταξίδι!
Ευτυχώς έπρεπε να αποφασίσω για το ταξίδι πριν τον Ιανουάριο διότι όπως και να το κάνουμε ένα τέτοιο ταξίδι σημαίνει ότι πρέπει να είσαι έτοιμος να διαθέσεις ένα διόλου ευκαταφρόνητο ποσό (γιατί όσο και να θέλει να περάσει κάποιος οικονομικά εκεί οι διαφορές δεν είναι μεγάλες).
Συνέχεια....Άφιξη στην Νέα Υόρκη!!!!!

 

• 1
• 2
• 3
• 5
• 5

Επόμενο Κεφάλαιο

1 of 5

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[KLEOPATRA]

Περσι ειχα παει Ν.Υ. σε 20 μερες απο σημερα και με εχει πιασει μια γλυκεια νοσταλγια .
Η ιστορια σου ερχεται την καταλληλη στιγμη και θα την παρακολουθω με αμειωτο ενδιαφερον.Να ειστε καλα να ξαναπατε.

 

[highlander]

Πρώτη ημέρα-Άφιξη στην πόλη που δεν κοιμάται ποτέ
Αφού καταφέραμε να ανέβουμε στο αεροπλάνο (το οποίο στο πήγαινε είχε πολύ καλό service), να η αγωνία για το τι θα κάνουμε, να για το τι θα δούμε, να και κάτι ταινίες καινούργιες (γλυτώσαμε και 2 μωρά που τα είχαμε σταμπάρει στο check-in και κλαίγανε τα καημένα τουλάχιστον για ένα 7ωρο!) φτάνουμε στο αεροδρόμιο στις 16:30. Βλέπουμε μια τεραστίων διαστάσεων ουρά ελέγχου, στον οποίο σου παίρνουν φωτογραφία και δακτυλικά αποτυπώματα και χάνουμε κανένα 45λεπτο. Όντως πολύ κουρασμένοι, αποφασίζουμε να πάρουμε ταξί (45 δολλάρια + διόδια) για το four points sheraton στο soho. Αποφασίσαμε να πάρουμε ταξί ακολουθώντας την συμβουλή συνοδοιπόρων για να δούμε κάτι από την πόλη και όχι εναέριο τρένο (και μετά μετρό). Πάμε να βγούμε από το αεροδρόμιο και....ψιλόβροχο με κρύο. Εμείς όμως επειδή δεν μασάμε στηθήκαμε στην ουρά και περιμέναμε για ταξί. Υπήρχε μια υπεύθυνη στην ουρά που καθοδηγούσε ποιός θα πάρει ποιό ταξί (όχι αστυνομικός όπως στην Αθήνα-έχουμε τόσους πολλούς που δεν ξέρουμε τι να τους κάνουμε-, απλά εργαζόμενος του αεροδρομίου-μπορεί και της εταιρίας ταξί). Μπαίνουμε στο ταξί, το οποίο είχε και ένα μεγάλη οθόνη στο κέντρο του πίσω καθίσματος το οποίο είχε και navigation (αν και είναι fixed η τιμή για manhattan είναι πολύ καλό για να ξέρεις που πας και επίσης βλέπεις ότι δεν σε κλέβει ο ταξιτζής) και διάφορες ειδήσεις/καιρό κ.λ.π. Αρκετή κίνηση για να φτάσουμε ξενοδοχείο, αν θυμάμαι καλά γύρω στην 1 ½ ώρα. Του αφήνω του ταξιτζή 7-8 δολλάρια παραπάνω (είχα δει ότι γενικά παίζουν φιλοδωρήματα γύρω στο 15% παντού) ο οποίος με τα χίλια ζόρια τα πήρε-παράξενο. Το ξενοδοχείο όπως προανέφερα είναι το Four Points Sheraton at Soho Village το οποίο είναι πολύ κοντά σε 2 στάσεις μετρό και επίσης είχε πολύ καλές κριτικές στο tripadvisor (εν συγκρίσει με το αντίστοιχο στο midtown). TFT οθόνη σχετικά ευρύχωρο, το μόνο αρνητικό είναι ότι βρισκόταν στον 5ο όροφο (από τους 30?) και δεν βλέπαμε πολλά πράγματα. Για το ξενοδοχείο το έψαχνα για κανένα 2μηνο και το έκλεισα τον φεβρουάριο που έβγαλε προσφορά για 1090 δολλάρια (από 1500 νομίζω). Τακτοποιηθήκαμε και βγήκαμε αμέσως έξω ακολουθώντας την συμβουλή φίλου που επέστρεψε 15 ημέρες πριν και μας είπε να μην ξαπλώσουμε καθόλου και να πέσουμε για ύπνο από 11 και μετά.
Όντως η περιοχή του soho φαινόταν, εκ πρώτης όψεως, εντυπωσιακή με πολλά cafe και μπαράκια. Τίποτα δεν έδειχνε για το τι θα επακολουθήσει....Η αρίθμηση των οδών είναι πολύ εύκολη να την καταλάβει κάποιος καθώς όπως ανεβαίνεις στο manhattan η αρίθμηση των οδών αυξάνει και αντίστοιχα οι κάθετες λεωφόροι αυξάνουν από τα δεξιά στ’ αριστερά. Δεν θα σας δώσω περισσότερες εξηγήσεις για την αρίθμηση διότι πολλοί άλλοι εξερευνητές έχουν αναλύσει το συγκεκριμένο θέμα.
Σε 100 μέτρα είμαστε στο μετρό, μπλε γραμμή (Ε) κατευθυνόμενοι στο κέντρο (uptown κατεύθυνση). Παίρνουμε και από μια εβδομαδιαία κάρτα του μετρό (27 δολλάρια το άτομο) γιατί σκεπτόμενος ότι θα λιώσουμε στο περπάτημα σίγουρα θα είχαμε την ανάγκη του μετρό στο τέλος, όπως και έγινε.Ξαναγυρνάμε στο θέμα μας, σχετικά με το μετρό, όπου βλέπετε downtown σημαίνει ότι η γραμμή κατευθύνεται προς νότο ενώ uptown προς βορρά. Κατεβαίνουμε στην 53η οδό και 7η Λεωφόρο και........ παιδιά δεν μπορώ να το περιγράψω. Οι ουρανοξύστες σαν μανιτάρια, ο ένας δίπλα στον άλλο με τις διαφημιστικές πινακίδες στο Broadway να κάνουν την νύχτα μέρα. Ορδές κόσμου να πηγαινοέρχονται (και φανταστείτε ότι δεν είχε έρθει σαββατοκύριακο) δίνοντας όντως την αίσθηση ότι αυτή η πόλη είναι το κάτι τελείως διαφορετικό, τουλάχιστον απ’ όλες όσες είχα επισκεφθεί στο παρελθόν, τριτοκοσμικές και μη. Κατεβαίνουμε την 7η λεωφόρου κοιτάζοντας σαν χάνοι ψηλά (καλά εγώ έχω πάει LA και San Fran αλλά αυτό το πράγμα είναι το κάτι άλλο) βλέποντας τα θέατρα (χε χε στην γυναίκα μου δεν είχα πει ότι είχα κλείσει 2 θέατρα-ήθελα να το παίξω και ρομαντικός τρομάρα μου!), τα καφέ, τα απίστευτα πολλά φαγάδικα. Αναγνωριστική βόλτα ήταν διότι μέσα στις επόμενες ημέρες σίγουρα θα ξαναπερνούσαμε. Άλλωστε ψιλοέβρεχε με πολύ αέρα (είχε κρύο-φανταστείτε να ερχόμασταν Φεβρουάριο!) και δεν μπορούσαμε να καθίσουμε για πολύ ώρα σε ανοιχτό χώρο. Πεινούσαμε σαν τρελοί και είπαμε να φάμε κανένα burger οπότε πήγαμε στο Burger Joint μέσα στο meridien στην 118 57η οδό στο ύψος της 6ης λεωφόρου. Είχα ακούσει από άλλους ότι είναι τρομερό οπότε βουρρρρρ. Φτάσαμε στην Times Square στην οποία δεν μπορούσα να καταλάβω πόσο παραπάνω κόσμος θα μπορούσε να χωρέσει σε αυτό το μέρος. Όλοι οι καλοί χωράνε θα μου πείτε, συμφωνώ απόλυτα. Πίτα σε κινεζοειδής (πάσης εκδοχής), μαύρους, άσπρους και κάθε λογής εθνικότητας. Για να βγάλεις φωτογραφίες κάνεις κανένα 2λεπτο μέχρι να φύγουν οι προηγούμενοι από το συγκεκριμένο σημείο. Γεμάτος θέατρα ο χώρος, πάρα πολύς κόσμος, δεν συνίσταται σε ανθρώπους με αγοραφοβία! Αφότου τρελαθήκαμε από την Times Square στρίψαμε αριστερά (κατεβαίνοντας) μέχρι να δούμε την 6η λεωφόρο και μετά πήγαμε βόρεια (uptown για να καταλαβαινόμαστε). Βρίσκουμε το ξενοδοχείο (κυριλέ φαινότανε από έξω) και μπαίνοντας μέσα βλέπουμε στα 30 μέτρα μια ουρά 5-10 ανθρώπων στ’ αριστερά να περιμένουν έξω από μια κουρτίνα για να μπουν σε ένα δωμάτιο. Που ήρθαμε ρε γ.... είπα. Περιμέναμε κανένα 5λεπτο και τελικά μπήκαμε σε ένα πολύ ωραίο μέρος που έφτιαχνε μόνο burgers και πατάτες. Εκπληκτικό burger (αν και τσιμπημένο άξιζε τα λεφτά του) , very well done για να είμαστε σίγουροι μην φάμε σούσι στο τέλος και όχι burger. Ισπανοί, Γάλλοι χαμός μέσα, όπου μόλις τελείωνες το burger έφευγες για να δώσεις θέση σε άλλους που περίμεναν. Αχ, λάδωσε το αντεράκι μας λίγο. Με τα πολλά η ώρα είχε πάει 22:30 και περνώντας ξανά από Times Square (για να εμπεδώσουμε) στρίψαμε δεξιά στην 42η και φτάσαμε στο Penn Station για να επιστρέψουμε στο ξενοδοχείο με μετρό. Προσοχή την ίδια ημέρα παιζόταν το 16ο επεισόδιο του Lost αλλά πιστέψτε με αποφασίσαμε να μην ανοίξουμε καθόλου τηλεόραση την συγκεκριμένη μέρα όπως και την Κυριακή βράδυ που παιζόντουσαν τα 2 τελευταία επεισόδια. Δεν χαλάς 2 βράδια από τα 6 διαθέσιμα που έχεις στην Νέα Υόρκη για να δεις ‘Αγνοούμενους’ όσο και πορωμένος να είσαι (όπως εμείς).
Φθάσαμε στο ξενοδοχείο, το ψιλόβροχο συνεχίζεται. Μπαίνουμε στο internet από το netbook που τελικά ήταν απαραίτητο και είδαμε ότι την επόμενη ημέρα θα είχε ίσως ψιλόβροχο, οπότε αποφασίσαμε αλλαγή προγράμματος και Ψώνια!!!! Για να δούμε αν αληθεύουν όσα διαβάσαμε για woodbury’s και άλλα εμπορικά κέντρα!

 

[chrikky]

hello.. ευχαριστούμε για την αφηγηση!

αυτο το burgerάδικο που αναφερεις στο τελος μπορείς να μας γράψεις πώς λέγεται.. ?

επειδή το έχω ξαναακούσει ως περιγραφή...

 

[pattyyy]

Πολύ ωραία η αφηγησή σου γεμάτη χρήσιμες πληροφορίες! Περιμένω ανυπόμονα τη συνέχεια!

 

[highlander]

hello.. ευχαριστούμε για την αφηγηση!

αυτο το burgerάδικο που αναφερεις στο τελος μπορείς να μας γράψεις πώς λέγεται.. ?

επειδή το έχω ξαναακούσει ως περιγραφή...

Burger Joint στο Hotel Le Parker Meridien 119 west, οδός 56th

 

[KLEOPATRA]

Οποτε προβλεπεται αγοραστικο οργιο για τη συνεχεια!
Κριμα μονο για τον καιρο ...μεγαλο ξενερωμα.Next time να πατε Μαιο -Ιουνιο ..πολυ μεγαλη διαφορα.

 

[highlander]

Δεύτερη ημέρα-Ψώνια και Θέατρο
Πέφτοντας να κοιμηθούμε ελπίζαμε ότι θα κοιμηθούμε αρκετά ώστε να πάρουμε δυνάμεις για τον μαραθώνιο που θα επακολουθούσε. Τζίφος όμως. Να κάτι η υπερένταση να και λίγο η αγωνία για το τι θα δούμε, γύρω στις 05:00 άνοιξε το βλέφαρο (και δεν ξαναέκλεινε). Από το να κάθομαι και να κοιτάζω τους τοίχους αποφάσισα να οργανωθώ λίγο μιας και το πρόγραμμα άλλαξε, ολίγον τι. Κατά τις 07:15 (!) ξεκινήσαμε για να πάμε στο εμπορικό Century 21 το οποίο είναι εντός του Manhattan και άνοιγε στις 07:45. Αποφάσισα να ακολουθήσω την συμβουλή ενός φίλου ο οποίος μου είπε να πάω να ρίξω μια ματιά (μόνο) για καμιά 1-1 ½ ώρα για να πάρω μια γεύση από τιμές και μετά να πάω Woodbury’s το οποίο είναι γύρω στην 1 ώρα έξω από το Manhattan και πηγαίνεις μόνο με λεωφορείο (42 δολλάρια το άτομο πήγαινε-έλα, εμείς επειδή είχαμε τις κάρτες ‘new york city pass’ νομίζω 36 δολλάρια το άτομο). Όπως αποδείχτηκε ήταν όντως πολύ καλή ιδέα.
Ξεκινάμε λοιπόν για downtown (δεν ξεχνιόμαστε έτσι?) με μετρό και φθάνουμε με την μπλέ γραμμή στο Broadway/Nassauσταθμό. Βγαίνοντας ανεβαίνουμε την οδό Fultonκαι βλέπουμε την περιοχή των δίδυμων πύργων και τα έργα που γίνονται εκεί. Πριν φθάσει κάποιος εκεί, στο δεξί χέρι, υπάρχει μια πανέμορφη εκκλησία-St Paul chapel- στην οποία υπήρχε περίθαλψη για τους τραυματίες την εποχή των διδύμων πύργων με φωτογραφικό υλικό από τους ανθρώπους που έχασαν την ζωή τους εκεί. Για να πω την αλήθεια σε πιάνει λίγο η στεναχώρια, όσο και αντιαμερικάνος μπορεί να είναι κάποιος. Τέλος πάντων, τέρμα οι κλάψες, λοιπόν ακριβώς απέναντι από το σημείο των διδύμων επί της Church str. βρίσκεται το Century 21. Μπαίνουμε μέσα και ....voila! Πέφτω σε ζώνες και, επειδή χρειαζόμουνα, παθαίνω ένα σοκ βλέποντας τις τιμές γνωστών οίκων. Δεκαπέντε, είκοσι δολλάρια! Ξανακοιτάζω, μήπως λείπει κανένα μηδενικό, αλλά όλα φαινόντουσαν φυσιολογικά. Φεύγουμε από εκεί, πηγαίνουμε στα πουκάμισα, τιμές εντυπωσιακά χαμηλές. Πηγαίνουμε στους άλλους ορόφους, είδαμε μέχρι και τιμές για σετ σεντόνια παιδικά (barbie) που στην ελλάδα τα συγκεκριμένα είναι πανάκριβα. Γυναικεία δεν πολυπρόσεξα αλλά απ’ ότι κατάλαβα οι τιμές ήταν πολύ χαμηλές (τα τζιν 20-30 δολλάρια). Πρέπει να επισημάνω ότι το συγκεκριμένο κατάστημα προσανατολίζεται πιο πολύ σε casual ντύσιμο. Πολύ σημαντικό να θυμάστε είναι βλέπεται μόνο αμερικάνικες μάρκες (οι ευρωπαικές δεν διαφέρουν και εάν διαφέρουν, εγώ προσωπικά, δεν ασχολήθηκα). Καθήσαμε 1 ½ ώρα καταγράφοντας επίπεδα τιμών και βουρ για woodbury’s. Πριν φύγουμε, κατεβήκαμε την churchστρίψαμε στην libertyαριστερά και πήγαμε στην εκκλησία Trinity στην broadway για να ανάψουμε ένα καντιλάκι. Βρήκαμε και ευκαιρία να φάμε ντόνατς από έξω σε ένα από τα 6-7 υπαίθρια μετακινούμενα κιόσκια που υπήρχαν. Υπ’ όψην ότι γενικά παίζουν πάρα πολύ στο manhattan και άλλα πουλάνε χυμούς άλλα ντόνατς και άλλα κεμπάμπ/hotdog. Αφού χαλαρώσαμε λίγο, πηγαίνουμε πίσω προς μπλε γραμμή μετρό και κατευθυνόμενοι uptown φθάνουμε στον σταθμό Port Authority. Λόγω city pass ανεβαίνουμε στον πρώτο όροφο, παίρνουμε τα εισητήρια και περιμένουμε έξω από μια πόρτα περιμένοντας να μπούμε στο λεωφορείο (Ξεκλέβω 10 λεπτά και κατεβαίνω ένα όροφο τρέχοντας να πάρω 2 καφέδες γιατί το μάτι έπρεπε να μείνει ανοιχτό-ύστερα απ’ όλα όσα έβλεπε!-). Έψαξα και για κάρτα AT&T αλλά βρήκα μόνο T-com (δεν την πήρα γιατί είχε υψηλότερες χρεώσεις, βρήκα το απόγευμα σε εξουσιοδοτημένο κατάστημα). Ευτυχώς το ξενοδοχείο είχε ελεύθερη πρόσβαση στο internet και χρησιμοποίησα ένα voip client από το τηλέφωνο για να κάνω σχεδόν τσάμπα τηλέφωνα το πρωί από το ξενοδοχείο. Μπαίνουμε στο λεωφορείο, ξεκινάμε τρομερή θέα το downtown (νότια περιοχή του Manhattan)-καθίστε όταν πηγαίνετε στην δεξιά πλευρά- και μετά από περίπου μια ώρα φθάσαμε ΣΤΟ μέρος. Το λεωφορείο μας άφησε και, αφού (λόγω citypass) πήραμε εκπτωτικά κουπόνια σχεδόν για όλα τα μαγαζιά, μπήκαμε από την περιοχή που έχει τα ιταλικά. Απογοήτευση σε D&G κ.λ.π. Τσάμπα ακόμα και τα δολλάρια που δώσαμε για να πάμε.....νομίζαμε. Μόλις μπήκαμε calvin klein τα πράγματα άλλαξαν. Παιδιά τι να σας περιγράψω. Τζιν από 35 δολλάρια, μπλουζάκια μπουφάν σε πάρα πολύ χαμηλές τιμές. Αφού τσιμπήσαμε κάτι τζιν και μπλουζάκια (συγκρατήθηκα δεν μπορώ να πω) συνεχίσαμε. Μπήκα σε adidas, puma αλλά η μεγάλη διαφορά (σε ποιότητα κυρίως) ήταν η Nike. Παπούτσι που εδώ το είχα δει 110 ευρώ εκεί 59 δολλάρια, σορτς και μπλουζάκια πολύ χαμηλά. Μόλις πληρώσαμε σκέφτηκα άμα συνεχίσουμε έτσι θα φτάναμε στο όριο της κάρτας! Παίρνουμε κάτι παιχνίδια για τα παιδιά από το ToysRus και συνεχίζουμε σε CK για γυναίκες (εκεί αφιέρωσε η γυναίκα) και μετά το απόλυτο σοκ. Hilfiger. Φανταστείτε ένα supermarket στην ελλάδα σε εποχή κρίσης με π.χ. Τουρκία και πέσατε διάνα. Το δοκιμαστήριο είχε ουρά 15 άτομα. Πουκάμισα από 25 δολλάρια, μπλουζάκια από 15, τι να σας λέω. Φύγαμε από την κόλαση και είπαμε να μην πάμε σε Polo Ralph L. γιατί η κατάσταση άρχιζε να ξεφεύγει. Προχωράμε για να προλάβουμε λεωφορείο λίγο μετά τις 15:00 αλλά δεν....! Πέφτουμε μπροστά στο Timberland οπού εκεί κατάλαβα ότι εδώ στην ελλάδα μας κοροιδεύουν πάρα (μα πάρα) πολύ. Πουκάμισα (ξεκινούσαν από 35 δολλάρια νομίζω), παπούτσια (55-70 δολλάρια) και μπλουζάκια (25 δολλάρια). Καταλαβαίνετε για το πως πέρασε το πρωινό. Φεύγουμε 15:45 τελικά, βιαστικά, λόγω του ότι είχα κλείσει (έκπληξη) lion king στις 20:00 οπότε έπρεπε να μαζευτούμε. Τρομερή κίνηση στην επιστροφή όπου κάναμε 2-2 ½ ώρες να φθάσουμε στον σταθμό. Ταξί για ξενοδοχείο (επιτέλους θα βλέπαμε λίγο την πόλη με φως). Ο ταξιτζής τρελάρας (όπως οι περισσότεροι), απίστευτα ζιγκ-ζάγκ μας πήγε από Chelsea-West Village (πολλά μπαράκια) και καταλήξαμε soho. Ξεκούραση για κανένα 45λεπτο.
Σύνοψη: Παιδιά αυτό που είδα στο Woodbury’s δεν το πίστευα, πριν πάω. Πραγματικά, εάν πήγαινα τώρα Νέα Υόρκη, θα έπαιρνα μόνο αυτά που θα φορούσα συν άλλο ένα σετάκι και όλες οι αποσκευές άδειες. Ξέρω ότι φαίνεται παράξενο σε πολλούς αλλά όντως ισχύει. Και εγώ διάβαζα από άλλους διάφορες ταξιδιωτικές ιστορίες αλλά δεν έδινα και ιδιαίτερη βαρύτητα. Λάθος!
Το απόγευμα πήγαμε στο Lion King το οποίο είχα κλείσει από Ελλάδα. Το θέατρο πολύ καινούργιο μπροστά στην Times square. Άρχισα στην γυναίκα μου τα ‘πάμε να πιούμε ένα καφέ από ‘δω πάμε από εκεί’ και τελικά την βάζω στο θέατρο. Είχα πρώτη θέση θεωρείο κέντρο και λίγο ψιλοανησυχούσα γιατί δεν ήξερα το μέγεθος του θεάτρου αλλά ήταν τέλεια. Φίσκα από όλες τις εθνικότητες φυσικά casual ντύσιμο. Τα κοστούμια άκρως εντυπωσιακά, πολύ καλές φωνές και, για να πω την αλήθεια, παρόλο που τα μιούζικαλ δεν είναι το αγαπημένο μου είδος, εντυπωσιάστηκα. Πιστεύω ότι καλύτερα που είδα αυτό (και το φάντασμα της όπερας την Παρασκευή) και όχι ένα με την scarlett johansson (‘a view from the bridge’) μιας και δεν είχα ποτέ δει μιούζικαλ –προσωπική πάντα άποψη-. Πάντως υπάρχει μεγάλη ποικιλία για να επιλέξετε και παρόλο που είναι λίγο τσιμπημένες οι τιμές πιστεύω ότι αξίζει να παρακολουθήσετε. Η παράσταση ήταν 20:00-22:30 (όπως οι περισσότερες) οπότε μπορείτε να φανταστείτε τι γινότανε στους γύρω δρόμους. Times square κλειστή (αστυνομικοί παντού αλλά διακριτικότατοι) και πλήθος κόσμου να πηγαινοέρχεται. Είχαμε ψωφίσει στην πείνα αλλά είπαμε να φάμε κοντά στο ξενοδοχείο (υπήρχε ο φόβος να μην προλάβουμε γιατί οι κουζίνες κλείνουν στις 11:00). Κατεβαίνουμε 7η λεωφόρo, στρίβουμε στην 42η οδό και γρήγορα στο μετρό (times square-redline). Κατεβαίνουμε Houston και προχωράμε (τυχαία) προς 6η λεωφόρο. Στρίβουμε αριστερά και βλέπουμε 2 ιταλικά εστιατόρια (είχε πάει 23:30). Στο bar pitti καθήσαμε και φάγαμε από μια νοστιμότατη μακαρονάδα (με την πείνα που είχαμε έτρωγα και πουρνάρι!) και από μια σαλάτα. Συν τις 2 μπύρες μας βγήκε 60 δολλάρια. Πολύ ωραίο μαγαζάκι σε μια περιοχή που έσφυζε από ζωή (Greenwich village). Πολλές επιλογές για νυχτερινή ζωή με πάρα πολλά μπαράκια. Μας βόλεψε πολύ η θέση του ξενοδοχείου σε αυτό. Σταματήσαμε για ένα ποτάκι ακόμα ενώ περιφερόμασταν στην περιοχή αλλά σωματικώς ημασταν πολύ χάλια οπότε αποφασίσαμε να μην το ξενυχτήσουμε. Πίσω στο ξενοδοχείο! Ελπίδα ότι αυτό το βράδυ θα κοιμόμουν περισσότερα (όνειρα!)

 

[romantic woman]

Πολύ καλή η περιγραφή σου,αναλυτικότατος...μας δίνεις αρκετές πληροφορίες,περιμένουμε τη συνέχεια!

 

[highlander]

Τρίτη ημέρα-Άγαλμα της Ελευθερίας/Ellis Island και Βόλτα στην πόλη

Ξυπνώντας πάλι από τα άγρια χαράματα βάζουμε πλώρη για το πρωί να ρίξουμε μια ματιά στο κάτω μέρος του manhattan (περιοχή downtown). Επειδή ήμουνα σίγουρος ότι για το άγαλμα της ελευθερίας θα υπήρχαν τεράστιες ουρές αποφασίσαμε να δούμε πρώτα αυτό. Μετρό, γραμμή 1 (κόκκινη) και κατεύθυνση για σταθμό south ferry. Τα καραβάκια φεύγουν από το battery park (απ’ όσο θυμάμαι κάθε 30 λεπτά φεύγουν τα ferry) και κοστίζουν 12 δολλάρια και ξεκινούν από τις 08:30. Με το εισιτήριο αυτό δεν μπαίνεις μέσα στο άγαλμα (και εννοείται δεν ανεβαίνεις-περπατητός για 300+ σκαλιά (!) μέχρι την κορώνα), αν θέλεις να μπεις πρέπει να το δηλώσεις εκεί που παίρνεις το εισιτήριο στο Castle Clinton National Monument και νομίζω για να ανέβεις μέχρι επάνω πρέπει να το κλείσετε από πριν (3 δολλάρια παραπάνω).
Βγαίνοντας από τον σταθμό του μετρό ανεβαίνουμε και διασχίζουμε την οδό state και μπαίνουμε σε ένα πολύ όμορφο πάρκο (battery park) γεμάτο με σκιουράκια (απογορεύεται να τα ταίσεις) και πολύ πράσινο. Κατευθυνόμαστε (είχε πάει 09:30) προς το Eastern National bookstore (από το οποίο σου δίνoυν τσάμπα τα εισιτήρια –λόγω city pass-) το οποίο βρίσκεται μέσα στο castle clinton. Υπ’ όψην ότι γενικά το city pass σου δίνει προτεραιότητα στα περισσότερα αξιοθέατα αλλά ΜΟΝΟ όσον αφορά την αναμονή για εισιτήρια. Στην αναμονή για έλεγχο ασφαλείας, παντού, όλοι μπαίνουν στην ίδια ουρά. Προχωρόντας για να βρούμε που πρέπει να περιμένουμε βλέπουμε μια ουρά 200 μέτρων και παθαίνουμε ένα σοκ. Ευτυχώς προχωρούσε γρήγορα και σε κανένα 20λεπτο φτάσαμε στον έλεγχο ασφαλείας όπου μετά από ένα ταχύτατο ξεγύμνωμα (βγάλσιμο ζώνης, γυαλιών, ρολογιού κ.λ.π. σε dt) ανεβήκαμε στο φέρυ. Εννοείται ότι η βιντεοκάμερα δούλευε φουλ τις 2 ημέρες αν και ουσιαστικά ήταν το πρώτο αξιοθέατο που βλέπαμε. Το φέρυ ξεκινάει (προσοχή δεξιά πλευρά όταν φεύγεις), τέλεια θέα όλου του downtown όπου την φωτογραφική μηχανή την τίμησα (σαν γνήσιος κινέζος). Εντυπωσιακό το άγαλμα, κάναμε μεγάλη βόλτα γύρω (αφού είχαμε αποφασίσει να μην ανέβουμε μέχρι επάνω) χαλαρώσαμε στο πράσινο και ήπιαμε ένα καφεδάκι (καλά καλά, και με ένα μικρό hot-dog) σε ένα καφέ που είχε εκεί. Συνεχίζουμε προς Ellis Island και το μουσείο αυτού του νησιού που υποδεχόταν όλους τους μετανάστες. Πραγματικά άξιζε (πιστεύω ότι πρέπει οπωσδήποτε να αφιερώσει κάποιος χρόνο εάν περάσει από Άγαλμα της Ελευθερίας), ίσως περισσότερο από το Άγαλμα της Ελευθερίας. Πλούσιο φωτογραφικό υλικό (μέχρι κρητικούς με μπουκάλια κρασί στα χέρια είδαμε) από ανθρώπους που ερχόντουσαν για μια καλύτερη ζωή. Μπορούσες επίσης μέσω ενός συστήματος να δεις τους προγόνους σου (για ντόπιους!). Αφού ξοδέψαμε γύρω στην 1 ½ ώρα πήγαμε να πάρουμε τον δρόμο της επιστροφής, είχε πάει 12:30 η ώρα. Εκεί που ετοιμαζόμουν να βγάλω λίγο με την κάμερα με έπιασε κρύος ιδρώτας. Η κάμερα δεν λειτουργούσε! Σοκ. Σημειώνω ότι την είχα αγοράσει στο τελευταίο ταξίδι στον san jose το 2002. Πως τα φέρνει η τύχη. Αφού ξεστόμιζα διάφορες εκφράσεις περί..χριστόφορου κολόμβου και panasonic αποφάσισα, μετά από εντατικές προσπάθειες επαναφοράς στη ζωή ότι καλύτερα να την μελετήσω στο ξενοδοχείο. Με λίγο βαριά καρδιά, πως να το κάνουμε τέτοιο ταξίδι δεν το κάνεις κάθε μέρα, επιστρέφουμε στο battery park. Για να ανεβώ ψυχολογικά θυμήθηκα τι είπε ο Ν. Γκάλης στον κολλητό μου όταν είχε πάει σπίτι του και είδε ελάχιστα DVD –νομίζω 3- από αγώνες ‘Γιώργο αυτά που έζησα τα έχω χαραγμένα στο μυαλό μου..’. Ρίγος σε όλο μου το σώμα. Ξεχνώντας κάπως το θέμα με την κάμερα, αρχίζουμε το περπάτημα στην κάτω πόλη.
Βγαίνοντας από το Battery park ανεβαίνουμε την Broadway όπου πέφτουμε σε μια συγκέντρωση από Τούρκους στην οποία σχεδόν όλοι ήταν παραδοσιακά ντυμένοι και γύρω πό τον ομιλητή υπήρχαν πανό του κεμάλ. Ούτε καν σταματήσαμε, συνεχίσαμε στρίψαμε στην exchange plaza δεξιά και μετά καπάκι στην new street για να δούμε τον ναό του διεθνούς χρηματιστηρίου (γωνία με wall street). Ωραίο κτίριο, τίποτα το τρομερό απλά περάσαμε για να δούμε που παίζονται τα συμφέροντα της χώρας μας (το κουστούμι πήγαινε σύννεφο). Στρίβουμε στην broadway και μέσω του πάρκου zuccotti περνάμε από το μέρος που υπήρχαν οι δίδυμοι πύργοι. Σημειώνω ότι στο zuccotti και γενικά όπου είχε παρκάκια (μικρά ή μεγάλα) ήταν γεμάτα από κόσμο. Άλλοι τραγουδούσαν, οι περισσότεροι απολάμβαναν το φαγητό τους άλλοι διαβάζανε την εφημερίδα τους (η συγκεκριμένη ώρα θα ήταν και το lunch break τους). Στρίβουμε στην liberty και περνώντας από οδό trinity plaza είπαμε να δούμε και την αίθουσα που έχουν φτιάξει (επί της liberty) για τα θύματα της τραγωδίας. Περιμένουμε σε μια πολύ μικρή ουρά αλλά μόλις είδα είσοδο 20 δολλάρια, αλλάξαμε κατεύθυνση και πήγαμε ξανά century 21 για κάτι τελευταία δώρα, ξέρετε όλους τους συγγενείς. Το ξέρω θα μου πείτε ‘καλά ρε συ δεν πήγες να δεις τι έγινε και να δώσεις φόρο τιμής σε όλους τους ανθρώπους που βρήκαν τραγικό θάνατο τότε?’. Με το δίκιο σας, ίσως, αλλά βρε παιδιά το να κάνεις εμπόριο μέχρι και αυτό το πράγμα μας φάνηκε λίγο υπερβολικό. Αφού τιμήσαμε το century 21 ξαναβγήκαμε στην broadway και συνεχίσαμε βόρεια μέχρι που πέσαμε στο κτίριο woolworth. Θηρίο το κτίριο, ένα από τα ψηλότερα στην νέα υόρκη (1913). Το νεό-gothic στυλ τραβάει την προσοχή σας. Ακριβώς απέναντι για ξεκούραση (αν βρείτε παγκάκι να κάτσετε) είναι το πάρκο του δημαρχείου (city hall). Εγώ πάντως βρήκα ένα παγκάκι με τραπεζάκι από τσιμέντο όπου το επάνω μέρος του ήταν σαν σκακιέρα την οποία (φυσικά) την χρησιμοποίησα για να καταβροχθίσω ένα ντόνατ. Δεν παίζονται τα ντόνατ και τα κέικ στην Νέα Υόρκη. Να προσέξετε λίγο με το φαγητό γιατί χαλαρά παίρνεις κιλά χωρίς να το καταλάβεις. Κούραση αρκετή και επιστροφή στο ξενοδοχείο. Είχα πολύ όρεξη για πίτσα οπότε είχα σταμπάρει 1-2 μαγαζιά στο ξενοδοχείο κοντά. Αφήνουμε τα πράγματα (βαριά τα ψώνια πανάθεμά τους) και ανηφορίζουμε την varick. Μόλις περνάμε την carmine σταματάμε στο spunto cafe και εκεί, παρόλο που δεν μου αρέσουν οι πολύ λεπτές πίτσες, τρώω ίσως την πιο νόστιμη πίτσα που έχω φάει. 50-60 δολλάρια 1 πίτσα μεγάλη, με 2 σαλάτες και 2 μπύρες (συνηθισμένα πράγματα). Προς το τέλος του φαγητού με πήρε τηλέφωνο ο Μορφέας και έπρεπε να φύγω για να πάω να πιάσω εφαπτομενική στην κρεβατάρα του ξενοδοχείου. Ξεκούραση για λίγο και το απογευματάκι ξεκινάμε για midtown.
Απόγευμα πήγαμε Madame Tussauds (εγώ είχα πάει λονδίνο αλλά ήθελε η γυναίκα οπότε πάσο). Μετρό για uptown, port authority και βρεθήκαμε στην 42η οδό. Το μόνο αξιοσημείωτο είναι η φωτογραφία με την miley cyrus (γι’ αυτούς που έχουν παιδιά Hannah Montana). Και αυτό γιατί όταν γύρισα και την έδειξα στην 6χρονη κόρη μου είχε μείνει άγαλμα για 10-15’’ μέχρι να της εξηγήσω ότι δεν είναι πραγματική. Μόνο και μόνο γι’ αυτή την σκηνή άξιζε η επίσκεψη στο μουσείο. Τέλος πάντων, παίρνουμε όλη την 42η ανατολικά μέχρι να κόψουμε την 5η λεωφόρο. Περνάμε το Bryant park (εκεί είναι και η Εθνική βιβλιοθήκη αλλά ήταν κλειστή λόγω ώρας), γεμάτο από κόσμο (κινέζοι να παίζουν πίνγκ-πόνγκ) και voila η 5η λεωφόρος. Για να καταλάβετε τι ένιωσα, βάλτε τον εαυτό σας στην θέση του Keanu Reeves στο Matrix I όπου εξηγώντας του ο Μορφέας (όχι αυτός που με πήρε τηλέφωνο στο soho!) για το τι συμβαίνει στο matrix περπατάνε σε ένα δρόμο γεμάτο κόσμο στον οποίο τον σκουντάνε όλοι. Ε, κάτι τέτοιο μου ήρθε στο μυαλό. Ουρανοξύστες δεξιά και αριστερά, όλες οι γνωστές μάρκες (χωρίς τιμές φυσικά στις βιτρίνες), πραγματικά με το όλο θέαμα ένιωσα αρκετά ‘μικρός’. Ανεβαίνουμε την 5η μέχρι να συναντήσουμε την 49η και την Rockfeller Plaza. Στο δρόμο καμία διαφημιστική πινακίδα, εντύπωση μου έκαναν επάνω στην 5η κάποιοι που γυρόφερναν με διαφημιστικές πινακίδες φορεμένες επάνω τους. Καλή ιδέα, αλλά στην ελλαδάρα δεν παίζει. Rockfeller plaza (που μετατρέπεται σε παγοδρόμιο τον χειμώνα), κτίριο GE, NBC studios και Radio city Music Hall. Μέσα στο rockfeller πήραμε εισιτήρια για να ανεβούμε στο Top of the Rock (μέχρι τις 23:00 το τελευταίο ασανσέρ-21 ευρώ). Ανεβαίνουμε 70 ορόφους και απέναντι το Empire State φωταγωγημένο και η Νέα Υόρκη σε όλο της το μεγαλείο. Πρότασή μου είναι καλύτερα να πάει κάποιος στο Top of the Rock βράδυ και στο Empire state πρωί (για να αποφύγει και τις μεγάλες ουρές εκεί). Στο top of the rock υπολογίστε εάν έχει κόσμο κανένα μισάωρο μέχρι ν’ ανεβείτε. Εμείς πήγαμε να πάρουμε εισιτήριο στις 20:00 και το εισιτήριο ήταν για τις 21:00, οπότε πήγαμε για καφέ μέσα στο κτίριο. Μόλις βγαίνεις επάνω έχει και κυλιόμενες για να ανέβεις λίγο πιο ψηλά. Πολλά σχολεία, εντυπωσιακό ένα χορευτικό που έκαναν τα κορίτσια ενός λυκείου στην κορυφή τραγουδώντας beyonce/lady gaga, έπεσε χειροκρότημα! Καθίσαμε καμιά ωρίτσα να χαλαρώσουμε με αυτή την καταπληκτική θέα και μετά 49η ανατολικά, κατεβαίνουμε Park avenue και στο αριστερό χέρι ο σιδηροδρομικός σταθμός Grand Central. Με το που μπαίνεις μένεις με ανοιχτό το στόμα. Ο μεγαλύτερος του κόσμου με 44 πλατφόρμες σε 2 επίπεδα. Προσοχή δώστε στα ρολόγια μέσα και έξω του σταθμού. Για ένα ποτάκι καθίσαμε στο Campbell’s apartment (20 μέτρα δεξιά της κεντρικής εισόδου του σταθμού). Διακόσμηση 20’s, πολύ ωραία ατμόσφαιρα, οι σερβιτόρες ντυμένες με μαύρα κοντά φορεματάκια και κολιέ μαργαριταρένια (faux), σου σερβίρανε μπροστά το ποτό σου (ένας άλλος κακόμοιρος κρατούσε το δίσκο) και γενικά ένα περιβάλλον που σε ανέβαζε πάρα πολύ (ειδικά για ρομαντζάδα παίζει πολύ). Ένα από τα λίγα μέρη που είχα σημειώσει πριν το ταξίδι για να πάω και τελικά κατάφερα και πήγα (και δεν το μετάνιωσα). Περπάτημα Times square για κόκκινη γραμμή και επιστροφή για ξενοδοχείο. Ημέρα κουραστική αλλά αυτή η πόλη το αξίζει (σαν να είμαι ακόμα εκεί!). Θα καταφέρω να κοιμηθώ κανονικά ένα βράδυ? (άραγε)

 

[pattyyy]

Οι περιγραφές σου είναι εξαιρετικές με πολύ ωραία tips! Thank you!

 

[highlander]

Οι περιγραφές σου είναι εξαιρετικές με πολύ ωραία tips! Thank you!

Ίσως είναι πολύ αναλυτικές αλλά για κάποιον που θέλει (ή σκέφτεται) να πάει πιστεύω ότι είναι καλύτερα έτσι