Μονιμη κατοικια στο εξωτερικο??

[thch81]

Ε ναι, αν η δουλειά σου δεν είναι αυτό που φανταζόσουν, άλλαξέ τη βρε αδερφέ. Το ίδιο και την πόλη σου, τη γκόμενά σου και τα παπούτσια σου. Μια φορά ζούμε.

Αυτο που θελω να πω ειναι οτι οπως ειπε και ο Δευκαλιων για πολλα πραγματα εχουμε καποιες ενδειξεις απο πριν, οχι ομως αποδειξεις και διαρκως υπαρχουν ασταθμητοι παραγοντες που συμβαλλουν καθοριστικα στη πορεια. Μερικες φορες οπως λεει και η λαϊκη ρηση "εξω απο το χορο πολλα τραγουδια λεγονται". και αυτο που λεω ειναι καθαρα προσωπικη μου αποψη και βιωματα γνωστων μου ανθρωπων, ελληνων και μη, που διαλεξαν μονιμη κατοικια στο εξωτερικο και εχουμε συζητησει τη προσαρμογη σε ενα ξενο περιβαλλον πολλακις φορες. Το παραδειγμα που εφερα, και με το επαγγελμα, δεν ειναι κατι προσωπικο , γενικα μιλαω. Αλλα και στο επαγγελμα, που ειναι ενα επαγγελμα που με εκφραζει, αλλιως ειχα στο μυαλο μου πως ειναι να δουλευεις σε ενα νοσκοκομειο και αλλιως ειδα οτι ειναι-προσεξε δεν ειπα οτι δε μ αρεσει, αλλα διαφερει σε πολλα σημεια απο την αρχικη σκεψη. Ετσι συμβαινει και με την πολη η γενικα εναν τοπο που διαλεγει ενας ανθρωπος για να ζησει : εχει ενδειξεις, αλλα υπαρχουν και αλλοι ασταθμιτοι παραγοντες- oχι οτι σονει και καλα δε θα του αρεσει και θα "μιζεριασει" εκει, αλλα μπορει να ειναι κατι διαφορετικο απο την αρχικη του σκεψη η εντυπωση, αλλα εξισσου καλο. Αν ξεραμε τι ακριβως θελουμε και πως ακριβως θα μας συμβουν τα πραγματα σε μια φαση της ζωης μας, θα πρατταμε παντα το ορθο, δε θα ημαστε ανθρωποι. Καλο ομως ειναι να κυνηγαμε παντα το "ονειρο" μας, γιατι αυτο μας "θρεφει" και αποτελει ωθηση και κινητρο για τη ζωη μας. Δε ειναι ομως και οτι καλυτερο να μενουμε παντα πρσκολλημενοι σε μια κατασταση, γιατι ετσι μας βολευει. Και φυσικα αν δεν μας αρεσει κατι και ειναι εφικτο το αλλαζουμε, το οτιδηποτε!

 

[αθηνα123]

δεν ειναι για ολους τοσο ευκολες οι αλλαγες.αν ο αλλος εχει κανει σπουδες μεταπτυχιακα και εχει φαει πολλα χρονια πανω σε αυτες και μετα διαπιστωνει οτι τα πραγματα δεν ειναι οπως τα φανταζοταν μπορει να διαγραψει χρονια και λεφτα και πανω απο ολα κοπο και να πει αλλαζω τη δουλεια μου? ή ειναι ευκολο να αλλαξει μερος κατοικιας οταν οι συγκυριες δεν του το επιτρεπουν,οταν ολοι οι ανθρωποι του ειναι εκει και θελει να μεινει μαζι τους λογω υποχρεωσεων?μακαρι να ηταν ευκολο πραγματικα να αλλαξουμε οτι δεν μας αρεσει γιατι οντως μια ζωη την εχουμε αλλα αυτο δεν εξαρταται μονο απο εμας.και δεν ειναι δικαιολογια αυτο που λεω ειναι πραγματικοτητα.

 

[playergeo]

Ε ναι, αν η δουλειά σου δεν είναι αυτό που φανταζόσουν, άλλαξέ τη βρε αδερφέ. Το ίδιο και την πόλη σου, τη γκόμενά σου και τα παπούτσια σου. Μια φορά ζούμε.

Αυτο που θελω να πω ειναι οτι οπως ειπε και ο Δευκαλιων για πολλα πραγματα εχουμε καποιες ενδειξεις απο πριν, οχι ομως αποδειξεις και διαρκως υπαρχουν ασταθμητοι παραγοντες που συμβαλλουν καθοριστικα στη πορεια. Μερικες φορες οπως λεει και η λαϊκη ρηση "εξω απο το χορο πολλα τραγουδια λεγονται". και αυτο που λεω ειναι καθαρα προσωπικη μου αποψη και βιωματα γνωστων μου ανθρωπων, ελληνων και μη, που διαλεξαν μονιμη κατοικια στο εξωτερικο και εχουμε συζητησει τη προσαρμογη σε ενα ξενο περιβαλλον πολλακις φορες. Το παραδειγμα που εφερα, και με το επαγγελμα, δεν ειναι κατι προσωπικο , γενικα μιλαω. Αλλα και στο επαγγελμα, που ειναι ενα επαγγελμα που με εκφραζει, αλλιως ειχα στο μυαλο μου πως ειναι να δουλευεις σε ενα νοσκοκομειο και αλλιως ειδα οτι ειναι-προσεξε δεν ειπα οτι δε μ αρεσει, αλλα διαφερει σε πολλα σημεια απο την αρχικη σκεψη. Ετσι συμβαινει και με την πολη η γενικα εναν τοπο που διαλεγει ενας ανθρωπος για να ζησει : εχει ενδειξεις, αλλα υπαρχουν και αλλοι ασταθμιτοι παραγοντες- oχι οτι σονει και καλα δε θα του αρεσει και θα "μιζεριασει" εκει, αλλα μπορει να ειναι κατι διαφορετικο απο την αρχικη του σκεψη η εντυπωση, αλλα εξισσου καλο. Αν ξεραμε τι ακριβως θελουμε και πως ακριβως θα μας συμβουν τα πραγματα σε μια φαση της ζωης μας, θα πρατταμε παντα το ορθο, δε θα ημαστε ανθρωποι. Καλο ομως ειναι να κυνηγαμε παντα το "ονειρο" μας, γιατι αυτο μας "θρεφει" και αποτελει ωθηση και κινητρο για τη ζωη μας. Δε ειναι ομως και οτι καλυτερο να μενουμε παντα πρσκολλημενοι σε μια κατασταση, γιατι ετσι μας βολευει. Και φυσικα αν δεν μας αρεσει κατι και ειναι εφικτο το αλλαζουμε, το οτιδηποτε!

Τεκμηριώνεις πολύ καλά την σκέψη σου. Αλλά θέλω να τονίσω ότι την καλύτερη επιλογή να κάνεις και να επιλέξεις κάποια χώρα / πόλη της αρεσκείας σου και πηγαίνοντας να ζήσεις εκεί, ας υποθέσουμε ότι έχεις εξασφαλίσει δουλειά και κατοικία. Όσο και τέλεια να φαίνεται η επιλογή σου αυτή έχεις έναν εχθρό! Και αυτός δεν είναι άλλος από την καθημερινότητα και της ανάγκες αυτής, εγκλωβιζόμαστε στην καθημερινότητα και είμαστε (δυστυχώς) εξαρτημένοι από αυτή. Βάση αυτής της παγίδας, να το πω έτσι, όπου και να πας να ζήσεις μετά από κάποιο χρονικό διάστημα πέφτοντας στην παγίδα της καθημερινότητας αρχίζεις και έχεις αμφιβολίες πλέον για την επιλογή σου αυτή. Δεν πιστεύω ότι υπάρχει αυτή η περιβόητη τέλεια χώρα. Και βέβαια θα συμφωνήσω άλλο να είσαι επισκέπτης και άλλο να είσαι μόνιμος κάτοικος, μην τρελαθούμε! Θα πάω εγώ σε μια χώρα για 10 η 20 μέρες και μέσα σε αυτές της μέρες με την ψυχολογία που θα έχω, χαλαρός χωρίς της ανάγκες της καθημερινότητας της ζωής μου μέσα στην τρελή χαρά, θα έχω την δυνατότητα να την επιλέξω? Και βέβαια θα την επιλέξω αλλά θα είναι απλός μια ψευδέστηση και τίποτα άλλο. Ας ζούσα και εδώ έτσι (Ελλάδα) θα ήμουν τρελός, νομίζω, να την άλλαζα. Άλλωστε πιστεύω ότι ζούμε σε μια αρκετά καλή και όμορφη χώρα, και εάν θέλεις να αλλάξεις κάτι ξεκίνα πρώτα από την ζωή σου και όχι για όλα πάντα φταίει κάποιος άλλος και στην προκειμένη περίπτωση η χώρα! Και εάν είσαι λίγο ανοιχτόμυαλος επισκέπτοντας της άλλες χώρες και γοητευτικές από τον τρόπο ζωής τους μπορείς να εισάγεις κάποια πράγματα στην προσωπική σου ζωή. Βέβαια δεν μπορώ να μην αναφερθώ ότι τους πιο χαρούμενους κατοίκους σε διάφορες χώρες που έχω επισκεφτεί είναι στης ποιο φτωχές από αυτές και όχι στης αναπτυγμένες χώρες! Άρα λοιπόν γιατί να πάω να ζήσω Λονδίνο, Γαλλία, Νέα Υόρκη?

 

[SARA]

Ωραίο θέμα!
νέα υόρκη βεβαια....

 

[thch81]

Βέβαια δεν μπορώ να μην αναφερθώ ότι τους πιο χαρούμενους κατοίκους σε διάφορες χώρες που έχω επισκεφτεί είναι στης ποιο φτωχές από αυτές και όχι στης αναπτυγμένες χώρες! Άρα λοιπόν γιατί να πάω να ζήσω Λονδίνο, Γαλλία, Νέα Υόρκη?

Θα συμφωνησω μαζι σου. Αυτοι οι ανθρωποι πρεπει να χαιρονται και να εκτιμουν τις πιο μικρες και απλες στιγμες της ζωης, και αυτες ειναι που δινουν νοημα στη καθημερινοτητα μας. Δυστυχως, στις περισσοτερες χωρες του λεγομενου δυτικου κοσμου επικρατουν αλλα προτυπα, κυριως υλικα. Ενας μεσος "Δυτικος" "τρεχει" καθημερινα για να εξασφαλισει πραγματα για το μελλον. Πολλες φορες ομως χανει το παρων και αγνοει τις ομορφες στιγμες του και δεν ειναι ευγνωμων για τη ζωη του. Αυτοι οι ανθρωποι των αναπτυσσομενων και φτωχων χωρων καλο θα ηταν να αποτελεσουν ενα παραδειγμα για τους πολιτες των ανεπτυγμενων χωρων. Ειναι μεγαλη υποθεση να εισαι ολιγαρκης και ευτυχισμενος σ ενα περιβαλλον που για αλλους θεωρειται ως συνωνυμο της μιζεριας και εξαθλιωσης.

 

[playergeo]

Θα συμφωνησω μαζι σου. Αυτοι οι ανθρωποι πρεπει να χαιρονται και να εκτιμουν τις πιο μικρες και απλες στιγμες της ζωης, και αυτες ειναι που δινουν νοημα στη καθημερινοτητα μας. Δυστυχως, στις περισσοτερες χωρες του λεγομενου δυτικου κοσμου επικρατουν αλλα προτυπα, κυριως υλικα. Ενας μεσος "Δυτικος" "τρεχει" καθημερινα για να εξασφαλισει πραγματα για το μελλον. Πολλες φορες ομως χανει το παρων και αγνοει τις ομορφες στιγμες του και δεν ειναι ευγνωμων για τη ζωη του. Αυτοι οι ανθρωποι των αναπτυσσομενων και φτωχων χωρων καλο θα ηταν να αποτελεσουν ενα παραδειγμα για τους πολιτες των ανεπτυγμενων χωρων. Ειναι μεγαλη υποθεση να εισαι ολιγαρκης και ευτυχισμενος σ ενα περιβαλλον που για αλλους θεωρειται ως συνωνυμο της μιζεριας και εξαθλιωσης.

Έτσι είναι. Απλά παρασυρόμαστε από την κούραση της καθημερινότητας και την μονοτονία της ζωής μας και νομίζουμε ότι άμα αλλάξουμε χώρα θα ζήσουμε μέσα στην τρελή χαρά. Όπως έραψε κάποιος ότι θέλει να ζήσει στο Βέλγιο για να έχει κοντά του το Άμστερνταμ Παρίσι και Λονδίνο, και εγώ άμα είχα ένα εισόδημα 15,000 ευρώ μηνιαίως και δεν δούλευα θα ήταν τέλεια, χαζός είμαι? Έχω έναν φίλο στο Άμστερνταμ, και είναι συνεχεία μέσα στην επαγγελματική ανασφάλεια, συνεχεία ψάχνει για δουλειά, εκεί τους έχουν καπελώσει οι μαροκινοί. Για να ρωτήσουν και κανέναν Ολλανδό. Μου αρέσει πολύ ο τρόπος ζωής τους εκεί, με τα ποδήλατα τους χωρίς αυτοκίνητα στην καθημερινότητα τους, όμορφη χώρα, ιδιαίτερη. Μόλις γύρισα Ελλάδα πήγα και αγόρασα ποδήλατο και το χρησιμοπειό συχνά. Αλλά όχι και να πάω να ζήσω εκεί!

 

[Yorgos]

Έχω αλλάξει ΄χώρα κατοικίας αρκετές φορές. Άλλες φορές έμεινα 6 μήνες στη νέα μου χώρα, άλλες από 1-1,5 χρόνο και στην Κούβα κοντεύω να κλείσω 4ετία. Έφαγα και πατάτες βέβαια, στη Γερμανία πήγα κάποτε να δουλέψω σε ένα βουνό με άτομα για ειδικές ανάγκες και στην εβδομάδα την έκανα, αλλά τουλάχιστον έμαθα να εκτιμώ περισσότερο τους ανθρώπους που τα καταφέρνουν. Οι υπόλοιπες εμπειρίες ήταν πολύ θετικές. Και η Ινδονησία και η Αυστρία και το ΠΕρού και η Κούβα, ακόμη και η απαίσια Αγγλία ήταν εμπειρίες που μου μάθανε πράγματα. Όσο ένιωθα ότι ήμουν ευτυχισμένος -και κυρίως ότι είχε πράγματα να μου δώσει ο τόπος όπου έμενα- παρέμενα εκεί. Όταν ένιωσα ότι ήθελα να δω κάτι άλλο, ότι κουράστηκα ή ότι θέλω να ψαχτώ, έφευγα. Αυτές οι διαμονές έξω ήταν πολύ πιο σημαντικές από τις ταξιδιωτικές εμπειρίες που απέκτησα οπουδήποτε αλλού, διότι οπωσδήποτε είναι άλλο πράγμα να ζεις σε μια ξένη χώρα κι άλλο να την ταξιδεύεις, θα "ξύσεις την επιφάνεια" πολύ περισσότερο και συνέχεια ανακαλύπτεις κάτι νέο. Στην Ισπανία για παράδειγμα ήταν τόσο όμορφη η πόλη όπου ζούσα, που περπατούσα ώρες κάθε μέρα, γύριζα σπίτι αργά το πρωί πτώμα άπό το περπάτημα και πριν κοιμηθώ κοιτούσα τη θέα από το παράθυρό μου και δεν πίστευα ότι ζούσα σε τόσο όμορφο μέρος. Στην Αυστρία ήμουν σα μόνιμος τουρίστας: από την ώρα που έφευγα από το γραφείο, δε σταματούσα να γυρίζω και η ίδια η δουλειά μου επέτρεπε να γνωρίσω πολλές περιοχές της χώρας (και της πόλης), αλλα κυρίως πολλές γωνιές της Βιέννης. Για την Κούβα δεν το συζητάω καν, κάθε βήμα είναι και άλλη εμπειρία.

Αυτό που προσπαθώ να πω είναι ότι το ότι μένεις μόνιμα σε μια πόλη δεν πάει να πει αυτόματα ότι πρέπει να ρουτινιάσεις κιόλας, κάθε άλλο. Ειδικά όταν αυτή η πόλη αποτελεί κάτι το νέο, ουσιαστικά ρουτίνα δεν υπάρχει. Επιπλέον, σε πολλές άλλες χώρες οι μισθοί αλλά -κυρίως- η ποιότητα ζωής βοηθούν ώστε χρονικά και οικονομικά να έχεις περιθώρια να κάνεις άλλα πράγματα. Π.χ στη Βιέννη που δούλευα τριανταπεντάωρο, σαφώς και είχα χρόνο να κάνω τις βόλτες μου, έχοντας ειδικά ένα από τα τελειότερα συτήματα μεταφορών στον πλανήτη σε μηδαμινό κόστος στη διάθεσή μου. Στην Ισπανίασπούδαζα και δούλευα και χωρίς να κοστίζω ένα σεντ σε κανέναν είχα και χρήματα να ταξιδεύω (πάμφθηνες εσωτερικές πτήσεις, εκπληκτικά γρηγορο τραίνο) και να διασκεδάζω (φοιτητικό εισιτήριο σινεμά 2 ευρώ, ψαρικά-γεύμα της ημέρας με 5 ευρώ, η μπύρα στο μπαρ 1,50 ευρώ). Στην Αθήνα πάλι υπάρχουν πράγματα που μπορεί να κάνει κανείς, αλλά με κίνηση για ζόμπι, τιμές που σε αναγκάζουν να ψάχνεις κι εργασιακές συνθήκες ζούγκλας σου κόβεται κι η όρεξη από ένα σημείο κι έπειτα, ειδικά με τη γενική νοοτροπία μιζέριας.

Τέλεια δεν μπορεί να είναι όλα όταν αποφασίζεις να πας σε άλλο μέρος, ειδικά αν δε μιλάς τη γλώσσα, κι ακόμη περισσότερο αν πηγαίνεις σε χώρα με χαμηλό βιοτικό επίπεδο, αλλά με λίγο ενθουσιασμό όλα συνηθίζονται. Η μάνα μου ακόμη δεν καταλαβαίνει όταν είμαι στην Αθήνα γιατί χρησιμοποιώ τον κουβά για να κάνω ντους...

Σε ό,τι αφορά το θέμα της ευτυχίας και αν οι τριτοκοσμικοί είναι πιο ευτυχισμένοι, σε μεγάλο βαθμό ισχύει για δύο λόγους: α) άγνοια του τι υπάρχει παραέξω (το έζησα στην Ινδονησία) και πλειάδα ελεύθερου χρόνου που προκαλεί μια χαλαρότητα και σύσφιξη ανθρώπινων σχέσεων (η Κούβα είναι ένα καλό παράδειγμα). Αν κάποιος μπορεί να συνδυάσει ελεύθερο χρόνο με καλούς όρους ποιότητας ζωής (όπως τους ορίζει ο καθένας, για κάποιον μπορεί η ηλιοφάνεια να είναι απαραίτητο στοιχείο ή το να βλέπει θάλασσα, για μένα και τα δύο είναι αρνητικά), νομίζω ότι η ευτυχία -το ζητούμενο δηλαδή- είναι εξασφαλισμένο.

"Ειναι μεγαλη υποθεση να εισαι ολιγαρκης και ευτυχισμενος σ ενα περιβαλλον που για αλλους θεωρειται ως συνωνυμο της μιζεριας και εξαθλιωσης."
Πολύ καλά το είπες. Δυστυχώς μερικοί καταφέρνουν να είναι στερημένοι και δυστυχείς έχοντας και τα πάντα στη διάθεσή τους.

 

[renata]

yorgos σε βρίσκω απόλυτα προσγειωμένο.παντα τεκμηριώνεις τις απόψεις σου και στέλνεις μηνύματα θετικά και απλά .το τελευταίο που ειπες περί τα έχουν όλα και ειναι δυστυχισμένοι, μεγάλη η αλήθεια του.
δεν σου κάνω καμάκι γιατί θα μπορούσε να ειμαι μάνα σου.χαίρομαι ομως οταν νέοι σαν εσένα σκέπτονται έτσι,και ακόμα και εγώ παραδειγματίζομαι.εισαι μεγάλο σύν στο φόρουμ αυτό.έχω βρεθεί λίγες φορές στις θέσεις σου αλλα σκέπτομαι και εγώ το ίδιο.
συμπληρώνω.το μέρος που ζούν κάποια πολύ αγαπημένα πρόσωπα,θα μπορούσε να ειναι για μένα τόπος διαμονής .άν δεν υπήρχαν αυτά ,θα ήμουνα σίγουρα πολίτης του κόσμου...

 

[ipanag]

Θα συμφωνήσω με το Γιώργο για την αιτία ευτυχίας των φτωχών λαών (άγνοια του καλύτερου και άπειρος ελεύθερος χρόνος).
Για μένα το ιδανικό είναι να είσαι να ζεις σε κοινωνία με ποιότητα ζωής και να είσαι ολιγαρκής.
Η μιζέρια της Ελλάδας είναι δυστυχώς πραγματικότητα, αλλά αυτό ξεπερνιέται σχετικά με σωστή επιλογή παρέας. Το πρόβλημα είναι η ποιότητα ζωής που για μένα είναι λόγος να σκέφτομαι συχνά το έξω. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δε περνάω πολύ καλά με ό,τι κάνω σήμερα στην Αθήνα.

 

[thch81]

Πολυ ενδιαφερουσες οι αποψεις σας.

Playergeo, τρομερο αυτο που ειπες για τα ποδηλατα, γιατι ζωντας εξω καλο ειναι να ενσωματονουμε καλα στοιχεια των ξενων λαων στη δικια μα κουλτουρα. Μην υιοθετουμε μονο τα στραβα τους. Καθε λαος εχει να σου προσφερει κατι θετικο.

Yorgos θεωρω οτι εισαι πολυ τυχερος ανθρωπος που εχεις ζησει σε τοσες χωρες τοσο διαφορετικες μεταξυ τους. Μοναδικη εμπειρια! Ειναι τελεια η ευκαιρια που σου προσφερει το επαγγελμα σου να αλλαζεις χωρες διαμονης. Δυστυχως το επαγγελμα μου που θα ακησω στο μελλον (τωρα δε δουλευω λογω μεταπτυχιακων σπουδων) δε μου προσφερει αυτη τη δυνατοτητα, παρολο που το χω ασκησει και στο παρελθον και μ αρεσει. το πολυ πολυ κανα συνεδριο στο εξωτερικο. Παντως θα το ξαναεπιχειρουσα και στο μελλον αν μου δωθει η ευκαιρια και βρω κατι στο αντικειμενο μου που να μ ενδιαφερει (δουλεψα για λιγους μηνες, το προσπαθησα και το φθινοπωρο αλλα δεν εβρισκα κατι για 6 μηνες, καθως εχω συντομα στρατιωτικες υποχρεωσεις). Και αν δεν το κανω τωρα που δεν εχω αποτησει οικογενεια, ποτε θα το κανω σε 10 χρονια? Και στο κατω κατω πας, βλεπεις και αν δεν σου κανει γυρνας πισω. Αν δεν το προσπαθησεις δε μπορεις και να ξερεις. Βεβαια, συμφωνω παλι αυτο που ειπες με τη γλωσσα, ειναι πλεονεκτημα τουλαχιστον στον εργασιακο χωρο να εχεις να κανεις με μια γλωσσα που γνωριζεις. Αυτο ειναι ενα μειονεκτημα στη περιπτωση μου, λογω φυσης του επαγγελματος.

Τελος, Ipanag εχεις απολυτο δικιο για τη μιζερια που εχουμε αρκετες φορες ως λαος, καθως πολλες φορες βλεπουμε μονο τα αρνητικα και αγνοουμε τα θετικα. Ναι, η παρεα και ο κοινωνικος περιγυρος διαδραματιζουν σημαντικο ρολο, απλα πιστευω και ο τροπος που διαχειριζομαστε τις καινουργιες γνωριμιες.

 

[CakeNet]

Πάντως..Γιώργο...σε ζηλεύω (με την καλή έννοια) που έχεις την δυνατότητα να ζεις έξω.

Επίσης εγώ θεωρώ ότι όταν κάποιος έχει θετική στάση, μπορεί να αξιολογήσει σωστά και τα αρνητικά και τα θετικά κάποιας χώρας, γιατί όπως και να το κάνουμε δεν υπάρχει τέλεια χώρα. Κάποιοι άνθρωποι επίσης γκρινιάζουν όπου και να πάνε... αλλά όπως και να το κάνουμε, σε οργάνωση είναι συνήθως (οι μεγάλες ευρωπαϊκές πόλεις τουλάχιστον) πολύ πιο μπροστά από εμάς.

 

[Yorgos]

Ειναι τελεια η ευκαιρια που σου προσφερει το επαγγελμα σου να αλλαζεις χωρες διαμονης

Δεν κάνω πάντως ένα επάγελμα. Άλλα έκανα στην Αυστρία, τελείως διαφορετικά στην Ινδονησία, άλλα στην Ισπανία και άλλα στην Κούβα. Ακόμη κι αν πας ξέμπαρκος σε μια χώρα, δουλειές υπάρχουν, η ποιότητα των οποίων (και οι απολαβές) ποικίλλουν ανάλογα με τα προσόντα του καθενός,, αλλά μια δουλειά έτσι για να ζήσεις 6-12 μήνες κάπου αλλού και να αποκήσεις μια εμπειρία, σίγουρα θα τη βρεις. Καταλαβαίνω ότι για κάποιον που σπούδασε κάτι πολύ συγκεκριμένο (π.χ πολιτικός μηχανικός, δικηγόρος) οι επαγγελματικοί του ορίζοντες και οι φιλοδοξίες δεν περιορίζονται στο να κάνει το σερβιτόρο σε μπυραρία του Γκρατς ή το ρεσεψιονίστ στο Λανσαρότε, αλλά ακόμη και μια τέτοια εμπειρία ανοίγει ορίζοντες και προσθέτει προσόντα (π.χ γλώσσες) και εμπειρίες. Νομίζω ότι ειδικά για ένα νέο που μόλις τελειώνει τις σπουδές του, όποιες κι αν είναι αυτές, το να ψάξει μια τέτοια εμπειρία έστω και βραχυπρόθεσμα μόνο θετικά αποτελέσματα μπορεί να έχει. Και τίποτε δεν αποκλείει να βρεις και πολύ καλύτερες επιλογές.