Μια βόλτα στα νησιά μαζί σου, μια βόλτα στην άγονη γραμμή

[maria_va]

Απλά υπέροχα...Κι εγώ θα ήθελα να επισκεφτώ όσο περισσότερα νησιά μπορώ γιατί πραγματικά η ομορφιά τους σε αφήνει άφωνο..Η Ελλάδα είναι γεμάτη υπέροχα τοπία αλλά στα νησιά καταλαβαίνεις πραγματικά πόσο τυχεροί είμαστε. Ίσως είμαι βέβαια λίγο προκατειλλημένη ως θαλασσόπληκτη Καλοκαίρι χωρίς θαλασσούλα και ουζάκι γίνεται; Ευχαριστούμε που μας μεταφέρεις στο καλοκαίρι καταχείμωνο!

 

[psilos3]

Απλά υπέροχα...Κι εγώ θα ήθελα να επισκεφτώ όσο περισσότερα νησιά μπορώ γιατί πραγματικά η ομορφιά τους σε αφήνει άφωνο..Η Ελλάδα είναι γεμάτη υπέροχα τοπία αλλά στα νησιά καταλαβαίνεις πραγματικά πόσο τυχεροί είμαστε. Ίσως είμαι βέβαια λίγο προκατειλλημένη ως θαλασσόπληκτη Καλοκαίρι χωρίς θαλασσούλα και ουζάκι γίνεται; Ευχαριστούμε που μας μεταφέρεις στο καλοκαίρι καταχείμωνο!

Ευχαριστώ για την ανάγνωση και τα λόγια σου. Μα δεν είναι ιδανική περίοδος το καταχείμωνο για τέτοιες ιστορίες; Δε το 'θελα, έτυχε να συμπέσει η ολοκλήρωση (σχεδόν) της καταγραφής πάνω στο χειμώνα, οπότε και ξεκίνησα με σταθερό ρυθμό. Έπεται συνέχεια.
Όσο για τα υπόλοιπα που λες, συμμερίζομαι φυσικά την άποψη ότι καλοκαίρι χωρίς Ελλάδα και μάλιστα χωρίς νησιά δε γίνεται, όσο κι αν μας ξενερώνουν οι συνθήκες... Είμαστε τυχεροί γιατί έχουμε το παράδεισο στα πόδια μας, αλλά άτυχοι γιατί οι περισσότεροι δε μπορούν να τον απολαύσουν... Είναι μια μεγάλη κουβέντα.
Σε κάποιο ποστ θα παραθέσω τα κόστη από τα τελευταία μου καλοκαίρια για να καταλάβουν όλοι πως το εννοώ. Οι τιμές συγκριτικά με μια καλή εκδρομή στο εξωτερικό είναι ίδιες, μπορεί και υψηλότερες!

 

[maria_va]

Ευχαριστώ για την ανάγνωση και τα λόγια σου. Μα δεν είναι ιδανική περίοδος το καταχείμωνο για τέτοιες ιστορίες; Δε το 'θελα, έτυχε να συμπέσει η ολοκλήρωση (σχεδόν) της καταγραφής πάνω στο χειμώνα, οπότε και ξεκίνησα με σταθερό ρυθμό. Έπεται συνέχεια.
Όσο για τα υπόλοιπα που λες, συμμερίζομαι φυσικά την άποψη ότι καλοκαίρι χωρίς Ελλάδα και μάλιστα χωρίς νησιά δε γίνεται, όσο κι αν μας ξενερώνουν οι συνθήκες... Είμαστε τυχεροί γιατί έχουμε το παράδεισο στα πόδια μας, αλλά άτυχοι γιατί οι περισσότεροι δε μπορούν να τον απολαύσουν... Είναι μια μεγάλη κουβέντα.
Σε κάποιο ποστ θα παραθέσω τα κόστη από τα τελευταία μου καλοκαίρια για να καταλάβουν όλοι πως το εννοώ. Οι τιμές συγκριτικά με μια καλή εκδρομή στο εξωτερικό είναι ίδιες, μπορεί και υψηλότερες!

Ωχ θα μας έρθει και η λυπητερή; Να μας το πεις να λείπουμε...Σοβαρά τώρα ναι έχεις δίκιο και ναι είναι μεγάλη κουβέντα. Αν και είμαι από τους τυχερούς που έχουν καταφέρει να χαρούν αρκετά νησιά έστω και για λίγες μέρες, νησιά όπως τη Σαντορίνη δεν τα βλέπω σύντομα στο πλάνο...Και στην Κύθνο όμως όταν άραξα κάτω από ένα αρμυρίκι σε μια παραλία που ακουγόταν μόνο ο φλοίσβος πολύ το απόλαυσα..Ομόρφυνε εσύ προς το παρόν αυτά που βλέπουν τα μάτια μας

 

[psilos3]

Σκύρος

Επίσκεψη : Ιούλιος 2017

Διάρκεια: 4 μέρες



Ένας δύσκολος ομολογουμένως προορισμός, τον οποίο δεν είχαν επισκεφτεί παρά ελάχιστοι φίλοι και γνωστοί. Ένας προορισμός ο οποίος ακροβατούσε στο μυαλό μου ανάμεσα σε Σποράδες & Κυκλάδες. Όντως η Σκύρος συνδυάζει αρμονικά στοιχεία και από τα δύο.

Επιστρέφοντας δήλωσα χωρίς ενδοιασμό ενθουσιασμένος από το νησί.

Το δύσκολο ήταν να φτάσουμε ως εκεί, όσες φορές μπήκε στη συζήτηση τα προηγούμενα χρόνια. Από τη στιγμή λοιπόν που η Skyexpress μας έκανε τη χάρη σε δελεαστική μάλιστα τιμή όλα έγιναν πολύ εύκολα. Να πω ότι οι πτήσεις προς το νησί παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο. Όλοι οι επαγγελματίες περιμένουν αυτές τις ευκαιρίες για να δουλέψουν. Οι αεροπορικές πρέπει να κινηθούν προς αυτή τη κατεύθυνση, ειδικά σε τέτοιου τύπου νησιά που είναι δύσκολη η πρόσβαση γενικώς.


Μέρα πρώτη - άφιξη:

Η πτήση από Θεσσαλονίκη ήταν πολύ ξεκούραστη, λίγο περισσότερο από 30 λεπτά.

Το λεωφορείο για τη Χώρα -που ήταν και ο τόπος διαμονής μας- ξεκίνησε αμέσως, και περίπου 15 λεπτά μετά είχαμε φτάσει.
Για διαμονή προτιμήσαμε τη χώρα. Να πω ότι το μεταφορικό μέσο κρίνεται απαραίτητο, με το οδικό δίκτυο να είναι αρκετά καλό για νησί. Οι αποστάσεις βέβαια δεν είναι μεγάλες και γυρίζεται πολύ εύκολα ακόμα και με μηχανάκι, και μπορεί κάποιος να πάρει πολύ καλή εικόνα του νησιού σε τέσσερις ημέρες.

Η απόσταση πάντως Χώρα-Μαγαζιά περπατιέται πολύ ευχάριστα, ακόμα και στο γυρισμό που μας είχαν τρομάξει.

Εκεί κάναμε τη πρώτη μας βουτιά, και ήπιαμε φυσικά τις μπύρες μας για το καλωσόρισμα:

Καλή και πολύ μεγάλη η διπλή αυτή παραλία (Μαγαζιά & Μώλος), με πλήθος από καταστήματα και καταλύματα, αρκετό κόσμο και ωραία νερά:

Η ανάβαση δεν ήταν τόσο δύσκολη τελικά από το ωραίο αυτό δρομάκι της χώρας:

Για το βράδυ δεν είχαμε υψηλές προσδοκίες, μη περιμένοντας πολλά για το μέρος που ήρθαμε. Φυσικά κάθε φορά που το λέμε αυτό η πραγματικότητα μας επαναφέρει στη θέση μας. Το πώς καταλήξαμε «γεμάτοι» στις επτά το πρωί στο φούρνο της χώρας να περιμένουμε τις τυρόπιτες, μόνο εμείς ξέρουμε…

Βρήκαμε πολύ ωραία τσιπουράδικα στη χώρα όπου χωθήκαμε σε ένα, και κατόπιν βρήκαμε bar που είναι κομμένα και ραμμένα στα μέτρα και τα θέλω μας. Ένα τέτοιο ήταν το «Artistico» που έδωσε ιδιαίτερο χρώμα στις νύχτες μας, και μας έκανε να το ξημερώνουμε κάθε μα κάθε φορά!



Μέρα δεύτερη:

Την επομένη παραλάβαμε το αυτοκίνητο με σκοπό να γυρίσουμε το νησί, για το λόγο αυτό και οργανώσαμε ένα μικρό πρόγραμμα προκειμένου να δούμε ότι περισσότερο γίνεται.

Ξεκινήσαμε για μένα ίσως από τη καλύτερη παραλία του νησιού, τον «Πεύκο» ο οποίος ξεφεύγει από τα στάνταρ και φέρνει πιο πολύ σε Σποράδες. Καταπράσινα νερά και πεύκα, όπως εύκολα μαρτυράει και το όνομα του:

Πραγματικά εντυπωσιακή:

Ήπιαμε το καφέ μας συζητώντας τα χθεσινοβραδινά και αφού κάναμε το μπάνιο μας αναχωρήσαμε για τη «Καλαμίτσα» τη δεύτερη παραλία της μέρας, βοτσαλωτή αυτή τη φορά και νομίζω εξίσου όμορφη:

Τα νερά γαλανά και ζεστά, ιδανικά για απογευματινό κολύμπι:

Στην επιστροφή σταματήσαμε για φαγητό στις «Μουριές» ένα υπέροχο εστιατόριο που είχαμε στις σημειώσεις μας. Εξαιρετικό περιβάλλον με σκιά κάτω από τις μουριές και θέα στη φάρμα με τα μικρά αλογάκια – σήμα κατατεθέν της Σκύρου ακριβώς απέναντι:

Δοκιμάσαμε τα πάντα σχεδόν, από κατσικάκι και γίδα, λαδόπιτα, ξινοτύρι, και μερικά ακόμα παραδοσιακά πιάτα του τόπου

Στο σημείο αυτό νομίζω ότι πρέπει να κάνω μια ιδιαίτερη αναφορά στη γαστρονομία του νησιού. Δεν έχω συναντήσει πουθενά τέτοια πληθώρα επιλογών. Κάθε γωνιά και ταβέρνα που λέει ο λόγος! Μέσα σε όλο αυτό να πω ότι δεν υπήρχε η παραμικρή εκμετάλλευση, αντιθέτως μόνο σεβασμός προς τον πελάτη. Όμορφοι χώροι και εξαιρετικά πιάτα, κρέατα και θαλασσινά. Επίσης υπήρχαν πολύ καλές τιμές στην αστακομακαρονάδα (φημισμένη σπεσιαλιτέ της Σκύρου), κάτω από 60€/κιλό. Πραγματικά δεν περίμενα επ’ ουδενί να βρω σε τόσο μικρό νησί ένα γαστρονομικό ''παράδεισο''. Ακόμα και τα πιτόγυρα στη χώρα ήταν κάτι το εκλεκτό.

Φύγαμε από τις Μουριές απόλυτα ευχαριστημένοι και κατευθυνθήκαμε προς τη χώρα. Γενικά οι αποστάσεις ήταν πάρα πολύ κοντινές, και το να γυρίσει κανείς το νησί σε λίγες μέρες είναι απολύτως εφικτό.

Το βράδυ διαπιστώσαμε ότι το Artistico ήταν κλειστό, επειδή ήταν Κυριακή! Ακόμα ένα σημάδι ότι το νησί έχει το δικό του ρυθμό και δεν αλλοιώνεται από το τουρισμό. Παρόλο που δεν είχαμε κάτι στα υπόψιν για να περάσουμε τη νύχτα, μας άρεσε. Εξάλλου το φιλόξενο μπαρ του «Escobar» με τις πολύ δυνατές ροκ μουσικές του και τις παγωμένες μπύρες του, δεν άργησε πολύ να υποπέσει στην αντίληψη μας…

Μέρα τρίτη:

Την άλλη μέρα ξεκινήσαμε από τη περιοχή «Ασίτσα» για να δούμε το εκκλησάκι και να βγάλουμε μερικές φωτογραφίες:

Η βασική παραλία που θα βλέπαμε ήταν η «Κυρά Παναγιά», μια απλή παραλία, οργανωμένη σε ένα μικρό της κομμάτι:

Ήπιαμε το καφέ μας και κάναμε μπάνιο στα νερά τα οποία μας άρεσαν:

Η επόμενη στάση ήταν πιο κάτω Στον «Άγιο Πέτρο» όπου κατεβήκαμε το χωματόδρομο εύκολα, αλλά ο αέρας δεν ήταν σύμμαχος μας για τη βουτιά:

Έτσι αφού κάναμε μια στάση για να βγάλουμε φωτογραφία τη χώρα από άλλη γωνία αυτή τη φορά:

Καταλήξαμε στη παραλία του «Μώλου», τη προέκταση δηλαδή από τα Μαγαζιά, για να πιούμε και καμιά μπύρα που την είχαμε στερηθεί όλη μέρα:

Καλή για απογευματινό μπανάκι:

Δεν ήταν όμως αυτός ο κύριος λόγος που φτάσαμε ως εκεί, αλλά οι «Ιστορίες του Μπάρμπα», η πολύ γνωστή ταβέρνα με θαλασσινά που βρίσκεται πάνω στο κύμα σχεδόν στη παραλία του Μώλου:

Ότι μα ότι δοκιμάσαμε ήταν εξαιρετικό, με αποκορύφωμα το γιουβέτσι θαλασσινών. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι αυτό το μαγαζί έχει αποσπάσει τις καλύτερες κριτικές. Θεωρώ δεδομένο ότι όποιος επισκεφτεί τη Σκύρο θα περάσει από κει...

Το βράδυ, αφού κάναμε τη βόλτα μας στη χώρα ανυπομονούσαμε να το περάσουμε στο Artistico, που άνοιγε ξανά μετά την αργία της Κυριακής, και όπως καταλαβαίνετε δε δυσκολευτήκαμε πάλι να το ξημερώσουμε και να γίνουμε ‘’ένα’’ με προσωπικό και θαμώνες. Πολύ ωραίες στιγμές που είναι ικανές από μόνες τους να με κάνουν να θέλω να ξαναπάω στη Σκύρο!


Μέρα τέταρτη - αναχώρηση:

Τελευταία μέρα και καθώς η πτήση μας ήταν για νωρίς το απόγευμα, ήπιαμε το καφεδάκι μας στη χώρα και φάγαμε μπουγάτσα από το πολύ γνωστό μπουγατσατζίδικο στο κέντρο. Είχαμε χρόνο και για βουτιά στα μαγαζιά, για βόλτα και για όλα:

Βολτάραμε στη χώρα της Σκύρου, η οποία νομίζω ότι τις πρωινές ώρες είναι πολύ πιο όμορφη:

Μα πολύ όμορφη

Ξεκινήσαμε την ανηφορική διαδρομή λοιπόν, με σκοπό να επισκεφτούμε την «ιερά Μόνη Αγίου Γεωργίου Σκυριανού» που βρίσκεται στη κορυφή της χώρας. Η διαδρομή με εικόνες που δεν είχαμε δει ως εκείνη τη στιγμή, ήταν καταπληκτική:

Στο κομμάτι αυτό φαίνονται ξεκάθαρα οι Κυκλαδίτικες επιρροές:

Πήραμε μια πρώτη γεύση από τη θέα:

Και συνεχίσαμε την ανάβαση μέσα από το πολύ όμορφο μοναστήρι:

Από κάτω μας όλη η χώρα της Σκύρου πιάτο:

Και η θέα φυσικά προς τα Μαγαζιά και το Μώλο:

Στο ψηλότερο σημείο μπορεί κανείς να διακρίνει και τα ερείπια του κάστρου της Σκύρου:

Περισσότερες πληροφορίες σχετικά:

https://www.kastra.eu/castlegr.php?kastro=skyros
Οι καλοκαιρινές περιηγήσεις όμως ανοίγουν την όρεξη και στεγνώνουν το λαρύγγι, οπότε χωρίς να χρονοτριβούμε πήραμε το κατήφορο. Αρκετά ωραίες εικόνες και εδώ:

Οι τηγανιτοί κεφτέδες μαζί με παγωμένη μπύρα, ήταν ο καλύτερος τρόπος να κλείσουμε μια εκδρομή που δε περιμέναμε να μας αφήσει τόσο όμορφες εντυπώσεις. Ζεστή φιλοξενία, άριστο φαγητό, ανόθευτο νησί από το μαζικό τουρισμό (με ότι χάλι σημαίνει αυτό), εύκολη, βατή, ποιοτική. Αυτή ήταν η Σκύρος!

 

[psilos3]

...νησιά όπως τη Σαντορίνη δεν τα βλέπω σύντομα στο πλάνο...Και στην Κύθνο όμως

Καλά τα μεγάλα και κοσμοπολίτικα νησιά όσο πανε γίνονται και πιο απλησίαστα. Εκμετάλλευση και αισχροκέρδια παντού, από τις μετακινήσεις, τις διαμονές, τα φαγητά, απ' όπου και να το πιάσει κανείς. Το θέμα είναι ότι χαλάνε και τα μικρότερα, λόγω της υπερβολικής αύξησης του τουρισμού. Μεγάλη κουβέντα όντως.
Πολύ ωραία η Κύθνος όντως (αν εξαιρέσεις το Μέριχα) και δε τη χάρηκα όσο θα ήθελα καθώς έμεινα για λίγο περισσότερο από 2 μέρες. Της χρωστάω μια επίσκεψη

 

[katkats]

Ένας δύσκολος ομολογουμένως προορισμός, τον οποίο δεν είχαν επισκεφτεί παρά ελάχιστοι φίλοι και γνωστοί. Ένας προορισμός ο οποίος ακροβατούσε στο μυαλό μου ανάμεσα σε Σποράδες & Κυκλάδες. Όντως η Σκύρος συνδυάζει αρμονικά στοιχεία και από τα δύο.

Επιστρέφοντας δήλωσα χωρίς ενδοιασμό ενθουσιασμένος από το νησί.

Το δύσκολο ήταν να φτάσουμε ως εκεί, όσες φορές μπήκε στη συζήτηση τα προηγούμενα χρόνια. Από τη στιγμή λοιπόν που η Skyexpress μας έκανε τη χάρη σε δελεαστική μάλιστα τιμή όλα έγιναν πολύ εύκολα. Να πω ότι οι πτήσεις προς το νησί παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο. Όλοι οι επαγγελματίες περιμένουν αυτές τις ευκαιρίες για να δουλέψουν. Οι αεροπορικές πρέπει να κινηθούν προς αυτή τη κατεύθυνση, ειδικά σε τέτοιου τύπου νησιά που είναι δύσκολη η πρόσβαση γενικώς.

Σε αντίθεση με την Θεσσαλονική, από την Αθήνα η Σκύρος είναι προσβάσιμη γρήγορα, εύκολα και οικονομικά: Διάλεξε: λεωφορείο+ πλοίο από Κύμη (ενιαίο εισιτήριο), αυτοκίνητο+πλοίο και αεροπορική σύνδεση όλον τον χρόνο και με στάνταρ flex εισιτήριο από olympic. Όπως καταλαβαίνεις, ήμουν σχεδόν η τελευταία από τους γνωστούς μου που πήγε Κάτι τέτοια κάνουν στην συμπρωτεύουσα!

 

[psilos3]

Σε αντίθεση με την Θεσσαλονική, από την Αθήνα η Σκύρος είναι προσβάσιμη γρήγορα, εύκολα και οικονομικά: Διάλεξε: λεωφορείο+ πλοίο από Κύμη (ενιαίο εισιτήριο), αυτοκίνητο+πλοίο και αεροπορική σύνδεση όλον τον χρόνο και με στάνταρ flex εισιτήριο από olympic. Όπως καταλαβαίνεις, ήμουν σχεδόν η τελευταία από τους γνωστούς μου που πήγε Κάτι τέτοια κάνουν στην συμπρωτεύουσα!

Ειδικά από Αθήνα είχαν βγει ένα φεγγάρι κάτι 19ευρα επιδοτούμενα και γέμισε κόσμο το νησί.
Με όσους επαγγελματίες μίλησα (ενοικιαζόμενα αυτοκίνητα, εστιατόρια,δωμάτια κ.α.) τα περιμένουν πως και πως κάτι τέτοια για να δουλέψουν. Το 2017 που πήγαμε εμείς με αεροπορικό χαμηλότερο από 100€ πήγαινε-έλα, είχε φουλάρει το νησί Θεσσαλονικείς.
Πάνω σ' αυτό που λες, απο Αττική δεν είναι απαγορευτικό ούτε και κοντινό όμως. Είναι κι ο δρόμος μέχρι τη Κύμη που δε τον λες κι εύκολο. Πόσο μάλλον όταν απαιτείται αμαξι. Και να μη ξεχνάμε τις άπειρες επιλογές που παίζουν προς Κυκλάδες, Σαρωνικό κτλ. ,βάζοντας μοιραία τη Σκύρο σε δεύτερη και τρίτη μοίρα.
Κακώς όμως, γιατί το νησάκι είναι όμορφο, πολύ ποιοτικό, εκτός μαζικού τουρισμού και από τους καλύτερους γαστρονομικά προορισμούς!

 

[katkats]

Ειδικά από Αθήνα είχαν βγει ένα φεγγάρι κάτι 19ευρα επιδοτούμενα και γέμισε κόσμο το νησί.
Με όσους επαγγελματίες μίλησα (ενοικιαζόμενα αυτοκίνητα, εστιατόρια,δωμάτια κ.α.) τα περιμένουν πως και πως κάτι τέτοια για να δουλέψουν. Το 2017 που πήγαμε εμείς με αεροπορικό χαμηλότερο από 100€ πήγαινε-έλα, είχε φουλάρει το νησί Θεσσαλονικείς.
Πάνω σ' αυτό που λες, απο Αττική δεν είναι απαγορευτικό ούτε και κοντινό όμως. Είναι κι ο δρόμος μέχρι τη Κύμη που δε τον λες κι εύκολο. Πόσο μάλλον όταν απαιτείται αμαξι. Και να μη ξεχνάμε τις άπειρες επιλογές που παίζουν προς Κυκλάδες, Σαρωνικό κτλ. ,βάζοντας μοιραία τη Σκύρο σε δεύτερη και τρίτη μοίρα.
Κακώς όμως, γιατί το νησάκι είναι όμορφο, πολύ ποιοτικό, εκτός μαζικού τουρισμού και από τους καλύτερους γαστρονομικά προορισμούς!

Πίστεψε με όσοι Αθηναίοι έχουν πάει με τους τρόπους που στο περιέγραψα Σκύρο, θεωρούν το ταξίδι εύκολο και κυρίως πολύ οικονομικό.

 

[alma]

Σε αντίθεση με την Θεσσαλονική, από την Αθήνα η Σκύρος είναι προσβάσιμη γρήγορα, εύκολα και οικονομικά: Διάλεξε: λεωφορείο+ πλοίο από Κύμη (ενιαίο εισιτήριο), αυτοκίνητο+πλοίο και αεροπορική σύνδεση όλον τον χρόνο και με στάνταρ flex εισιτήριο από olympic. Όπως καταλαβαίνεις, ήμουν σχεδόν η τελευταία από τους γνωστούς μου που πήγε Κάτι τέτοια κάνουν στην συμπρωτεύουσα!

Άρα αν πας από Κύμη με πλοίο μπορείς να μεταφέρεις και αυτοκίνητο στο νησί έτσι δεν είναι; Ή πάει καράβι που δεν παίρνει αυτοκίνητα;

 

[katkats]

Άρα αν πας από Κύμη με πλοίο μπορείς να μεταφέρεις και αυτοκίνητο στο νησί έτσι δεν είναι; Ή πάει καράβι που δεν παίρνει αυτοκίνητα;

Εννοείται το παίρνεις μαζί και είναι και σύντομη η διαδρομή από εκεί για Σκύρο .

 

[psilos3]

Χάλκη

Επίσκεψη : Σεπτέμβριος 2018

Διάρκεια: 2 μέρες



Τα τελευταία χρόνια δεν αρκούμαστε στις καθιερωμένες διακοπές του καλοκαιριού, στα πλαίσια του Ιουλίου – Αυγούστου. Γι αυτό κάθε σεζόν φροντίζουμε να βάλουμε ένα καλό ΠΣΚ μέσα στο Σεπτέμβριο, κατά προτίμηση σε προορισμό που δεν έχουμε δει ή δε θέλουμε να δούμε εντός των πολύ εμπορικών μηνών του καλοκαιριού.

Έτσι λοιπόν το Σεπτέμβρη του 18 καταλήξαμε στη Χάλκη, αφενός γιατί δεν είχαμε ξαναπάει και θέλαμε να τσεκάρουμε ακόμα ένα νησί στο χάρτη μας, αφετέρου γιατί οι τιμές το καλοκαίρι ήταν αρκετά τσιμπημένες και τέλος η πρόσβαση σε συνδυασμό πάντα με γειτονικά νησιά δεν ήταν εύκολη. Έχοντας και σαν παράδειγμα το περσινό αντίστοιχο ταξιδάκι στη Σύμη, ε δεν ήθελε και πολύ. Κατεβήκαμε λοιπόν στοχευμένα για τη Χάλκη.

Το δύσκολο δεν ήταν βέβαια να προσεγγίσουμε τη Χάλκη, καθώς κλείσαμε με το τοπικό πλοιάριο που κάνει το δρομολόγιο κάθε μέρα από τη «Κάμειρο Σκάλα» της Ρόδου. Ούτε ήταν δύσκολο να βρούμε αεροπορικά για Ρόδο σε πολύ καλή τιμή, διότι η πρόσβαση από Θεσσαλονίκη και Αθήνα αντίστοιχα είναι συχνότατη, καθημερινή, και με αρκετές αεροπορικές εταιρείες.

Το δύσκολο ήταν να ξυπνήσουμε Σάββατο πρωί στις 8 για να προλάβουμε το λεωφορείο από το Μανδράκι της Ρόδου προς τη Κάμειρο Σκάλα και κατόπιν το πλοίο. Την αγαπάμε πολύ τη Ρόδο, και κυρίως εκτός καλοκαιριού. Αγαπάμε πολύ και τα μπαρ της Ρόδου. Έχετε μπλέξει ποτέ σε μπαρ της Ρόδου; Έχετε πάει στη «Ρωγμή του χρόνου»; Στο «Legends live Rock Bar»; Έ, αν ποτέ βρεθείτε σ’ αυτά θα με καταλάβετε απόλυτα…

Με βαριά καρδιά λοιπόν, και ακόμα πιο βαρύ κεφάλι επιβιβαστήκαμε στο μικρό πλοίο, το οποίο μας κόστισε 32€ με επιστροφή, συμπεριλαμβανομένου του πούλμαν από και προς τη πόλη. Επίσης το δωμάτιο στη Χάλκη κόστισε κάτι παραπάνω από 60€ και ήταν από τα φθηνότερα που βρήκαμε για Σεπτέμβριο μήνα. Οικονομικά δε το λες για ένα διήμερο, η θέληση μας όμως να δούμε ακόμα ένα νησί ξεπερνάει τέτοια εμπόδια.

Μιάμιση ώρα μετά φτάναμε σχεδόν στη Χάλκη.

Η πρώτη εικόνα που αντικρύσαμε απ’ το πλοίο ήταν πολύ όμορφη, και φυσικά μου έφερε στο μυαλό μια μικρογραφία της Σύμης όπως πολλοί μου έλεγαν. Απαράμιλλο Δωδεκανήσιο στυλ, χαρακτηριστικό γνώρισμα αρχιτεκτονικής του συγκεκριμένου νησιώτικου συμπλέγματος:

Αποβιβαστήκαμε από το πλοίο και μετά από μια πρόχειρη αναζήτηση βρήκαμε το δωμάτιο που θα μας φιλοξενούσε το οποίο ήταν στο λόφο λίγο πιο πάνω:

Αναλάβαμε λίγο δυνάμεις και ξεκινήσαμε για να πιούμε καφεδάκι στη παραλία του «Πόνταμου» μέσω μιας όμορφης διαδρομής:

Η παραλία με το γνωστό καφέ – εστιατόριο ήταν μικρή αλλά συμπαθέστατη:

Τα νερά δε, όνειρο. Όλες οι παραλίες της Χάλκης ήταν καταπληκτικές, κάτι που δε το περίμενα:

Δεν έχασα την ευκαιρία να βουτήξω μαζί με τη φωτογραφική μηχανή:

Περάσαμε κάποιες ώρες ευχάριστα, και αφού ήπιαμε τη πρώτη μπύρα της ημέρας και φύγαμε για τη δεύτερη παραλία που θέλαμε να δούμε, τα «Κάνια» μετά από ποδαρόδρομο περίπου 20 λεπτών:

Ακόμα ένα πολύ ωραίο μέρος με καταγάλανα νερά ήταν μπροστά μας:

Γνωρίσαμε τα παιδιά που είχαν το μαγαζί ακριβώς πάνω από τη παραλία και ήπιαμε μαζί τους μερικές μπυρίτσες.

Το απόγευμα επιστρέψαμε προς τη χώρα, για να βγάλουμε μερικές φωτογραφίες, να σταμπάρουμε σε πιο μαγαζί θα φάμε το βράδυ κανένα ψαρικό, και να συνεχίσουμε τις μπυρίτσες βεβαίως:

Αράξαμε πολύ ευχάριστα στο λιμανάκι της Χάλκης:

Μέχρι να πέσει ο ήλιος:

Στη συνέχεια ανεβήκαμε να ετοιμαστούμε στο δωμάτιο. Η βεράντα ήταν πολύ ωραία, και ιδανική για ένα σκωτσέζικο που κουβαλούσαμε μαζί μας πριν το φαγητό.

Κατεβήκαμε ξανά, και φάγαμε στο ταβερνάκι που είχαμε επιλέξει, συνοδεία ούζου και ψαρικών. Η τσουχτερή τιμή μας έκανε κακή εντύπωση, απορώντας για το τι μπορεί να γίνεται στο νησί το καλοκαίρι. 50€ για δύο άτομα δε τα λες και λίγα, χωρίς να φάμε κιόλας...

Η συντριπτική πλειοψηφία πάντως των τουριστών που κυκλοφορούν στο νησί είναι αλλοδαποί, κάτι που είναι απόλυτα λογικό και δε συμβαίνει μόνο εδώ τέτοια εποχή!

Επιστρέψαμε προσωρινά στη βεράντα μας - αφού είχαμε κάνει μια παραλιακή βόλτα πρώτα – και αποτελειώνοντας το Σκωτσέζικο, συζητήσαμε και κλείσαμε εισιτήρια για δύο Σαββατοκύριακα του χειμώνα, εκμεταλλευόμενοι τη προσφορά της Aegean που έτρεχε εκείνη τη περίοδο. Τι καλύτερο απ' το να κλείνεις εισιτήρια άλλωστε τη περίοδο που βρίσκεσαι σε διακοπές;

Προχωρημένο βράδυ πλέον και εννοείται πως δε μπορούσαμε να πέσουμε για ύπνο έτσι, χωρίς να δούμε την όποια νύχτα του νησιού, γι’ αυτό και παίρνουμε το δρόμο για το αφτεράδικο – Ελληνάδικο της χώρας, για να πιούμε ένα – δυο τελευταία. Μια εμπειρία ακόμη!



Το επόμενο πρωί μέσω της ακόμα ομορφότερης διαδρομής στα νοτιοδυτικά της χώρας, κατηφορίσαμε για τη τρίτη παραλία που είχαμε τσεκάρει πριν επισκεφτούμε το νησί, τη «Φτενάγια», η οποία ήταν αρκετά κοντά και αυτή για πρόσβαση με τα πόδια:

Η διαδρομή ήταν υπέροχη προς τα δυτικά της χώρας:

Η συγκεκριμένη παραλία αν και περιορισμένη σε χώρο και μέγεθος, διαθέτει καταπληκτικά νερά, ιδανικά για ατελείωτες βουτιές. Τα χαρήκαμε και με το παραπάνω, μαζί με το καφέ μας και μια παγωμένη μπύρα από το διπλανό καφέ μπαρ:

Αγαπημένη συνήθεια οι λήψεις μέσα απ' το νερό:

Το μεσημεράκι με βαριά καρδιά αναχωρήσαμε για τη χώρα, καθώς το πλοίο επιστροφής στη Ρόδο αναχωρούσε στις 17:00. Η επιστροφή παραλιακά προς τη χώρα ήταν εξίσου ωραία διαδρομή:

Με ξεχωριστές λήψεις:

Σε πανέμορφα δρομάκια:

Κάναμε ντους, πήραμε τα πράγμα και κατηφορίσαμε για να τσιμπήσουμε κάτι πριν φύγουμε:

Περάσαμε και κάτω από το διάσημο ρολόι της χώρας:

Περιμέναμε το πλοίο τρώγοντας και πίνοντας τις τελευταίες μπύρες μας στο νησί:

Βγάζοντας παράλληλα μερικές ακόμα φωτογραφίες:

Στις πέντε αναχωρήσαμε με μια πολύ γλυκιά διάθεση αφήνοντας μας καταπληκτικές εικόνες και εμπειρίες. Θεωρώ τη Χάλκη ιδανική για συμπλήρωμα για κάποιον που βρίσκεται σε κοντινά νησιά, και ακόμα καλύτερη για κάποιο έξτρα τριήμερο εκτός σεζόν.

Ποιος ξέρει, μπορεί και να τη ξαναδούμε!

 

[turms]

ωραια τα 12νησα, αλλα αν τα ρουχα δεν ασπρισουν απο τα ασβεστωμενα πεζουλια των Κυκλαδων δεν μπορω να πω οτι μπαινω σε πειρασμο...

συνεχισε...ειμαι φανατικος σου ανγνωστης πλεον