Μια βόλτα στα νησιά μαζί σου, μια βόλτα στην άγονη γραμμή

[thanos75]

Πραγματικά όμως κι εγώ το σκέφτηκα αυτό. Σωστή παρατήρηση



Μη σου πω και μέχρι τα 90s τα έβλεπα πολύ συχνά, ιδιαίτερα σε όσους δούλευαν σε συνθήκες ζέστης, πχ οικοδόμους, αγρότες κτλ.
Δε ξέρω πόσο ασφαλές ήταν για την υγεία, θυμάμαι πάντως ότι έκαναν δουλίτσα και μάλιστα πολύ καλή. Διατηρούσαν το νερό παγωμένο για ώρες!

Έχω την αίσθηση ότι τα αποκαλούσαν και "μπομπος" η κάπως έτσι. Εάν κάνω λάθος διορθώστε με...Παντως έκαναν πράγματι καλή δουλίτσα το καλοκαίρι

 

[psilos3]

Έχω την αίσθηση ότι τα αποκαλούσαν και "μπομπος" η κάπως έτσι. Εάν κάνω λάθος διορθώστε με...Παντως έκαναν πράγματι καλή δουλίτσα το καλοκαίρι

Μπομπος ή μπογος, δεν είμαι σίγουρος, ωστόσο διαπιστώνω ότι υπάρχει και πωλείται ακόμα στα είδη καμπινγκ. Διαχρονικό αξεσουάρ!

 

[makisg]

Μπομπος ή μπογος, δεν είμαι σίγουρος, ωστόσο διαπιστώνω ότι υπάρχει και πωλείται ακόμα στα είδη καμπινγκ. Διαχρονικό αξεσουάρ!

Μεγάλο σουξέ είχαν σε οικοδόμους και σε ανθρώπους που δουλεύουν σε χωράφια.

 

[psilos3]

Bonus: Αρκιοί & Μάραθος Δωδεκανήσων

Επίσκεψη : Αύγουστος 2017

Διάρκεια: 5 ώρες




Οι λίγες ώρες που περάσαμε στους Αρκιούς των 50 περίπου μόνιμων κατοίκων και του Μάραθου των 5, ήταν αρκετές για να μας κάνουν να θέλουμε να ξαναπάμε και να περάσουμε περισσότερο χρόνο εκεί, κάτι που θα ΄χε συμβεί ήδη αν δεν ήταν τόσο δύσκολο να βρεθεί κατάλυμα σε νορμάλ τιμή τη περίοδο του Αυγούστου.

Η πρώτη προσέγγιση στα πολύ όμορφα αυτά νησάκια ήταν στα πλαίσια μιας ημερήσιας εκδρομής από τους Λειψούς. Είχαμε ακούσει πολλά για τη διάσημη παραλία με τα έντονα ρεύματα που λέγεται «Τηγανάκια» αλλά δε φανταζόμασταν αυτό που εν τέλει θα αντικρίζαμε:

Το σκάφος έριξε άγκυρα για περίπου μία ώρα, προκειμένου να μπορέσουμε να ευχαριστηθούμε το μπάνιο μας και να κάνουμε τις βουτιές μας:

Γι’ ακόμα μια φορά η εικόνα δε μπορεί να αποτυπώσει ακριβώς αυτό που βλέπαν τα μάτια μας. Υπέροχα τουρκουάζ νερά στα οποία κανείς δε μπορεί να αντισταθεί:

Το μέρος αποτελούσε φυσικά πόλο έλξης για εκδρομές τουριστικών και όχι μόνο σκαφών :

Τα τηγανάκια είναι επίσης σημείο γνωστό για τα έντονα ρεύματα του, οπότε και το κολύμπι απαιτούσε τη δέουσα προσοχή. Η αίσθηση ήταν απίστευτη, σε συνδυασμό με τις βουτιές από το σκάφος που απογείωναν την όλη εμπειρία:

Δε μπορούσαμε να μείνουμε πάνω από μια ώρα καθώς ό χρόνος της εκδρομής ήταν αυστηρά περιορισμένος, οπότε συνεχίσαμε λίγο παρακάτω περνώντας παράλληλα από τους Αρκιούς με κατεύθυνση το απέναντι μικροσκοπικό νησάκι με το όνομα «Μάραθος» για το οποίο είχαμε μια σχετική περιέργεια για το τι πρόκειται να δούμε. Λίγα λεπτά μετά το είχαμε προσεγγίσει:

Δέσαμε στη μικροσκοπική προβλήτα και κατεβήκαμε αμέσως. Δε χωρούσε και πολύ μεγάλη εξερεύνηση, οπότε και ξεκινήσαμε από μια βουτιά και εκεί, στη παραλία η οποία προσέλκυε αρκετά ακόμη σκάφη εκείνη την ώρα στο κεντρικό σημείο του νησιού:

Τα νερά μόνο άσχημα δε τα λες φυσικά:

Μα καθόλου άσχημα:

Ο κύριος λόγος της επίσκεψης μας βεβαίως ήταν το κάθισμα σε μια ταβέρνα μιας και οι μεσημεριανή ώρα ενδείκνυται για κάτι τέτοιο. Οι πληροφορίες μας έλεγαν για μία συγκεκριμένη, τη πιο γραφική από αυτές που βλέπαμε μπροστά μας, το «Σταυραγκό» με την ωραία σκιά, ο οποίος διαθέτει και δωμάτια προς ενοικίαση στο νησί:

Το μαγειρευτό φαγητό με σαλάτα χόρτα και οι πολύ παγωμένες μπύρες φυσικά ήταν ότι έπρεπε, σε ένα αυθεντικά Ελληνικό καλοκαιρινό σκηνικό:

Βλέποντας από πάνω μας την είσοδο για τα δωμάτια θεώρησα εξαιρετικά ενδιαφέρον να μπορέσουμε να πάμε κάποια στιγμή στο νησί με σκοπό να περάσουμε και βράδυ εκεί:

Αφού φάγαμε και ήπιαμε άλλη μια γύρα μπύρες, κάναμε μια βόλτα στη παραλία:

Κι επιβιβαστήκαμε στο καΐκι για τη συνέχεια της εκδρομής:

Η οποία είχε επιστροφή στους Αρκιούς, περνώντας από το κεντρικό λιμάνι αυτή τη φορά με σκοπό τη στάση μας και σ’ αυτό το νησί:

Ένα νησί το οποίο ακούστηκε πολύ το χειμώνα που μας πέρασε για τη παρέλαση του ενός και μόνο μαθητή. Η περιέργεια μας ήταν έντονη γι’ αυτό το μέρος οπότε δε χάσαμε την ευκαιρία να το εξερευνήσουμε και να δούμε ότι προλαβαίναμε σε τόση λίγη ώρα.

Ξεκινήσαμε από τη ‘’πλατεία’’ μπροστά απ’ το λιμανάκι με τις γνωστές και μεγάλης ομορφιάς ταβέρνες, οι οποίες το βράδυ μετατρέπονται σε μπαρ απ’ ότι λέει ο αστικός μύθος, κάτι που θέλουμε πολύ να ανακαλύψουμε τα επόμενα χρόνια:

Όμορφη πιάτσα:

Πήραμε το δρόμο που ανεβαίνει προς το κυρίως οικισμό:

Εκεί που βρίσκονται τα ελάχιστα σπίτια και καταλύματα του νησιού:

Κατευθυνόμενοι δυτικά κι έχοντας θέα το σημείο όπου δέσαμε:

Πηγαίναμε προς το βασικό λιμάνι του νησιού:

Όπου αρπάξαμε την ευκαιρία να πιούμε έναν Ελληνικό στο πολύ ωραίο καφενεδάκι του λιμανιού:

Λίγο μετά, βιαστικά αναχωρήσαμε μέσω του ιδίου δρόμου:

Προς το σκάφος μας που περίμενε άπαντες για αναχώρηση:

Αφήνοντας πίσω τους Αρκιούς:

Φύγαμε συμπεραίνοντας ότι το συναίσθημα να τριγυρνάς σε τέτοια απομονωμένα και μακρινά σημεία της χώρας μας είναι απίστευτο. Τα μικρά νησάκια τέτοιου τύπου χρήζουν της προσοχής μας και του χρόνου που δικαιούνται από τις διακοπές μας, κάτι που έχει πλέον δρομολογηθεί!

 

[alma]

Μοναδικά νησάκια. Το περασμένο καλοκαίρι στο Μαράθι μας υποδέχτηκαν τα χαρωπά σκυλάκια του "πειρατή" με το που κατεβήκαμε από το καράβι....
Μετά το φαγητό ανεβήκαμε από τα κατσάβραχα,βοηθώντας ο ένας τον άλλον, ως το μικρό εκκλησάκι του νησιού.Είχαμε συναντήσει μόνο κατσίκες ως εκείνη την ώρα. Κάποια στιγμή συναντήσαμε άλλον έναν επισκέπτη του νησιού...Ανέβαινε τα κατσάβραχα με σιδερωμένο άψογα λευκό πουκάμισο και σκούρο καλό παντελόνι και δεν είχε ούτε μια σκόνη πάνω του...
Δεν έχω ξαναδεί τόσο σινιέ ντυμένο περιπατητή σε κατσάβραχα...
Στο Μαράθι βλέπεις τα πάντα...

 

[psilos3]

Μοναδικά νησάκια. Το περασμένο καλοκαίρι στο Μαράθι...

Η εμπειρία σου θυμίζει κάτι από ταινία Ελληνικού Cult κινηματογράφου. Είσαι σίγουρη ότι δε γινόταν κανένα γύρισμα τριγύρω
Ωραίο το Μαράθι πάντως, έχει μπει ήδη στα υπόψιν προκειμένου να το δω παραπάνω!

 

[alma]

Τελείως.....Ήμασταν τόσο casual ο άντρας μου κι εγώ και κατεβαίνει ο τύπος από τα κατσάβραχα με την πουκαμισιά του ατσαλάκωτος και σικ, μας έβγαλε και το καπελάκι ευγενικά να χαιρετίσει... Άφωνοι όλοι (κι εμείς και τα κατσίκια και οι κότες, γιατί άλλος τριγύρω δεν υπήρχε)...Το χώμα, οι πέτρες κι η σκόνη δεν τον άγγιξαν λέμε...

Για Ιταλό τον έκοψα τον κύριο με τέτοια κομψότητα..

 

[psilos3]

Για Ιταλό τον έκοψα τον κύριο με τέτοια κομψότητα..

99,99% Ιταλός μιας και τα συνηθίζουν κάτι τέτρια, ακόμα και στα πιο απομακρυσμένα Ελληνικά νησιά. Αφού μιλάμε και για Βόρεια Δωδεκάνησα είναι το πιο πιθανό.
Στο υπόλοιπο 0,01% δίνω πιθανότητες να πρόκειται για ξεχασμένο κομπάρσο από τον ''Δράκουλα των εξαρχείων'' η από το ''Αλαλούμ''.

(Άσχετο και με αφορμή το Μαράθι, πριν από λίγα λεπτά ξεφύλλιζα ένα βιβλίο που έπεσε στα χέρια μου τυχαία σήμερα για την Άγονη Γραμμή, και έγραφε μέσα για Λέβιθα, Κίναρο, Ρω και πολλά άλλα αντίστοιχα καλούδια! Τελικά έχουμε ακόμα πολλά να δούμε )

 

[alma]

Λοιπόν έψαχνα για Λέβιθα κάποτε, όπου ξέρω πως υπάρχει μόνο μια οικογένεια οι Καμπόσοι και μένει στο νησί κάπου από το 1820... Μετά από ψάξιμο είχα βρει κάτι σχόλια στα ιταλικά Ναι έχουν πάει κι εκεί οι φίλοι μας οι Ιταλοί, αλλά από ότι κατάλαβα χρειάζεται σκάφος για να πας...Δεν είχα βρει να πηγαίνει πλοίο της γραμμής...Υποθέτω και η Κίναρος κάπως έτσι θα είναι με την μία κάτοικο...
Ρω νομίζω δεν μένει κανείς πια πρέπει να είναι ακόμα πιο δύσκολο...
Πάντως στο Μαράθι υπάρχουν δωμάτια για διανυκτέρευση οπότε μπορεί να μπει στα υπόψην για κανένα 2ημερο....

 

[psilos3]

Λοιπόν έψαχνα για Λέβιθα κάποτε, όπου ξέρω πως υπάρχει...

Στο Μαράθι υπάρχουν βεβαίως δωμάτια για να βολεψει καμια διανυκτέρευση, με πιθανότερη αφετηρία φυσικά τους Αρκιούς, μιας και δε βρίσκω άλλο τρόπο. Αυτό όμως λύνεται.

Τώρα για τα υπόλοιπα πραγματικά δεν υπάρχει πληροφόρηση. Απ' όσα διάβασα τα Λέβιθα δέχονται κόσμο, αλλά πέρα απ' αυτό δε βρήκα τίποτε άλλο σχετικά. Υπάρχουν και αναφορές για την ύπαρξη πλοίου μια φορά την εβδομάδα από τη Πάτμο, κάτι που θα βόλευε έστω και για ημερήσια εκδρομή, ωστόσο δεν είναι καθόλου έυκολο να βρει κανείς πληροφορίες στο ίντερνετ.
Σίγουρα με ένα σκάφος από γειτονικά νησιά όλα είναι πολύ πιο εφικτά, αν και κάτι τέτοιο προυποθέτει ότι έχεις μέρες στη διάθεση σου και κανένα συγκεκριμένο πρόγραμμα στα υπόψιν σου.

Τι καθόμαστε και ψάχνουμε...

 

[psilos3]

Bonus: Κάτω Κουφονήσι – Μικρές Κυκλάδες

Επίσκεψη : Αύγουστος 2013

Διάρκεια: 4 ώρες




Καλοκαίρι 2013. Πλάνο 2 εβδομάδων στις Κυκλάδες. Νησιά, καράβια και συνεχής εναλλαγή εικόνων.

Μερικές τέτοιες πολύ ωραίες εικόνες αφήσαμε πίσω μας εκείνο το πρωί φεύγοντας απ’ τη Νάξο:

Για να συναντήσουμε τις ακόμα καλύτερες, φτάνοντας σε ένα προορισμό τόσο μικρό αλλά τόσο ξακουστό:

Από τη Στιγμή που πατάς το πόδι σου στο Άνω Κουφονήσι καταλαβαίνεις το βασικό λόγο που γίνεται τέτοιος ντόρος για το συγκεκριμένο μικροσκοπικό νησάκι. Τα απίστευτα χρώματα της θάλασσας στη παραλία εντός του οικισμού:

Η εντύπωση μας ήταν μεγάλη καθώς πρώτη φορά βλέπαμε κάτι αντίστοιχο. Δεν υπήρχε τόσο μεγάλη νησιωτική εμπειρία ακόμη:

Κατευθυνθήκαμε γρήγορα – γρήγορα στο πολύ ωραίο δωμάτιο και αφού ακουμπήσαμε τις αποσκευές σε μια γωνιά πήραμε πετσέτες και βγήκαμε αμέσως έξω. Φυσικά με το πιο διαδεδομένο τρόπο στο Άνω Κουφονήσι, δηλαδή με τα πόδια:

Η πολύ ρηχή παραλία μπροστά στον οικισμό ήταν όντως απίστευτη:

Κανονίσαμε τα διαδικαστικά και κάναμε μια βόλτα μέσα στον οικισμό, ο οποίος ήταν σχεδόν άδειος, γεγονός πολύ λογικό μέσα στο μεσημέρι:

Ήταν η πρώτη μας μέρα στην οποία είχαμε αποφασίσει να δούμε ότι μπορούμε από το διπλανό & ακατοίκητο σχεδόν Κάτω Κουφονήσι. Λίγη ώρα μετά επιβιβαζόμασταν στο καΐκι του θρυλικού καπετάνιου «Καπετάν Πράσινου»

Ξεκινήσαμε τη πλεύση με πολύ δυνατές κρητικές μουσικές:

Βλέποντας λίγα λεπτά μετά τις ακτές του νησιού

Το οποίο αποκάλεσα σχεδόν ακατοίκητο γνωρίζοντας ότι υπάρχουν κάποιοι ελάχιστοι μόνιμοι κάτοικοι το καλοκαίρι, εκτός από τους κατασκηνωτές βεβαίως:

Το Κάτω Κουφονήσι εγκαταλείφθηκε οριστικά στα τέλη της δεκαετίας του 60, κι έκτοτε κατοικείται μόνο σποραδικά.
Η εκκλησία της Παναγιάς είναι ιδιαίτερα γνωστή καθώς αρκετοί επιλέγουν να τελέσουν μυστήρια εκεί:

Δέσαμε και ξεκινήσαμε τη περιήγηση στο νησί:

Προχωρόντας από την αρχή της προβλήτας προς το δρόμο:

Αξιοθέατο, σημείο αναφοράς και «υποχρεωτική» στάση είναι η πολύ όμορφη και ιδιαίτερη ταβέρνα «Βενετσάνος» την οποία συναντά κανείς αμέσως πιο κάτω:

Απ’ έξω είναι στημένο ένα αυτοσχέδιο παζάρι με αναμνηστικά, είδη λαϊκής τέχνης κτλ:

Δε θα μπορούσαμε να αρνηθούμε τη σύντομη επίσκεψη στη ταβέρνα με τη πολύ ωραία και βαθιά σκιά:

Αν και τα πιάτα του φαινόντουσαν δελεαστικότατα δεν είχαμε τη πολυτέλεια του χρόνου να τα δοκιμάσουμε. Για τις πολύ παγωμένες του μπύρες όμως μπορώ να σας πω με σιγουριά...

Βγήκαμε φωτογραφίες όση ώρα περιμέναμε:

(Αδυναμίες ειν’ αυτές)

Και βγάλαμε επίσης:

Ψωνίζοντας τα απαραίτητα για τη παραλία από το μικρό μάρκετ εντός της ταβέρνας. Όταν λέω απαραίτητα εννοώ μερικές ακόμα παγωμένες μπύρες, μη φανταστείτε. Βγήκαμε έξω και ξαναπήραμε το δρόμο:

Δίπλα μας μεγάλες εκτάσεις και ξεραμένα λιβάδια με γαιδουράκια:

Εγκαταλελειμμένα κτίσματα, αλλά και ελάχιστα καινούρια σπίτια αλλά και διάσπαρτες τυπικές υποδομές σκίασης για τους ελεύθερους κατασκηνωτές:

Αφού προχωρήσαμε για μερικά λεπτά θαυμάζοντας την ηρεμία και την αγνότητα του τοπίου, βρεθήκαμε στο προορισμό μας, τη παραλία με το όνομα «Λάκκοι» στην οποία θα κάναμε το μπάνιο μας:

Χονδρά βότσαλα και εκπληκτικά νερά συνέθεταν τη πολύ ωραία εικόνα του άγονου κατά τα άλλα τοπίου:

Ήταν μερικές πολύ ωραίες ώρες που συντέλεσαν στο μαύρισμα μας, καθώς δεν είχαμε προνοήσει να πάρουμε κάτι για σκιά, αλλά και στη παραλία δεν υπήρχε τίποτα

Απογευματάκι πλέον και μαζέψαμε τα πράγματα μας προς αναχώρηση:

Από τον ίδιο γνωστό δρόμο έξω από το Βενετσάνο:

Περιμένοντας το Καϊκι,

το οποίο ήρθε στην ώρα του φέρνοντας κι άλλους επισκέπτες στο νησί:

Επισκέπτες όλων των ειδών:

Η επιστροφή στο Άνω Κουφονήσι δε κράτησε πολύ:

Επιστρέψαμε για να συνεχίσουμε το μπάνιο μας στις παραλίες του νησιού, όντας πολύ ευχαριστημένοι και γεμάτοι από τις εικόνες που αντικρύσαμε αυτή την ημέρα:

Το Κάτω Κουφονήσι είναι μια πολύ καλή περίπτωση για μια μίνι ημερήσια απόδραση ειδικότερα για όσους έχουν σκοπό να περάσουν μέρες στο Άνω. Απορώ που πολλοί δε το τολμούν καν. Μια επίσκεψη αξίζει το κόπο με το παραπάνω!

 

[silversurfer]

Μια μικρη "εισβολή" στην ιστορία σου , στο Κάτω Κουφονήσι αν περπατήσεις πιο πέρα έχει μια ακόμα "καλύτερη" παραλία, ονόματι Πεζούλια, για κάποιον που θέλει να απολαύσει το Αιγαίο ακόμα πιο απομονωμένος

Εννοείται οτι δεν έχει ουτε κλαδί για σκιά οπότε επιβάλλεται να έχετε την ομπρελιτσα μαζί (οπως άλλωστε παντου στα Κουφονήσια )