Κούβα Κούβα: Όλα τριγύρω αλλάζουνε... Μα όλα τα ίδια μένουν;

[Nick_St]

Έχοντας κάνει αρκετά ταξίδια για την ηλικία μου στην Ευρώπη, η επιθυμία να κάνω το πρώτο μου ταξίδι σε κάποια άλλη ήπειρο γινόταν όλο και πιο έντονη και τελικά δεν άργησε να πραγματοποιηθεί. Έψαχνα αρκετά κάποια εθελοντικά καλοκαιρινά προγράμματα στην Ινδία ώστε να την βγάλω και τζάμπα, αλλά η ιδέα του να περάσω στην άλλη άκρη του ατλαντικού είχε άλλη γοητεία. Η επιλογή του προορισμού ήταν εύκολη, Κούβα! Μια Κούβα που άλλαξε, μια Κούβα που αλλάζει μέρα με τη μέρα ολοένα και περισσότερο μα αρκετά πράγματα μένουν ίδια. Συνταξιδιώτης ο πατέρας μου ο οποίος τόσα χρόνια είχε φάει την μητέρα μου να κάνουν αυτό το ταξίδι, αλλά τελικά έμελλε να πάει Κούβα με τον γιο. Θυμάμαι όταν ήμουν πιτσιρίκι μου έβαζε να ακούω κάτι ay ay ay Puerto Rico και μουσικές με αύρα Καραϊβικής και μου έδινε να διαβάζω τη βιογραφία του Τσε και τώρα θα πηγαίναμε μαζί Κούβα. Α ρε πατέρα, μεγαλεία.

Αφού τα 'παμε τα συμφωνήσαμε για τις ημερομηνίες με τον φάδερ, Ιούλιο μας βόλευε και τους δύο, άρχισα να ψάχνω αεροπορικά και μπαμ μπαμ εμφανίστηκε ένα 475άρι ευρώπουλα από Ρώμη για Αβάνα με ενδιάμεσο σταθμό το Παρίσι με AirFrance, "εδώ είμαστε" λέω. Αθήνα-Ρώμη με Alitalia, Ρώμη-Αθήνα με Ryanair και το κοντέρ για τα αεροπορικά έγραψε 6 πτήσεις και 580 ευρώ σύνολο η οποία πιστεύω είναι πολύ καλή τιμή. Αποφασίσαμε να βάλουμε και 2 διανυκτερεύσεις στη Ρώμη, μία πριν την Κούβα και μία μετά, έτσι για να μην έρθει απότομα η μετάβαση από την Ελλάδα του Αλέξη στην Κούβα του Τσε και του Κάστρο. Στην Ιταλία ήταν το πρώτο ταξίδι που είχα κάνει εκτός Ελλάδας εν έτη 2005, 4 οικογένειες, 8 γονείς που μας έτρεχαν εμάς τα 8 πιτσιρίκια σε ότι μουσείο και αξιοθέατο υπήρχε, ακόμα τα θυμάμαι και γελάω αλλά κάπως έτσι μπήκε το μικρόβιο των ταξιδιών. Τα 2 βράδια στη Ρώμη θα μπορούσαμε να τα αποφύγουμε, αλλά από τη στιγμή που ήθελε πολύ ο πατέρας μου για να θυμηθούμε εκείνο το πρώτο ταξίδι, ποιος είμαι εγώ για να πω όχι.

Ανοίγω παρένθεση και κάνω ένα θρόουμπακ γυρνώντας στον Σεπτέμβρη του 2004 όπου είδα για πρώτη φορά Κουβανούς. Παραολυμπιακοί αγώνες στην Αθήνα και στην Ακρόπολη πετύχαμε μαζί με την φαμίλια την αποστολή της Κούβας, εγώ έτρεξα κατευθείαν στον μπρατσαρά και του 'λεγα να σφίξει δικέφαλο, ούτε τα 7 δεν είχα κλείσει, αλλά για μαγκιές πρώτος. Πολύ χαρούμενοι και ευδιάθετοι οι Κουβανοί, τους έβλεπες και σου έφτιαχναν τη μέρα. Λίγα χρόνια αργότερα, φέρνει η προεδράρα στη Λαμία στο Γυμναστικό στο βόλεϊ τον Osvaldo Hernandez, απίστευτη παικτάρα παγκοσμίου φήμης και εγώ τον χάζευα από κοντά σε όλα τα παιχνίδια μιας και ήμουν ballboy. Όλως τυχαίως πέρυσι στην Αθήνα πάω να γραφτώ σε γυμναστήριο και πετυχαίνω κατευθείαν τον Osniel Melgarejo, Κουβανό βολλευμπολίστα που μόλις είχε έρθει στον Παναθηναϊκό (ήταν από τους λίγους παίκτες της Εθνικής τους που δεν είχαν κατηγορηθεί για βιασμό σε ένα τουρνουά στη Φινλανδία). Γενικά μια σύνδεση με τους Κουβανούς αθλητές την έχω από ότι φαίνεται. Κλείνει η παρένθεση.

Έχοντας στη διάθεση μας 14 βράδια στην Κούβα, το πρόγραμμα που θα ακολουθούσαμε θα ήταν το εξής: 5 διανυκτερεύσεις Αβάνα, 2 Βινιάλες, 1 Σιενφουέγος, 2 Τρινιδάδ, 1 Καμαγουέι, 1 νυχτερινό λεωφορείο από Καμαγουέι για Βαραδέρο, 1 Βαραδέρο και 1 τελευταία αποχαιρετιστήρια στην Αβάνα. Στην αρχή σκεφτόμασταν να φτάσουμε μέχρι Σαντιάγο και Μπαρακόα μιας και ο χρόνος θεωρητικά ήταν αρκετός, αλλά προτιμήσαμε να το πάμε πιο χαλαρά. Διαμονή σε όλα τα μέρη κλεισμένη από πριν σε Airbnb και μετακινήσεις με shared taxi ή Viazul. Η διαδικασία της βίζας ήταν εύκολη κι απλή, σε 3 μέρες τις είχε έτοιμες η πρεσβεία, αν και τώρα διαβάζω ότι έπαψε να βγάζει βίζες η πρεσβεία και αν κάποιος θέλει να ταξιδέψει στην Κούβα πρέπει να απευθυνθεί σε ταξιδιωτικό πρακτορείο.

05/07/2017 - Αβάνα

Φτάνουμε 5 του Ιούλη λοιπόν, όπου το μενού έλεγε πρωινό στο Termini, μεσημεριανό στο Charles de Gaulle, απογευματινό σε Boeing 777 και βραδινό στην Avenida 23 κάτι πίτσες με ζαμπονοκάσερα άγνωστης προελεύσεως. Χαλαρή μέρα, ήρεμες και οι 2 πτήσεις και φτάνουμε στο αεροδρόμιο Jose Marti κατά τις 8 το βράδυ όπου μέσα σε ένα 20λεπτάκι ξεμπερδέψαμε από τον έλεγχο ενώ δεν χρειάστηκε να περιμένουμε καθόλου για αποσκευές μιας και πήγαμε με backpacks που τα είχαμε μαζί στο αεροπλάνο. Συνήθως βέβαια ο χρόνος αναμονής για έλεγχο και αποσκευές είναι πολύ μεγάλος στο συγκεκριμένο αεροδρόμιο. Μας περίμενε η κοπελιά στην οποία θα μέναμε, οδηγός του "ταξί" ο αρραβωνιαστικός της και το βάζω σε εισαγωγικά καθώς ο άνθρωπος δεν έχει καμία σχέση με ταξί αλλά το 'χουν κάνει μπίζνα για έξτρα εισόδημα και όταν έρχονται τουρίστες να μείνουν στο δωμάτιο που νοικιάζουν τους παίρνουν αυτοί από το αεροδρόμιο. 25 CUC ζητάνε οι περισσότεροι ταξιτζήδες, στα 20 είχαμε συμφωνήσει εμείς από πριν με την κοπελιά, ενώ αν εκείνη την ώρα βρεις 2-3 άλλους τουρίστες που ψάχνουν κι εκείνοι ταξί, τότε παίρνετε όλοι μαζί ένα και βγαίνει ακόμα φθηνότερα.

Χαμογελαστοί η κοπελιά με τον αρραβωνιάρη, ήταν πρόθυμοι να μας βάλουν στον παλμό της Κούβας και αντί να πάμε κατευθείαν στο σπίτι που βρίσκεται σε μία κάθετο της La Rampa, περάσαμε από την πλατεία της Επανάστασης, από La Rampa, από Malecon, από το Καπιτώλιο, πήραμε μια πρώτη τζούρα Αβάνας και στη συνέχεια πήγαμε σπίτι να τακτοποιηθούμε. Απλό και λιτό δωμάτιο, δεν ψάχναμε ούτως ή άλλως τίποτα πολυτέλειες, για 10 ευρώ το βράδυ κατά άτομο μια χαρά ήταν. Βγήκαμε έξω μετά από λίγο, η La Rampa γεμάτη από κόσμο, όλα τα αμάξια μούγκριζαν και τα καυσαέρια τους σκότωναν στην κυριολεξία, πιτσιρικάδες προσπαθούσαν να πουλήσουν κάρτες για wifi και εμείς κατευθυνόμαστε προς Malecon για να κάτσουμε δίπλα στη θάλασσα. Πριν καν προλάβουμε να κάτσουμε σκάει μύτη ένα παλικάρι με αμάνικη μπλούζα, λουλουδάτη ξεβαμένη βερμούδα, μπανάνα στη μέση και τσιγαριλίκι, "ωχ, ήρθαν να μας την πέσουν από το 2ο ΕΠΑΛ Αβάνας" λέω. Ο τύπος μας ρώτησε 5-6 φορές αν θέλουμε να κλαμπάρουμε κι αν ενδιαφερόμαστε για γυναίκες, έφυγε, ήρθε με ανανεωμένη προσφορά, μας ρώτησε αν ενδιαφερόμαστε για άντρες, ξανά έφυγε. Η Malecon γεμάτη από παρέες και ζευγάρια, άλλοι έπαιζαν μουσική κι άλλοι κοιτούσαν τη θάλασσα, το ξενοδοχείο Nacional φωτισμένο την ώρα που η πείνα μας είχε χτυπήσει κόκκινο και μας έκανε να πάμε σε ένα μαγαζί με πίτσες κοντά στο σπίτι. Ελάχιστα φαγητάδικα ήταν ανοικτά εκείνη την ώρα, η πίτσα jamon y queso για 15 pesos αποδείχθηκε μια χαρά επιλογή με αποτέλεσμα να χτυπήσουμε και από δεύτερη ο καθένας. Τις επόμενες μέρες αναμενόταν πολύ περπάτημα, οπότε πήγαμε για ύπνο και ξεκούραση.

Φωτογραφικό υλικό από αυτές τις πρώτες ώρες μας στη χώρα δεν έχω, αλλά ας αρχίσω με μία φωτογραφία από Malecon την οποία την έβγαλα την τέταρτη μας μέρα στην πόλη. Η συνέχεια αναμένεται με μπόλικο φωτογραφικό υλικό!

 

• 1
• 2
• 3
• …

  Go to chapter

  Go
• 10

Επόμενο Κεφάλαιο

1 of 10

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[Yorgos]

(ήταν από τους λίγους παίκτες της Εθνικής τους που δεν είχαν κατηγορηθεί για βιασμό σε ένα τουρνουά στη Φινλανδία)

Nα πούμε ότι πλην ενός δικαιώθηκαν όλοι, αφού η κοπέλα ανέτρεψε την κατάθεσή της και θα εισπράξουν 800€ ο καθένας για ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ που παρέμειναν στη Φινλανδία (περίπου ενάμησι χρόνο).

Ωραίος ο νέος και είσαι και φτυστός ο Νικ Καλάθης στα νιάτα του, φτου σου!

 

[Nick_St]

Nα πούμε ότι πλην ενός δικαιώθηκαν όλοι, αφού η κοπέλα ανέτρεψε την κατάθεσή της και θα εισπράξουν 800€ ο καθένας για ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ που παρέμειναν στη Φινλανδία (περίπου ενάμησι χρόνο).

Ωραίος ο νέος και είσαι και φτυστός ο Νικ Καλάθης στα νιάτα του, φτου σου!

Ο Παναθηναϊκός είχε κλείσει τον Dariel Albo, έναν άλλον Κουβανό βολεϊμπολίστα ο οποίος κατηγορήθηκε κι αυτός αλλά αποφυλακίστηκε και αφέθηκε ελεύθερος μπαμ μπαμ, η μεταγραφή χάλασε, ο coach Ανδρεόπουλος τελικά έφερε στην ομάδα τον Melgarejo και όταν πήγε για να κάνει την πρώτη του προπόνηση, ο coach του λεγε γελώντας "κανόνισε να χουμε και εδώ τέτοια σκηνικά"χαχαχαχα!!

Φτυστός δεν λες τίποτα! Θα πάω γήπεδο την Πέμπτη, ελπίζω να μην κάνει κανένα 0/2 βολές και μας λαμπαδιάσει πάλι ο Νικ.. Ας κάνουμε ένα break όμως από την Ευρωλίγκα και τον Νικ δε κουίκ κι ας δούμε λίγο Kyrie σήμερα έτσι για το καλό!!

 

[Yorgos]

Ο Παναθηναϊκός είχε κλείσει τον Dariel Albo, έναν άλλον Κουβανό βολεϊμπολίστα ο οποίος κατηγορήθηκε κι αυτός αλλά αποφυλακίστηκε και αφέθηκε ελεύθερος μπαμ μπαμ, η μεταγραφή χάλασε, ο coach Ανδρεόπουλος τελικά έφερε στην ομάδα τον Melgarejo και όταν πήγε για να κάνει την πρώτη του προπόνηση, ο coach του λεγε γελώντας "κανόνισε να χουμε και εδώ τέτοια σκηνικά"χαχαχαχα!!

Φτυστός δεν λες τίποτα! Θα πάω γήπεδο την Πέμπτη, ελπίζω να μην κάνει κανένα 0/2 βολές και μας λαμπαδιάσει πάλι ο Νικ.. Ας κάνουμε ένα break όμως από την Ευρωλίγκα και τον Νικ δε κουίκ κι ας δούμε λίγο Kyrie σήμερα έτσι για το καλό!!

ΑΑΑΑΑΑΑΑΑ, εσύ είσαι δικός μας. Ξέρεις ότι έχουμε και μπασκετικό τόπικ ε;;; (δεν ξεφεύγω άλλο, επιστρέφουμε στην ιστορία)

 

[buffon85]

ωραια ξεκινησες! αναμενουμε την συνεχεια με αγωνια!

 

[KIKI]

Το πας πολύ ωραία !
Περιμένω τη συνέχεια.

 

[Nick_St]

06/07/2017 - Αβάνα

Για τη δεύτερη μέρα είχαμε στόχο απλά να "χαθούμε" μέσα στην πόλη και έτσι ξεκινήσαμε το τουρ μας αφού πρώτα φάγαμε κάτι μπισκοτάκια που είχαμε πάρει την προηγούμενη μέρα στη Ρώμη. Κάπως έτσι ήταν η διαδρομή που ακολουθήσαμε από το σπίτι μέχρι να φτάσουμε στο λιμάνι κάνοντας βέβαια πολλούς κύκλους σε αρκετά σημεία είτε λόγω απουσίας προσανατολισμού είτε επίτηδες για να δούμε και κανα δυο γειτονιές και δρόμους ακόμα.

Την προηγούμενη μέρα το cadeca στο αεροδρόμιο είχε υπερβολική ουρά, οπότε συμφωνήσαμε με την σπιτονοικοκυρά να μην χάσουμε χρόνο και να μας δανείσει αυτή λίγα χρήματα για το βράδυ, επομένως η πρώτη στάση της ημέρας ήταν ένα cadeca στην Avenida 23 απέναντι από το Ofertas ACN. Οι περισσότεροι στην ουρά ήταν Κουβανοί ενώ μια γιαγούλα είχε κάτσει δίπλα από τα σκαλιά και πουλούσε τον Ριζοσπάστη της Κούβας δηλαδή τη Granma. Άλλαξα 300 ευρώ σε CUC και 10 ευρώ σε CUP, εξυπηρετικότατη και χαμογελαστή η υπάλληλος, αλλά το κλιματιστικό εκεί μέσα σκότωνε στην κυριολεξία. Η ισοτιμία στο ανταλλακτήριο ήταν 1 EUR=1,10 CUC και 1 CUC=24 CUP. Αρκετός κόσμος πιστεύει ότι το CUC (Cuban Convertible Peso) αφορά αποκλειστικά τους τουρίστες ενώ το CUP (Moneda Nacional) τους ντόπιους, κάτι το οποίο δεν ισχύει. Τα CUP έχουν στα χαρτονομίσματα ήρωες της επανάστασης και τα νομίσματα είναι στρόγγυλα. Τα CUC έχουν στα χαρτονομίσματα μνημεία και τα νομίσματα είναι πολυγωνικά. Περίεργο το σύστημα με τα δύο νομίσματα, αλλά στην πράξη δεν νομίζω ότι προβληματίζει κάποιον ταξιδιώτη.

Πάνω CUP, κάτω CUC.

Στην γωνία της Calle L με την Avenida 23 δεσπόζει το ξενοδοχείο Habana Libre το οποίο έχει γύρω στα 600 δωμάτια και 40 σουίτες και είναι ένα από τα πιο γνωστά ξενοδοχεία στην Αβάνα. Εμείς στρίψαμε δεξιά ώστε να πάμε να δούμε το πανεπιστήμιο. Το πανεπιστήμιο ιδρύθηκε το 1728, άλλαξε πολλές ονομασίες μέσα στο χρόνο και στην τοποθεσία που βρίσκεται σήμερα μεταφέρθηκε το 1902. Είναι το παλιότερο πανεπιστήμιο της χώρας ενώ σήμερα αριθμεί 15 προπτυχιακά τμήματα, έχει προγράμματα μεταπτυχιακών και διδακτορικών σπουδών και συνεργάζεται με πάνω από 300 πανεπιστήμια από το εξωτερικό. Η ιστορία του πανεπιστημίου συνδέεται άρρηκτα με την επανάσταση ενώ πρόσωπα κλειδιά είναι οι Julio Antonio Mella, Jose Antonio Echeverria, Fidel Castro, Fulgencio Batista.

Όπως περπατούσαμε εμείς στον προαύλιο χώρο του πανεπιστημίου, ήρθαν και μας πλησίασαν δύο φοιτητές, μας ρώτησαν από που είμαστε κτλ και θέλησαν να μας δείξουν το χώρο. Λίγα μέτρα πιο κάτω από το πανεπιστήμιο βρίσκεται το μνημείο του Mella, ιδρυτικού μέλους της πανεπιστημιακής φοιτητικής ομοσπονδίας και του κομμουνιστικού κόμματος της Κούβας. Τα παιδιά ήρθαν μαζί μας μέχρι λίγο πιο κάτω και μας έδειξαν ένα μαγαζί το οποίο είχε κάτι πίνακες και παλαιότερα είχε σχέση με τους φοιτητές και την επανάσταση, δεν θυμάμαι τι και πως να πω την αλήθεια. Εκεί προσπάθησαν να μας πουλήσουν πούρα τα οποία υποτίθεται τα έπαιρναν με έκπτωση οι φοιτητές από το πανεπιστήμιο, ως δια μαγείας έσκασε στο μαγαζί κι ένας "καθηγητής" τους και τότε αρχίσαμε να καταλαβαίνουμε όλα αυτά που διαβάζαμε για τη χώρα και το πως αρκετοί ντόπιοι προσπαθούν να βγάλουν λεφτά από τους ξένους. Δεν πήραμε πούρα και τα παλικάρια μας αποχαιρέτησαν, ο "καθηγητής" βέβαια επέμενε για λίγο ακόμα μέχρι να μας αφήσει κι αυτός να συνεχίσουμε μόνοι μας να κατεβαίνουμε την οδό San Lazaro.

Habana Libre

Universad de la Habana

Στον προαύλιο χώρο βρίσκεται ένα τανκ το οποίο αιχμαλώτισαν οι αντάρτες του Φιντέλ το 1958

Ακριβώς απέναντι από το πανεπιστήμιο βρίσκεται το μνημείο του Julio Antonio Mella

Το μαγαζί στη San Lazaro που είχε κάτι πίνακες και μας είπαν τα παιδιά ότι είχε σχέση με την επανάσταση και τους φοιτητές

Parque de los Martires Universitarios στην οδό San Lazaro

Οδός San Lazaro

Οδός San Fransisco

Gabriel Garcia Marquez, Camilo Cienfuegos και Che

Κατεβήκαμε τη San Lazaro ώσπου στρίψαμε στην μεγάλη Padre Varela, κάναμε κανα δυο γύρες μέχρι να βρούμε την Chinatown, περάσαμε από την εκκλησία Nuestra Senora de la Caridad, βγήκαμε στο πάρκο της αδελφότητας και στο εργοστάσιο πούρων Partagas και στη συνέχεια περάσαμε μπροστά από το καπιτώλιο το οποίο ήταν φουλ στη σκαλωσιά. Paseo del Prado από τη μια, Paseo de Marti από την άλλη. Gran Teatro de la Habana, Hotel Inglaterra, Hotel Telegrafo από τη μια, Parque Central και άγαλμα Jose Marti από την άλλη. Και στη μέση τα αμερικάνικα αυτοκίνητα με τα ωραία φωτεινά χρώματα και τους οδηγούς τους που ψάχνουν τουρίστες για εύκολο χρήμα. "50 cuc por una hora amigo" ακούγεται από το στόμα όλων δείχνοντας παράλληλα μια κάρτα με τα κύρια αξιοθέατα της πόλης που θα περιλαμβάνει το τουρ, αρκετοί τσιμπάνε, προσωπικά όμως πιστεύω ότι είναι παντελώς ανούσιο να δώσεις εκεί τα λεφτά σου.

** @Yorgos @silversurfer Ιούλιο μήνα ζητούσαν γύρω στα 50 αρχική τιμή μπροστά από το Ινγκλατέρα, γύρω στα 35 αρχική τιμή αυτοί που είναι κάτω από την plaza de armas και την plaza de la catedral. Τώρα με παζάρια σίγουρα θα έπεφτε η τιμή αρκετά, αλλά δεν ασχοληθήκαμε καθόλου μιας και δεν θέλαμε να κάνουμε το τουρ. Αυτοί μπροστά από το θέατρο και το Ινγκλατέρα αφού είδαν πως δεν ενδιαφερόμαστε, δεν σκοτίστηκαν να κατεβάσουν την τιμή σε αντίθεση με τα παλικάρια κάτω από τις πλατείες που μας πήραν από πίσω και έφτασαν την τιμή μέχρι 20 κούκια μήπως και ενδώσουμε. Πάντως κάθε μέρα βλέπαμε πάρα πολλούς τουρίστες να κάνουν το τουρ.

Καπιτώλιο

Μπροστά από το θέατρο και το Ινγκλατέρα τα αμερικάνικα αμάξια περιμένουν τουρίστες για το κλασικό μονόωρο τουρ

Άγαλμα Jose Marti στο Parque Central

Το περίφημο ξενοδοχείο Inglaterra

Το εντυπωσιακό Gran Teatro de la Habana

Το επίσης πολύ γνωστό ξενοδοχείο Telegrafo

Διασχίζοντας το Parque Central βρισκόμαστε ανάμεσα στο Gran Hotel Manzana Kempinski και στο Museo de Bellas Artes λίγα μέτρα πριν βρεθούμε μπροστά στο El Floridita, το μυθικό μπαρ που θεωρείται τόπος γέννησης του ντάκιρι και έγινε ευρέως γνωστό από τον διάσημο Αμερικανό συγγραφέα Έρνεστ Χέμινγκγουεϊ ο οποίος έζησε αρκετά χρόνια στην Κούβα και σύχναζε στο μπαρ. Το μπαρ το οποίο έκλεισε πριν λίγο καιρό 2 αιώνες ζωής ήταν γεμάτο από κόσμο με τους περισσότερους απλά να μπαίνουν για μια σέλφι με τον Έρνεστ και να φεύγουν. Εμείς κάτσαμε, ήπιαμε από ένα ντάκιρι για να πάει καλά η μέρα και στη συνέχεια βρεθήκαμε στην Obispo. Ωραία ατμόσφαιρα στο Floridita, έχει και μπάντες που παίζουν live ενώ υπάρχει και εστιατόριο στη διπλανή αίθουσα.

Η χάλκινη προτομή που έστησαν οι Κουβανοί στο μαγαζί για να τιμήσουν τον Χέμινγκγουεϊ ενώ υπάρχουν και φωτογραφίες καδραρισμένες με τον παλιόφιλο Φιντέλ.

Η Obispo μπορούμε να πούμε ότι είναι η Ερμού της Αβάνας, ο πιο πολυσύχναστος δρόμος της πόλης. Σουβενιράδικα, βιβλιοπωλεία, γραφείο πληροφοριών για τους τουρίστες, μαγαζιά, μπαρ, ξενοδοχεία, μουσεία, τα πάντα όλα έχει αυτή η οδός και πριν προλάβουμε να κάνουμε το οτιδήποτε μας πιάνει από τον ώμο ένα δίμετρο παλικάρι και λέει να πάμε δύο βήματα πιο κάτω να μας δείξει τα πούρα του. "Άντε πάλι με αυτά τα πούρα" να λέω από μέσα μου, μπαίνουμε σε σουβενιράδικο, ανεβαίνουμε κάτι σκαλιά, μας πάει ο τύπος σε ένα δωμάτιο, μας ξεμοναχιάζει και τσουπ βγάζει ένα σωρό κουτιά από πούρα. Ωραίος ο τύπος, είχε το στυλ "όσο εγώ σας πουλάω παπά για τη γνησιότητα των πούρων, εσείς παραγγέλνετε". Εμείς δεν καπνίζουμε, αλλά ο πατέρας μου ήθελε να πάρει ένα σεβαστό αριθμό πούρων για την Ελλάδα για να κάνει αραιά και που από κανένα και να δώσει και σε φίλους. Έτσι λοιπόν ενδιαφερόταν να δει τι παίζει με τις τιμές, τα πούρα "στο δρόμο" και στα επίσημα μαγαζιά και για αυτό θέλησε να ακολουθήσουμε το παλικάρι.

Στη συνέχεια περνάμε από το μουσείο της 28ης Σεπτεμβρίου, το Νομισματικό μουσείο, το ξενοδοχείο Ambos Mundos, κάνουμε μια ολιγόλεπτη στάση στις ωραίες σκιές που σχημάτιζαν τα πολλά δέντρα στην Plaza de Armas και μπαίνουμε στο Castillo de la Real Fuerza. Το κάστρο χτίστηκε για να αντιμετωπίσει τις επιθέσεις των πειρατών αλλά η στρατηγική του θέση δεν ήταν και η καλύτερη. Θεωρείται το παλαιότερο πέτρινο φρούριο στην Αμερική ενώ από το 2010 έως σήμερα στεγάζει το ναυτικό μουσείο της χώρας με εξαιρετικά εκθέματα. Εκτός των άλλων εκθεμάτων υπάρχει και το μεγάλων διαστάσεων πρότυπο της Santisima Trinidad, το μεγαλύτερο πλοίο το 18ου αιώνα. 3 CUC ήταν η είσοδος στο μουσείο αν θυμάμαι καλά, χορτάσαμε να βλέπουμε πλοία και να διαβάζουμε για ιστορικά γεγονότα με ναυμαχίες σε σημείο που να βγαίνεις έξω και να νομίζεις ότι είσαι ο Μιαούλης. Εκτός από πολλά πλοία, όποιος μπει στο μουσείο αντικρίζει και πολλές κυρίες που δουλεύουν εκεί να μιλάνε ασταμάτητα μεταξύ τους, να κάνουν ένα mini My style rocks κοιτάζοντας προσεκτικά το τι φοράει ο κάθε τουρίστας και να κουνάνε απίστευτα γρήγορα τις βεντάλιες τους. Μισές ξινές, μισές χαμογελαστές και μία τρελή αφασία στον πάνω πάνω όροφο που μου ζήτησε το κινητό ώστε να μας βγάλει φωτογραφία σε δέκα διαφορετικές μεριές του ορόφου.

Το άγαλμα του Carlos Manuel de Cespedes δεσπόζει στο κέντρο της Plaza de Armas ανάμεσα από ψηλούς φοίνικες

Castillo de la Real Fuerza

Αφήσαμε πίσω το μουσείο, επιστρέψαμε στην Obispo μήπως και βρούμε να κάτσουμε για φαγητό κάπου σαν άνθρωποι μιας και με μια πίτσα και λίγα μπισκότα δουλειά δε γίνεται. Και έτσι όπως κόβουμε βόλτες δεξιά κι αριστερά της Obispo, πετυχαίνουμε ένα μαγαζί το οποίο σου κεντρίζει το ενδιαφέρον από την πρώτη στιγμή. Η ποιότητα του φαγητού θα είναι αντάξια του ονόματος του μαγαζιού; Θα μας σερβίρει αυτοπροσώπως ο Δον της γνωστής οικογενείας των Πούτσων; Αυτά τα ερωτήματα δεν έπρεπε να μείνουν αναπάντητα και έτσι μπήκαμε μέσα κατευθείαν να κάτσουμε. Τίμιο φαγητάκι αλλά με 10 CUC θαρρώ πως τρως και καλύτερα ή τουλάχιστον πολύ περισσότερο. Όπως και να 'χει, μακάρι ο Δον να επεκταθεί σύντομα και στην ελληνική αγορά. Ύστερα συνεχίσαμε προς Plaza Vieja.

Στο δρόμο προς Plaza Vieja

Plaza Vieja

Ο μπάρμπα Μπρίλιος είχε ένα γάλο πολύ μεγάλο - Cuban Edition

Είχε αρχίσει ήδη να χαλάει ο καιρός και εμείς κατευθυνόμασταν προς την εκκλησία του San Fransisco de Paula η οποία τελικά ήταν κλειστή. Πήραμε το δρόμο προς τα πίσω, περάσαμε από το σταθμό των ferryboat και μπροστά από το Museo del Ron Havana Club μας πιάνει πολύ δυνατή μπόρα οπότε και μπήκαμε μέσα στο μουσείο. Μετά από μισή περίπου ώρα σταματάει να γίνεται χαμός έξω και λέμε να φύγουμε από τα ρούμια. Μέσα σε 2 λεπτά είχαμε δεύτερο γύρο από κουβανέζικη μπόρα και αυτή τη φορά τη βγάλαμε στα σκαλάκια από την Camara de Representantes. Κατά τις 7 πήραμε το δρόμο της επιστροφής προς το σπίτι. Ο φάδερ πρότεινε να πάρουμε ταξί για να πάμε πίσω, αλλά εγώ ήθελα να το παίξω Γκρεμπρεσελασιέ οπότε προσθέσαμε άλλα 5 περίπου χιλιόμετρα περπάτημα στο ημερήσιο κοντέρ μέχρι να φτάσουμε πίσω. Αφού ρίξαμε έναν υπνάκο, βγήκαμε κατά τις 11 για την καθιερωμένη βόλτα στην La Rampa μέχρι τη Malecon και κάναμε μερικές γύρες για να δούμε τα νυχτερινά μαγαζιά. Κάτι είχαμε καταλάβει από το προηγούμενο βράδυ για το ότι οι Κουβανοί βγαίνουν έξω τα βράδια, πλέον όμως σιγουρευτήκαμε. Η Malecon γεμάτη από κόσμο, η La Rampa γεμάτη από κόσμο, όλοι οι νέοι έξω, να ακούς παντού ισπανικά. Σίγουρα μία πολύ ωραία εικόνα, πάρα πολύ ωραία. Ότι ώρα και να κυκλοφορήσεις έξω το βράδυ, θα υπάρχει κόσμος, ενώ δεν πρόκειται να νιώσεις στιγμή ότι κινδυνεύεις.

 

[silversurfer]

Το '14 η ταρίφα ήταν 25 κ με παζάρι έπεφτε στα 20
Τυχεροί όσοι πρόλαβαν να πάνε πριν τη λήξη του εμπάργκο για τους Αμερικανούς πολίτες

 

[Yorgos]

Το '14 η ταρίφα ήταν 25 κ με παζάρι έπεφτε στα 20
Τυχεροί όσοι πρόλαβαν να πάνε πριν τη λήξη του εμπάργκο για τους Αμερικανούς πολίτες

Ίδιες είναι οι τρίφες και σήμερα, με λίγο ζόρι πέφτει και στα 15.

Αμερικανούς πολίτες πλέον δεν έχουμε σε σημαντικό αριθμό χάρη στον κύριο Τραμπ και δε θα έχουμε τουλάχιστον μέχρι να αποχωρήσει ο περτικαλίς πρόεδρος. Οι πτήσεις από Αμερική όλο και μειώνονται, η αμερικάνικη πρεσβεία πλέον δε λειτουργεί ουσιαστικά, δεν εκδίδονται πια βίζες για να δουν οι Κουβανοί τις οικογένειές τους και το πλήγμα σε οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο είναι τεράστιο.

 

[Nick_St]

07/07/17 - Αβάνα

Ξημερώνει Παρασκευή στην Αβάνα και εμείς σηκωνόμαστε νωρίς, τρώμε για πρωινό κάτι τοστάκια για 10 CUP το καθένα σε ένα μαγαζί δίπλα από το σπίτι και λέμε να περπατήσουμε στη γύρω περιοχή. Έτσι λοιπόν κατεβήκαμε την Avenida Paseo μέχρι το ξενοδοχείο Melia Cohiba και μετά ανεβήκαμε την Avenida de los Presidentes. Η Paseo έχει πολλά και μεγάλα δέντρα ενώ βρίσκονται και αρκετά όμορφα αρχοντικά σπίτια δεξιά κι αριστερά του δρόμου. Στην Presidentes βρίσκονται αγάλματα σπουδαίων Λατινοαμερικάνων προέδρων όπως ο Χιλιανός Salvador Allende, ο Μεξικανός Benito Juarez, ο Simon Bolivar από τη Βενεζουέλα, ο Omar Torrijos από τον Παναμά, οι Κουβανοί Jose Miguel Gomez, Tomas Estrada Palma, Calixto Garcia.

Avenida 23

Avenida Paseo

Avenida de los Presidentes

Και λίγο από πρωινή Malecon

Επιστρέφοντας στη La Rampa πήραμε ταξί για να μας αφήσει στο Καπιτώλιο. Τα almendrones είναι ένας εύκολος και φθηνός τρόπος για να μετακινηθεί κανείς εντός πόλης και κάνουν συγκεκριμένες διαδρομές με συγκεκριμένες τιμές. Είτε κατέβεις στο τέλος της διαδρομής είτε νωρίτερα, δίνεις 10 CUP και είσαι άρχοντας. Αρκετοί τουρίστες βέβαια κάνουν το λάθος και όταν σταματάνε το ταξί, ρωτάνε πόσο κοστίζει η κούρσα μέχρι το τάδε μέρος και ο ταξιτζής με τη σειρά του λέει μια τιμή 5-10 φορές πάνω από την πραγματική. Επομένως, αν κάποιος χρησιμοποιήσει τα almendrones, το μόνο που έχει να κάνει είναι να δώσει 10 CUP όταν θα κατέβει.

Κατεβήκαμε στο Καπιτώλιο με σκοπό να πάμε περπατώντας ως το μουσείο της Επανάστασης. Το μουσείο της Επανάστασης πριν το 1959 αποτελούσε το Προεδρικό Μέγαρο της Κούβας και πρόκειται για ένα νεοκλασικό κτίριο το οποίο για την εποχή που χτίστηκε θεωρούταν πολύ χλιδάτο. Οι περισσότερες αίθουσες του μουσείου αφορούν την περίοδο του επαναστατικού πολέμου της δεκαετίας του '50 και γεγονότα που οδήγησαν στο θρίαμβο του '59. Στο πίσω μέρος του μουσείου εκτίθεται το φημισμένο ιστιοφόρο Granma που μετέφερε τον Φιντέλ μαζί με άλλα συντρόφια από το Μεξικό στην Κούβα, ενώ βρίσκονται στο χώρο και οχήματα, αεροσκάφη, πολεμικά πλοία που συμμετείχαν στις μάχες εκείνης της περιόδου. Επίσης ακριβώς απέναντι από το χώρο του Granma βρίσκεται το μουσείο των Καλών Τεχνών. Στο μουσείο μπορεί να δει και να μάθει κανείς πολύ ενδιαφέροντα πράγματα για την επανάσταση και τα πρόσωπα που έπαιξαν σημαντικό ρόλο σε αυτή.


Καπιτώλιο

Gran Teatro de la Habana

Άγαλμα Jose Marti στο Parque Central

Museo de la Revolucion

Η δουλειά κάνει τους άντρες.. Το γιαπί, το πηλοφόρι, το μυστρί..

Η φωτογραφία του Che, γνωστή ως Guerrillero Heroico, η οποία έχει χαρακτηριστεί "η φωτογραφία του 20ού αιώνα" ενώ κατά πολλούς είναι η πιο διάσημη στον κόσμο. Μια παρέα δίπλα μας κοιτούσε τη φωτογραφία και έλεγε πως αν τότε είχαν facebook, instagram κλπ ο Τσε θα ανέβαζε την φωτογραφία και ο Αλμπέρτο Κόρντα θα σχολίαζε απεγνωσμένα πως θέλει ταγκάρισμα για να πάρει τα credits για το δημιούργημα του. Πέρα από την πλάκα, άκρως εντυπωσιακή η φωτογραφία.

Θέα από τα μπαλκόνια του μουσείου

Memorial Granma

Βγαίνοντας από το μουσείο υπάρχει μπροστά μας η Plaza 13 de Marzo και αμέσως πιο κάτω το μνημείο του Maximo Gomez, Γενικού Στρατηγού στον δεκαετή πόλεμο κατά των Ισπανών από το 1868 έως το 1878. Στα αριστερά βρίσκεται το Castillo de San Salvador de la Punta το οποίο σχεδιάστηκε για να προστατεύει την είσοδο στον κόλπο της Αβάνας, όπως ακριβώς και το El Morro το οποίο βρίσκεται από την άλλη πλευρά της θάλασσας. Σε εκείνο το σημείο λοιπόν έχουμε όλη τη Malecon στο πιάτο. Συνεχίζοντας προς την Plaza de la Catedral βρίσκουμε το Parque Martires del 71, το Parque Cespedes, το Parque Luz Caballero ενώ κοιτάζοντας στην άλλη πλευρά της θάλασσας μπορούμε εύκολα να διακρίνουμε το άγαλμα του Χριστού της Αβάνας. Πίσω από το πάρκο Luz Caballero υπάρχουν πολλά αμερικάνικα αμάξια αλλά και άμαξες για να κάνει κάποιος το τουρ της πόλης. Εμείς την περίφημη Bodeguita ψάχναμε, αλλά Bodeguita δεν βρίσκαμε έως ότου εμφανίστηκε στον ορίζοντα μια κίτρινη ταμπέλα με το όνομα του μαγαζιού. Με πελάτες όπως ο Salvador Allende, o Pablo Neruda κι o Ernest Hemingway το μπαρ έγινε ευρέως διάσημο και για πολλούς θεωρείται ο τόπος γέννησης του μοχίτο.


Μνημείο Maximo Gomez

Malecon

La Bodeguita del Medio

Ο καθεδρικός του San Cristobal της Αβάνας και η Plaza de la Catedral

Όταν το "Τι κοιτάς α;" μετατρέπεται σε κλάσματα του δευτερολέπτου σε "Senor, un peso!"

To μενού για τη συνέχεια είχε την εκκλησία του Αγίου Φραγκίσκου της Ασίζης η οποία τελικά ήταν κλειστή. 2 σερί μέρες πετύχαμε τον καθεδρικό κλειστό, τώρα και ο Άγιος Φραγκίσκος κλειστός, δεν μας ήθελε το εκκλησιαστικό κομμάτι. Απλή, λιτή κι όμορφη η πλατεία του Αγίου Φραγκίσκου με το συντριβάνι των Λεόντων και τα πολλά περιστέρια. Αφού φάγαμε Χ κι από τον Άγιο Φραγκίσκο, αρχίσαμε να ψάχνουμε για την Ελληνική Ορθόδοξη εκκλησία του Αγίου Νικολάου. Η εφαρμογή maps.me με τους offline χάρτες δεν εμφάνιζε πουθενά την εκκλησία και τελικά τη βρήκαμε με τη βοήθεια ενός περαστικού. Απίστευτη ηρεμία το μέρος και με υπέροχη δροσιά την ώρα που έβραζε ο τόπος σε όλη την πόλη. Πρέπει να κάτσαμε πάνω από ώρα στα παγκάκια έξω από την εκκλησία απολαμβάνοντας το αεράκι και την ησυχία. Η πείνα όμως είχε χτυπήσει κόκκινο και έτσι αφήσαμε τις εκκλησιές για κάτι ωραία μπαμπάτσικα κοτοπουλάκια στην Mercaderes και το ωραιότερο πράγμα της Κούβας, την TuKola. Δεν ξέρω κι εγώ πόσες φορές έπιασα στα χέρια μου αυτό το κόκκινο κουτάκι της κουβανέζικης Coca-Cola μέχρι να φύγω από το νησί.

Plaza de San Fransisco και η εκκλησία

Ελληνική Ορθόδοξη εκκλησία του Αγίου Νικολάου

Λίγα λεπτά αργότερα έπιασε η συνήθης μπόρα η οποία ευτυχώς διήρκεσε πολύ λιγότερο από εκείνη της προηγούμενης μέρας. Καλή η TuKola, αλλά σαν το νεράκι δεν έχει κι έτσι όταν είδα από μακρυά ένα μαγαζάκι στην Obispo που πουλούσε πεντόλιτρo για 2 CUC έτρεξα σαν τον Άδωνι όταν ήθελε να καταθέσει υποψηφιότητα στη ΝΔ, τόσο πολύ διψούσα. Το τελευταίο πεντόλιτρο ήταν, το μισό το καταναλώσαμε επί τόπου αφού πρώτα τσιμπήσαμε κι από ένα παγωτάκι μηχανής. Ήταν περίπου 6 το απόγευμα οπότε είπαμε να πάρουμε το δρόμο της επιστροφής και στη συνέχεια να πάμε στην Plaza de la Revolucion. Η πλατεία της Επανάστασης είναι η 31η μεγαλύτερη πλατεία στον κόσμο και βρίσκεται ανάμεσα στο Jose Marti Memorial, το Εθνικό Θέατρο της Κούβας, την Εθνική Βιβλιοθήκη και τα γραφεία των Υπουργείου Εσωτερικών και εκείνου των Επικοινωνιών, ενώ τα ατσάλινα μνημεία του Τσε και του Καμίλο σίγουρα κλέβουν την παράσταση.


Σήμερα γα σήμερα γάμος γίνεται - Cuban Edition

Εθνικό Θέατρο

Plaza de la Revolucion

Αργά το βράδυ βγήκαμε για φαγητό κοντά στο σπίτι σε ένα μαγαζί στη La Rampa και μετά κάναμε την επίσκεψη μας στο ιστορικό ξενοδοχείο Nacional de Cuba. Ήπιαμε τα μοχίτο μας, ακούσαμε live μουσικούλα και απολαύσαμε τη θέα κλείνοντας έτσι την ημέρα με ωραίο τρόπο.

 

[Nick_St]

08/07/17 - Αβάνα

Ημέρα Σάββατο και τρίτο μας πρωινό στην πρωτεύουσα. Ξεκίνημα από το Museo Napoleonico, ένα πολύ ενδιαφέρον μουσείο με εκθέματα προσωπικά αντικείμενα του Γάλλου στρατηγού. Το μουσείο βρίσκεται δίπλα ακριβώς στο πανεπιστήμιο και είναι ένα αποτέλεσμα από τη σύνδεση των συλλογών του Κουβανού εκατομμυριούχου Julio Lobo και του Ιταλού πολιτικού Orestes Ferrara. Στο μουσείο βρίσκονται περισσότερα από 7000 αντικείμενα, ενώ ένα από τα πιο σημαντικά εκθέματα είναι το κρεβάτι που απεβίωσε ο Μέγας Ναπολέων. Άδειο το μουσείο πρωινιάτικα, μόνο εμείς και ένα ζευγάρι Γάλλων ήμασταν, δώσαμε τα 3 CUC της εισόδου κι είδαμε και όλες τις ταράτσες της Αβάνας από τα μπαλκόνια. Άδειο ή όχι, αξίζει σίγουρα μια επίσκεψη.

Museo Napoleonico

Λάζαρος από το "Είσαι το ταίρι μου" σε έκδοση Γαλλικής Επανάστασης

Το πανεπιστήμιο απέναντι από το μουσείο

Θέα από τον ψηλότερο όροφο του μουσείου

Αφήνοντας το Museo Napoleonico ξεκινήσαμε να κατεβαίνουμε την οδό San Miguel, μια οδό που έχει τα πάντα, από εκκλησίες μέχρι σιδεράδικα-γυμναστήρια, από κρεοπωλεία μέχρι δισκάδικα. Φρούτα, ψωμιά, χυμοί, όλα μόλις λίγα CUP. Η μη τουριστική πλευρά της Αβάνας είναι τελείως διαφορετική, μια βόλτα από τη San Miguel, τη San Rafael, τη San Martin και τις καθέτους τους θα σας πείσει. Καταλήγοντας στο Telegrafo και το Inglaterra, περνάμε στο όμορφο Parque Central με το άγαλμα του Jose Marti και τη σημαία της Κούβας υψωμένη κι από κει στην Obispo.


Calle San Miguel

Parque Central

Το El Floridita στη γωνία της Obispo με την Avenida Belgica

Obispo, O' Reilly, Obrapia, Mercaderes, βόλτες εδώ εκεί τριγύρω παραπέρα, πολλά παγωτά μηχανής και χάζεμα στα σουβενιράδικα για τους πανέμορφους πίνακες. Έχει το ενδιαφέρον της η Casa de Africa με αντικείμενα από διαφορετικές αφρικανικές κουλτούρες και την εποχή των σκλάβων στην Κούβα. Ακριβώς απέναντι βρίσκεται η Casa de la Obra Pia, μία αριστοκρατική κατοικία που λειτουργεί ως μουσείο που αφορά την τέχνη της διακόσμησης. Παραδίπλα βρίσκεται το Museo Casa de Mexico Benito Juarez που στεγάζει εκθέματα για την ιστορία, την τέχνη και την κουλτούρα του Μεξικό. Το τουρ συνεχίζεται με το δημοφιλές Havana 1791 με τα αρώματα το οποίο βρίσκεται απέναντι από την Plaza de Simon Bolivar και το άγαλμα του. Κάπου στην οδό Habana πετύχαμε κι ένα casting με κάτι δίμετρες μελαχρινές να κάνουν πασαρέλα υπό τον ήχο ενός συγκεκριμένου τραγουδιού, με τις μισές από αυτές να είναι τουλάχιστον καλλονές.


Παγωτό μηχανής στην Obispo με 1 CUP. Ένα. CUP. 0,04 ευρώ με τη σημερινή ισοτιμία. 7 έφαγα εκείνη την ημέρα. Γενικά με ελάχιστα χρήματα τρως παγωτά, πίτσες, χαμπουργκεράκια, πίνεις χυμούς, τα πάντα όλα.

Museo 28 de Septiembre

Plaza de la Catedral

Casa de Africa

Casa de la Obra Pia

Havana 1791, Museo del Perfume

Simon Bolivar

Museo Casa de Mexico Benito Juarez

TuKola, ότι καλύτερο κυκλοφορεί στην Κούβα. Ρίξτε μια ματιά εδώ αν θέλετε να δείτε συγκεντρωμένα τι πίνουν οι Κουβανοί http://www.losportales.cu/productos

Τίμιο κοτοπουλάκι

Κατά τις 5 το απόγευμα πάμε να βρούμε κανέναν ταξιτζή για να μας πάει απέναντι στο Morro, στο σπίτι του Τσε και στο άγαλμα του Χριστού. Βρίσκουμε ένα παλικάρι κάτω από την Plaza de Armas, αρχίζουμε τα παζάρια, αρχίζει αυτός τα "De donde eres?", από Grecia σύντροφε, "aaa mi hermano vive en Grecia" λέει με ένα χαμόγελο ως τα αυτιά, μην τα πολυλογώ, βρεθήκαμε μακρινά ξαδέρφια. Πλάκα πλάκα, όταν γύρισα Ελλάδα μίλησα με φίλη που σπουδάζει στη Ρόδο και ασχολείται με λατιν χορούς και τον ξέρει καιρό τον αδερφό του. Μικρός που είναι ο κόσμος. 30 CUC μας πήρε για 1 ώρα και 10 λεπτά, σίγουρα θα υπήρχε και φθηνότερος τρόπος να κάνουμε αυτό το μινι τουρ, για παράδειγμα εάν περνούσαμε απέναντι με κάποιο λεωφορείο. Περάσαμε λοιπόν στην απέναντι πλευρά μέσω του υποθαλάσσιου τούνελ και είδαμε το κάστρο-φρούριο Morro, τους 12 Απόστολους δηλαδή τα κανόνια που προστατεύουν το Morro, το άγαλμα του Χριστού της Αβάνας και το σπίτι του Τσε. Στο πιάτο η Αβάνα, το μέρος αναμφίβολα χαρίζει μία εξαιρετική θέα της πόλης.


Castillo de los Tres Reyes del Morro, Los 12 Apostoles

Christ of Havana

La Cabana de Che Guevara

Αφού έβρεξε για λίγα λεπτά, εμείς ακάθεκτοι πήγαμε για το κλασικό παγωτό μηχανής και στη συνέχεια περάσαμε από δρόμους με σπίτια που δεν έχουν ούτε τα βασικά. Αν κοιτάξει κανείς μέσα από τα παράθυρα ή τις ανύπαρκτες πόρτες, θα διαπιστώσει ότι το εσωτερικό των σπιτιών είναι σε πολύ χειρότερη κατάσταση από την εξωτερική τους εικόνα. Η Κούβα δεν είναι μόνο πούρα, ρούμια και διασκέδαση και αυτό το συνειδητοποιείς καλά όταν περπατήσεις ανάμεσα στους ανθρώπους που ζουν υπό αυτές τις συνθήκες. Το σίγουρο είναι ότι η Κούβα είναι γεμάτη αντιθέσεις. Εκείνη την ώρα η Malecon είχε αρκετό κόσμο, άλλοι ψάρευαν, άλλοι απολάμβαναν την ηρεμία της θάλασσας συζητώντας. Γυρίσαμε περπατώντας σπίτι, φάγαμε το βράδυ κάτι burritos τα οποία δεν ήταν ούτε στο μισό της ποσότητας που σερβίρονται στην Ελλάδα και πήγαμε για ύπνο μιας και ο πατέρας μου δεν ένιωθε και πολύ καλά.

Malecon

Monumento al General Antonio Maceo

Hotel Nacional de Cuba

Kουβανέζικα Burritos

09/07/17 - Αβάνα


Ημέρα Κυριακή και είχαμε σκοπό να πάμε προς Cojimar και Playas del Este. Αμ δε. Σηκώνεται ο πατέρας μου και μου λέει "Νικόλα, είμαι άρρωστος", τα πιάσαμε τα λεφτά μας. Μιλάω λίγο με την κοπελιά στο σπίτι, της λέω ότι ο πατέρας μου έχει τακαμούρι και πως η γλώσσα του είναι ροζ παλ κι όχι ροζ μπομ μπομ και εκείνη μου έδωσε τη διεύθυνση ενός νοσοκομείου. Clinica Central Cira Garcia λοιπόν, γιατί αν δεν δοκιμάσεις κουβανέζικο νοσοκομείο, δεν έχεις δει Κούβα. Φτάνουμε και κανείς να μη μιλάει αγγλικά. Τα ισπανικά που 'χω μάθει βλέποντας Copa Libertadores και γενικά λατινοαμερικάνικο ποδόσφαιρο, μπορεί να αρκούσαν μια χαρά για να συννενοηθούμε με τους ανθρώπους στην Κούβα και να πούμε πέντε κουβέντες, αλλά φοβόμουν μην μου πουν τίποτα περίεργο οι γιατροί και κοιτάω σα χάνος. Ταυτόχρονα να έχω τον πατέρα μου να μου λέει να πάρω τηλέφωνο στo γραφείο ταξιδιωτικής ασφάλισης που είχαμε κάνει την ασφάλεια για το ταξίδι για να δούμε τι θα γίνει και αν καλύπτεται η επίσκεψη μας και τα φάρμακα.

Έρχεται ο γιατρός, βλέπω το όνομα του στο καρτελάκι να λέει "Adonis", άι λέω σύντροφος θα ναι, θα συννενοηθούμε στα ελληνικά. Βέρος Κουβανός ο ντόκτορ, με βγάζει περδίκι εμένα που εξετάστηκα προληπτικά, βάρεσε και μια ένεση στον φάδερ και όλα κομπλέ. Παίρνοντας τηλέφωνο το κουβανικό νούμερο που μας είχε δώσει το γραφείο στην Ελλάδα, έβγαινε μια τύπισσα που έλεγε "α δεν είμαστε υπεύθυνοι εμείς, πρέπει να πάρετε στην Ελλάδα τηλέφωνο". Μας γράφει φάρμακα ο ντόκτορ και μας στέλνει στο φαρμακείο του νοσοκομείου για να τα πάρουμε, αλλά το αλάνι έγραψε ακριβώς τα ίδια και για τους δυο μας. Το μυρίζομαι και αντί να δώσω και τα δύο χαρτιά στη φαρμακοποιό, δίνω μόνο του πατέρα μου ώστε να μην πληρώνουμε δύο φορές τα ίδια φάρμακα. Γυρνάμε Ελλάδα, στέλνω τα χαρτιά στο γραφείο ταξιδιωτικής ασφάλισης, αφού πρώτα τους είχα στείλει mail όσο ήμασταν στην Κούβα, και μας λένε ότι για να καλύψουμε εμείς το ποσό θα έπρεπε να είναι από 75 ευρώ και πάνω. Δεν το ξέραμε ρε π....η μου λέω να παίρναμε 10 πακέτα κουβανέζικες βιταμίνες να πληρώνει το γραφείο. Ούτε που είχαμε κοιτάξει τι έλεγε πάνω η ταξιδιωτική ασφάλεια και τα ποσά, "σιγά μη χρειαστεί" λέγαμε.

Ο πατέρας μου είχε 39+ πυρετό την ώρα που ήμασταν στο νοσοκομείο και όταν γυρίσαμε σπίτι το σκηνικό άλλαξε, ο πατέρας μου άρχισε να νιώθει πολύ καλύτερα και να ανεβαίνει πυρετός σε μένα. Μπόλικος ύπνος, πολλά ντουζάκια με το νερό που έβγαινε με το σταγονόμετρο και φυσικά το κύριο συστατικό για μια γρήγορη ανάρρωση: πίτσα jamon y queso με 15 CUP. Είχα στείλει τον πατέρα μου να πάρει τις πίτσες, ισπανικά δε ξέρει, αγγλικά δε ξέρει αλλά κάπως θα συννενοηθεί σκέφτομαι, δεν είναι δα και πυρηνική φυσική τα ζαμπονοκάσερα. Είχε περάσει πάνω από μια ώρα και δεν είχε γυρίσει ακόμα, μιλάμε για απόσταση ούτε 100 μέτρα από το σπίτι μέχρι το μαγαζί με τις πίτσες, είχα αρχίσει να ανησυχώ κάπως. Γύρισε εντός ολίγων λεπτών και είπε πως περίμεναν καμιά 40αρια άτομα για να φάνε, τώρα αν βρήκε καμιά Κουβανή πιτσιρίκα στο ενδιάμεσο από αυτές που βλέπουν τουρίστα και πετάνε ένα "Hola!" γεμάτο νάζι, δεν το ξέρω χαχαχα.

Ας χάσαμε το μπάνιο στην Playa del Este, δεν τρέχει και τίποτα. Τον υψηλό πυρετό και την αδιαθεσία δεν τα θεωρώ σοβαρά, αλλά ποτέ δεν ξέρεις. Αποκομίσαμε και κέρδος πάντως από την ημέρα αυτή, είδαμε το σύστημα υγείας της Κούβας ή μάλλον, ένα από τα συστήματα υγείας της χώρας μιας και πολύ αμφιβάλλω αν όλοι οι Κουβανοί πολίτες απολαμβάνουν τις εξαιρετικές υπηρεσίες των γιατρών αυτών ή τις πολύ καλές εγκαταστάσεις.

Clinica Central Cira Garcia

 

[Nick_St]

10/07/17 - Βινιάλες

Ξύπνησα το πρωί έχοντας 38+ πυρετό και το ερώτημα ήταν "μένουμε Αβάνα μέχρι να γίνω καλά και μετά βλέπουμε ή πάμε Βινιάλες όπως το έχουμε κανονίσει;!". Με συνοπτικές διαδικασίες η απάντηση ήταν ότι φεύγουμε για Βινιάλες και βγήκαμε στη La Rampa για να πάρουμε ταξί που θα μας πήγαινε εκεί που βρίσκονται τα shared taxi τα οποία κάνουν διαδρομές από την Αβάνα σε άλλες πόλεις. Δεν θυμάμαι ακριβώς διεύθυνση, αλλά τα ταξί βρίσκονταν κάπου πίσω από την Plaza de la Revolution. Μας προσεγγίζει ένας νεαρός και έπειτα από μία σκληρή διαπραγμάτευση κι ένα επίμονο παζάρεμα, συμφωνήσαμε στα 15 CUC το άτομο. Η εναλλακτική επιλογή ήταν το Viazul, όπου το εισιτήριο Αβάνα-Βινιάλες κοστίζει 10,30 ευρώ. Η διαδρομή πανέμορφη πραγματικά μες στη φύση, ο δρόμος μια μεγάλη ευθεία μέχρι το Pinar del Rio την ώρα που το ταξί δεν είχε ούτε ένα παράθυρο και το αεράκι ήταν απολαυστικότατο. Κάναμε ολιγόλεπτη στάση στο Pinar del Rio για να φάει το σαντουιτσάκι του ο οδηγός και συνεχίσαμε προς Βινιάλες όπου και μας άφησε μπροστά στο σπίτι που είχαμε κλείσει να μείνουμε.

Στο σπίτι μας περίμενε η κυρα Mayra, τιτανομέγιστο αλάνι και εξαιρετικά φιλόξενη γυναίκα. Μας έδειξε το δωμάτιο, μας γνώρισε όλη τη φαμίλια και μερικούς γείτονες και δε θα ησύχαζε αν δεν πίναμε ολόφρεσκο χυμό μάνγκο. Γενικά οι άνθρωποι στο Vinales ήταν ένας κι ένας, ο ένας πιο χαρούμενος και πιο φιλόξενος από τον άλλον. Μας είχε κανονίσει τη γνωστή δραστηριότητα με τα άλογα η κυρα Mayra και σε μία ώρα θα ερχόταν το ταξί για να μας πάει σπίτι του ανθρώπου που είχε τα άλογα. Προσωπικά δεν έχω καμία ιδιαίτερη σχέση με τα ζώα, αλλά τη βόλτα με τα αξιολάτρευτα άλογα τη χάρηκα, χωρίς να είναι και κάτι το τρομερό βέβαια. Στάση για να δούμε πως φτιάχνονται τα πούρα από το αρχικό στάδιο που μαζεύουν τον καπνό έως το τελικό στάδιο όπου αφού τα φύλλα είναι έτοιμα, ετοιμάζουν το πούρο σε ελάχιστες κινήσεις. Στάση για να μας δείξουν μερικά πράγματα για τον καφέ και το ρούμι, 1-2 στάσεις ακόμη σε σημεία όπου υπήρχαν μικρά μπαρ, γενικά κύλησε ήρεμα η βόλτα. Εκμεταλλευόμενοι λοιπόν τον τουρισμό οι άνθρωποι εκεί, έχουν στήσει αυτήν την πατέντα με τα άλογα και σε σταματάνε σε διάφορα σημεία όπου μπορείς να τους αφήσεις λεφτά, είτε αγοράζοντας πούρα είτε παίρνοντας κάτι να πιεις.

Αφήνοντας τα άλογα πίσω μας, κάναμε μια μικρή βόλτα στην περιοχή και φτάνοντας στο σπίτι ξεραθήκαμε στον ύπνο ενώ είχε ήδη αρχίσει να βρέχει. Ύπνος με ανοιχτά παράθυρα ώστε να ακούγεται ο ήχος της βροχής, της φύσης και των ζώων, όλα τα λεφτά.


Διαδρομή Αβάνα-Βινιάλες

Pinar del Rio

Vinales

Horseback Riding

Vinales

11/07/17 - Βινιάλες

Έπειτα από πολύωρο ύπνο και αρκετή ξεκούραση μας περίμενε ένα κουβανέζικο πλούσιο πρωινό, το οποίο όμως έχει τις ιδιαιτερότητες του. Κι όταν λέω ιδιαιτερότητες εννοώ τη γκουάβα, το μάνγκο και τον ανανά και όλα αυτά τα τροπικά τα οποία δε θέλουν και πολύ να σε στείλουν μια ώρα αρχύτερα στην τουαλέτα. Αμέσως μετά κατεβήκαμε προς το κέντρο για να δούμε πως θα πάμε σε μερικά από τα υπόλοιπα αξιοθέατα της περιοχής, αποφασίσαμε να πάρουμε ταξί το οποίο μας πήγε Cueva del Indio, Cuevas de los Cimarrones, Jardin Botanico, Mural de la Prehistoria, Hotel Los Jazmines. Εναλλακτική επιλογή ήταν να νοικιάσουμε ποδήλατα και να κάνουμε το τουρ, αλλά ο πατέρας μου δεν έχει και την καλύτερη φυσική κατάσταση ή να παίρναμε ένα λεωφορείο το οποίο κάνει αυτό το τουρ με τουρίστες και κοστίζει λιγότερο.

Η διαδρομή μέχρι τη σπηλιά του Ινδιάνου είναι ωραία, αλλά το ίδιο το σπήλαιο είναι χάσιμο χρόνου κατά τη δική μου άποψη. Το δημοφιλέστερο ίσως αξιοθέατο είναι η βραχογραφία της Προϊστορίας η οποία συμβολίζει τη θεωρία της εξέλιξης. Το ξενοδοχείο Los Jazmines προσφέρει μία πολύ ωραία θέα της περιοχής, θαυμάζοντας το μεγαλείο της φύσης και τις mogotes. Το απόγευμα και το βράδυ χαλαρά βόλτες στο Βινιάλες, πάνω κάτω τον κεντρικό δρόμο Salvador Cisneros ενώ υπήρχε και ένα φεστιβάλ με μουσική στην plaza Mayor. Ανεξάρτητα από το πόσο θα κάτσει κάποιος στο Βινιάλες και τι δραστηριότητες θα κάνει, σίγουρα η φύση και οι άνθρωποι εκεί δεν θα τον απογοητεύσουν.

Vinales

Cueva del Indio

Palenque de los Cimarrones

Jardin Botanico

Mural de la Prehistoria

Hotel Los Jazmines

Vinales

Plaza Mayor

Το βράδυ είχε κάτι σαν φεστιβάλ κι αυτός εδώ ο minnie me είχε ξεσηκώσει όλο τον κόσμο, ωραίος ο τύπος