Κινηματογραφική κουβέντα....

[thanos75]

Και εγώ την είδα χθες στο σινεμά. Ως καλλιτεχνική διεύθυνση μου άρεσε απίστευτα και σύμφωνα με όσα μου είπε μια θεία μου, έχει γίνει πολύ ωραία αναπαράσταση του Παρισιού της δεκαετίας του 70. Κατά τα άλλα κλασικός Πάμπλο Λαραίν (όσοι έχετε δει τις ταινίες "Τζάκι" και "Σπένσερ" καταλαβαίνετε μάλλον τί εννοώ), η Τζολί δεν με χάλασε για να είμαι ειλικρινής, αυτό που με χάλασε όμως ΠΑΑΑΡΑ ΠΟΛΥ είναι οι διάλογοι!!! Εντελώς βαρύγδουποι και εντελώς εκτός τόπου και χρόνου.

 

[katkats]

Είδα και εγώ προχτές την Κάλλας στον κινηματογράφο. Πολύ φλατ μου φάνηκε, ένα συνεχόμενο βαρετό μοτίβο από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό. Καλή η Τζολί, δε λέω αλλά δε πολυτράβαγε η όλη δουλειά. Στην έξοδο πέτυχα και γνωστούς, ήταν στον εξώστη αυτοί οπότε δεν τους είχα δει καθόλου νωρίτερα, και μου είπαν ότι "κοιμόντουσαν με βάρδιες"

Επίσης η ταινία (ακολουθεί spoiler, το οποίο δεν δούλευε, και έτσι έβαλα αυτό το θολό) αναφέρεται στην τελευταία εβδομάδα της Κάλλας. Δεν είναι ταινία για την ζωή της γενικότερα. Εγώ αυτό δεν το γνώριζα, οπότε ήταν μια έξτρα απογοήτευση.

Η ταινία δεν είναι και για πέταμα, αλλά οκ μπορείτε να περιμένετε να την δείτε στα....στέκια!

Ωραίο κ αυτό το spoiler

 

[MVSylvia]

Και εγώ την είδα χθες στο σινεμά. Ως καλλιτεχνική διεύθυνση μου άρεσε απίστευτα και σύμφωνα με όσα μου είπε μια θεία μου, έχει γίνει πολύ ωραία αναπαράσταση του Παρισιού της δεκαετίας του 70. Κατά τα άλλα κλασικός Πάμπλο Λαραίν (όσοι έχετε δει τις ταινίες "Τζάκι" και "Σπένσερ" καταλαβαίνετε μάλλον τί εννοώ), η Τζολί δεν με χάλασε για να είμαι ειλικρινής, αυτό που με χάλασε όμως Π
ΑΑΑΑΡΑ ΠΟΛΥ είναι οι διάλογοι!!! Εντελώς βαρύγδουποι και εντελώς εκτός τόπου και χρόνου.

Η Τζάκι παίζει να ήταν από τις χειρότερες ταινίες που έχω δει ποτέ, είχα πάει τότε γιατί δεν έπαιζε τίποτα άλλο πέρα από τελείως πατάτες (πού να ξερα) και ένιωθα μια απόγνωση να πάω σινεμα.

Ακόμα θυμάμαι το μαρτύριο, κακώς δεν έφυγα.

Φαντάζομαι και με την Κάλλας τα ίδια θα έχει κάνει. Είδα μερικά βιντεάκια και είναι τελείως γελοίοι οι διάλογοι. Κρίμα γιατί η Τζολί έχει δυνατότητες αλλά μπλέκει με κακές ταινίες κ ακόμα χειρότερους σκηνοθέτες.

 

[thanos75]

Η Τζάκι παίζει να ήταν από τις χειρότερες ταινίες που έχω δει ποτέ, είχα πάει τότε γιατί δεν έπαιζε τίποτα άλλο πέρα από τελείως πατάτες (πού να ξερα) και ένιωθα μια απόγνωση να πάω σινεμα.

Ακόμα θυμάμαι το μαρτύριο, κακώς δεν έφυγα.

Φαντάζομαι και με την Κάλλας τα ίδια θα έχει κάνει. Είδα μερικά βιντεάκια και είναι τελείως γελοίοι οι διάλογοι. Κρίμα γιατί η Τζολί έχει δυνατότητες αλλά μπλέκει με κακές ταινίες κ ακόμα χειρότερους σκηνοθέτες.

Σε γενικές γραμμές συμφωνώ μαζί σου. Θα κρατήσω πάντως ως θετικό για τη "Μαρία" το γεγονός ότι δεν βαρέθηκα και δεν συνέλαβα διόλου τον εαυτό μου να κοιτάει το ρολόι μου στη διάρκεια της ταινίας. Στη "Τζάκι" είχα βαρεθεί σαφέστατα περισσότερο (άσε που για κάποιο λογο η Νάταλι Πόρτμαν μου τη δίνει γενικώς στα νεύρα) Πάντως by far το χειρότερό της - ας πούμε- "τριλογίας" του Λαρέν ήταν το "Σπένσερ". Εκεί έφτασα στο όριο να μην φύγω στη μέση της ταινίας. Ευτυχώς που την είδα σε θερινό το καλοκαίρι του 2022 και έτσι είχα ευκολότερα άλλα "distractions" (τύπου μπυρίτσα...διακριτικό χάζεμα στο κινητό...κλπ)

 

[MVSylvia]

Σε γενικές γραμμές συμφωνώ μαζί σου. Θα κρατήσω πάντως ως θετικό για τη "Μαρία" το γεγονός ότι δεν βαρέθηκα και δεν συνέλαβα διόλου τον εαυτό μου να κοιτάει το ρολόι μου στη διάρκεια της ταινίας. Στη "Τζάκι" είχα βαρεθεί σαφέστατα περισσότερο (άσε που για κάποιο λογο η Νάταλι Πόρτμαν μου τη δίνει γενικώς στα νεύρα) Πάντως by far το χειρότερό της - ας πούμε- "τριλογίας" του Λαρέν ήταν το "Σπένσερ". Εκεί έφτασα στο όριο να μην φύγω στη μέση της ταινίας. Ευτυχώς που την είδα σε θερινό το καλοκαίρι του 2022 και έτσι είχα ευκολότερα άλλα "distractions" (τύπου μπυρίτσα...διακριτικό χάζεμα στο κινητό...κλπ)

To Spencer ούτε που διανοηθηκα να το δω.
Το Μαρία θα το τολμήσω αλλά θέλω να προλάβω σε μεγάλη οθόνη, σε μικρή το κόβω αδύνατο να μην το σταματήσω.

 

[thanos75]

σε μικρή το κόβω αδύνατο να μην το σταματήσω.

Ούτε καν να το διανοηθείς σε μικρή!

 

[Thalassaki]

Αφιέρωμα στον Παντελή Βούλγαρη απο την Cinobo

Ισχύει ακόμα η δωρεάν δοκιμή 7 ημερών και μετέπειτα συνδρομή στα 8.99/μήνα,

 

[Spark]

Είδα την ταινία Pain Hustlers (2023) και μου άρεσαν οι ερμηνείες, το σενάριο που στην αρχή της ταινίας έγραφε πως είναι εμπνευσμένο από πραγματικά γεγονότα..
Η Λίζα ονειρεύεται μια καλύτερη ζωή για τον εαυτό της και την κόρη της. Πιάνει δουλειά σε μια φαρμακευτική εταιρεία, τα κότσια της Λίζας εκτοξεύουν την εταιρεία και την ίδια στην υψηλή ζωή, αλλά..

 

[James]

Επιστρέφω, επειδή όλοι το περιμένετε, με το "Υπάρχω" που είδα χτες στη μεγάλη οθόνη.

Αρχικά να πω ότι "με πήγαν". Δεν ήθελα με τίποτα, και γενικά ήμουν εξαρχής πολύ προκατειλημμένος. Και με τον πρωταγωνιστή, και με το θέμα (μιας και είναι μεγάλη προσωπικότητα ο Καζαντζίδης, και δεν πίστευα ότι μπορεί να γίνει καλή διαχείριση).
Ξεκινώντας έμαθα ότι η ταινία είναι του Τσεμπερόπουλου (πάντα ενημερωμένος, όπως και στην Κάλλας), τον οποίο εκτιμώ αρκετά, οπότε κάποιες από τις αμφιβολίες μου έφυγαν.

Η ταινία τελικά μια χαρά ήταν, ο Μάστορας μια χαρά ήταν και γενικότερα έφυγα ευχαριστημένος. Μπορεί να φταίει βέβαια και το γεγονός ότι η Κάλλας ήταν η αμέσως προηγούμενη που είδα.
Φωνητικά δεν μπορώ να ακούω ότι μοιάζουν οι φωνές, υπερβολή μου φαίνεται, αλλά ναι τα πήγε πολύ καλά το παιδί, τηρουμένων των αναλογιών. Τα βάζει με μεγαθήριο.
Δε ξέρω αν όντως ακούγεται η φωνή του μόνη της, ή είχε και κάποια βοηθήματα για να μοιάζει με τον Καζαντζίδη, κρατάω επιφυλάξεις, αλλά ναι ήταν πολύ καλός. Βέβαια στο τέλος που ακούς τον κανονικό Καζαντζίδη, ε καταλαβαίνεις ότι τόση ώρα άκουγες Μάστορα. Δεν το λέω για κακό, το παιδί επαναλαμβάνω ότι ήταν πολύ καλός γενικότερα.

Η ταινία τρέχει λίγο στην αρχή, περνάει γρήγορα κάποια πράγματα, αλλά προφανώς είχαν να ασχοληθούν και με αρκετά πράγματα. Επίσης κράτησε σχεδόν 2.5 ώρες που ίσως ξενίσει κάποιους.

Αυτά. Να πάτε!

 

[MVSylvia]

Και εγώ την είδα χθες στο σινεμά. Ως καλλιτεχνική διεύθυνση μου άρεσε απίστευτα και σύμφωνα με όσα μου είπε μια θεία μου, έχει γίνει πολύ ωραία αναπαράσταση του Παρισιού της δεκαετίας του 70. Κατά τα άλλα κλασικός Πάμπλο Λαραίν (όσοι έχετε δει τις ταινίες "Τζάκι" και "Σπένσερ" καταλαβαίνετε μάλλον τί εννοώ), η Τζολί δεν με χάλασε για να είμαι ειλικρινής, αυτό που με χάλασε όμως ΠΑΑΑΡΑ ΠΟΛΥ είναι οι διάλογοι!!! Εντελώς βαρύγδουποι και εντελώς εκτός τόπου και χρόνου.

Το είδα. Παίζει να είναι μια ταινία που ξέχασα ότι την είδα πριν καν φύγω από το κτιριο του κινηματογράφου.
Με τους διαλόγους ήμουν σε όλη τη διάρκεια της ταινίας κάπως έτσι
Δεν παίζει στα χρονικά όλης της ανθρωπότητας και σε οποιαδήποτε γλώσσα να έχουν ειπωθεί τέτοιοι διάλογοι μεταξύ ανθρώπων ποτέ.
Μιλάμε για τους πιο γελοίους διαλόγους που έχω δει ποτέ. Κάποια στιγμή με το πιάνο δεν άντεχα άλλο, φτάνει.
Η Τζολί δεν είχε στα χέρια της ούτε σενάριο, ούτε χαρακτήρα, ούτε διαλόγους για να μπορέσει να δώσει κάτι.
Μετά την εμπειρία της Τζακι και της Κάλλας, νομίζω ότι είναι σκηνοθέτης καταστροφή που μάλλον έχει τεράστια ιδέα για τον εαυτό του και νομίζει ότι κάνει ψυχογραφηματα ενώ απλώς ενώνει με κακό μοντάζ άκυρες σκηνές μεταξύ τους με διαλόγους από χαρτάκια fortune cookie.

 

[paefstra]

Το είδα. Παίζει να είναι μια ταινία που ξέχασα ότι την είδα πριν καν φύγω από το κτιριο του κινηματογράφου.
Με τους διαλόγους ήμουν σε όλη τη διάρκεια της ταινίας κάπως έτσι
Δεν παίζει στα χρονικά όλης της ανθρωπότητας και σε οποιαδήποτε γλώσσα να έχουν ειπωθεί τέτοιοι διάλογοι μεταξύ ανθρώπων ποτέ.
Μιλάμε για τους πιο γελοίους διαλόγους που έχω δει ποτέ. Κάποια στιγμή με το πιάνο δεν άντεχα άλλο, φτάνει.
Η Τζολί δεν είχε στα χέρια της ούτε σενάριο, ούτε χαρακτήρα, ούτε διαλόγους για να μπορέσει να δώσει κάτι.
Μετά την εμπειρία της Τζακι και της Κάλλας, νομίζω ότι είναι σκηνοθέτης καταστροφή που μάλλον έχει τεράστια ιδέα για τον εαυτό του και νομίζει ότι κάνει ψυχογραφηματα ενώ απλώς ενώνει με κακό μοντάζ άκυρες σκηνές μεταξύ τους με διαλόγους από χαρτάκια fortune cookie.

Ωχ και χθες κανονιζα να παμε. Αστο.

 

[romantic woman]

ΚΟΝΚΛΑΒΙΟ

Ενδιαφέρουσα ταινία που αναφέρεται στη διαδικασία εκλογής νέου πάπα μετά τον θάνατο του προηγούμενου...

Οι κλειστές πόρτες,η απομόνωση των καρδιναλίων,τα ..πηγαδάκια,τα ένοχα μυστικά,οι φιλοδοξίες,
οι εγωισμοί,οι ίντριγκες ...και γενικά κάθε τι άλλο παρά η πίστη αυτή καθ εαυτή και ο σεβασμός στο θρησκευτικό κομμάτι...
και μέσα σε όλα αυτά ο οραματιστής ,ιδεαλιστής και εξισσοροπιστής της όλης διαδικασίας του Κονκλάβιο ,ο ..υπεύθυνος καρδινάλιος (που τον υποδύεται πολύ εύστοχα ο Ραλφ Φάινς)ο μόνος που στοχεύει στο κοινό καλό ,στην πίστη και στο δίκαιο.
Πολύ καλή η ερμηνεία λοιπόν του πρωταγωνιστή!!που μας μεταφέρει το συναίσθημα του βαθειά θρησκευόμενου και προβληματισμένου ανθρώπου μέχρι ΚΑΙ το τέλος,
ένα τέλος που σηκώνει πολύ κουβέντα...,ανέλπιστη εξέλιξη όσον αφορά τον νεοεκλεγέντα Πάπα.

Μπορεί να είναι κάπως μονότονη εφ όσον διαδραματίζεται μέσα σε ....κλειστό χώρο
αλλά την βρήκα εξαιρετικά ενδιαφέρουσα γιατι μας δίνεται η ευκαιρία να μάθουμε λίγα πράγματα για τα τεκτενόμενα μιας τόσο σημαντικής εκλογικής διαδικασίας παρ όλο που είναι μυθοπλασία