Κινηματογραφική κουβέντα....

[chrisbd]

Αν είναι να δει κανείς τέτοια ταινία δηλαδή για ΒΠΠ καλύτερα να δει τη Sahara με τον James Belushi παρά το Fury .... είναι παραπλήσιες απλά η μία εκτυλίσσεται στη Γερμανία και προς το τέλος του πολέμου ενώ η άλλη στη Σαχάρα όπως λέει και ο τίτλος....

 

[XristoforosMakr]

Σε περίπτωση που δεν έχει αναφερθεί ήδη εδώ, προτείνω ανεπιφύλακτα το "whiplash" (2014)..H ταινία αν και μουσικού genre, είναι πολύ άμεση και πλούσια στα συναισθήματα που δημιουργεί και ουσιαστική στα μηνύματα που δίνει.

 

[romantic woman]

Σε περίπτωση που δεν έχει αναφερθεί ήδη εδώ, προτείνω ανεπιφύλακτα το "whiplash" (2014)..H ταινία αν και μουσικού genre, είναι πολύ άμεση και πλούσια στα συναισθήματα που δημιουργεί και ουσιαστική στα μηνύματα που δίνει.

Πάρα πολύ καλή ταινία!!δεν είναι βιογραφική(το αναφέρω απλά επειδή οι περισσότερες ταινίες αυτού του είδους είναι βιογραφικές).Απλή σεναριακά ωστόσο οι εκρηκτικοί χαρακτήρες των πρωταγωνιστών- J.K Simmons και Μiles Teller- σε συνδιασμό με την μουσική που είναι το κυρίαρχο στοιχείο της ταινίας την απογειώνουν!και σε καθηλώνουν!
Koρυφαία η σκηνή του τέλους!!νομίζω δεν θα ξεχαστεί όσα χρόνια κι αν περάσουν...

 

[liopyr]

Εμένα δεν μου άρεσε το whiplash.
Είχε ενδιαφέρον σενάριο και πολύ δυνατές ερμηνείες μεν, αλλά από εκεί και πέρα μόνο αρνητικά.

Τι ακριβώς μας λέει αυτή η ταινία;

Spoiler

Ότι ο τραμπουκισμός, ο εξευτελισμός και η προσβολή της αξιοπρέπειας ενός ανθρώπου είναι μέθοδος διδασκαλίας; Ευτυχισμένο 1950?
Όχι, δεν θα πάρω.

Και διάλεξαν ίσως την Jazz γιατί πράγματι έχει σοβαρές απαιτήσεις μουσικά, αλλά διάολε, είναι το ακριβώς αντίθετο από αυτό που την παρουσίασαν.
Είναι ένα είδος μουσικής με τεράστια ανοχή στον αυτοσχεδιασμό, όχι ένα ευαγγέλιο γραμμένο σε τετράδιο που πρέπει να ακολουθήσεις πιστά για να μη φας σφαλιάρες, ή και καρέκλες καμιά φορά.

Ο Simmons έπαιξε καταπληκτικά τον ρόλο του πιο αντιπαθητικού μαλάκα.
Του τύπου που θα μπορούσε να είναι μουσικός "κριτικός" σε trash reality της τιβί.
Όχι καθηγητής σε μία από τις καλύτερες μουσικές σχολές.

Αξίζει την θέαση σαν ταινία, μόνο και μόνο για να την μισήσει κανείς.
Αν κάποιος είναι καθηγητής μουσικής, μπορεί να την βρει και προσβλητική.

 

[romantic woman]

Εμένα δεν μου άρεσε το whiplash.
Είχε ενδιαφέρον σενάριο και πολύ δυνατές ερμηνείες μεν, αλλά από εκεί και πέρα μόνο αρνητικά.

Τι ακριβώς μας λέει αυτή η ταινία;

Spoiler

Ότι ο τραμπουκισμός, ο εξευτελισμός και η προσβολή της αξιοπρέπειας ενός ανθρώπου είναι μέθοδος διδασκαλίας; Ευτυχισμένο 1950?
Όχι, δεν θα πάρω.

Και διάλεξαν ίσως την Jazz γιατί πράγματι έχει σοβαρές απαιτήσεις μουσικά, αλλά διάολε, είναι το ακριβώς αντίθετο από αυτό που την παρουσίασαν.
Είναι ένα είδος μουσικής με τεράστια ανοχή στον αυτοσχεδιασμό, όχι ένα ευαγγέλιο γραμμένο σε τετράδιο που πρέπει να ακολουθήσεις πιστά για να μη φας σφαλιάρες, ή και καρέκλες καμιά φορά.

Ο Simmons έπαιξε καταπληκτικά τον ρόλο του πιο αντιπαθητικού μαλάκα.
Του τύπου που θα μπορούσε να είναι μουσικός "κριτικός" σε trash reality της τιβί.
Όχι καθηγητής σε μία από τις καλύτερες μουσικές σχολές.

Αξίζει την θέαση σαν ταινία, μόνο και μόνο για να την μισήσει κανείς.
Αν κάποιος είναι καθηγητής μουσικής, μπορεί να την βρει και προσβλητική.

Σαν θέαση σαν ερμηνείες νομίζω συμφωνούμε ότι ξεχωρίζει!
Τώρα όσον αφορά

Spoiler

τον τυρρανικό καθηγηγή και τις ανορθόδοξες μεθόδους διδασκαλίας του ..μα η ταινία ΔΕΝ το εξυμνεί αυτό ίσα ίσα που βλέπουμε ότι τιμωρείται για τον απαράδεκτο τρόπο του.
Η επιτυχία της ταινίας(για μένα τουλάχιστον)είναι αυτό ότι περνάει τα μηνύματα και τα ερωτήματα αυτά.
Μεχρι ποιού σημείου εχει το δικαίωμα κάποιος ακόμα κι όταν είναι σιγουρος ότι έχει απέναντι του ένα ιδιαίτερο ταλέντο να προσπαθεί με τυρρανικό και εξευτελιστικό τρόπο να τον αναδείξει;;
Σίγουρα όχι μόνο εξευτελιστική αλλά και επικίνδυνη μέθοδος αλλά το ξαναλέω ΤΙΜΩΡΕΙΤΑΙ γι αυτό δεν επιβραβεύεται.
Και στην ταινία γίνεται και αναφορά στο ολέθριο αποτελεσμα αυτής της ταχτικής σε κάποιον μαθητή,
αλλά η κύρια εξέλιξη με τον συγκεκριμένο πρωταγωνισή-μαθητή είναι η αισιόδοξη πλευρά του να καταφέρει να μην το βάλει κάτω και να ακολουθήσει το όνειρο του .

 

[liopyr]

(προσοχή στα spoilers, θα μας βρίσουν).


Στο συμπέρασμα που βγάζεις, διαφωνώ,

Spoiler

η αίσθηση που αφήνει η ταινία είναι πως δικαιώνεται ο καθηγητής και οι πρακτικές του.
Ακόμα και το ολέθριο αποτέλεσμα, σαν παράπλευρη απώλεια το περνάει.
Αν δεν το περνούσε έτσι, θα τον ανάγκαζε έστω μετά από αυτό να αλλάξει τακτική.
Δεν είδα πουθενά τίποτα τέτοιο. Το αντίθετο είδα.

Ακόμα και το γεγονός πως χάνει την δουλειά του, στην ταινία περνάει ως κάτι λάθος που δεν θα έπρεπε να συμβεί.
Αντί να εστιάσει στο αποτέλεσμα των πρακτικών του, εστιάζει στις δικαιολογίες του, πως "παράγει έργο".
Η κουβέντα τους στο μαγαζί που έπαιζε πιάνο είναι διαφωτιστική, όπως και οι αμφιβολίες του μαθητή για το αν πρέπει να τον καταγγείλει.

Το ότι ο μαθητής τα καταφέρνει στο τέλος, δεν το βρίσκω καθόλου αισιόδοξο.
Επιτυχία μέσω ευνουχισμού. Φάε τις μπάτσες σου και μια μέρα θα πας μπροστά.
Αυτό είναι το μήνυμα, και το βλέπουμε ξεκάθαρα στην ικανοποίηση του καθηγητή στις τελευταίες σκηνές.
Λυπάμαι, αλλά όσο και να το προσπαθήσουμε, δεν υπάρχει άλλη ερμηνεία.

 

[romantic woman]

(προσοχή στα spoilers, θα μας βρίσουν).


Στο συμπέρασμα που βγάζεις, διαφωνώ,

Spoiler

η αίσθηση που αφήνει η ταινία είναι πως δικαιώνεται ο καθηγητής και οι πρακτικές του.
Ακόμα και το ολέθριο αποτέλεσμα, σαν παράπλευρη απώλεια το περνάει.
Αν δεν το περνούσε έτσι, θα τον ανάγκαζε έστω μετά από αυτό να αλλάξει τακτική.
Δεν είδα πουθενά τίποτα τέτοιο. Το αντίθετο είδα.

Ακόμα και το γεγονός πως χάνει την δουλειά του, στην ταινία περνάει ως κάτι λάθος που δεν θα έπρεπε να συμβεί.
Αντί να εστιάσει στο αποτέλεσμα των πρακτικών του, εστιάζει στις δικαιολογίες του, πως "παράγει έργο".
Η κουβέντα τους στο μαγαζί που έπαιζε πιάνο είναι διαφωτιστική, όπως και οι αμφιβολίες του μαθητή για το αν πρέπει να τον καταγγείλει.

Το ότι ο μαθητής τα καταφέρνει στο τέλος, δεν το βρίσκω καθόλου αισιόδοξο.
Επιτυχία μέσω ευνουχισμού. Φάε τις μπάτσες σου και μια μέρα θα πας μπροστά.
Αυτό είναι το μήνυμα, και το βλέπουμε ξεκάθαρα στην ικανοποίηση του καθηγητή στις τελευταίες σκηνές.
Λυπάμαι, αλλά όσο και να το προσπαθήσουμε, δεν υπάρχει άλλη ερμηνεία.

Τό βλέπουμε από διαφορετική σκοπιά και το ερμηνεύουμε διαφορετικά.

Spoiler

Το "δικαιώθηκε"πως το εννοείς;;από το σχολείο και έχασε τη δουλειά και προφανώς απ ότι ειπώθηκε θα γινόταν και δίκη.
Τώρα αν αυτός συνέχισε την τακτική του σε άλλους χώρους(όχι σε σχολείο πάντως) έτσι ήταν φτιαγμένος ό,τι θέλει κάνει και φυσικά τόσο πορωμένος που ηταν δεν επρόκειτο να αλλάξει,γιατί ναι κατά την δική του νοσηρή άποψη παρήγαγε έργο και έβγαζε ιδιοφυίες.
Και ο μαθητής παρ όλο που κι αυτός ήταν υπερβολικά πορωμένος-παθιασμένος που κι αυτό σηκώνει πολλή κουβέντα...αν είναι τελικά υγιές να κυνηγάει κάποιος έναν στόχο πάσει θυσία ξεχνώντας προσωπική ζωή αξιοπρέπεια κλπ η είναι αρρωστημένο;;παρ όλο λοιπόν αυτό το υπερβολικό παθος καταλαβαίνει και πείθεται να τον καταγγείλει.
Χωρίς όμως την επίτευξη του στόχου του κι ο νεαρός ήταν σαν χαμένος..
Δεν ξέρω και δεν μπορώ να απαντήσω στο τι θα ήταν καλύτερο ..να τα παρατήσει και να είναι μιά μετριότητα ζώντας μιά πιό ήρεμη και ταχτοποιημένη ζωή..Θα ήταν άραγε ευτυχισμένος ή θα τον έτρωγε μονίμως το σαράκι του οράματος που είχε και παράτησε;
Του δίνεται λοιπόν μιά άλλη ευκαιρία -συγκυρία να πετύχει το στόχο του και καλά κάνει.Δεν είναι και μικρό παιδί μιλάμε για άτομο 19 χρονών.
Αυτό που εξέλαβες(φάε τις μπάτσες σου και θα πας μπροστά)υπάρχει πολλές φορές δυστυχώς διάχυτο γύρω μας

 

[romantic woman]

δεν πρόλαβα να ολοκληρώσω την παράγραφο..κόλλησε το πισι
υπάρχει λοιπόν διάχυτο γύρω μας και είναι στο χέρι μας να θέσουμε όρια
και να αναρωτηθούμε τι θέλουμε πραγματικά από τη ζωή μας και τί όρια θα θέσουμε για να τα πετύχουμε

 

[liopyr]

SPOILERS romantic woman.

Μαρκάρεις το κείμενο που γράφεις, και πατάς εδώ:

ώστε να μπει σε κουτάκι το μήνυμα και να μη διαβάσει κάποιος που δεν το έχει δει ακόμα την πλοκή.

 

[liopyr]

Τό βλέπουμε από διαφορετική σκοπιά και το ερμηνεύουμε διαφορετικά.

Spoiler

Το "δικαιώθηκε"πως το εννοείς;;από το σχολείο και έχασε τη δουλειά και προφανώς απ ότι ειπώθηκε θα γινόταν και δίκη.
Τώρα αν αυτός συνέχισε την τακτική του σε άλλους χώρους(όχι σε σχολείο πάντως) έτσι ήταν φτιαγμένος ό,τι θέλει κάνει και φυσικά τόσο πορωμένος που ηταν δεν επρόκειτο να αλλάξει,γιατί ναι κατά την δική του νοσηρή άποψη παρήγαγε έργο και έβγαζε ιδιοφυίες.
Και ο μαθητής παρ όλο που κι αυτός ήταν υπερβολικά πορωμένος-παθιασμένος που κι αυτό σηκώνει πολλή κουβέντα...αν είναι τελικά υγιές να κυνηγάει κάποιος έναν στόχο πάσει θυσία ξεχνώντας προσωπική ζωή αξιοπρέπεια κλπ η είναι αρρωστημένο;;παρ όλο λοιπόν αυτό το υπερβολικό παθος καταλαβαίνει και πείθεται να τον καταγγείλει.
Χωρίς όμως την επίτευξη του στόχου του κι ο νεαρός ήταν σαν χαμένος..
Δεν ξέρω και δεν μπορώ να απαντήσω στο τι θα ήταν καλύτερο ..να τα παρατήσει και να είναι μιά μετριότητα ζώντας μιά πιό ήρεμη και ταχτοποιημένη ζωή..Θα ήταν άραγε ευτυχισμένος ή θα τον έτρωγε μονίμως το σαράκι του οράματος που είχε και παράτησε;
Του δίνεται λοιπόν μιά άλλη ευκαιρία -συγκυρία να πετύχει το στόχο του και καλά κάνει.Δεν είναι και μικρό παιδί μιλάμε για άτομο 19 χρονών.
Αυτό που εξέλαβες(φάε τις μπάτσες σου και θα πας μπροστά)υπάρχει πολλές φορές δυστυχώς διάχυτο γύρω μας

Spoiler

Μα η ίδια η ταινία και το αποτέλεσμα της, η τελική ικανοποίηση του για το "κατόρθωμά" του, στα μάτια του θεατή, τον δικαιώνουν.

Μπορεί να περάσει δικαστήρια, να μη κοιμάται τα βράδια και να πίνει τρεις μπουκάλες ουίσκι. Μπορεί, αλλά δεν το βλέπουμε πουθενά, αν το βλέπαμε προφανώς θα μιλούσαμε για άλλη ταινία.
Αντίθετα, βλέπουμε τις μεθόδους του να έχουν αποτέλεσμα και να παράγουν έργο, ενώ παράλληλα μας λέει και τους λόγους που ακολουθεί αυτές τις πρακτικές, δικαιολογώντας τον στην ουσία...

 

[romantic woman]

Spoiler

Μα η ίδια η ταινία και αποτέλεσμα της, η τελική ικανοποίηση του για το "κατόρθωμά" του, στα μάτια του θεατή, τον δικαιώνουν.

Μπορεί να περάσει δικαστήρια, να μη κοιμάται τα βράδια και να πίνει τρεις μπουκάλες ουίσκι. Μπορεί, αλλά δεν το βλέπουμε πουθενά, αν το βλέπαμε προφανώς θα μιλούσαμε για άλλη ταινία.
Αντίθετα, βλέπουμε τις μεθόδους του να έχουν αποτέλεσμα και να παράγουν έργο, ενώ παράλληλα μας λέει και τους λόγους που ακολουθεί αυτές τις πρακτικές, δικαιολογώντας τον στην ουσία...

Οσο και να το συζητάμε δεν θα βγάλουμε άκρη χιχι επειδή το βλέπουμε διαφορετικά,αλλά αυτή άλλωστε δεν είναι και η μαγεία του κινηματογράφου και της τέχνης γενικότερα;

Α

Spoiler: spoiler

ν το εννοείς έτσι το "δικαιωμένος"τι να πω...νομίζω τα ανέλυσα κα τα εξήγησα στο προηγούμενο πόστ μου πολύ αναλυτικα...
Γενικά σαν καθηγητής δεν δικαιώθηκε,βλέπουμε δηλ.και τις άλλες πτυχές, γιατί και απολυθηκε και σε δίκη πήγε και εγινε αναφορά στην ταινία για το ολέθριο αποτέλεσμα της ταχτικής του σε μαθητες "δικαιώθηκε"ΜΟΝΟ σε μιά περίπτωση του συγκεκριμένου σούπερ φιλόδοξου αλλά και ταυτόχρονα σούπερ ταλαντουχου ατόμου που ήταν αποφασισμένος και τίποτε δεν θα τον σταματούσε.

 

[liopyr]

Χαζεύω τώρα από περιέργεια τις κριτικές στο imdb, επειδή μου κάνει λίγο εντύπωση και η πολύ υψηλή βαθμολογία του, αν και νομίζω θα πέσει αρκετά με τον καιρό.
Τα 10-στερα δίνουν και παίρνουν, αλλά χαμόγελο ανακούφισης μόλις διάβασα την άποψη ενός μουσικού:

Whiplash is a terrible, unrealistic movie. First of all,

Spoiler

of all the musical forms in popular culture, Jazz is one of the most relaxed and organic. The fact that the music director is characterized as disciplinarian is reminiscent of the "classical" genre of 60+ year ago (Toscanini, Bruno Walter, etc.), where musical directors ruled with an almost fascist like iron fist. This changed years ago in "classical" music and was NEVER the case in Jazz. I am a former professional Jazz and classical musician who studied at top music schools, and creating great Jazz is about relaxing and being in the moment, not being frightened to the point of crying because of an evil music director.