Λίβανος Καταδρομικά στον Λίβανο

[kalspiros]

Ένα ΣΚ στον Λίβανο εδώ δίπλα. Το google earth σε υπερορίες, η MEA σε μόνιμη τηλεφωνική επικοινωνία και το travelstories κατά πόδας να προτείνει. Καθώς δεν καταφέρνω να πάρω αρκετές πληροφορίες από τον Λιβανέζο συνάδελφο (aka Ihab) αναλαμβάνω δράση. Φεύγω για Λάρνακα με έναν εκτυπωμένο χάρτη με καμιά εικοσαριά κοτσαρισμένα waypoints πάνω του.
Η πτήση κάνα μισάωρο. Φτάνοντας στον προορισμό, για άλλη μια φορά αποδείχθηκε σοφή η επιλογή της θέσης μου: αρκετά πίσω από το φτερό, παράθυρο Α. Η Βηρυτός απ’ άκρη σ’ άκρη, μπροστά στα μάτια μου. Προλαβαίνω και παίρνω μάτι φαντασμαγορικά φωτισμένα πολυώροφα κτίρια καθώς και κοντά στο αεροδρόμιο, στριμωγμένα άναρχα φωτάκια σχεδόν πάνω στο νερό (πρέπει να την επιμεληθώ την συγκεκριμένη περιοχή)
Κατεβαίνω σε ένα ευπρεπέστατο αεροδρόμιο και, μετά τον έλεγχο διαβατηρίου μπας και βρεθούν τίποτα ανεπιθύμητης σφραγίδες, προχωράμε προς την έξοδο. Γνωριμία με το τοπικό νόμισμα μέχρι να έρθει ο ταξιτζής εκ ξενοδοχείου. (1.000 Λιβανέζικες λίρες = 0,67 Δολάρια = περίπου μισό Ευρώ, να ταξιδέψετε με δολάρια στον Λίβανο)
Και έρχεται ο άνθρωπος, Hussein το όνομα και αμέσως κατάλαβα ότι η υπόθεση μαζί του έχει πολύ ψωμί! Τον προτρέπω να μου μιλήσει για την χώρα και εκείνος δεν σταματάει να μου δίνει πληροφορίες και να συζητάει μαζί μου τα τεκταινόμενα (τον εμφύλιο, το Ισραήλ, την Χεζμπολάχ, το κράτος και την διαφθορά, τις μεγάλες εταιρίες που χώθηκαν στην χώρα, για το τεράστιο εργοτάξιο της Βηρυτού που την ωθεί σε μια καθημερινή αλλαγή και άλλα που θα τα δούμε στην συνέχεια). Του μοιράζομαι και την σκέψη μου να περάσω την δεύτερη μέρα μου στον Λίβανο, στο Jeita Grotto και εκείνος σπεύδει να προσθέσει το άγαλμα της Παναγίας στην Harissa καθώς και την Byblos (Lullu ευχαριστώ!!) Μια ολόκληρη μέρα λοιπόν, έναντι 130 δολαρίων με περιθώρια παζαριού αλλά με καμία τέτοια διάθεση από εμένα.
Η διαδρομή από τεράστιους αυτοκινητοδρόμους με πολλαπλές γέφυρες και υπόγειες σάλπιγγες μου θύμισε ελαφρά Κάιρο. Το mentalite των οδηγών κάπου ανάμεσα σε Αιγύπτιο και Έλληνα (ασφυχτικά κολλήματα με πάσης φύσεως εμπόδια, αμάξια, ανθρώπους αλλά σε λογικότερες ταχύτητες). Αφήνοντας τους μεγάλους δρόμους και όντας πλέον στην Hamra, διάσπαρτοι φαντάροι σε σχηματισμό μπλόκου τριγυρνάμε στην σκοπιά τους. Συρματοπλέγματα και μεταλλικά αστέρια οδοφραγμάτων.
Και φτάνουμε αγαπητά μέλη στο ξενοδοχείο .....Embassy!! Όπως ακριβώς με είχε προϊδεάσει η Ευαγγελία, η Σοφία (thnk u!!) και η ιστοσελίδα τους plus κάποια στοιχεία ανέλπιστου «κάλους» όπως το κλιμακοστάσιο που οδηγούσε στον δεύτερο όροφο εν μέσω μαύρου (κατράμι!) σκοταδιού αλλά και οι σοφιστικέ industrial κρεμάστρες πίσω από την πόρτα του δωματίου μου σε σχήμα βάνας ντουζ και κομμένης σωλήνας……. Εύγε! (την δεύτερη μέρα, πατώντας το χαλί από κάτω τους, ανακάλυψα σιφόνι! Μμμ. Μάλλον δεν πρόκειται για κρεμάστρες.) Τάβλα στο κρεβάτι (εξαίσιο! Πάντα αγαπούσα άλλωστε το κρεβάτι της γιαγιάς στο χωριό...) (κορίτσια δεν σας παίρνω από τα μούτρα! Πραγματικά αυτό περίμενα! Η τιμή παραμένει super)

 

• 1
• 2
• 3
• 5
• 5

Επόμενο Κεφάλαιο

1 of 5

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[ΕΡΣΗ]

Ωραία ξεκινάς! Για πάμε πάρα κάτω....

 

[ευαγγελια]

Χοοοχχχοοχο ειπαμε το χοτελ ηταν ....πολυ ωραιο!!!
Εμας το 3κλινο ηταν καλο! Ναι θυμαμαι τον φωταγωγο, χαχαχααχαχα!!!
ωραια ηταν ομως!!!!! Ξοφλε..
Για συνεχααααα

 

[chrikky]

η κρισιμη ερωτηση ειναι αν ειχες μαζι σου dettol.. εμεις ειχαμε και μαλιστα το μεγαλο μπουκαλι που καναμε τσεκ ιν...

μεγαλες στιγμες.. οπως και το ανεκδοτο φωτογραφικο υλικο με τις ξοφλες να ψεκαζουν τα κρεβατια...

 

[kalspiros]

Εμας το 3κλινο ηταν καλο!

Εγώ πάλι την πέρασα στο singl... (κάτσε να βρω την επίσημη ονομασία γιατί είχε πλάκα... (data retrieving....) ΆΑ) Mini Single Room! Άσε έπρεπε να είμαι προσεκτικός και στο φαγητό γιατί αν το παράκανα, θα μου καθόταν το δωμάτιο εφαρμοστά!!

3κλινο για 4?:roll: καλά σταματάω τις ερωτήσεις... (ή μπας και ο ανήρ είχε την δικιά μου τύχη?)

η κρισιμη ερωτηση ειναι αν ειχες μαζι σου dettol.. εμεις ειχαμε και μαλιστα το μεγαλο μπουκαλι που καναμε τσεκ ιν...

μεγαλες στιγμες.. οπως και το ανεκδοτο φωτογραφικο υλικο με τις ξοφλες να ψεκαζουν τα κρεβατια...

Δεν έχω κανένα απολύτως πρόβλημα να διανθήσετε την ιστορία με τις φωτογραφίες σας!! Και όχι chrikky! No Detol!

 

[ευαγγελια]

Για να παρουν μια ιδεα οι συμφορουμιτες για το παλατι Embassy
(εγω btw εκει θα εμενα παλι )

 

[SkullFlower]

το detol πρώτη μούρη! Θα τα δει αυτά ο fitziano και θα πάρει θάρρος!
Περιμένουμε συνέχεια!

 

[Samion]

3κλινο για 4?:roll: καλά σταματάω τις ερωτήσεις... (ή μπας και ο ανήρ είχε την δικιά μου τύχη?)

3κλινο για 3..αν και ο άνετος καναπές τον φιλοξένησε μερικές ώρες,
ο ανήρ είχε ένα αρκετά αξιοπρεπές 1κλινο με μπαλκόνι..και φυσικά θα ξαναέμενε στο Embassy. καλό value/money..

 

[kalspiros]

Αλίμονο! Κι εγώ θα ξανά έμενα απλώς θα διάλεγα το δικό σου single room και όχι το mini που είχε περισσέψει λόγω πληρότητας.

 

[ευαγγελια]

τωρα ξερω οτι το χαντακωνω το ξενοδοχειακι, ομως πραγματικα η τουαλετα ηταν πολυ πιο καθαρη απο πολλα ακριβα χοτελς που εχω μεινει!!(βλ.Λονδινο και προσφατα Βρυξελλες)
Εδω ειναι η θεα απο το μπαλκονι μας στον 1ο οροφο

 

[SkullFlower]

μια χαρά promotion πέφτει. όταν με το καλό πάμε ξέρουμε που θα μείνουμε

 

[kalspiros]

Η μέρα ξημερώνει τυλιγμένη με μια ενοχλητική θαμπάδα σαν ομίχλη η οποία θα ευελπιστούσες τουλάχιστον να σε κράταγε δροσερό. Αυτό όμως δεν συμβαίνει εδώ. Ο καιρός είναι ζεστός, ο κάλλος στο αριστερό πέλμα αρκετά ευδιάθετος και τα χιλιόμετρα πολλά (να εξηγιόμαστε για να μην παρεξηγιόμαστε με μελλοντικούς πιθανούς συνταξιδιώτες: 12,65χλμ σε 5 ώρες (και χωρίς gps για καταγραφή της διαδρομής Κώστα! Άλλωστε εμείς οι δυο έχουμε εγκατεστημένο το λογισμικό στον βρεγματικό λοβό!)) Αρχίζουμε: αναγκαστική περιπλάνηση στην Μουσουλμανική δυτική Βηρυτό υπό την ονομασία Hamra η οποία έχει πολλές εικόνες να δώσει δεν παύει όμως να είναι κακάσχημη με παλιά άσχημα εξαμβλώματα από μπετό, δέντρο ούτε σε γλάστρα, αίσθηση βρώμικης πόλης. Βεβαίως όλα αυτά στην αρχή του όποιου ταξιδιού φαντάζουν ως συλλογή εικόνων διαφορετικών όπου (τουλάχιστον) οφείλεις να απορροφήσεις και αφομοιώσεις. Κι έτσι γίνεται. Στις λεπτομέρειες. Στα μαγαζιά, τα παιδιά με τα ποδήλατα, τον πρωινό μάγκα της περιοχής με την αστραφτερή Μερσίνη καταμεσής του δρόμου για να κάνει τα ψώνια του αλλά και με τις μικρές κινήσεις όλων των ανθρώπων της πόλης τους. Ανήφοροι, κατήφοροι με προορισμό στο περίπου, το pigeon grotto, δυο βράχοι παράπλευρα της ακτής. Με τα πολλά, παρατηρώ την θάλασσα όταν πλέον είμαι δίπλα της. Η πόλη, άλλωστε, έχει αλαζονικά επιτρέψει την τοποθέτηση μεγαθηρίων πάνω στον παραλιακό εμποδίζοντας την όποια θέα στα χαμηλά σπίτια όταν τα ψηλά μπαλκόνια..... είναι ψηλά.. Και να με ακριβώς εκεί που ήθελα, στην περιστερά! Εντάξει, δυο βράχοι στην θάλασσα με πλείστο ενδιαφέρον για γεωλόγους λόγω του ιδιόμορφου ανάγλυφου τους. Οι Λιβανέζοι εν τσιε το κάμνουν θέμα για δυο ..Πέτρες στην θάλασσα..(if u know what I mean)!

Πάμε για το παραλιακό μέτωπο, μας περιμένει περπάτημα! Στην διαδρομή μου, σταματάω για φωτογράφηση του φάρου από ψηλά. Κοζάρω τον φάνταρο αλλά το παίζω αφελής turistas. Ακούω την στεντόρεια φωνή του και έχοντας έτοιμο το ηρεμιστικό, τον πλησιάζω (όσο μου επέτρεψε) για να δει την κίνηση του delete. Δεν φάνηκε να ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για την συνέχεια! (Το συμβάν το ξανά έζησα downtown. Τα φαντάρια είναι παντού, δεν είναι καθόλου προσβλητικοί αλλά ούτε και χαμογελαστοί ή χαλαροί. Ξεκάθαροι στο τι ζητάνε). Συνεχίζω την κάθοδο ως την λεωφόρο Paris στην περιοχή Corniche (11.000.000 το διαμέρισμα για όποιον ενδιαφέρεται..) Το πεζοδρόμιο ευρύχωρο, επιτρέπει στους πολίτες να τρέξουν, να κάνουν πατίνια, να βγάλουν τα ζωντανά τους, να μιλήσουν, φλερτάρουν, φωνάξουν και γελάσουν. Ψαράδες διάσπαρτοι στα αριστερά και στο βάθος το skyline της πόλης με το marina tower να ξεχωρίζει από παντού. Στάση στα Starbucks (Chrikky’s choice!) και συνέχεια παραλιακά. Κόβω στα αριστερά μου απέναντι από την λεωφόρο (3-3 διαζώματα) περίεργο βαθούλωμα του εδάφους με στέγες κτιρίων να προεξέχουν από τον δρόμο. Περνάω απέναντι και ανακαλύπτω ότι η θάλασσα περνάει κάτω από τον δρόμο και δημιουργεί μικρό λιμανάκι με δυο καφετέριες. Έτσι, εικόνες από το πουθενά. Φτάνω επιτέλους δίπλα στους τρεις θεόρατους εντυπωσιακούς πύργους (για να πω κάτι βλάσφημο: αν το Dubai είναι γεμάτο τέτοιες αρχιτεκτονικές ομορφιές, χαλάλι του η επίσκεψη) και πλέον κοντά στο κέντρο της πόλης. Λίγο πιο πίσω, κι άλλος τεράστιος πύργος κουφάρι, μνήμες από τον εμφύλιο. Το πρώην holiday inn με φόντο γερανούς παντού.