Yorgos
Member
- Μηνύματα
- 9.980
- Likes
- 52.514
- Επόμενο Ταξίδι
- Umhlanga
- Ταξίδι-Όνειρο
- Περού τότε, τώρα, πάντα
Α μπράβο. Κι εξακολουθεί να είναι. Αν δεν κάνω λάθος, έπεσε τρεις θέσεις, από το 21 στο 24 ή κάτι τέτοιο.Και για μη λαϊκίζουμε, προφανώς η Ελλάδα ήταν στα πλουσιότερα κράτη στο κόσμο.
Λες λοιπόν ότι ο βασικός μισθός ήταν υψηλός, ότι λέει και το ΔΝΤ δηλαδή. Και που μειώθηκε τι έγινε? Έχεις υπόψη σου το κόστος ζωής στην Ελλάδα? Πόσο θέλει μία οικογένεια για να επιβιώσει? (όχι να ζήσει αξιοπρεπώς, να επιβιώσει). Έχεις λοιπόν την εντύπωση ότι με βασικό μισθό 450-500, επιβιώνει κανείς στην Ελλάδα[/QUOTE
Όσο εύκολα επιβιώνει κανείς με το μίνιμουμ μισθό στην Πορτογαλία, την Ουγγαρία και τη Λετονία. Παντού δύσκολα είναι με το μίνιμουμ, μέχρι εκεί. Δεν είναι πιο δύσκολη η ζωή για τον Έλληνα του βασικού μισθού από όσο είναι για τις ομοίως φτωχές ή φτωχότερες χώρες. Και ναι, ξέρω το κόστος πολύ καλά.
Αδόκιμη η σύγκριση. Ο Ταϊλανδός του μίνιμουμ μισθού ζει πιο φτωχικά από τον Έλληνα του μίνιμουμ μισθού. Το κόστος ζωής του αναλογικά με το μισθό του είναι δυσμενέστερο, φαίνεται κι από το βιοτικό τους επίπεδο.Στη Ταϋλάνδη μπορεί να ναι και βασιλιάς με 500, στη Ελλάδα ψάχνει να φάει στα σκουπίδια, το αντιλαμβάνεσαι?
Και φτώχεια υπάρχει και δυστυχία. Λιγότερη από αλλού, διότι είμαστε πλούσια χώρα. Αλλά ακόμη και στθις πλούσιες χώρες υπάρχει φτώχεια και τραγικότερη από την Ελλάδα. Στη Βόρεια Αγγλία που έμενα, πέραν των άθλιων συνθηκών (ωτοασπίδες για να κοιμηθώ το βράδυ από τους πυροβολισμούς) είχα πολλούς γείτονες που δεν είχαν ρεύμα, έτρωγαν στα σκουπίδια και τα παιδιά τους ήταν τζάνκηδες από τα 9. Προ κρίσης αυτά.δες ην πραγματικότητα: ότι υπάρχει μεγάλη φτώχεια και δυστυχία
Ο φτωχός Έλληνας είναι λιγότερο φτωχός από το φτωχό Ουκρανό και περισσότερο φτωχός από το φτωχό Σουηδό. Αλλά η όλη "η φτωχή καημένη Ελλάδα" δεν είναι του παρόντος. Έχει συνηθίσει ο Έλληνας να βλέπει τον εαυτό του ως φτωχό. Και με τα 2/3 του χρέους να τα πληρώσουν οι της ΕΕ (πολλοί εκ των οποίων είναι φτωχότεροι από τον Έλληνα), υπάρχει και το άλλο πρίσμα.
Ενώ στις άλλες χώρες όποιος δεν έχει φράγκα ζει ζωή και κότα.Ας μη μιλήσουμε για φάρμακα, περίθαλψη κτλ., άστο, όποιοςδεν έχει φράγκα πεθαίνει σα σκυλί κυριολεκτικά.
E μα αυτό συζητάμε, αυτό είναι ο κύριος πυρήνας της συζήτησης. Και λέω εγώ λοιπόν ότι αν βγούμε από το ευρώ θα γίνουμε πολύ φτωχότεροι. Και περιμένω να διαβάσω από κάποιον πώς με ένα νόμισμα κουρελόχαρτο δε θα γίνουμε φτωχότεροι. Αυτό θα πρεπε να συζητάμε κι όχι αν υπάρχει φτώχεια και δυστυχία, το ξέρουμε ότι υπάρχει και στη Λισσαβώνα, και στο Νιουκάσλ και στο Βουκουρέστι.χρησιμότερο είναι να δούμε πώς να βελτιωθεί μαζί με το δικό μας επίπεδο μαζί και όλων των λαών της ΕΕ καταρχήν και κυρίως πώς δεν θα υπάρχει ακραία φτώχεια, που είναι το βασικότερο κατ'εμέ.
Μα εγώ δεν είπα ποτέ πως μια χώρα δεν μπορεί να έχει από καλή έως και εξαίρετη οικονομία με δικό της νόμισμα. Είπα πως μια χώρα που έχει χρεοκοπήσει και αδυνατεί να δανειστεί, είναι αυτοκτονικό να αφήσει το ισχυρό νόμισμα και να πάει σε ένα που θα ξεφτιλίζεται μέρα τη μέρα, όπως γίνεται με τα νομίσματα των χρεοκοπημένων χωρών. Η Ισλανδία δεν είναι χρεοκοπημένη χώρα. Χώρες με κατάσταση χρεοκοπίας σαν αυτή που αντιμετωπίζει η Ελλάδα ήταν στο Εκουαδόρ στα τέλη του '90 (κατέφυγε στο δολλάριο), η Κούβα το '92 (κατέφυγε στο δολλάριο), η Βενεζουέλα σήμερα, η Ζιμπάμπουε του Μουγκάμπε. Όσες κατέφυγαν σε σκληρό νόμισμα, την ψιλο- έω χοντρο-γλίτωσαν. ΌΣες κράτησαν το εθνικό νόμισμα υπέφεραν και η φτώχεια και η δυστυχία πολλαπλασιάστηκαν. Ποιος λοιπόν μπορεί να μου πει ένα σενάριο επιστροφής στη δραχμή που δε θα μας κάνει Βενεζουέλα; Αυτό ρωτάω.Κάποιος επίσης να σου πει για την Ισλανδία και πώς ορθοπόδησε με δικό της νόμισμα.
Και δε λέω ότι πρέπει να πληρώσουμε όλο το χρέος. Δε γίνεται αυτό. Δε γίνεται καν με πλεονάσματα του 1% και 2% (που κι αυτά με τόσο λίγη ρεσυτότητα δε θα τα έχουμε ποτέ, αλλά κι αν τα έχουμε θέλουμε 2 αιώνες για να αποπληρώσουμε). Λέω ότι η όποια λύση/συναίνεση/διαπραγματευση/κούρεμα θα πρέπει να γίνει έχοντας συμφωνήσει ότι το ευρώ είναι σανίδα σωτηρίας κι ότι αν βγούμε από αυτό χαθήκαμε. Αν κάνω λάθος, ας ακούσω ένα επιχείρημα επ' αυτού. Όχι ότι δεν είμαστε πλούσιος λαός (που είμαστε και πολύ πλούσιος μάλιστα) ή πόση φτώχεια υπάρχει (υπάρχει, το ξέρουμε).
Λοιπόν επί τούτου: βγάινουμε από το ευρώ, είμαστε στη δραχμή. Και χωρίς κανείς να μας δανείζει. Τι κάνουμε παρακάτω σε αυτό το σενάριο;