Ιδέες για αποδράσεις του Σαββατοκύριακου στην Αρκαδία!

[Smaragda53]

Τη ρούφηξα την ιστορία σου και ιδιαίτερα με συγκίνησε ο μαθητής του πέτρινου σχολείου, αγαπητή Klair!

 

[GTS]

Ωραία τα Λαγκάδια, αλλά πολύ ανηφόρα, πρέπει να είναι κανεις προετοιμασμένος για κουραστικο περπάτημα. Τιπ: προσπερνώντας τον άνω μαχαλά, κοντά στην εκκλησία της ζωοδόχου πηγής, μπορείς να δεις το ηλιοβασίλεμα με τον ήλιο να πέφτει στο Ιόνιο πέλαγος.

 

[Klair]

Ωραία τα Λαγκάδια, αλλά πολύ ανηφόρα, πρέπει να είναι κανεις προετοιμασμένος για κουραστικο περπάτημα.

Γι' αυτό προτιμήσαμε να πάμε απογευματάκι που θα είχε καταλαγιάσει η πρωινή ανυπόφορη ζέστη. Αυτή η επιλογή βέβαια είχε θετικά, αλλά και αρνητικά αποτελέσματα.

Τα θετικά ήταν ότι το κουραστικό ανηφορικό περπάτημα δεν συνοδευόταν από ποτάμια ιδρώτα και συνεχείς στάσεις κάθε 10 σκαλιά για ανάσες. Η ανηφόρα βγήκε πιο στρωτά και πιο απολαυστικά. Σίγουρα πάντως θέλει γερά πόδια και πνευμόνια για να βγεις μέχρι το τέλος του Πάνω Μαχαλά. Ευτυχώς ακόμα αντέχω τις "κακουχίες" και όσο τα πόδια υποστηρίζουν τις επιθυμίες, τις "τρέλες" και την ακατάπαυστη "ανάγκη" μου για εξερεύνηση, θα συνεχίσω να ανακαλύπτω, όσο πιο διεξοδικά γίνεται, όποιον προορισμό επισκέπτομαι.

Τα αρνητικά ήταν:
1) Ο κόντρα ήλιος με αποτέλεσμα οι περισσότερες φωτογραφίες να έχουν "καμμένο" τον ουρανό ή προβλήματα στον φωτισμό.
2) Δεν προλάβαμε να δούμε ένα κομμάτι του Κάτω Μαχαλά, τη σημαντική εκκλησία των Αγίων Αποστόλων, αλλά και το φαράγγι του Τοθόα.

Τιπ: προσπερνώντας τον άνω μαχαλά, κοντά στην εκκλησία της ζωοδόχου πηγής, μπορείς να δεις το ηλιοβασίλεμα με τον ήλιο να πέφτει στο Ιόνιο πέλαγος.

Σε ευχαριστώ για το tip. Την εκκλησία της Ζωοδόχου Πηγής και το ηλιοβασίλεμα μου τα πρότεινε και η κυρία με τον σκύλο που συνάντησα στη βόλτα μου. Αλλά μέχρι να φτάναμε ως εκεί ο ήλιος θα είχε βασιλέψει. Έτσι προτιμήσαμε την επιλογή που γράφω στην ιστορία, για να προλάβουμε να δούμε και τα δύο. Και το χωριό από ψηλά και το ηλιοβασίλεμα.

Την επόμενη φορά θα φροντίσω να πάω άλλη ώρα για καλύτερες φωτογραφικές λήψεις και άλλη εποχή με περισσότερη δροσιά. Είναι πολύ ωραία τα Λαγκάδια και τους αξίζουν πολλαπλές επισκέψεις.

Σε ευχαριστώ που συνεχίζεις να διαβάζεις και να σχολιάζεις την ιστορία.

 

[GTS]

Γι' αυτό προτιμήσαμε να πάμε απογευματάκι που θα είχε καταλαγιάσει η πρωινή ανυπόφορη ζέστη. Αυτή η επιλογή βέβαια είχε θετικά, αλλά και αρνητικά αποτελέσματα.

Τα θετικά ήταν ότι το κουραστικό ανηφορικό περπάτημα δεν συνοδευόταν από ποτάμια ιδρώτα και συνεχείς στάσεις κάθε 10 σκαλιά για ανάσες. Η ανηφόρα βγήκε πιο στρωτά και πιο απολαυστικά. Σίγουρα πάντως θέλει γερά πόδια και πνευμόνια για να βγεις μέχρι το τέλος του Πάνω Μαχαλά. Ευτυχώς ακόμα αντέχω τις "κακουχίες" και όσο τα πόδια υποστηρίζουν τις επιθυμίες, τις "τρέλες" και την ακατάπαυστη "ανάγκη" μου για εξερεύνηση, θα συνεχίσω να ανακαλύπτω, όσο πιο διεξοδικά γίνεται, όποιον προορισμό επισκέπτομαι.

Τα αρνητικά ήταν:
1) Ο κόντρα ήλιος με αποτέλεσμα οι περισσότερες φωτογραφίες να έχουν "καμμένο" τον ουρανό ή προβλήματα στον φωτισμό.
2) Δεν προλάβαμε να δούμε ένα κομμάτι του Κάτω Μαχαλά, τη σημαντική εκκλησία των Αγίων Αποστόλων, αλλά και το φαράγγι του Τοθόα.



Σε ευχαριστώ για το tip. Την εκκλησία της Ζωοδόχου Πηγής και το ηλιοβασίλεμα μου τα πρότεινε και η κυρία με τον σκύλο που συνάντησα στη βόλτα μου. Αλλά μέχρι να φτάναμε ως εκεί ο ήλιος θα είχε βασιλέψει. Έτσι προτιμήσαμε την επιλογή που γράφω στην ιστορία, για να προλάβουμε να δούμε και τα δύο. Και το χωριό από ψηλά και το ηλιοβασίλεμα.

Την επόμενη φορά θα φροντίσω να πάω άλλη ώρα για καλύτερες φωτογραφικές λήψεις και άλλη εποχή με περισσότερη δροσιά. Είναι πολύ ωραία τα Λαγκάδια και τους αξίζουν πολλαπλές επισκέψεις.

Σε ευχαριστώ που συνεχίζεις να διαβάζεις και να σχολιάζεις την ιστορία.

Λατρεύω Μαίναλο και Αρκαδία, θα είμαι πάλι εκεί το ερχόμενο ΠΣΚ με το γιο μου για περπάτημα, ιππασία και κατασκήνωση στο βουνό. Ανυπομονώ.

Εμείς ευχαριστούμε Κλερ, το νήμα αυτό είναι θησαυρός.

 

[Klair]

Λατρεύω Μαίναλο και Αρκαδία, θα είμαι πάλι εκεί το ερχόμενο ΠΣΚ με το γιο μου για περπάτημα, ιππασία και κατασκήνωση στο βουνό. Ανυπομονώ.

Εμείς ευχαριστούμε Κλερ, το νήμα αυτό είναι θησαυρός.

@GTS Καλά να περάσετε! Μπράβο που μυείς τον γιο σου σε πεζοπορίες και κατασκηνώσεις στο βουνό. Τα ίδια έκανε και η μάνα μου όταν ήμουν μικρή και τώρα την ευγνωμονώ, για όλες αυτές τις ανεξίτηλες αναμνήσεις, που ανασύρω όλο και πιο συχνά από εκείνες τις περιπέτειές μας στο βουνό.

Πήγαινα στο Δημοτικό όταν ξεκινήσαμε τις πρώτες μας αναβάσεις και κατασκηνώσεις. Ξεκινούσαμε από το Δάρα για τον Σαϊτά με τα πόδια, γύρω στις 5:00, ώστε να προλάβουμε να φτάσουμε πάνω πριν βγει για τα καλά ο ήλιος και μας πιάσει η ζέστη. Άλλες φορές γυρνούσαμε την ίδια μέρα μετά τη δύση του ηλίου, και άλλες κατασκηνώναμε στο βουνό, αφού είχαμε κουβαλήσει με τα ζώα "όλη την προίκα" μας. Τότε δεν είχαμε σκηνές και sleeping bags, η μόνη λύση ήταν οι κουβέρτες για σκέπασμα και οι κουρελούδες για υπόστρωμα. Μαγείρεμα στη φωτιά με το τσουκάλι, για 10-15 άτομα, που αποτελούσαν συνήθως το μόνιμο παρεάκι της βουνίσιας περιπέτειας.

Όταν με το καλό επιστρέψετε, αν θέλεις, γράψε σε τούτο το νήμα λίγα λόγια για την κατασκήνωσή σας στο Μαίναλο και βάλε καμιά φωτογραφία, για να παίρνω/παίρνουμε ιδέες για τέτοιες δραστηριότητες. Τώρα πια έχω τον εξοπλισμό για camping οπότε ίσως μια μέρα το κάνω πράξη.

 

[Klair]

Βρήκα και φωτογραφικά ντοκουμέντα:

 

[sylvia96]

καλησπέρα, θα ήθελα να μοιραστώ τις φωτογραφίες μου από το μονοήμερο roadtrip στην Ορεινή Αρκαδία.
Ορεινή Αρκαδία
Ξεκινήσαμε από Λαγκάδια και καφέ και γλυκό στην πλατεία του χωριού.
Συνεχίσαμε με μια βόλτα από Δημητσάνα και Στεμνιτσα και καταλήξαμε στο Ελληνικό για φαγητό. Στην Ταβέρνα "Γεωργαντάς" που είχε εξαιρετικό φαγητό και εξυπηρέτηση.
Τελευταία μας στάση ήταν η Καρύταινα, το Τολέδο της Ελλάδας όπως την αποκαλούσε ο Νίκος Καζαντζάκης. Δυστυχώς ο ήλιος έδυε και δεν χαρήκαμε το χωριό όσα θα θέλαμε.

 

[Vicks]

Λατρεύω Μαίναλο και Αρκαδία, θα είμαι πάλι εκεί το ερχόμενο ΠΣΚ με το γιο μου για περπάτημα, ιππασία και κατασκήνωση στο βουνό. Ανυπομονώ.

Εμείς ευχαριστούμε Κλερ, το νήμα αυτό είναι θησαυρός.

Μήπως ήμασταν μαζί στο περπάτημα και την ανάβαση;
Πήγα το πρώτο σκ του Οκτωβρίου, κάναμε τρίωρη πεζοπορία στο Μαίναλο σε γκρουπάκι που οι υπόλοιποι θα έκαναν και κατασκήνωση το βράδυ.

Η βάση μας ήταν η Στεμνίτσα, σε όλους προτείνω ολόψυχα τα breaks στην ορεινή Αρκαδία, έναν πανέμορφο τόπο, μέσα στη φύση, υπέροχα διατηρημένα χωριά με δραστηριότητες για μικρούς και μεγάλους.

Σε εμάς άρεσε πολύ η ταβέρνα Το Στέκι του Μωριά στο Χρυσοβίτσι, εξαιρετική.

 

[GTS]

Μήπως ήμασταν μαζί στο περπάτημα και την ανάβαση;
Πήγα το πρώτο σκ του Οκτωβρίου, κάναμε τρίωρη πεζοπορία στο Μαίναλο σε γκρουπάκι που οι υπόλοιποι θα έκαναν και κατασκήνωση το βράδυ.

Αν ήσουν το ένα από τα δύο κορίτσια που πειράζατε η μία την άλλη και τα είχατε φτύσει στην ανηφόρα, μάλλον
Εγώ ήμουν ο μπαμπάς με το γιο του

 

[Vicks]

Αν ήσουν το ένα από τα δύο κορίτσια που πειράζατε η μία την άλλη και τα είχατε φτύσει στην ανηφόρα, μάλλον
Εγώ ήμουν ο μπαμπάς με το γιο του

Ναι! εγώ ήμουν η μικρότερη...

 

[Klair]

Λίμνη Τάκα

Η Τάκα είναι λίμνη της Αρκαδίας που βρίσκεται σε υψόμετρο 650 μέτρων στο οροπέδιο της Τεγέας και σε απόσταση 10 χιλιομέτρων από την Τρίπολη. Έχει γλυκό νερό και αποτελεί κυρίως εποχική λίμνη, η οποία αποστραγγίζεται μέσα από ένα σύστημα καταβοθρών σε υπόγειους ποταμούς. Ανήκει στη λεκάνη απορροής του Αλφειού ποταμού, όπου μέσω των καταβοθρών, τον εμπλουτίζει με τα νερά της. Συνολικά υπάρχουν 5-6 καταβόθρες και στην παρακάτω φωτογραφία βλέπετε μια εξ αυτών.

Έτσι λοιπόν το καλοκαίρι ξεραίνεται σχεδόν ολοκληρωτικά, δημιουργώντας τέναγος (έλος-βάλτος). Το φθινόπωρο αρχίζει να γεμίζει πάλι με βρόχινα νερά, αλλά και ρεμάτων που καταλήγουν στη Λίμνη, με μεγαλύτερο το Βαλτετσόρεμα, ώσπου φτάνει σε πληρότητα κατά τη διάρκεια του χειμώνα. Ως αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας το χωριό Βουνό, στις όχθες της Τάκας, τον χειμώνα είναι παρόχθιο και το καλοκαίρι μεσόγειο. Στην παρακάτω φωτογραφία από τη Wikipedia η Τάκα παρουσιάζεται σε μέγιστη πληρότητα.

Την Τετάρτη 6-10-2021 ξεκίνησα από το Δάρα με αρχικό προορισμό τη Λίμνη Τάκα. Με τη βοήθεια του πλοηγού έφτασα μετά από μια (1) περίπου ώρα στο χωριό Βουνό, και αφού το διέσχισα, είδα μια ταμπέλα που έγραφε Λίμνη Τάκα και έδειχνε προς έναν στενό και κατηφορικό δρόμο. Τον ακολούθησα και μετά από λίγη ώρα βρέθηκα να οδηγώ μέσα στο Τεγεατικό πεδίο, το οποίο χρησιμοποιείται ως βοσκότοπος, αλλά και ως καλλιεργήσιμη γη.

Έστριψα δεξιά σε έναν χωματόδρομο και αμέσως ήρθα σε επαφή με τα λιγοστά νερά της Λίμνης, ενώ απέναντι το χωριό Βουνό απλωνόταν στον χαμηλό λόφο.

Από την πρώτη στιγμή αντιλήφθηκα το φαινόμενο της εποχικότητας της Λίμνης, αφού (αν και αρχές Οκτώβρη) η ανομβρία καλά κρατεί δημιουργώντας ένα άνυδρο και εντελώς ξερό περιβάλλον, το οποίο θα μπορούσε κάλλιστα να αποτελεί Χολυγουντιανό σκηνικό για ταινίες γουέστερν.

Σαν από πτώση μετεωρίτη, ολοστρόγγυλοι “κρατήρες”, ενώ θα έπρεπε να είναι πλημμυρισμένοι, τώρα χάσκουν κατάξεροι δημιουργώντας κινηματογραφικά τοπία Άγριας Δύσης.

Πίσω από το σύννεφο της σκόνης, που μόλις είχε πλάσει η πορεία μου, κάπου στο βάθος του ξερακιανού και αφιλόξενου τοπίου, η αχαλίνωτη φαντασία μου σκάρωνε σκηνές φαρ ουέστ με πρωταγωνιστή τον Clint Eastwood να καλπάζει με το γερό άτι του στα απέραντα χωράφια με τα αφυδατωμένα χόρτα και τα ξερά αγκάθια. Μόνον ο αέρας έλειπε, να παρασέρνει και να στροβιλίζει άψυχες “μπάλες” από φρύγανα, για να συμπληρωθεί το τέλειο καουμποΐστικο σενάριο.

Σε διερευνητικές ανασκαφές που έχουν γίνει στη Λίμνη έχουν εντοπιστεί ίχνη της αρχαίας πόλης Μανθυρέας, απ΄ όπου προέρχεται και το παλαιό όνομα της περιοχής "Μανθουρικό πεδίο", όπως αναφέρει ο Παυσανίας. Έφτασα μέχρι το σημερινό χωριό, που είναι χτισμένο σε ομαλή πλαγιά, στο ανατολικό άκρο του Τεγεατικού πεδίου και έχει θέα προς τη Λίμνη Τάκα.

Χωριό Μανθυρέας

Ξωκλήσι έξω από το χωριό Μανθυρέας

Στο σημείο της Λίμνης έχει κατασκευαστεί ταμιευτήρας με σκοπό τη συγκράτηση των νερών και την αγροτική αξιοποίηση των γύρω χωραφιών. Ο ταμιευτήρας έχει τραπέζιο σχήμα και περίμετρο 4,4 χιλιομέτρων. Το έργο χαρακτηρίστηκε περιβαλλοντικό προκειμένου να λάβει χρηματοδότηση από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η συγκράτηση των νερών, σε συνδυασμό με το ανεξέλεγκτο κυνήγι κατά τη διάρκεια του χειμώνα, έχουν σαν αποτέλεσμα να λιγοστέψουν σε μεγάλο βαθμό τα χιλιάδες πουλιά που την επισκέπτονταν στο παρελθόν. Είναι σχεδόν βέβαιο πως η έντονη άρδευση, σε συνδυασμό με την κλιματική αλλαγή, σε λίγα χρόνια θα εξαφανίσουν εντελώς τη Λίμνη, καθώς πια, ακόμα και τον χειμώνα, οι περιοχές γύρω από τον ταμιευτήρα μαζεύουν ελάχιστα νερά (σύμφωνα με αυτά που διαβάζω και είδα με τα μάτια μου).

Σε κάποια επόμενη χειμερινή εξόρμηση στην περιοχή θα επιδιώξω να επισκεφθώ εκ νέου τη Λίμνη Τάκα για να διαπιστώσω και μόνη μου τις διαφορές στον όγκο του νερού μεταξύ χειμώνα και καλοκαιριού. Παρόλα αυτά η Τάκα εξακολουθεί να είναι ένας από τους σημαντικότερους σταθμούς των πουλιών κατά την εαρινή μετανάστευση και έχει ενταχθεί στο δίκτυο Natura 2000. Η Περιφέρεια Πελοποννήσου δρομολογεί τη λειτουργία υδατοδρομίου, μετά και την έγκριση-από την Οικονομική Επιτροπή-της πίστωσης 325.000 ευρώ για την αισθητική και λειτουργική αναβάθμιση της περιοχής, με δενδροφυτεύσεις, ποδηλατόδρομους και άλλες παρόμοιου χαρακτήρα παρεμβάσεις.

Το αντλιοστάσιο είναι το σημείο, που μπορεί κανείς να προσεγγίσει, για να έχει θέα προς ολόκληρο τον ταμιευτήρα. Πάρκαρα το αυτοκίνητο και κατέβηκα για να απολαύσω το υδάτινο στοιχείο που είναι πλούσιο μέσα σε αυτήν την κατασκευή. Μάλιστα διάβασα στο arcadiaportal ότι τον Ιανουάριο του 2019, λόγω βλάβης στο αντλιοστάσιο, δημιουργήθηκαν έντονα πλημμυρικά φαινόμενα στην περιοχή του Τεγεατικού πεδίου και πολλές σοδειές καταστράφηκαν. Το πρόβλημα λύθηκε με την παρέμβαση δυτών οι οποίοι μετά από απαραίτητες ενέργειες έστειλαν τα νερά στη Λίμνη και όχι στις καλλιέργειες των γεωργών.

Ψάχνοντας όμως την ιδανική θέα προς την Τάκα ένα μόνο σημείο μπορούσε να μου τη δώσει πληρώνοντας “ακριβό” τίμημα, αφού έπρεπε να φτάσω στα 1.100 μέτρα διανύοντας έναν ανηφορικό κατσικόδρομο, ο οποίος ξεκινάει από το χωριό Κάνδαλος, διασχίζει όλο το όρος Κράβαρης καταλήγοντας στην κορυφή του όπου βρίσκεται-ποιος άλλος-ο Προφήτης Ηλίας φυσικά.

Μερικές πολύ ανηφορικές φουρκετούλες με οδήγησαν αρχικά στον Κάνδαλο. Στην είσοδο του χωριού είδα την ταμπέλα που έδειχνε τον δρόμο για τον Προφήτη Ηλία. Ο στενός αυτός δρόμος κατηφορίζει δίπλα σε μια μικρή ρεματιά πλαισιωμένη από θεόρατα πλατάνια, ενώ αριστερά και δεξιά, τις πλαγιές του λόφου στολίζουν τα σπίτια του χωριού.

Μόλις άφησα πίσω μου και το τελευταίο σπίτι άρχισε το “πάρτι”. Πολύ άσχημος χωματόδρομος ανηφόριζε προς το βουνό. Πέτρες και νεροφαγώματα ταλαιπώρησαν για αρκετή ώρα το αυτοκίνητο. Κάνα δυό φορές δεν υπήρχε τρόπος διέλευσης και “βρήκε” στα αγκωνάρια του κατσικόδρομου. Δεν είναι και ότι καλύτερο για ένα όχημα να ανεβαίνει φουρκέτες σπαρμένες με μεγάλα λιθάρια και χαλίκια, αλλά με εμένα που έμπλεξε τι να κάνει το καημένο, το κάνει και λέει και ένα τραγούδι, κατά πως λέει και η γνωστή φράση.

Ανέβαινα για πολλή ώρα και έβλεπα μόνο βουνά και μάλιστα το απέναντι ήταν "κατάφυτο" από ανεμογεννήτριες.

Έφτασα σε μια διακλάδωση όπου μια ταμπέλα έγραφε Προφήτης Ηλίας και έδειχνε δεξιά. Αφ΄ ότου έστριψα δεν άργησε πολύ να απλωθεί μπροστά στα μάτια μου η πολυπόθητη θέα, για την οποία είχαμε τόσο κοπιάσει το αυτοκινητάκι μου και εγώ. Κατέβηκα, άρχισα να τραβάω αχόρταγα φωτογραφίες και να σκέφτομαι ότι τελικά άξιζε η ταλαιπωρία και ο χρόνος που αφιερώθηκε για ένα τέτοιο θέαμα.

Προς στιγμήν σκέφτηκα να γυρίσω και να κατηφορίσω προς τον Κάνδαλο αφού ο στόχος είχε επιτευχθεί. Όμως αμέσως άλλαξα γνώμη και είπα από μέσα μου: Έφτασες μέχρις εδώ και δε θα “κατακτήσεις” την κορυφή? Πόσα μέτρα ακόμα σε χωρίζουν από τη γραμμή του τερματισμού? Έτσι πήρα την τελευταία κακοτράχαλη στροφή

και μετά από λίγη ακόμα ανηφόρα έκοψα το νήμα τερματίζοντας μπροστά από τη σιδερένια πόρτα της εκκλησίας.

Ο Προφήτης Ηλίας είναι ριζωμένος πάνω σε μια συστάδα βράχων ατενίζοντας την ατέρμονη επανάληψη των οροσειρών της Πελοποννήσου.

Είναι χτισμένος με πέτρα, διαθέτει επαναλαμβανόμενες καμάρες, ένα λιτό καμπαναριό, μια πετρόχτιστη βρύση και ανεμπόδιστη θέα όχι μόνο προς τη Λίμνη Τάκα, αλλά και σε ένα μεγάλο κομμάτι της Αρκαδικής γης, με την Τρίπολη να κυριαρχεί στο βάθος.

Φτάνοντας στον Κάνδαλο με υποδέχθηκε η απόλυτη ερημιά. Το χωριό είναι ένα από τα 16 χωριά της Τεγέας και το παλιό του όνομα είναι Ζέλι. Σκαρφαλωμένο στα 810 μέτρα μου πρόσφερε, εκτός από τη θέα στη Λίμνη Τάκα, μερικές όμορφες φωτογραφικές λήψεις και μια μικρή ανάπαυλα μετά την απαιτητική οδήγηση που μόλις είχα ολοκληρώσει. Κάποιες φορές προτιμώ αυτές τις μοναχικές εξερευνήσεις σε κάτι τέτοια χωριά χωρίς τα καρφωμένα βλέμματα των κατοίκων προς τον άγνωστο εισβολέα.

Ο επόμενος προορισμός ήταν πολύ σπουδαίος, απείχε μόλις 8 χιλιόμετρα και 15 λεπτά από τον Κάνδαλο και έφυγα γεμάτη λαχτάρα και προσμονή για να τον συναντήσω. Η διαδρομή είναι πεδινή, αφού τρέχει μέσα στον κάμπο της Τεγέας, και οι εικόνες που μου προσφέρθηκαν απλόχερα ήταν γεμάτες χρώμα, αφού τα διάσημα φρούτα της περιοχής, που δεν είναι άλλα από τα μήλα, ήταν στα ντουζένια τους, κατακόκκινα και γεμάτα χυμούς, έτοιμα για συγκομιδή.

Διέσχισα την Κερασίτσα, η οποία κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας αποτελούσε ελεύθερο χωριό και όχι τσιφλίκι, και είναι η γενέτειρα των πολιτικών Γρηγορίου και Θεοδώρου Λαμπράκη, και σε λίγα λεπτά πάρκαρα έξω από το Αρχαιολογικό Μουσείο της Τεγέας.

 

[Elena2508]

Κλαίρη έχω ξετρελαθεί με τις ομορφιές της ορεινής Αρκαδίας και την αναλυτική περιγραφή σου!
Την ερχόμενη Πέμπτη 21/10 θα κατέβω στην Τρίπολη για την ορκωμοσία του γιου μου στην πτέρυγα βασικής εκπαίδευσης της αεροπορίας.
Θέλω να κλείσω ξενοδοχείο στην Τρίπολη για 1 βράδυ και μετά αλλά 2 βράδια σε κάποιο από τα ορεινά χωριά Βυτίνα ή Δημητσάνα και να κάνω μια περιήγηση στην περιοχή.
Ο προβληματισμός μου είναι ο εξής. Δεν ξέρω καθόλου το οδικό δίκτυο της περιοχής και το πόσο επικίνδυνοι είναι οι δρόμοι...
Εάν κλείσω στο Λεβίδι -που βρίσκω πολύ ωραίο κατάλυμα - υπάρχει περίπτωση να μην φτάσω έγκαιρα στην Τρίπολη το πρωί εάν βρέχει πολύ; Θεωρητικά απέχει 25 λεπτά από την Τρίπολη αλλά πως είναι η διαδρομή σε δύσκολες συνθήκες; Έχει πολλές στροφές και γκρεμούς ο δρόμος;
Αξίζει το χωριό για βράδυ ή όχι;
Εάν τελικά μείνω Τρίπολη το πρώτο βράδυ που είναι καλύτερα να κλείσω τα άλλα δύο;
Βυτίνα ή Δημητσάνα;
Ποιο έχει καλύτερα μαγαζιά για φαγητό και ποτό;
Θα κατέβω από Θεσσαλονίκη που σημαίνει ότι πρακτικά η 1ή και η 4ή μέρα θα φύγουν χωρίς περιηγήσεις. Μισή μέρα θα φύγει στην Τρίπολη με την ορκωμοσία και άρα έχω περίπου 1,5 μέρα για περιηγήσεις στα χωριά με φως ημέρας.
Βυτίνα, Λαγκάδια και Δημητσάνα φτάνει ο χρόνος για να τα δω;
Αξίζει και κάτι άλλο να συνδυάσω με αυτά;