St.Adamantidou
Member
- Μηνύματα
- 245
- Likes
- 897
Θ Ι Β Ε Τ
Λάσα η ..κουρελού, η θανατηφόρος
-------------------------------------------
' Οποιος εκ τών αναγνωστών παθιάζεται μέ τίς ανατολικές θρησκείες, -φρούτο τού συρμού εσχάτως!- ή όποιος κάτι τέτοια θεματα τα αντιμετωπίζει με το αμφιλεγόμενο στύλ "culture", να μην προχωρήσει, τον παρακαλώ, στην ανάγνωση τούτου τού γραπτού. Θα αλληθωρίσει!! Διότι, αυτό το κείμενο, θέλω να τό παρουσιάσω ως αντι-κείμενο. Κι όποιου δεν τού αρέσει, κακό τής κεφαλής του! Εγώ τον προειδοποίησα για τίς προθέσεις μου...
Ιμαλάια και Θιβέτ! Λάσα και Δαλάι Λάμα! Βούδες σε τρείς εκφάνσεις, τού Παρόντος, τού Παρελθόντος και τού Μελλοντος! Μοναστήρια αμέτρητα. Το μισό Θιβέτ και κάτι, μοναχοί! Λάμα. Κεκαρμένοι εν χρώ -τουτέστιν κουρεμένοι με την ψιλή- και με χρωματιστές ρομπίτσες. Κι ο Δαλάι Λάμα να μπερδεύεται στο κεφάλι τών Θιβετιανών, με τον Βούδα! Αυτοί, παιδί μου, δεν είναι Βουδιστές. Είναι Λαμαϊστές. Και η ψυχή τους ειναι γεμάτη από προαιώνια έχθρα, κατά τών Κινέζων. Τούς βλέπουν ως στυγνούς δυνάστες, και όχι άδικα. Και ο θρησκευτικο-πολιτκός Ταγός τους, να ζεί σε απόσταση αναπνοής από τον τόπο τους, στη βόρεια Ινδία. Στο προσωπό του αυτοί βλέπουν και λατρεύουν έναν σύγχρον Βούδα, που τούς εγγυάται ελευθερία και ανεξαρτησια. Διότι στο Θιβέτ, η πολιτική και θρησκευτική εξουσία πανε μαζί.Αν η μία πάσχει, δεινοπαθεί, μοιραία, και η άλλη...
Ο Αρχηγός, λοιπόν, χρόνια εξόριστος. Και οι απορφανισμένοι υπήκοοι, να ονειρεύονται ξύπνιοι την επιστροφή του..... Ο δικός τους Μεσσίας. Η δική τους εθνική και θρησκευτική Ανάσταση. Η αποκατάσταση τής στραπατσαρισμένης περηφάνιας τους, κι ο επαναπροσδιορισμός τής πολιτιστικής τους ταυτότητας....
Καλά κρασιά, δηλονότι....
Το Θιβέτ είναι ενας άλλος κόσμος. ΄Ενα "πράμα" τελείως διαφορετικό από αυτό στο οποίον είμαστε συνηθησμένοι. Και οι Θιβετιανοί? Τραχείς, σαν τον γρανίτη που ζώνει το οροπέδιό τους. Αγνοί, σαν την κρυστάλλινη ατμόσφαιρα τού πανύψηλου αύτού τόπου. Αξιολάτρευτοι, όσο και η απίστευτη φυσική ομορφιά τής χώρας. Και τόσο μακρυά από τον πολιτισμό τής Δύσης, που να χαζεύουν τούς Ευρωπαίους,
σαν...Αρειανούς!!! Δεν πιστεύω στα μάτια μου.
- "Δεν θα ξαφνιαστώ, άν αύριο ξυπνήσω στον Μεσαίωνα! Καί, μάλιστα, σ' ένα Μεσαίωνα...κουρελού!" , συλλαμβάνω τον εαυτό μου να μουρμουρίζει συνεχώς. Καλέ, τί κουρέλι και κακό είναι αυτό που κρέμεται σε όλο το Θιβέτ? Κουρέλια στα παράθυρα. Κουρέλια στίς γέφυρες. Κουρέλια στα δέντρα. Κουρέλια στα Μοναστήρια. Κουρέλια και χρωματιστοί μπερντέδες στα εξωτερικά τών παραθύρων τών ναών. Κουρέλι, πιά, να δεί το ξαφνιασμένο μάτι σας. ΄Ολων τών χρωμάτων και τών μεγεθών. "Τάματα", λέει! Ε, στο δικό μου το μυααλό η Λάσα έμεινε σαν πολύχρωμη κουρελού. Α, ναι! Και σαν μιά τεράστια φούσκα χωρίς αέρα! Δίχως οξυγόνο!!!!
΄Οφου, τι παθαίνεις σ' ένα τέτοιο υψόμετρο! Το μαθαίνεις μονάχα όταν βρεθείς εκεί. Αλλά τότε είναι κομματάκι αργά. Από την Ελλάδα, κανείς γιατρός ή φαρμακοποιός δεν είναι σε θέση να σε συμβουλέψει, γιατί δεν ξέρει. Στο Νεπάλ -την είσοδο στο Θιβέτ από τη Δύση- παίρνεις την πρώτη γεύση. Εκεί πρωτακούς για το diamox, και για τα πιθανά οιδήματα, που μπορεί να υποστείς σ' αυτά τα ύψη. Στο Κατμαντού τών 2.000 μ. περίπου, διαβάζεις, πρώτη φορά, για τα συμπτώματα και τούς κινδύνόυς που διατρέχεις ανεβαίνοντας ακόμα ψηλότερα. Και σε πιάνει ρίγος. Μούδιασμα τών άκρων κι άλλα τέτοια τερπνά. Σ' αυτά τα ψηλώματα, δεν είναι χρεία να περάσεις, με καημό και πόνο, τα περίφημα "7 Διαλογιστικά Επίπεδα", για να φτάσεις στην Νιρβάνα ! Α, μπά! Εδώ αρκούν '7 Διαλογιστικές Ωρες", για να φτάσεις στη Νιρβανική... Αποβλάκωση! Μιά κατάσταση, μεταξύ χλέπας και χλαπάτσας. Και...σούρντισης απαραιτήτως! Περί αυτής τής τελευταίας τί να σάς πώ? Εν μιά νυκτί, 30 άνθρωποι πέσαμε θύματα τής γνωστής -επί το κομψότερον!- κοιλιακής ταλαιπωρίας. Διότι, κάποια στιγμή, ως τουρίστες κουρασμένοι, και ως ταξιδιώτες αφηρημένοι, πλύναμε τα δόντια μας με τρεχούμενο νερό! Ε, το φαντάζεστε? Πριν περάσουν "7 ...Αδιαλόγιστες ΄Ωρες" , 30 μωροί άνθρωποι τρέχαμε και δεν φτάναμε...
Λάσα η ..κουρελού, η θανατηφόρος
-------------------------------------------
' Οποιος εκ τών αναγνωστών παθιάζεται μέ τίς ανατολικές θρησκείες, -φρούτο τού συρμού εσχάτως!- ή όποιος κάτι τέτοια θεματα τα αντιμετωπίζει με το αμφιλεγόμενο στύλ "culture", να μην προχωρήσει, τον παρακαλώ, στην ανάγνωση τούτου τού γραπτού. Θα αλληθωρίσει!! Διότι, αυτό το κείμενο, θέλω να τό παρουσιάσω ως αντι-κείμενο. Κι όποιου δεν τού αρέσει, κακό τής κεφαλής του! Εγώ τον προειδοποίησα για τίς προθέσεις μου...
Ιμαλάια και Θιβέτ! Λάσα και Δαλάι Λάμα! Βούδες σε τρείς εκφάνσεις, τού Παρόντος, τού Παρελθόντος και τού Μελλοντος! Μοναστήρια αμέτρητα. Το μισό Θιβέτ και κάτι, μοναχοί! Λάμα. Κεκαρμένοι εν χρώ -τουτέστιν κουρεμένοι με την ψιλή- και με χρωματιστές ρομπίτσες. Κι ο Δαλάι Λάμα να μπερδεύεται στο κεφάλι τών Θιβετιανών, με τον Βούδα! Αυτοί, παιδί μου, δεν είναι Βουδιστές. Είναι Λαμαϊστές. Και η ψυχή τους ειναι γεμάτη από προαιώνια έχθρα, κατά τών Κινέζων. Τούς βλέπουν ως στυγνούς δυνάστες, και όχι άδικα. Και ο θρησκευτικο-πολιτκός Ταγός τους, να ζεί σε απόσταση αναπνοής από τον τόπο τους, στη βόρεια Ινδία. Στο προσωπό του αυτοί βλέπουν και λατρεύουν έναν σύγχρον Βούδα, που τούς εγγυάται ελευθερία και ανεξαρτησια. Διότι στο Θιβέτ, η πολιτική και θρησκευτική εξουσία πανε μαζί.Αν η μία πάσχει, δεινοπαθεί, μοιραία, και η άλλη...
Ο Αρχηγός, λοιπόν, χρόνια εξόριστος. Και οι απορφανισμένοι υπήκοοι, να ονειρεύονται ξύπνιοι την επιστροφή του..... Ο δικός τους Μεσσίας. Η δική τους εθνική και θρησκευτική Ανάσταση. Η αποκατάσταση τής στραπατσαρισμένης περηφάνιας τους, κι ο επαναπροσδιορισμός τής πολιτιστικής τους ταυτότητας....
Καλά κρασιά, δηλονότι....
Το Θιβέτ είναι ενας άλλος κόσμος. ΄Ενα "πράμα" τελείως διαφορετικό από αυτό στο οποίον είμαστε συνηθησμένοι. Και οι Θιβετιανοί? Τραχείς, σαν τον γρανίτη που ζώνει το οροπέδιό τους. Αγνοί, σαν την κρυστάλλινη ατμόσφαιρα τού πανύψηλου αύτού τόπου. Αξιολάτρευτοι, όσο και η απίστευτη φυσική ομορφιά τής χώρας. Και τόσο μακρυά από τον πολιτισμό τής Δύσης, που να χαζεύουν τούς Ευρωπαίους,
σαν...Αρειανούς!!! Δεν πιστεύω στα μάτια μου.
- "Δεν θα ξαφνιαστώ, άν αύριο ξυπνήσω στον Μεσαίωνα! Καί, μάλιστα, σ' ένα Μεσαίωνα...κουρελού!" , συλλαμβάνω τον εαυτό μου να μουρμουρίζει συνεχώς. Καλέ, τί κουρέλι και κακό είναι αυτό που κρέμεται σε όλο το Θιβέτ? Κουρέλια στα παράθυρα. Κουρέλια στίς γέφυρες. Κουρέλια στα δέντρα. Κουρέλια στα Μοναστήρια. Κουρέλια και χρωματιστοί μπερντέδες στα εξωτερικά τών παραθύρων τών ναών. Κουρέλι, πιά, να δεί το ξαφνιασμένο μάτι σας. ΄Ολων τών χρωμάτων και τών μεγεθών. "Τάματα", λέει! Ε, στο δικό μου το μυααλό η Λάσα έμεινε σαν πολύχρωμη κουρελού. Α, ναι! Και σαν μιά τεράστια φούσκα χωρίς αέρα! Δίχως οξυγόνο!!!!
΄Οφου, τι παθαίνεις σ' ένα τέτοιο υψόμετρο! Το μαθαίνεις μονάχα όταν βρεθείς εκεί. Αλλά τότε είναι κομματάκι αργά. Από την Ελλάδα, κανείς γιατρός ή φαρμακοποιός δεν είναι σε θέση να σε συμβουλέψει, γιατί δεν ξέρει. Στο Νεπάλ -την είσοδο στο Θιβέτ από τη Δύση- παίρνεις την πρώτη γεύση. Εκεί πρωτακούς για το diamox, και για τα πιθανά οιδήματα, που μπορεί να υποστείς σ' αυτά τα ύψη. Στο Κατμαντού τών 2.000 μ. περίπου, διαβάζεις, πρώτη φορά, για τα συμπτώματα και τούς κινδύνόυς που διατρέχεις ανεβαίνοντας ακόμα ψηλότερα. Και σε πιάνει ρίγος. Μούδιασμα τών άκρων κι άλλα τέτοια τερπνά. Σ' αυτά τα ψηλώματα, δεν είναι χρεία να περάσεις, με καημό και πόνο, τα περίφημα "7 Διαλογιστικά Επίπεδα", για να φτάσεις στην Νιρβάνα ! Α, μπά! Εδώ αρκούν '7 Διαλογιστικές Ωρες", για να φτάσεις στη Νιρβανική... Αποβλάκωση! Μιά κατάσταση, μεταξύ χλέπας και χλαπάτσας. Και...σούρντισης απαραιτήτως! Περί αυτής τής τελευταίας τί να σάς πώ? Εν μιά νυκτί, 30 άνθρωποι πέσαμε θύματα τής γνωστής -επί το κομψότερον!- κοιλιακής ταλαιπωρίας. Διότι, κάποια στιγμή, ως τουρίστες κουρασμένοι, και ως ταξιδιώτες αφηρημένοι, πλύναμε τα δόντια μας με τρεχούμενο νερό! Ε, το φαντάζεστε? Πριν περάσουν "7 ...Αδιαλόγιστες ΄Ωρες" , 30 μωροί άνθρωποι τρέχαμε και δεν φτάναμε...
