Ταϊλάνδη Η αρχή ενός ταξιδιωτικού ονείρου!!

[annoulita100]

Τα πρώτα δύο 24ωρα κύλησαν εφιαλτικά... Εξαντλημένη σε ένα κρεβάτι αγκαλιά με τους ηλεκτρολύτες να πηγαινοερχομαι δωμάτιο τουαλέτα αμέτρητες φορές.
"Ξέρεις, όταν έρχεσαι στην Ασία σε περιμένουν στο αεροδρόμιο να υπογράψεις συμβόλαιο τροφικής δηλητηρίασης" , ήταν τα λόγια του δασκάλου μόλις ενημερώθηκε από τον Ευάγγελο τον λόγο της απουσίας μου από τα μαθήματα.Εμ το ξέρουμε! Δεν το ξέρουμε?! Παλιές καραβάνες τώρα πια! Αυτή τη φορά όμως δεν είμαι μόνη.Να αφοσιωθώ ολοκληρωτικά στην ανάρρωση μου. Είμαι με τα παιδιά μου. Δύο μικρά παιδιά. Σε ένα τόπο ξένο. Που με έχουν ανάγκη. Με χρειάζονται ακέραιη...
Οι σκέψεις πια έχουν γίνει σκοτεινές. Η οξυδέρκεια έχει εξαφανιστεί και το δηλητήριο μου έχει θολώσει την κρίση,το πνεύμα και την ενέργεια...Αν είμαι έτσι με μια γαστρεντερίτιδα, δηλητηρίαση ότι σκατα κι αν έχω... Πώς θα βγεί ένα τόσο μεγάλο ταξίδι αν προκύψουν και χειρότερα? Μπα... Θέλω να γυρίσω. Θέλω να πάω σπίτι... Και ειλικρινά ακόμα δεν έχω καταλάβει αν όλες αυτές οι σκέψεις που μου έπαιζαν το μυαλό ήταν δημιούργημα της αρρώστιας ή ήταν μέρος της προσαρμογής....Του φόβου για το άγνωστο...Η ανασφάλεια αν θα τα καταφέρουμε και στο πρώτο εμπόδιο με έκαναν να λυγίσω... Ότι κι αν ήταν τέλος πάντων χρειάζομαι ένα χαστούκι..να βγω από την μαύρη τρύπα και να δω λίγο φως.
"ΞΕ ΚΟ ΛΛΑ !! Αρρώστησες κι εδώ όπως θα μπορούσες να αρρωστήσεις και στην Ελλάδα. Στο σπίτι μας και στην άνεση σου. Ο τόπος αλλάζει. Αν αρρωστήσουν τα παιδιά δηλαδή τι θα κάνεις? Έχουμε δρόμο μπροστά μας ..Σε θέλω δυνατή..."

Αν αρρωστήσουν τα παιδιά... Αν αρρωστήσουν τα παιδιά... Αυτό που έπρεπε να ακούσω για να φύγω από την λουμπιτσα και να έρθω στο reality.
Μα φυσικά ότι κάνω πάντα. Και παντού! Θα τα φροντίσω, σκέφτηκα και ο Θεός έκανε την σκέψη πράξη για να με δοκιμάσει. Για να με βάλει πιο βαθειά στο παιχνίδι της αφύπνισης...
Σαν ντόμινο έπεφταν τα θύματα ένα ένα.. Παναγιώτης πρώτο... Έπειτα η Αθηνά..Και τελευταίος ο chief της ομάδας. Τώρα Άννα θες δεν θες θα γίνεις καλά! Οι υπόλοιποι σε έχουν ανάγκη.
Το θετικό στην δική τους περίπτωση ήταν πως το όλο πανηγύρι κράτησε ένα 24ωρο. Δύσκολο και εξαντλητικό αλλά ένα 24ωρο...
Και εδώ λοιπόν επίσημα πια μπορούμε να πούμε: Welcome to Asia PANTELIDIS family

Λίγες μέρες έμειναν ακόμα στο νησί. Συντηρητικές φυσικά αλλά αρκετές για να ολοκληρώσω με (σχετική) επιτυχία τα μαθήματα, να χαιρετήσουμε τους δασκάλους και μαθητές,να κερδίσουμε τις δυνάμεις μας πίσω και να πάρουμε κάποιες τελευταίες εικόνες από το νησί. Το νησί που μας χάρισε γλυκόπικρες αναμνήσεις, γέλιο, κλάμα, πόνο, ιδρώτα, προπονήσεις, γνωριμίες, παραλιο κορεσμό, τροπικές καταιγίδες αλλά κυρίως ΧΡΟΝΟ. Χρόνο προσαρμογής για εμάς ως πρωτάρηδες ταξιδιώτες με παιδιά και φυσικά για τα ίδια τα παιδιά. Το σημαντικότερο όμως από όλα? Στο Πουκετ ήρθε μια γερή αφύπνιση! Πού βαδίζουμε αλλά και τί ίσως μας περιμένει στην συνέχεια!
Σε ταξιδιωτικό τώρα επίπεδο το νησί αυτό με έκανε να σκέφτομαι λίγο πιο διαλλακτικα. Προορισμός που θα απερριπτα με την πρώτη στο άκουσμα του με έκανε να δω πως πίσω από όλη αυτή την αλλοτρίωση και τον υπέρ τουρισμό μπορεί να κρύβονται θησαυροί. Το θέμα είναι με ποιον τρόπο θα τους προσεγγίσεις...

8 το πρωί με τον Americano στο χέρι και τα backpacks πίσω στην πλάτη βρισκόμαστε στο αεροδρόμιο του Πουκετ έτοιμοι να χαιρετήσουμε τον νότο και να κατευθυνθούμε βόρεια... Σε λίγο πιο εναλλακτικά μονοπάτια...

Off we go!!!!!!

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 5
• 6
• 7
• 8
• 9
• …

  Go to chapter

  Go
• 13

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 7 of 13

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[varioAthens]

Αναμενω με πολυ ενδιαφερον annoulita την ιστορια σου οπως με πολυ ενδιαφερον σε παρακολουθουσα και ολους εκεινους τους μηνες της περιπέτειας σας μεσω social media

 

[fenia42]

Έτσι, πρέπει από μικρά να μαθαίνουν τα παιδιά μας να βγαίνουν από το comfort zone τους και να βλέπουν με τα ματάκια τους πόσο διαφορετικός είναι ο κόσμος αλλα και πόσες ομοιότητες έχουμε εμείς οι άνθρωποι ! Περιμένω τη συνέχεια !

 

[tripdreamer1975]

Υπέροχη αρχή, υπέροχη εικόνα!

 

[annoulita100]

Αναμενω με πολυ ενδιαφερον annoulita την ιστορια σου οπως με πολυ ενδιαφερον σε παρακολουθουσα και ολους εκεινους τους μηνες της περιπέτειας σας μεσω social media

Σε ευχαριστώ πολύ!!

 

[LorenzoTheGreek]

 

[annoulita100]

Μετά από μία σχετικά ξεκούραστη πτήση της Etihad και μια δαπανηρή στάση στο Abu Dhabi, φτάσαμε στο αεροδρόμιο Suvarnabhumi απ' όπου και μεταβήκαμε με λεωφορείο στο άλλο αεροδρόμιο της Bangkok, Don Mueang, προκειμένου να πάμε στον επόμενο προορισμό Surat Thani.
Σε όλη αυτή την διάρκεια των 20 κάτι ωρών,τα τέκνα ούτε που είχαν ακουστεί, ούτε είχαν παραπονεθεί.. κύριοι! Με ελάχιστες μόνο ώρες ύπνο προφανώς και τους "κράταγε" ο ενθουσιασμός! Απόλυτη συνεργασία.... Τόση που είχαμε αρχίσει να ανησυχούμε!
Ώσπου...όλα άλλαξαν την ώρα που μπήκαμε στο ταξί για τον τελικό μας πια προορισμό. Ένας διακόπτης γύρισε και μπήκαμε πια σε φυσιολογικούς για την περίσταση ρυθμούς...

"ΜΑΜΑ ΠΟΤΕ ΦΤΑΝΟΥΜΕ??!!!"
Είναι η φράση που θα μας συντροφεύει για τον επόμενο τουλάχιστον μήνα (χρόνος που χρειάστηκε για να προσαρμοστούμε οικογενειακώς στη νέα τάξη πραγμάτων!)

Μέσα στο ταξί λοιπόν η συγκεκριμένη φράση ακούστηκε ίσα με 3897 φορές. Μέχρι και ο οδηγός μας κατάλαβε και προσπαθούσε να τους αποσπάσει την προσοχή κυνηγώντας ένα Datsun γεμάτο καρύδες και κρεμασμένες μαϊμούδες!!
Το οποίο φυσικά έπιασε αλλά για λίγο....
Και ξανά λοιπόν...
"Μαμά πότε φτάνουμε??!!!"
Τί να πρώτο διαχειριστώ η γυνή? Την κούραση και την γκρίνια των τέκνων,την αϋπνία και πείνα μου ή το φόβο που μου δημιουργούσε ο τρελός οδηγός που πηγαίνει με 200 και δεν τον πτοουσε στο ελάχιστο ή καταρρακτώδης βροχή που καθιστούσε την ορατότητα(και οδήγηση) αδύνατη?!
Επιτέλους! Στροφή δεξιά και είσοδος στο αχανές τροπικό δάσος του εθνικού πάρκου Khao Sok!
Αφού καταφέραμε και ξεφύγαμε τις αμέτρητες λασπολακκουβες, το κατάλυμα άρχισε να αχνό φαίνεται.
-Παιδιά φτάσαμε!!! , φώναξα γεμάτη ανακούφιση πιστεύοντας πώς αυτό το μαρτύριο θα τελειώσει..
-Ωραία μαμά! Αλλά πεινάω!!
Μια ακόμα φράση προστίθεται στην λίστα με τις πιο πολύ φορεμένες φράσεις ολοκλήρου του ταξιδιού!

Ο ενθουσιασμός όμως έκανε και πάλι τα μαγικά του και κατάφερε να "ρίξει" την γκρίνια σε μεγάλο βαθμό.
-Ουαου! Μαμά τί όμορφο σπίτι που θα μένουμε!! Και αυτό τί είναι.. δέρμα φιδιού??

-Και πόσα πολλά δέντρα!!

-Και τί μυρίζει τόσο ωραία? Το κουκλοσπιτο??

Μερικές νέες φρασεις που ήταν αρκετές ώστε να σβήσουν την κούραση και απελπισία που προκαλούσαν οι προηγούμενες....

Επειδή όμως πολλά είπαμε και η πείνα έχει σπάσει κοντέρ έτοιμοι για τραπεζαρία φυσικά για Ταιλανδεζικες γεύσεις. Και κάπου εδώ ένας μεγάλος (απρόβλεπτος) έρωτας μεταξύ των τέκνων και της τοπικής κουζίνας ξεκινά!! Πάλι καλά Παναγία μου!! Μία έννοια λιγότερη...
7 η ώρα βρισκόμασταν ήδη στα κρεβάτια μας κάτω από τις τεράστιες κουνουπιέρες να ξεκουράσουμε τα κορμιά αλλά και το πνεύμα μας για να είναι έτοιμα και διαυγή για τις επόμενες ημέρες περιπέτειας στην ζούγκλα του Khao Sok!

 

[LorenzoTheGreek]

Μετά από μία σχετικά ξεκούραστη πτήση της Etihad και μια δαπανηρή στάση στο Abu Dhabi, φτάσαμε στο αεροδρόμιο Suvarnabhumi απ' όπου και μεταβήκαμε με λεωφορείο στο άλλο αεροδρόμιο της Bangkok, Don Mueang, προκειμένου να πάμε στον επόμενο προορισμό Surat Thani.
Σε όλη αυτή την διάρκεια των 20 κάτι ωρών,τα τέκνα ούτε που είχαν ακουστεί, ούτε είχαν παραπονεθεί.. κύριοι! Με ελάχιστες μόνο ώρες ύπνο προφανώς και τους "κράταγε" ο ενθουσιασμός! Απόλυτη συνεργασία.... Τόση που είχαμε αρχίσει να ανησυχούμε!
Ώσπου...όλα άλλαξαν την ώρα που μπήκαμε στο ταξί για τον τελικό μας πια προορισμό. Ένας διακόπτης γύρισε και μπήκαμε πια σε φυσιολογικούς για την περίσταση ρυθμούς...

"ΜΑΜΑ ΠΟΤΕ ΦΤΑΝΟΥΜΕ??!!!"
Είναι η φράση που θα μας συντροφεύει για τον επόμενο τουλάχιστον μήνα (χρόνος που χρειάστηκε για να προσαρμοστούμε οικογενειακώς στη νέα τάξη πραγμάτων!)

Μέσα στο ταξί λοιπόν η συγκεκριμένη φράση ακούστηκε ίσα με 3897 φορές. Μέχρι και ο οδηγός μας κατάλαβε και προσπαθούσε να τους αποσπάσει την προσοχή κυνηγώντας ένα Datsun γεμάτο καρύδες και κρεμασμένες μαϊμούδες!!
Το οποίο φυσικά έπιασε αλλά για λίγο....
Και ξανά λοιπόν...
"Μαμά πότε φτάνουμε??!!!"
Τί να πρώτο διαχειριστώ η γυνή? Την κούραση και την γκρίνια των τέκνων,την αϋπνία και πείνα μου ή το φόβο που μου δημιουργούσε ο τρελός οδηγός που πηγαίνει με 200 και δεν τον πτοουσε στο ελάχιστο ή καταρρακτώδης βροχή που καθιστούσε την ορατότητα(και οδήγηση) αδύνατη?!
Επιτέλους! Στροφή δεξιά και είσοδος στο αχανές τροπικό δάσος του εθνικού πάρκου Khao Sok!
Αφού καταφέραμε και ξεφύγαμε τις αμέτρητες λασπολακκουβες, το κατάλυμα άρχισε να αχνό φαίνεται.
-Παιδιά φτάσαμε!!! , φώναξα γεμάτη ανακούφιση πιστεύοντας πώς αυτό το μαρτύριο θα τελειώσει..
-Ωραία μαμά! Αλλά πεινάω!!
Μια ακόμα φράση προστίθεται στην λίστα με τις πιο πολύ φορεμένες φράσεις ολοκλήρου του ταξιδιού! View attachment 462460
Ο ενθουσιασμός όμως έκανε και πάλι τα μαγικά του και κατάφερε να "ρίξει" την γκρίνια σε μεγάλο βαθμό.
-Ουαου! Μαμά τί όμορφο σπίτι που θα μένουμε!! Και αυτό τί είναι.. δέρμα φιδιού??
View attachment 462461

-Και πόσα πολλά δέντρα!!

View attachment 462462

-Και τί μυρίζει τόσο ωραία? Το κουκλοσπιτο??

View attachment 462463

Μερικές νέες φρασεις που ήταν αρκετές ώστε να σβήσουν την κούραση και απελπισία που προκαλούσαν οι προηγούμενες....

Επειδή όμως πολλά είπαμε και η πείνα έχει σπάσει κοντέρ έτοιμοι για τραπεζαρία φυσικά για Ταιλανδεζικες γεύσεις. Και κάπου εδώ ένας μεγάλος (απρόβλεπτος) έρωτας μεταξύ των τέκνων και της τοπικής κουζίνας ξεκινά!! Πάλι καλά Παναγία μου!! Μία έννοια λιγότερη...
7 η ώρα βρισκόμασταν ήδη στα κρεβάτια μας κάτω από τις τεράστιες κουνουπιέρες να ξεκουράσουμε τα κορμιά αλλά και το πνεύμα μας για να είναι έτοιμα και διαυγή για τις επόμενες ημέρες περιπέτειας στην ζούγκλα του Khao Sok!

Ξεκινήσατε την ταξιδάρα σας στον ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ , με το αγαπημένο μας μέρος το Khao Sok .
Περιμένω με ανυπομονησία την συνέχεια!

 

[annoulita100]

Ξεκινήσατε την ταξιδάρα σας στον ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ , με το αγαπημένο μας μέρος το Khao Sok .
Περιμένω με ανυπομονησία την συνέχεια!

Πραγματικά παράδεισος!!!
Ευχαριστώ πολύ!! Stay tuned

 

[varioAthens]

Υπεροχο φαινεται το μερος!

 

[annoulita100]

Κοιμηθήκαμε σαν πουλάκια και ξυπνήσαμε σαν... κοτόπουλα!!!

Φυσικά και χρειαζόμασταν χρόνο και ύπνο προκειμένου να ξεπεράσουμε το jet lag.
-Ξεκούραση στην αιώρα, καλό φαγητό για boostaρισμα, χαλαρό παιχνίδι στο δωμάτιο άντε και λίγο περπάτημα στο δάσος.Ok? Να το πάμε χαλαρά σήμερα!!

Και όντως! Έτσι έγινε... Μέχρι που.....
- Μαμά! Πότε θα δούμε ελέφαντα???

(Κάπου εδώ ανοίγω μια μικρή παρένθεση για να συμβουλεψω τους γονείς-ταξιδιώτες προκειμένου να αποφύγετε τις κακοτοπιες!!
ΜΗΝ ΕΝΗΜΕΡΩΝΕΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΤΑΞΙΔΙΟΥ!
Δεν θα σας αφήσουν σε ησυχία μέχρι να εκπληρωθεί η επιθυμία τους!! Και κλείνω την παρένθεση.)

Για πότε ετοιμάστηκαν τα πιτσιρίκια μόλις δώσαμε το ok, δεν περιγράφεται!
Είναι που θα το παίρναμε χαλαρά για να μην τα κουράσουμε και καταλήξαμε εμείς να σερνομαστε από πίσω τους.
Στην διαδρομή μέχρι το καταφύγιο ελεφάντων η δική μου προσμονή άρχισε να ξεπερνάει εκείνη των παιδιών... Πρώτη φορά που είχα επισκεφτεί την χώρα ο τρόπος που είχα προσεγγίσει αυτούς τους αθώους γίγαντες ήταν τόσο διαφορετικός και λανθασμένος που τώρα ένιωθα πως τους χρωστάω μία συγνώμη.
Είχα κάνει την αναζήτηση μου από την Ελλάδα σχετικά με το καταφύγιο και το πώς φροντίζουν και περιθάλπουν τα ζώα - εργάτες και είχαμε φυσικά ενημερώσει ακριβώς τα παιδιά για το τί συμβαίνει στην "πιάτσα", τόσο που ο Παναγιώτης έπαθε εμμονή να ελευθερωσουμε όλους τους ελέφαντες της Ταϊλάνδης και να κλείσουμε φυλακή τους κακούς ανθρώπους!

Και το όνομα αυτού.... Τανομ!!!

Τον ταισαμε μπανανοκεφτεδες με κουακερ,του κάναμε λασπολουτρο, τον κάναμε μπάνιο στο ποτάμι,τον ταισαμε ξανά...και ξανά και ξανά!!!!

Ο ενθουσιασμός φυσικά τεράστιος!!! Τα λόγια περιττά!!! Η κούραση και το jet lag είχαν ήδη εξαφανιστεί!!!
Mission completed

Και αφού επιστρέψαμε στο ζουγκλοσπιτικο μας, πήραμε βραδυνό και βάλαμε τα παιδιά για ύπνο ήρθε η δική μας ώρα ...Ώρα χαλάρωσης και απολογισμού της ημέρας.
Και ξέρετε τί είναι αυτό που έμεινε περισσότερο από τη σημερινή εμπειρία?
Όχι ότι τα παιδιά μας είδαν ελέφαντα, τον έπλυναν μπλα μπλα μπλα ....
Αλλά ο αυθόρμητος γεμάτος ενσυναίσθηση τρόπος που ήρθαν σε επαφή μαζί του. Τόσο φυσικά και οικεία όπως με κάθε άλλο ζώο που έρχονται καθημερινά σε επαφή. Στο δικό μας μυαλό φαντάζει Ουαου...Στο μυαλό και στον κόσμο των παιδιών όμως όλα είναι φυσικά...και αληθινά...και εφικτά... Μέχρι το φεγγάρι φτάνουν άλλωστε κάθε βράδυ για να συναντήσουν εκείνη τη γλυκιά νεράιδα που τους προσέχει και τους λέει... Όνειρα γλυκά

 

[paefstra]

Εσας μπορει να σας φαινεται πολυ φυσικο αλλα το ανεβασμα δημοσια φωτογραφιας ενος παιδιου γυμνου με το εσωρουχο του και με εμφανη τα χαρακτηριστικα του προσωπου του ειναι φαουλ.