Ταϊλάνδη Η αρχή ενός ταξιδιωτικού ονείρου!!

[annoulita100]

Για τις επόμενες 14 ημέρες οι συντελεστές αλλάζουν. Πρωϊνή πρακτική Γιόγκα (αυτή είναι η δουλειά μου ) στις 6.30 πμ και 2ωρη παρακολούθηση σεμιναρίων καθημερινά, Δευτέρα με Σάββατο. Οπότε και οι "μηχανισμοί" αλλάζουν...Θα κάνουμε την πρακτική μας εναλλάξ ώστε να μένει πάντα ένας πίσω με τα παιδιά και στα σεμινάρια όλοι μαζί παρέα !
Το να ρουφάω γνώση για αυτό που αγαπώ από την πηγή αλλά και από άλλες γωνιές του πλανήτη,το να συναντώ δασκάλους και ασκούμενους που μοιραζόμαστε το ίδιο πάθος ήταν πάντα το όνειρο μου ... Απ' όταν άρχισα να ασχολούμαι με το αντικείμενο (17 χρόνια). Στο όνειρο αυτό βρήκα συνοδοιπόρο! Στην πορεία όμως αυτό έμεινε σε άνω τελεία με τον ερχομό των θαυμάτων μας. Και τώρα μερικά χρόνια αργότερα βρισκόμαστε και οι 4 μέσα σε αυτό. Εμείς να το ζήσουμε και να απολαύσουμε το συναίσθημα της εκπλήρωσης αλλά και τα τέκνα να φτιάξουν αναμνήσεις...Όχι τόσο τους ελέφαντες και τους χιμπατζήδες αλλά την εικόνα 2 γονέων να συνεχίζουν με όμορφο και υγιή τρόπο να κυνηγούν και να παλεύουν για τα όνειρα τους... Άλλωστε αν ένα πράγμα έχω εμπεδώσει τα χρόνια της μητρότητας είναι πως... Ότι θες να πεις στο παιδί,πες το με πράξεις!!

Η επόμενη στάση στην χώρα έχει το όνομα Πουκετ. Και κάπου εδώ να σημειωθεί πως υπέρ ξεπεράσαμε τους εαυτούς μας.Για άτομα που πάντα ψάχνουν ότι πιο απόμερο, ήσυχο και όσο το δυνατόν λιγότερο καταπατημένο..Ε ναι ! Κάναμε υπέρβαση! Ο λόγος? Ένας κορυφαίος δάσκαλος - γιατρός - κινητή εγκυκλοπαίδεια που εδρεύει στο νησί τούτο.
"Σφιξε τα δόντια άσε τα νάζια και πάμε να την ψάξουμε λίγο πιο εναλλακτικά" , τα λόγια του Βαγγέλη μόλις αντίκρυσε την μούρη μου μέχρι το πάτωμα στο βανακι ακόμα όντας κολλημένοι 3 ώρες στην κίνηση μέχρι να φτάσουμε στο ξενοδοχείο.
Περιοχή διαμονής: Chalong.
Πινέζα ξενοδοχείου: 1,2 χλμ από την σχολή.
Και εντάξει, η περιοχή θεωρητικά είναι πιο "ήσυχη" σε σχέση με το χάος των υπολοίπων....

Η περίοδος στο νησί χωρίζεται σε....
Προ-δηλητηριασης και Σκέτο δηλητηρίασης

Let's gooooooooo

 

[varioAthens]

Living their best lives!

 

[annoulita100]

Living their best lives!

Έτσι ακριβώς όμως!!!

 

[LULLU]

παρομοιως απο ενεργοτατο μελος απέχω πολλα χρονια απο το σάιτ...μπηκα να δω πως ειναι και ξεχωρισα την ιστορία σας...καθε ιστορια ειναι πρωτα για εμας...μετα για τους υπολοιπους.

Καλως ηλθες πισω στη παρεα φιλη μου..

 

[annoulita100]

Εεεεεενας δράκος με ουρά
Χασμουριεται χασμουριεται
Την ζωή του την βαριέται...
Ήταν το χιτακι που μας συντρόφευε σε όλες τις διαδρομές,όλες τις ώρες και όλες τις μέρες της εξερεύνησης του νησιού.
Όχημα?
Μηχανάκι
Γιατί?
Γιατί είναι ο καλύτερος τρόπος να γνωρίσεις έναν τόπο και να έχεις την πλήρη ανεξαρτησία σου.
Με τα παιδιά?( Για να προλάβω μερικούς...)
Ναι! Με τα παιδιά! Και ναι,νοιαζόμαστε για την ασφάλεια τους! Έχουμε και έχουν μεγαλώσει πάνω σε δύο ροδες(δικό μας συνεργείο), τηρούμε όλους τους κανόνες ασφαλείας,έχουμε βαρύ βιογραφικό με οδήγηση δικύκλων στην Ασία (βλέπε ταξίδια στην Ινδία)και ναι! Το κάνουμε όπως το κάνουν και όλοι οι άνθρωποι εκεί που και αυτοί αγαπούν και νοιάζονται για τα παιδιά τους!

Καθημερινότητα πιάσαμε αμέσως. Πρωϊνή εργασία και από τις 12μμ και μετά ολόκληρη μέρα μπροστά μας για μπανάκια , εξερεύνηση ,φαγητό, παγωτό , παιχνίδια, ξανά μπανάκι, ξανά φαγητό, smoothies και cocktails στο ηλιοβασίλεμα και 9μμ ύπνο τα παιδιά και ακόμα 1 cocktail οι μεγάλοι!
Οι μέρες λοιπόν κυλούσαν πολύ όμορφα,ο ορισμός των ανέμελων οικογενειακών διακοπών.

Μερικά από τα highlights των ημερών:

•Η καθημερινή εξερεύνηση νέων παραλιών και τα αμέτρητα παιχνίδια στην ακροθαλασσιά με τα κύματα και με την άμμο

•Τα λαμόγια κλεφτρονια μαιμουδια που κυριολεκτικά έπεφταν επάνω μας για να αρπάξουν οτιδήποτε είχαμε ανά χείρας

•Όλες οι καυτές καταιγίδες που μας βρήκαν πάνω στις 2 ροδες και οι στάσεις που κάναμε μέχρι αυτές να περάσουν

•Η ανάθεση επιλογής μαγαζιού για φαγητό στα παιδιά όπου είχε γίνει το παιχνίδι τους και κατέληγε πάντα σε τσακωμό

•Τα μοναδικά ηλιοβασιλέματα

•Τα βραδιά μας στο μπαράκι του ξενοδοχείου που κατεβαίναμε τα δυο μας πιτσουνακια για ένα ακόμα τελευταίο cocktail αφού είχαν κοιμηθεί τα παιδιά με το ένα κινητό στημένο στο δωμάτιο και το άλλο στο τραπέζι μας συνδεδεμένα μέσω Viber για να βλέπουμε μην τυχόν και ξυπνήσουν

•Η δημιουργία δικών μας παιχνιδιών όπως το παιχνίδι της σιωπής... Όποιος μιλήσει πρώτος χάνει το παγωτό. Ένας "πονηρός" τρόπος να κρατήσουμε τα παιδιά ήσυχα στιγμές που απλά δεν γίνονταν αλλιώς (το οποίο παιχνίδι ήρθε για να μείνει )

•Και φυσικά οι υπέρ νόστιμες τοπικές γεύσεις που γευτηκαμε χωρίς φόβο και πάθος και οι ουρανισκοι μας έκαναν πάρτι!!

Ώσπου μια μέρα η προδοτρα...
- Τί λες σήμερα να κάνουμε την διαφορά και να φάμε λίγο πιο δυτικά..Μια pizza ας πούμε!
-Ασε ρεεεε!! Με τέτοιες φαγηταρες αλλά και τέτοια τύχη που τα παιδιά τα τρώνε χωρίς παράπονο θα πέσουμε στην pizza? Από εμένα είναι όχι!
- Καλά χαραλωσε! Δεν έγινε και κάτι για μια φορά...... Είπε η Αννούλα λίγες ώρες πριν το μοιραίο εκείνο βράδυ....Το βράδυ που το κορμί της ήταν μοιρασμένο στα δύο....Ένα μέρος στην λεκάνη και άλλο μέρος στην μπανιέρα...Να "χάνει" από παντού μην ξέροντας τί να πρωτομαζέψει.........

 

[annoulita100]

Τα πρώτα δύο 24ωρα κύλησαν εφιαλτικά... Εξαντλημένη σε ένα κρεβάτι αγκαλιά με τους ηλεκτρολύτες να πηγαινοερχομαι δωμάτιο τουαλέτα αμέτρητες φορές.
"Ξέρεις, όταν έρχεσαι στην Ασία σε περιμένουν στο αεροδρόμιο να υπογράψεις συμβόλαιο τροφικής δηλητηρίασης" , ήταν τα λόγια του δασκάλου μόλις ενημερώθηκε από τον Ευάγγελο τον λόγο της απουσίας μου από τα μαθήματα.Εμ το ξέρουμε! Δεν το ξέρουμε?! Παλιές καραβάνες τώρα πια! Αυτή τη φορά όμως δεν είμαι μόνη.Να αφοσιωθώ ολοκληρωτικά στην ανάρρωση μου. Είμαι με τα παιδιά μου. Δύο μικρά παιδιά. Σε ένα τόπο ξένο. Που με έχουν ανάγκη. Με χρειάζονται ακέραιη...
Οι σκέψεις πια έχουν γίνει σκοτεινές. Η οξυδέρκεια έχει εξαφανιστεί και το δηλητήριο μου έχει θολώσει την κρίση,το πνεύμα και την ενέργεια...Αν είμαι έτσι με μια γαστρεντερίτιδα, δηλητηρίαση ότι σκατα κι αν έχω... Πώς θα βγεί ένα τόσο μεγάλο ταξίδι αν προκύψουν και χειρότερα? Μπα... Θέλω να γυρίσω. Θέλω να πάω σπίτι... Και ειλικρινά ακόμα δεν έχω καταλάβει αν όλες αυτές οι σκέψεις που μου έπαιζαν το μυαλό ήταν δημιούργημα της αρρώστιας ή ήταν μέρος της προσαρμογής....Του φόβου για το άγνωστο...Η ανασφάλεια αν θα τα καταφέρουμε και στο πρώτο εμπόδιο με έκαναν να λυγίσω... Ότι κι αν ήταν τέλος πάντων χρειάζομαι ένα χαστούκι..να βγω από την μαύρη τρύπα και να δω λίγο φως.
"ΞΕ ΚΟ ΛΛΑ !! Αρρώστησες κι εδώ όπως θα μπορούσες να αρρωστήσεις και στην Ελλάδα. Στο σπίτι μας και στην άνεση σου. Ο τόπος αλλάζει. Αν αρρωστήσουν τα παιδιά δηλαδή τι θα κάνεις? Έχουμε δρόμο μπροστά μας ..Σε θέλω δυνατή..."

Αν αρρωστήσουν τα παιδιά... Αν αρρωστήσουν τα παιδιά... Αυτό που έπρεπε να ακούσω για να φύγω από την λουμπιτσα και να έρθω στο reality.
Μα φυσικά ότι κάνω πάντα. Και παντού! Θα τα φροντίσω, σκέφτηκα και ο Θεός έκανε την σκέψη πράξη για να με δοκιμάσει. Για να με βάλει πιο βαθειά στο παιχνίδι της αφύπνισης...
Σαν ντόμινο έπεφταν τα θύματα ένα ένα.. Παναγιώτης πρώτο... Έπειτα η Αθηνά..Και τελευταίος ο chief της ομάδας. Τώρα Άννα θες δεν θες θα γίνεις καλά! Οι υπόλοιποι σε έχουν ανάγκη.
Το θετικό στην δική τους περίπτωση ήταν πως το όλο πανηγύρι κράτησε ένα 24ωρο. Δύσκολο και εξαντλητικό αλλά ένα 24ωρο...
Και εδώ λοιπόν επίσημα πια μπορούμε να πούμε: Welcome to Asia PANTELIDIS family

Λίγες μέρες έμειναν ακόμα στο νησί. Συντηρητικές φυσικά αλλά αρκετές για να ολοκληρώσω με (σχετική) επιτυχία τα μαθήματα, να χαιρετήσουμε τους δασκάλους και μαθητές,να κερδίσουμε τις δυνάμεις μας πίσω και να πάρουμε κάποιες τελευταίες εικόνες από το νησί. Το νησί που μας χάρισε γλυκόπικρες αναμνήσεις, γέλιο, κλάμα, πόνο, ιδρώτα, προπονήσεις, γνωριμίες, παραλιο κορεσμό, τροπικές καταιγίδες αλλά κυρίως ΧΡΟΝΟ. Χρόνο προσαρμογής για εμάς ως πρωτάρηδες ταξιδιώτες με παιδιά και φυσικά για τα ίδια τα παιδιά. Το σημαντικότερο όμως από όλα? Στο Πουκετ ήρθε μια γερή αφύπνιση! Πού βαδίζουμε αλλά και τί ίσως μας περιμένει στην συνέχεια!
Σε ταξιδιωτικό τώρα επίπεδο το νησί αυτό με έκανε να σκέφτομαι λίγο πιο διαλλακτικα. Προορισμός που θα απερριπτα με την πρώτη στο άκουσμα του με έκανε να δω πως πίσω από όλη αυτή την αλλοτρίωση και τον υπέρ τουρισμό μπορεί να κρύβονται θησαυροί. Το θέμα είναι με ποιον τρόπο θα τους προσεγγίσεις...

8 το πρωί με τον Americano στο χέρι και τα backpacks πίσω στην πλάτη βρισκόμαστε στο αεροδρόμιο του Πουκετ έτοιμοι να χαιρετήσουμε τον νότο και να κατευθυνθούμε βόρεια... Σε λίγο πιο εναλλακτικά μονοπάτια...

Off we go!!!!!!

 

[annoulita100]

Εφιάλτης στον δρόμο με τις........ 792 στροφές!!!!! ‍‍‍ Ω ναι!!! Μία διαδρομή 3,5 ωρών καλουμαι η καημένη μάνα ταξιδιωτισσα να υποστώ προκειμένου να φτάσουμε στον τελικό μας προορισμό. Γιατί δεν μου έφταναν τα στομαχικοεντερικα μου που ακόμα δεν έχουν έρθει στη θέση τους, έχω να τα βγάλω πέρα και με την κυρία Ναυτία! Ποιός εγώ! Που διαδρομή Λουτράκι Αθήνα στην ευθεία ξερναω 2 φορές.
- Αφού το ήξερες χριστιανή μου! Γιατί δεν κουμποθηκες???
- Δεν φανταζομουν ότι θα ήταν έτσι... Παντού διάβαζα πως είναι μία από τις ωραιότερες διαδρομές στη χώρα της Ταϊλάνδης...Μάλλον με κυρίευσε ο ενθουσιασμός....

Και όλη αυτή η θυσία για να ...πάει πάει και πού δεν πάει.... Μα φυσικά στο Pai!!! Μία όμορφη εναλλακτική μικρή πόλη στην επαρχία Mae Hong Soon γνωστή για τις θερμές πηγές της αλλά και γενικά για την οργιώδη φύση που την περιβάλλει.

Το πρόγραμμα μας έχει 5 μέρες Pai 5 μέρες Chiang Mai. Αλλά μόλις φτάσαμε (ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ) στο ξενοδοχείο μας και πιάσαμε αμέσως αυτά τα laid back vibes....

...η ίδια σκέψη στο μυαλό μας ...
"Και τις 10 μέρες εδώ θέλω να μείνω! Ταλαιπωρήθηκα αρκετά στο Πουκετ για να με φάει τώρα το πήγαινε έλα από πόλη σε πόλη. Θέλω να αραξω!!"
Η σκέψη έγινε πράξη πηγαίνοντας κατευθείαν στην χαμογελαστή γεμάτη ταμπεραμέντο οικοδέσποινα η οποία μας έκανε extend με τεράστια φυσικά χαρά!!!

Τακτοποιηθηκαμε στα όμορφα καλυβάκια μας , ήπιαμε ένα cocktail καλωσορίσματος και βουρ για downtown να πάρουμε μια πρώτη γεύση αλλά και να νοιακιασουμε μηχανάκια.

Άνθρωποι άρχισαν να στήνουν τους πάγκους τους με street food αλλά και άλλα καλουδια μιας και κάθε βράδυ μετά τις 6μμ στήνεται η night market.

Αμέσως μας γοήτευσε η χιπικη αυτή πόλη με το άρωμα της και τον αργό ρυθμο ζωής της. Μόλις καβαλησαμε και τα δίκυκλα... Ποιός μας έπιανε!!! Η διαδρομή από το κέντρο μέχρι το ξενοδοχείο τόσο ξεχωριστή με αυτή την χαρακτηριστική μυρωδιά της υγρασίας του εδάφους που ποτέ δεν θα ξεχάσω... Το πιο ξεχωριστό όμως σε αυτή την μεριά του πλανήτη είναι τα πρωινά... Αυτά τα ομιχλώδη πρωινά που ανοίγαμε την πόρτα του δωματίου μας για να αντικρίσουμε ένα θέαμα μυστικιστικό, ένα τοπίο καλυμμένο από πέπλα ομίχλης να κολυμπούν χαμηλά στον αέρα και εμείς τόσο μικροί ανάμεσα στα βουνά... να κάνουμε την πρακτική μας μπροστά σε μια αγέλη βουβαλιών με κερκίδα τα δύο μας παιδιά...τα οποία υπομονετικά περίμεναν να τελειώσουμε για να πάμε για πρωινό. Εκεί που ένας σκίουρος τους περίμενε καρτερικά για να τσιμπήσει το ψωμάκι από τα χέρια τους!!

Το Pai και η ευρύτερη περιοχή μας χάρισε εξαιρετικά όμορφες εικόνες φύσης! Καταρράκτες, φαράγγια, ποτάμια, θερμές πηγές, γραφικα χωριουδάκια... Πραγματικά ένα κομμάτι παραδείσου επί γης!!

Ένα από τα πράγματα που λατρεύω στην ζωή μου από την μέρα που έγινα μητέρα είναι η ρουτίνα... Η ουσιαστική ρουτίνα που δημιουργούμε για την ασφάλεια και την ψυχική ισορροπία των παιδιών μας. Οπότε αυτό που αρχικά φροντίζουμε να φτιάχνουμε σε κάθε προορισμό είναι αυτό. Και η ρουτίνα που είχαμε φτιάξει τις μέρες εκείνες στο Pai ήταν από τις ωραιότερες της οικογενειακής μας ζωής!!
Τα παιδιά έχουν ήδη μπει στο κλίμα του ταξιδευειν, εμείς το ίδιο, ανακαλύπτουμε όλο και περισσότερα καινούργια παιχνίδια (μνήμης, φαντασίας, μυαλού), παρατηρούμε τα μικρά μας να ανοίγει το μυαλό τους σαν τριαντάφυλλο,να μαθαίνουν καθημερινά καινούργιες αγγλικές λέξεις, φράσεις τύπου " μαμά πότε φτάνουμε" να έχουν πέσει στο 50% και γενικά να εξελίσσονται ραγδαία μιας που είναι τόσο εύπλαστα ακόμα σε μυαλό αλλά και καρδιά...

-Μου ήρθε μέιλ από τον Adam Keen.
-Και τί λέει?
-Για λόγους υγείας τα σεμινάρια στην Bangkok ακυρώνονται και θα μας κάνει επιστροφή χρημάτων...
-Ακυρωνονται??? Και τί θα κάνουμε τόσες μέρες που έχουμε κλεισμένες στην τρελοπολη???? Αν ακυρώσεις το διαμέρισμα και στείλουν κι αυτοί τα χρήματα πίσω?
-Δεν γίνεται... Το είχα βρει προσφορά με όρο μη επιστρεψιμη τιμή....

Το σχέδιο μας ,μετά τον παράδεισο του Pai, είχε διαμονή 10 μέρες στην Bangkok (η οποία καθόλου δεν μας αρέσει ) για παρακολούθηση σεμιναρίων με έναν από τους καλύτερους δασκάλους της Ashtanga. Οι ανατροπές βέβαια και αλλαγές σχεδίων είναι πάντα μέρος της ταξιδιωτικής μας ζωής οπότε πάντα φροντίζουμε να έχουμε στην τσέπη ένα plan b,c,d etc....
Το μόνο σίγουρο είναι πως 14 του μήνα πετάμε για την πρωτεύουσα και αυτό δεν αλλάζει.......Το που θα καταλήξουμε...ένας Θεός ξέρει!!!!

 

[turms]

πάντως Dom. Δημοκρατία , Mexico, k Ταυλάνδη, k Ειρηνικό , έχω φάει τα πάντα...πολύ street food, καντίνες κλπ
είχα πιει ακόμα k κάτι σαν frappe με παγκάκια, ενώ όταν είχαμε AI, έπινα τα πάντα χωρίς δισταγμούς.
Τίποτα δεν εμφανίστηκε.
Η μονη φορα που την έπαθα όπως εσύ ήταν στην ... Ιταλία...k μάλιστα σε κανονικό bar-restaurant

 

[annoulita100]

πάντως Dom. Δημοκρατία , Mexico, k Ταυλάνδη, k Ειρηνικό , έχω φάει τα πάντα...πολύ street food, καντίνες κλπ
είχα πιει ακόμα k κάτι σαν frappe με παγκάκια, ενώ όταν είχαμε AI, έπινα τα πάντα χωρίς δισταγμούς.
Τίποτα δεν εμφανίστηκε.
Η μονη φορα που την έπαθα όπως εσύ ήταν στην ... Ιταλία...k μάλιστα σε κανονικό bar-restaurant

Μα τα βλέπεις?? Από αλλού να το περιμένεις κι από αλλού να σου ρθει!!!

 

[annoulita100]

Τελευταίες ώρες στο κέντρο του Pai για το αποχαιρετιστήριο ρυζόγαλο καρύδας για τα παιδιά

και ένα "φραπεδακι" με φράουλες (!!!) για τους μεγάλους! Το μέρος άλλωστε φημίζεται για την παραγωγή φράουλας σε ολόκληρη την Ταϊλάνδη
Προσπαθούμε να διατηρήσουμε αυτά τα χαλαρά vibes που πήραμε όλες αυτές τις μέρες αλλά μάταια....Το άγχος έχει αρχίσει να μας κυριεύει για το πώς θα την παλέψουμε τόσες μέρες στην Bangkok. Μία πόλη που δεν πετάμε και την σκούφια μας.... Χτύπημα κάτω από την μέση η ακύρωση των σεμιναρίων. Εκεί θα ήμασταν παρέα με άλλους ασκούμενους, πολλοί από τους οποίους οικογενειάρχηδες, θα υπήρχαν και άλλα παιδάκια αλλά και τεράστιος παιδότοπος με baby sitters που θα κράταγαν τα παιδιά μας απασχολημένα τις ώρες που εμείς θα κάναμε τα μαθήματα. Τώρα όμως??? Ούτε πρακτική θα κάνουμε και τα παιδιά? Πώς θα περνάνε οι ώρες τους όλη μέρα μέσα σε μια πόλη με τέτοιους ρυθμούς?Και θα μου πεις και με το δίκιο σου , ότι κάνουν όλα τα παιδιά που μεγαλώνουν σε μεγαλουπόλεις... Ναι αλλά εδώ μιλάμε για παιδιά της επαρχίας συνηθισμένα σε έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο ζωής σε σχέση με τα δεδομένα της εποχής..... Εδώ θα πρέπει να είμαστε συνεχώς με το χέρι στην τσέπη, όλη μέρα, κάθε μέρα! Και αυτό δεν γίνεται... Το budget για τον κάθε προορισμό είναι (περίπου) συγκεκριμένο. Σκέψεις σκέψεις σκέψεις.....
-Relax! Ας φτάσουμε πρώτα Bangkok να τσεκαρουμε το διαμέρισμα,την περιοχή και βλέπουμε. Αν ΔΕΝ..... βάζουμε στο τραπέζι τα υπόλοιπα σχέδια.

Και έτσι αποχαιρετήσαμε τον Βορρά και επιβιβαστηκαμε στο βαν για ακόμα μία κούρσα θανάτου...
Με προσευχές και διαλογισμό κατάφερα να κατέβω από αυτό το λεωφορείο για να βρω μπροστά μου τον πιο κλέφτη ταρίφα τουκτουκτζη!!
-Somewhere to stay for the night?
-I have a special place for you. Come on 🛺🛺🛺
Η ώρα ήταν 10μμ και η πτήση στις 7 το πρωί οπότε θέλαμε ένα μπάνιο και έναν ύπνο.
Αφού μας έκανε βόλτα μισό τετράγωνο στην κυριολεξία μας πήγε στο ξενοδοχείο του τετραγώνου το οποίο πουυυυυ να εντοπίσουμε εμείς αφού το κεφάλι μας έκανε ακόμα στροφές από την βαρκάδα στον Άδη!! Και μας ζήτησε 200baht Ο κλέψας του κλεψαντος!!!

Το δωμάτιο αξιοπρεπέστατο!! Ότι πρέπει για έναν αναζωογονητικό ύπνο.
Εγερτηριο λοιπόν στις 5 το ξημέρωμα και έξω στον δρόμο προς αναζήτηση τουκτουκτζη. Αυτή τη φορά σταθήκαμε τυχεροί. Διαδρομή 20 λεπτών 150 baht!! Ρε πού το πετύχαμε το χθεσινό μαργαριτάρι????!!!!!

Άλλη μία πτήση καταγράφτηκε. Και για άλλη μια φορά στο ίδιο αγαπημένο πια αεροδρόμιο.

-Παρε βαθιές ανάσες. Μπαίνουμε στο Babylon...Ας ελπίσουμε να είναι ήσυχη η περιοχή που βρήκες το διαμέρισμα....

Και voilà!!! Μία χαρά η περιοχή μια χαρά και το διαμέρισμα.. μερικές μόνο στάσεις με το μέτρο από το lumpini park
-Ας πάρουμε έναν υπνακο παιδιά να φρεσκαριστουμε και πάμε μια βόλτα να τσιμπήσουμε κάτι. Και έτσι έγινε! Είχα την φαεινη ιδέα να κάνουμε το intro στην πόλη με την ........ τρέλα μια παράνοια στην Chinatown!!!

Φαγητό καλό θέλαμε πού καλύτερα από εδώ???
Ναι αλλά όταν έχεις μπροστά σου 197567843 επιλογές??? Ε συνήθως δεν καταλήγεις πουθενά!!!! Γιατί το πολιτισμικό έρχεται από μακριά........
Από τις ελάχιστες φορές στην ζωή μου που ήθελα να φύγω..... ΧΘΕΣ!!!! (Την πρώτη μου τέτοια εμπειρία κρίσης πανικού την είχα πάθει την πρώτη μέρα στην Ινδία ) Νομίζω αυτή ήταν η δεύτερη!!!!
Όπου φύγει φύγει!!! Μπήκαμε στον πρώτο ταρίφα που βρήκαμε μπροστά μας χωρίς παζάρια χωρίς περικοπές.
Γυρίσαμε στο διαμέρισμα, παραγγείλαμε Grab και πέσαμε αμίλητοι για ύπνο....

Δεν ξέρω γιατί την πόλη αυτή την είχα (έχω) πάρει με τόσο κακό μάτι... Το μόνο που ξέρω είναι πως από εδώ θα φύγουμε το συντομότερο δυνατόν....

 

[annoulita100]

City vibes, ζωή στην μεγαλούπολη και άλλες τέτοιες ετικέτες μέχρι να πάρουμε μια απόφαση για το ποιός θα είναι ο τελευταίος σταθμός μας στην χώρα του Χαμόγελου.
Και όσο τα παιδιά απολαμβάνουν το "crocodile" watching στο πάρκο Lumpini - γιατί στα μάτια τους τα ακακα (σχετικά) αυτά πλάσματα μοιάζουν με εκείνους τους τεράστιους κροκόδειλους του National Geographic Wild που με τόσο δέος παρακολουθούσαν πριν ξεκινήσουμε το ταξίδι αυτό - εμείς στιβουμε το μυαλό μας για τον ιδανικό προορισμό. Κατά προτίμηση νησί Ναι ναι ! Θέλω νησάκι με χαλαρούς ρυθμούς, καθημερινό μασάζ και σβήσιμο με cocktail για golden hour. Είμαστε ok με αυτό???!!!!

Η ανυπόφορη βέβαια ζέστη και το υψηλό ποσοστό υγρασίας αρχίζει να μετατρέπει την βόλτα σε εφιάλτη και το μυαλό μας σε κιμά οπότε πλώρη για αλλού. Ναι αλλά πού? Μα φυσικά σε ένα από τα πολλά εμπορικά που απλόχερα η πόλη διαθέτει για λίγες στιγμές τεχνητής δροσιάς! Αααχχχ πού κατάντησα η ερμη... Από το μεγαλείο της φύσης και τις αχανείς ζούγκλες στο στόμα του καταναλωτισμού! Γιατί πώς αλλιώς θα ανακαλύψουμε το....
Πώς να ξοδέψετε εύκολα και γρήγορα τα "περιττά" λεφτά σας???
Μα φυσικά αμολωντας τα παιδιά σας σε ένα εμπορικό κέντρο στην Bangkok
Με μεγάλη χαρά λοιπόν κι εμείς μέσα στο Central world ανακαλύψαμε έναν όροφο αφιερωμένο για τα παιδιά! Ωραία λέμε, παιδότοπος! Τί καλύτερο! Ανεβαίνουμε πάνω και αντικρίζουμε ΠΑΝΤΟΥ ΟΛΟΓΥΡΑ παιχνίδια, τσουλήθρες, μπαλάκια, ηλεκτρονικά παιχνίδια, καρουζέλ, αυτοκινητάκια, αρκουδάκια, ζαχαρωτά, καραμέλες μπλα μπλα μπλα μπλα.... Τόσα μπλα μπλα που τα ίδια τα παιδιά έπαθαν οπτικοακουστικό ταρακουλο από τα τόσα ερεθίσματα και ο χρόνος που ξόδεψαν σε όλο αυτό το πανηγύρι ήταν μόνο μερικά λεπτά. Προφανώς και η ψυχική τους ισορροπία ταράχτηκε ή απλά είναι τόσο συνδεδεμένα με την μανούλα που με ένιωσαν και μου έκαναν το χατίρι να γλιτώσω την δεύτερη κρίση πανικού μέσα σε ένα 24ωρο
Η τρέλα βέβαια συνεχίστηκε και στον κάτω όροφο. Στα φαγαδικα! Για ακόμα μία φορά οι επιλογές άπειρες και ο κόσμος στριμωγμένος σαν σαρδέλες. Πήραμε από μία σούπα ο καθένας και όπου φύγει φύγει!!!

-Και τώρα για που είμαστε αφεντικό?
- Επειδή προβλέπω αυτή να είναι και η τελευταία μου μέρα εδώ ,έναν ναό μονάχα θέλω να επισκεφθούμε.. Ίσως ο Βούδας βοηθήσει να βρούμε την απάντηση...
Και ποιός είναι αυτός? Ο ναός Wat Pho ή αλλιώς ο ναός του ξαπλωμενου Βούδα. Ο αρχαιότερος ναός στην πόλη!

Η ενέργεια ενός τέτοιου ναού, η πίστη των ανθρώπων, οι όμορφα περιποιημένοι κήποι συνέθεταν ένα αρμονικό για την ιδιοσυγκρασία μου σκηνικό... Αυτή μπορώ να πω ήταν μια καλή στιγμή στο κομμάτι της Bangkok!
-Ας ξαποστάσουμε λίγο παγκάκι πριν πάρουμε τον δρόμο της επιστροφής. Γιατί για άλλο tour δεν είμαι!
-Να το ρεεεεεεεεεεεεε!
-Ποιο ρε Παναγία μου με κοξοχολιασες
- Ο Βούλγαρος που γνώρισα τον Οκτώβρη στα αλεξίπτωτα και του είπα πως σε λίγες μέρες αναχωρώ για Ταϊλάνδη μου είπε... Koh Chang! Αν σε βγάλει ο δρόμος πήγαινε και θα με θυμηθείς. Δεν έδωσα όμως βάση γιατί είχαμε ήδη βγάλει πρόγραμμα.
-Koh Chang... Νησιά Trat... Με εύκολη πρόσβαση από Bangkok. Ναιιιιιιιι!!! Το είχα τσεκαρει κι εγώ πριν καιρό αλλά αμέσως το απερριψα γιατί δεν είχε σχολή για Ashtanga.
-Να σου πω! Φάγαμε που φάγαμε το πακέτο,δεν πειράζει να μην κάνουμε πρακτική για λίγες μέρες. Έχουμε καιρό μπροστά μας. Πάμε να αραξουμε και να προετοιμαστουμε "σωστά" για το επόμενο μέρος του ταξιδιού....
Νατος ο Βούδας!! Έκανε δουλίτσα και η επιφωτιση ήρθε!!
Μένει να δούμε πώς θα πάμε. Όσο για το σπίτι που έχουμε πληρωμένο...... Η ψυχική μου υγεία κοστίζει ακριβότερα...

Επιστρέψαμε γρήγορα γρήγορα πίσω στο σπίτι, βάλαμε παιδική ταινία στα τέκνα και τα κινητά μας προς αναζήτηση περαιτέρω πληροφοριών πήραν φωτιά Όλα ήταν πανευκολα! Παίρνουμε τρένο για Ekamai bus terminal (μερικές μόνο στάσεις από εδώ που είμαστε) και από εκεί το λεωφορείο 999. Περίπου 5 ώρες διαδρομή για την προβλήτα Ao Thammachat και από εκεί ferry 15' για το νησί!! Πήραμε τηλέφωνο να κάνουμε κράτηση εισητηρίων του λεωφορείου και μας επιβεβαίωσαν πως θέσεις υπάρχουν και δεν χρειάζεται να τα κλείσετε. Ελάτε αύριο κατευθείαν!!
- Άρχισε να πακετάρεις! Πουρνο πουρνο την κοπαναμε από εδώ.
-Και διαμονή?
-Στο επί τόπου. Άλλωστε το πήραμε το μάθημα μας , σωστά?!
Ένα από τα μεγαλύτερα λάθη που έκανα κατά την οργάνωση του ταξιδιού ήταν ότι είχα κλείσει εκ των προτέρων σχεδόν όλες τις διαμονές. Ξεκάθαρα η ανασφάλεια να μην ξεμείνουμε πουθενά στο δρόμο με τα παιδιά ( πράγμα που φυσικά έγινε στην Μαλαισία ).
Μέχρι στιγμής έχουμε χάσει την διαμονή στο Chiang Mai και τα 3/4 της διαμονής στην Bangkok. Εκτός του ότι οι τιμές που παίρνεις στο μιλητο είναι πολύ χαμηλότερες, έχεις και την δυνατότητα του "παζαρευειν"!! Και οι επιλογές είναι περισσότερες γιατί στο live βρίσκεις μέρη που δεν τα έχει στο net.

Με μια εντελώς διαφορετική ψυχολογία και μια τεράστια αγκαλιά πέσαμε όλοι μαζί για ύπνο.
Μία νέα περιπέτεια περιμένει εμπρός μας. Ξεκουραστείτε.......

 

[varioAthens]

Και αν κρινω απο την μικρη σου που κωπηλατει στην Ελλαδα φωναζοντας “Koh Chang” ποσο; 2 χρονια μετα; Θα πρεπει να περασατε υπεροχα!!!
Ανυπομονω για την συνεχεια!