Ταϊλάνδη Η αρχή ενός ταξιδιωτικού ονείρου!!

[annoulita100]

Εεεεεενας δράκος με ουρά
Χασμουριεται χασμουριεται
Την ζωή του την βαριέται...
Ήταν το χιτακι που μας συντρόφευε σε όλες τις διαδρομές,όλες τις ώρες και όλες τις μέρες της εξερεύνησης του νησιού.
Όχημα?
Μηχανάκι
Γιατί?
Γιατί είναι ο καλύτερος τρόπος να γνωρίσεις έναν τόπο και να έχεις την πλήρη ανεξαρτησία σου.
Με τα παιδιά?( Για να προλάβω μερικούς...)
Ναι! Με τα παιδιά! Και ναι,νοιαζόμαστε για την ασφάλεια τους! Έχουμε και έχουν μεγαλώσει πάνω σε δύο ροδες(δικό μας συνεργείο), τηρούμε όλους τους κανόνες ασφαλείας,έχουμε βαρύ βιογραφικό με οδήγηση δικύκλων στην Ασία (βλέπε ταξίδια στην Ινδία)και ναι! Το κάνουμε όπως το κάνουν και όλοι οι άνθρωποι εκεί που και αυτοί αγαπούν και νοιάζονται για τα παιδιά τους!

Καθημερινότητα πιάσαμε αμέσως. Πρωϊνή εργασία και από τις 12μμ και μετά ολόκληρη μέρα μπροστά μας για μπανάκια , εξερεύνηση ,φαγητό, παγωτό , παιχνίδια, ξανά μπανάκι, ξανά φαγητό, smoothies και cocktails στο ηλιοβασίλεμα και 9μμ ύπνο τα παιδιά και ακόμα 1 cocktail οι μεγάλοι!
Οι μέρες λοιπόν κυλούσαν πολύ όμορφα,ο ορισμός των ανέμελων οικογενειακών διακοπών.

Μερικά από τα highlights των ημερών:

•Η καθημερινή εξερεύνηση νέων παραλιών και τα αμέτρητα παιχνίδια στην ακροθαλασσιά με τα κύματα και με την άμμο

•Τα λαμόγια κλεφτρονια μαιμουδια που κυριολεκτικά έπεφταν επάνω μας για να αρπάξουν οτιδήποτε είχαμε ανά χείρας

•Όλες οι καυτές καταιγίδες που μας βρήκαν πάνω στις 2 ροδες και οι στάσεις που κάναμε μέχρι αυτές να περάσουν

•Η ανάθεση επιλογής μαγαζιού για φαγητό στα παιδιά όπου είχε γίνει το παιχνίδι τους και κατέληγε πάντα σε τσακωμό

•Τα μοναδικά ηλιοβασιλέματα

•Τα βραδιά μας στο μπαράκι του ξενοδοχείου που κατεβαίναμε τα δυο μας πιτσουνακια για ένα ακόμα τελευταίο cocktail αφού είχαν κοιμηθεί τα παιδιά με το ένα κινητό στημένο στο δωμάτιο και το άλλο στο τραπέζι μας συνδεδεμένα μέσω Viber για να βλέπουμε μην τυχόν και ξυπνήσουν

•Η δημιουργία δικών μας παιχνιδιών όπως το παιχνίδι της σιωπής... Όποιος μιλήσει πρώτος χάνει το παγωτό. Ένας "πονηρός" τρόπος να κρατήσουμε τα παιδιά ήσυχα στιγμές που απλά δεν γίνονταν αλλιώς (το οποίο παιχνίδι ήρθε για να μείνει )

•Και φυσικά οι υπέρ νόστιμες τοπικές γεύσεις που γευτηκαμε χωρίς φόβο και πάθος και οι ουρανισκοι μας έκαναν πάρτι!!

Ώσπου μια μέρα η προδοτρα...
- Τί λες σήμερα να κάνουμε την διαφορά και να φάμε λίγο πιο δυτικά..Μια pizza ας πούμε!
-Ασε ρεεεε!! Με τέτοιες φαγηταρες αλλά και τέτοια τύχη που τα παιδιά τα τρώνε χωρίς παράπονο θα πέσουμε στην pizza? Από εμένα είναι όχι!
- Καλά χαραλωσε! Δεν έγινε και κάτι για μια φορά...... Είπε η Αννούλα λίγες ώρες πριν το μοιραίο εκείνο βράδυ....Το βράδυ που το κορμί της ήταν μοιρασμένο στα δύο....Ένα μέρος στην λεκάνη και άλλο μέρος στην μπανιέρα...Να "χάνει" από παντού μην ξέροντας τί να πρωτομαζέψει.........

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 4
• 5
• 6
• 7
• 8
• …

  Go to chapter

  Go
• 13

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 6 of 13

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[varioAthens]

Αναμενω με πολυ ενδιαφερον annoulita την ιστορια σου οπως με πολυ ενδιαφερον σε παρακολουθουσα και ολους εκεινους τους μηνες της περιπέτειας σας μεσω social media

 

[fenia42]

Έτσι, πρέπει από μικρά να μαθαίνουν τα παιδιά μας να βγαίνουν από το comfort zone τους και να βλέπουν με τα ματάκια τους πόσο διαφορετικός είναι ο κόσμος αλλα και πόσες ομοιότητες έχουμε εμείς οι άνθρωποι ! Περιμένω τη συνέχεια !

 

[tripdreamer1975]

Υπέροχη αρχή, υπέροχη εικόνα!

 

[annoulita100]

Αναμενω με πολυ ενδιαφερον annoulita την ιστορια σου οπως με πολυ ενδιαφερον σε παρακολουθουσα και ολους εκεινους τους μηνες της περιπέτειας σας μεσω social media

Σε ευχαριστώ πολύ!!

 

[LorenzoTheGreek]

 

[annoulita100]

Μετά από μία σχετικά ξεκούραστη πτήση της Etihad και μια δαπανηρή στάση στο Abu Dhabi, φτάσαμε στο αεροδρόμιο Suvarnabhumi απ' όπου και μεταβήκαμε με λεωφορείο στο άλλο αεροδρόμιο της Bangkok, Don Mueang, προκειμένου να πάμε στον επόμενο προορισμό Surat Thani.
Σε όλη αυτή την διάρκεια των 20 κάτι ωρών,τα τέκνα ούτε που είχαν ακουστεί, ούτε είχαν παραπονεθεί.. κύριοι! Με ελάχιστες μόνο ώρες ύπνο προφανώς και τους "κράταγε" ο ενθουσιασμός! Απόλυτη συνεργασία.... Τόση που είχαμε αρχίσει να ανησυχούμε!
Ώσπου...όλα άλλαξαν την ώρα που μπήκαμε στο ταξί για τον τελικό μας πια προορισμό. Ένας διακόπτης γύρισε και μπήκαμε πια σε φυσιολογικούς για την περίσταση ρυθμούς...

"ΜΑΜΑ ΠΟΤΕ ΦΤΑΝΟΥΜΕ??!!!"
Είναι η φράση που θα μας συντροφεύει για τον επόμενο τουλάχιστον μήνα (χρόνος που χρειάστηκε για να προσαρμοστούμε οικογενειακώς στη νέα τάξη πραγμάτων!)

Μέσα στο ταξί λοιπόν η συγκεκριμένη φράση ακούστηκε ίσα με 3897 φορές. Μέχρι και ο οδηγός μας κατάλαβε και προσπαθούσε να τους αποσπάσει την προσοχή κυνηγώντας ένα Datsun γεμάτο καρύδες και κρεμασμένες μαϊμούδες!!
Το οποίο φυσικά έπιασε αλλά για λίγο....
Και ξανά λοιπόν...
"Μαμά πότε φτάνουμε??!!!"
Τί να πρώτο διαχειριστώ η γυνή? Την κούραση και την γκρίνια των τέκνων,την αϋπνία και πείνα μου ή το φόβο που μου δημιουργούσε ο τρελός οδηγός που πηγαίνει με 200 και δεν τον πτοουσε στο ελάχιστο ή καταρρακτώδης βροχή που καθιστούσε την ορατότητα(και οδήγηση) αδύνατη?!
Επιτέλους! Στροφή δεξιά και είσοδος στο αχανές τροπικό δάσος του εθνικού πάρκου Khao Sok!
Αφού καταφέραμε και ξεφύγαμε τις αμέτρητες λασπολακκουβες, το κατάλυμα άρχισε να αχνό φαίνεται.
-Παιδιά φτάσαμε!!! , φώναξα γεμάτη ανακούφιση πιστεύοντας πώς αυτό το μαρτύριο θα τελειώσει..
-Ωραία μαμά! Αλλά πεινάω!!
Μια ακόμα φράση προστίθεται στην λίστα με τις πιο πολύ φορεμένες φράσεις ολοκλήρου του ταξιδιού!

Ο ενθουσιασμός όμως έκανε και πάλι τα μαγικά του και κατάφερε να "ρίξει" την γκρίνια σε μεγάλο βαθμό.
-Ουαου! Μαμά τί όμορφο σπίτι που θα μένουμε!! Και αυτό τί είναι.. δέρμα φιδιού??

-Και πόσα πολλά δέντρα!!

-Και τί μυρίζει τόσο ωραία? Το κουκλοσπιτο??

Μερικές νέες φρασεις που ήταν αρκετές ώστε να σβήσουν την κούραση και απελπισία που προκαλούσαν οι προηγούμενες....

Επειδή όμως πολλά είπαμε και η πείνα έχει σπάσει κοντέρ έτοιμοι για τραπεζαρία φυσικά για Ταιλανδεζικες γεύσεις. Και κάπου εδώ ένας μεγάλος (απρόβλεπτος) έρωτας μεταξύ των τέκνων και της τοπικής κουζίνας ξεκινά!! Πάλι καλά Παναγία μου!! Μία έννοια λιγότερη...
7 η ώρα βρισκόμασταν ήδη στα κρεβάτια μας κάτω από τις τεράστιες κουνουπιέρες να ξεκουράσουμε τα κορμιά αλλά και το πνεύμα μας για να είναι έτοιμα και διαυγή για τις επόμενες ημέρες περιπέτειας στην ζούγκλα του Khao Sok!

 

[LorenzoTheGreek]

Μετά από μία σχετικά ξεκούραστη πτήση της Etihad και μια δαπανηρή στάση στο Abu Dhabi, φτάσαμε στο αεροδρόμιο Suvarnabhumi απ' όπου και μεταβήκαμε με λεωφορείο στο άλλο αεροδρόμιο της Bangkok, Don Mueang, προκειμένου να πάμε στον επόμενο προορισμό Surat Thani.
Σε όλη αυτή την διάρκεια των 20 κάτι ωρών,τα τέκνα ούτε που είχαν ακουστεί, ούτε είχαν παραπονεθεί.. κύριοι! Με ελάχιστες μόνο ώρες ύπνο προφανώς και τους "κράταγε" ο ενθουσιασμός! Απόλυτη συνεργασία.... Τόση που είχαμε αρχίσει να ανησυχούμε!
Ώσπου...όλα άλλαξαν την ώρα που μπήκαμε στο ταξί για τον τελικό μας πια προορισμό. Ένας διακόπτης γύρισε και μπήκαμε πια σε φυσιολογικούς για την περίσταση ρυθμούς...

"ΜΑΜΑ ΠΟΤΕ ΦΤΑΝΟΥΜΕ??!!!"
Είναι η φράση που θα μας συντροφεύει για τον επόμενο τουλάχιστον μήνα (χρόνος που χρειάστηκε για να προσαρμοστούμε οικογενειακώς στη νέα τάξη πραγμάτων!)

Μέσα στο ταξί λοιπόν η συγκεκριμένη φράση ακούστηκε ίσα με 3897 φορές. Μέχρι και ο οδηγός μας κατάλαβε και προσπαθούσε να τους αποσπάσει την προσοχή κυνηγώντας ένα Datsun γεμάτο καρύδες και κρεμασμένες μαϊμούδες!!
Το οποίο φυσικά έπιασε αλλά για λίγο....
Και ξανά λοιπόν...
"Μαμά πότε φτάνουμε??!!!"
Τί να πρώτο διαχειριστώ η γυνή? Την κούραση και την γκρίνια των τέκνων,την αϋπνία και πείνα μου ή το φόβο που μου δημιουργούσε ο τρελός οδηγός που πηγαίνει με 200 και δεν τον πτοουσε στο ελάχιστο ή καταρρακτώδης βροχή που καθιστούσε την ορατότητα(και οδήγηση) αδύνατη?!
Επιτέλους! Στροφή δεξιά και είσοδος στο αχανές τροπικό δάσος του εθνικού πάρκου Khao Sok!
Αφού καταφέραμε και ξεφύγαμε τις αμέτρητες λασπολακκουβες, το κατάλυμα άρχισε να αχνό φαίνεται.
-Παιδιά φτάσαμε!!! , φώναξα γεμάτη ανακούφιση πιστεύοντας πώς αυτό το μαρτύριο θα τελειώσει..
-Ωραία μαμά! Αλλά πεινάω!!
Μια ακόμα φράση προστίθεται στην λίστα με τις πιο πολύ φορεμένες φράσεις ολοκλήρου του ταξιδιού! View attachment 462460
Ο ενθουσιασμός όμως έκανε και πάλι τα μαγικά του και κατάφερε να "ρίξει" την γκρίνια σε μεγάλο βαθμό.
-Ουαου! Μαμά τί όμορφο σπίτι που θα μένουμε!! Και αυτό τί είναι.. δέρμα φιδιού??
View attachment 462461

-Και πόσα πολλά δέντρα!!

View attachment 462462

-Και τί μυρίζει τόσο ωραία? Το κουκλοσπιτο??

View attachment 462463

Μερικές νέες φρασεις που ήταν αρκετές ώστε να σβήσουν την κούραση και απελπισία που προκαλούσαν οι προηγούμενες....

Επειδή όμως πολλά είπαμε και η πείνα έχει σπάσει κοντέρ έτοιμοι για τραπεζαρία φυσικά για Ταιλανδεζικες γεύσεις. Και κάπου εδώ ένας μεγάλος (απρόβλεπτος) έρωτας μεταξύ των τέκνων και της τοπικής κουζίνας ξεκινά!! Πάλι καλά Παναγία μου!! Μία έννοια λιγότερη...
7 η ώρα βρισκόμασταν ήδη στα κρεβάτια μας κάτω από τις τεράστιες κουνουπιέρες να ξεκουράσουμε τα κορμιά αλλά και το πνεύμα μας για να είναι έτοιμα και διαυγή για τις επόμενες ημέρες περιπέτειας στην ζούγκλα του Khao Sok!

Ξεκινήσατε την ταξιδάρα σας στον ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ , με το αγαπημένο μας μέρος το Khao Sok .
Περιμένω με ανυπομονησία την συνέχεια!

 

[annoulita100]

Ξεκινήσατε την ταξιδάρα σας στον ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ , με το αγαπημένο μας μέρος το Khao Sok .
Περιμένω με ανυπομονησία την συνέχεια!

Πραγματικά παράδεισος!!!
Ευχαριστώ πολύ!! Stay tuned

 

[varioAthens]

Υπεροχο φαινεται το μερος!

 

[annoulita100]

Κοιμηθήκαμε σαν πουλάκια και ξυπνήσαμε σαν... κοτόπουλα!!!

Φυσικά και χρειαζόμασταν χρόνο και ύπνο προκειμένου να ξεπεράσουμε το jet lag.
-Ξεκούραση στην αιώρα, καλό φαγητό για boostaρισμα, χαλαρό παιχνίδι στο δωμάτιο άντε και λίγο περπάτημα στο δάσος.Ok? Να το πάμε χαλαρά σήμερα!!

Και όντως! Έτσι έγινε... Μέχρι που.....
- Μαμά! Πότε θα δούμε ελέφαντα???

(Κάπου εδώ ανοίγω μια μικρή παρένθεση για να συμβουλεψω τους γονείς-ταξιδιώτες προκειμένου να αποφύγετε τις κακοτοπιες!!
ΜΗΝ ΕΝΗΜΕΡΩΝΕΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΤΑΞΙΔΙΟΥ!
Δεν θα σας αφήσουν σε ησυχία μέχρι να εκπληρωθεί η επιθυμία τους!! Και κλείνω την παρένθεση.)

Για πότε ετοιμάστηκαν τα πιτσιρίκια μόλις δώσαμε το ok, δεν περιγράφεται!
Είναι που θα το παίρναμε χαλαρά για να μην τα κουράσουμε και καταλήξαμε εμείς να σερνομαστε από πίσω τους.
Στην διαδρομή μέχρι το καταφύγιο ελεφάντων η δική μου προσμονή άρχισε να ξεπερνάει εκείνη των παιδιών... Πρώτη φορά που είχα επισκεφτεί την χώρα ο τρόπος που είχα προσεγγίσει αυτούς τους αθώους γίγαντες ήταν τόσο διαφορετικός και λανθασμένος που τώρα ένιωθα πως τους χρωστάω μία συγνώμη.
Είχα κάνει την αναζήτηση μου από την Ελλάδα σχετικά με το καταφύγιο και το πώς φροντίζουν και περιθάλπουν τα ζώα - εργάτες και είχαμε φυσικά ενημερώσει ακριβώς τα παιδιά για το τί συμβαίνει στην "πιάτσα", τόσο που ο Παναγιώτης έπαθε εμμονή να ελευθερωσουμε όλους τους ελέφαντες της Ταϊλάνδης και να κλείσουμε φυλακή τους κακούς ανθρώπους!

Και το όνομα αυτού.... Τανομ!!!

Τον ταισαμε μπανανοκεφτεδες με κουακερ,του κάναμε λασπολουτρο, τον κάναμε μπάνιο στο ποτάμι,τον ταισαμε ξανά...και ξανά και ξανά!!!!

Ο ενθουσιασμός φυσικά τεράστιος!!! Τα λόγια περιττά!!! Η κούραση και το jet lag είχαν ήδη εξαφανιστεί!!!
Mission completed

Και αφού επιστρέψαμε στο ζουγκλοσπιτικο μας, πήραμε βραδυνό και βάλαμε τα παιδιά για ύπνο ήρθε η δική μας ώρα ...Ώρα χαλάρωσης και απολογισμού της ημέρας.
Και ξέρετε τί είναι αυτό που έμεινε περισσότερο από τη σημερινή εμπειρία?
Όχι ότι τα παιδιά μας είδαν ελέφαντα, τον έπλυναν μπλα μπλα μπλα ....
Αλλά ο αυθόρμητος γεμάτος ενσυναίσθηση τρόπος που ήρθαν σε επαφή μαζί του. Τόσο φυσικά και οικεία όπως με κάθε άλλο ζώο που έρχονται καθημερινά σε επαφή. Στο δικό μας μυαλό φαντάζει Ουαου...Στο μυαλό και στον κόσμο των παιδιών όμως όλα είναι φυσικά...και αληθινά...και εφικτά... Μέχρι το φεγγάρι φτάνουν άλλωστε κάθε βράδυ για να συναντήσουν εκείνη τη γλυκιά νεράιδα που τους προσέχει και τους λέει... Όνειρα γλυκά

 

[paefstra]

Εσας μπορει να σας φαινεται πολυ φυσικο αλλα το ανεβασμα δημοσια φωτογραφιας ενος παιδιου γυμνου με το εσωρουχο του και με εμφανη τα χαρακτηριστικα του προσωπου του ειναι φαουλ.