Τουρκία Επιστροφή στην "Πόλη".

[Dafni]

ναι ,ναι γύρισα και πέρασα καταπληκτικά....τρελλάθηκα με την Κωνσταντινουπολη...θα τα γράψω αλλου πιο αναλυτικά,προφιτερολ από το inci έφαγα και για σένα και για όλο το φόρουμ μη σου πω...καθώς και κουνεφε και άλλα σιροπιαστά από το Saray....

 

[pattyyy]

Ωραία αρχίζεις Marydim! Περιμένω εναγωνίως την συνέχεια! Η λύση στο πρόβλημα με τα αυτιά είναι η εξής:
1) Μισή ώρα πριν την προσγείωση 2 ψεκασμοί dexa rhinaspray στο κάθε ρουθούνι
2) Δαιμονισμένο μάσημα τσίχλας
3) Συνεχείς αποσυμπιέσεις κατά την προσγείωση!

 

[marydim]

ναι ,ναι γύρισα και πέρασα καταπληκτικά....τρελλάθηκα με την Κωνσταντινουπολη...θα τα γράψω αλλου πιο αναλυτικά,προφιτερολ από το inci έφαγα και για σένα και για όλο το φόρουμ μη σου πω...καθώς και κουνεφε και άλλα σιροπιαστά από το Saray....

Καλώς επέστρεψες Dafni και καλές προετοιμασίες για το επόμενο ταξίδι.
Αναμένουμε και τη δική σου ιστορία που κάτι μου λέει θα την γράψεις και θα την τελειώσεις πιο πριν από τη δική μου!

Νομίζω ότι το Inci με το προφιτερόλ και γενικά ολόκληρη η Πόλη με τα απίστευτα σιροπιαστά της είναι ιδιαίτερα επικίνδυνη για τις γυναικείες σιλουέτες! Ειδικά για εμάς τις Ελληνίδες που είναι γνωστό ότι δεν είμαστε και λιτοδίαιτες!

 

[marydim]

Ωραία αρχίζεις Marydim! Περιμένω εναγωνίως την συνέχεια! Η λύση στο πρόβλημα με τα αυτιά είναι η εξής:
1) Μισή ώρα πριν την προσγείωση 2 ψεκασμοί dexa rhinaspray στο κάθε ρουθούνι
2) Δαιμονισμένο μάσημα τσίχλας
3) Συνεχείς αποσυμπιέσεις κατά την προσγείωση!

Σ΄ευχαριστώ pattyyy. Τελικά φαίνεται ότι αυτό με την τσίχλα ισχύει τελικά.
Γενικά δεν μασάω τσίχλες αλλά την επόμενη φορά θα πάρω κουτί ολόκληρο μαζί μου και ας είναι και αχρείαστες!

Η συνέχεια της ιστορίας αύριο ή για να ακριβολογώ σήμερα αφού μπήκαμε ήδη στο αύριο!

 

[marydim]

Το ξενοδοχείο που μείναμε ήταν το Maywood Hotel στο Sirkeci, κοντά στο σταθμό των τρένων. Μας υποδέχτηκαν με χυμό ρόδι και λουκούμια και όπως ήταν αναμενόμενο κέρδισαν τις αρχικές εντυπώσεις. Το ξενοδοχείο είναι ολοκαίνουργιο, με ιδιαίτερη διακόσμηση σε όλους τους χώρους του και εξυπηρετικότατους υπαλλήλους. Το μέγεθος του δωματίου ήταν σε ικανοποιητικότατο μέγεθος και τουλάχιστον για εμάς ήταν πολύ άνετο, το κρεβάτι είχε αναπαυτικό στρώμα, το μπάνιο ήταν πεντακάθαρο και το σήμα του ασύρματου ίντερνετ ήταν εξαιρετικότατο παρόλο που ήμασταν στο 5ο όροφο (Γενικά, σε κάθε όροφο είχαν και άλλο μόντεμ γι' αυτό είχε τόσο καλό σήμα). Από το ξενοδοχείο μπορούσες να πας σε όλα τα βασικά αξιοθέατα με τα πόδια ενώ η στάση του τραμ Sirkeci ήταν μόλις λίγα μέτρα μακριά. Αυτή η στάση που αναφέρω είναι η πιο κοντινή και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί στο site του ξενοδοχείου χρησιμοποιούν τη Gulhane όταν αναφέρουν τις οδηγίες για το πως θα φτάσεις στο ξενοδοχείο.

Το Maywood Hotel το έκλεισα μέσω του booking, εδώ στο travelstories, αντί του αντιτίμου των 80 Ευρώ ανά βραδιά και μας παρείχε δωρεάν μετάβαση από το αεροδρόμιο στο ξενοδοχείο. Προσοχή, όμως, αυτή η δωρεάν μεταφορά είναι μόνο για όταν φθάνεις στην Πόλη. Για το πως θα φύγεις είναι δικό σου θέμα να ψάξεις να το βρεις εκτός αν δεν έχεις πρόβλημα να πληρώσεις την ολίγον ακριβούτσικη μεταφορά προς το Ατατούρκ. Εμείς πάντως αρκεστήκαμε στη μεταφορά κατά την άφιξη. Μάλιστα ο οδηγός για να δικαιολογήσει το χαρτζιλίκι του μας έκανε και μια νυχτερινή βόλτα στην Πόλη, η όποια ομολογώ ότι ήταν υπέροχη.

Αυτά για το ξενοδοχείο, το οποίο προτείνω ανεπιφύλακτα σε όλους είτε πρόκειται για ζευγάρια, είτε για οικογένειες με παιδιά, είτε για παρέες φίλων είτε για μεμονωμένα άτομα. Να προσθέσω επίσης, ότι ήταν τόσο γλύκες οι ρεσεψιονίστ (και τόσο επαγγελματίες φυσικά) που στο τέλος μας έδωσαν και μικρά δωράκια για να θυμόμαστε τη διαμονή μας εκεί.

Η τοποθεσία του ξενοδοχείου είναι ιδανική και η ατμόσφαιρα που αποπνέει η παλιά πόλη μοναδική. Το πρόβλημα ήταν ότι εμείς ταξιδέψαμε στην Πόλη μέσα στο καταχείμωνο που νυχτώνει από τις 5 και κάνει ψοφόκρυο με αποτέλεσμα να κλείνονται όλοι νωρίς μέσα είτε πρόκειται για τα σπίτια τους είτε για τα ξενοδοχεία τους, και μιας και γυρίζαμε λίγο πιο αργά από το συνηθισμένο, ήταν λίγο επικίνδυνα τις μεταμεσονύχτιες ώρες. Ευτυχώς, δεν μας συνέβη κάτι άσχημο αλλά δεν αισθανόμασταν και απόλυτα ασφαλείς και αυτό ήταν αρκετό για να μας χαλάει και να νιώθουμε ένα τσίμπημα φόβου όσο διασχίζαμε εκείνα τα 200 μέτρα που μας χώριζαν από το σημείο που μας άφηνε το ταξί έως το ξενοδοχείο. Σ' αυτή την περίπτωση η πλατεία Ταξίμ είναι καλύτερη περίπτωση αν θέλετε να το ξενυχτάτε λίγο παραπάνω χωρίς να χρειαστεί να χρησιμοποιήσετε ταξί.

Πάντως, έχοντας μείνει και στις δύο περιοχές δηλαδή και στη Ταξίμ και στη Παλιά Πόλη θα σημειώσω την ιδιαίτερη γοητεία της διαμονής σε περιοχή γύρω από την πλατεία Σουλταναμέτ. Το να βγαίνεις από το ξενοδοχείο το βράδυ και μετά από λίγα βήματα ν' αντικρίζεις την Αγία Σοφία και το Μπλε Τζαμί τόσο υπέροχα φωτισμένα είναι μια εμπειρία που η διαμονή στην σύγχρονη πλευρά της πόλης δεν μπορεί δυστυχώς να σου χαρίσει. Το να μένεις τελικά στην Παλιά Πόλη είναι απλά μαγευτικό καθώς καταφέρνεις και βιώνεις όλη εκείνη την ιδιαίτερη ατμόσφαιρα της Κωνσταντινούπολης που εμείς οι Δυτικοί τουρίστες σαν τρελοί αναζητούμε.

Α, κάτι που ξέχασα. Αυτή η μεταφορά από το αεροδρόμιο προς τα ξενοδοχεία της Πόλης γίνεται από εταιρίες ενοικίασης αυτοκινήτων σε συνεργασία με το ξενοδοχείο που έχετε κλείσει. Μας είπαν ότι θα μας περιμένει την τάδε ώρα στην έξοδο των αφίξεων ο οδηγός αλλά όσο τον είδατε εσείς άλλο τόσο τον είδαμε και εμείς! Εννοείται πως δεν είχε έρθει και αναγκάστηκα να τον αναζητήσω τηλεφωνικώς, στο νούμερο που μου είχαν δώσει από το ξενοδοχείο. Πάλι καλά που έπιανε και η Cosmocarta στην Πόλη και μπόρεσα να βγάλω άκρη μαζί τους. Πάντως, έχω την εντύπωση (κάπου το διάβασα αυτό που θα γράψω αλλά δεν θυμάμαι σε ποια ιστοσελίδα αλλά το είδα και στο αεροδρόμιο) ότι πάρα πολλά ξενοδοχεία της Κωνσταντινούπολης παρέχουν αυτή τη δωρεάν μετάβαση στους πελάτες τους από το αεροδρόμιο στην πόλη σε μια προσπάθεια προσέλκυσης περισσότερων τουριστών.

 

[marydim]

Εμείς με Τραμ πηγαίναμε αλλά και με ταξάρες!

(παράφραση των στίχων του γνωστού τραγουδιού "Το Τραμ το τελευταίο").

Το πως θα πάμε στο αεροδρόμιο με προβλημάτισε την τελευταία ημέρα. Στην αρχή σκέφτηκα να χρησιμοποιήσουμε τραμ και μετρό μέχρι το αεροδρόμιο αλλά όσους ρώτησα μου έκοψαν τη φόρα στη μέση λέγοντάς μου ότι ο τελευταίος σταθμός του Μετρό είναι ενάμισι χιλιόμετρο μακριά από το αεροδρόμιο. Περίεργο μου φάνηκε αυτό γιατί όπου και αν κοίταξα έχουν παντού ότι φτάνεις στο αεροδρόμιο με το Μετρό. Τελικά άκρη δεν βρήκα και για να μην μπλέξουμε τελευταία στιγμή πήραμε τελικά ένα λεωφορείο της εταιρείας Havas, η οποία κάνει τη διαδρομή Ταξίμ- Ατατούρκ και αντίστροφα, σε 50 λεπτά με μία ώρα, με εισιτήριο δέκα τούρκικες λίρες ανά διαδρομή ή αν δεν σου έχουν μείνει λίρες μπορείς να πληρώσεις και με Ευρώ σε ισοτιμία δύο λίρες προς ένα Ευρώ. Γενικά, αυτή η ισοτιμία κυριαρχεί παντού στην Κωνσταντινούπολη.

Επίσης, κοντά στο ξενοδοχείο υπήρχαν και κάποια τουριστικά γραφεία που πρόσφεραν μεταφορά στο αεροδρόμιο με τέσσερα Ευρώ ανά άτομο αλλά οι ώρες που αναχωρούσαν τα λεωφορεία τους δεν βόλευαν καθόλου μα καθόλου. Να το έχετε πάντως υπόψη σας γιατί ίσως όταν ταξιδέψετε εσείς στην πόλη να έχουν πιο συχνά λεωφορεία και σε ώρες που να σας εξυπηρετούν. Απλά, το καλό με αυτά τα γραφεία είναι ότι τα λεωφορεία αναχωρούν από σημεία που είναι κοντά στο ξενοδοχείο που διαμένεις και δεν θα χρειαστεί να σέρνεις βαλίτσες σε τραμ και μετρό.

Δείτε πληροφορίες και τιμές εδώ: www.istanbulhotelstransfer.com

Το να περπατάς στην παλιά πόλη και το κέντρο της Κωνσταντινούπολης είναι υπέροχο και απολαυστικό. Εμείς πήγαμε παντού με τα πόδια και οι αποστάσεις που περπατήσαμε δεν υπερβήκαν ποτέ τα 50 λεπτά. Περπατήσαμε όλη τη Παλιά Πόλη, πήγαμε μια-δυο φορές έως την Ταξίμ ποδαράτοι και επιστρέψαμε από το Φανάρι παραλιακά κάνοντας χάζι τους ψαράδες που το είχαν ρίξει στο ψάρεμα κατά μήκος όλης της διαδρομής. Το μόνο πρόβλημα που αντιμετωπίσαμε στην τελευταία διαδρομή είναι ότι φτάσαμε κάποια στιγμή στην γέφυρα Ατατούρκ και τρομάξαμε να περάσουμε απέναντι.

Ο συγκεκριμένος δρόμος αποδείχτηκε τελικά δρόμος ταχείας κυκλοφορίας και χρειάστηκε να περιμένουμε πολύ ώρα μέχρι να βρεθεί η ευκαιρία να τον διανύσουμε σχετικά ασφαλείς. Δυστυχώς την πατήσαμε άσχημα σε εκείνο το σημείο γιατί ενώ την μια κατεύθυνση την περάσαμε εύκολα μαζί με πολλούς Τούρκους και χωρίς να κινδυνεύουμε από αυτοκίνητα, στην αντίθετη κατεύθυνση φοβηθήκαμε να ακολουθήσουμε το τσούρμο των Τούρκων και μείναμε κοκαλωμένες στη μέση ενός δρόμου όπου η ταχύτητα δεν έπεφτε κάτω των 100 χιλιομέτρων, να περιμένουμε να σταματήσει κάποτε η ροή των αυτοκινήτων. Μπορώ να πω ότι σταθήκαμε τελικά τυχερές που περιμέναμε μόνο ένα τεταρτάκι και που δεν μας πήρε σβάρνα κάνα αυτοκίνητο! Μετά από αυτό συνετιστήκαμε και ακολουθήσαμε περπατημένες οδούς.

Το τραμ εξυπηρετεί όλα τα βασικά αξιοθέατα της Παλιάς Πόλης. Για την Αγία Σοφία, το Μπλε Τζαμί και το Τοπ Καπί πρέπει να κατεβείτε στη στάση Σουλταναμέτ. Για το Καπαλί Τσαρσί δηλαδή τη Σκεπαστή Αγορά ή το Μεγάλο Παζάρι κατεβαίνετε στη στάση Beyoglu. Για την Αιγυπτιακή Αγορά η στάση που βολεύει είναι αυτή του Εμινονού αλλά και στην επόμενη να κατεβείτε την Sirkeci, η αγορά είναι δυο-τρία τετράγωνα από εκεί.

Για να φτάσετε στην Ταξίμ από την Παλιά Πόλη θα πάρετε το τραμ ως τη τελευταία στάση τη Κabatas, θα πάτε δεξιά κατεβαίνοντας από το τραμ, θα κατεβείτε στο μετρό και θα πάρετε το Funikular για την Ταξίμ που αναχωρεί κάθε πέντε λεπτά. Και για το τραμ πάντως δεν θα χρειαστεί να περιμένετε πολύ στη στάση γιατί και αυτό ανά πεντάλεπτο περνάει.
Τα εισιτήρια κοστίζουν μιάμιση λίρα το καθένα και ισχύουν μόνο για μια διαδρομή. Τα εισιτήρια δεν είναι χάρτινα αλλά κάτι σαν μάρκες που μου θύμισαν αυτές που χρησιμοποιούμε για να παίζουμε χαρτιά τα Χριστούγεννα. Μπορείς να τις αγοράσεις παντού και να τις βρεις στα πιο απίθανα σημεία. Εμείς τις παίρναμε από μια καντίνα που εκτελούσε ταυτόχρονα και χρέη περιπτέρου, απέναντι ακριβώς από τη στάση Sirkeci, προς την πλευρά του σταθμού. Φυσικά, σε κάθε σταθμό του μετρό υπάρχουν μηχανήματα που μπορείς να κάνεις ανάληψη των συγκεκριμένων μάρκων. Αυτά τα μηχανήματα μάλιστα δίνουν και ρέστα αν δεν κρατάς πάνω σου ψιλά.

Τις μάρκες τις βάζεις στο ειδικό μηχάνημα πριν την είσοδο στη στάση του τραμ ή στο σταθμό, πατάς ένα κουμπάκι και σπρώχνεις τη μπάρα και περνάς. Τη μάρκα δεν την παίρνεις ποτέ πίσω και η μεγάλη μου απορία ήταν πως μπορούν στις στάσεις των τραμ και ελέγχουν ποιοι μπαίνουν τζαπέ και ποιοι όχι. Βέβαια, υπήρχε πάντα εκεί ένας κύριος που έλεγχε την κατάσταση αλλά και πάλι εύκολα μπορούσες να βρεθείς στο τραμ χωρίς εισιτήριο. Στο μετρό δεν υπήρχε τέτοια περίπτωση γιατί για να πας στην αποβάθρα έπρεπε να περάσεις πρώτα από τα μηχανήματα με τις στριφογυριστές μίνι μπάρες (δεν έχω ιδέα πως να τα περιγράψω διαφορετικά αυτά).

Ταξί χρησιμοποιήσαμε αρκετές φορές ιδιαίτερα τις νυχτερινές ώρες που δεν υπήρχαν δημόσια μεταφορικά μέσα. Γράφω τιμές για τις διαδρομές που κάναμε για όποιον ενδιαφέρεται. Από τη στάση Kabatas του τραμ μέχρι το Ortakoy πληρώσαμε οκτώ λίρες, Σαββάτο βράδυ, με αρκετή κίνηση στο δρόμο. Από το Ortakoy έως την Ταξίμ, λίγο μετά τα μεσάνυχτα μας πήρε ο ταξιτζής περίπου 10 λίρες πηγαίνοντας όμως σημειωτόν στο Ortakoy. Από την Ταξίμ δεν πήραμε ποτέ κούρσα γιατί συνοδεύαμε πάντα τον φίλο μας έως το σπίτι του και παίρναμε ταξί από τη πιάτσα που ήταν λίγα βήματα πιο πέρα. Από εκεί το ταξί κόστιζε περίπου τις έξι λίρες άρα από την Ταξίμ θα πρέπει να πληρώναμε γύρω στις οκτώ με εννέα λίρες ως το ξενοδοχείο μας. Από το ξενοδοχείο έως το Φανάρι πληρώσαμε εννέα λίρες αλλά πήγαμε ανήμερα των Θεοφανίων και είχε απίστευτο μποτιλιάρισμα όσο πλησιάζαμε στο Πατριαρχείο.

 

[marydim]

Αξιοθέατα

α) Αγία Σοφία: Οι Τούρκοι αποφάσισαν να αξιοποιήσουν στο έπακρο τα αξιοθέατα της Πόλης και έτσι ανέβασαν την τιμή του εισιτηρίου για την Αγία Σοφία στις 20 τούρκικες λίρες ή 10 Ευρώ. Σου λέει τόσα και τόσα λεφτά δίνουν οι τουρίστες για να πραγματοποιήσουν το ταξίδι, στα 10 Ευρώ της εισόδου θα κολλήσουν!
Μέσα στην εκκλησία- μουσείο, τα έργα συντήρησης συνεχίζονται και μάλλον δεν πρόκειται να τελειώσουν ποτέ γι' αυτό θεωρείστε τις σκαλωσιές μέρος του όλου σκηνικού.
Αν τώρα δεν έχετε ιδέα για το τι βλέπετε και ο έντυπος οδηγός δεν σας τα λέει τόσο αναλυτικά όσο θα θέλατε ή ακόμα χειρότερα δεν έχετε καθόλου βιβλιαράκι μαζί σας, ενώ και τα αγγλικά σας δεν είναι στα καλύτερά τους, σταθείτε λίγη ώρα στην κεντρική είσοδο και κάποιο ελληνικό γκρουπ με ξεναγό θα κάνει εμφάνιση. Εσείς απλά ακολουθήστε τους!
Θυμηθείτε ότι η Αγία Σοφία είναι κλειστά κάθε Δευτέρα.
Τράμ: Σουλταναμέτ

β) Μπλε Τζαμί ή Τζαμί της Σουλταναμέτ: Ακριβώς απέναντι από την Αγία Σοφία και το αγαπημένο μου αξιοθέατο στην Πόλη. Αυτή τη φορά δεν κατάφερα να πατήσω το πόδι μου μέσα στο τζαμί καθώς ήμασταν λίγο άτυχες και κάθε φορά που ετοιμαζόμασταν να βγάλουμε τα παπούτσια μας, ένας κυριούλης- σεκιουριτάς μας σταματούσε γιατί ξεκινούσε η ώρα της προσευχής! Τελικά, αποδείχτηκε ότι οι ώρες της προσευχής δεν είναι και τόσο στάνταρ!
Τράμ: Σουλταναμέτ

γ) Τοπ Καπί: Και τις δυο φορές που έχω επισκεπτεί το Τοπ Καπί δεν θα έλεγα ότι εντυπωσιάστηκα ιδιαίτερα. Το καλύτερο στο παλάτι είναι η θέα προς το Βόσπορο και την άλλη μισή Κωνσταντινούπολη. Τα μέρη για να την απολαύσεις είναι τα βασιλικά περίπτερα όπου ο σουλτάνος και οι συνοδοί του περνούσαν τις ηλιόλουστες μέρες το χρόνο τους (το χειμώνα κάνει ψοφόκρυο καθώς φυσάει πολύ). Τα βασιλικά περίπτερα έχουν εξαιρετικές τοιχογραφίες αραβικής αισθητικής και είναι ιδανικά για να μεταφερθείτε στο παρελθόν αφήνοντας τη φαντασία σας να οργιάσει. Επίσης, το ακριβούτσικο καφέ- εστιατόριο του προσφέρει ωραία θέα και αυτό προς το Βόσπορο και θα έλεγα ότι είναι το σημείο που συγκεντρώνει το ενδιαφέρον των περισσότερων επισκεπτών.
Η είσοδος στο Τοπ Καπί κοστολογείται 20 τούρκικες λίρες ενώ για να δείτε το χαρέμι δηλαδή το κτίριο όπου οι γυναίκες του σουλτάνου περνούσαν σχεδόν όλες τις ώρες της ημέρας τους θα χρειαστεί να πληρώσετε κάτι παραπάνω. Στο βασιλικό θησαυροφυλάκιο μπαίνετε χωρίς exta χρέωση αλλά πρέπει να έχετε μεγάλη υπομονή καθώς θα χρειαστεί να περιμένετε για πολύ ώρα στην ουρά.
Τράμ: Σουλταναμέτ

δ) Καπαλί Τσαρσί ή Σκεπαστή Αγορά: Θυμάμαι πόσο πολύ με είχε ξετρελάνει αυτή η ανατολίτικη αγορά την πρώτη μου φορά στην Πόλη!
Τώρα πια το Καπαλί Τσαρσί μου φαίνεται άκρως τουριστικό. Και όχι ότι δεν είναι! Αν και έχουν περάσει μόλις λίγα χρόνια από την προηγούμενη επίσκεψη, τα προϊόντα, οι τιμές και η συμπεριφορά των εμπόρων έχουν αλλάξει κατά πολύ και δυστυχώς όχι προς το καλύτερο.
Οι έμποροι που είχα αντικρίσει τότε ήταν μεν πιεστικοί αλλά πάντα ευγενικοί και με το χαμόγελο στα χείλη. Οι ίδιοι ανθρώποι σήμερα είναι απλώς απαιτητικοί και συμπεριφέρονται λες και σου κάνουν χάρη που θα σου δώσουν τα προϊόντα τους! Οι τιμές απαράδεκτες ενώ όσο αυξάνονται οι τουρίστες τόσο βλέπετε όλο και λιγότερους ντόπιους.
Το Καπαλί Τσαρσί πάντως παραμένει μια όμορφη αγορά και για κάποιον που δεν έχει ξαναβρεθεί σε ανατολίτικη αγορά σίγουρα είναι πρωτόγνωρη εμπειρία όπως ήταν και για εμάς τότε. Εξάλλου, δεν είναι ανάγκη να ψωνίσετε αλλά μπορείτε να πιείτε τον καφέ σας ή το τσάι σας σε κάποιο από τα καφέ που υπάρχουν διασκορπισμένα στο Καπαλί Τσαρσί και κρατούν λίγο από την παλιά ατμόσφαιρας της αγοράς.
Τραμ: Beyoglou.

ε) Αιγυπτιακή Αγορά και πέριξ: Πιο μικρή, πιο συμμαζεμένη αλλά όχι σε τόσο μεγάλο βαθμό τουριστικοποιημένη όσο η Σκεπαστή Αγορά. Φυσικά, και αυτή τη βρήκα αλλαγμένη αλλά δεν έχει τόσο πολύ κόσμο και μπορείς να κάνεις τις αγορές σου άνετα (θα ακολουθήσει ειδικό κεφάλαιο για τα ψώνια εκεί). Μην αμελήσετε να επισκεφτείτε τους γύρω δρόμους της που σφύζουν από ζωή και δίνουν μια πραγματική γεύση του παζαριού και του εμπορικού πυρετού της φτωχολογιάς της Πόλης. Η επίσκεψη στο Yeni τζαμί επιβάλλεται.
Τραμ: Eminonou ή Sirkeci.

στ) Πύργος του Γαλατά: Πληρώνεις δέκα τούρκικες λίρες αλλά έχεις μια υπέροχη πανοραμική άποψη της Πόλης αν έχεις την υπομονή, την επιμονή και το χρόνο να κάτσεις εκεί ψηλά για αρκετή ώρα προκειμένου να βρεις μια κενή θέση να ατενίσεις το Βόσπορο. Ο Πύργος διαθέτει και καφέ και εστιατόριο αλλά αν υπολογίζεται σ' αυτά τα δυο προκειμένου ν' απολαύσετε ανενόχλητοι τη θέα της Πόλης, ξεχάστε το καθώς όσοι κάθονται στο καφέ-εστιατόριο το μόνο που βλέπουν είναι τους τουρίστες να έρχονται γύρω γύρω από το καφέ!
Με τα πόδια από την Ιστικλάλ.

ζ) Πατριαρχείο- Φανάρι. Βρήκα το Πατριαρχείο ανακαινισμένο, φρεσκοβαμμένο και με χιλιάδες Έλληνες προσκυνητές αφού είχαμε τη φαεινή ιδέα να το επισκεπτούμε ανήμερα των Φώτων. Πιστεύαμε ότι θα ήταν μοναδική εμπειρία να παρακολουθήσουμε το Καθαγιασμό των Υδάτων στο Φανάρι αλλά μην ακούσω λέξη για κατανυκτική ατμόσφαιρα καθώς πάνω από δυο-τρεις χιλιάδες κόσμο έσπρωχνε τον διπλανό του και γκρίνιαζε ατελείωτα στην προσπάθεια εξεύρεσης της μοναδικής εκείνης θέσης που θα του εξασφάλιζε τη δυνατότητα ν' ακούσει, να παρακολουθήσει και ν' αποθανατήσει την στιγμή που ο Πατριάρχης θα έριχνε το Σταυρό στα παγωμένα νερά του Κερατίου!
Να σημειώσω ότι το Φανάρι ήταν η περιοχη που είχα ερωτευθεί την Πόλη στο προηγούμενο ταξίδι μου και ευτυχώς παρέμεινε ένα μέρος που βρήκα ένα κομμάτι εκείνου του ταξιδιού.
Μισή ώρα με 40 λεπτά με τα πόδια από το Αιγυπτιακό παζάρι ή κανά δεκάλεπτο με ταξί.

η) Ιστικλάλ: Βόλτες στον ατελείωτο πεζόδρομο, ψώνια στα τεράστια καταστήματα, φαγητό, καφέ και ατελείωτο χάζι στα τραπεζάκια στα δεκάδες καφέ- εστιατόρια στα παράπλευρα σοκάκια της. Είναι πολύ δύσκολο να βαρεθείς την Ιστικλάλ Καντεσί καθώς έχει όλα εκείνα που μπορουν να σε κρατήσουν με τις ώρες σε ένα μέρος. Ακόμα και νοσταλγικό τραμ διαθέτει για να θυμίζει τον παλιό κοσμοπολίτικο χαρακτήρα της Πόλης.
Υπάρχουν δυο site για την Ιστικλαλ αλλά δυστυχώς και τα δυο είναι μόνο στα τουρκικα. Τα παραθέτω πάντως καθώς κάποιο από αυτά μπόρεί να βάλει και αγγλική γλώσσα προσεχώς (εξάλλου, και ο μεταφραστή της google με λίγη φαντασία μια χαρά θα σας βοηθήσει): istiklal.caddesi.com
και istiklal caddesi.
Μετρό: Ταξίμ.

 

[ΕΡΣΗ]

Να ενημερωσω οτι στην τελευταια αστραπιαια επισκεψη μου στην Πολη, ειδα οτι οι σκαλωσιες απο τον τρουλο της Αγιας Σοφιας εχουν φυγει (ελπιζω για παντα).
Βεβαιως ηταν τοποθετημενες ολιγον παρακει, ισως για να καθαρισουν κατι τις το επιπλεον. Η παρουσια των σκαλωσιων επι τοσα χρονια εκει μας απεδωσε, μολις προ δυο μηνων, ακομα ενα ψηφιδωτο κατω απο την επιζωγραφιση: το προσωπο ενος απο τα εξαπτερυγα τα οποια βρισκονται πανω στα τεσσερα σφαιρικα τριγωνα που υποστηριζουν στατικα τον τρουλο.
Το προσωπο αυτο μου φανηκε εντυπωσιακα μοντερνο.

 

[i love to travel]

πανέμορφη η Πόλη και πολύ ωραία η περιγραφή σου!! μπράβο.

 

[NTINA]

Marydim κι εγώ μόλις επέστρεψα από την Πόλη
και το μόνο που σκέφτομαι είναι το πότε θα ξαναπάω.
Η περιγραφή σου ,αυτή ακριβώς που της αρμόζει.
Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι ο χρόνος που της αφιερώνω
κάθε φορά, μου φτάνει και λιγότερο.

 

[marydim]

πανέμορφη η Πόλη και πολύ ωραία η περιγραφή σου!! μπράβο.

Σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και χαίρομαι που σου άρεσε αυτό το νέο στιλ ταξιδιωτικής μου ιστορίας.
Και ομολογώ ότι μ' αρέσει καλύτερα αυτός ο τρόπος αφήγησης πληροφοριών γιατί μου είναι πιο εύκολο το γράψιμο.

 

[marydim]

Marydim κι εγώ μόλις επέστρεψα από την Πόλη
και το μόνο που σκέφτομαι είναι το πότε θα ξαναπάω.
Η περιγραφή σου ,αυτή ακριβώς που της αρμόζει.
Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι ο χρόνος που της αφιερώνω
κάθε φορά, μου φτάνει και λιγότερο.

Μην ανησυχείς Ντίνα, δεν είσαι η μόνη που σκέφτεσαι έτσι!
Νομίζω ότι οι περισσότεροι που επιστρέφουν από την Πόλη σκέφτονται πότε θα ξαναπάνε!
Υποθέτω ότι η Πόλη είναι ακόμα πιο υπέροχη έχοντας βάλει τα ανοιξιάτικά της!
Πρέπει να φροντίσω την επόμενη φορά να πάω Άνοιξη!