GTS
Member
- Μηνύματα
- 7.062
- Likes
- 20.472
Αν και το ερώτημά μου ήταν ρητορικό, ευχαριστώ για την ανάλυση Έρση. Το θέμα είναι ότι η άθλια αυτή τακτική των προσλήψεων/απολύσεων γίνεται διότι το κράτος δε μπορεί να τους έχει σαν αορίστου χρόνου. Πρέπει ντε και καλά να τους έχει μόνιμους, με ό,τι αυτό συνεπάγεται...Οι συμβασιουχοι αρχαιοφυλακες θα ηταν καταχαρουμενοι αν ειχαν συμβασεις αορίστου χρονου. Δυστυχως εχουν ορισμενου χρονου. Και μολις ληξει η συμβαση τους μπαινουν στο ταμειο ανεργιας (οπότε και με το νόμο πληρώνονται ελάχιστα, αλλά κάθονται στο σπίτι τους) και στη θεση τους (γιατι οι αναγκες φυλαξης αρχαιολογικων χωρων ειναι παγιες και διαρκεις, ασχετο το τι λέει ο εκαστοτε υπουργος) την παιρνει ετερος ταλαιπωρος. Μολις απολυθει ο νεος ταλαιπωρος επαναπροσλαμβανεται ο παλαιος (κατ' αυτον τον τρόπο, με αυτην την διακοπη στο εργασιακό καθεστώς του δεν αποκτα δικαιωμα μετατροπης της συμβασης του σε αοριστου χρονου, σε αντίθετη περίπτωση τα δικαστηρια θα τον δικαιωναν) και ετσι σε Χ θέσεις αρχαιοφυλάκων αντιστοιχουν 2Χ εργαζόμενοι οι οποίοι λογω της αθλίας προϊστορίας του ελληνικού κράτους θεωρούν οτι αποκτούν και εντότερα εργασιακά δικαιώματα από αυτά που προβλέπει αυτή καθ' εαυτή η ολιγόμηνη συμβασή τους, οπως άλλωστε συνέβει και σε ένα πλήθος δημοσίων και δημοτικών υπαλλήλων πριν από αυτούς.