"Εθνικά πιάτα" χωρών

[mikrh tsopana]

Τουλάχιστον στα χωριά της δυτικής μακεδονίας και στην ήπειρο οι γιαγιάδες μας, δηλ. γυναίκες 70 ετών και άνω, έβαζαν λαρδί, τοπικά καλούμενο "λίγδα", στις γνωστές πεντανόστιμες πίττες που έφτιαχναν στη γάστρα, όπου τις έψηναν σιγά σιγά με τσάκνα και κλαδιά στο καπάκι.
Οταν άπλωναν το φύλλο έβαζαν λίγη λίγδα κατά το δίπλωμα του φύλλου στον λεγόμενο κόθρο, το γύρω γύρω δηλαδή της πίττας.

Επιτύγχαναν μεγαλύτερη διατροφική αξία με κάτι φθηνό και εύκολα διαθέσιμο, προσδίδοντας επίσης ελαστικότητα και εξαιρετική γεύση.
Οι σημερινοί προχωρημένα ηλικιωμένοι των περιοχών αυτών αναπολούν την εποχή που ξετρελαίνονταν σαν παιδιά για μια φέτα αλλειμένη με λίγδα, δηλαδή λαρδί, δηλαδή το ενισχυτικό γεύσης και διατροφής των παιδιών της εποχής, όπως κάναμε εμείς πχ με τη μερέντα.
Πιο αυθεντικά και μόνο μερικές δεκαετίες πριν.

Εάν λοιπόν συλλογισθεί κανείς ότι στην περιοχή της Αττικής υπάρχουν δεκάδες χιλιάδες εργαστήρια παραγωγής πρόσθετων λιπών, αρωματικών κλπ για τα σουβλακοειδή και τυροπιτοειδή, όπως και την Τουρκία, θα προτιμούσε το φυσικό λαρδί χίλιες φορές, από κάθε είδους ανέλεγκτο και πραγματικά νοσηρό Εi όπου i=100 έως άπειρο.

Αυτά από εμπειρίες και όχι βικιπιντια γιατί εκτιμώ πολύ κάποιες λεπτομέρειες στην παραδοσιακή διεθνή διατροφή, που ειναι άρρηκτα συνδεμένη και ποιοτικά με την κουλτούρα.

Κατά τη γνώμη μου είναι σοβαρός δείκτης και κομμάτι της που προσπαθώ να διεισδύω, για να καταλάβω και τους ανθρώπους και τις διαφορές μας καλύτερα, όχι απλά να ρευτώ στο τέλος. Έτσι το θεωρώ ενδιαφέρον τοπικ και αν γράψω κάτι για εθνικό πιάτο θα προσπαθήσω να αποκωδικοποιήσω και τα υλικά και πώς η σύνθεση του τραπεζιού δειχνει στοιχεία και του εθνικού χαρακτήρα.

Στο χωριο μου παντως η γιαγια μου (που οχι επειδη ηταν γιαγια μου αλλα οσοι ειχαν φαει πιτα απ τα χερακια της ελεγαν οτι δεν εχουν ξαναματαφαει καλυτερη ) ελαιολαδο εβαζε.

 

[tripakias]

Στο χωριο μου παντως η γιαγια μου (που οχι επειδη ηταν γιαγια μου αλλα οσοι ειχαν φαει πιτα απ τα χερακια της ελεγαν οτι δεν εχουν ξαναματαφαει καλυτερη ) ελαιολαδο εβαζε.

Γιατι τωρα εσυ τι βαζεις; Λογικο στα μερη που δεν ειχαν ελιες τοτε να βαζουν κατι αλλο.

 

[mikrh tsopana]

Γιατι τωρα εσυ τι βαζεις; Λογικο στα μερη που δεν ειχαν ελιες τοτε να βαζουν κατι αλλο.

Ούτε στα δικά μου μέρη (Τρίκαλα) έχουμε ελιές, αλλά ελαιόλαδο έβαζαν. Μιλάω για όταν ήμουν εγώ μικρή (αρχές 2000).

 

[tripakias]

Ούτε στα δικά μου μέρη (Τρίκαλα) έχουμε ελιές, αλλά ελαιόλαδο έβαζαν. Μιλάω για όταν ήμουν εγώ μικρή (αρχές 2000).

Τι 2000; Η γιαγιά σου ειναι συμμαθητρια του @Vasileti . Μιλαει για γυναικες ηλικιας της δικης του της γιαγιας αυτος. Το 2000 δεν νομιζω να δυσκολευονταν η γιαγια σου να βρει ελαιολαδο στα Τρικαλα.

 

[mikrh tsopana]

Τι 2000; Η γιαγιά σου ειναι συμμαθητρια του @Vasileti . Μιλαει για γυναικες ηλικιας της δικης του της γιαγιας αυτος. Το 2000 δεν νομιζω να δυσκολευονταν η γιαγια σου να βρει ελαιολαδο στα Τρικαλα.

Ε πιο πριν που να ξέρω τι έκανε. Δεν το είχα σκεφτεί πριν πεθάνει να τη ρωτήσω, τώρα είναι αργά

 

[Vasileti]

Τι 2000; Η γιαγιά σου ειναι συμμαθητρια του @Vasileti . Μιλαει για γυναικες ηλικιας της δικης του της γιαγιας αυτος. Το 2000 δεν νομιζω να δυσκολευονταν η γιαγια σου να βρει ελαιολαδο στα Τρικαλα.

τι συμμαθήτρια μπρε? η γιαγιά της ήταν πολύ πιο κούτσικο, εγω δεν πηγα σχολείο, μας έστελναν στα πρόβατα από μικρα. Αυτά τα εβλεπα στη γάστρα της Γιάννως και επειδή δεν ξέραμε απο χρονολογίες τότε, ήταν όταν κάηκαν τα σκυλόψωμα στο φούρνο της Μαγδάλως, αυτό έγινε όταν τον έριξε τον κυρατζή το μπλάρ απκατ, τη χρονιά δηλαδή που χέστηκε η φοράδα του μυλωνά στ'αλώνι...

 

[Tonia L.]

Sernik. Το διαφημίζουν ως το πολωνικό cheesecake. Φτιάχνεται με φρέσκο τυρί αν και δεν έχει τόσο τραγανή ζύμη. Αρκετά νόστιμο, αξίζει να το δοκιμάσετε.

Το συγκεκριμένο το τιμήσαμε στην Βαρσοβία, στο http://www.tolubie.pl/, πάνω στην οδό Freta. Εάν βρείτε θέση δίπλα στο παράθυρο (στον πάνω όροφο ακόμα καλύτερα), θα κάνετε και λίγο people watching και θα ανακτήσετε δυνάμεις για την εξερεύνηση της πόλης.

 

[interted]

Η Σκοτσέζικη κουζίνα δεν έχει μεγάλη φήμη και δικαίως γιατί δεν την βρήκα πολύ ισορροπημένη. Τον τελευταίο καιρό ετοίμασα 6 Σκοτσέζικα φαγητά, τα έφαγα (με Σκοτσέζικο ale ή επιλεγμένο κρασί) και μετά είδα την ζυγαριά...

Κατά σειρά ειναι: (1) Τηγανητές λωρίδες ελαφιού με ρύζι, (2) φιλέτο σολωμού με ρύζι, (3) χάγκις (εντόσθια αρνιού με κρεμύδι, βρώμη και μπαχαρικά) , (4) σκοτσέζικη κρεατόπιτα (μείγμα κρεάτων, κρεατοζωμού κτλ.), (5) ζωμός των Χάιλαντς (λαχανικά, κρέατα και κριθάρι) και (6) μπάνγκερς (λουκάνικα με κυρίως χοιρινό) με πουρέ πατάτας.

Συμπέρασμα; Το Χάγκις θεϊκό, τα έβαλε κάτω τα άλλα.

 

[paefstra]

Λιθουανικη μανιταροσουπα.
Αμετρητα τα πιατα με μανιταρια στη Λιθουανια. Αυτο που μου εκανε εντυπωση στο συγκεκριμενο πιατο ηταν η βελουδινη υφη τους και οτι νομιζες οτι πριν μιση ωρα τα εφεραν απο καποιο δασος, τοσο αρωματικα. Σε εστιατοριο στο Καουνας.

Τα Ζεππελιν. Βραστες πατατες με γεμιση κρεατος και γενναια ποσοτητα βουτυρου. Ερχονται πολυ καυτες και ενω εξωτερικα φαινεται απλο φαγητο, εχει δυσκολη παρασκευη ωστε να κρυφτει η γεμιση και να μη φαινεται ουτε σημαδι απ' εξω οτι περιεχει εκπληξη. Εστιατοριο στο Βιλνιους.

 

[paefstra]

Αλλες σουπες Λιθουανιας. Επειδη βρηκα αδιαφορες τις σαλατες τους, ηταν ο ιδεωδης τροπος να φας κανενα λαχανικο, γιατι παιζει πολυ κρεας στο κυριως.
Το πρωτο ειναι γκουλας. Τα αλλα δεν θυμαμαι.

 

[Sassenach77]

View attachment 319769

Αυτο είναι πατζαροσουπα! Τη φτιάχνουν πολύ στις χώρες της ανατολικής Ευρώπης.

 

[underwater]

Συμπέρασμα; Το Χάγκις θεϊκό, τα έβαλε κάτω τα άλλα.

Όχι και θεϊκό το χάγκις ρε συ!
Τι μου θύμησες τώρα, έχοντας να πάω κοντά 4 χρόνια Σκωτία είχα σχεδόν ξεχάσει την ύπαρξή του! Μέχρι που είδα το post σου!
(μεταξύ μας πάντως αφιέρωμα στη σκωτσέζικη κουζίνα χωρίς deep fried Mars δε γίνεται )