Δωμάτιο ή σκηνή

[turms]

βασικα ειμαι υπερ της απαγορεψης του ελευθερου καμπινγκ γενικα...ας επιτρεπεται σε συγκεκριμενους χωρους...για αυτο το ειπα αυτο...οταν βαζεις την σκηνη καταλαμβανεις εναν χωρο ως προσωπικο σου...το οποιο κατα την αποψη μου ειναι λαθος...σιγουρα εσυ που θα πας ως την Δρακολιμνη, σεβεσαι το περιβαλλον...δεν θα αφησεις σκουπιδια, δεν θα κανεις ζημια, δεν θα βαλεις φωτια...αλλα η εικονα μια παραλιας που στο τελος γινεται ενα μεγαλο καμπινγκ, απλα χωρις τουαλετες κ ντουζ, δεν μου καθεται ωραια...

κατα τα αλλα εχεις δκιο...οσο για το αν προσεχουν την καθαριοτητα αυτοι που κανουν ελευθερο, προς θεου δεν κατηγορω κανεναν εδω μεσα...
αλλα απο την εμπειρια μου βλεπω οτι πολλοι δεν το κανουν...εχω πετυχει πολλες περιπτωσεις που οταν φευγουν οι "κατασκηνωτες" η κατασταση θυμιζει συναυλια των Iron Maiden απο πισω...σκουπιδια, κουτακια μπυρας, καρβουνα, κλπ κλπ

 

[turms]

Υ.Γ.
κ εγω προτιμω το ελευθερο..αν κ δεν παω πια γενικα....
δεν θα ξεχασω ποτε τα καλοκαιρια στην Τριστινικα, κατω απο το Ethnic...μαγικες μερες κ νυχτες...ισως εφταιγε ο ηλιος, οι τεκιλες, ο ερωτας..δεν ξερω...αλλα μαγικες...

 

[GTS]

Dorotija, χωρίς να θεωρηθεί αυτό που θα πω κακός σχολιασμός για την έννοια του ελεύθερου camping, στις καβουρότρυπες στη Χαλκιδική πριν μερικά χρόνια, πιο βρωμιάρηδες από τους ελεύθερους κατασκηνωτές εκεί δε γνώρισα....μιλάμε για έναν απέραντο σκουπιδότοπο, απιστεύτου αθλιότητας!

Αυτό φυσικά λέει κάτι για το λαό μας (γνωστοί γύφτοι), αλλά όχι για την ελεύθερη κατασκήνωση γενικότερα.

Άλλωστε είναι και θέμα συνθηκών: αν πάω Ταϋλάνδη π.χ. εγώ δε χρειάζομαι σκηνή, ένα απλό δωματιάκι, φτηνό μου κάνει. Αν κάνω μία εξειδικευμένη εκδρομή όμως (π.χ. trekking σε ζούγκλα χωρίς ίχνη πολιτισμού), θα "υποστώ" την ελεύθερη κατασκήνωση και με ευχαρίστηση. Πόσο θα κρατήσει άλλωστε? Μπρος στα κάλλη....

 

[Dorotija]

Dorotija, χωρίς να θεωρηθεί αυτό που θα πω κακός σχολιασμός για την έννοια του ελεύθερου camping, στις καβουρότρυπες στη Χαλκιδική πριν μερικά χρόνια, πιο βρωμιάρηδες από τους ελεύθερους κατασκηνωτές εκεί δε γνώρισα....μιλάμε για έναν απέραντο σκουπιδότοπο, απιστεύτου αθλιότητας!

Αυτό φυσικά λέει κάτι για το λαό μας (γνωστοί γύφτοι), αλλά όχι για την ελεύθερη κατασκήνωση γενικότερα.

Το ίδιο και στο Σίμο στην Ελαφόνησο, το ίδιο και στη Δονούσα, και στη Χιλιαδού παλιότερα, και.. και.. και.. Είναι αλήθεια ότι οι εξαιρέσεις είναι αρκετές. Αυτό οφείλεται και στο λαό, αλλά και σε κάτι άλλο: στο πόσο εύκολα προσβάσιμη είναι η εκάστοτε παραλία. Αν απλώς αράζεις το αυτοκίνητο σου και πας και στήνεις τη σκηνή σου λίγα μέτρα πιο κει, τότε μαζεύεται κάθε καρυδιάς καρύδι.
Παράδειγμα: το καλοκαίρι πήγα ελεύθερο camping στη Δονούσα. Στην αρχή ήμουν στην πρώτη παραλία που δεν θυμάμαι πως τη λένε, η οποία διέθετε ένα beach bar με τουαλέτα και ντουσιέρα, ενώ ήταν προσβάσιμη και από χωματόδρομο. Γινόταν πρέπει να σας πω, το έλα να δεις. Είχε τόσο πανικό από σκηνές, που το ελεύθερο camping είχε χάσει πλέον τη σημασία του.

Στη συνέχεια φύγαμε και πήγαμε σε μια παραλία αρκετά παραπέρα, όπου για να φτάσουμε έπρεπε να κατέβουμε 15 λεπτά έναν κακοτράχαλο χωματόδρομο. Εκεί, οι σκηνές ήταν λίγες, κρυμμένες μέσα στα δέντρα, η βλάστηση πυκνή, η θάλασσα κρυστάλλινη, η παραλία πεντακάθαρη... Ταιλάνδη λέμε!

 

[rezi]

στην τελευταια παραλια που αναφερεις για την δονουσα νερο αναβλυζει ακομα απο τον βραχο στην θαλασσα?

 

[tai]

Με οσους-ες θεωρούν οτι υπάρχουν καμπίστες που βρομίζουν, θα διαφωνήσω κάθετα
Αυτοι που λερώνουν τους χώρους, παραλίες ή δάση, ειναι οι επισκέπτες της ημέρας.
Οι άνθρωποι που μένουν εκει, δεν ειναι λογικό να αφήνουν τα σκουπίδια τους χύμα και να κυκλοφορούν ανάμεσα τους ή να παίζουν τα παιδιά τους με αυτά (τα σκουπίδια)
Προαναφέρθηκε οτι σε παραλία που δεν εχουν πρόσβαση εύκολη οι λουόμενοι δεν εχουν και πρόβλημα καθαριότητος!
Οι "μόνιμοι" πολλές φορές, αργά το απόγευμα, οταν θα έχουν φύγει οι ορδές των βαρβάρων, καθαρίζουν την περιοχή απο αυτα που άφησαν οι "επισκέπτες" για να μπορέσουν να ζήσουν και την υπόλοιπη ωρα εκεί!!
Γενικα παντως, σε τοποθεσίες με ευκολη και συχνή πρόσβαση, δημιουργείτε το θέαμα των "ξεχασμένων" σκουπιδιών.
Αντιθέτως, σε παραλίες μη προσβάσιμες με την "κούρσα", δεν εχει παρατηρηθεί το σύνδρομο "άστα θα τα μαζέψουν άλλοι"

 

[Traveller]

Aπορία... στο ελεύθερο κάμπινγκ με τις σωματικές σας ανάγκες τι κάνετε? Πίσω από δεντράκια πάτε και μετά τα παίρνετε μαζί σας? ή τα αφήνετε για λίπασμα? Και καλά το καλοκαίρι το χειμώνα τι γίνετε? Πώς πλένεστε?

 

[tai]

Aπορία... στο ελεύθερο κάμπινγκ με τις σωματικές σας ανάγκες τι κάνετε? Πίσω από δεντράκια πάτε και μετά τα παίρνετε μαζί σας? ή τα αφήνετε για λίπασμα? Και καλά το καλοκαίρι το χειμώνα τι γίνετε? Πώς πλένεστε?

Για πολλές μέρες υπάρχουν οι χημικές τουαλέτες που κανουν τέλεια την δουλειά τους.
Για ΣΚ υπάρχουν τα κοντινά μαγαζιά

 

[alexstef2]

Έχω κάνει 3,4 φορές και γενικά μου φάνηκε καλή η εμπειρία! Θα ήθελα να το δοκιμάζω ποιο συχνά αλλά πρέπει να θέλει κ η παρέα! Γράφω στο θέμα γιατί διάβασα κάτι σχετικά με τις καβουρότρυπες. Πήγα προχθές κ η κατάσταση ήταν πολύ χάλια παιδιά. Πρόκειται για σκουπιδότοπο κανονικό κ με τη βούλα. Είχε τόση βρωμιά που είχαν μαζευτεί κάτι ξωτικά που τα λες κ έντονα. Τα απορρίματα πέρα από τα κλασικά ήταν τσάντες, βαλιτσάκια, τέντες, καρεκλάκια, είδη κάμπινγκ τα οποία μαρτυρούν ότι τα κάνουν οι καμπίστες κ σαφώς κ οι επισκέπτες μιας μέρας. Εκτός από το μεγάλο κόλπο όλα τα μικρά κολπάκια ηταν βρώμικα.

 

[Rosa]

Τις εποχές της τρελής νιότης και της ζωής άνευ υποχρεώσεων, τις καλύτερες διακοπές μας τις περνάγαμε με υπνόσακο και μηχανή. Χωρίς σκηνή...Όπου γη και πατρίς, μας έφτανε ο έναστρος ουρανός κι ένα καλό κρασί, κι ο κόσμος όλος ήταν στα πόδια μας...Αργότερα αποκτήσαμε μια μανετζέβολη και πολύ ταξιδιάρα ιγκλού που αποδείχτηκε πολύ εξυπηρετική αν και λίγο φορτική, γιατί μας έκρυβε τα αστέρια...

Τη Μυτιλήνη τη γυρίσαμε όλη έτσι, κάθε βράδυ κι άλλη παραλία, να σε ξυπνάνε οι γλάροι στο Γαβαθά και να κολυμπάς σε κρυστάλλινα νερά, στο Σίγρι, στις έξι το ξημέρωμα.
Στα Κύθηρα μας φιλοξένησε ο περίβολος στο ξωκλήσι που βλέπει στο Καψάλι, και η καλή γυναίκα που ήρθε χαράματα να ανάψει τα καντήλια, πέρασε από πάνω μας με την ψυχή στο στόμα μπας και μας ξυπνήσει.
Στη Νεάπολη βρήκαμε απάγγιο κάτω από το μεγάλο δέντρο της κεντρικής εκκλησίας.
Στη Φολέγανδρο κοιμηθήκαμε μέσα σε ένα πεντακάθαρο γιαπί, με μπαλκόνι που κρεμόταν κυριολεκτικά πάνω απ' τη θάλασσα.
Στο Καστελλόριζο διώχναμε τις επίμονες αγελάδες που μασουλάγανε μέχρι και φραγκοσυκιές, γιατί φοβόμαστε μήπως μας φάνε τη σκηνή. Στη δεύτερη επίσκεψη, μας άφησε ο καλός μας παπα-Γιώργης να κοιμηθούμε μες στο κτήμα του, που είχε την καλύτερη θέα.
Στην Αμοργό φτάσαμε τέρμα θεού, πέρα από το ναυάγιο. Το βράδυ χαζεύαμε δυο ουρανούς, έναν πάνωθέ μας κι έναν δεύτερο στα ασάλευτα νερά μπροστά μας, κι όταν ξυπνάγαμε το πρωί, μας φίλευαν φρέσκο ψαράκι απ' τις βάρκες.
Στην Κεφαλλονιά βάζαμε ανάμεσά μας τον σέρπα μας, που φοβότανε τις ...τίγρεις...
Στην Εύβοια στρώσαμε μέσα σε μια μικρούλικη σπηλιά, αφού σκάψαμε πρώτα μπροστά και στήσαμε μια σκάλα (απ' αυτές που έχουνε για να καθελκύουνε τις βάρκες), για να μη μας βρει το κύμα μες στη νύχτα.
Στην Ικαρία βρήκαμε τις πιο απομονωμένες παραλίες, περιπέτεια ολόκληρη να κατεβείς αλλά είχες τον παράδεισο μονάχος σου, το πρωί να χαζεύεις τις φώκιες από τα βράχια.
Κι άλλα πολλά, κι όλα αξέχαστα...Για μας, σκηνή δε σήμαινε φορητά ψυγειάκια, ντουζιέρες, γκαζιέρες και τα συναφή. Δυο ταπιά για τα κορμιά μας, καλή διάθεση, ένας κουβάς για ξέπλυμα (αν κι είναι αμέτρητοι οι τρόποι και οι τόποι για να κάνεις ένα ντους...), ένα καλό κρασί κι αυτό ήταν όλο...Αργότερα ήρθε το παιδάκι μας και η συχνότητα αραίωσε...Η μηχανή παρέδωσε τη θέση της στο όχημα, αλλά αυτές ήτανε όλες κι όλες οι αλλαγές...Η κόρη μου ακόμα θυμάται την προπέρσινη βδομάδα στους αμμόλοφους της Νάξου, που έκανε κουτρουβάλες όλη μέρα κι έτρωγε φρέσκια ντοματούλα που της έσταζε πάνω στα βράχια...Αυτή είναι η πεμπτουσία αυτής της επιλογής, και νιώθω ευτυχισμένη που είμαι ακόμα σε θέση να την απολαύσω και να τη μεταδώσω στο παιδί μου...

 

[george diver]

Η κόρη μου ακόμα θυμάται την προπέρσινη βδομάδα στους αμμόλοφους της Νάξου, που έκανε κουτρουβάλες όλη μέρα κι έτρωγε φρέσκια ντοματούλα που της έσταζε πάνω στα βράχια...Αυτή είναι η πεμπτουσία αυτής της επιλογής, και νιώθω ευτυχισμένη που είμαι ακόμα σε θέση να την απολαύσω και να τη μεταδώσω στο παιδί μου...

Πολύ όμορφα αυτά. Αυτό είναι το θέμα .να περνάς καλά και να μπορείς να τα θυμάσαι. Εγώ αυτά που θυμάμαι και ήταν τα πιο όμορφα είναι αυτά που έχω ζήσει με την σκηνή μου. Μπράβο σου που έχεις μάθει το παιδί σου αυτό τον τρόπο διακοπών. φυσικά με την προϋπόθεση ότι το θέλει και το ίδιο. Είμαι σίγουρος ότι αυτά θα τα θυμάται για πάντα. Εμείς ακόμα είμαστε 2. πρώτα ο θεός τον Αύγουστο θα πάμε ‘ταξιδακι΄στο Ιασω να ΄συναντησουμε΄ τις δίδυμες κόρες μας. δεν ξέρω πως θα μου βγει αλλά θα προσπαθήσω χωρίς να πιέσω φυσικά, στο μέλλων να συνεχίσουμε το κάμπινγκ. Το θέλουμε και οι 2 και όπως βγει. Θα κάνω την προσπάθεια πάντως….
Το θέμα κάμπινγκ η δωμάτιο είναι μεγάλο και δεν θα τελειώσει ποτέ. Κανείς δεν προσπαθεί να αποδείξει τίποτα. Ο καθένας κάνει αυτό που αγαπάει χωρίς να επιβάλει στους άλλους ότι είναι σωστό η λάθος. Ο καθένας όπως την βρίσκει.

 

[Rosa]

Μπράβο σου που έχεις μάθει το παιδί σου αυτό τον τρόπο διακοπών. φυσικά με την προϋπόθεση ότι το θέλει και το ίδιο. Είμαι σίγουρος ότι αυτά θα τα θυμάται για πάντα. Εμείς ακόμα είμαστε 2. πρώτα ο θεός τον Αύγουστο θα πάμε ʽταξιδακι΄στο Ιασω να ΄συναντησουμε΄ τις δίδυμες κόρες μας. δεν ξέρω πως θα μου βγει αλλά θα προσπαθήσω χωρίς να πιέσω φυσικά, στο μέλλων να συνεχίσουμε το κάμπινγκ. Το θέλουμε και οι 2 και όπως βγει. Θα κάνω την προσπάθεια πάντως….

Γιώργο, κατ' αρχήν να σου ευχηθώ 'με το καλό'! Πίστεψέ με, με δυο κορούλες, θα είσαι ένας πολύ μα πολύ ευτυχισμένος μπαμπάς!!! Όσο για το αν θα τα καταφέρεις να τις μυήσεις στο κάμπινγκ...ένα έχω να σου πω: τα παιδιά μας, τουλάχιστον στα πρώτα χρόνια τους, είναι ο καθρέφτης του εαυτού μας...Ό,τι αγαπάμε, αγαπάνε, ό,τι σιχαινόμαστε, σιχαίνονται. Πώς περιμένουμε να αγαπήσει τη φύση και τα ζώα ένα παιδί, όταν βλέπει τη μητέρα του να χοροπηδάει υστερικά στη θέα και μόνο μιας μέλισσας, όταν την ακούει να του βάζει τις φωνές μην τυχόν και ακουμπήσει το 'κοπρόσκυλο'? Σε αντίθεση, αν δουν και τους δυο σας να κάνετε κάτι που πραγματικά αγαπάτε, με φαντασία και επιμονή, αλλά κυρίως, με την αίσθηση πως η ζωή δεν είναι παρά μια μεγάλη και γλυκιά περιπέτεια, είναι σίγουρο πως θα σας ακολουθήσουν, θα σας μιμηθούν κι αργότερα θα μεταδώσουν το ίδιο πάθος και στα δικά τους παιδιά...Άντε, και σε λίγα χρόνια να δεις που θα ανοίξουμε καινούργιο τόπικ και θα μας διηγείσαι τις περιπέτειες της οικογένειας diver ανά την Ελλάδα!