Διάφορα περιστατικά-Σκόρπιες αναμνήσεις

[tita]

Τελευταία μέρα στο γραφείο, και έχω φέρει να τους κεράσω cakes (διάφορα γερμανικά kuchen) για τον αποχαιρετισμό. Για εμένα είναι η τελευταία μέρα, και για τον Α. είναι η πρώτη του μέρα. Στέλνω το κλασικό mailστο groupγια να μαζευτούμε όλοι στις 3μμ στα HQ.
Μπαίνουν μέσα, σερβίρονται, και βλέπει η Ιταλίδα μία λεκάνη γεμάτη muffins.
-Αυτά τι είναι;
-Είναι του Α. Τα έφτιαξε μόνος του και τα έφερε να μας κεράσει για την πρώτη του μέρα. Οπότε σήμερα θα σας ανέβει το ζάχαρο με όλα αυτά.
(Ιταλίδα)- Τι λες τώρα; Σοβαρά Α; τα έψησες μόνος σου και μας τα έφερες;
(τρομαγμένος)-Ναι…είπα να σας φέρω κάτι.
(Ιταλίδα)-Δεν ξέρω ποιος είσαι, σε τι πείραμα δουλεύεις, με ποιόν ούτε πόσο θα μείνεις, αλλά ένα πράγμα σου λέω: είσαι ήδη ευπρόσδεκτος και από εμένα έχεις πάρει ήδη τη δουλειά! τι κρίμα να σε γνωρίζω τώρα που θα φύγω στον Ν.Πόλο...Τελείωσε! Δεν με νοιάζει πόσο καλός είσαι, αλλά όποιος σε διώξει, θα έχει να κάνει μαζί μου! Ακούς εκεί, πρώτη μέρα και μας έφερε γλυκά! Τελείωσε! Εσύ θα μείνεις εδώ για πολύύύύ καιρό! Trust me!

 

[tita]

(!δεν θέλω κανένα σχόλιο για τις προσωπικές μου πολιτικές πεποιθήσεις που ακολουθούν. Δεν πρόκειται να κάνω πολιτική συζήτηση, και ό,τι ακολουθεί έχει καθαρά να κάνει με την προσωπική μου άποψη για τον συγκεκριμένο πολιτικό)

Νωρίτερα την ίδια μέρα (εγιναν πολλά εκείνη τη μέρα, αλλά τι να πρωτοπώ, θέλω ολόκληρο topic), είχαμε μία συζήτηση με το αφεντικό μου, και σχολιάζαμε τα αποτελέσματα των εκλογών στην Ελλάδα.
-‘Αντε, και συγχαρητήρια για το νέο σας πρωθυπουργό.
-Ααααχχχ…μη μου το θυμίζεις αυτό τώρα, σε παρακαλώ! Δεν μπορώ! Δεν ξέρω πού να κρυφτώ!
-γιατί;
-γιατί ντρέπομαι πρώτη φορά στη ζωή μου που είμαι Ελληνίδα. Που έχουμε αυτόν για πρωθυπουργό.
-μα είναι γνωστό το όνομα, μεγάλος πολιτικός δεν ήταν ένας με το ίδιο όνομα παλιότερα;
-ναι, ήταν. Αλλά αυτός για εμένα είναι τελείως άχρηστος. Ούτε να μιλάει δεν ξέρει, δεν έχει καν επιχειρήματα! Όχι ότι ο προηγούμενος ήταν ό,τι καλύτερο, αλλά τουλάχιστον είχε περισσότερο λέγειν. Ενώ αυτός…αχχχ, δεν θέλω καν να γυρίσω σε μια χώρα που έχει αυτόν πρωθυπουργό! (και να αρχίζω τα μεσογειακά μου, να κουνάω χέρια-πόδια, να κρατάω το κεφάλι μου..τελοσπάντων να είμαι πολύ εκφραστική στις απόψεις μου).
-καλά, τι να σου πω, εσύ ξέρεις καλύτερα…
Αργότερα, πάω στο γραφείο και μου λέει η Ιταλίδα:
-όλα καλά; Τι σου είπε ο C;
-τίποτα, όλα εντάξει, απλά τον ρωτούσα κάτι που έπρεπε να μάθω πριν φύγω.
-και γιατί έκλαιγες; Σε άκουγα που δεν ήσουν καλά.
-αααα, αυτό; Όχι, τίποτα, μετά πιάσαμε πολιτική συζήτηση και του έλεγα πόσο ντρέπομαι που έχουμε αυτόν το νέο πρωθυπουργό.
-γιατι;
-γιατί..ντρέπομαι, πώς να το πω, είναι ο πιο χαζός που θα μπορούσαμε να έχουμε για πρωθυπουργό (περίπου)
-αυτό που λες ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ! Τον πιο χαζό τον έχουμε εμείς! Ό,τι και να είναι αυτός που λες, αποκλείεται να είναι πιο χαζός από τον Μπερλουσκόνι!
(ε τώρα τι να απαντήσεις; Με αποστόμωσε!)

Πάμε λοιπόν αργότερα στο μεσημεριανό, και κάθομαι απέναντι από έναν Γερμανό, τον Br. Ο C. κάθεται παραδίπλα μου. Σε κάποια φάση κάτι έλεγα με τον Br (θα το αναφέρω σε άλλο ποστ) και μετά γυρνάει το αφεντικό και του λέει κάτι στα γερμανικά, από τα οποία εγώ καταλαβαίνω μόνο το:
-ρώτα τη Μαρία για….(κάτι) στην Ελλάδα.
Δεν έχω καταλάβει τι, οπότε κοιταζόμαστε με τον Γερμανό και περιμένω να με ρωτήσει τι του είπε.
-Δεν κατάλαβα; Γιατί; Τι να σε ρωτήσω για τις εκλογές; Καινούριο πρωθυπουργό δεν βγάλατε; Συγχαρητήρια να πω;
Και εκεί, αρχίζω πάλι εγώ τα μεσογειακά μου: αφήνω κάτω το πιρούνι, πιάνω το κεφάλι μου με τα δυο μου χέρια και αρχίζω να οδύρομαι:
-Ααααχ μηηηη, μη μου λες για αυτόν! Σε παρακαλώωωω…..
Και ο C.Sνα αρχίζει να γελάει και να σκουντάει τους διπλανούς να με κοιτάξουν: δες την, δες την πώς κάνει για τον πρωθυπουργό τους! την έχετε ξαναδεί να κάνει έτσι;;;
Ο Αμερικανός spokesmanτου πειράματός μας, ο οποίος καθόταν ακριβώς δίπλα μου, δεν καταλάβαινε τα γερμανικά, και δεν έδινε σημασία. Και ξαφνικά ο καημένος ο παππούλης με βλέπει να χτυπιέμαι..τρόμαξε! νόμισε κάτι έπαθα από το φαγητό, και σταμάτησε και αυτός να τρώει. Άντε να του εξηγήσεις μετά!

Η πλάκα εις βάρος μου όμως συνεχίστηκε:
Όταν μαζευτήκαμε στα HQ, μου έκαναν κάποια δώρα, και το αφεντικό μου χάρισε κάποια αναμνηστικά από το ινστιτούτο. Βγάζει λοιπόν από την τσάντα ένα δυο πραγματάκια και μετά βγάζει και ένα αναμνηστικό στυλό:
-και αυτό, είναι για να γράψεις γράμμα στον αγαπημένο σου…πώς τον λένε τον Papandreouστο όνομα;
-Γιώργο.
-My dear Yorgo…Ohh…how much do I love you!
-ιιιιιιι….please! stop it!

 

[tita]

Food in the fridge 1 and 2

Κάνω ένα ξεκαθάρισμα στα mails μου και θυμάμαι μερικά και χαμογελάω. Κάνω copy-paste από την googlegroup που είχαμε οι "νεαροί" στο ινστιτούτο:

1η Απριλίου 2009 15:35
Delia: (μτφρ)

Ποιός ξέχασε στο ψυγείο σαλάτα, τομάτες και ένα κουτί με φρούτα/ζελέ σε μία DPG τσαντα; Δεν συζητώ καν για το γιαούρτι που έχει λήξει εδώ και ένα μήνα, την παρμεζάνα 2 μηνών και το πέστο....ούτε καν για το πιάτο με ένα πράγμα μέσα που βρίσκεται εκεί, εδώ και πολλέεεεεεεεεεεεεεεεες βδομαδες.


Adam 18:47: Hi,βγάλε μία φωτογραφία σε παρακαλώ!


..................μερικούς μήνες αργότερα..........:

28η Σεπτεμβρίου 2009 11:40:
Delia: ehi guys, καθάρισα το ψυγείο και δεν λυπήθηκα καθόλου να πετάξω πράγματα που έχουν λήξει από τον Μάιο-Ιούλιο-Σεπτέμβριο. Ελπίζω να μην τα ήθελε κάποιος να τα κρατήσει ή να μελετούσε την εξέλιξη μικροοργανισμών σε τρόφιμα. Η μυρωδιά ήταν αηδιαστική...




σημείωση: το ψυγείο στα HQ ήταν κοινό για όλους τους διδακτορικούς/μεταπτυχιακούς/φοιτητές κλπ. Με τόσους άντρες εκεί μέσα, καταλαβαίνετε τι θα γινόταν αν δεν είχαμε την Delia! (αστειάκι. οχι, ενταξει, γενικα καθαρά ήταν τα παιδιά)


πολλά ποστ κόλλησα, copy-paste από το blog. Αλλά κάποτε πρέπει να τελειωνω με το Βερολίνο, να πιάσω μετά το Άμστερνταμ
τελειώνουν όμως περιστατικά 6μηνων; μήπως να το πάω κατευθείαν για βιβλίο;

 

[spor_os]

Σε παρακαλώ αν είναι μετέφρασε τα μηνύματα για τους μη αγγλομαθείς φίλους μας.

 

[tita]

18 Σεπτεμβρίου 2009-Τελευταίο meeting


Τελευταίο μου Παρασκευγιάτικο meeting σήμερα μάλλον. Δεν ξέρω αν θα προλάβω άλλο. Έχουμε το συνέδριο την ερχόμενη εβδομάδα, μετά διακοπή, και μετά και να γίνει, δεν ξέρω αν θα πάω, θα έχω και τη μετακόμιση.

Πήγα νωρίς στο SeminarRaum και κάθησα δίπλα στον Pepe. Μαζευτήκαμε όλοι και ο C άρχισε να λέει ότι περιμένουμε έναν ακόμα, ο οποίος έχει να μας ανακοινώσει κάτι ευχάριστο. Και εκεί που έπαιρνε παρουσίες και άρχιζε να μιλάει για αυτό το παιδί και να αναρωτιόμαστε μήπως δεν πήρε το mail για την καθιερωμένη συνάντηση, μπαίνει κάποιος μέσα και κάθεται σε μία άδεια θέση που βρήκε. Οι περισσότεροι τον αναγνωρίσαμε από τότε που είχε έρθει για συνέντευξη, αλλά ο H, ο καθηγητής, δεν τον κατάλαβε και γυρνάει μπροστά σε όλους και τον ρωτάει:
-Είστε σίγουρος ότι έχετε έρθει στη σωστή αίθουσα; μήπως είστε για το meeting στη διπλανή αίθουσα;
-Όχι..εδώ δεν είναι το [...] meeting?
Ο C γυρνάει στον H και του λέει:
-Όχι, καλά ήρθε. Αυτός είναι αυτός για τον οποίο μιλούσαμε! Ήρθε ακριβώς πάνω στην ώρα! Σαν ήρωας σε ταινία.

Μας είπε λοιπόν το παιδί:
-Καταρχήν να συστηθώ. Λέγομαι Τάδε και ενώ είχα προγραμματίσει να έρθω να σας γνωρίσω και να είναι αυτό το πρώτο μου meeting, θα είναι το πρώτο και το τελευταίο, διότι αν και με δεχθήκατε εδώ για PhD Student, χθες το πρωί με ειδοποίησαν ότι θα πάω για winter-over στην Ανταρκτική. Ήμουν ο 2ος επιλαχών, 3ος δηλαδή στη λίστα, αλλά οι άλλοι 2 δεν μπορούσαν, οπότε έπρεπε να αποφασίσω εντός 12 ωρών εάν θα δεχόμουν τη θέση ή όχι. Τελικά, μετά από πολλή σκέψη τη δέχτηκα, και έτσι σε 3 μέρες πετάω για τον Πόλο. Ήρθα δηλαδή ίσα να σας πω ότι δεν θα είμαι μαζί σας, και να γυρίσω αμέσως να αρχίσω να μαζεύω τα πράγματά μου.

Του είπαμε συγχαρητήρια και του ευχηθήκαμε καλή επιτυχία και καλή υπομονή εκεί κάτω, διότι σίγουρα θα τη χρειαστεί αφού θα είναι αναγκασμένος να ζήσει στο πιο αφιλόξενο μέρος της Γης για 9 ολόκληρους μήνες (τουλάχιστον). Ο C του ζήτησε να κανονίσουν μία δορυφορική επικοινωνία (όχι με skype όμως διότι απαγορεύεται) για μια προγραμματισμένη συνέντευξή του στα media κοντά στην Πρωτοχρονιά, ώστε να πουν "να, εχουμε τον τάδε τώρα εκεί που δουλεύει για εμάς". Το παιδί δέχθηκε, αρκεί φυσικά να υπάρχει σήμα.

Το meeting συνεχίστηκε ψιλοχαλαρά, μιας και είχαμε το collaboration meeting την ερχόμενη εβδομάδα, οπότε ο καθένας είχε τα δικά του να προετοιμασει. Ο Πέπε είχε μπροστά του στο τραπέζι μία μακριά τρίχα και ψάχναμε να βρούμε ποιανού ήταν. Ο J μας κοιτούσε να τη σηκώνουμε και να την δοκιμάζουμε στα δικά μου μαλλιά, και τελικά να την απορρίπτουμε αφού ήταν πολύ μακριά για να είναι δικιά μου. Και πολύ ανοιχτόχρωμη! Μάλλον καμιά ξεχασμένη του E θα ήταν! Αυτός έλειπε σήμερα, όπως και ο F, είχαν υποχρεώσεις στο πανεπιστήμιο για να ετοιμάσουν τις αιθουσες και τα διαδιαστικά. Είχε πλάκα όμως το βλέμμα του J, διότι καθόταν πιο μακριά και δεν έβλεπε την τρίχα, και στην αρχή προσπαθούσε να καταλάβει τι στο διάολο κάναμε με τα χέρια μας...

Τα άλλα θέματα που έπαιξαν ήταν η ετήσια εκδρομή, της οποίας ο προορισμός τέθηκε επί τάπητος όπως και στην Ελλαδα: αρκετές προτάσεις, καμία ουσιαστική και σίγουρη, και το αφησαν φλου για μετά το συνέδριο. Επίσης ένα άλλο σοβαρό θέμα: το ποιός θα αναλάβει την ανανέωση του site, διότι για παράδειγμα υπάρχουν παμπάλαια προτεινόμενα θέματα για διδακτορικό, που ήδη έχουν γίνει και μάλιστα σε επίπεδο Diploma. Κλασικά, την ευθύνη θα πάρει ο E και ο ένας από τους R, όπως έγινε και 4 χρόνια πριν. Η αλήθεια είναι όμως ότι ναι, πρέπει να γίνει μία ανανέωση και αναβάθμιση της ιστοσελίδας τους... Ε, εντάξει, ο Stefan έκανε και μία σύντομη παρουσίαση σχετικά με το στάδιο σχεδιασμού του CTA, αλλά 1ον κανείς δεν πρόσεχε αφού μόνο 2 από εμάς συμμετέχουν σε αυτό το πείραμα, και 2ον η παρουσίαση ήταν κλεμμένη από τους δύο αυτούς που δουλεύουν στο πείραμα. Απλά το boss τους την παρουσίασε. Άσχετα που στις ερωτήσεις δεν ήξερε τι να απαντήσει όπως ήταν αναμενόμενο, οπότε έλεγε:
-Θα μας το πει η H αυτό, ή...ρωτήστε τον G για το άλλο.
(μπράβο, μπράβο! σωστό boss: βάζεις τους άλλους να δουλεύουν και εσύ απλά παρουσιάζεις τη δουλειά τους!)

 

[tita]

Άλλος (δεν) τρώει, άλλος μεθάει!


Tέλη Αυγούστου πρέπει να ήταν, κατά τις 20-21 Αυγούστου, και ο Λ είπε θα τηρήσει το Ραμαζάν φέτος, ολόκληρο. Καλά έκανε και μας το είπε, γιατί έπρεπε κι εμείς να προετοιμαστούμε ψυχολογικά: αν αυτός ήταν γκρινιάρης και δύσκολος από τη φύση του, φανταστείτε τι είχε να γίνει με την ασιτία! Πάλι καλά που δεν είχε μόλις κόψει το τσιγάρο (φαντάζομαι τι τράβηξαν αυτοί που πέρασαν μαζί του εκείνη τη φάση).

Την πρώτη μέρα λοιπόν, εγώ είχα ήδη μετακομίσει σε άλλο γραφείο, και είχα πάει χαράματα στη δουλειά να τελειώσω κάτι ιστογράμματα που έπρεπε, γιατί σε λίγες μέρες έπρεπε να κάνουμε μία συνολική παρουσίαση στο αφεντικό. Μετά από 1 ώρα και 500 μετατροπές στις επιλογές, βγάζω το τελικό ιστόγραμμα. Για να μην πηγαίνω στο γραφείο του Λ, δεν ήξερα καν αν είχε έρθει στη δουλειά, του στέλνω mail και επισυνάπτω (όπως νόμιζα) το διάγραμμα, ρωτώντας τον εάν το βρίσκει ικανοποιητικό ως αποτέλεσμα. Δεν παίρνω απάντηση μέσα στην επόμενη μία ώρα, οπότε σκέφτομαι "τι θα γίνει; πρέπει και να το περάσω στο report.", και παίρνω την απόφαση να πάω στο γραφείο του να τον ρωτήσω.
Μιλάμε για κάτι άλλο στην αρχή, και μετά του λέω:
-Το ιστόγραμμα πώς το βρίσκεις; καλό δεν είναι; εμφανίζονται οι μειώσεις στα βάθη που πρέπει, όπως αναμέναμε, οπότε είναι οκ; το βάζω στο report;
-Ποιό διάγραμμα; μου έστειλες στο mail ότι μου επισυνάπτεις το τάδε (OM_Z), αλλά αυτό που μου έστειλες είναι κάτι τελείως διαφορετικό.
-Σοβαρά; για δείξε! έχει γούστο!...
Το ψάχνει στον υπολογιστή, και όντως, από το όνομα και μόνο, κατάλαβα ότι του επισύναπτα άλλα αντί άλλων.
-Ωχ, ό,τι να 'ναι, μισό, θα σου στείλω το σωστό σε 2'.
και μου απαντά:
-Α καλααααα.....εγώ άρχισα το Ραμαζάν, ΕΣΥ έχεις πρόβλημα!

 

[tita]

Μεταφέρθηκε εδώ:
http://www.travelstories.gr/h-%E6%F...D%F4%E1%EC-%E5%EB%EB%DC%E4%E1.html#post143958

 

[Zellen]

καλημέρα, tita, διαβάζω τα post για το Βερολίνο,ειναι πολύ ωραία και μου εχεις δώσει πολύ θαρρος και επειδή θα πάω με τα παιδιά μου το καλοκαίρι σε Sprachschule θα ήθελα να ξέρω τι γίνεται με την περιοχή Friedriechschein, γιατί προς τα εκεί προσανατολίζομαι.

 

[tita]

είναι πολύ ωραία περιοχή, νεανική, με ζωή, με πολλά εστιατόρια με κάθε είδους κουζίνες. Το καλοκαίρι ειδικά με τους ξένους, σφύζει από ζωή ειδικά το βράδυ. Αλλα με γερμανικα δεδομενα, οχι ελληνικα. Δλδ εχει κοσμο συνεχεια στα εστιατορια/μπαρακια, αλλα δεν εχει φασαρια και δυνατή μουσικη. Εν γενει είναι πάρα πολύ όμορφφα. Νομίζω την καλυτερη περιοχη επιλέξατε για τέτοιο σκοπό. Πόσο θα μείνετε; 1 μήνα; και αν επιτρέπετε σε ποιό Sprachschule?
Ειναι φοβερή και πολυ χρησιμη εμπειρια για τα παιδια σας, Μπράβο σας!
Και εμας οι γονεις μας εκαναν το ίδιο όταν ήμασταν μικρά, αλλά πηγαιναμε στο Μόναχο επειδή είχαμε δωρεάν διαμονή. Τώρα που ξέρω και τις δύο πόλεις, νομίζω το Βερολίνο είναι καλύτερο για τέτοιο σκοπό. Ειδικά αν τα παιδιά σας είναι στην εφηβεία. Τα ερεθισματα που θα παρουν θα ειναι πολύ χρησιμα. Μπορειτε να με υιοθετησετε και εμενα για αυτο το καλοκαιρι και να ερθω κι εγω μαζι σας;;;;

 

[Zellen]

Γεια σου, τιτα και σ'ευχαριστώ για την απάντηση.Το φροντιστήριο είναι το Sprachenatelier. Το βρήκα στο διαδίκτυο. Πέρυσι πήγαμε στο Μόναχο το οποίο μας άρεσε πολύ , κάναμε φίλους και θα ήταν πολύ εύκολο για μένα να πάμε πάλι εκεί, αλλά είπαμε να πάμε Βερολίνο για να γνωρίσουμε και μια άλλη πόλη.Εξάλλου διαπίστωσα ότι το Βερολίνο είναι φθηνότερο από το Μόναχο, σε όλα.Το φροντιστήριο βρίσκεται Friedriechschein , γι αυτό επέλεξα αυτήν την περιοχή. Δε θέλουμε πολλές μετακινήσεις... Ευχαρίστως να σε υιοθετήσω για ένα μήνα....Θα κάνουμε πρωινές βόλτες παρέα. Φοβάμαι λίγο το Βερολίνο για το λόγο που είδα ότι ανέφερες κι εσύ, ότι είναι πολυπολιτισμικό, αλλά και για τους νέους με τις λίγο ακροδεξιές ιδέες. Στο Μόναχο ήταν όλα τόσο ήσυχα.Μου έδωσες όμως αρκετό θάρρος. Ποια περιοχή θεωρείται πολύ ήσυχη? Γιατί ακόμη δεν έχω καταλήξει που θα μείνουμε.Είμαι στο ψάξιμο.

 

[tita]

, κάναμε φίλους και θα ήταν πολύ εύκολο για μένα να πάμε πάλι εκεί, αλλά είπαμε να πάμε Βερολίνο για να γνωρίσουμε και μια άλλη πόλη.Εξάλλου διαπίστωσα ότι το Βερολίνο είναι φθηνότερο από το Μόναχο, σε όλα.Το φροντιστήριο βρίσκεται Friedriechschein , γι αυτό επέλεξα αυτήν την περιοχή. Δε θέλουμε πολλές μετακινήσεις... Ευχαρίστως να σε υιοθετήσω για ένα μήνα....Θα κάνουμε πρωινές βόλτες παρέα. Φοβάμαι λίγο το Βερολίνο για το λόγο που είδα ότι ανέφερες κι εσύ, ότι είναι πολυπολιτισμικό, αλλά και για τους νέους με τις λίγο ακροδεξιές ιδέες. Στο Μόναχο ήταν όλα τόσο ήσυχα.Μου έδωσες όμως αρκετό θάρρος. Ποια περιοχή θεωρείται πολύ ήσυχη? Γιατί ακόμη δεν έχω καταλήξει που θα μείνουμε.Είμαι στο ψάξιμο.

Και πολύ καλά κάνατε. Και φτηνό και διαφορετικό από κάθε άλλη πόλη της Γερμανιας!
Θέλετε να μου στειλετε -ακόμα και σε pm- την οδό που θα μενετε; αν και η περιοχη κατ'εμε είναι όλη πολύ καλή, αλλά λέω μήπως έχω μια πιο συγκεκριμενη αποψη
Το ότι ειναι πολυπολιτισμικό μην το φοβαστε. Αλλιώς το πολυπολιτισμικο στο Βερολινο και αλλιως στην Αμερική ή σε άλλη πόλη του εξωτερικου (ειχα κουβεντα 2 ωρες για αυτο το θεμα με φιλους). Στο Βερολίνο αν και υπάρχουν πολλά διαφορετικά στοιχεία, δένονται με αρμονία και το κυριότερο, επικρατεί η γερμανική νοοτροπία, τουτέστιν "μενω διαφορετικός, αλλά σεβομαι τη χωρα που με φιλοξενεί, τον συνάνθρωπο, τον διπλανό μου". Δεν υπάρχει κανένας φόβος! Διότι εκτός από το σεβασμό, υπάρχει και λίγο ο "φοβος" ότι αν παραβείς τα όρια του άλλου, έρχεται το κράτος και σε βάζει στη θέση σου.

Οι ακροδεξιοί που γίνονται επικίνδυνοι βρίσκονται σε συγκεκριμένες περιοχές, που δεν ειναι στο κεντρο αλλωστε. Αλλά ακομα και σε εκεινες τις περιοχές, θα πρέπει να ειναι πολύ αφελής κάποιος για να προκαλέσει με τη συμπεριφορά του ή να συνεχίσει την κουβέντα αν δεχτεί φραστική επίθεση.

Πολύ ήσυχη...χμ...αυτό δεν είναι πάντα καλό. Πχ εκει που δουλευα εγω ήταν πολύ ήσυχα, αλλά όχι για να ζει άνθρωπος. Εκεί είναι για συνταξιούχους...πιο..επαρχία. Γενικά, παντού στο Βερολινο υπάρχει ησυχία(οχι με την εννοια του νεκροταφειου ομως!). Όπου και να ζεις, και στην καρδιά του "παρτυ", υπάρχουν και ισχύουν οι κανονες, οπότε δεν πιστευω οτι θα υπαρξει περιπτωση να ενοχλειστε πχ τα βραδια ή τα μεσημέρια κλπ. (μη βλεπετε τον δικο μου το γειτονα, αυτος ηταν μια περιπτωση στα εκατομμύρια). Και σαφεστατα ειναι πολύ πιο ασφαλής πόλη από τις πολυπολιτισμικές περιοχες της Αθηνας! Και τσάντα να αφησεις καπου, κατά 90% θα τη βρεις την αλλη μερα εκει (ενταξει, παντα προσεχεις και δεν προκαλεις την τυχη σου. Αλλα αν γραπωνεις την τσαντα σου και κοιτας επιφυλακτικά γύρω, θα σε κοιταξουν κι αυτοι περιεργα του στυλ "αυτή ειναι πολύ ύποπτη"!). τα ξερετε πανω κατω και απο το Μοναχο.

Μπορει πχ να συναντησετε καναν περιεργο πιωμενο μπαρμπα καμια φορα, αλλά αυτά τα συναντουσα και στο Μόναχο όταν γυρνούσα από το σχολειο το βραδυ, μικρο κοριτσι 10 χρονών, και απλά τους αγνοουσα, όπως φανταζομαι θα κανουν και τα παιδια σας οταν ειναι μονα τους. Ε, τα ιδια και στο Βερολινο

Ααααχ αντε, αντε..θα περιμενω και ανταποκριση από εκει! Μην μας ξεχασετε!

 

[Zellen]

Δεν έχω καταλήξει ακόμη σε περιοχή.Τα περισσότερα σπίτια που βλέπω είναι κοντά στη Frankfurter Allee.Ξέρεις, διάφορες κάθετοι προς τα κάτω συνήθως.Είδα και στη Boxhagener Strasse kai στη Weidenweg Str.Επειδή θα είμαι με τα παιδιά θελω τα σπίτια να είναι καλούτσικα, έτσι πρώτα κοιτάζω κι αυτό. Σ'ευχαριστώ άλλη μια φορά.