Διάφορα περιστατικά-Σκόρπιες αναμνήσεις

[tita]

Άι φιλ Σέλντον Κούπερ!

Ο Πρ, ο Ινδός, δεν βλέπει αμερικάνικες σειρές. Επειδή όμως οι περισσότεροι από εμάς είμαστε κολλημένοι με το Big bang therory, πείστηκε να δει μερικά επεισόδια. Την άλλη μέρα έρχεται και μου λέει:

-Ιιιιιιι τι μου έκανες! Καθόμουν χθες και τα έβλεπα, και τα είδα σερί και τα 5 που μου έδωσες. Θέλω και τα υπόλοιπα ΤΩΡΑ!

Του τα έδωσα λοιπόν, και από τότε άρχισε πού και πού να συμπεριφέρεται σαν Σέλντον. π.χ του λέγαμε κάτι για να τον πειράξουμε και έλεγε σοβαρά “sarcasm???” ή άλλες ατάκες του Σέλντον. Εμάς φυσικά άρχισε να μας τη σπάει στα νεύρα ώρες ώρες, γιατί εκεί που μιλούσαμε σοβαρά, αυτός άρχιζε. Για παράδειγμα, τότε που ήταν η πτώση του αεροπλάνου της Air France, εμείς σχολιάζαμε διάφορα και αυτός άρχιζε να κάνει σοβαρή ανάλυση της φυσικής και των μηχανικών συστημάτων σε εκνευριστικό βαθμό, όπως του Σέλντον. Ή του λέγαμε ένα αστείο ή λογοπαίγνιο και αυτός το ανέλυε “actually, it is not ...(that) but (that) ...since...blah blah blah” και χαλούσε όλη την ατμόσφαιρα του αστείου.

Τελοσπάντων, επί του προκειμένου:

Πήγε τώρα στο πανεπιστήμιο του L.A. ως ερευνητής και μου έστειλε προχθές ένα mail.

“προχθές πήγα να κάνω κάποια διαδικαστικά. Πάω στη “γραμματεία” και λέω στην κοπελίτσα:

-Θέλω να μου δώσετε μία κάρτα για το τάδε πράγμα

-Πολύ ευχαρίστως! Εσείς τι είστε; προπτυχιακός ή μεταπτυχιακός;

αααχχχ χάρηκα τόσο πολύ που με ρώτησε αυτό, που με θεώρησε ότι είμαι τόσο νέος(παρόλο που είναι 37 χρονών, μοιάζει πιο μικρός). Αλλά κάτι έγινε εκείνη τη στιγμή μέσα μου, και ξαφνικά βγαίνει ο Σέλντον από μέσα μου και της απαντώ:

-Τι λες κοπέλα μου, ξέρεις ποιός είμαι εγώ; Εγώ είμαι research staff εδώ στο UCLA!

Και αμέσως η κοπέλα αισθάνθηκε άσχημα και λέει:

-Ο....I am so sorry..I didn't know! και χαμηλώνει το κεφάλι και συνέχισε να γράφει.”




Τι ψώνιο θεέ μου!!! :-D

 

[tita]

"απέλυσα νομπελίστα;;;"


Ένας από τους νομπελίστες του 2006, δούλευε κάποια χρόνια στο πείραμα αυτό, και συνεργαζόταν με το αφεντικό μου. Αν και δεν ξέρω πολλές λεπτομέρειες για το τι επαγγελματική σχέση είχαν, ξέρω ότι πληρωνόταν από το αφεντικό μου, αν και τα περισσότερα από αυτά τα λεφτά αυτά τα δίνει η NSF (national science foundation της Αμερικής). Τελοσπάντων. Κατά τη διάρκεια που δούλευαν μαζί όμως, προέκυψε μία πολύ μεγάλη διαφωνία μεταξύ τους, σχετικά με το ποιανού το όνομα θα μπει πρώτο σε μία δημοσίευση.

Παρένθεση:

Οι καυγάδες και οι διαφωνίες στο θέμα αυτό είναι πολύ συνηθισμένο φαινόμενο στο collaboration αυτό, και κυρίως μεταξύ Αμερικής και Ευρώπης. Από αυτά που γνωρίζω πάντα στα κοινά συνέδρια γίνονται καυγάδες για το ίδιο θέμα. Η ευρωπαϊκή/γερμανική ομάδα προτείνει κάτι, το οποίο είναι καλό και μπορεί να οδηγήσει σε πολλές δημοσιεύσεις έως και νόμπελ, αλλά αμέσως μετά η αμερικάνικη δημιουργεί μία νέα ομάδα, με περισσότερα μέλη και πάει κόντρα στα αποτελέσματα της ευρωπαϊκής. Κανείς θα περίμενε αφού δουλεύουν στο ίδιο πείραμα, να υπάρχει αρμονική συνεργασία, αλλά το θέμα είναι ότι αν βρεθεί κάτι μεγάλο (ή όταν βρεθεί), ο καθένας θέλει να το κατοχυρώσει στη δική του ομάδα. Και επειδή η Αμερική βάζει περίπου το 70-80% των χρημάτων στο πείραμα παγκοσμίως, θεωρεί ότι έχει και το δικαίωμα να είναι αυτή που θα πάρει τα credits για κάθε ανακάλυψη. Συνεπώς οι σχέσεις Αμερικανικής-γερμανικής ομάδας δεν είναι και ό,τι καλύτερο.

Κλείνει η παρένθεση.

Σε έναν τέτοιο καυγά λοιπόν, το αφεντικό μου θύμωσε πολύ, και του λέει:

Κοίτα να δεις, με τέτοια συμπεριφορά δεν μπορούμε να συνεργαστούμε άλλο, και άσχετα με το αποτέλεσμα, το ποιανού το όνομα θα μπει, δεν θέλω να δουλέψω άλλο μαζί σου.

Ο (ας τον πούμε Χ) θύμωσε λοιπόν και παραιτήθηκε μετά μόνος του, ώστε να μην τον απολύσει ο CS.

Έξι χρόνια μετά, ανακοινώνονται οι νικητές των βραβείων Nobel, και στο βραβείο φυσικής, ήταν ο δικός σου....ο Χ τέλοσπάντων! Και να τραβάει τα μαλλιά του ο CS:

-Μπορώ με “περηφάνια” να πω ότι είμαι ο μόνος άνθρωπος στον κόσμο, που απέλυσε Νομπελίστα! Πραγματικά ανήκουστο! Αλλά και πάλι, ακομα και να το ήξερα, με τέτοια συμπεριφορά δεν θα τον ήθελα για συνεργάτη μου!




Η άχρηστη πληροφορία της ημέρας:

Ο ερευνητής αυτός, εκτός από το βραβείο Νόμπελ κέρδισε και το “είσαι πιο έξυπνος από ένα 10χρονο” στην Αμερική.





Επίσης, έπαιξε τον εαυτό του σε ένα επεισόδιο της σειράς the big bang theory. Και η πλάκα είναι ότι και εκεί υπάρχει ένας διάλογος μεταξύ αυτού και του Σέλντον, κατά τον οποίο ο δεύτερος προσπαθεί να πείσει τον πρώτο να δημοσιεύσουν μαζί κάτι, αλλά να μπει πρώτο το όνομα του Σέλντον (και καλά αλφαβητικά ), και φυσικά ο νομπελίστας του απαντάει “πλάκα κάνεις!”.

 

[tita]

Αυτές τις μέρες είμαι λίγο down kαι δεν έχω πολύ κουράγιο να γράψω άλλα περιστατικά. Αλλά ένα πολύ σημαντικό (όχι περιστατικό βέβαια, αλλά σημείωση) που μου ήρθε στο νου: Στον ένα όροφο του ινστιτούτου υπάρχει και ντουζιέρα στο μπάνιο. Πρακτικό πολύ για το καλοκαίρι ειδικά, που κάνει κάποιος ένα διάλειμμα να πάει να κολυμπήσει στη λίμνη και κάνει μετά και ένα ντουζάκι. Σε ανανεώνει και συνεχίζεις τη δουλειά μέχρι αργά το απόγευμα με άλλη διάθεση πλέον. Καλέ μου Άι Βασίλη δεν το φέρνεις και αυτό και στις ελληνικές επιχειρήσεις/πανεπιστήμια κλπ;;;;:xmas_rolleyes::xmas_rolleyes::xmas_rolleyes:

 

[ΕΡΣΗ]

Περαστικα σου κοριτσακι!

 

[ΕΡΣΗ]

Δεν ειναι το σωστο σημειο αλλα και παλι δεν ξερω ποιο ειναι το σωστο σημειο για να σου πω κιολας οτι το αβαταρ σου μου φαινεται πολυ διασκεδαστικο και ομορφο! Εχει να κανει καπως με το πως νιωθεις αυτες τις ημερες;

 

[tita]

χαχαχα! ναι! ακριβώς! είναι κομμένο από τη συννημένη εικόνα

(βασικά το έστειλα προχθες ως κάρτα στον "αγαπητό" Πάτρικ για τα γενέθλιά του, και μου άρεσε και έκοψα την τέζα αρκούδα. :xmas_cheesygrin: )

 

[tita]

Δεν ανήκει στις αναμνήσεις, αλλά στα μελλοντικά πλάνα. Μου άρεσε όμως, και το βάζω εδώ:

έχω κλείσει για Βερολίνο τις μέρες κοντά στην πρωτοχρονιά. Με κάλεσε λοιπόν ο Ρ.Λ. να κάνουμε μαζί αλλαγή του χρόνου σε ένα σπίτι με φίλους του. Όπως συνηθίζεται στους ξένους, δίνουμε κάποιο ποσό για το σπίτι που κλείσαμε και για το φαγητό, αν και θα πάμε και εμείς σαλάτες, σνακς κλπ. Σήμερα λοιπόν μου στέλνει ένα μήνυμα, μεταξύ των οποίων έγραφε και αυτό:
... here are already the details for our Party:

Start is around 20:00 Uhr
Location: "....." (a room of the parish)
.......Str. 18 (....)
a few minutes walk from S-Bahnhof "Sonnenallee"
cost p.P. will be around 5 euros, but food is included!

The party has a motto, "Sonnenalle", referring to a famous German comedy, which plays during the 70ies in the DDR, just at the border at Sonnenallee. It's basically some teenie-comedy, in a German way.
So, all guests are invited to dress up in some way connected to 70ies, and "east or west" (it's no requirement but certainly more fun).

There will be some programme and games, and of course dancing.
Looking forward to see you!
....

Σχόλια:
1ον. από τις 8μμ;;;;; τι θα κάνουμε τόσες ώρες μέχρι τα μεσάνυχτα! βλέπω βέβαια ότι θα έχουν παιχνίδια κλπ, αλλά τόσες ώρες;:xmas_confused:
2ον. όταν διάβασα αυτό με τη δεκαετία του 70 κουφάθηκα! εγώ ήμουν αγέννητη! δεν έχω ιδέα πώς ντυνόντουσαν τότε! ρωτάω έναν φίλο μου, κάνει google και μου λέει: Να, ντύσου έτσι: http://www.taschen.com/media/images/480/page_po_fashion_70s_01_0706041803_id_32471.jpg
Μα....δεν έχω τέτοια ρούχα εγώ!(κατά το "μα..δεν έχουμε ibiza!")
Ρωτάω έναν καθηγητή (την ώρα του μαθηματος) και μου λέει..'τι να σου πω, εγώ τότε ντυνόμουν με .... γεννοφάσκια!ήμουν πολύ μικρός τότε:xmas_cheesygrin:"
ένας άλλος μου λέει: πάρε δες μερικές ταινίες της Βλαχοπούλου και ντύσου σαν αυτή!
-τι καλέ; να πάρω μεγάλο καπέλο και κολιέδες; ή να ντυθώ παιδιά των λουλουδιών;
Ο καθηγητής με ρώτησε πού θα γίνει το πάρτυ και του είπα. Και μου λέει:
-πήγαινε σε ένα second hand και βρες εκεί ρούχα.
-τι;;; θα πάω σε ένα κατάστημα και θα τους πω 'θέλω ρούχα του '70"; θα με κοιτάξουν και θα μου πουν "halloooooo, 2010 έχουμεεεεε! από πού μας ηρθε τούτο;"
3ον.την ταινία δεν την έχω δει, και τώρα την ψάχνω απεγνωσμένα. Δεν έχω ιδέα πώς ντύνονταν οι δυτικοί και πώς οι ανατολικοί (εντάξει, έχω στο περίπου), αλλά εγώ με τους ανατολικούς θα είμαι! (πώς λέμε βόρειοι και νότιοι...θα παίξουμε και πόλεμο;)

4ον. πολλοί οργανωμένοι αυτοί οι Γερμανοί βρε παιδί μου! ολόκληρο πρόγραμμα έχουν για το Silvester! Θυμάμαι όταν ήμουν 10 χρονών που κάναμε κάντι αντίστοιχο στο Μόναχο(ειχε πρόγραμμα εννοώ, αλλά δεν είχε βόρειους και νότι...εεεε ανατολικούς και δυτικούς ήθελα να πω), και ναι, είχε πλάκα, αλλά ήμουν μικρή. Τώρα φανταζομαι θα έχει πολύ γέλιο... Για να δούμε. Θα ανεβάσω και φωτό όταν γυρίσω
Go Ossis, go!(εντάξει, έκανα κατάχρηση των εικονιδίων, αλλά μου άρεσαν πολύ!)

 

[soudianos]

Σχόλια:
1ον. από τις 8μμ;;;;; τι θα κάνουμε τόσες ώρες μέχρι τα μεσάνυχτα! βλέπω βέβαια ότι θα έχουν παιχνίδια κλπ, αλλά τόσες ώρες;:xmas_confused:

Τίτα, μια φίλη μας Δανέζα εδώ όταν μας καλεί για ρεβεγιόν σπίτι της,
8 η ώρα μας θέλει να πάμε.

φαγητό, παιχνίδια, συζήτηση, και απαραιτήτως το αμύγδαλο με την κρέμα για τον τυχερό της χρονιάς. Θα το γνωρίζεις βέβαια.
και μετά το φαγητό σοκολατάκια και ποτό!!

 

[tita]

οχι, δεν το ξέρω αυτό με το αμύγδαλο. για πες...

 

[soudianos]

οχι, δεν το ξέρω αυτό με το αμύγδαλο. για πες...

Σε ένα είδος γλυκού που είναι σαν άσπρη κρέμα, βάζουν κομματάκια από άσπρα καθαρισμένα αμύγδαλα, και ένα ολόκληρο. Τα αμύγδαλα δεν ξεχωρίζουν από το όλο μίγμα. όταν έλθει η ώρα, συνήθως μετά το φαγητό,
σερβίρεται καθένας μόνος του, τρώει το γλυκό και αυτός που θα πετύχει το ολόκληρο αμύγδαλο στο στόμα του είναι ο τυχερός της χρονιάς και κάποιου δώρου π.χ. ένα κουτί σοκολατάκια. Πρέπει όμως να προσέχει μην το σπάσει με τα δόντια του. Επίσης μπορεί να το κρατήσει μυστικό και να αφήσει τους άλλους να ψάχνουν!! Έθιμο Δανίας, ίσως και άλλων χωρών εκεί κοντά.

 

[tita]

my preciouuus

Όλοι οι εργαζόμενοι του ινστιτούτου, δικαιούμασταν αν θέλαμε, δωρεάν μαθήματα γερμανικών. Μετά από κάποιους μήνες λοιπόν, και αφού η διάρκεια της ημέρας είχε αυξηθεί, αποφάσισα να τα παρακολουθήσω. Η καθηγήτρια αν και λίγο ψώνιο (συνέχεια μας έλεγε τι έκαναν αυτή και ο άντρας της), ήταν καλή στο μάθημα. Το κλίμα γενικώς ήταν ευχάριστο, και όλους μας, άσχετα με τις ηλικίες μας (από 23 έως 40), μας διακατείχε το σύνδρομο του μαθητή, ήτοι μιλούσαμε μεταξύ μας, κάναμε πλάκες, αντιγράφαμε κλπ.
Σε κάποιο μάθημα θυμάμαι λοιπόν, μας έβαλε η καθηγήτρια να περιγράψουμε στα γερμανικά το πείραμα στο οποίο εργαζόταν ο καθένας μας.
Αρχίζει η Ταϊλανδέζα και λέει για το δικό της. Συνεχίζει η Ισπανίδα για το δικό της, ο Τούρκος αρθρώνει λίγες λέξεις για το δικό του «εγώ δουλεύω στο CERN αλλά η εργασία μου είναι είτε πολύ σημαντική είτε άχρηστη τελείως. Θα δείξει σε τρεις μήνες» και τέλος λέει και ο Λευκορώσος:
«ωωω…εγώ..εγώ έχω το καλύτερο: δουλεύω στο CERN στο Χ πείραμα, και ο ανιχνευτής μου είναι πολύ όμορφος. Είναι φτιαγμένος και από διαμάντια! My precious…(με φωνή από την ταινία the lord of the rings)»

Γενικώς ο Λευκορώσος είχε πλάκα. Ήταν ο πιο ήσυχος, αλλά όταν έλεγε κάτι ήταν πολύ αστείος. Κοκκίνιζε κάθε φορά που μιλούσε και αυτό τον έκανε πιο αστείο. Μια άλλη φορά, κάναμε περιγραφές για εμφάνιση ανθρώπων κλπ. Και επειδή δεν πρόσεχε σε κάποια φάση, τον ρωτάει η καθηγήτρια:
-Εσένα Α πώς σου αρέσει να είναι η γυναίκα; Με μακριά ή με κοντά μαλλιά;
-Α, εγώ δεν έχω πρόβλημα! Όλες μου αρέσουν. Αρκεί να έχουν μαλλιά! Και…στήθος. Όλα τα άλλα δεν με απασχολούν. Λύνονται!

 

[tita]

Πρωί πρωί με την τσίμπλα στο μάτι, μπαίνω στο s-bahn για τη δουλειά. Ήταν η περίοδος που είχαν πρόβλημα τα τρένα, οπότε ήταν λίγο πήχτρα. Για μισή ώρα περίπου είμαι σχεδόν αγκαλιά με έναν Γερμανό, γεμάτο τατουάζ στο σώμα, ο οποίος με κοιτάζει λίγο περίεργα και έντονα. Μετά το Ostkreuz, κατεβαίνουν πολλοί, οπότε αδειάζει λίγο το βαγόνι και υπάρχουν κενές θέσεις. Αφού έχω ακόμα κανα 20λεπτο για να φτάσω, λέω ας καθήσω. Γυρνώ το κεφάλι προς τα πίσω, βλέπω θέση, και κάνω ένα βήμα προς τα εκεί. Ξαφνικά, ο Γερμανός με αρπάζει άγρια από το χέρι και εγώ τρομάζω και τον κοιτάζω περίεργα.
-Α, να καθήσεις θέλεις; Νόμιζα θα κατέβαινες. Συγγνώμη, συγγνώμη που σε τρόμαξα, αλλά πρέπει οπωσδήποτε να σε ρωτήσω κάτι: αυτό στο λαιμό σου πώς το έκανες;
Εγώ έχω κατατρομάξει, και δεν καταλαβαίνω το τελευταίο που με ρωτάει, μόνο βλέπω να πιάνει με το χέρι του το δικό του το λαιμό και τον ρωτάω
-I’m sorry?
-οh…sorry…this…in your neck…how did you do that?
Πάλι δεν καταλαβαίνω και μετά από λίγο μου λέει:
-αααα, κρέμεται, δεν το είδα!
Τι είχε γίνει; Φορούσα ένα κρεμαστό επίπεδο κοχύλι σκαλισμένο σε τριαντάφυλλο. Αλλά το είχα κρεμασμένο στο λαιμό με διαφανή αλυσιδίτσα, και αυτός έβλεπε μόνο το κογχύλι στο λαιμό μου να κρέμεται από το τίποτα. Και τόση ώρα που με κοιτούσε και με ξανακοιτούσε, προσπαθούσε να καταλάβει πώς τα κατάφερα να κρέμεται έτσι. Στην αρχή μου λέει το πέρασε για τατουάζ και του άρεσε, αλλά μετά το είδε που κουνιόταν και είχε καρφώσει τα μάτια του να δει πώς στο καλό το έκανα αυτό!