alma viajer@
Member
- Μηνύματα
- 35
- Likes
- 253
Περιεχόμενα
ΘΕΡΜΑ ΛΟΥΤΡΑ ΣΕΤΣΕΝΙ- ΠΛΑΤΕΙΑ ΗΡΩΩΝ- ΛΕΩΦΟΡΟΣ ΑΝΤΡΑΣΥ- ΚΡΟΥΑΖΙΕΡΑ ΔΟΥΝΑΒΗ
4η ΗΜΕΡΑ
Την επόμενη ημέρα σηκωθήκαμε νωρίς για να πάμε στα θερμά λουτρά Σετσένι. Για την ακρίβεια βρισκόμασταν εκεί στις 08.15 το πρωί.
Για να φτάσουμε τόσο νωρίς εκεί, προφανώς και πήραμε λεωφορείο. Ήθελα τόσο πολύ να πάμε και να έχουμε την εμπειρία των θερμών λουτρών. Χρυσό τον έκανα τον συνταξιδιώτη μου. Παίζει να έφαγε πολλή γκρίνια μέχρι εκείνη την στιγμή για αυτό το θέμα. Εκείνος δεν καιγόταν να πάει, δε θεωρούσε ότι θα είναι κάποια συναρπαστική εμπειρία και ότι λόγω πολυκοσμίας δε θα μπορούσαμε να ευχαριστηθούμε τίποτα. Για το τελευταίο επιχείρημα λοιπόν, πήγαμε και τόσο νωρίς. Μπορούσαμε και νωρίτερα, αλλά ήταν βάρβαρο και για εμάς. Είπαμε! Εισιτήρια βγάλαμε εκείνη την ώρα σε μηχάνημα, γιατί δεν ξέραμε από πριν αν θα πάμε και ποια ημέρα. Προφανώς, αν πάτε τόσο νωρίς, θα αγοράσετε τα φθηνότερα εισιτήρια που αφορούν την είσοδο μέχρι τις 9 το πρωί. Αν θέλετε καμπίνα πάρτε μία και ντυθείτε εναλλάξ. Δεν χρειάζεται να πληρώσετε και 2η εξτρά. Τώρα εγώ γιατί ενώ τα ήξερα όλα αυτά τα πλήρωσα κανονικά δεν ξέρω. 
Η μάλλον ξέρω…άκουγα εγώ γκρίνια από την ανάποδη…τουλάχιστον όλα τελείωσαν με το που μπήκαμε στην πισίνα…
Όταν βγήκαμε έξω από το κτίριο για να μπούμε στην πισίνα, αμέσως αισθανθήκαμε το κρύο στο πετσί μας… στο κρύο με τα μαγιό…πάθαμε μια συγκοπή να το πω;…ένα πατατράκ θα το πω. Στιγμιαίο τουλάχιστον. Γιατί μόλις μπήκαμε στην πισίνα τα πάντα άλλαξαν. Το νερό ήταν καυτό και ζέστανε το κορμάκι μας. Η αντίθεση του κρύου αέρα με το καυτό νερό ήταν όλα τα λεφτά. Και λόγω της αντίθεσης, η πισίνα άτμιζε. Τι χαλάρωση ήταν αυτή
…Πραγματικά ήταν φοβερή η αίσθηση και η χαλάρωση. Και όλα αυτά σε ένα πάρα πολύ ωραίο περιβάλλον. Το κτίριο που στεγάζονται τα λουτρά είναι πανέμορφο. Χαίρεσαι να το βλέπεις, ενώ απολαμβάνεις το λουτρό σου. Εκείνη την ώρα που πήγαμε ευτυχώς είχε ελάχιστο κόσμο, επομένως μπορέσαμε να απολαύσουμε στο έπακρο αυτή την εμπειρία. Η μία πισίνα είχε κάποια διαχωριστικά τμήματα. Αν έμπαινες σε κάποιο από αυτά, ανά τακτά χρονικά διαστήματα σε έπαιρνε το νερό και σε πήγαινε μόνο του γύρω γύρω σε όλο αυτό το κυκλικό διαχωριστικό τμήμα. Είχε πολλή πλάκα! Εξάλλου, δεν μπορείς να πας αντίθετα στο ρεύμα του νερού. Ακόμη, σε σημεία της πισίνας ανά περιόδους δημιουργούνταν κύματα; δεν ξέρω πως μπορώ να το περιγράψω, ενώ σε άλλα σημεία έπεφτε στην πισίνα το νερό με πίεση. Πραγματικά, όλος ο κόσμος έδειχνε να το απολαμβάνει. Προφανώς και δεν έλειπαν οι πολύ καλά προετοιμασμένοι. Υπήρχε κόσμος που είχε πάρει ειδικές αδιάβροχες θήκες για τα κινητά τηλέφωνα για να βγάλει φωτογραφίες. Εμείς τα κινητά δεν τα είχαμε πάρει καν μαζί μας στην πισίνα. Δεν θέλαμε να έχουμε το άγχος τους. Τα είχαμε αφήσει στην καμπίνα. Ωστόσο, βρήκα το θάρρος να βγω από την πισίνα και να πάρω και εγώ το κινητό λίγο πριν φύγουμε, όταν πια είχε αρχίσει να συρρέει κόσμος στα λουτρά. Έβγαλα τον περιβάλλοντα χώρο και κάποιες αναμνηστικές για εμάς και το γύρισα πίσω στη θέση του. Αν και αφού βγήκα από την πισίνα και σκουπίστηκα μετά από το πρώτο σοκ, το κρύο δεν μου έκανε πια αίσθηση. Προφανώς, παίζει ρόλο που δεν βρέξαμε το μαλλί μας. Πριν φύγουμε, κάναμε και μια περιήγηση και στις εσωτερικές πισίνες. Δεν βουτήξαμε σε καμία. Δεν μας έκανε καμία αίσθηση είναι η αλήθεια. Είχε και μια μυρωδιά. Υποθέτω λόγω των υδρατμών, της σύστασης του νερού και της κλεισούρας. Όσον αφορά την καθαριότητα των χώρων, εγώ τους βρήκα πεντακάθαρους. Και τους κοινόχρηστους χώρους του κτιρίου και τις καμπίνες και τα μπάνια. Ειδικά για τα τελευταία υπήρχε άνθρωπος που τα καθάριζε συνέχεια. Βέβαια σε αυτό ενδεχομένως παίζει ρόλο ότι πήγαμε πρωινές ώρες που ακόμα δεν είχε προλάβει να έρθει κόσμος. Στις ώρες αιχμής δεν μπορώ να ξέρω πως θα ήταν. Όσον αφορά την πισίνα, επίσης μου φάνηκε καθαρή, απλά στο πάτωμα κάποιες από τις σχάρες και τα σιφώνια ήταν σκουριασμένα. Γενικά, η όλη εμπειρία για μένα ήταν απίστευτη. Διασκεδάσαμε, χαρήκαμε, χαλαρώσαμε. Άξιζαν τα χρήματα που δώσαμε. Αν είχαμε αντίστοιχα λουτρά στην Ελλάδα θα ήμουν συχνή επισκέπτρια. Όσον αφορά τον συνταξιδιώτη μου, αν και δεν θέλησε να πει πολλά μετά από την αρνητική του στάση, του άρεσαν τα λουτρά. Αν μέναμε κι άλλο όμως, θα του χαλούσε την εμπειρία. Σε αυτό είχε δίκιο. Η αλήθεια είναι ότι θα τα ευχαριστηθείτε χωρίς πολύ κόσμο, για αυτό αν μπορείτε μην πάτε ώρα αιχμής.
Βγήκαμε από τα λουτρά εμφανώς χαλαρωμένοι. Νομίζω ότι αυτή η χαλάρωση με έκανε νωχελική και βαριά…δεν μπορούσα να πάρω τα πόδια μου όλη μέρα…προφανώς και τα πήρα, αλλά νομίζω δυσκολεύτηκα αρκετά. Τα λουτρά Σετσένι βρίσκονταν στο κύριο πάρκο της πόλης. Ε, κάναμε βόλτα στο πάρκο στο οποίο βρίσκονταν πάρα πολλά πράγματα. Χαζέψαμε και από κοντά το BalloonFly. Υπήρχε αερόστατο που ανεβοκατέβαινε για όποιον ήθελε μια πολύ μικρή ελεγχόμενη πτήση. Το χαζεύαμε από πριν στα λουτρά, το είδαμε και από πιο κοντά. Έπειτα, κάναμε βόλτα γύρω από μια λίμνη, είδαμε την οικία της Ουγγρικής Μουσικής και το κάστρο Βαϊνταχουνιάντ που στέγαζε και κάποια μουσεία. Ωραίο κάστρο. Ωστόσο, μείναμε να το θαυμάζουμε απέξω. Όταν περάσαμε την πύλη του, αντικρύσαμε μια υπαίθρια χριστουγεννιάτικη αγορά με πάγκους με φαγώσιμα, μίνι λούνα παρκ και ένα τεράαααστιο παγοδρόμιο. Μεγαλύτερη πίστα δεν είχα ξαναδεί. Κάναμε βόλτα στην αγορά, αμφιταλαντευόμενοι αν θα πάρουμε τίποτα γιατί οι τιμές ήταν πολύ αλμυρές. Το κλασικό λάνγκος στον Άγιο Στέφανο το είχα πάρει 7 ευρώ.. Στην αγορά αυτή είπα να πάρω ένα με πιπεριές και κοτόπουλο…16 ευρώ. Οκ…Χορταστικό δε λέω.. Δεν χρειάζεται να φας όλη την ημέρα. Δεν το πήρα όμως. Βέβαια, αν σκεφτούμε ότι εκεί τα κυρίως πιάτα στα εστιατόρια είναι αρκετά πιο ακριβά, αναλογικά κοστίζουν και τα street food. Σταθήκαμε να χαζέψουμε τους πατινέρ. Πόσο ήθελα να φορέσω και εγώ τα παγοπέδιλα! Ήταν ιδανική πίστα για πατινάζ. Αλλά δεν είχα δοκιμάσει ποτέ. Ούτε ο συνταξιδιώτης μου. Ο φόβος μην φάμε καμιά γλίστρα και τρέχουμε σε νοσοκομεία σε ξένη χώρα δεν μας άφησε να δοκιμάσουμε. Κάποια στιγμή θα το δοκιμάσουμε το σπορ στα εγχώρια εδάφη. Δεν είναι καλό να έχουμε απωθημένα…
Συνεχίσαμε το δρόμο μας για την πλατεία των Ηρώων. Μια τεράστια πλατεία με το μνημείο της Χιλιετίας και διάσημα αγάλματα που περιβάλλεται από ένα σωρό μουσεία όπως το Μουσείο Καλών Τεχνών και την Πινακοθήκη Τέχνης της Βουδαπέστης. Πραγματικά εντυπωσιακή πλατεία. Βγάλαμε ένα σωρό φωτογραφίες. Καμία καλή. Ο ήλιος έπεφτε στα μάτια μας και δεν μπορούσαμε να δούμε τίποτα. Ηλιόλουστη ημέρα. Μόνο οι φωτογραφίες από το Κάστρο της Βούδας είναι με μουντάδα. Ρώτησα αν θα πηγαίναμε στο Μουσείο Καλών Τεχνών. Έλαβα αρνητική απάντηση και έτσι συνεχίσαμε το δρόμο μας για την Λεωφόρο Αντράσυ. Η λεωφόρος αυτή συνδέει την πλατεία Ηρώων με την πλατεία Ελισάβετ και σε αυτή βρίσκονται ίσως τα πιο όμορφα κτίρια της Πέστης, καθώς στεγάζονται σημαντικά κτίρια της πόλης όπως η Όπερα της Ουγγαρίας, διοικητικά κτίρια, μουσεία, πρεσβείες κλπ. Η Λεωφόρος αυτή είναι αρκετά μεγάλη. Χαρήκαμε τη βόλτα μας και χαζέψαμε τα όμορφα κτίρια. Περάσαμε και από το Σπίτι του Τρόμου. Είχαμε σκοπό να μπούμε. Ωστόσο, διαβάσαμε ότι η επεξήγηση των εκθεμάτων δεν ήταν στα αγγλικά, ενώ και κάποιες κριτικές για το μουσείο και τα εκθέματα έκαναν τον συνταξιδιώτη μου να μη θέλει να το επισκεφτεί τελικά. Συνεχίσαμε την πορεία μας, περάσαμε το επιβλητικό κτίριο της Όπερας, ώσπου καταλήξαμε στην πλατεία Ελισάβετ. Είχε μεσημεριάσει. Πεινούσαμε. Αν δεν τρώγαμε κάτι άμεσα, θα έπρεπε να φάμε μετά τις 18.00 το απόγευμα. Έτσι, αποφασίσαμε να πάμε στο Retek Bisztro που μας το είχε προτείνει μια φίλη που είχε επισκεφτεί την πόλη. Το μαγαζί ήταν μικρό, αλλά πολύ όμορφο. Μας είπαν ότι για να κάτσουμε θα έπρεπε να φάμε μέσα σε συγκεκριμένο χρονικό διάστημα λόγω κράτησης. Δεν ξέρω αν ίσχυε. Ωστόσο, με το που άδειαζε ένα τραπέζι, σχεδόν αμέσως γέμιζε πάλι. Στο συγκεκριμένο μαγαζί φάγαμε το ωραιότερο μας γεύμα σε αυτό το ταξίδι.
Με γεμάτα στομάχια και έχοντας ξεκουραστεί κάναμε βόλτα στην νυχτερινή πια Βουδαπέστη. Βγάλαμε φωτογραφίες έξω από το Κοινοβούλιο και περπατήσαμε παραλιακά. Είχαμε συζητήσει το ενδεχόμενο να κάνουμε κρουαζιέρα στο Δούναβη. Έψαξα τις προηγούμενες ημέρες εταιρείες για αυτό το σκοπό. Δεν πρόλαβα τα πιο φθηνά εισιτήρια τα οποία κυμαίνονταν στα 12 ευρώ αν θυμάμαι καλά στο getyourguide. Οι περισσότερες εταιρείες κοστολογούσαν τις κρουαζιέρες στα 15-20 ευρώ με ποτό ή και ηχητικό οδηγό και το ποσό ανέβαινε αναλόγως των παροχών. Ωστόσο, τυχαία τις προηγούμενες ημέρες είχα δει σε κάποια προβλήτα κάποια δρομολόγια ενός πλοίου. Στην ουσία θα το χαρακτήριζα ως hop on-hop off πλοιάριο. Ανήκε στην BKV Riverboat Service. Εκείνη την ώρα, λίγο πριν τις 17.00 περνούσαμε από την προβλήτα κοντά στο Κοινοβούλιο από όπου ξεκινούσε το πλοιάριο. Πληρώσαμε ούτε 5 ευρώ και κάναμε μια πολύ ωραία βαρκάδα στο Δούναβη. Χωρίς ποτό βέβαια έτσι. Το πλοίο αν και μεγάλο δεν είχε πολύ κόσμο. Κάτσαμε πάνω και έξω μαζί με κάποιες παρέες και οικογένειες. Το κρύο θέριζε και πολύ σύντομα μείναμε μόνοι μας με κανά δυο άτομα ακόμα. Θαυμάσαμε και τη Βούδα και την Πέστη και βγάλαμε πολύ ωραίες λήψεις και το φωτισμένο Κοινοβούλιο. Δεν γυρίσαμε πίσω στην προβλήτα κοντά στο Κοινοβούλιο, αλλά κατεβήκαμε στη γέφυρα της Ελισάβετ. Βγαίνοντας είδαμε ουρές από κόσμο να περιμένει σε διπλανές προβλήτες για να κάνει κρουαζιέρα στο Δούναβη. Μιλάμε για τρελές ουρές από κόσμο. Το αντίτιμο για αυτές κανά 20 ευρω. Δεν νομίζω ότι εκτός από το ποτό, είδαν κάτι διαφορετικό. Οι ηχητικές ξεναγήσεις δεν γνωρίζω αν έχουν να δώσουν κάτι. Για κάποιον που δε θέλει να πληρώσει πολλά χρήματα σε κρουαζιέρα, νομίζω ότι είναι μια πολύ καλή λύση. Πήραμε το δρόμο της επιστροφής για ξεκούραση στο κατάλυμά μας. Θα βγαίναμε το βράδυ για το τελευταίο μας ποτό στην πόλη.
Δεν ξέραμε που να πάμε για ποτό. Δεν είχαμε δει κάτι που να μας αρέσει. Σκεφτόμαστε να πάμε σε κάποια ταράτσα, αλλά δεν ξέρω γιατί δεν πήγαμε. Αποφασίσαμε να πάμε σε κάποιο από τα μαγαζιά που υπήρχαν πάνω σε πλοιάριο στις όχθες του Δούναβη, στο Igloo winterworld by boatonic. Τα τραπέζια ήταν λες και ήταν μέσα σε igloo.Νομίζαμε ότι κάθε igloo θα είχε μόνο ένα τραπέζι. Προφανώς και είχε περισσότερα. Νομίζω ότι σαν μαγαζί είναι πιο εντυπωσιακό όταν το βλέπεις από μακριά παρά όταν κάθεσαι σε αυτό. Θα έλεγα ότι απόλαυσα το τελευταίο αυτό βράδυ, αλλά κάτι τέτοιο δεν συνέβη. Μέσα στο igloo κάθισαν σε διπλανό τραπέζι και δύο Ελληνίδες. Όπως είπα και πριν παντού Έλληνες. Το πρόβλημα είναι ότι δεν ήταν καθόλου διακριτικές, μιλούσαν φωναχτά και χαλούσαν οποιαδήποτε ατμόσφαιρα. Η μία κάτι μου θύμισε. Έσπασα το κεφάλι μου να δω από που την ξέρω. Ήταν παίχτρια σε κάποιο ριάλιτι για την ανάδειξη της νέας γενιάς παρουσιαστών. Τέλος πάντων…Ήπιαμε τα ποτά μας και κάναμε μια τελευταία βόλτα στην νυχτερινή Βουδαπέστη.
4η ΗΜΕΡΑ
Την επόμενη ημέρα σηκωθήκαμε νωρίς για να πάμε στα θερμά λουτρά Σετσένι. Για την ακρίβεια βρισκόμασταν εκεί στις 08.15 το πρωί.
Για να φτάσουμε τόσο νωρίς εκεί, προφανώς και πήραμε λεωφορείο. Ήθελα τόσο πολύ να πάμε και να έχουμε την εμπειρία των θερμών λουτρών. Χρυσό τον έκανα τον συνταξιδιώτη μου. Παίζει να έφαγε πολλή γκρίνια μέχρι εκείνη την στιγμή για αυτό το θέμα. Εκείνος δεν καιγόταν να πάει, δε θεωρούσε ότι θα είναι κάποια συναρπαστική εμπειρία και ότι λόγω πολυκοσμίας δε θα μπορούσαμε να ευχαριστηθούμε τίποτα. Για το τελευταίο επιχείρημα λοιπόν, πήγαμε και τόσο νωρίς. Μπορούσαμε και νωρίτερα, αλλά ήταν βάρβαρο και για εμάς. Είπαμε! Εισιτήρια βγάλαμε εκείνη την ώρα σε μηχάνημα, γιατί δεν ξέραμε από πριν αν θα πάμε και ποια ημέρα. Προφανώς, αν πάτε τόσο νωρίς, θα αγοράσετε τα φθηνότερα εισιτήρια που αφορούν την είσοδο μέχρι τις 9 το πρωί. Αν θέλετε καμπίνα πάρτε μία και ντυθείτε εναλλάξ. Δεν χρειάζεται να πληρώσετε και 2η εξτρά. Τώρα εγώ γιατί ενώ τα ήξερα όλα αυτά τα πλήρωσα κανονικά δεν ξέρω. Η μάλλον ξέρω…άκουγα εγώ γκρίνια από την ανάποδη…τουλάχιστον όλα τελείωσαν με το που μπήκαμε στην πισίνα…Όταν βγήκαμε έξω από το κτίριο για να μπούμε στην πισίνα, αμέσως αισθανθήκαμε το κρύο στο πετσί μας… στο κρύο με τα μαγιό…πάθαμε μια συγκοπή να το πω;…ένα πατατράκ θα το πω.
Στιγμιαίο τουλάχιστον. Γιατί μόλις μπήκαμε στην πισίνα τα πάντα άλλαξαν. Το νερό ήταν καυτό και ζέστανε το κορμάκι μας. Η αντίθεση του κρύου αέρα με το καυτό νερό ήταν όλα τα λεφτά. Και λόγω της αντίθεσης, η πισίνα άτμιζε. Τι χαλάρωση ήταν αυτή…Πραγματικά ήταν φοβερή η αίσθηση και η χαλάρωση. Και όλα αυτά σε ένα πάρα πολύ ωραίο περιβάλλον. Το κτίριο που στεγάζονται τα λουτρά είναι πανέμορφο. Χαίρεσαι να το βλέπεις, ενώ απολαμβάνεις το λουτρό σου. Εκείνη την ώρα που πήγαμε ευτυχώς είχε ελάχιστο κόσμο, επομένως μπορέσαμε να απολαύσουμε στο έπακρο αυτή την εμπειρία. Η μία πισίνα είχε κάποια διαχωριστικά τμήματα. Αν έμπαινες σε κάποιο από αυτά, ανά τακτά χρονικά διαστήματα σε έπαιρνε το νερό και σε πήγαινε μόνο του γύρω γύρω σε όλο αυτό το κυκλικό διαχωριστικό τμήμα. Είχε πολλή πλάκα! Εξάλλου, δεν μπορείς να πας αντίθετα στο ρεύμα του νερού. Ακόμη, σε σημεία της πισίνας ανά περιόδους δημιουργούνταν κύματα; δεν ξέρω πως μπορώ να το περιγράψω, ενώ σε άλλα σημεία έπεφτε στην πισίνα το νερό με πίεση. Πραγματικά, όλος ο κόσμος έδειχνε να το απολαμβάνει. Προφανώς και δεν έλειπαν οι πολύ καλά προετοιμασμένοι. Υπήρχε κόσμος που είχε πάρει ειδικές αδιάβροχες θήκες για τα κινητά τηλέφωνα για να βγάλει φωτογραφίες. Εμείς τα κινητά δεν τα είχαμε πάρει καν μαζί μας στην πισίνα. Δεν θέλαμε να έχουμε το άγχος τους. Τα είχαμε αφήσει στην καμπίνα. Ωστόσο, βρήκα το θάρρος να βγω από την πισίνα και να πάρω και εγώ το κινητό λίγο πριν φύγουμε, όταν πια είχε αρχίσει να συρρέει κόσμος στα λουτρά. Έβγαλα τον περιβάλλοντα χώρο και κάποιες αναμνηστικές για εμάς και το γύρισα πίσω στη θέση του. Αν και αφού βγήκα από την πισίνα και σκουπίστηκα μετά από το πρώτο σοκ, το κρύο δεν μου έκανε πια αίσθηση. Προφανώς, παίζει ρόλο που δεν βρέξαμε το μαλλί μας. Πριν φύγουμε, κάναμε και μια περιήγηση και στις εσωτερικές πισίνες. Δεν βουτήξαμε σε καμία. Δεν μας έκανε καμία αίσθηση είναι η αλήθεια. Είχε και μια μυρωδιά. Υποθέτω λόγω των υδρατμών, της σύστασης του νερού και της κλεισούρας. Όσον αφορά την καθαριότητα των χώρων, εγώ τους βρήκα πεντακάθαρους. Και τους κοινόχρηστους χώρους του κτιρίου και τις καμπίνες και τα μπάνια. Ειδικά για τα τελευταία υπήρχε άνθρωπος που τα καθάριζε συνέχεια. Βέβαια σε αυτό ενδεχομένως παίζει ρόλο ότι πήγαμε πρωινές ώρες που ακόμα δεν είχε προλάβει να έρθει κόσμος. Στις ώρες αιχμής δεν μπορώ να ξέρω πως θα ήταν. Όσον αφορά την πισίνα, επίσης μου φάνηκε καθαρή, απλά στο πάτωμα κάποιες από τις σχάρες και τα σιφώνια ήταν σκουριασμένα. Γενικά, η όλη εμπειρία για μένα ήταν απίστευτη. Διασκεδάσαμε, χαρήκαμε, χαλαρώσαμε. Άξιζαν τα χρήματα που δώσαμε. Αν είχαμε αντίστοιχα λουτρά στην Ελλάδα θα ήμουν συχνή επισκέπτρια. Όσον αφορά τον συνταξιδιώτη μου, αν και δεν θέλησε να πει πολλά μετά από την αρνητική του στάση, του άρεσαν τα λουτρά. Αν μέναμε κι άλλο όμως, θα του χαλούσε την εμπειρία. Σε αυτό είχε δίκιο. Η αλήθεια είναι ότι θα τα ευχαριστηθείτε χωρίς πολύ κόσμο, για αυτό αν μπορείτε μην πάτε ώρα αιχμής.
Βγήκαμε από τα λουτρά εμφανώς χαλαρωμένοι. Νομίζω ότι αυτή η χαλάρωση με έκανε νωχελική και βαριά…δεν μπορούσα να πάρω τα πόδια μου όλη μέρα…προφανώς και τα πήρα, αλλά νομίζω δυσκολεύτηκα αρκετά. Τα λουτρά Σετσένι βρίσκονταν στο κύριο πάρκο της πόλης. Ε, κάναμε βόλτα στο πάρκο στο οποίο βρίσκονταν πάρα πολλά πράγματα. Χαζέψαμε και από κοντά το BalloonFly. Υπήρχε αερόστατο που ανεβοκατέβαινε για όποιον ήθελε μια πολύ μικρή ελεγχόμενη πτήση. Το χαζεύαμε από πριν στα λουτρά, το είδαμε και από πιο κοντά. Έπειτα, κάναμε βόλτα γύρω από μια λίμνη, είδαμε την οικία της Ουγγρικής Μουσικής και το κάστρο Βαϊνταχουνιάντ που στέγαζε και κάποια μουσεία. Ωραίο κάστρο. Ωστόσο, μείναμε να το θαυμάζουμε απέξω. Όταν περάσαμε την πύλη του, αντικρύσαμε μια υπαίθρια χριστουγεννιάτικη αγορά με πάγκους με φαγώσιμα, μίνι λούνα παρκ και ένα τεράαααστιο παγοδρόμιο. Μεγαλύτερη πίστα δεν είχα ξαναδεί. Κάναμε βόλτα στην αγορά, αμφιταλαντευόμενοι αν θα πάρουμε τίποτα γιατί οι τιμές ήταν πολύ αλμυρές. Το κλασικό λάνγκος στον Άγιο Στέφανο το είχα πάρει 7 ευρώ.. Στην αγορά αυτή είπα να πάρω ένα με πιπεριές και κοτόπουλο…16 ευρώ. Οκ…Χορταστικό δε λέω.. Δεν χρειάζεται να φας όλη την ημέρα. Δεν το πήρα όμως. Βέβαια, αν σκεφτούμε ότι εκεί τα κυρίως πιάτα στα εστιατόρια είναι αρκετά πιο ακριβά, αναλογικά κοστίζουν και τα street food. Σταθήκαμε να χαζέψουμε τους πατινέρ. Πόσο ήθελα να φορέσω και εγώ τα παγοπέδιλα! Ήταν ιδανική πίστα για πατινάζ. Αλλά δεν είχα δοκιμάσει ποτέ. Ούτε ο συνταξιδιώτης μου. Ο φόβος μην φάμε καμιά γλίστρα και τρέχουμε σε νοσοκομεία σε ξένη χώρα δεν μας άφησε να δοκιμάσουμε. Κάποια στιγμή θα το δοκιμάσουμε το σπορ στα εγχώρια εδάφη. Δεν είναι καλό να έχουμε απωθημένα…
Συνεχίσαμε το δρόμο μας για την πλατεία των Ηρώων. Μια τεράστια πλατεία με το μνημείο της Χιλιετίας και διάσημα αγάλματα που περιβάλλεται από ένα σωρό μουσεία όπως το Μουσείο Καλών Τεχνών και την Πινακοθήκη Τέχνης της Βουδαπέστης. Πραγματικά εντυπωσιακή πλατεία. Βγάλαμε ένα σωρό φωτογραφίες. Καμία καλή. Ο ήλιος έπεφτε στα μάτια μας και δεν μπορούσαμε να δούμε τίποτα. Ηλιόλουστη ημέρα. Μόνο οι φωτογραφίες από το Κάστρο της Βούδας είναι με μουντάδα. Ρώτησα αν θα πηγαίναμε στο Μουσείο Καλών Τεχνών. Έλαβα αρνητική απάντηση και έτσι συνεχίσαμε το δρόμο μας για την Λεωφόρο Αντράσυ. Η λεωφόρος αυτή συνδέει την πλατεία Ηρώων με την πλατεία Ελισάβετ και σε αυτή βρίσκονται ίσως τα πιο όμορφα κτίρια της Πέστης, καθώς στεγάζονται σημαντικά κτίρια της πόλης όπως η Όπερα της Ουγγαρίας, διοικητικά κτίρια, μουσεία, πρεσβείες κλπ. Η Λεωφόρος αυτή είναι αρκετά μεγάλη. Χαρήκαμε τη βόλτα μας και χαζέψαμε τα όμορφα κτίρια. Περάσαμε και από το Σπίτι του Τρόμου. Είχαμε σκοπό να μπούμε. Ωστόσο, διαβάσαμε ότι η επεξήγηση των εκθεμάτων δεν ήταν στα αγγλικά, ενώ και κάποιες κριτικές για το μουσείο και τα εκθέματα έκαναν τον συνταξιδιώτη μου να μη θέλει να το επισκεφτεί τελικά. Συνεχίσαμε την πορεία μας, περάσαμε το επιβλητικό κτίριο της Όπερας, ώσπου καταλήξαμε στην πλατεία Ελισάβετ. Είχε μεσημεριάσει. Πεινούσαμε. Αν δεν τρώγαμε κάτι άμεσα, θα έπρεπε να φάμε μετά τις 18.00 το απόγευμα. Έτσι, αποφασίσαμε να πάμε στο Retek Bisztro που μας το είχε προτείνει μια φίλη που είχε επισκεφτεί την πόλη. Το μαγαζί ήταν μικρό, αλλά πολύ όμορφο. Μας είπαν ότι για να κάτσουμε θα έπρεπε να φάμε μέσα σε συγκεκριμένο χρονικό διάστημα λόγω κράτησης. Δεν ξέρω αν ίσχυε. Ωστόσο, με το που άδειαζε ένα τραπέζι, σχεδόν αμέσως γέμιζε πάλι. Στο συγκεκριμένο μαγαζί φάγαμε το ωραιότερο μας γεύμα σε αυτό το ταξίδι.
Με γεμάτα στομάχια και έχοντας ξεκουραστεί κάναμε βόλτα στην νυχτερινή πια Βουδαπέστη. Βγάλαμε φωτογραφίες έξω από το Κοινοβούλιο και περπατήσαμε παραλιακά. Είχαμε συζητήσει το ενδεχόμενο να κάνουμε κρουαζιέρα στο Δούναβη. Έψαξα τις προηγούμενες ημέρες εταιρείες για αυτό το σκοπό. Δεν πρόλαβα τα πιο φθηνά εισιτήρια τα οποία κυμαίνονταν στα 12 ευρώ αν θυμάμαι καλά στο getyourguide. Οι περισσότερες εταιρείες κοστολογούσαν τις κρουαζιέρες στα 15-20 ευρώ με ποτό ή και ηχητικό οδηγό και το ποσό ανέβαινε αναλόγως των παροχών. Ωστόσο, τυχαία τις προηγούμενες ημέρες είχα δει σε κάποια προβλήτα κάποια δρομολόγια ενός πλοίου. Στην ουσία θα το χαρακτήριζα ως hop on-hop off πλοιάριο. Ανήκε στην BKV Riverboat Service. Εκείνη την ώρα, λίγο πριν τις 17.00 περνούσαμε από την προβλήτα κοντά στο Κοινοβούλιο από όπου ξεκινούσε το πλοιάριο. Πληρώσαμε ούτε 5 ευρώ και κάναμε μια πολύ ωραία βαρκάδα στο Δούναβη. Χωρίς ποτό βέβαια έτσι. Το πλοίο αν και μεγάλο δεν είχε πολύ κόσμο. Κάτσαμε πάνω και έξω μαζί με κάποιες παρέες και οικογένειες. Το κρύο θέριζε και πολύ σύντομα μείναμε μόνοι μας με κανά δυο άτομα ακόμα. Θαυμάσαμε και τη Βούδα και την Πέστη και βγάλαμε πολύ ωραίες λήψεις και το φωτισμένο Κοινοβούλιο. Δεν γυρίσαμε πίσω στην προβλήτα κοντά στο Κοινοβούλιο, αλλά κατεβήκαμε στη γέφυρα της Ελισάβετ. Βγαίνοντας είδαμε ουρές από κόσμο να περιμένει σε διπλανές προβλήτες για να κάνει κρουαζιέρα στο Δούναβη. Μιλάμε για τρελές ουρές από κόσμο. Το αντίτιμο για αυτές κανά 20 ευρω. Δεν νομίζω ότι εκτός από το ποτό, είδαν κάτι διαφορετικό. Οι ηχητικές ξεναγήσεις δεν γνωρίζω αν έχουν να δώσουν κάτι. Για κάποιον που δε θέλει να πληρώσει πολλά χρήματα σε κρουαζιέρα, νομίζω ότι είναι μια πολύ καλή λύση. Πήραμε το δρόμο της επιστροφής για ξεκούραση στο κατάλυμά μας. Θα βγαίναμε το βράδυ για το τελευταίο μας ποτό στην πόλη.
Δεν ξέραμε που να πάμε για ποτό. Δεν είχαμε δει κάτι που να μας αρέσει. Σκεφτόμαστε να πάμε σε κάποια ταράτσα, αλλά δεν ξέρω γιατί δεν πήγαμε. Αποφασίσαμε να πάμε σε κάποιο από τα μαγαζιά που υπήρχαν πάνω σε πλοιάριο στις όχθες του Δούναβη, στο Igloo winterworld by boatonic. Τα τραπέζια ήταν λες και ήταν μέσα σε igloo.Νομίζαμε ότι κάθε igloo θα είχε μόνο ένα τραπέζι. Προφανώς και είχε περισσότερα. Νομίζω ότι σαν μαγαζί είναι πιο εντυπωσιακό όταν το βλέπεις από μακριά παρά όταν κάθεσαι σε αυτό. Θα έλεγα ότι απόλαυσα το τελευταίο αυτό βράδυ, αλλά κάτι τέτοιο δεν συνέβη. Μέσα στο igloo κάθισαν σε διπλανό τραπέζι και δύο Ελληνίδες. Όπως είπα και πριν παντού Έλληνες. Το πρόβλημα είναι ότι δεν ήταν καθόλου διακριτικές, μιλούσαν φωναχτά και χαλούσαν οποιαδήποτε ατμόσφαιρα. Η μία κάτι μου θύμισε. Έσπασα το κεφάλι μου να δω από που την ξέρω. Ήταν παίχτρια σε κάποιο ριάλιτι για την ανάδειξη της νέας γενιάς παρουσιαστών. Τέλος πάντων…Ήπιαμε τα ποτά μας και κάναμε μια τελευταία βόλτα στην νυχτερινή Βουδαπέστη.
Last edited by a moderator:
Μαγευτικές εικόνες. Στην κορυφή του λόφου, η Citadella, το φρούριο και το άγαλμα δεν μπορούσαν να προσεγγιστούν λόγω έργων…οπότε πήραμε τις ανάσες μας, απολαύσαμε τη θέα, βγάλαμε τις φωτογραφίες μας και αρχίσαμε να κατεβαίνουμε το λόφο. Κατεβήκαμε από την πλευρά των θερμών λουτρών Gellert και διασχίσαμε την πράσινη γέφυρα της Ελευθερίας. Κάναμε στάση για τουαλέτα στην κλειστή αγορά της πόλης δίνοντας τον οβολό μας. 1 ευρώ η επίσκεψη και πήραμε τις ανάσες μας. Μετά από τόσο περπάτημα μας είχε ανοίξει η όρεξη.
Αφού πέρασε κανά μισάωρο μήπως και φανεί κανείς, χτυπήσαμε ένα κουδούνι που είχε εκεί. Τι κουδούνι… σωστός συναγερμός! Ξεσήκωσε όλο το κτίριο…Έτσι, μετά από λίγο ξεπρόβαλε αλαφιασμένος ο συμπαθής Κινέζος, ο οποίος μας ζήτησε συγγνώμη. Δεν ξέρω για ποιο λόγο, αλλά κατά λάθος είχε αλλάξει εκείνος τους κωδικούς. Μετά από αυτή την αναστάτωση πήγαμε επιτέλους να ξεκουραστούμε.
