Klair
Member
- Μηνύματα
- 2.369
- Likes
- 28.749
- Ταξίδι-Όνειρο
- Υπερσιβηρικός
Σε ευχαριστώ. Χαίρομαι πολύ που με την αφήγηση και τις φωτογραφίες μου καταφέρνω να σας μεταφέρω νοερά στην πανέμορφη Βουδαπέστη. Θα βάλω τα δυνατά μου και για τη συνέχεια!
Ουγγαρία Βολτάροντας...κατεψυγμένοι στην πόλη με τα τρία ονόματα, διασχίζοντας τις γέφυρες του Duna ποταμού!!
- Thread starter Klair
- Ημερομηνία δημιουργίας
lovetravel
Member
- Μηνύματα
- 71
- Likes
- 13
- Επόμενο Ταξίδι
- Νίσυρος , Κως , Κάλυμνος
Υπεροχη ιστορια , αλλα αυτο που μου εκανε εντυπωση ειναι η θετικη ενεργεια που σας χαρακτηριζει! Το πιστευω και εγω χρειαζεται να τα βλεπουμε ολα απο τη θετικη τους πλευρα,παντα υπαρχει!
Προκειται να παμε και εμεις Βουδαπεστη 14 με 19 Μαρτιου.Σκεφτομαστε επισης και λουτρα.Εσεις πηγατε; Επισης τα εστιατορια τα ειχατε βρει απο πριν;
Προκειται να παμε και εμεις Βουδαπεστη 14 με 19 Μαρτιου.Σκεφτομαστε επισης και λουτρα.Εσεις πηγατε; Επισης τα εστιατορια τα ειχατε βρει απο πριν;
Klair
Member
- Μηνύματα
- 2.369
- Likes
- 28.749
- Ταξίδι-Όνειρο
- Υπερσιβηρικός
Σε ευχαριστώ πολύ για το όμορφο σχόλιο!
Γενικά στη ζωή μου προσπαθώ να αντιμετωπίζω τις διάφορες καταστάσεις όσο πιο θετικά μπορώ, αλλά στα ταξίδια πραγματικά γίνομαι άλλος άνθρωπος. Ένας από τους πολλούς λόγους που οι άνθρωποι ταξιδεύουν είναι και η διαφυγή από τις δύσκολες καταστάσεις της καθημερινότητας οπότε καλό είναι να αφήνουμε πίσω τις γκρίνιες και να κοιτάμε να απολαύσουμε αυτές τις λίγες μέρες που έχουμε στη διάθεσή μας με καλή ενέργεια και θετικότητα.
Τα εστιατόρια ναι τα είχαμε επιλέξει από πριν. Στη συνέχεια θα αναφερθώ και σε άλλα αξιόλογα μαγαζιά. Δεν είχαμε κάνει κρατήσεις, απλά δεν συναντήσαμε σε κανένα από αυτά πρόβλημα αναμονής. Αντιθέτως παντού υπήρχαν διαθέσιμα τραπέζια. Βέβαια δεν ξέρω αν παίζει ρόλο ότι εμείς ταξιδέψαμε καθημερινές μέρες και όχι ΠΣΚ και ότι συνήθως τρώγαμε μεταξύ 5 με 7 το απόγευμα και όχι βράδυ π.χ 9 η ώρα που τρώει ο περισσότερος κόσμος.
Για τα λουτρά θα πάρεις απάντηση στο επόμενο κεφάλαιο....Για να έχει και λίγο σασπένς η ιστορία μου.
Last edited:
vasiliss
Member
- Μηνύματα
- 965
- Likes
- 8.816
- Επόμενο Ταξίδι
- ;;;
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ρωσία -Ισλανδία - Περού
Πολύ όμορφη αναλυτική ιστορία και φωτογραφίες. Αν και έχουν γραφτεί δεκάδες ιστορίες για τη Βουδαπέστη, τελικά η ματιά του καθενός είναι διαφορετική και αξίζει να υπάρχει στο φόρουμ.
Μου έκανε εντύπωση η άνεση με την οποία χρησιμοποιούσατε τα ΜΜΜ. Είχατε κάποιον χάρτη γι' αυτά και γενικά είναι εύκολη η χρήση και ο συνδυασμός τους; ( Έπεται ταξίδι το καλοκαίρι!)
Μου έκανε εντύπωση η άνεση με την οποία χρησιμοποιούσατε τα ΜΜΜ. Είχατε κάποιον χάρτη γι' αυτά και γενικά είναι εύκολη η χρήση και ο συνδυασμός τους; ( Έπεται ταξίδι το καλοκαίρι!)
Klair
Member
- Μηνύματα
- 2.369
- Likes
- 28.749
- Ταξίδι-Όνειρο
- Υπερσιβηρικός
Σε ευχαριστώ πολύ @vasiliss. Σίγουρα κάθε ταξιδιώτης βιώνει με το δικό του τρόπο αυτά που του προσφέρει ο κάθε προορισμός. Συμφωνώ και εγώ ότι πρέπει να υπάρχουν όλες οι απόψεις και οι γνώμες στο φόρουμ, γιατί μόνο έτσι γινόμαστε πιο έμπειροι και πιο σοφοί.
Για τις μετακινήσεις μας χρησιμοποιούσαμε google maps στο κινητό, το οποίο μας έδινε όλες τις δυνατές επιλογές για τα μέσα μεταφοράς (στάσεις, ώρες, δρομολόγια, είδος μέσου, συνδυασμό μέσων, καλύτερη διαδρομή, λιγότερο περπάτημα, νυχτερινά δρομολόγια). Θέλει λίγη εξοικείωση και έτσι είσαι ήσυχος ότι δεν πρόκειται να χαθείς ή να κάνεις λάθος με τις συγκοινωνίες. Η Βουδαπέστη διαθέτει άριστο δίκτυο συγκοινωνιών που καλύπτει όλα τα σημεία της πόλης χωρίς ιδιαίτερες δυσκολίες.
Καλή οργάνωση για το καλοκαιρινό σου ταξίδι και καλά να περάσετε.
Dina Z
Member
- Μηνύματα
- 1.376
- Likes
- 4.402
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ονειρεύομαι ... γενικώς!
Η συνδεση σας στο ιντερνετ ηταν απο τον παροχο που εχετε στην Ελλαδα η αγορασατε καποια καρτα εκει;
Klair
Member
- Μηνύματα
- 2.369
- Likes
- 28.749
- Ταξίδι-Όνειρο
- Υπερσιβηρικός
Από τον πάροχο από Ελλάδα.
Viaggi
Member
- Μηνύματα
- 1.248
- Likes
- 7.014
Οι φωτογραφίες σου μου κίνησαν το ενδιαφέρον να διαβάσω την ιστορία σου. Εντυπωσιακά και τα δύο!
Klair
Member
- Μηνύματα
- 2.369
- Likes
- 28.749
- Ταξίδι-Όνειρο
- Υπερσιβηρικός
Ευχαριστώ πολύ @Viaggi . Εντυπωσιακότερη βέβαια η Βουδαπέστη που μας πρόσφερε πολύ υλικό για φωτογραφίες και συναισθήματα.
Klair
Member
- Μηνύματα
- 2.369
- Likes
- 28.749
- Ταξίδι-Όνειρο
- Υπερσιβηρικός
Τετάρτη 11/1/2017
Ο καιρός πάλι μας έκανε το χατήρι. Ξημέρωσε μια παγωμένη αλλά ηλιόλουστη μέρα, μ΄ έναν καταγάλανο ουρανό. Ό,τι έπρεπε για βόλτα στην πλατεία Ηρώων και το πάρκο Városliget, για να δούμε κάστρα, λουτρά, παγωμένες λίμνες, λεωφόρους με πανάκριβα μαγαζιά και ενδιαφέροντα κτίρια!
Από τη Vörösmarty tér η κίτρινη γραμμή του metro, μετά από 7 στάσεις μας οδήγησε στην Hősök tere, δηλαδή ακριβώς στην αρχή της διάσημης πλατείας Ηρώων. Στο κέντρο δεσπόζει το Μνημείο Χιλιετίας, το οποίο έγινε προς τιμήν των ηρώων της Ουγγρικής ιστορίας και χτίστηκε για τον εορτασμό της επετείου χιλίων χρόνων από την κατάκτηση των Μαγυάρων. Το μνημείο αποτελείται από αγάλματα διάσημων ανδρών της Ουγγρικής Ιστορίας (βασιλιάδων, κυβερνητών αλλά και του Στεφάνου). Στο κέντρο υψώνεται η Στήλη της Χιλιετίας, ύψους 36m, με το άγαλμα του Αρχαγγέλου Γαβριήλ στην κορυφή. Στη βάση υπάρχει μια ακόμη σειρά αγαλμάτων που τιμούν τους 7 πολέμαρχους των Ουγγρικών φυλών. Μπροστά από τη Στήλη είναι το Μνημείο των Εθνικών Ηρώων, προς τιμήν των άγνωστων στρατιωτών που πολέμησαν για τη χώρα.
Δύο από τα πιο σημαντικά μουσεία της πόλης, Καλών Τεχνών και Μοντέρνας Τέχνης, πλαισιώνουν την πλατεία
Μετά την πλατεία βρίσκεται το μεγάλο πάρκο της πόλης. Διασχίσαμε τη γέφυρα της οδού Kós Károly sétány και πριν φτάσουμε στην είσοδο του Κάστρου, συναντήσαμε ένα πολύ μεγάλο παγοδρόμιο, το οποίο ήταν γεμάτο κόσμο όλων των ηλικιών. Οι θαμώνες διασκέδαζαν κάνοντας φυσικά πατινάζ, επιδεικνύοντας ο καθένας με τον τρόπο του και το στυλ του, τις χορευτικές του ικανότητες στον πάγο.
Τους χαζέψαμε για λίγο, αλλά το επιβλητικό Vajdahunyad Castle είχε ήδη αρχίσει να με μαγνητίζει! Δε θέλω και πολύ άλλωστε, αφού τα κάστρα ασκούν πάντα μια ιδιαίτερη γοητεία πάνω μου και η εξερεύνησή τους αποτελεί αγαπημένο μου σπορ σε όλα μου τα ταξίδια.
Μόλις περάσαμε την Πύλη εισόδου, είδαμε ένα βέλος το οποίο έδειχνε αριστερά και μια πινακίδα έγραφε: Terrace 1€. Είδα και εγώ ταράτσα και ενθουσιάστηκα. Πάμε, πάμε να ανέβουμε!
Μπήκαμε σε ένα δωμάτιο με ταμείο, κόψαμε τα εισιτήρια και η υπάλληλος μας έδειξε τις σκάλες ανόδου στην “ταράτσα”. Τελικά δεν ήταν τίποτα το ιδιαίτερο ή εντυπωσιακό η άνοδος σε αυτό το σημείο. Βγάλαμε μερικές φωτογραφίες και κατεβήκαμε.
Η ταράτσα είναι ο χώρος με τα κόκκινα τούβλα πάνω από την Πύλη.
Το Κάστρο συνδυάζει γοτθικό και μπαρόκ στυλ και στεγάζει το Μουσείο Γεωργίας.
Λίγα βήματα πιο πέρα συναντήσαμε μια καντίνα με διάφορες λιχουδιές και κοντοσταθήκαμε συζητώντας τί να διαλέξουμε για να δοκιμάσουμε. Τότε προς μεγάλη μας έκπληξη ο πωλητής, μας απηύθυνε τον λόγο σε άριστα Ελληνικά, με σωστή άρθρωση και προφορά:
-“Αυτό έχει γέμιση τυρί και κοστίζει 450 Ft.”
-“Αυτό έχει μήλο και κανέλα και κοστίζει επίσης 450 Ft.”
-“Το νερό κοστίζει 350 Ft., αυτά που διαλέξατε κάνουν σύνολο 800 Ft.”
Τότε απορημένη τον ρώτησα: “ Έχεις ζήσει στην Ελλάδα?” για να πάρω την απάντηση: “ Όχι, δε γνωρίζω Ελληνικά, αλλά έχω μάθει αυτά τα λίγα για να εξηγώ στους πελάτες μου τα προϊόντα μου. Εδώ είναι τουριστικό μέρος και πρέπει να ξέρω”.
Η καντίνα είναι αριστερά με την τέντα.
Όσο πιο πολύ προχωρούσαμε, τόσο πιο πολύ εντυπωσιακό και επιβλητικό γινόταν το Κάστρο, αφού το δάσος που το περιβάλλει, δεν κατόρθωνε μέσα στη χειμωνιάτικη γύμνια του, να κλέψει έστω και λίγη από την αίγλη του, αντιθέτως ισχυροποιούσε την κυριαρχία του στο τοπίο.
Περνώντας απέναντι τον δρόμο Kós Károly sétány που διατρέχει το δάσος, βρεθήκαμε στο άλλο τμήμα της λίμνης με τις πάπιες, τις χήνες, τους γλάρους και τα περιστέρια και καθίσαμε για λίγη ξεκούραση σ’ ένα παγκάκι, ταΐζοντας με σπόρους τα πουλιά, που αγοράσαμε από ένα αυτόματο μηχάνημα.
Στο βάθος διακρίναμε ένα μεγάλο κίτρινο κτίριο το οποίο δεν ήταν άλλο από τα διάσημα λουτρά Széchenyi Thermal Bath. Το κτίριο έχει δύο εισόδους: η κεντρική είναι από την οδό Állatkerti körút και η δεύτερη είναι στην πλευρά του πάρκου, 150m από τον σταθμό του metro Széchenyi fürdő.
Από την οργάνωση ακόμα του ταξιδιού, το κολύμπι στις ιαματικές θερμές πισίνες των λουτρών δεν ήταν ενταγμένο στο πρόγραμμά μας. Βέβαια είχα πάρει μαγιό μαζί μας μήπως και αλλάζαμε γνώμη φτάνοντας εκεί, βλέποντας από κοντά το περιβάλλον και τις εγκαταστάσεις, αλλά τελικά δεν έγινε το κλικ που θα μας οδηγούσε στα ζεστά νερά που πολλοί τα επισκέπτονται φανατικά χειμώνα-καλοκαίρι.
Μπήκαμε μέσα στο εντυπωσιακό ομολογουμένως κτίριο και από τις δύο εισόδους του, ξεκλέψαμε κάποιες φωτογραφίες του χώρου και του κόσμου που κολυμπούσε στα καυτά νερά από τα παράθυρα και φύγαμε παίρνοντας το metro για τον επόμενο προορισμό μας, την πλατεία Oktogon, ένα πολύβουο κεντρικότατο σημείο της πόλης.
Από εδώ ξεκίνησε ένας περίπατος στον δημοφιλέστερο δρόμο της Πέστης, την λεωφόρο Andrássy με κατεύθυνση προς την Όπερα. Στη λεωφόρο βρίσκονται τα πιο ακριβά και πλούσια σπίτια της πόλης, καθώς και πολυτελή καταστήματα, γι’ αυτό και παρομοιάζεται με τα Ηλύσια Πεδία του Παρισιού. Έχει μήκος 2,5 km και από το 2002 αποτελεί μνημείο της UNESCO, κάτω δε από τη λεωφόρο κινείται η κίτρινη γραμμή του metro. Απολαμβάνοντας τη διαδρομή φτάσαμε έξω από την Κρατική Όπερα, το κτίριο που χτίστηκε το 1884 με σκοπό να ανταγωνιστεί τις όπερες άλλων μεγάλων πόλεων, όπως του Παρισιού ή της Βιέννης. Είναι έργο του Ούγγρου αρχιτέκτονα Michael Ybl και η κεντρική της αίθουσα είναι στολισμένη με έναν πολυέλαιο βάρους 9 τόνων. Το Βασιλικό θεωρείο είναι διακοσμημένο με γλυπτά που συμβολίζουν τις τέσσερις φωνές τις όπερας: άλτο, σοπράνο, μπάσο, τενόρο. Έχει φιλοξενήσει μέχρι σήμερα πολλούς από τους διασημότερους συνθέτες.
Έχοντας ολοκληρώσει την εξερεύνηση ενός μεγάλου κομματιού της πόλης αποφασίσαμε σε αυτό το σημείο να πάρουμε το metro και να κατέβουμε στην Deák Ferenc tér για να ρίξουμε μια ματιά στην στοά Gozsdu Udvar στην οδό Király utca. Έτσι θα βρισκόμασταν μόλις λίγα μέτρα περπάτημα από το Vintage Garden, το εστιατόριο που είχαμε επιλέξει για το σημερινό μας γεύμα. Αυτή η στοά συγκεντρώνει πλήθος bistro, bar και φαγάδικων και εδώ χτυπά ο νυχτερινός παλμός διασκέδασης της πόλης. Πάνω από την κλειστή αυτή στοά υπάρχουν διαμερίσματα τα οποία λειτουργούν ως ξενοδοχεία για τους επισκέπτες.
Δεν περιμέναμε φυσικά να δούμε πλήθος κόσμου να διασκεδάζει αυτήν την ώρα, απλά θα παίρναμε μια ιδέα στο φως της μέρας και θα επιστρέφαμε εδώ, αργά το βράδυ της ίδιας μέρας, για να δούμε πώς διασκεδάζουν οι Ούγγροι. Μπήκαμε από την είσοδο της οδού Király utca, διασχίσαμε όλη τη στοά, βγήκαμε στην οδό Dob utca από την άλλη έξοδο και κατευθυνθήκαμε προς το εστιατόριο που θα τρώγαμε, στον αριθμό 21.
Το Vintage Garden θα το χαρακτήριζα ρομαντικό μέρος, με λευκά έπιπλα και λιτή διακόσμηση με βάση το λευκό. Καθίσαμε σε έναν κλειστό χώρο που το καλοκαίρι προφανώς ανοίγει στην οροφή και λειτουργεί σαν αυλή-κήπος. Πάντως ήταν ζεστά και διέθετε λευκές κουβερτούλες για όποιον ήθελε να σκεπαστεί, αλλά δε χρειάστηκαν. Παραγγείλαμε σαλάτα Ceasar’s με κοτόπουλο, πάπια με λαχανικά,
κοτόπουλο με μήλο, πουρέ κολοκύθας και σάλτσα μελιού και ένα ακόμη πιάτο με κοτόπουλο φιλέτο με λαχανικά.
Ήταν όλα πολύ καλά, ίσως η πάπια ήταν ένα ιδιαίτερο πιάτο με λίγο βαριά γεύση αλλά γενικά το φαγητό μας ικανοποίησε όλους. Μαζί με μπίρα και αναψυκτικά ο λογαριασμός ήρθε 13820 Ft., δηλαδή σχεδόν 50€.
Τον καφέ μας αποφασίσαμε να τον πιούμε στο διάσημο παλάτι-ξενοδοχείο New York, πριν όμως καταλήξουμε εκεί, είχαμε κάτι ακόμα στο πρόγραμμα. Μια επίσκεψη σε ένα πολύ ιδιαίτερο μαγαζί, το SUGAR στην οδό Paulay Ede utca γύρω στα 650m από το Vintage Garden. Η χαρά του μικρού αλλά και του μεγάλου παιδιού συγκεντρωμένη σε αυτόν εδώ τον χώρο.
Οι τιμές ήταν τσιμπημένες αρκετά για δεδομένα Βουδαπέστης, έτσι αρκεστήκαμε σε λίγα δωράκια για φίλους και αποχωρήσαμε.
Και τώρα σειρά είχε το New York café. Περισσότερο μας ενδιέφερε το γεγονός να δούμε αυτό το παλάτι-κόσμημα της πόλης, παρά ο καφές. Ανοίξαμε τη βαριά πόρτα του κτιρίου και μπήκαμε μέσα. Ένας δίμετρος πορτιέρης μας καλωσόρισε και ένας άλλος υπάλληλος μας οδήγησε κατ’ ευθείαν στο τραπέζι μας. Ούτε ουρές, ούτε αναμονές, ούτε τίποτα από αυτά που είχα διαβάσει δε συνέβαινε!
Παραγγείλαμε 2 τσάγια και έναν καφέ, ενώ τα μάτια μας γύριζαν γύρω-γύρω (διακριτικά), αποτυπώνοντας το μεγαλείο, την πολυτέλεια και την αρχοντιά αυτού του παλατιού.
Καλύτερη εικόνα όμως των διαφόρων αιθουσών αποκομίσαμε, όταν για να επισκεφθούμε την τουαλέτα, διασχίσαμε ένα αρκετά μεγάλο μέρος του χώρου και ιδού τα όσα είδαμε:
Είχε πλέον νυχτώσει για τα καλά όταν σηκωθήκαμε να φύγουμε από το New York. Η συνέχεια προέβλεπε ολιγόωρη ξεκούραση και μετά βραδινή έξοδο για μπαρότσαρκα στη Βουδαπέστη. Πρώτα θα περνούσαμε από τη στοά Gozsdu Udvar και μετά θα καταλήγαμε στο Szimpla Kert.
Περπατήσαμε μέχρι τον πλησιέστερο σταθμό του metro Blaha Lujza. Κατεβήκαμε τις σκάλες και εδώ ήταν η πρώτη φορά που είδαμε μαζεμένους 15-20 άστεγους να έχουν στρώσει τις κουβέρτες τους σε διάφορα σημεία του σταθμού, προσπαθώντας να απαγκιάσουν από το δριμύ ψύχος. Μπήκαμε στον συρμό με προορισμό το σπίτι μας, αλλά φτάνοντας στη στάση Deák Ferenc μου ήρθε άλλη ιδέα:
-“ Δε συνεχίζουμε μέχρι τον επόμενο σταθμό Batthyány tér να δούμε το Κοινοβούλιο και σε βραδινή version? Δεν το έχουμε φωτογραφίσει βράδυ”.
-“ Ε ναι, τέλεια ιδέα. Δε θα έχουμε την ευκαιρία να έρθουμε προς τα εδώ άλλο βράδυ και συνεχίσαμε...”
Κάναμε και τη βόλτα μας στην πλατεία, φωτογραφίσαμε την Αγία Άννα
και στη συνέχεια μπήκαμε σε αυτό το υπέροχο κτίριο, στο ισόγειο του οποίου λειτουργεί super market για μερικές προμήθειες.
Έτσι ολοκληρώνοντας πλέον τον κύκλο ημερήσιων και βραδινών λήψεων του Κοινοβουλίου από το καταλληλότερο σημείο της πόλης, πήραμε τον δρόμο της επιστροφής. Φτάνοντας στην πλατεία Széchenyi István tér δεν μπορέσαμε να αντισταθούμε στην ομορφιά της γέφυρας των Αλυσίδων και της αφιερώσαμε για ακόμη μια φορά λίγο χρόνο.
Το 1836 ο κόμης István Széchenyi ανέθεσε στον William Tierney Clark και στον Adam Clark να χτίσουν την πρώτη γέφυρα που θα ένωνε τη Βούδα με την Πέστη. Ο William είχε σχεδιάσει ήδη 2 κρεμαστές γέφυρες πάνω από τον Τάμεση στο Λονδίνο. Η μια από αυτές αποτέλεσε τη βάση για το σχέδιο της γέφυρας της Βουδαπέστης. Έχει μήκος 375m και πλάτος 16m και εγκαινιάστηκε στις 20/11/1849. Ο Adam έσκαψε ένα τούνελ 350m κάτω από τον λόφο του Κάστρου για να ενώσει το κέντρο της Βούδας με τη γέφυρα.
Έκτοτε πυροδοτήθηκε μια οικονομική αναγέννηση που θα οδηγούσε στον χρυσό αιώνα της πόλης. Το 1889 οι κάτοικοι διαδήλωσαν πάνω στη γέφυρα για την ελευθερία και την ανεξαρτησία και η γέφυρα έγινε το σύμβολο της Ουγγρικής ελευθερίας. Καταστράφηκε κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά ξαναφτιάχτηκε το 1949. Προσφέρει μοναδική θέα προς τον Δούναβη με όλες του τις γέφυρες και προς τα ωραιότερα σημεία ολόκληρης της Βουδαπέστης.
Επιστρέψαμε στο διαμέρισμα για μπανάκι και ξεκούραση μέχρι να έρθει η ώρα για τη βραδινή μας εξόρμηση στα μπαράκια της πόλης. Βγάλαμε και τη διαδρομή που θα ακολουθούσαμε: θα αρχίζαμε από τη στοά Gozsdu, θα κάναμε πέρασμα από την Εβραϊκή Συναγωγή και τέλος θα καταλήγαμε στο Szimpla Kert.
Κατά τις 21:30 ξεκινήσαμε ως συνήθως διαδικασία ντυσίματος και λίγο αργότερα χρησιμοποιώντας το metro φτάσαμε στην είσοδο της στοάς. Η βραδινή εικόνα ήταν φυσικά εντελώς διαφορετική από τη μεσημεριανή. Τα πρώτα bistro ήταν κατάμεστα από κόσμο, ο οποίος καθόταν σε κάποιους εξωτερικούς προστατευμένους με νάυλον χώρους, προφανώς για να μπορεί να καπνίζει. Πολλοί ήταν κουκουλωμένοι με κουβέρτες και κάθονταν γύρω από μικρά τραπεζάκια πίνοντας το ποτό τους. Πάντως δεν άκουγες εκκωφαντικές μπερδεμένες μουσικές να φτάνουν έξω από τα μαγαζιά και να διαταράσσουν την ηρεμία των υπολοίπων ενοίκων της στοάς. Όσο προχωρούσαμε προς το βάθος, ο κόσμος ήταν λιγότερος και κάποια μπαράκια εντελώς άδεια.
Είχα διαβάσει πολλά κολακευτικά σχόλια για αυτό το μέρος: ότι εδώ χτυπάει η καρδιά της νυχτερινής διασκέδασης της πόλης και ότι η στοά κατακλύζεται από πλήθος κόσμου που διασκεδάζει μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες, αλλά εμείς δεν εισπράξαμε αυτόν τον παλμό, τη ζωντάνια και το κέφι. Βέβαια υπάρχει εξήγηση κατά τη γνώμη μου γι’ αυτό: 1ον) Ήταν χειμώνας και ο κόσμος ήταν κλεισμένος μέσα. Σίγουρα την άνοιξη ή το καλοκαίρι η εικόνα θα είναι τελείως διαφορετική και 2ον) Ήταν μια καθημερινή Τετάρτη με -10 βαθμούς και όχι ΣΚ που πάλι μπορεί τα πράγματα να ήταν διαφορετικά. Αν κάποιος που διαβάζει την ιστορία μου έχει βρεθεί εκεί κάποια άλλη εποχή, ας μας πει την εμπειρία του.
Βγήκαμε από τη στοά και κατευθυνθήκαμε προς τη μεγαλύτερη Εβραϊκή Συναγωγή της Ευρώπης και δεύτερη στον κόσμο, για να δούμε το επιβλητικό κτίριο. Εσωτερικά αποτελείται από τρεις μεγάλους διαδρόμους με καθίσματα, για τουλάχιστον 3.000 άτομα. Είναι χτισμένη με χρωματιστά τούβλα και έντονα οριεντάλ στοιχεία. Δίπλα βρίσκεται και το Εβραϊκό Μουσείο με πολλά ιστορικά και θρησκευτικά αντικείμενα.
Συνεχίσαμε να περπατάμε την Dohány utca και μόλις συναντήσαμε την Kazinczy utca στρίψαμε πηγαίνοντας προς το Szimpla Kert. Σε όλη αυτήν τη διαδρομή των 500 περίπου μέτρων δε συναντήσαμε ψυχή. Οι δρόμοι ήταν εντελώς έρημοι. Περπατώντας την Kazinczy utca περάσαμε έξω και από άλλα μπαράκια όπως: το Illegál Pub & Club και το Yellow Zebra Bar τα οποία είχαν κόσμο.
Έξω από το Szimpla Kert υπήρχαν δύο τύποι οι οποίοι έκαναν σωματικό έλεγχο μη τυχόν και περάσεις ποτά μέσα στο μπαρ. Εμένα δε με άγγιξαν φυσικά, αλλά τους άντρες τους έψαξαν.
Πολλά είχαν διαβάσει τα μάτια μου και είχαν ακούσει τα αυτιά μου για αυτόν τον ιδιαίτερο χώρο που μόλις μπήκαμε!
Όμως ποτέ δεν περίμενα να εντυπωσιαστώ και να συγκλονιστώ σε τέτοιον βαθμό! Από την πρώτη κιόλας στιγμή ερωτεύτηκα αυτό το παράξενο ruin bar της Βουδαπέστης. Δε θυμάμαι να έχω βρεθεί ξανά στη ζωή μου σε παρόμοιο μαγαζί.
Ο χώρος είναι διώροφος με πολλά δωμάτια, τα οποία είναι διακοσμημένα με ό,τι λογής αντικείμενο μπορεί να βάλει ο νους και η φαντασία σου. Είμαι σίγουρη ότι τα περισσότερα τα έχουν μαζέψει από τις χωματερές της πόλης. Τόσα πολλά διαφορετικά και αντιφατικά μεταξύ τους αντικείμενα συγκεντρωμένα σε ένα διώροφο σπίτι. Ζούσα ξαφνικά σε έναν χώρο που μόνο σε ταινία επιστημονικής φαντασίας θα μπορούσα να δω! Νόμιζα πως μόλις προχωρήσω στην επόμενη αίθουσα θα πεταχτεί μπροστά μου η σερβιτόρα με τα 3 στήθη να μου πάρει παραγγελία. Γύρισα όλο το bar 2 φορές, από πάνω μέχρι κάτω, από τη μια άκρη, μέχρι την άλλη. Δε με ένοιαζε ούτε τι μουσική παίζει, ούτε τι ποτά σερβίρει το κάθε bar, το μόνο που ήθελα να κάνω για το υπόλοιπο της βραδιάς ήταν να τριγυρίζω, χαζεύοντας τα χιλιάδες αντικείμενα της διακόσμησης και τα graffiti του μαγαζιού και θα το έκανα και 3η και 4η φορά, αλλά οι δικοί μου είχαν πάρει ήδη τα ποτά τους και είχαν αράξει σε μια γωνιά, οπότε μαζεύτηκα και εγώ.
Υπήρχε άλλο bar για κρασιά, άλλο για μπίρες, άλλο για ποτά! Στον πάνω όροφο υπήρχε δωμάτιο και για φαγητό, burger μπορούσες να φας. Το ποτήρι το κρασί έκανε 500 Ft. (1.60€) και σε χρέωναν άλλα 500 Ft. σαν εγγύηση, για το κολωνάτο ποτήρι, το οποίο επέστρεφες παίρνοντας πίσω τα χρήματά σου. Η Corona έκανε 1200 Ft. (4€). Μπορούσες να πάρεις και ναργιλέ όπως έκανε μια παρέα νεαρών αγοριών και κοριτσιών δίπλα μας και μοσχομύριζε μήλο όλο το δωμάτιο. Και τώρα από τον ενθουσιασμό μου που τα ξαναθυμήθηκα θα σας βομβαρδίσω με άπειρες φωτογραφίες για να πάρετε μια μικρή γεύση!
Η νύχτα είχε προχωρήσει πολύ όταν βγήκαμε στους παγωμένους δρόμους της πόλης για να επιστρέψουμε στο διαμέρισμα. Η πρόγνωση του καιρού έδινε χιονόπτωση μετά τις 2:30 με 3:00. Και πράγματι ήρθε πάλι το χιόνι συνεπές στο ραντεβού του. Ο άντρας μου και ο γιoς μου φόρεσαν όλον τον βαρύ ρουχισμό και ξαναβγήκαν στους δρόμους, μεσ’ την άγρια νύχτα. Εγώ βαρέθηκα να ξαναντυθώ και έμεινα στον καναπέ να τους περιμένω. Θα έβλεπα τις φωτογραφίες μόλις επέστρεφαν, χωμένη κάτω από το ζεστό πάπλωμα!
Ο καιρός πάλι μας έκανε το χατήρι. Ξημέρωσε μια παγωμένη αλλά ηλιόλουστη μέρα, μ΄ έναν καταγάλανο ουρανό. Ό,τι έπρεπε για βόλτα στην πλατεία Ηρώων και το πάρκο Városliget, για να δούμε κάστρα, λουτρά, παγωμένες λίμνες, λεωφόρους με πανάκριβα μαγαζιά και ενδιαφέροντα κτίρια!
Από τη Vörösmarty tér η κίτρινη γραμμή του metro, μετά από 7 στάσεις μας οδήγησε στην Hősök tere, δηλαδή ακριβώς στην αρχή της διάσημης πλατείας Ηρώων. Στο κέντρο δεσπόζει το Μνημείο Χιλιετίας, το οποίο έγινε προς τιμήν των ηρώων της Ουγγρικής ιστορίας και χτίστηκε για τον εορτασμό της επετείου χιλίων χρόνων από την κατάκτηση των Μαγυάρων. Το μνημείο αποτελείται από αγάλματα διάσημων ανδρών της Ουγγρικής Ιστορίας (βασιλιάδων, κυβερνητών αλλά και του Στεφάνου). Στο κέντρο υψώνεται η Στήλη της Χιλιετίας, ύψους 36m, με το άγαλμα του Αρχαγγέλου Γαβριήλ στην κορυφή. Στη βάση υπάρχει μια ακόμη σειρά αγαλμάτων που τιμούν τους 7 πολέμαρχους των Ουγγρικών φυλών. Μπροστά από τη Στήλη είναι το Μνημείο των Εθνικών Ηρώων, προς τιμήν των άγνωστων στρατιωτών που πολέμησαν για τη χώρα.
Δύο από τα πιο σημαντικά μουσεία της πόλης, Καλών Τεχνών και Μοντέρνας Τέχνης, πλαισιώνουν την πλατεία
Μετά την πλατεία βρίσκεται το μεγάλο πάρκο της πόλης. Διασχίσαμε τη γέφυρα της οδού Kós Károly sétány και πριν φτάσουμε στην είσοδο του Κάστρου, συναντήσαμε ένα πολύ μεγάλο παγοδρόμιο, το οποίο ήταν γεμάτο κόσμο όλων των ηλικιών. Οι θαμώνες διασκέδαζαν κάνοντας φυσικά πατινάζ, επιδεικνύοντας ο καθένας με τον τρόπο του και το στυλ του, τις χορευτικές του ικανότητες στον πάγο.
Τους χαζέψαμε για λίγο, αλλά το επιβλητικό Vajdahunyad Castle είχε ήδη αρχίσει να με μαγνητίζει! Δε θέλω και πολύ άλλωστε, αφού τα κάστρα ασκούν πάντα μια ιδιαίτερη γοητεία πάνω μου και η εξερεύνησή τους αποτελεί αγαπημένο μου σπορ σε όλα μου τα ταξίδια.
Μόλις περάσαμε την Πύλη εισόδου, είδαμε ένα βέλος το οποίο έδειχνε αριστερά και μια πινακίδα έγραφε: Terrace 1€. Είδα και εγώ ταράτσα και ενθουσιάστηκα. Πάμε, πάμε να ανέβουμε!
Μπήκαμε σε ένα δωμάτιο με ταμείο, κόψαμε τα εισιτήρια και η υπάλληλος μας έδειξε τις σκάλες ανόδου στην “ταράτσα”. Τελικά δεν ήταν τίποτα το ιδιαίτερο ή εντυπωσιακό η άνοδος σε αυτό το σημείο. Βγάλαμε μερικές φωτογραφίες και κατεβήκαμε.
Η ταράτσα είναι ο χώρος με τα κόκκινα τούβλα πάνω από την Πύλη.
Το Κάστρο συνδυάζει γοτθικό και μπαρόκ στυλ και στεγάζει το Μουσείο Γεωργίας.
Λίγα βήματα πιο πέρα συναντήσαμε μια καντίνα με διάφορες λιχουδιές και κοντοσταθήκαμε συζητώντας τί να διαλέξουμε για να δοκιμάσουμε. Τότε προς μεγάλη μας έκπληξη ο πωλητής, μας απηύθυνε τον λόγο σε άριστα Ελληνικά, με σωστή άρθρωση και προφορά:
-“Αυτό έχει γέμιση τυρί και κοστίζει 450 Ft.”
-“Αυτό έχει μήλο και κανέλα και κοστίζει επίσης 450 Ft.”
-“Το νερό κοστίζει 350 Ft., αυτά που διαλέξατε κάνουν σύνολο 800 Ft.”
Τότε απορημένη τον ρώτησα: “ Έχεις ζήσει στην Ελλάδα?” για να πάρω την απάντηση: “ Όχι, δε γνωρίζω Ελληνικά, αλλά έχω μάθει αυτά τα λίγα για να εξηγώ στους πελάτες μου τα προϊόντα μου. Εδώ είναι τουριστικό μέρος και πρέπει να ξέρω”.
Η καντίνα είναι αριστερά με την τέντα.
Όσο πιο πολύ προχωρούσαμε, τόσο πιο πολύ εντυπωσιακό και επιβλητικό γινόταν το Κάστρο, αφού το δάσος που το περιβάλλει, δεν κατόρθωνε μέσα στη χειμωνιάτικη γύμνια του, να κλέψει έστω και λίγη από την αίγλη του, αντιθέτως ισχυροποιούσε την κυριαρχία του στο τοπίο.
Περνώντας απέναντι τον δρόμο Kós Károly sétány που διατρέχει το δάσος, βρεθήκαμε στο άλλο τμήμα της λίμνης με τις πάπιες, τις χήνες, τους γλάρους και τα περιστέρια και καθίσαμε για λίγη ξεκούραση σ’ ένα παγκάκι, ταΐζοντας με σπόρους τα πουλιά, που αγοράσαμε από ένα αυτόματο μηχάνημα.
Στο βάθος διακρίναμε ένα μεγάλο κίτρινο κτίριο το οποίο δεν ήταν άλλο από τα διάσημα λουτρά Széchenyi Thermal Bath. Το κτίριο έχει δύο εισόδους: η κεντρική είναι από την οδό Állatkerti körút και η δεύτερη είναι στην πλευρά του πάρκου, 150m από τον σταθμό του metro Széchenyi fürdő.
Από την οργάνωση ακόμα του ταξιδιού, το κολύμπι στις ιαματικές θερμές πισίνες των λουτρών δεν ήταν ενταγμένο στο πρόγραμμά μας. Βέβαια είχα πάρει μαγιό μαζί μας μήπως και αλλάζαμε γνώμη φτάνοντας εκεί, βλέποντας από κοντά το περιβάλλον και τις εγκαταστάσεις, αλλά τελικά δεν έγινε το κλικ που θα μας οδηγούσε στα ζεστά νερά που πολλοί τα επισκέπτονται φανατικά χειμώνα-καλοκαίρι.
Μπήκαμε μέσα στο εντυπωσιακό ομολογουμένως κτίριο και από τις δύο εισόδους του, ξεκλέψαμε κάποιες φωτογραφίες του χώρου και του κόσμου που κολυμπούσε στα καυτά νερά από τα παράθυρα και φύγαμε παίρνοντας το metro για τον επόμενο προορισμό μας, την πλατεία Oktogon, ένα πολύβουο κεντρικότατο σημείο της πόλης.
Από εδώ ξεκίνησε ένας περίπατος στον δημοφιλέστερο δρόμο της Πέστης, την λεωφόρο Andrássy με κατεύθυνση προς την Όπερα. Στη λεωφόρο βρίσκονται τα πιο ακριβά και πλούσια σπίτια της πόλης, καθώς και πολυτελή καταστήματα, γι’ αυτό και παρομοιάζεται με τα Ηλύσια Πεδία του Παρισιού. Έχει μήκος 2,5 km και από το 2002 αποτελεί μνημείο της UNESCO, κάτω δε από τη λεωφόρο κινείται η κίτρινη γραμμή του metro. Απολαμβάνοντας τη διαδρομή φτάσαμε έξω από την Κρατική Όπερα, το κτίριο που χτίστηκε το 1884 με σκοπό να ανταγωνιστεί τις όπερες άλλων μεγάλων πόλεων, όπως του Παρισιού ή της Βιέννης. Είναι έργο του Ούγγρου αρχιτέκτονα Michael Ybl και η κεντρική της αίθουσα είναι στολισμένη με έναν πολυέλαιο βάρους 9 τόνων. Το Βασιλικό θεωρείο είναι διακοσμημένο με γλυπτά που συμβολίζουν τις τέσσερις φωνές τις όπερας: άλτο, σοπράνο, μπάσο, τενόρο. Έχει φιλοξενήσει μέχρι σήμερα πολλούς από τους διασημότερους συνθέτες.
Έχοντας ολοκληρώσει την εξερεύνηση ενός μεγάλου κομματιού της πόλης αποφασίσαμε σε αυτό το σημείο να πάρουμε το metro και να κατέβουμε στην Deák Ferenc tér για να ρίξουμε μια ματιά στην στοά Gozsdu Udvar στην οδό Király utca. Έτσι θα βρισκόμασταν μόλις λίγα μέτρα περπάτημα από το Vintage Garden, το εστιατόριο που είχαμε επιλέξει για το σημερινό μας γεύμα. Αυτή η στοά συγκεντρώνει πλήθος bistro, bar και φαγάδικων και εδώ χτυπά ο νυχτερινός παλμός διασκέδασης της πόλης. Πάνω από την κλειστή αυτή στοά υπάρχουν διαμερίσματα τα οποία λειτουργούν ως ξενοδοχεία για τους επισκέπτες.
Δεν περιμέναμε φυσικά να δούμε πλήθος κόσμου να διασκεδάζει αυτήν την ώρα, απλά θα παίρναμε μια ιδέα στο φως της μέρας και θα επιστρέφαμε εδώ, αργά το βράδυ της ίδιας μέρας, για να δούμε πώς διασκεδάζουν οι Ούγγροι. Μπήκαμε από την είσοδο της οδού Király utca, διασχίσαμε όλη τη στοά, βγήκαμε στην οδό Dob utca από την άλλη έξοδο και κατευθυνθήκαμε προς το εστιατόριο που θα τρώγαμε, στον αριθμό 21.
Το Vintage Garden θα το χαρακτήριζα ρομαντικό μέρος, με λευκά έπιπλα και λιτή διακόσμηση με βάση το λευκό. Καθίσαμε σε έναν κλειστό χώρο που το καλοκαίρι προφανώς ανοίγει στην οροφή και λειτουργεί σαν αυλή-κήπος. Πάντως ήταν ζεστά και διέθετε λευκές κουβερτούλες για όποιον ήθελε να σκεπαστεί, αλλά δε χρειάστηκαν. Παραγγείλαμε σαλάτα Ceasar’s με κοτόπουλο, πάπια με λαχανικά,
κοτόπουλο με μήλο, πουρέ κολοκύθας και σάλτσα μελιού και ένα ακόμη πιάτο με κοτόπουλο φιλέτο με λαχανικά.
Ήταν όλα πολύ καλά, ίσως η πάπια ήταν ένα ιδιαίτερο πιάτο με λίγο βαριά γεύση αλλά γενικά το φαγητό μας ικανοποίησε όλους. Μαζί με μπίρα και αναψυκτικά ο λογαριασμός ήρθε 13820 Ft., δηλαδή σχεδόν 50€.
Τον καφέ μας αποφασίσαμε να τον πιούμε στο διάσημο παλάτι-ξενοδοχείο New York, πριν όμως καταλήξουμε εκεί, είχαμε κάτι ακόμα στο πρόγραμμα. Μια επίσκεψη σε ένα πολύ ιδιαίτερο μαγαζί, το SUGAR στην οδό Paulay Ede utca γύρω στα 650m από το Vintage Garden. Η χαρά του μικρού αλλά και του μεγάλου παιδιού συγκεντρωμένη σε αυτόν εδώ τον χώρο.
Οι τιμές ήταν τσιμπημένες αρκετά για δεδομένα Βουδαπέστης, έτσι αρκεστήκαμε σε λίγα δωράκια για φίλους και αποχωρήσαμε.
Και τώρα σειρά είχε το New York café. Περισσότερο μας ενδιέφερε το γεγονός να δούμε αυτό το παλάτι-κόσμημα της πόλης, παρά ο καφές. Ανοίξαμε τη βαριά πόρτα του κτιρίου και μπήκαμε μέσα. Ένας δίμετρος πορτιέρης μας καλωσόρισε και ένας άλλος υπάλληλος μας οδήγησε κατ’ ευθείαν στο τραπέζι μας. Ούτε ουρές, ούτε αναμονές, ούτε τίποτα από αυτά που είχα διαβάσει δε συνέβαινε!
Παραγγείλαμε 2 τσάγια και έναν καφέ, ενώ τα μάτια μας γύριζαν γύρω-γύρω (διακριτικά), αποτυπώνοντας το μεγαλείο, την πολυτέλεια και την αρχοντιά αυτού του παλατιού.
Καλύτερη εικόνα όμως των διαφόρων αιθουσών αποκομίσαμε, όταν για να επισκεφθούμε την τουαλέτα, διασχίσαμε ένα αρκετά μεγάλο μέρος του χώρου και ιδού τα όσα είδαμε:
Είχε πλέον νυχτώσει για τα καλά όταν σηκωθήκαμε να φύγουμε από το New York. Η συνέχεια προέβλεπε ολιγόωρη ξεκούραση και μετά βραδινή έξοδο για μπαρότσαρκα στη Βουδαπέστη. Πρώτα θα περνούσαμε από τη στοά Gozsdu Udvar και μετά θα καταλήγαμε στο Szimpla Kert.
Περπατήσαμε μέχρι τον πλησιέστερο σταθμό του metro Blaha Lujza. Κατεβήκαμε τις σκάλες και εδώ ήταν η πρώτη φορά που είδαμε μαζεμένους 15-20 άστεγους να έχουν στρώσει τις κουβέρτες τους σε διάφορα σημεία του σταθμού, προσπαθώντας να απαγκιάσουν από το δριμύ ψύχος. Μπήκαμε στον συρμό με προορισμό το σπίτι μας, αλλά φτάνοντας στη στάση Deák Ferenc μου ήρθε άλλη ιδέα:
-“ Δε συνεχίζουμε μέχρι τον επόμενο σταθμό Batthyány tér να δούμε το Κοινοβούλιο και σε βραδινή version? Δεν το έχουμε φωτογραφίσει βράδυ”.
-“ Ε ναι, τέλεια ιδέα. Δε θα έχουμε την ευκαιρία να έρθουμε προς τα εδώ άλλο βράδυ και συνεχίσαμε...”
Κάναμε και τη βόλτα μας στην πλατεία, φωτογραφίσαμε την Αγία Άννα
και στη συνέχεια μπήκαμε σε αυτό το υπέροχο κτίριο, στο ισόγειο του οποίου λειτουργεί super market για μερικές προμήθειες.
Έτσι ολοκληρώνοντας πλέον τον κύκλο ημερήσιων και βραδινών λήψεων του Κοινοβουλίου από το καταλληλότερο σημείο της πόλης, πήραμε τον δρόμο της επιστροφής. Φτάνοντας στην πλατεία Széchenyi István tér δεν μπορέσαμε να αντισταθούμε στην ομορφιά της γέφυρας των Αλυσίδων και της αφιερώσαμε για ακόμη μια φορά λίγο χρόνο.
Το 1836 ο κόμης István Széchenyi ανέθεσε στον William Tierney Clark και στον Adam Clark να χτίσουν την πρώτη γέφυρα που θα ένωνε τη Βούδα με την Πέστη. Ο William είχε σχεδιάσει ήδη 2 κρεμαστές γέφυρες πάνω από τον Τάμεση στο Λονδίνο. Η μια από αυτές αποτέλεσε τη βάση για το σχέδιο της γέφυρας της Βουδαπέστης. Έχει μήκος 375m και πλάτος 16m και εγκαινιάστηκε στις 20/11/1849. Ο Adam έσκαψε ένα τούνελ 350m κάτω από τον λόφο του Κάστρου για να ενώσει το κέντρο της Βούδας με τη γέφυρα.
Έκτοτε πυροδοτήθηκε μια οικονομική αναγέννηση που θα οδηγούσε στον χρυσό αιώνα της πόλης. Το 1889 οι κάτοικοι διαδήλωσαν πάνω στη γέφυρα για την ελευθερία και την ανεξαρτησία και η γέφυρα έγινε το σύμβολο της Ουγγρικής ελευθερίας. Καταστράφηκε κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά ξαναφτιάχτηκε το 1949. Προσφέρει μοναδική θέα προς τον Δούναβη με όλες του τις γέφυρες και προς τα ωραιότερα σημεία ολόκληρης της Βουδαπέστης.
Επιστρέψαμε στο διαμέρισμα για μπανάκι και ξεκούραση μέχρι να έρθει η ώρα για τη βραδινή μας εξόρμηση στα μπαράκια της πόλης. Βγάλαμε και τη διαδρομή που θα ακολουθούσαμε: θα αρχίζαμε από τη στοά Gozsdu, θα κάναμε πέρασμα από την Εβραϊκή Συναγωγή και τέλος θα καταλήγαμε στο Szimpla Kert.
Κατά τις 21:30 ξεκινήσαμε ως συνήθως διαδικασία ντυσίματος και λίγο αργότερα χρησιμοποιώντας το metro φτάσαμε στην είσοδο της στοάς. Η βραδινή εικόνα ήταν φυσικά εντελώς διαφορετική από τη μεσημεριανή. Τα πρώτα bistro ήταν κατάμεστα από κόσμο, ο οποίος καθόταν σε κάποιους εξωτερικούς προστατευμένους με νάυλον χώρους, προφανώς για να μπορεί να καπνίζει. Πολλοί ήταν κουκουλωμένοι με κουβέρτες και κάθονταν γύρω από μικρά τραπεζάκια πίνοντας το ποτό τους. Πάντως δεν άκουγες εκκωφαντικές μπερδεμένες μουσικές να φτάνουν έξω από τα μαγαζιά και να διαταράσσουν την ηρεμία των υπολοίπων ενοίκων της στοάς. Όσο προχωρούσαμε προς το βάθος, ο κόσμος ήταν λιγότερος και κάποια μπαράκια εντελώς άδεια.
Είχα διαβάσει πολλά κολακευτικά σχόλια για αυτό το μέρος: ότι εδώ χτυπάει η καρδιά της νυχτερινής διασκέδασης της πόλης και ότι η στοά κατακλύζεται από πλήθος κόσμου που διασκεδάζει μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες, αλλά εμείς δεν εισπράξαμε αυτόν τον παλμό, τη ζωντάνια και το κέφι. Βέβαια υπάρχει εξήγηση κατά τη γνώμη μου γι’ αυτό: 1ον) Ήταν χειμώνας και ο κόσμος ήταν κλεισμένος μέσα. Σίγουρα την άνοιξη ή το καλοκαίρι η εικόνα θα είναι τελείως διαφορετική και 2ον) Ήταν μια καθημερινή Τετάρτη με -10 βαθμούς και όχι ΣΚ που πάλι μπορεί τα πράγματα να ήταν διαφορετικά. Αν κάποιος που διαβάζει την ιστορία μου έχει βρεθεί εκεί κάποια άλλη εποχή, ας μας πει την εμπειρία του.
Βγήκαμε από τη στοά και κατευθυνθήκαμε προς τη μεγαλύτερη Εβραϊκή Συναγωγή της Ευρώπης και δεύτερη στον κόσμο, για να δούμε το επιβλητικό κτίριο. Εσωτερικά αποτελείται από τρεις μεγάλους διαδρόμους με καθίσματα, για τουλάχιστον 3.000 άτομα. Είναι χτισμένη με χρωματιστά τούβλα και έντονα οριεντάλ στοιχεία. Δίπλα βρίσκεται και το Εβραϊκό Μουσείο με πολλά ιστορικά και θρησκευτικά αντικείμενα.
Συνεχίσαμε να περπατάμε την Dohány utca και μόλις συναντήσαμε την Kazinczy utca στρίψαμε πηγαίνοντας προς το Szimpla Kert. Σε όλη αυτήν τη διαδρομή των 500 περίπου μέτρων δε συναντήσαμε ψυχή. Οι δρόμοι ήταν εντελώς έρημοι. Περπατώντας την Kazinczy utca περάσαμε έξω και από άλλα μπαράκια όπως: το Illegál Pub & Club και το Yellow Zebra Bar τα οποία είχαν κόσμο.
Έξω από το Szimpla Kert υπήρχαν δύο τύποι οι οποίοι έκαναν σωματικό έλεγχο μη τυχόν και περάσεις ποτά μέσα στο μπαρ. Εμένα δε με άγγιξαν φυσικά, αλλά τους άντρες τους έψαξαν.
Πολλά είχαν διαβάσει τα μάτια μου και είχαν ακούσει τα αυτιά μου για αυτόν τον ιδιαίτερο χώρο που μόλις μπήκαμε!
Όμως ποτέ δεν περίμενα να εντυπωσιαστώ και να συγκλονιστώ σε τέτοιον βαθμό! Από την πρώτη κιόλας στιγμή ερωτεύτηκα αυτό το παράξενο ruin bar της Βουδαπέστης. Δε θυμάμαι να έχω βρεθεί ξανά στη ζωή μου σε παρόμοιο μαγαζί.
Ο χώρος είναι διώροφος με πολλά δωμάτια, τα οποία είναι διακοσμημένα με ό,τι λογής αντικείμενο μπορεί να βάλει ο νους και η φαντασία σου. Είμαι σίγουρη ότι τα περισσότερα τα έχουν μαζέψει από τις χωματερές της πόλης. Τόσα πολλά διαφορετικά και αντιφατικά μεταξύ τους αντικείμενα συγκεντρωμένα σε ένα διώροφο σπίτι. Ζούσα ξαφνικά σε έναν χώρο που μόνο σε ταινία επιστημονικής φαντασίας θα μπορούσα να δω! Νόμιζα πως μόλις προχωρήσω στην επόμενη αίθουσα θα πεταχτεί μπροστά μου η σερβιτόρα με τα 3 στήθη να μου πάρει παραγγελία. Γύρισα όλο το bar 2 φορές, από πάνω μέχρι κάτω, από τη μια άκρη, μέχρι την άλλη. Δε με ένοιαζε ούτε τι μουσική παίζει, ούτε τι ποτά σερβίρει το κάθε bar, το μόνο που ήθελα να κάνω για το υπόλοιπο της βραδιάς ήταν να τριγυρίζω, χαζεύοντας τα χιλιάδες αντικείμενα της διακόσμησης και τα graffiti του μαγαζιού και θα το έκανα και 3η και 4η φορά, αλλά οι δικοί μου είχαν πάρει ήδη τα ποτά τους και είχαν αράξει σε μια γωνιά, οπότε μαζεύτηκα και εγώ.
Υπήρχε άλλο bar για κρασιά, άλλο για μπίρες, άλλο για ποτά! Στον πάνω όροφο υπήρχε δωμάτιο και για φαγητό, burger μπορούσες να φας. Το ποτήρι το κρασί έκανε 500 Ft. (1.60€) και σε χρέωναν άλλα 500 Ft. σαν εγγύηση, για το κολωνάτο ποτήρι, το οποίο επέστρεφες παίρνοντας πίσω τα χρήματά σου. Η Corona έκανε 1200 Ft. (4€). Μπορούσες να πάρεις και ναργιλέ όπως έκανε μια παρέα νεαρών αγοριών και κοριτσιών δίπλα μας και μοσχομύριζε μήλο όλο το δωμάτιο. Και τώρα από τον ενθουσιασμό μου που τα ξαναθυμήθηκα θα σας βομβαρδίσω με άπειρες φωτογραφίες για να πάρετε μια μικρή γεύση!
Η νύχτα είχε προχωρήσει πολύ όταν βγήκαμε στους παγωμένους δρόμους της πόλης για να επιστρέψουμε στο διαμέρισμα. Η πρόγνωση του καιρού έδινε χιονόπτωση μετά τις 2:30 με 3:00. Και πράγματι ήρθε πάλι το χιόνι συνεπές στο ραντεβού του. Ο άντρας μου και ο γιoς μου φόρεσαν όλον τον βαρύ ρουχισμό και ξαναβγήκαν στους δρόμους, μεσ’ την άγρια νύχτα. Εγώ βαρέθηκα να ξαναντυθώ και έμεινα στον καναπέ να τους περιμένω. Θα έβλεπα τις φωτογραφίες μόλις επέστρεφαν, χωμένη κάτω από το ζεστό πάπλωμα!
Last edited:
Dina Z
Member
- Μηνύματα
- 1.376
- Likes
- 4.402
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ονειρεύομαι ... γενικώς!
Καλά, δεν χρειάζεται να πάω χειμώνα, τα είδα όλα μέσα από τις φωτογραφίες σου!!!
Η δε περιγραφή σου: πλήρης τουριστικός οδηγός!
Η δε περιγραφή σου: πλήρης τουριστικός οδηγός!
Εξαιρετική παρουσίαση!!! Μας έχεις μαγέψει με τις φωτογραφίες σου!!! Θα επισκεφτούμε την Βουδαπέστη την άλλη παρασκευή, έχω κρατήσει σημειώσεις για όλα!!! Ευχαριστούμε πολύ!!!
Εκπομπές Travelstories
