Ουγγαρία Βολτάροντας...κατεψυγμένοι στην πόλη με τα τρία ονόματα, διασχίζοντας τις γέφυρες του Duna ποταμού!!

[Klair]

Καλά, δεν χρειάζεται να πάω χειμώνα, τα είδα όλα μέσα από τις φωτογραφίες σου!!!
Η δε περιγραφή σου: πλήρης τουριστικός οδηγός!

Καλέ, να πας άνοιξη ή καλοκαίρι και να' ρθεις να μας τα πεις. Να δω και εγώ την πόλη ντυμένη στα πράσινα, θα είναι μαγεία η βόλτα στο καταπράσινο πάρκο ή στη Βούδα στην οδό Toth Arpad με τα πανύψηλα δέντρα!!
Πάντα με τον καλό το λόγο, σε ευχαριστώ!!

 

[Klair]

Εξαιρετική παρουσίαση!!! Μας έχεις μαγέψει με τις φωτογραφίες σου!!! Θα επισκεφτούμε την Βουδαπέστη την άλλη παρασκευή, έχω κρατήσει σημειώσεις για όλα!!! Ευχαριστούμε πολύ!!!

Εγώ ευχαριστώ για το χρόνο που διαθέτεις να διαβάζεις την ιστορία μου και για τα καλά σου λόγια!! Εύχομαι να περάσετε τέλεια και να γυρίσεις με πολλές υπέροχες φωτογραφίες, τις οποίες να μοιραστείς μαζί μας φυσικά!

 

[vagar78]

Μπράβο @Klair για την ζωντανή περιγραφή και τις απίστευτες φωτογραφίες..Αν είναι τραβηγμένες από την go pro κάμερα θα με βάλεις σε έξοδα μου φαίνεται...Αν δεν έκανες λουτρά περιμένω σύντομα να επανορθώσεις και να πας πίσω ξανά...Έχω μια ελπίδα επειδή είχατε τραυματία ότι θα τον πήγατε να χαλαρώσει και θα περιμένω να διαβάσω την συνέχεια

 

[Klair]

Μπράβο @Klair για την ζωντανή περιγραφή και τις απίστευτες φωτογραφίες..Αν είναι τραβηγμένες από την go pro κάμερα θα με βάλεις σε έξοδα μου φαίνεται...Αν δεν έκανες λουτρά περιμένω σύντομα να επανορθώσεις και να πας πίσω ξανά...Έχω μια ελπίδα επειδή είχατε τραυματία ότι θα τον πήγατε να χαλαρώσει και θα περιμένω να διαβάσω την συνέχεια

Πρώτα απ' όλα σε ευχαριστώ για τα πολύ καλά σου λόγια.
Οι φωτογραφίες που έχω χρησιμοποιήσει στην ιστορία μου μέχρι τώρα είναι και από τα 3 μέσα που διαθέταμε αλλά κυρίως από τη φωτογραφική μηχανή και το κινητό και λιγότερες από την go pro. Την go pro την χρησιμοποιούσαμε περισσότερο για video.
Όσον αφορά στα λουτρά, σε αυτό το ταξίδι δεν τα δοκιμάσαμε. Αν ξεκινούσαμε να βγάζουμε και οι τρεις μας τα ρούχα που φορούσαμε όχι καμπίνα δεν μας έφτανε αλλά χαλαρά στήναμε μαγαζί
Την επόμενη φορά που θα βρεθούμε στην πόλη (γιατί σίγουρα θα υπάρξει-έχουμε αφήσει εκκρεμότητες) θα τα εντάξουμε στο πρόγραμμα και μάλιστα θα ήθελα να επισκεφθώ τα rudas γιατί είδα φωτογραφίες και με εντυπωσίασε η θέα που προσφέρουν στην πόλη. Αν δεν κάνω λάθος έχουν και εξωτερική πισίνα.
Σύντομα η συνέχεια με πολύ χιόνι και ανάβαση.....

 

[vagar78]

Πρώτα απ' όλα σε ευχαριστώ για τα πολύ καλά σου λόγια.
Οι φωτογραφίες που έχω χρησιμοποιήσει στην ιστορία μου μέχρι τώρα είναι και από τα 3 μέσα που διαθέταμε αλλά κυρίως από τη φωτογραφική μηχανή και το κινητό και λιγότερες από την go pro. Την go pro την χρησιμοποιούσαμε περισσότερο για video.
Όσον αφορά στα λουτρά, σε αυτό το ταξίδι δεν τα δοκιμάσαμε. Αν ξεκινούσαμε να βγάζουμε και οι τρεις μας τα ρούχα που φορούσαμε όχι καμπίνα δεν μας έφτανε αλλά χαλαρά στήναμε μαγαζί
Την επόμενη φορά που θα βρεθούμε στην πόλη (γιατί σίγουρα θα υπάρξει-έχουμε αφήσει εκκρεμότητες) θα τα εντάξουμε στο πρόγραμμα και μάλιστα θα ήθελα να επισκεφθώ τα rudas γιατί είδα φωτογραφίες και με εντυπωσίασε η θέα που προσφέρουν στην πόλη. Αν δεν κάνω λάθος έχουν και εξωτερική πισίνα.
Σύντομα η συνέχεια με πολύ χιόνι και ανάβαση.....

Την πρώτη φορά που πήγα δεν επισκέφθηκα τα λουτρά ή για την ακρίβεια μπήκα όπως εσύ σεζέζνι και έφυγα..Είναι από τα λίγα πράγματα που έχω μετανοιώσει στην ζωή μου!!!!!!!!!!!!Ευτυχώς την δεύτερη φορά πήγα σχεδόν σε όλα και ναι τα Ρουντας έχουν εξωτερική πισίνα με θέα τον Δούναβη αν κ με τον χιονιά δεν ξέρω κατά πόσο θα ήταν πισίνα ή ψυγείο...

 

[Klair]

Την πρώτυη φορά που πήγα δεν επισκέφθηκα τα λουτρά ή για την ακρίβεια μπήκα όπως εσύ σεζέζνι και έφυγα..Είναι από τα λίγα πράγματα που έχω μετανοιώσει στην ζωή μου!!!!!!!!!!!!Ευτυχώς την δεύτερη φορά πήγα σχεδόν σε όλα και ναι τα Ρουντας έχουν εξωτερική πισίνα με θέα τον Δούναβη αν κ με τον χιονιά δεν ξέρω κατά πόσο θα ήταν πισίνα ή ψυγείο...

Την επόμενη φορά θα φροντίσω να πάω στη Βουδαπέστη άνοιξη ή καλοκαίρι για να την απολαύσω και καταπράσινη οπότε και η πισίνα στα rudas δεν θα είναι ψυγείο.

 

[Klair]

Πέμπτη 12/1/2017

Η πόλη μας καλημέρισε ντυμένη στα λευκά. Χθες βράδυ χιόνισε πολύ και ο πρωινός ήλιος δεν πρόλαβε να λιώσει το χιόνι.

Έτσι βγήκαμε στους χιονισμένους δρόμους με προορισμό τον λόφο Gellert και την ανάβαση στη Citadel. Από τη στάση Eötvös πήραμε το τραμ 2 που κάνει τη γνωστή διαδρομή παράλληλα με το ποτάμι

και κατεβήκαμε στη Fővám tér. Από τη στάση απέναντι από την κλειστή αγορά,

το τραμ 47 ή 49, διασχίζοντας τη γέφυρα της Ελευθερίας (πράσινη), μας άφησε ακριβώς έξω από το διάσημο ξενοδοχείο Gellért.

Το Hotel Gellért ήταν κάποτε φρούριο που χτίστηκε από τους Βούρκους της Αυστρίας με σκοπό να ελέγχουν την πόλη μετά την καταστολή της Ουγγρικής Επανάστασης για ανεξαρτησία και ήταν περιτριγυρισμένο από τείχη. Όταν οι Αψβούργοι έφυγαν το φρούριο ήρθε στη δικαιοδοσία της πόλης και τα τείχη γκρεμίστηκαν. Εκεί στεγάστηκε ο Ουγγρικός στρατός. Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου οι ιστορικοί αναφέρουν, ότι οι Γερμανοί εξ’ αιτίας του φρουρίου κατόρθωσαν απόλυτο έλεγχο της πόλης. Σήμερα είναι ένα καταπληκτικό τουριστικό θέρετρο με πολυτελείς εγκαταστάσεις με θερμά λουτρά και φημίζεται για τα ιαματικά του νερά.

Μπήκαμε μέσα για να περιεργαστούμε τα λουτρά και να δούμε τις εγκαταστάσεις. Η φυσική αυτή πηγή είναι γνωστή από τις αρχές του 13ου αι. Η κεντρική πισίνα είναι κλειστή και προσελκύει τους επισκέπτες χάρη στο πανέμορφο αρτ-νουβό εσωτερικό με τις μαρμάρινες κολώνες και τα πολύχρωμα πατώματα. Πάντως εγώ δε θα τα προτιμούσα για κολύμπι, μου φάνηκαν μουντά, σκοτεινά και αποπνικτικά. Επίσης να πω ότι είναι χωριστά ανδρικά-γυναικεία.

Αποχωρίσαμε αφήνοντας το ξενοδοχείο και ξεκινήσαμε να ανηφορίζουμε τον λόφο με πρώτο προορισμό την εκκλησία του σπηλαίου. Εδώ υπάρχει ένα σπήλαιο που χρησιμοποιείται από το 1926 ως εκκλησία, την οποία ίδρυσαν οι ιερείς του τάγματος του Παύλου. Σχεδιάστηκε έτσι ώστε να μοιάζει με το Άγιο σπήλαιο της Λούρδης. Σφραγίστηκε από τους Κομμουνιστές αλλά ξανάνοιξε το 1989.

Το εισιτήριο εισόδου κοστίζει 600 Ft. (2€) και στην τιμή περιλαμβάνεται audio guide. Το εσωτερικό της είναι ομολογουμένως πολύ ιδιαίτερο και εντυπωσιακό.

Αλλά τί να πει κανείς για τη θέα στον Δούναβη και την πόλη και ακόμα είναι μόνο η αρχή της ανάβασης!!

Συνεχίσαμε την πορεία μας προς την κορυφή περπατώντας σε χιονισμένα μονοπάτια μέσα στο δάσος και έχοντας όλο και πιο πανοραμική θέα στην Πέστη και το παγωμένο ποτάμι!!

Πριν φτάσουμε στην κορυφή του λόφου υπήρχε ένα μπαλκόνι με ξεχωριστή θέα στο Κάστρο της Βούδα μέχρι πέρα στο νησί της Μαργαρίτας.

Ο λόφος πήρε το όνομά του προς τιμήν του Επισκόπου Gellert, ο οποίος διέδωσε τον Χριστιανισμό στην Ουγγαρία. Μετά τον θάνατο του Αγίου Στεφάνου, ο θρύλος λέει, ότι οι επαναστάτες παγανιστές Μαγυάροι σφράγισαν τον Gellert μέσα σε ένα βαρέλι και τον πέταξαν από την πλαγιά του λόφου.

Φτάσαμε στην κορυφή και αντικρίσαμε το άγαλμα της Ελευθερίας, το οποίο έστησαν οι Σοβιετικοί το 1947 για την απελευθέρωση της πόλης από τους Ναζί.

Η θέα ανεπανάληπτη! Δικαιολογημένα θεωρείται το καλύτερο σημείο της πόλης και γι’ αυτό οι Ούγγροι το προτιμούν τους καλοκαιρινούς μήνες για βόλτες και αραλίκι στα μπαλκονάκια που υπάρχουν στην άκρη του λόφου, πίνοντας τις μπίρες ή το κρασάκι τους, απολαμβάνοντας στιγμές ξεκούρασης έχοντας την ωραιότερη θέα στην πόλη τους.

Θα θέλαμε πολύ να ξανά ΄ρθουμε εδώ πάνω και το βράδυ για να φωτογραφίσουμε την πόλη φωταγωγημένη, αλλά αυτό θα ήταν επικίνδυνο με τόσο χιόνι στα μονοπάτια και στα σκαλιά που υπάρχουν σε όλη τη διαδρομή. Χαρήκαμε πολύ τη βόλτα μας στον λόφο αλλά ακόμα περισσότερο μας άρεσε το χιονισμένο τοπίο και η θέα στο παγωμένο ποτάμι. Πήραμε τον δρόμο της επιστροφής κατηφορίζοντας σιγά-σιγά τα δρομάκια και τα μονοπάτια και φτάσαμε πάλι στο ξενοδοχείο Gellert.

Στο πρόγραμμα της ημέρας επόμενος προορισμός ήταν η κλειστή αγορά αλλά βλέποντας από ψηλά τη χιονισμένη Βούδα με το Κάστρο της δεν μπορέσαμε να της αντισταθούμε και αποφασίσαμε να αλλάξουμε τα σχέδιά μας και να της αφιερώσουμε άλλη μια επίσκεψη. Έτσι θα είχε την ευκαιρία και ο σύζυγος να τη δει και μέρα, αφού λόγω του τραυματισμού του δεν είχε μπορέσει να έρθει μαζί μας το πρωινό της Τρίτης.

Από τη στάση έξω από το Gellert Hotel πήραμε το τραμ 19 ή 41 και κινηθήκαμε παράλληλα με τον Δούναβη φτάνοντας στην Clark Ádám tér. Εκεί αλλάξαμε παίρνοντας το λεωφορείο 16, το οποίο μας άφησε στη γνωστή από την προηγούμενη φορά, πλατεία Bécsi kapu tér. Από εδώ ξεκινήσαμε κάνοντας πάλι την ίδια διαδρομή, από την οδό των Λόρδων μέχρι την εκκλησία του Ματθαίου, μόνο που αυτή τη φορά όλη η συνοικία και οι δρόμοι της είχαν πολύ περισσότερο χιόνι.

Φτάσαμε στη στρωμένη με χιόνι πλατεία Szentháromság tér όπου είδαμε πλήθος στρατιωτικών ντυμένους με τις βαριές χειμερινές στολές τους, με τις μακριές πράσινες κάπες τους να είναι συγκεντρωμένοι έξω από την εκκλησία. Μάλλον κάποια εκδήλωση υπήρχε γιατί μπαινόβγαιναν στον ναό, αλλά δε μάθαμε τί ακριβώς γινόταν.

Ανεβοκατεβήκαμε σε όλους τους Πύργους του προμαχώνα, ακόμα και στον μεγάλο, όπου λειτουργεί καφέ και θαυμάσαμε για ακόμα μια φορά το υπέροχο χιονισμένο τοπίο της συνοικίας.

Πήγαμε πάλι για γλυκάκια και τσαγάκια στο Ruszwurm Cafe και στη συνέχεια αποχαιρετίσαμε οριστικά πλέον τη Βούδα κατευθυνόμενοι προς τον επόμενο προορισμό μας, την κλειστή αγορά της πόλης!

Στο τέλος της Váci Utca λοιπόν, βρίσκεται η κεντρική αγορά, ένα εντυπωσιακό στεγασμένο κτίριο 2 ορόφων. Ανοίξαμε τις βαριές βελούδινες κουρτίνες της εισόδου και μπήκαμε στον χώρο. Στο ισόγειο έχει φρούτα, λαχανικά, αλλαντικά, λουκάνικα, πάπρικες, ποτά κ.α.

Στον επάνω όροφο έχει φαγητό, ρούχα, σουβενίρ και εστιατόριο.

Αν και λαϊκή αγορά με πολλούς τουρίστες και ντόπιους να μπαινοβγαίνουν συνεχώς και να την κατακλύζουν καθημερινά, όλα ήταν τακτοποιημένα και καθαρά στους πάγκους.

Πρώτα εξερευνήσαμε το ισόγειο και ψωνίσαμε διάφορες πάπρικες για δωράκια σε φίλους. Στη συνέχεια ανεβήκαμε στον επάνω όροφο και χαζέψαμε τα μαγαζάκια με τα langos και τα γεμάτα με καλούδια ταψιά, αλλά δεν φάγαμε τίποτα εκεί. Αφιερώσαμε αρκετή ώρα στα σουβενίρ και κάναμε διάφορα ακόμη ψώνια για μας και για φίλους. Στο υπόγειο που λειτουργεί ψαραγορά δεν κατεβήκαμε.

Αφήσαμε την αγορά και συνεχίσαμε την πορεία μας στη Váci Utca. Θέλαμε να ψωνίσουμε μερικά δωράκια ακόμα τα οποία είχαμε εντοπίσει από τις προηγούμενες βόλτες μας σ’ αυτόν τον δρόμο.

Εκείνο που διαπίστωσα ψωνίζοντας στην αγορά και στα σουβενιράδικα της Vaci είναι ότι και οι Ούγγροι καταστηματάρχες είναι τσακωμένοι με τις ταμειακές τους μηχανές και αποφεύγουν την επαφή μαζί τους. Από τα 5 μαγαζιά της κλειστής αγοράς τα 4 δεν μας έκοψαν απόδειξη και 2 ακόμα μαγαζιά στη Vaci το ίδιο. Επίσης στο mini-market της γειτονιάς μας από τις 4-5 φορές που ψωνίσαμε, σίγουρα τις 3 δεν μας έδωσαν απόδειξη. Ακόμα και το ξενοδοχείο προσπάθησε να μας φάει την απόδειξη, αλλά αυτό θα σας το πω στο επόμενο κεφάλαιο.

Είχαμε πλέον ολοκληρώσει τις αγορές μας και είχε έρθει η ώρα να πάμε για φαγητό. Η σημερινή μας επιλογή ήταν το εστιατόριο M E N Z A - Étterem és kávézó στην οδό Liszt Ferenc tér 2. Από Vörösmarty tér πήραμε τη γραμμή Μ1 του metro και κατεβήκαμε στην πλατεία Oktogon. Από εκεί στα 150m περίπου, περπατώντας στη λεωφόρο Andrassy και στρίβοντας αριστερά στη Liszt Ferenc φτάσαμε στο Menza.

Υπήρχαν ελεύθερα τραπέζια οπότε δε συναντήσαμε κανένα πρόβλημα αναμονής, καθίσαμε και αρχίσαμε να ψάχνουμε τον κατάλογο για να παραγγείλουμε. Πολλά πιάτα μας φάνηκαν ενδιαφέροντα και επιλέξαμε τα εξής: 2 πιάτα κολοκυθόσουπα βελουτέ με κάσιους και καραμελωμένα κομμάτια κολοκύθας,

σαλάτα Menza με κοτόπουλο και σπόρους σουσαμιού

και 3 κυρίως πιάτα: χοιρινό με πατάτες baby και ψητό στήθος κοτόπουλου, συνοδευόμενο από ριζότο, που περιείχε κομματάκια πατζαριού και είχε μωβ χρώμα. Εξαιρετικά όλα τα πιάτα. Κατά τη γνώμη μου το καλύτερο από όλα τα εστιατόρια που φάγαμε στην πόλη. Ο λογαριασμός μαζί με αναψυκτικά και μπίρα ήρθε στα 15170 Ft. (50€).

Πλήρως ικανοποιημένοι σηκωθήκαμε για την επιστροφή μας στο διαμέρισμα. Χρειαζόμασταν λίγη ξεκούραση μετά από τόσες ώρες στους λόφους και τους παγωμένους δρόμους της πόλης. Έπρεπε επιπλέον να ετοιμάσουμε και τις βαλίτσες, αφού η αυριανή μέρα θα ήταν η τελευταία μας στη Βουδαπέστη.

Αργά τη νύχτα ήρθε πάλι το χιόνι!

Η πρόγνωση του καιρού για την αυριανή μέρα έλεγε δυστυχώς βροχή. Δεν ήθελα να το πιστέψω ότι θα μας τα χάλαγε την τελευταία στιγμή και θα μας ανάγκαζε να αλλάξουμε το πρόγραμμα και να χάσουμε τη βόλτα μας στο νησί της Μαργαρίτας.

 

[aspa]

Πολύ ωραία η περιγραφή σου.Ευχαριστούμε που την ιστορία σου την μοιράζεσαι μαζί μας. Πολύ κουράγιο είχατε με τέτοιες θερμοκρασίες.

 

[Klair]

Πολύ ωραία η περιγραφή σου.Ευχαριστούμε που την ιστορία σου την μοιράζεσαι μαζί μας. Πολύ κουράγιο είχατε με τέτοιες θερμοκρασίες.

Σε ευχαριστώ πολύ για τα ωραία σου λόγια. Εγώ ευχαριστώ που διαθέτετε χρόνο για να διαβάσετε την ιστορία μου. Ήταν πραγματικά ένα πολύ διαφορετικό ταξίδι για εμάς, με πολύ όμορφες εικόνες που τις έκαναν ακόμη πιο ξεχωριστές οι ακραίες καιρικές συνθήκες που επικρατούσαν. Αυτό μας έδινε το κουράγιο αλλά και τη διάθεση να είμαστε για πολλές ώρες έξω στο κρύο και να απολαμβάνουμε την πόλη κάτω από αυτές τις ιδιαίτερες καταστάσεις. Θα το ξαναέκανα ευχαρίστως κι ας παγώσαμε πολύ κάποιες φορές.

 

[Klair]

Παρασκευή 13/1/2017

Αχ.....γιατί? γιατί? Γιατί να ανέβει η θερμοκρασία στο 0 και στο +1 και το χιόνι να γίνει χιονόνερο ή βροχή? Καλά δεν ήμασταν στους -8 και -10 βαθμούς? Όπως καταλάβατε η μέρα ξεκίνησε με βροχή, δυνατούτσικη βροχή!

Φάγαμε το τελευταίο μας πρωινό στο διαμέρισμα και καθυστερήσαμε όσο μπορούσαμε την αναχώρισή μας μήπως και ελαττωθεί λίγο η βροχή, αλλά δεν! Συνέχιζε στρωτά-στρωτά να ρίχνει χοντρές σταγόνες.
Κατά τις 10:30 σέρνοντας 4 βαλίτσες βγήκαμε στους λασπωμένους δρόμους ψάχνοντας κάποιο κάθετο δρομάκι στην Váci Utca, για να βρούμε τα γραφεία του διαμερίσματος και να αφήσουμε εκεί τις βαλίτσες μας μέχρι το απόγευμα που θα αναχωρούσαμε για το αεροδρόμιο.

Η κατάσταση που επικρατούσε στα πεζοδρόμια και τους δρόμους ήταν δύσκολη. Λιωμένο, λασπωμένο χιόνι και νερά από τη βροχή εμπόδιζαν όχι μόνο το ομαλό περπάτημα αλλά ακόμη περισσότερο το σύρσιμο των βαλιτσών, τις οποίες πολλές φορές αναγκαστήκαμε να σηκώσουμε στα χέρια για να περάσουμε από τα λασπόνερα ή τις λιμνούλες που είχαν σχηματιστεί παντού. Άλλες φορές φράκαραν στο πολύ χιόνι και δεν τσουλούσαν καν. Τέλος πάντων, ευτυχώς η διαδρομή μέχρι το γραφείο δεν ήταν πολύ μεγάλη, γύρω στα 500m, οπότε φτάσαμε.

Αφήσαμε τα πράγματα σ’ ένα δωμάτιο-αποθήκη με ράφια, κανονίσαμε με τον υπεύθυνο ότι θα επιστρέψουμε κατά τις 4 με 5 το απόγευμα και κάναμε ένα mini συμβούλιο για το πρόγραμμα της υπόλοιπης μέρας. Φυσικά το νησί της Μαργαρίτας είχε ήδη απορριφθεί με τόση βροχή που έριχνε. Η μόνη λύση που είχαμε για να “σκοτώσουμε” αυτές τις λίγες ώρες που μας απέμεναν στην πόλη ήταν κάποιος κλειστός χώρος γιατί ο καιρός δεν έδειχνε διαθέσεις βελτίωσης, οπότε οποιαδήποτε μετακίνηση έξω στους δρόμους ήταν αδύνατη.

WestEnd City Center ήταν η αναγκαστική επιλογή μας και ξεκινήσαμε το περπάτημα κάτω από τη βροχή για να φτάσουμε στην πλατεία Deák Ferenc tér και να πάρουμε τη γραμμή Μ3 (μπλε) του metro για το εμπορικό κέντρο.

Ο σταθμός αποβίβασης Nyugati pályaudvar βρίσκεται μέσα στο τεράστιο mall οπότε το μόνο που είχαμε πλέον να κάνουμε ήταν να ανέβουμε τις κυλιόμενες σκάλες και να βρεθούμε μέσα στο εμπορικό κέντρο. Μπαίνοντας στην κεντρική είσοδο, ένας εντυπωσιακός καταρράκτης καλωσορίζει τους επισκέπτες, ενώ το μέγεθος του οικοδομήματος σου δημιουργεί την εντύπωση ότι περπατάς σε κάποια εμπορική συνοικία της πόλης και όχι σε έναν κλειστό χώρο με μαγαζιά.

Τέλος η βροχή και το κρύο αλλά πολύ ζέστη εδώ μέσα για τόσα ρούχα που φορούσαμε, οπότε άρχισε το γδύσιμο και το κουβάλημα στα χέρια των χοντρών μπουφάν. Γυρίσαμε από δω και από κει, ανεβήκαμε σε όλους τους ορόφους, μπήκαμε σε διάφορα μαγαζιά χαζεύοντας ρούχα και ηλεκτρονικά, ψωνίσαμε σε πολύ καλές τιμές λόγω εκπτώσεων μερικά πραγματάκια και......βαρεθήκαμε. Τί άλλο να κάνεις μέσα σε ένα εμπορικό κέντρο? Πόσα μαγαζιά να επισκεφθείς? Ήταν άπειρα. Φορέσαμε πάλι τα μπουφάν και είπαμε να βγούμε λίγο έξω, να κάνουμε μια βόλτα γύρω από το εμπορικό.

Αλλά δεν παλευόταν η κατάσταση. Γίναμε μούσκεμα και ξαναχωθήκαμε πάλι μέσα. Απορρίψαμε την ιδέα να πάμε για φαγητό στο Hungarikum Bisztró γιατί δεν ξέραμε αν θα βρίσκαμε σίγουρα τραπέζι χωρίς κράτηση, οπότε θα ήταν άδικος κόπος και ταλαιπωρία μέσα στη βροχή και καταλήξαμε στα T.G.I. Friday's για πιο σίγουρα.

Κάπως έτσι πέρασαν οι τελευταίες μας ώρες στη Βουδαπέστη και κατά τις 3:00-3:30 πήραμε το metro για να επιστρέψουμε προς το κέντρο. Στον σταθμό Deák Ferenc πέσαμε πάνω στο κιόσκι που φτιάχνει Kürtőskalács, το γλυκό καμινάδα που φτιάχνεται με ζύμη και πασπαλίζεται με ζάχαρη και διάφορους ξηρούς καρπούς. Επιλέξαμε τα καρύδια και μας το ετοίμασαν εκείνη τη στιγμή φρέσκο-φρέσκο και ζεστό, ό,τι έπρεπε για να γλυκαθούμε και να ζεσταθούμε.

Περπατώντας προσεκτικά στα χιονισμένα πεζοδρόμια φτάσαμε στο γραφείο ενώ η βροχή συνέχιζε να πέφτει απτόητη. Παραλάβαμε τις βαλίτσες μας και πιάσαμε για λίγο την κουβέντα με τον υπάλληλο του ξενοδοχείου, ο οποίος μας ρώτησε αν μείναμε ευχαριστημένοι, αν μας άρεσε η πόλη και αν θα θέλαμε να ξανά ΄ρθουμε για διακοπές. Μας χάρισε και ένα μαγνητάκι-πιπεριά για να γράψουμε καλά σχόλια στο booking.

Τον ευχαριστήσαμε και εμείς για τη φιλοξενία τους και του είπαμε τα καλύτερα λόγια για την πόλη, περιμένοντας να μας δώσει την απόδειξη για να ολοκληρωθεί και τυπικά το check-out, αλλά μάταια.
Μας χαιρέτισε και μας ευχήθηκε καλό ταξίδι χωρίς να έχει σκοπό να μας δώσει κανένα χαρτί!! Τότε αναγκαστήκαμε εμείς να του ζητήσουμε να μας κόψει απόδειξη για τη διαμονή μας και ξαφνικά ξέχασε τα Αγγλικά του μην καταλαβαίνοντας τη λέξη “receipt”. Με τα πολλά έκανε πως κατάλαβε και μπήκε μέσα στο γραφείο φέρνοντας μετά από λίγο το χαρτί πληρωμής.

Σέρνοντας πάλι μέσα στο χιόνι τις βαλίτσες φτάσαμε στη Vörösmarty tér παίρνοντας το metro για τον κεντρικό σταθμό των τρένων Kőbánya-Kispest. Από εκεί με το λεωφορείο 200Ε φτάσαμε εν μέσω σφοδρής πλέον χιονόπτωσης στο αεροδρόμιο.

Παραδώσαμε τη μεγάλη βαλίτσα και αρχίσαμε τις βόλτες στα μαγαζιά και τα φαγάδικα μέχρι να ανοίξει η πύλη μας και να κατευθυνθούμε προς αυτήν.Τσιμπήσαμε κάτι σε κάποιο εστιατόριο και στη συνέχεια προχωρήσαμε για να βρούμε την αίθουσα ελέγχου των εισιτηρίων και αναμονής της Ryanair. Η έκπληξή μας ήταν μεγάλη όταν αντικρίσαμε τον χώρο στον οποίο η Ryan υποδέχεται τους επιβάτες της.

Στον έλεγχο των εισιτηρίων μας ανακοίνωσαν ότι θα πάρουν τις χειραποσκευές μας για φόρτωση στο αεροπλάνο και ότι θα έπρεπε να τις αφήσουμε λίγο πριν τις σκάλες εισόδου στο αεροσκάφος, στον υπάλληλο που θα βρίσκεται εκεί. Περιμέναμε κάμποση ώρα όρθιοι στην ουρά, μέχρι που άνοιξαν μια πόρτα και μας έδωσαν την άδεια εξόδου από την “αίθουσα αναμονής”.

Βγήκαμε έξω στο αεροδρόμιο, προχωρώντας για αρκετή απόσταση σε έναν σκεπασμένο διάδρομο, ενώ η χιονόπτωση συνεχιζόταν κανονικότατα.

Κάποια στιγμή τελείωσε ο σκεπαστός διάδρομος και βρεθήκαμε να περπατάμε μέσα στο χιόνι για να πλησιάσουμε το αεροπλάνο. Πριν τις σκάλες επιβίβασης υπήρχε ένα μεγάλο μεταλλικό καρότσι χωρίς κανένα κάλυμμα, στο οποίο έπρεπε να αφήσουμε τις βαλίτσες μας, στο έλεος του χιονιού και του βρεγμένου δαπέδου. Μόλις παραδώσαμε τις αποσκευές μας, 2 υπάλληλοι της εταιρείας μας μοίρασαν φτυάρια και άρχισαν να φωνάζουν:

“ Έλα, πάμε παιδιά όλοι μαζί να ξεχιονίσουμε την πίστα για να φύγουμεεεεεεεεεε.........”
“ Πάμε, πάμε δυνατααααααααά.........”

Χα χα χα πλάκα κάνω φυσικά αλλά δείτε τί γινόταν από το χιόνι!

Όλα κύλισαν ομαλά, η απογείωση έγινε, το χιόνι συνέχιζε να πέφτει στη Βουδαπέστη και εμείς μετά από 2 ώρες βρισκόμασταν στο Ελ. Βενιζέλος να περιμένουμε τις βαλίτσες μας φέρνοντας μαζί μας τις ωραιότερες εικόνες και εμπειρίες ενός πολύ ιδιαίτερου χειμωνιάτικου ταξιδιού!

 

[Dina Z]

Αν και η τελευταία σας ημέρα ήταν κάπως δύσκολη, από το χιούμορ σου αντιλαμβάνομαι πως δεν σας χάλασε και πολύ την διάθεση!
Πάντως μετά από τόσα χιόνια, μάλλον είσαι έτοιμη για τον Υπερσιβηρικό

 

[ravT]

Ολοκληρώνοντας την αφήγησή σου σε ευχαριστώ ξανά για την ανάλυση, τις φωτογραφίες και τις "εικόνες" που γεννήθηκαν απ τα γραπτά σου!