Αυστρία Σλοβακία Από το U.F.O για ηλιοθεραπεία στη Βιέννη!

[Vegerazaros]

Σαν να μπαίνει η Άνοιξη ή χαλαροί στη Βιέννη? Διαλέξτε όποιον τίτλο θέλετε. Η πρώτη μου σκέψη ήταν να βάλω τον τίτλο ''Η αριστοκράτισσα κυρία και η φτωχή γειτόνισσα!'' αλλά μου φάνηκε πολύ μπανάλ! Ονειρεμένη Βιέννη, πολύ γλυκανάλατο! Άλλωστε για μένα η Βιέννη ούτε ονειρεμένος προορισμός ήταν πριν πάω ούτε είναι αυτό που τελικά πήρα μαζί μου φεύγοντας από εκεί. Δηλαδή αυτό που λένε όλοι για την αρχοντική, την αριστοκρατική και πανέμορφη Βιέννη. Μια πόλη με μεγάλο πλούτο σε έργα τέχνης, μνημεία, μουσεία, μουσεία και μουσεία!

Παρ’ όλο που είναι από τους πιο δημοφιλείς και αγαπημένους προορισμούς στην Ευρώπη μάλλον τυχαία την επέλεξα για το ανοιξιάτικό μας ταξίδι. Ήταν ο συνδυασμός οικονομικών πτήσεων με Ryanair από Θεσσαλονίκη μέσω Αθήνας και η προοπτική ότι θα γνωρίσουμε δύο πρωτεύουσες. Την Βιέννη και την Μπρατισλάβα που απέχουν μεταξύ τους γύρω στα 65χλμ. Είχαμε 5 μέρες στη διάθεση μας και βάλαμε 2 διανυκτερεύσεις στη Μπρατισλάβα (1,5 μέρα) και 3 διανυκτερεύσεις στη Βιέννη (3,5 μέρες).

Είναι όμως αρκετές 3,5 μέρες να δεις την μεγάλη πόλη της Βιέννης με τα αμέτρητα και ξακουστά Μουσεία της, τις τεράστιες πλατείες και τα πάρκα της, τα μεγάλα παλάτια της, και τα πολλά ιστορικά καφέ της? Μπορεί όχι για την πλειοψηφία αλλά ο giannismits μπόρεσε! Και όχι μόνο μπόρεσε αλλά την είδε όλη χωρίς τρέξιμο και μάλιστα περίσσεψε και πολύς χρόνος για χαλαρές βόλτες. Είναι γνωστό όσοι με ξέρουν ότι δεν μπορώ να κλείνομαι μέσα σε μουσεία όταν έξω έχει χαρά θεού, όταν με περιμένουν τόσες γειτονιές και τόσοι δρόμοι να γνωρίσω. Και μεταξύ μας τα μουσεία είναι ένα ακριβό σπορ στα ταξίδια που αν δεν πας εξοικονομείς πολλά χρήματα που μπορείς να τα διαθέσεις αλλού.

Το ταξίδι αυτό μου δίδαξε κάτι. Σαν γενική φιλοσοφία, σαν γενικό συμπέρασμα. Σημασία δεν έχει να τρέχεις σαν τρελός να δεις τα πάντα από ένα μέρος. Σημασία δεν έχει να απαθανατίσεις τα πάντα, ή να πάρεις σβάρνα τα μουσεία ή τις τουριστικές ατραξιόν. Σημασία έχει να απολαύσεις ένα μέρος χωρίς άγχος, να χαρείς τον ήλιο και την αύρα της πόλης, να αράξεις, να ζήσεις να ερωτευτείς! Ας χάσεις και κάτι δεν τρέχει και τίποτα. Ένα συμπέρασμα που διαπίστωσα στην Βιέννη. Κατάλαβα το λάθος που έκανα να τρέχω στα περισσότερα ταξίδια για να μη χάσω τίποτα. Και στην ουσία έμενε η κούραση περισσότερο.

Από τη Βιέννη έχω να θυμάμαι το άραγμα στο γρασίδι στα υπέροχα πάρκα της πόλης. Τα ανθισμένα δέντρα που μύριζαν άνοιξη, την ζωντάνια σε κάθε σημείο του κέντρου, την τεράστια υπαίθρια αγορά, τα φινετσάτα καφέ, τα μυρωδάτα πεντανόστιμα λουκάνικα, τα σνίτσελ, τις ανέμελες βόλτες, την γραφικότητα της παλιάς πόλης, την ηλιοθεραπεία στην παραλία της Βιέννης!

Φυσικά μη νομίζεται πως ξαφνικά έγινα πιο χύμα. Όχι. Εννοείται είχα οργανώσει πολύ καλά το ταξίδι και επειδή ακριβώς η Βιέννη είναι μια μεγάλη πόλη με άπειρα να δεις χώρισα την πόλη σε κομμάτια έτσι ώστε να γλιτώνουμε χιλιόμετρα και αποστάσεις στο περπάτημα και να βλέπουμε διαφορετικά σημεία της πόλης. Πέτυχε 100% σε συνδυασμό πάντα με την μη επίσκεψη σε Μουσεία. Αλλά για να είμαι ειλικρινής αν θέλαμε μπορούσαμε να βάλουμε στο πρόγραμμά μας και κάποια βασικά μουσεία. Υπήρχε πολύς ελεύθερος χρόνος!

Η Βιέννη δεν μου φάνηκε ξενέρωτη ή μονότονη όπως πολλοί υποστηρίζουν. Ίσως να φταίει ο ηλιόλουστος καιρός, η ζωντάνια σε κάθε σημείο του κέντρου, το ότι βγήκαμε και από το κέντρο ή και ο τρόπος που εμείς αποφασίσαμε και ορίσαμε την γνωριμία μας με την πόλη. Είναι μια μεγαλούπολη, σίγουρα πολύ τουριστική αλλά και νεανική με αμέτρητες επιλογές στο οτιδήποτε. Άρα πώς να βαρεθείς?
Ναι είναι αριστοκρατική, είναι πολιτισμένη, είναι κοσμοπολίτικη, με χλιδάτα παλάτια, σημαντικά μουσεία, υποδειγματικές δημόσιες συγκοινωνίες, η πόλη της κλασικής μουσικής, της πριγκίπισσας Σίσσυ που λατρεύουν οι βιεννέζοι και των επιβλητικών κτιρίων των ωραιότερων ίσως στην Ευρώπη που άφησε πίσω της η Αυστριακή - και αργότερα η Αυστροουγγρική Αυτοκρατορία. Αλλά ερωτώ! Γιατί αυτά να αποτελούν αρνητικά στοιχεία της Βιέννης? Το θέμα είναι ο επισκέπτης να δει κάτι άλλο πέρα από αυτά. Να ανοίξει τα μάτια και τις αισθήσεις να δει γιατί η Βιέννη είναι πόλη πρότυπο με ένα από τα υψηλότερα βιοτικά επίπεδα παγκοσμίως!

Υπήρξε όμως και μια μπρατισλάβα στην υπόθεση. Ήσυχη πόλη, με κάποια όμορφα σημεία για περίπατο δίπλα στον Δούναβη, με μια μικρή παλιά πόλη, λίγα σημαντικά αξιοθέατα όπως το κάστρο της, με εξαιρετικά όμορφα και ψαγμένα καφέ και με ένα U.F.O το πιο αναγνωρίσιμο χαρακτηριστικό της πόλης! Μια σχετικά μέτρια πρωτεύουσα που όμως χάρηκα που την γνώρισα και αυτήν και βρήκα αρκετά που μου άρεσαν. Η Μπρατισλάβα έχει πλούσια πολιτιστική κληρονομιά και κομμουνιστικό παρελθόν, και ευτυχώς υπάρχουν πολλά σωζόμενα μνημεία αυτής της περιόδου. Η βάναυση σοσιαλιστική αρχιτεκτονική της Μπρατισλάβα είναι ένα ενδιαφέρον στοιχείο της πόλης που την κάνει να ξεχωρίζει και να της δίνει πολυποίκιλη εμφάνιση!

View attachment 152187
View attachment 152188

Πάμε λοιπόν
Από το U.F.O…
View attachment 152189

για ηλιοθεραπεία στη Βιέννη!
View attachment 152190

Υ.Γ 1: Πρέπει να αφιερώσω αυτή την ιστορία στον Rose. Κι αυτό γιατί την 3η ημέρα δηλαδή από τη στιγμή που φτάσαμε στη Βιέννη δυστυχώς αρρώστησε. Κάθε μέρα ήταν και χειρότερα αλλά το πάλευε με παυσίπονα που δεν έκαναν και πολλά. Η κατάσταση του ήταν για να είναι ξαπλωμένος και όχι για να κάνει χιλιόμετρα στο περπάτημα. Πίεσε πολύ τον εαυτό του για να μη χαλάσει το ταξίδι και προσπαθούσε να έχει κέφι όταν μπορούσε. Έτσι κι αλλιώς λοιπόν αυτό το ταξίδι έπρεπε να είναι χαλαρό λόγω της κατάστασης της υγείας του Rose που δεν ήταν για πολλά. Και πάλι άντεξε και ανταπεξήλθε στις απαιτήσεις που έχει κάθε ταξίδι. Και αν τον ρωτήσεις θα πει πως το ταξίδι αυτό ήταν από τα αγαπημένα του αν και αυτός ξέρει τι τράβηξε και πόσο ταλαιπωρήθηκε. Οι πτήσεις της επιστροφής ήταν εφιαλτικές γι’ αυτόν και ειδικά η πολύωρη αναμονή στο Ελευθέριος Βενιζέλος. Λίγο μετά την άφιξή μας στη Θεσσαλονίκη το Νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ μας περίμενε! Όπως και να χει thank you Rose.

Υ.Γ 2: Να με συγχωρνάτε για τα μεγάλα κεφάλαια και τις πολλές φωτογραφίες, αλλά μου είναι πιο εύκολο από το να κάνω περιλήψεις ή να διαλέγω φωτό. Άλλωστε γνωρίζετε πόσο μ’ αρέσει η λεπτομέρεια. Για το καλό σας όχι τίποτε άλλο Μπορεί να είναι μήνας διακοπών και να βρισκόμαστε στην καρδιά του καλοκαιριού, αλλά εγώ επέλεξα τώρα να ανεβάσω την ιστορία η οποία είναι όλη τελειωμένη! 12 χορταστικά κεφάλαια.

Ενταξειιιι δεν υπαρχει αυτοοο.... Εχω κλεισει Βιεννη 12-16 Οκτωμβρη....καλα δεν παιζειιιιιι....!!!...λατρεμενεεε...

 

[giannismits]

Ενταξειιιι δεν υπαρχει αυτοοο.... Εχω κλεισει Βιεννη 12-16 Οκτωμβρη....καλα δεν παιζειιιιιι....!!!...λατρεμενεεε...

Σατανικές συμπτώσεις! Και πάλι στα χνάρια μου δηλαδή

 

[Vegerazaros]

Περισσότερο απο τελειααααα...ολα ετοιμα στο πιατο! Θενκς φιλε!

 

[giannismits]

2η ημέρα: Μπρατισλάβα full – part 3

Από τα στενά της παλιάς πόλης Zamocnicka, Frantiskanska βγήκαμε στην Namestie SNP τον μεγάλο δρόμο που περνούν πολλές γραμμές τραμ.

Το κτίριο της παλιάς αγοράς της Μπρατισλάβα / Stara trznica

Η πλατεία SNP είναι ουσιαστικά μια κεντρική λεωφόρος με μικρή κίνηση αυτοκινήτων αφού περιλαμβάνει πολλές γραμμές τραμ. Έχει μερικά αδιάφορα κτίρια κοντά της και η εποχή του σοσιαλισμού είναι εμφανής σε ορισμένα σημεία.

Αντίθετα η οδός sturova είναι εξαιρετικά πλούσια σε αρχιτεκτονικά μνημεία και κτίρια. Η κατεύθυνσή μας ήταν προς την Modry kostol svatej Alzbety, την Μπλε Εκκλησία της Αγίας Ελισάβετ.

Το Comenius University και η sturova ulica

Στην οδό Bezrucova βρήκαμε την υπέροχη Μπλε εκκλησία

Τα πάντα σ’ αυτή την πανέμορφη αρ νουβό εκκλησία του 1908 είναι μπλε. Η πρόσοψη, τα ψηφιδωτά, η οροφή ακόμα και το εσωτερικό του είναι επίσης βαμμένο σε αποχρώσεις του μπλε. Αν και συννεφιασμένος ο ουρανός αλλά και γαλανός σε ορισμένα σημεία έκαναν την εκκλησία ένα με το μπλε του ουρανού! Η περιοχή είναι πολύ ήσυχη και η εντυπωσιακή εκκλησία ξεχωρίζει και δημιουργεί μεγάλη αντίθεση ιδιαίτερα με το μίζερο τεράστιο σοβιετικό κτίριο κομμουνιστικού στυλ που βρίσκεται σχεδόν απέναντι από την εκκλησία.

Το κομμουνιστικό εγκαταλελειμμένο κτίριο απέναντι από την εκκλησία ήταν νοσοκομείο δεκαετίες πριν. Είναι ένα ρημαγμένο κτίριο που όμως έχει ενδιαφέρον ιστορικά αλλά και φωτογραφικά καθώς μπορεί να δημιουργήσει εντυπωσιακά πορτραίτα! Ναι σωστά καταλάβετε ακολούθησε η φωτογράφιση μου! Τι να κάνω αυτά τα μέρη με προκαλούν!

Επόμενο στοπ ήταν το μεγάλο εμπορικό κέντρο Eurovea στην οδό Pribinova 8.

Το Eurovea από το 2010 που άνοιξε έγινε από τα πολύ αγαπημένα μέρη των κατοίκων όχι μόνο για ψώνια και ό,τι έχει να προσφέρει ένα σύγχρονο εμπορικό κέντρο. Για την προνομιακή παραποτάμια τοποθεσία και την πρόσβαση των επισκεπτών στον ποταμό Δούναβη και τους εξωτερικούς χώρους χαλάρωσης αλλά και για τα πολλά lounge bar με θέα στο ποτάμι έξω μέχρι και αργά τη νύχτα.

Αξιοσημείωτο είναι πως τα πρώτα σχέδια για την κατασκευή ενός παρόμοιου έργου ήταν από έναν αρχιτέκτονα ελληνικής καταγωγής στη δεκαετία του 1970. Ωστόσο, το έργο του διακόπηκε από την κομμουνιστική κυβέρνηση. Έπρεπε να περάσουν 40 χρόνια για να έχουν οι Σλοβάκοι επιτέλους έναν σύγχρονο χώρο ψυχαγωγίας και αναψυχής όπως έχουν όλες οι πρωτεύουσες της Ευρώπης.

Εσωτερικά το εμπορικό σαν κτίριο μας άρεσε πολύ και νομίζω είναι πολύ ωραιότερο από πολλά ελληνικά εμπορικά κέντρα. Ήταν μια ευκαιρία να δούμε μαζεμένους τους Σλοβάκους και να τους παρατηρήσουμε! Είχε αρκετό κόσμο και νομίζω πως οι μοναδικοί ξένοι ήμασταν εμείς! Δεν καθίσαμε πολύ ώρα μέσα, άλλωστε δεν είχαμε σκοπό να κάνουμε shopping . Μου άρεσε η γυάλινη οροφή του και οι διακοσμητικές πινελιές με τα αγάλματα. Μια τρέλα με τα αγάλματα την έχουν σ’ αυτή την πόλη!

Το εμπορικό δεν το γυρίσαμε πολύ ώρα γιατί είναι και μεγάλο. Το συγκρότημα περιλαμβάνει δύο κύρια κτίρια που χωρίζονται από μια μικρή πλατεία με ένα σιντριβάνι με θέα στον Δούναβη. Το κτίριο του νέου Εθνικού Θεάτρου της Σλοβακίας είναι σε αυτή την πλατεία.

Είναι η 1η μέρα του Απριλίου και παρ ‘ όλη την ηλιοφάνεια υπάρχει μια ψύχρα αλλά αυτό δεν εμποδίζει τον κόσμο να κάνει την βόλτα του ή να έχει γεμίσει τα πολλά καφέ. Είναι το ιδανικό σημείο περιπάτου και χαλάρωσης. Ο χώρος που έχουν φτιάξει είναι πραγματικά πολύ όμορφος και καταλαβαίνω γιατί είναι τόσο δημοφιλής.

Βγήκαμε από την πίσω μεριά και αντικρίσαμε μπροστά μας τον Δούναβη και χαλαρώσαμε στα σκαλοπάτια και το γρασίδι στην όχθη του ποταμού. Σχεδόν τα δύο τρίτα της περιοχής Eurovea καλύπτονται από πράσινο και κοινόχρηστους χώρους. Αν ήμουν κάτοικος θα ερχόμουν συνέχεια εδώ είμαι σίγουρος! Οι γέφυρες Apollo και Stary πάνω από τον Δούναβη είναι από τα χαρακτηριστικά στιγμιότυπα στην περιοχή!

Η βόλτα ήταν από τις ωραίες στιγμές μας στην Μπρατισλάβα και ενώ ο ήλιος άρχισε να πέφτει είχε έρθει η ώρα για απογείωση στο διάστημα με το UFO! Μέχρι εκεί όμως κάναμε ακόμα έναν εξαιρετικό παραποτάμιο περίπατο δίπλα από τον κεντρικό δρόμο Razusovo nabrezie. Αυτό το τμήμα της όχθης του ποταμού είναι το αγαπημένο μέρος στους κατοίκους για περίπατο, ρομαντικές βόλτες, τρέξιμο ή ποδήλατο. Το μονοπάτι κατά μήκος του Δούναβη είναι προσεγμένο και περιποιημένο με πολλά παγκάκια, πάρκα, αγάλματα με θέα το κάστρο και κυρίως την γέφυρα Novy most (νέα γέφυρα) με το UFO που μας περίμενε!

Η γέφυρα ολοκληρώθηκε το 1972 και η κανονική της ονομασία είναι SNP (Slovenskeho Νarodneho Povstania) δηλαδή η γέφυρα της Σλοβακικής Εθνικής Εξέγερσης αλλά οι πιο πολλοί την ξέρουν ως γέφυρα U.F.O ή νέα γέφυρα (Novy Most). Με συνολικό μήκος 430 μέτρα και με το ύψος του πυλώνα να ξεπερνά τα 84 μέτρα την καθιστούν ως την μεγαλύτερη καλωδιωτή γέφυρα στον κόσμο με έναν πυλώνα και εναέριο καλωδιωτή! Όποιος κατάλαβε, κατάλαβε!

Για να πάμε στον ιπτάμενο δίσκο έπρεπε φυσικά να την διασχίσουμε γι’ αυτό κάναμε έναν κύκλο, ανεβήκαμε τις σκάλες και βγήκαμε στο τμήμα της γέφυρας για τους πεζούς κάτω από τον αυτοκινητόδρομο.

Το πέρασμα από την δεξιά πλευρά είναι το καλύτερο πηγαίνοντας στο UFO γιατί είχαμε θέα το κάστρο. Στο δρόμο προς τον πύργο!

Αν κάποιος συνεχίσει ευθεία από τον κεντρικό δρόμο κάτω και το μονοπάτι Dvorakovo nabrezie δίπλα στον ποταμό, θα βγει στο River Park, ένα συγκρότημα κτιρίων παρόμοιο με το Eurovea στο άλλο άκρο του Δούναβη.

Φτάνοντας στην απέναντι όχθη κάτω από τη γέφυρα

Το "διαστημικό σκάφος" λοιπόν είναι στην πραγματικότητα ένα παρατηρητήριο με κατάστρωμα που επίσης χρησιμεύει και ως ένα εστιατόριο. Πληρώσαμε από 6,5€ στη ρεσεψιόν στο ισόγειο που βρίσκεται σε ένα από τα ''πόδια'' και σε 45 δευτερόλεπτα με τον ανελκυστήρα φτάσαμε στο καφέ – εστιατόριο. Να γνωρίζετε πως εφόσον έχετε σκοπό να δειπνήσετε στο εστιατόριο δεν πληρώνεις είσοδο, απλά πρέπει να έχεις κάνει κράτηση.
http://www.u-f-o.sk/en/index.html

Ο χώρος του εστιατορίου είναι αρκετά κυριλέ και τα λίγα τραπεζάκια για όποιον θέλει μόνο να πιεί καφέ είναι λίγο πιο παρά δίπλα από τον χώρο του εστιατορίου.

Αυτός ο τύπος μοιάζει σαν να είναι έτοιμος να βγάλει στα κρυφά μια φωτογραφία τους ανθρώπους. Το άγαλμα αυτό ήταν κάποτε στη γωνία των δρόμων Radnicna και Laurinska, όπου υπήρχε ένα εστιατόριο που ονομάζόταν Paparazzi. Όταν το εστιατόριο έκλεισε, οι ιδιοκτήτες πήραν το άγαλμα μαζί τους που ήταν στην ιδιοκτησία τους. Επί του παρόντος, η πόλη βρίσκεται σε διαπραγματεύσεις για να το πάρει πίσω, καθώς είναι ένα δημοφιλές τουριστικό αξιοθέατο. Ο Paparazzi λοιπόν βρίσκεται στον χώρο του εστιατορίου στο UFO.

Ο χώρος ήταν ζεστός και φιλόξενος και οι υπάλληλοι ευγενέστατοι. Ο Rose πήρε τσάι για τις ενόχληση στον λαιμό του (που θα εξελισσόταν σε σοβαρό κρύωμα) και τον ακολούθησα κι εγώ. 7€ και τα δύο μαζί.

Έχουμε επιστεφτεί πολλούς αντίστοιχους πύργους ανά την Ευρώπη και με καλύτερη θέα προφανώς αλλά σημασία είχε η στιγμή και η μαγική εκείνη ώρα. Αν με ρωτήσετε για την αγαπημένη μου στιγμή για το τι μου άρεσε πιο πολύ στην Μπρατισλάβα θα σας πω πως οι χαλαρές εκείνες ώρες στον πύργο UFO ήταν ότι καλύτερο έχω να θυμάμαι. Όσο σκοτείνιαζε η θέα ήταν ακόμα πιο ειδυλλιακή και ο Δούναβης πιο μυστήριος!

Ο Rose με ενημέρωσε πως πρέπει να επισκεφτώ την τουαλέτα! Για να το λέει κάτι παίζει εκεί! Για να μη γίνει too much και πάω με την dslr παραμάσχαλα στην τουαλέτα, πήρα το κινητό μου! Οι τουαλέτες έχουν μόνο τζαμαρία κι έτσι συνδυάζεις κατούρημα μαζί με θέα! Εντάξει η θέα δεν είναι η καλύτερη αφού κοιτάει στα μπλοκ πολυκατοικιών αλλά μη τα θέλω και όλα δικά μου! Επίσης πρώτη φορά είδα τέτοια λεκάνη τουαλέτας!

Είχε σχεδόν σκοτεινιάσει και είχε έρθει η ώρα να ανέβω στο κατάστρωμα. Ο Rose έμεινε στη θέση του. Οι σκάλες είναι έξω από τον χώρο του εστιατορίου τις οποίες μου έδειξε η ευγενική κυρία στην είσοδο. Μετά από λίγο βρέθηκα στην κορυφή του ιπτάμενου δίσκου στα 95 μέτρα!

Η πανοραμική θέα ήταν τέλεια και το ψυχρό αεράκι δεν με εμπόδισε να μείνω πολύ ώρα μέχρι να βραδιάσει τελείως. Έτσι απαθανάτισα σφαιρικά την περιοχή σε διαφορετικούς φωτισμούς καθώς έπεφτε η νύχτα. Θέα στο Δούναβη, τμήμα της Παλιάς Πόλης και η γέφυρα Apollo

Στη γειτονιά Petrzalka, είναι η μεγαλύτερη συγκέντρωση μπλοκ πολυώροφων οικιστικών μονάδων σε όλη την Κεντρική Ευρώπη υπό τον έλεγχο της κομμουνιστής εξουσίας στο παρελθόν! Ήταν μια γρήγορη και φτηνή κατασκευαστική λύση για την στεγαστική κρίση μετά τον Β 'Παγκόσμιο Πόλεμο. Η πρώτη πολυκατοικία panelak όπως ονομάζονται ήταν έτοιμη το 1977. Ο Vaclav Havel ο πρώτος πρόεδρος της Τσεχοσλοβακίας στη μετα-κομμουνιστική εποχή χαρακτήρισε αυτές τις κατοικίες ''αναξιοπρεπείς οικισμοί για κουνέλια, προς κατεδάφιση''!

Η πιο ωραία θέα ήταν προς το Κάστρο, τον καθεδρικό ναό του Αγίου Μαρτίνου, η Παλιά Πόλη και ο πύργος Kamzik πολύ πίσω στην κορυφή του λόφου.

Ήταν μια μαγική ώρα και στο κατάστρωμα ήμασταν ελάχιστα άτομα. Καλό αυτό γιατί δεν υπήρχε συνωστισμός και χωρίς φωνές και βαβούρα απολάμβανα την θέα. Πριν φύγουμε φώναξα και τον Rose να ανέβει επάνω γιατί θα ήταν κρίμα να έχανε ίσως το highlights της Μπρατισλάβας. Ενθουσιάστηκε και ο ίδιος και για την ώρα ξέχασε την αδιαθεσία του και την ενόχληση στον λαιμό! Εμ αυτό είναι το καλύτερο γιατρικό είπα. Έτσι για να πάρει τα πάνω του!

Είχαμε κατέβει και πήραμε την τελευταία υπέροχη βραδινή άποψη του κάστρου κάτω από τη γέφυρα.

Να σημειώσω πως το καλοκαίρι η περιοχή γύρω από τον Δούναβη στην Μπρατισλάβα είναι η ζωντανή καρδιά στην πόλη αφού υπάρχουν διαμορφωμένες παραλίες όπως η Magio beach δίπλα από τον πυλώνα του UFO με άμμο, αιώρες, ξαπλώστρες, bars και αθλητικές δραστηριότητες. Επίσης αν βρεθείτε καλοκαιρινούς μήνες στην πόλη αναζητήστε τις λίμνες στα περίχωρα που είναι για κολύμβηση και οι περισσότερες είναι οργανωμένες όπως οι λίμνες Kuchajda, Kosariska, Zlate piesky (χρυσή άμμος), Velky Drazdiak, Cunovo, Vajnory, Slnecne jazera Senec και βέβαια υπάρχουν και πολλά waters parks γύρω από την πόλη. Όλα αυτά καλοκαίρι φυσικά και εφόσον κάποιος έχει περισσότερες μέρες και θέλει μια διαφορετική εμπειρία από την πόλη.

Στο δρόμο προς το δωμάτιο μας περνώντας από την παλιά πόλη κοντοσταθήκαμε σε ένα ακόμα περίεργο μαγαζί. Το Zeppelin cafe and souvenirs στην οδό Sedlarska 364/10 απέναντι από την κεντρική πλατεία Hlavne Namestie.

Με το που μπήκαμε η κοπέλα μας καλησπέρισε θερμά. Στην αρχή μου φάνηκε ασυνάρτητο και περίεργο ένα καφέ ζαχαροπλαστείο να πουλάει και σουβενίρ αλλά και ρουχισμό! Να πω την αλήθεια δεν κατάλαβα αν τα ρούχα ήταν μέρος της διακόσμησης ή πωλούνταν κι αυτά. Τελικά ρώτησα και η κοπέλα μου είπε πως τα παραδοσιακά διακοσμητικά από όλη τη χώρα πωλούνται κανονικά. Ο χώρος είναι ζεστός και χωρίζεται σε δύο δωμάτια και τα περισσότερα τραπεζάκια είναι στο δωμάτιο καθώς μπαίνεις στο μαγαζί. Έχουν φτιάξει έναν χώρο που μοιάζει σαν σπίτι μαζί με μουσείο και καφέ. Το Zeppelin cafe όμως είναι το βασίλειο του κέικ! Έχει εξαιρετικά σπιτικά κέικ, μπισκότα και γλυκά, και τέλειο καφέ.

Το κέικ καρότου πρέπει να είναι το εθνικό γλυκό των Σλοβάκων γιατί το έβλεπα παντού και από πριν όταν αναζητούσα στο ιντερνετ καφέ στην Μπρατισλάβα. Έτσι λοιπόν δεν ήταν δυνατόν να μη πάρουμε το ξακουστό κέικ καρότου και μάλιστα από το μαγαζί που φημίζεται ότι έχει το καλύτερο. Ένα κέικ καρότου αρκετά νόστιμο αλλά κάπως στεγνό δεν θα το χαρακτήριζα και αριστούργημα όμως η μηλόπιτα ήταν εξαιρετική. Από από 2€ το καθένα, και σχεδόν όλα τα κομμάτια γλυκού έκαναν 2 με 2,5€ . Αν και είναι από τα δημοφιλή και προβεβλημένα καταστήματα έχει πολύ προσιτές τιμές.

Αφού γλυκαθήκαμε και ξεκουραστήκαμε πήγαμε στο δωμάτιο μας για ολιγόωρη ανάπαυση. Είναι η τελευταία μας νύχτα στην Μπρατισλάβα και δεν θα μέναμε μέσα. Κατά τις 22:00 βολταρίσαμε στην παλιά πόλη. Ο κεντρικός δρόμος Michalska και οι γύρω δρόμοι είχαν αρκετό κόσμο μιας και ήταν παρασκευοβραδο. Δεν θέλαμε να ψαχτούμε πολύ ώρα άλλωστε τα περισσότερα εστιατόρια και μπαρ ήταν γεμάτα από νεαρόκοσμο.

Μας έκαναν το κλικ αρκετά από αυτά αλλά έπρεπε να επιλέξουμε ένα. Και επειδή είχαμε να φάμε από το βαρβάτο μεσημεριανό γεύμα είπαμε να πάμε για φαγητό. Στην τύχη επιλέξαμε το Urban bistro στο 5 της οδού Michalska δηλαδή ένα βήμα από το ξενοδοχείο μας. Το μαγαζί ήταν γεμάτο μόνο με Σλοβάκους με μοναδικούς ξένους εμάς. Ο χώρος νεανικός βιομηχανικού στυλ που μ’ αρέσει και η ατμόσφαιρα χαλαρή. Οι περισσότερο έπιναν τα ποτά τους αλλά εμείς όπως πάντα είχαμε το μυαλό μας στο φαγητό. Φυσικά ως ένα μαγαζί στην Μπρατισλάβα που σέβεται τον εαυτό του έχει και λαχταριστά γλυκά και το πρωί σερβίρει πρωινό. Οπότε είναι ένα μαγαζί για όλες τις ώρες όπως και τα περισσότερα στην πόλη.

Πήραμε σπέσιαλ μπέργκερ, φρεσκότατη σαλάτα, ήπιαμε τις μπύρες και τα κρασιά μας και οι τιμές ήταν τσιμπημένες διότι ένα μικρό burger με 8€ το λες και ακριβούτσικο όπως και η Caesar με 7€. Τα ποτά όμως ήταν φυσιολογικά με 5€ την μπύρα και 3€ το ποτήρι κρασί. Ας είναι, περάσαμε πολύ ωραία και κλείσαμε πανηγυρικά το κεφάλαιο Μπρατισλάβα.

Λίγα λόγια:
Δώστε χρόνο και ανακαλύψτε την Μπρατισλάβα. Σίγουρα σε μία ημερήσια μπορείς να δεις τα βασικά αλλά δεν θα αφουγκραστείς την πόλη. Είναι ενδιαφέρουσα με αρκετά σημεία που μπορούν να ενθουσιάσουν! Μια διανυκτέρευση ή δύο είναι ιδανικές. Αν είχαμε άλλη μια μέρα θα μπορούσαμε να δούμε:

-To Kάστρο Devin (hrad Devin). Αποτελεί εθνικό πολιτιστικό μνημείο της Σλοβακίας και βρίσκεται σε ένα ψηλό βράχο πάνω από τα ποτάμια Μοράβα και του Δούναβη, και στέκεται στα σύνορα μεταξύ της Σλοβακίας και της Αυστρίας. Απέχει 12χλμ. από την Μπρατισλάβα. Από την στάση Most SNP εξυπηρετούν τα λεωφορείο 28 ή 29.
https://en.wikipedia.org/wiki/Devín_Castle

-Πύργος Kamzik. Ο πύργος της τηλεόρασης στο δεύτερο υψηλότερο σημείο της Μπρατισλάβα με μεγάλη πανοραμική θέα. Βέβαια ο μόνος τρόπος πρόσβασης εδώ είναι το αυτοκίνητο. Με το τρόλεϊ 203 μπορείς να κατέβεις στο τέρμα στη Koliba, αλλά από εκεί μέχρι τον πύργο είναι 45 λεπτά περπάτημα οπότε μάλλον απίθανο να πάει κανείς μ’ αυτό τον τρόπο.
Επίσης από τον πύργο Kamzik υπάρχει τελεφερίκ για το Zelezna studnicka, το οποίο είναι ένα άλλο δασικό πάρκο.

Συνοψίζοντας:
-Η μικρή μεσαιωνική πόλη
-Το κάστρο
-Η γέφυρα SNP με το UFO
-Παραποτάμιες διαδρομές και χαλάρωση από το εμπορικό κέντρο Eurovea κατά μήκος του Δούναβη μέχρι το RiverPark
-Αν την επισκεφτείτε καλοκαίρι αράξτε στην παραλία Magio Beach δίπλα από το UFO ή κάποια από τις λίμνες στα περίχωρα της πρωτεύουσας.
-Το μνημείο Slavin
-Τα κατάλοιπα που άφησε πίσω του το κομμουνιστικό καθεστώς. Μπορείτε να βρείτε πολλά κτίρια αυτής της εποχής σε διάφορα σημεία της πόλης. Εγώ είδα μόνο κάποια από αυτά. Υπάρχουν πολλά περισσότερα.
-Εξαιρετικά καφέ και ιδιαίτεροι χώροι φτιαγμένοι με έμπνευση και μεράκι. Δοκιμάστε τα σπιτικά γλυκά που υπάρχουν σε όλα τα καφέ και κάθε τι παραδοσιακό γενικά. Η πόλη έχει αμέτρητα στέκια και πολλά ψαγμένα μαγαζιά. Από παραδοσιακές σλοβάκικες μπαμπ μέχρι τρέντι ιδιαίτερα μαγαζιά για καφέ, φαγητό, ποτό και όχι μόνο. Ψάξτε τα από πριν ή ανακαλύψτε τα όσο θα είστε εκεί με το ένστικτο. Μάλλον είναι σπάνιο να πετύχετε κάτι μη ποιοτικό και είναι κάτι που εκτίμησα σ’ αυτή την πόλη.

Official Bratislava Guide
https://bratislava-slovakia.eu/
https://www.visitbratislava.com/

Visit Bratislava, Slovakia - Official video

BRATISLAVA TIMELAPSE

Η μπρατισλάβα έφυγε…
Η Βιέννη έρχεται…

 

[Vegerazaros]

Superr!

 

[giannismits]

3η ημέρα – part 1: Άφιξη Βιέννη

Αφού αποχαιρετήσαμε τον φιλόξενο ξενοδόχο του VIP Apartments νωρίς το πρωί, περπατήσαμε τα έρημα πλακόστρωτα της παλιάς πόλης με τις βαλίτσες μας και φτάσαμε στον σταθμό λεωφορείων Novy Most. Είναι ο σταθμός κάτω από την γέφυρα UFO.

Ο σταθμός είναι αρκετά μεγάλος με αναχωρήσεις αστικών, τοπικών δρομολογίων αλλά και διεθνών. Οπότε ήμασταν κάπως στα χαμένα για το που έπρεπε να περιμένουμε γιατί δεν είδαμε πουθενά στάση της flixbus. Τα εισιτήρια τα είχα κατεβάσει στο κινητό μου από την εφαρμογή τους. Η flixbus ενώνει πολλές πόλεις της Ευρώπης, και για την διαδρομή Μπρατισλάβα – Βιέννη και αντίστροφα έχει συχνά δρομολόγια σε πολύ καλές τιμές.
https://shop.flixbus.com/

Ανάλογα τις ώρες που εξυπηρετούν τον καθένα, ο πιο φτηνός συνδυασμός κοστίζει 10€ με επιστροφή. Σε εμάς κόστισε 15,20€ το άτομο. Η στάση της flixbus είναι αυτή που γράφει BLAGUSS. Το γράφω για να μη μπερδευτείτε κι εσείς. Όταν ήρθε το λεωφορείο επιβεβαιώσαμε ότι μπήκαμε στο σωστό και 10:20 ξεκινήσαμε για το κυρίως γεύμα του ταξιδιού που ήταν η Βιέννη!

Σε λίγα λεπτά από την έξοδό μας από την Μπρατισλάβα, μπήκαμε στην Αυστρία. Η διαδρομή σύντομη και ψιλοαδιάφορη και σε συνολικά 1 ώρα ήμασταν στον σταθμό Vienna Erdberg (VIB). Άντε γιατί πεθυμήσαμε να μπούμε σε μετρό! Πολύ χωριό η Μπρατισλάβα και θέλαμε ρυθμούς μεγαλούπολης. Ο σταθμός Erdberg μας αποπροσανατόλισε λιγάκι και ψάχνοντας πως θα κατέβουμε μπήκαμε σε ένα υπόγειο παρκινγκ. Η ημέρα ήταν Σάββατο και υπάλληλοι μέσα στον σταθμό δεν υπήρχαν. Κανένα πρόβλημα. Τα αυτόματα μηχανήματα είναι εκεί για ότι τύπο εισιτηρίων θέλει ο καθένας. Έτσι αγοράσαμε το 72 ωρών Vienna ticket προς 16,50€ για απεριόριστες διαδρομές. Επειδή όμως την μέρα που θα φεύγαμε θα είχε λήξει, πήραμε και από ένα μεμονωμένο εισιτήριο των 2,20€.

Υπάρχει και η Vienna Card - Official City Card η οποία εκτός από απεριόριστες διαδρομές προσφέρει και εκπτώσεις σε κάποια μουσεία και ξεναγήσεις που κοστίζει 24,90€ η 72 ωρών. Γενικά υπάρχουν πάρα πολλές επιλογές και συνδυασμοί εισιτηρίων. Για μας το 72 ωρών Vienna ticket ήταν το ιδανικό. Έχει και 24 και 48 ωρών.

https://shop.wienerlinien.at/index.php/tickets

Υπάρχει βέβαια και η VIENNA PASS η οποία περιλαμβάνει πάνω από 60 από τα πιο δημοφιλή αξιοθέατα και μουσεία της Βιέννης. Όπως καταλαβαίνετε δεν είναι φτηνή. Η 1 μέρας κοστίζει 59€, η 2 ημερών 74€ και η 3 ημερών 89€. Προσοχή γιατί σ’ αυτές τις τιμές δεν συμπεριλαμβάνονται και οι απεριόριστες μετακινήσεις με τα ΜΜΜ. Μπορείτε όμως να αγοράσετε την Vienna PASS+Travel που περιλαμβάνει και τα μέσα μεταφοράς. Οπότε μετά οι τιμές διαμορφώνονται σε 67€ η ημερήσια κάρτα, 88€ των 2 ημερών και 106€ των 3 ημερών. Η Vienna PASS περιλαμβάνει όλα τα διάσημα μουσεία που σημαίνει πως αν επισκεφθείτε πάνω από 4-5 μουσεία η ημερήσια κάρτα τουλάχιστον θα έχει βγάλει τα λεφτά της.

Γι’ αυτό μελετήστε καλά το site, δείτε τις κανονικές τιμές εισόδου, σε ποια θέλετε να πάτε και θα δείτε αν σας συμφέρει.
https://www.viennapass.com/vienna-pass-prices
https://www.viennapass.com/

Και το δικό μας 3ημερο εισιτήριο έβγαλε τα λεφτά του καθώς χρησιμοποιήσαμε αρκετά το μετρό και πιο πολύ το τραμ. Γενικά οι συγκοινωνίες είναι άριστες. Είμαστε στη Βιέννη! Η πόλη είναι μεγάλη και οι αποστάσεις θέλουν δημόσιες συγκοινωνίες.

Χάρτης του Μετρό

Χάρτης των Τραμ

Φυσικά όλα αυτά είναι απαρχαιωμένα! Ποιος εκτυπώνει πια? Ή θα τα έχετε pdf στο κινητό ή θα συμβουλεύεστε το επίσημο app που θα εγκαταστήσετε στη συσκευή σας.
https://play.google.com/store/apps/details?id=maplabs.viavienna
https://play.google.com/store/apps/details?id=com.cityguideag.wien
Δεν μπορούσα να κρατηθώ! Έπρεπε να σας δώσω τις πληροφορίες! Εισιτήρια, συγκοινωνίες και χάρτες είναι το φετίχ μου! Αφού με ξέρετε!

Με ένα μέσο να ήμασταν στο ξενοδοχείο μας φάνταζε απίθανο. Αλλά δεν ήταν κάτι δύσκολο ή πολύπλοκο. Από τον σταθμό Erdberg που εξυπηρετεί μόνο η γραμμή U3 πήραμε το μετρό και 8 στάσεις μετά κατεβήκαμε στον σταθμό Volkstheater. Αλλάξαμε γραμμή και με την U2 και 3 στάσεις μετά κατεβήκαμε στον σταθμό Schottentor. Ο Schottentor είναι συγκοινωνιακός κόμβος και εκτός από την γραμμή U2 του μετρό εξυπηρετούν και πολλές γραμμές τραμ αλλά και λεωφορείων. Βγήκαμε λοιπόν στον σταθμό Schottentor που τα τραμ περνούν κάτω από τον δρόμο. Ο σταθμός έχει πολλά μαγαζιά γρήγορου φαγητού και ψιλικατζίδικα που τα τιμήσαμε αρκετά.

Το ξενοδοχείο μας να ήταν 10-15 λεπτά ποδαράτο αλλά δεν υπήρχε περίπτωση να πηγαίναμε με τα πόδια. Μας βόλευαν τα τραμ 37, 38, 40, 41, 42 τα οποία περνούν πολύ τακτικά οπότε δεν αργήσαμε να ανέβουμε. Το τραμ από τον υπόγειο σταθμό ανεβαίνει πάνω στο δρόμο και διασχίζει την Währinger Straße.

Δύο στάσεις μετά (με ένα μικρό μπέρδεμα) κατεβήκαμε στην στάση Spitalgasse. Το ξενοδοχείο μας Hotel Atlanta το βρήκαμε εύκολα στην οδό Währinger Straße 33-35 πάνω στον κεντρικό δρόμο. Η στάση Sensengasse σχεδόν δίπλα από το ξενοδοχείο εξυπηρετεί μόνο για να πας στον σταθμό Schottentor. Όταν ερχόμασταν από τον σταθμό Schottentor έπρεπε να κατέβουμε στην λίγο πιο μακρινή Spitalgasse. Το σημειώνω γιατί μπερδευτήκαμε την πρώτη φορά.

Η υπόθεση διαμονή δεν είναι το πιο εύκολο στη Βιέννη αν έχεις περιορισμένο μπάτζετ. Τα ξενοδοχεία μέσα στον ring είναι φωτιά και λαύρα. Όποτε έπρεπε να επιλέξω κάτι οικονομικό αλλά όχι στου διαόλου τη μάνα. Να είμαστε κοντά στο κέντρο που ορίζεται η παλιά πόλη Innere Stadt μέσα από την λεωφόρο Ρίνγκστρασσε (Ringstraße). Την κράτηση στο Hotel Atlanta την είχα κάνει 2 μήνες πριν το ταξίδι με απίστευτη τιμή για Βιέννη, 163€ το δίκλινο οι 3 διανυκτερεύσεις χωρίς πρωινό. Το ξενοδοχείο υποτίθεται ότι είναι 4στερο αλλά εγώ θα το έλεγα ένα αξιοπρεπές 3στερο το πολύ!

https://www.booking.com/hotel/at/atlanta.el.html

Ο ρεσεψιονίστ μας υποδέχθηκε με απάθεια. Καλά δεν είπα να μας στρώσει χαλί και να μας δώσει λουλούδια αλλά λίγο χαμόγελο δεν βλάπτει. Το δωμάτιο δεν ήταν έτοιμο αλλά δεν μας ένοιαζε. Η Βιέννη έξω μας περίμενε. Αφήσαμε τα πράγματα μας, πήραμε τα βασικά, και τον ξινό ρεσεψιονίστ θα τον βλέπαμε μετά από 8 ώρες περίπου. 8 ώρες μια γερή δόση γνωριμίας με την Αυστριακή πρωτεύουσα!

 

[giannismits]

3η ημέρα – part 2: Βιέννη – Λεωφόρος ring και πέριξ

Οι διαδρομές μας στη Βιέννη μόνο τυχαίες που δεν ήταν. Είχα μελετήσει σχολαστικά τον χάρτη της πόλης ώστε να μην υπάρχουν άσκοπες και χρονοβόρες μετακινήσεις μιας και η πόλη είναι μεγάλη και ως γνωστόν η Βιέννη διαθέτει άπειρα αξιοθέατα. Χώρισα την πόλη στα 3 όπως και οι μέρες μας εκεί. Το αποτέλεσμα? Να δούμε όλο το κέντρο και περιοχές έξω από το κέντρο και να μη χαθούμε, και το κυριότερο να μη κουραστούμε. Πιο χαλαρά δεν γινόταν. Κι όμως στη Βιέννη. Όποιος πρωτάρης λοιπόν θέλει ας συμβουλευτεί τον τρόπο που κινηθήκαμε και δεν θα χάσει!

Έτσι από την στάση Sensengasse μπροστά σχεδόν στο ξενοδοχείο μας με το τραμ πήγαμε και πάλι στον σταθμό Schottentor. Αφού πήραμε το πρώτο μας λουκάνικο έτσι για τη λιγούρα, από τον σταθμό ανεβήκαμε στον δρόμο στην στάση που περνάνε άλλες γραμμές τραμ. Απέναντι μας στο Sigmund Freud Park η εκκλησία Votivkirche (εκκλησία Ευχαριστίας ) επί της Ρίνγκστρασσε (Ringstrasse).

Άκουγα και διάβαζα κι εγώ για το ring στη Βιέννη και δεν ήξερα τι είναι. Μετά το έμαθα καλά. Είναι η κυκλική κεντρική λεωφόρος της Βιέννης με συνολικό μήκος 5,2 χλμ που αποτελείται από διάφορους δρόμους, που φέρουν την κατάληξη -ring δηλαδή κύκλος. Για την ιστορία ο Φραγκίσκος Ιωσήφ Α΄ της Αυστρίας αποφάσισε το 1857 να κατεδαφίσει τα τείχη της πόλης και ζήτησε στην διαθήκη του την κατασκευή μιας κυκλικής λεωφόρου. Στην Ringstrasse έκτοτε μετακόμισαν οι πιο εύπορες οικογένειες της πόλης και κατασκεύασαν τα παλάτια τους, όπως επίσης και μεγάλα δημόσια κτίρια, όπως το Κοινοβούλιο και το Δημαρχείο. Όλα αυτά που εμείς σήμερα θαυμάζουμε.

Πήραμε το τραμ D και κάναμε την πρώτη μας διαδρομή στην λεωφόρο Ringstrasse. Το τραμ D περνάει από τα πιο σημαντικά αξιοθέατα της Βιέννης όπως το Πανεπιστήμιο, το Δημαρχείο, το Κοινοβούλιο, την πλατεία Maria-Theresien-Platz με τα Μουσεία και την Όπερα. Μέσα από το τραμ διαπίστωσα πως η πόλη είχε πάρα πολλούς τουρίστες και έντονη κίνηση. Κατάλαβα επίσης γρήγορα γιατί αυτή η πόλη θεωρείται από τα κοσμήματα της Ευρώπης με τεράστιο πολιτιστικό πλούτο σε αρχιτεκτονικό επίπεδο και όχι μόνο.

Η πρώτη στάση για μας ήταν στην Όπερα (Wiener Staatsoper)

Η όπερα της Βιέννης θεωρείται από τις πιο αξιόλογες στον κόσμο η οποία άνοιξε το 1869 με πρώτο έργο την όπερα "Ντον Τζιοβάννι" του Μότσαρτ. Δεν ξέρω σαν έκταση αν είναι η μεγαλύτερη όπερα, αλλά το εντυπωσιακό νεοαναγεννησιακό κτίριο μου φάνηκε τεράστιο. Πάντως όταν φτιάχτηκε δεν άρεσε καθόλου στους Βιεννέζους αλλά το εκτίμησαν όταν καταστράφηκε μεγάλο μέρος του από βόμβα και στη συνέχεια το ανακατασκεύασαν.

Προς τους ενδιαφερόμενους, γίνονται και ξεναγήσεις με την περιοδεία να διαρκεί 40 λεπτά με κόστος 7,50 €.
http://www.wiener-staatsoper.at/Content.Node/home/opernhaus/fuehrungen/fuehrungen.en.php

Φυσικά το ιδανικό είναι η εμπειρία μιας παράστασης στην φημισμένη Όπερα. Τα πιο φτηνά εισιτήρια ξεκινούν περίπου από 13€. Για ηλεκτρονικές κρατήσεις:

http://www.wiener-staatsoper.at/Content.Node/home/spielplan/

https://www.viennaclassic.com/de/oper/staatsoper-wien/programm-tickets

Ο καιρός αν και ηλιόλουστος ήταν αρκετά ψυχρός με τη θερμοκρασία το πολύ στους 15 βαθμούς και ένα κρύο αεράκι. Και πως θέλαμε να βγάλουμε τα ρημάδια τα μπουφάν μας! Η αίσθηση ήταν πιο πολύ ήπια χειμωνιάτικη αλλά η πρόγνωση έλεγε για μεγάλη αύξηση της θερμοκρασίας από την επόμενη μέρα. Αναμένουμε λοιπόν. Από την Όπερα προσεγγίσαμε σε ελάχιστα λεπτά την Karlsplatz και από κει το Resselpark με την εκκλησία του Καρόλου (Karlskirche).

Είναι η πιο εξαιρετική μπαρόκ εκκλησία στη Βιέννη, καθώς και ένα από τα μεγαλύτερα κτίρια της πόλης χτισμένη το 1737. Θα ήθελα να δω την μικρή λίμνη μπροστά από την εκκλησία με νερό αλλά τέλος πάντων!

Το εσωτερικό της εκκλησίας είναι επισκέψιμο με κόστος 8€ και περιλαμβάνεται η ανάβαση με ασανσέρ στο θόλο. http://www.karlskirche.at/besuchen.html

Στη γωνία εντόπισα ένα περίεργο κτίριο. Είναι η βιβλιοθήκη του Πολυτεχνείου.

Πολύ γρήγορα βρεθήκαμε στο ιδιαίτερο κτίριο της απόσχισης που αποτελεί τον εκθεσιακό χώρο των έργων των Ζετσεσιονιστών. Ένας όρος που παλιά άκουγα και δεν ήξερα τι ήταν. Τι σημαίνει ρε παιδιά Secession? Είμαι σίγουρος πως θέλετε να διαβάσετε!

Ο Σετσεσιονισμός λοιπόν (απόσχιση ή αποχώρηση) ήταν ένα αντι-ακαδημαϊκό κίνημα «για μια Νέα Τέχνη», που ιδρύθηκε το 1897 από μια ομάδα Βιεννέζων καλλιτεχνών (ανάμεσα σ’ αυτούς και ο Γκούσταβ Κλιμτ ) που αποχώρησε από την επίσημη Ένωση Αυστριακών Καλλιτεχνών. Μια αντιδραστική στάση απέναντι στην συντηρητική καλλιτεχνική τάξη και στον παραδοσιακό προσανατολισμό της προς τον ιστορικισμό, που επικρατούσε στους ακαδημαϊκούς καλλιτεχνικούς κύκλους . Το ίδιο και ο διάσημος Ότο Βάγκνερ ο αρχιτέκτονας με τη μεγαλύτερη επιρροή στην Αυστρία στις αρχές του 20ου αιώνα, αποστασιοποιήθηκε από την κλασική παράδοση του «ιστορισμού», που ήταν μέχρι τότε η κυρίαρχη τάση στην αρχιτεκτονική της Βιέννης, και προσχώρησε στο κίνημα. Με απλά λόγια Secession όπως επικράτησε να λέγεται, είναι η τεχνοτροπία της Αρ Νουβό στην Αυστρία.

Αυτά έλεγα και στον Rose με ύφος του στυλ δες τι γνώσεις έχω αλλά δεν μου έδωσε και πολύ σημασία! Ο εντυπωσιακός θόλος από επιχρυσωμένα φύλλα δάφνης που στέφει το κτήριο βασίστηκε σε σχέδιο του Klimt και συνοδεύεται από τη χαραγμένη επιγραφή, το σύνθημα του αποσχιστικού κινήματος: “Der Zeit ihre Kunst, der Kunst ihre Freiheit” (Στην εποχή την τέχνη της, στην τέχνη την ελευθερία της). Δεν καταλαβαίνω αλλά κάνω ότι καταλαβαίνω για να μη με περάσετε για ανίδεο!

Ας αφήσουμε όμως την κουλτούρα και ας πάμε σε κάτι πιο λαϊκό πιο ευχάριστο! Από το κτίριο της απόσχισης στην αρχή της οδού Linke Wienzeile, άρχιζει η πολύβουη και τεράστια υπαίθρια αγορά Νάσμαρκτ (Naschmarkt).

Η αγορά είναι μεγάλη όχι αστεία. Μιλάμε για 123 μαγαζιά τουλάχιστον και με προϊόντα όλων των εθνικοτήτων. Κόσμος τρελός όσο προχωρούσαμε να χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα! Τα δε προϊόντα αμέτρητα σε σημείο να μη ξέρεις τι θες και αν θες. Το μάτι σίγουρα χόρταινε. Βιολογικά προϊόντα, Λαχανικά, κρέατα και αλλαντικά, ψαράδικα , είδη δώρων, ασιατικά μαγαζιά, φούρνοι και η λίστα δεν έχει τελειωμό!

Αλλά δεν είναι μόνο αυτά. Η αγορά έχει πολλά καφέ και ιδιαίτερα έθνικ εστιατόρια για κάθε γούστο όπως ασιατικά, ανατολίτικες σπεσιαλιτέ, ψαρικά και ότι τραβάει η όρεξη του καθενός!

Μπορεί να μη φαίνεται από τις φωτογραφίες αλλά είχε τρελό κόσμο και αλαλούμ! Σκεφτείτε βέβαια πως ήταν ημέρα Σάββατο η πιο δημοφιλής μέρα για επίσκεψη στην αγορά για τους κατοίκους και τους τουρίστες. Η αγορά Naschmarkt υπάρχει από το 1780 αλλά τότε πωλούνταν μόνο γαλακτοκομικά προϊόντα. Από το 1893 μεταφέρθηκαν και άλλα εμπορεύματα κυρίως εισαγόμενα και η αγορά πήρε αυτή τη μορφή.

Καθώς περνούσαμε και χαζεύαμε τα διάφορα περίπτερα οι ορεξάτοι και ζωηροί πωλητές μας έδιναν να δοκιμάσουμε τα προϊόντα τους. Κάπου πρέπει να πήρε το μάτι μου και ελληνικά προϊόντα. Αν και είχα σημειώσει 2-3 μαγαζιά στην αγορά για φαγητό δεν το σκέφτηκα καν να τα ψάξω αφού έτσι κι αλλιώς παντού όπου βλέπαμε όλα ήταν γεμάτα χωρίς κενό κάθισμα. Αφήστε που ήμασταν και αναποφάσιστοι και δεν ξέραμε τι θέλαμε. Αρκεστήκαμε σε μια σαν τυρόπιτα-μπουρέκι από ένα τούρκικο μαγαζί. Ο Rose έκανε αφωνία γιατί τον ενοχλούσαν έντονα οι αμυγδαλές και ήταν down. Αλλά δεν παραπονέθηκε, προσπάθησε τουλάχιστον ψυχολογικά να ανέβει και συνεχίσαμε.

Καθώς περνούσαμε ανάμεσα από τα μαγαζάκια και τα εστιατόρια, δεν παρατηρούσαμε μονάχα τα προϊόντα αλλά και τα μεγαλοπρεπή κτίρια της οδού Linke Wienzeile. Ο δρόμος είναι αριστοκρατικός και τα πάντα σε αρμονία. Κάποια από τα κτίρια του δρόμου σχεδιάστηκαν από τον μεγάλο Otto Wagner που αποτελούν σημαντικό παράδειγμα της βιεννέζικου αρ νουβό αρχιτεκτονικής, με πιο διάσημο το Μαγιόλικα Χάους (Majolikahaus von Otto Wagner) .

Η αστική αυτή πολυκατοικία στον αριθμό 4 της οδού Linke Wienzeil, είναι ένα από τα ωραιότερα κτίρια της Βιέννης με μια εντυπωσιακή πρόσοψη. Είναι ένας τέλειος συνδυασμός περίτεχνης διακόσμησης και αρχιτεκτονικής και φυσικά αντιπροσωπεύει το αποκορύφωμα του ρυθμού «Secession» στη Βιέννη, αλλά συγχρόνως αποτέλεσε σταθμό στο κίνημα του μοντερνισμού, και για άλλες ευρωπαϊκές πόλεις.

Στο τελείωμα της Naschmarkt δεν υπάρχουν περίπτερα παρά μονάχα πάγκοι δίνοντας την εικόνα μιας πιο απλής υπαίθριας αγοράς που πουλά ως επί το πλείστον αντίκες.

Φεύγοντας από την αγορά στρίψαμε δεξιά και μέσα από κάποια στενά βγήκαμε στο Haus des Meeres-Aqua Terra Zoo στην Fritz-Grunbaum-Platz 1.

Το ενυδρείο της Βιέννης το είχα στα υπόψην για επίσκεψη αλλά όχι για το ίδιο το ενυδρείο αλλά για την ταράτσα του που προσφέρει ωραία θέα. Μείναμε όμως με την όρεξη αφού στο ταμείο η κοπέλα μας ενημέρωσε πως εφόσον θέλαμε μόνο επίσκεψη στην ταράτσα με τα 5€ είσοδο θα ‘πρεπε να ανέβουμε από τα 192 σκαλοπάτια. Για να χρησιμοποιήσει κανείς το ασανσέρ πρέπει να κόψει το κανονικό εισιτήριο των 16,70€. Ο Rose μου είπε αν θέλω να ανέβω κι αυτός να περιμένει κάτω αλλά δεν το σκέφτηκα καν. Για ποιο λόγο να κουραστώ? Οπότε την κάναμε με ελαφρά πηδηματάκια.
http://www.haus-des-meeres.at/en/preise.html

Η συνέχεια ήταν από τη γραφική Barnabitengasse...

...που μας έβγαλε λίγα μέτρα μετά στην εκκλησία Pfarramt Mariahilf, και τον μεγάλο διάσημο εμπορικό πεζόδρομο της Mariahilfer Strasse.

Η 4 χιλιομέτρων Mariahilferstrasse είναι ο μεγαλύτερος και ένας από τους πιο δημοφιλείς εμπορικούς δρόμους της Βιέννης. Σκεφτείτε πως η Mariahilferstrasse ήταν ο εμπορικός δρόμος της αυτοκρατορίας των Αψβούργων και εξακολουθεί να είναι και σήμερα ένας από τους σημαντικότερους εμπορικούς δρόμους στην Αυστρία με αμέτρητα πολυκαταστήματα.

Δεν ξέρω για ποιο λόγο είχα την κάψα ντε και καλά να δω έστω εξωτερικά το κτίριο του κεντρικού σταθμού τρένων. Όχι στο ξεκάρφωτο αλλά γιατί από φωτογραφίες μου κέντρισε το ενδιαφέρον. Είναι στο τέλος της Mariahilferstrasse αλλά δεν χρειάστηκε να πάμε με τα πόδια. Μπροστά μας ο σταθμός μετρό U3 Neubaugasse, που σε δύο στάσεις θα μας κατέβαζε στον σταθμό Westbahnhof.

Δεν είχε και νόημα αλλά τουλάχιστον δεν ταλαιπωρηθήκαμε. Βγήκαμε από το μετρό είδαμε από μακριά το κτίριο του κεντρικού σιδηροδρομικού σταθμού και ξανακατεβήκαμε στο μετρό. Έτσι για το θεαθήναι!

Επιστρέψαμε ξανά στον σταθμό μετρό Neubaugasse και συνεχίσαμε επί της Mariahilferstrasse. Λίγο πριν το τέλος του δρόμου εκεί που η Mariahilferstrasse συναντά την Museumsplatz στα αριστερά μας είχαμε την είσοδο στη Συνοικία των Μουσείων-Museumsquartier.

Το Museumsquartier είναι μια μεγάλη περιοχή 60.000 τ.μ. και είναι η όγδοη μεγαλύτερη πολιτιστική περιοχή στον κόσμο! Περιέχει μπαρόκ, καθώς και Μοντέρνας αρχιτεκτονικής κτίρια και άνοιξε επίσημα τον Ιούνιο του 2001. Φιλοξενεί από κλασικά μουσεία τέχνης μέχρι χώρους παρουσίασης ταινιών, θεάτρου, αρχιτεκτονικής, χορού, νέων μέσων, κέντρο δημιουργικότητας για παιδιά, αλλά και διάφορα καταστήματα, καφετέριες και εστιατόρια. http://www.mqw.at/en/

Μερικά από τα ιδρύματα και μουσεία που υπάρχουν σύμπλεγμα αυτό είναι το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (MUMOK), το Κέντρο Αρχιτεκτονικής, το Μουσείο Leopold και πολλά ακόμα. Φυσικά όλα αυτά είναι Too much για μας όμως το Museumsquartier δεν είναι μόνο ένας από τα κορυφαία πολιτιστικά συγκροτήματα στον κόσμο, είναι επίσης ένας δημοφιλές υπαίθριος χώρος αναψυχής.

Το ωραίο με το Museumsquartier είναι πως αποτελεί ένα δημόσιο χώρο που έχουν άμεση δωρεάν πρόσβαση όλοι. Οι εξωτερικοί χώροι του συγκροτήματος παρέχουν στιγμές ανάπαυσής κατά τους ηλιόλουστους και κυρίως ζεστούς μήνες προφανώς, και τα έπιπλα είναι ένα σημαντικό στοιχείο στην αυλή του πολιτιστικού κέντρου.

Από το 2003 που τοποθετήθηκαν , έκαναν γρήγορα τη Κεντρική Αυλή του MQ ένα από τα αγαπημένα στέκια της Βιέννης. Εκείνη την ώρα λοιπόν ήταν η ιδανική στιγμή για άραγμα και ξεκούραση. Βέβαια μη σας ξεγελά ο ήλιος γιατί είχε αρκετή ψύχρα και δεν ήμασταν τόσο άνετοι. Καλά που είχα το κασκόλ μου μαζί που ήταν ενσωματωμένο στον λαιμό μου! Άσχετα από τη δροσιά όμως εγώ πήρα ένα παγωμένο γιαούρτι και μαζί με τον Rose ξαπλάραμε στα αναπαυτικά έπιπλα ανάκλιντρα μέχρι που κρυώσαμε και φύγαμε.

Ανεβήκαμε τις εξωτερικές σκάλες από το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης και βγήκαμε από την πίσω πλευρά του συγκροτήματος στην οδό Breite Gasse. Ακολουθήσαμε τον δρόμο Siebensterngasse και στα δεξιά στρίψαμε σε έναν από τους πιο γραφικούς και όμορφους δρόμους της Βιέννης ίσως όχι τόσο γνωστός. Η πεζοδρομημένη οδός Spittelberggasse.

Είναι το πιο ρομαντικό σοκάκι της περιοχής Spittelberg με εξαιρετικά όμορφα κτίρια. Η περιοχή Spittelberg έχει αμέτρητα εστιατόρια, καφέ και μπαρ πολλά από τα οποία σε κρυμμένες σε ειδυλλιακές αυλές. Είναι μια ανανεωμένη περιοχή που προσωπικά θα ήθελα να την είχα επισκεφτεί το βράδυ για την νυχτερινή της ζωή. Έστω κι έτσι όμως ήρεμη και άδεια από κόσμο, την είδαμε και την περπατήσαμε.

Οδός Burggasse

Volkstheater. Το διάσημο ''Λαϊκό Θέατρο'' του 1889. Βρίσκεται στη μεγάλη διασταύρωση της Museumsplatz με την Burggasse. Στο σημείο είναι και ο σταθμός μετρό Volkstheater με τις γραμές U2 και U3.

Επόμενη στάση η Maria-Theresien-Platz. Όλα βρίσκονται κοντά και δεν μας ταλαιπώρησαν να τα βρούμε ή να τα περπατήσουμε αν και δεν τις λες και μικρές τις αποστάσεις. Όμως περπατούσαμε χαλαρά είχε ήλιο δεν μπαινοβγαίναμε σε κτίρια οπότε δεν κουραστήκαμε.

Λεωφόρος Museumsplatz. Από τη μία πλευρά το κεντρικό κτίριο του Museumsquartier και από την άλλη το πάρκο Maria-Theresien-Platz.

Το πάρκο ή πλατεία τέλος πάντων της Μαρία Θηρεσία είναι στη μέση ανάμεσα από δύο κλασικά κτίρια το Μουσείο Ιστορία της Τέχνης Kunsthistorisches και το Μουσείο φυσικής ιστορίας Naturhistorisches Museum. Όποιο και να κοιτάζεις δεν θα βρεις διαφορές γιατί είναι πανομοιότυπα! Και τα δύο κτίστηκαν το 1889 και κέντρο της πλατείας είναι ένα μεγάλο άγαλμα που απεικονίζει την αυτοκράτειρα Μαρία Θηρεσία.

Το Μουσείο Ιστορία της Τέχνης Kunsthistorisches, είναι από τα πιο σημαντικά παγκοσμίως με πολλά έργα να έχουν χαρακτηριστεί και ως αμφιλεγόμενα. Οι λάτρεις λογικά δεν πρέπει να το χάσουν. 15 ευρουλάκια η είσοδος! https://www.khm.at/en/

Πανοραμική άποψη των δύο κτιρίων

Aπέναντι η εξωτερική πύλη Außeres Burgtor, μπροστά από την λεωφόρο Burg-ring

Η πύλη από τη μέσα μεριά της Heldenplatz

Η είσοδος από την πύλη μας έβγαλε στην μεγάλη πλατεία Ηρώων Heldenplatz που περιλαμβάνει σημαντικά ιστορικά αξιοθέατα. Την πίσω πλευρά των ανακτόρων Hofburg, όπου σε ένα γειτονικό τμήμα του κατοικεί ο Πρόεδρος της Αυστρίας και στη γειτονική Ballhausplatz ο Καγκελάριος της Αυστρίας. Επίσης το Neuen Burg που αποτελεί μέρος του Hofburg από το μπαλκόνι του οποίου στις 15 Μάρτη 1938, ο Αδόλφος Χίτλερ ανακοίνωσε στους συγκεντρωμένους την προσάρτηση της Αυστρίας στο γερμανικό Ράιχ.

Οι άμαξες με τα άλογα έκαναν βόλτα τους τουρίστες και αν εξαιρούσα τα αυτοκίνητα η ατμόσφαιρα θύμισε περασμένους αιώνες.

Ο Rose σωριάστηκε στο γρασίδι και παρά την ψύχρα κουλουριάστηκε και έριξε έναν υπνάκο. Εγώ χαλάρωσα και παρατηρούσα τους ανθρώπους που χαίρονταν τον ήλιον, έτρεχαν ή έπαιζαν με τα σκυλιά τους.

Η πλατεία Heldenplatz συνορεύει με το μεγάλο πάρκο της πόλης Volksgarten. Άντε ξανά μανά καθισιό και ξεκούραση. Αλλά δεν μπορούσα να φέρω αντίρρηση στον Rose που τον έβλεπα μαραζωμένο. Όσο καθόταν εγώ έκανα μια γύρα το μεγάλο πάρκο που αποτελεί μέρος των Ανακτόρων Hofburg. Εντυπωσιακά κτίρια, μνημεία, σιντριβάνια, περίτεχνους κήπους αυτοκρατορική ομορφιά και δεν συμμαζεύεται!

Στο κέντρο του πάρκου βρίσκεται το πιο ωραίο κτίσμα, ο νεοκλασικός ναός του Θησέα. Φτάχτηκε το 1821 και αποτελεί μικρής κλίμακας αντίγραφο του Ναού του Ηφαίστου στην Αθήνα.

Ο Rose περίμενε πως και πώς να πάμε και να τακτοποιηθούμε στο δωμάτιο, κι εγώ τον καθησύχασα ότι είμαστε στην τελική ευθεία! Βγήκαμε από το Volksgarten και βρεθήκαμε στην λεωφόρο ring και συγκεκριμένα στην Doktor-Karl-Renner-Ring.

Μπροστά μας το επιβλητικό και εντυπωσιακό Αυστριακό κοινοβούλιο. Αναμφισβήτητα το ωραιότερο που έχουμε δει και καθ’ όλα Ελληνικό!

Το κτίριο ολοκληρώθηκε το 1883 και ο υπεύθυνος αρχιτέκτονας που ευθύνεται γι’ αυτό το δημιούργημα ήταν ο Theophil Hansen. Με το επιχείρημα ότι η κλασική ελληνική αρχιτεκτονική ήταν κατάλληλη για ένα Κοινοβούλιο, λόγω της σύνδεσης των αρχαίων Ελλήνων με το ιδανικό της δημοκρατίας ο Hansen εμπνεύστηκε το σχέδιο του κτιρίου από το το Ζάππειο Μέγαρο στην Αθήνα!

Μπροστά από την είσοδο του κτιρίου υπάρχει η Κρήνη της Αθηνάς, το άγαλμα της θεάς της σοφίας και του πολέμου. Όλοι όσοι βλέπουν το κοινοβούλιο και τις διακοσμητικές του λεπτομέρειες, αναγνωρίζουν την μεγαλοπρέπεια της αρχαίας Ελλάδας.

Και συνεχίζουμε Universitats-ring. Ακριβώς δίπλα στο κοινοβούλιο η πλατεία Rathausplatz και να το νέο-γοτθικό Δημαρχείο της πόλης του 1883. Στην πλατεία μπροστά από το Δημαρχείο πετύχαμε μια γιορτή και έκθεση με θέμα το ποδήλατο. Νομίζω πως είναι σπάνιο να πετύχει κανείς την πλατεία μπροστά από το Δημαρχείο άδεια χωρίς κάποια εκδήλωση!

Απέναντι από το Δημαρχείο το σημαντικό αυστριακό Εθνικό Θέατρο της Βιέννης Burgtheater

Δίπλα το Πανεπιστήμιο της Βιέννης και ο συγκοινωνιακός κόμβος του Schottentor

Πάρα πολύ ωραία. Η πρώτη περιήγηση είχε επιτευχθεί όπως το σχεδίασα. Είδαμε το μεγαλύτερο κομμάτι της κυκλικής λεωφόρου ring από την Όπερα μέχρι το Πανεπιστήμιο με τα κοντινά αξιοθέατα και τις γειτονιές έξω από το 1ο δημοτικό διαμέρισμα της Βιέννης την Innere Stadt δηλαδή την παλιά πόλη.

Πριν πάμε επιτέλους στο ξενοδοχείο πρότεινα στον Rose για να χαλαρώσει να πάμε για έναν καφέ. Ώστε να εισχωρήσουμε στους χώρους της διανόησης και των φημισμένων ιστορικών καφέ χάους της Βιέννης! Κοντά μας ήταν ένα από τα πιο διάσημα ιστορικά καφέ το Cafe Landtmann στην Universitats-ring 4 δίπλα στο Burgtheater. Το καφέ άνοιξε το 1873 και ένας από τους διάσημους θαμώνες του ήταν ο Σίγκμουντ Φρόυντ που περνούσε τον ελεύθερο χρόνο του, αλλά φιλοξένησε και άλλες διασημότητες όπως την Μαρλένε Ντήτριχ.

Δεν καθίσαμε στο αίθριο αλλά στο εσωτερικό του. Κλασική και αριστοκρατική διακόσμηση αλλά το κακό μ’ αυτά τα καφέ σε όλες τις χώρες είναι κατ ‘ αρχήν ότι δεν συχνάζει νέος κόσμος και φυσικά το ότι έχουν γίνει τουριστικές ατραξιόν. Θα μου πείτε κι εσύ τουρίστας είσαι και ήθελες να πας. Ναι φυσικά γιατί υπάρχει μια ολόκληρη κουλτούρα στα καφέ που κρατάει αιώνες σ’ αυτήν την πόλη. Δεν είχε πολύ κόσμο μέσα και οι περισσότεροι ήταν δεκαετίες μεγαλύτεροι! Γενικότερα δεν ξετρελαθήκαμε. Το ζητούμενο βέβαια ήταν να χαλαρώσουμε, να δοκιμάζουμε κάποιο από τα πολλά γλυκά που διαθέτει το καφέ και να πιούμε και κάτι ζεστό ειδικά ο άρρωστος!

Οι καφέδες πετυχημένοι από 5,70€ ο καθένας και ένα αυτοκρατορικό Strudel μήλου, το αγαπημένο γλυκό της πριγκίπισσας Σίσι! Εγώ το βρήκα απλά συμπαθητικό όχι γιατί δεν ήταν επιτυχημένο αλλά γιατί είμαι της σοκολάτας οπότε άλλη θα ‘πρεπε να είναι η επιλογή μου. Το γλυκό στα 5,5€. Οι τιμές στους καφέδες και στα γλυκά είναι σχετικά νορμάλ. Το καφέ έχει και πρωινό μενού και γεύματα που φυσικά οι τιμές δαγκώνουν!

Μετά την μέτρια εμπειρία του Cafe Landtmann πήγαμε λίγα μέτρα μετά στον σταθμό Schottentor για να πάρουμε το τραμ. Από τον σταθμό εφοδιαστήκαμε με πρόχειρο φαγητό για να ικανοποιήσουμε την λιγούρα μας. Μετά από 8 περίπου ώρες επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο μας Hotel Atlanta.

Ο ρεσεψιονίστ άλλος αλλά εξίσου αδιάφορος, και αφού πήραμε τις αποσκευές ανεβήκαμε στο δωμάτιο. Ήταν τύπου σοφίτα, Πολύ μεγάλο, κλασικού στυλ και μια χαρά για τα λεφτά του σε εξαιρετικά βολική τοποθεσία.

Αφού πέρασαν λίγες ώρες ο Rose ένοιωσε καλύτερα και πρότεινε βραδινή έξοδο! Ουάου! Τέτοια λέγε μου. Χωρίς σκοπό για άσκοπες μετακινήσεις κατευθυνθήκαμε με το τραμ D στην Όπερα.

Φάτσα φόρα δίπλα στην όπερα καντίνες με λουκάνικα. Ε ήταν πειρασμός. Δεν θέλαμε και πολύ βέβαια και χωρίς να πεινάμε ιδιαίτερα φάγαμε εξαιρετικές πεντανόστιμες λουκανικάρες. Μια εύκολη και φτηνή λύση για φαγητό στη Βιέννη. Υπάρχουν πάρα πολλά Hot Dog Stands με λουκάνικα και γενικά γρήγορο φαγητό κυρίως στο ιστορικό κέντρο, οπότε δεν θα δυσκολευτείτε να τα βρείτε. Εμείς τα βλέπαμε παντού.

Από εκεί ακολουθήσαμε τον εμπορικό δημοφιλή πεζόδρομο Karntner Strasse κάνοντας ουσιαστικά την πρώτη μας γνωριμία με το ιστορικό κέντρο Innere Stadt . Ο κόσμος αρκετός άλλωστε ήταν Σαββατόβραδο. Ρίξαμε την αναγνωριστική μας ματιά αλλά είχαμε συγκεκριμένη πλεύση. Λαμπερές βιτρίνες, περιποιημένοι δρόμοι, μικρές γειτονικές πλατείες και ζωηρή ατμόσφαιρα μας έβαλαν για τα καλά στο κλίμα της παλιάς πόλης της καρδιάς της Βιέννης.

Karntner Strasse

Neuer Markt – Donnerbrunnen

Το τέλος της Karntner Strasse μας έφερε στην Stephansplatz με τον καθεδρικό ναό του Αγίου Στεφάνου και τον μεγάλο εμπορικό δρόμο Graben.

Στο στενό Karntner Durchgang 10, εντοπίσαμε το μπαρ που ψάχναμε. Το Loos American Bar. Το μπαρ είναι μια τρύπα και φυσικά ήμασταν όρθιοι. Το μαγαζί είχε μόνο αυστριακούς και ένοιωθα γελοίος με την dslr παραμάσχαλα την οποία προσπαθούσα να την κρύβω. Παραγγείλαμε στο όρθιο τις μπύρες μας και σταθήκαμε στην άκρη ώστε να μην εμποδίζουμε, αφού φυσικά ξεφορτωθήκαμε και τα μπουφάν μας που πρόθυμα οι σερβιτόροι τα ταχτοποίησαν στην κρεμάστρα. Κόσμος μπαινόβγαινε, άλλος κοντοστεκόταν όπως εμείς, άλλος περίμενε μπας και αδειάζει καμιά θέση.

Όσο συνωστισμό κι αν έχει αυτό το μπαρ που άνοιξε το 1903, έχει μια εκλεπτυσμένη καλλιτεχνική ατμόσφαιρα και είναι ίσως το πιο αγαπητό στην Βιέννη. Τα αγόρια μέσα και έξω από το μπαρ ήταν απίστευτα γρήγορα και ευγενικά. Οι θαμώνες ήταν καλοβαλμένοι, μοντέρνοι και νέοι και απ ότι άκουγα σχεδόν όλοι βιεννέζοι.
Κάποια στιγμή έφυγαν δύο άτομα από το μπαρ και τρέξαμε να πιάσουμε τις θέσεις. Έτσι την υπόλοιπη βραδιά ήμασταν πολύ πιο άνετα και ήπιαμε τις μπύρες μας χαλαρά.

Αυτό που είχα ξεχάσει ενώ το είχα διαβάσει στο ίντερνετ ήταν ένα. Πως απαγορεύεται να βγάλεις φωτογραφία! Σίγουρα υπερβολικό και δεν ξέρω το γιατί. Έτσι κι εγώ το ξέχασα και αυθόρμητα έβγαλα μια φωτό. Kατευθείαν ο ένας μπάρμαν με κοίταξε και μου έκανε νόημα όχι! Δεν επιτρέπεται! Σίγουρα ένοιωσα λίγο άβολα αλλά το παιδί δεν μου το είπε αυστηρά ούτε με επέπληξε. Ήταν μια ήπια παρατήρηση. Για την ιστορία αυτή είναι η φωτό!

Και επειδή πολλούς σας ενδιαφέρει, να αναφέρω πως στο μαγαζί επιτρέπεται το κάπνισμα! Πράγμα σπάνιο για Βιέννη. Μάλλον και γι’ αυτό θα είναι δημοφιλές!

Η πρώτη μέρα στη Βιέννη είχε τελειώσει.

 

[giannismits]

4η ημέρα – part 1: Αυτοκρατορικά στέκια και ηλιοθεραπεία!

Το ότι ο Rose ξύπνησε χάλια ήταν ένα αγκάθι που μου δημιούργησε άγχος. Το καλό βέβαια ήταν πως δεν διαμαρτυρήθηκε και αισιοδοξούσε να καλυτερέψει μέσα στη μέρα. Του είπα πως θα φάμε πρωινό σε λίγη ώρα θα πάρει ένα μεσουλίντ και θα νοιώσει καλύτερα. Υπομονή!

Το τραμ μπροστά από το ξενοδοχείο...

...μας μετέφερε λίγα λεπτά μετά στον σταθμό Schottentor. Υποσχέθηκα στον Rose ότι θα έχει σπέσιαλ πρωινό σε σπέσιαλ μαγαζί λίγες ώρες μετά. Είναι λάτρης του καλού πρωινού οπότε κατευθείαν ένοιωσε καλύτερα! Με τη γραμμή U2 πήγαμε μέχρι τον σταθμό Karlsplatz, αλλάξαμε γραμμή και με την U4 μία στάση μετά κατεβήκαμε στον σταθμό Stadtpark που στην απέναντι αποβάθρα γινόντουσαν έργα.

Ο ποταμός Wienfluss που διασχίζει το πάρκο

Το πάρκο είναι 28 στρεμμάτων και περιλαμβάνει πολλά αγάλματα διασήμων καλλιτεχνών, συνθετών και συγγραφέων. Επίσης έχει γέφυρες, παιδικές χαρές, καφέ και κτίρια συναυλιών. Η αρχή της άνοιξης έδινε ένα έντονο χρώμα στο πάρκο και μας χάρισε ηρεμία πριν αρχίσει η έντονη ημέρα. Το επιχρυσωμένο μπρούντζινο μνημείο του Γιόχαν Στράους ΙΙ, μιας ακόμη εμβληματικής μορφής της Βιέννης είναι ένα από τα πιο γνωστά και πιο συχνά φωτογραφημένα μνημεία.

Το καλοδιατηρημένο πάρκο μας πρόσφερε ανάσα δροσιάς σε μια όπως αναμενόταν ζεστή ημέρα. Ήταν νωρίς το πρωί και η θερμοκρασία εμφανώς πολύ υψηλότερη από την προηγούμενη μέρα. Κανονική άνοιξη που θα ομόρφυνε ακόμα περισσότερο την πολύωρη περιήγηση μας, και θα διευκόλυνε τον ταλαίπωρο άρρωστο Rose!

Επόμενος προορισμός κάτι αυτοκρατορικό. Ανάκτορα Schonbrunn. Η μετάβαση θα ήταν εύκολη καθώς με τη γραμμή U4 κατευθείαν θα κατεβαίναμε στον σταθμό Schonbrunn. Επειδή όμως στον σταθμό μετρό Stadtpark γινόντουσαν έργα στην μία πορεία της γραμμής, αναγκαστικά κάναμε 2-3 αλλαγές μετρό για να βρούμε κάποιον άλλο σταθμό της U4 που θα μας πήγαινε στον σταθμό Schonbrunn.

Είχα υποσχεθεί σπέσιαλ πρωινό πριν της είσοδο μας στο παλάτι Schonbrunn, γι’ αυτό και κατεβήκαμε ένα σταθμό μετά στον Hietzing, γιατί ήταν πιο κοντά σε ένα συγκεκριμένο καφέ που ήθελα να πάμε. Περπατήσαμε την Hietzinger Hauptstrasse και η διαδρομή μέχρι το καφέ ήταν σύντομη στην ενδιαφέρουσα 13η συνοικία της Βιέννης.

Sankt Maria Geburt

Plachutta Hietzing

Cafe Dommayer

Το ιστορικό Cafe Dommayer στον αριθμό 1 στη γωνία Dommayergasse και Auhofstrasse στην πλατεία Anna-Strauss μας περίμενε! Το καφέ ήταν σχεδόν γεμάτο. Φωτεινός χώρος, κλασική διακόσμηση, μαρμάρινα τραπέζια, κόκκινοι καναπέδες, κρυστάλλινοι πολυέλαιοι και αφίσες που καλύπτουν τους τοίχους, με ημερομηνίες του παρελθόντος και επερχόμενα μουσικά γεγονότα.

Παρατήρησα μια αφίσα που κρέμεται στον τοίχο, με ημερομηνία 15 Οκτώβρη 1844 ανακοινώνοντας την πρώτη συναυλία ενός νεαρού μουσικού του Γιόχαν Στράους ΙΙ σε αυτό το καφενείο! Εκτός λοιπόν από τον Γιόχαν Στράους (τον παλιό) που έκανε πολλά έργα του πρεμιέρα στο καφέ Dommayer, καθώς και τον συνάδελφο και αντίπαλό του Josef Lanner, στο Cafe Dommayer ανέτειλε και το άστρο του Γιόχαν Στράους ΙΙ.

Ο Johann Strauss ΙΙ ήταν μια μουσική ιδιοφυία που ακολούθησε τα βήματα του πατέρα του και έφερε το βαλς στην υψηλότερη μορφή του. Ο Γιόχαν Στράους (ο πατέρας), που τον χαρακτήριζαν ως Waltzkonig (ο βασιλιάς του βαλς), ήταν ο δημιουργός αυτού που είναι γνωστό σήμερα ως βιεννέζικο βαλς. Όταν ο γιος του άρχισε να συνθέτει μουσική, ο πατέρας εξαγριώθηκε, φοβούμενος ότι το αγόρι του θα τον ξεπεράσει και θα αμφισβητήσει τελικά το θρόνο του ως ο βασιλιά του βαλς! Αρνήθηκε την επιθυμία του γιου του να γίνει μουσικός και έφτασε σε σημείο ακόμα και να σπάσει το βιολί του. Έτσι ο πατέρας απαγόρευσε το γιο του από κάθε μεγάλη αίθουσα συναυλιών στη Βιέννη. Ο Γιόχαν Στράους ΙΙ βρήκε το Cafe Dommayer, ένα καφέ ευγενών της εποχής που βρισκόταν στα περίχωρα της Βιέννης, των οποίων οι ιδιοκτήτες ήταν πρόθυμοι να του επιτρέψουν να παίξει για πρώτη φορά στο κοινό μόλις πριν από το 23ο έτος της ηλικίας του. Από εκείνο το βράδυ και μετά, μέχρι το θάνατό του το 1899, ο Johann Strauss II άνθισε, ξεπερνώντας τον πατέρα του και κερδίζοντας τον τίτλο του βασιλιά του βαλς, που ο γέροντας Strauss είχε προσπαθήσει τόσο σκληρά να προστατεύσει αυτό τον τίτλο!

Μέσα σ’ αυτό το ατμοσφαιρικό καφέ που έχει τόσες καλλιτεχνικές ιστορίες να μας διηγηθεί, πήραμε ένα εξαίσιο πρωινό. Βασικά ο Rose το περιδρόμιασε και αυτό του ανέβασε την ψυχολογία και του έδωσε δύναμη για τις επόμενες ώρες τουλάχιστον. Στο φαγητό άλλωστε δεν τον φοβάμαι. Και άρρωστος να ναι η όρεξη δεν του κόβεται με τίποτα!

Ένα πλήρες πρωινό, + κρουασάν + δύο καπουτσίνο κόστισαν γύρω στα 20 ευρώ.

Γεμάτοι ενέργεια και όρεξη κατευθυνθήκαμε στο παλάτι Schonbrunn που μπήκαμε από την είσοδο της οδού Hietzinger Hauptstrasse. Η πρώτη εικόνα οι περίτεχνοι και πανέμορφοι κήπου των ανακτόρων, και τα θερμοκήπια. Η εικόνα ήταν υπέροχη κι αν είχαν νερό και οι κρήνες θα ήταν ακόμα καλύτερα!

Διασχίσαμε το μονοπάτι και φτάσαμε μπροστά στο παλάτι και τα μεγάλα παρτέρια.

Με πόλο έλξης 6,7 εκατομμύρια επισκεπτών ετησίως, το Παλάτι Schonbrunn (Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO), 1441 δωματίων! ήταν τα θερινά ανάκτορα των Αψβούργων από το 18ο αιώνα έως το 1918, ως την πτώση της μοναρχίας των Αψβούργων, και έκτοτε έγινε ιδιοκτησία της νεοσύστατης Δημοκρατίας της Αυστρίας και διατηρήθηκε ως μουσείο. Τόσο το κτιριακό συγκρότημα όσο και οι κήποι προ αυτού μαρτυρούν τις αλλοτινές δόξες της Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας.

Επειδή ο χώρος είναι πολλά στρέμματα δεν φαινόταν τόσο έντονα η πολυκοσμία αλλά είχε πολύ κόσμο. Είναι λογικό όμως αφού τα ανάκτορα Schonbrunn είναι το Νο1 αξιοθέατο στη Βιέννη. Και σε μια τόσο όμορφη ηλιόλουστη μέρα το καταπράσινο τοπίο των κήπων ήταν το ιδανικό σημείο για τον καθένα. Η ομορφότερη εικόνα ήταν προς τον πράσινο λόφο με το κτίριο Gloriette.

Κοντοσταθήκαμε στην Κρήνη του Ποσειδώνα (Neptunbrunnen), το μεγάλο σιντριβάνι στον κεντρικό άξονα ανάμεσα στο Παλάτι και το Gloriette, στο σημείο που αρχίζει η ανάβαση για τον λόφο. Από τη δεξαμενή του Ποσειδώνα υδροδοτείται το ανάκτορο και όλος ο κήπος ενώ από την οπίσθια όψη του είχαμε ωραία θέα στα Ανάκτορα.

Οι θερμοκρασία ανέβηκε τόσο που επιτέλους ξεφορτωθήκαμε τα μπουφάν. Όσο ανεβαίναμε το λόφο τόσο ωραία γινόταν η πανοραμική θέα προς το Παλάτι και την πόλη της Βιέννης. Ήταν μια υπέροχη ανοιξιάτικη μέρα και απολάμβανα τον ήλιο μαζί με πολλούς ανθρώπους από όλο τον κόσμο σε ένα εξαιρετικό περιβάλλον.

Στην κορυφή του λόφου οι κήποι Gloriette και η μεγάλη αψίδα του θριάμβου η λεγόμενη Γκλοριέτα, το τελευταίο κτίριο που κατασκευάστηκε στον κήπο το 1775.

Στο Gloriette έχει ένα καφέ και κατάστημα με σουβενίρ και από το μπαλκόνι του ωραία θέα. Η επίπεδη στέγη περικλείεται από ένα κιγκλίδωμα και χρησιμοποιείται ως πλατφόρμα προβολής . Η βεράντα είναι προσβάσιμη μέσω μιας σκάλας και το κόστος είναι 3,60€. Εκτός κι αν κάποιος έχει full εισιτήριο για όλα τα αξιοθέατα στο συγκρότημα Schonbrunn. Το θέμα είναι πως και από το ισόγειο του Gloriette έχεις πανοραμική θέα οπότε δεν νομίζω πως θα χάσει κανείς αν δεν ανέβει.

Και ήρθει η ώρα της πολύωρης χαλάρωσης. Ξαπλώσαμε στο γρασίδι και οι ακτίνες του ήλιο μας αγκάλιασαν! Η αίσθηση ήταν μοναδική και η στιγμή από τις αγαπημένες μας σε όλο το ταξίδι. Ούτε τρέξιμο, ούτε άγχη, ούτε κλεισούρα παρά μονάχα ήλιος, χαλάρωση και ανοιξιάτικη αύρα και όλα αυτά στο καλύτερο μέρος της Βιέννης. Δεν ανταλλάσω αυτές τις στιγμές με κανένα μουσείο ή παλάτι!
Χαρούμενες παρέες, οικογένειες, παιδάκια όλοι είχαμε γίνει μια παρέα στο γρασίδι του λόφου. Ο Rose πήρε έναν υπνακό κι εγώ έκανα ηλιοθέραπεία. Ευτυχώς φορούσα κοντομάνικο γιατί η ζέστη χτύπησε 24 βαθμούς!

Μετά από αρκετή ώρα ξύπνησα τον Rose και κατεβήκαμε και πάλι στο Παλάτι. Είχαμε χρόνο στη διάθεση μας και κοντοστάθηκα προβληματισμένος για την επικείμενη επίσκεψη στο εσωτερικό των ανακτόρων.

Αλλά εκείνη τη στιγμή δεν ένοιωσα την επιθυμία να επισκεφτούμε το εσωτερικό του. Δεν ήμουν σε φάση να δω χλιδή, χρυσά, κρύσταλλα, πίνακες και ότι έχει να προσφέρει ένα Παλάτι! Το Ανάκτορο Σενμπρούν ήταν το μοναδικό αξιοθέατο-μουσείο που το είχα υπόψη για επίσκεψη κατά τη διάρκεια της παραμονής μας στη Βιέννη. Απλά εκείνη δεν ήταν η κατάλληλη στιγμή. Να αναφέρω πως υπάρχουν πολλοί συνδυασμοί εισιτηρίων με ξεναγήσεις με δημοφιλέστερα τα:

Grand Tour, περιλαμβάνει 40 δωμάτια – 16.40€. Διάρκεια 50 λεπτών. Imperial Tour, περιλαμβάνει 22 δωμάτια – 13.30€. Διάρκεια 35 λεπτών.

Επίσης υπάρχει και το Sisi Ticket που περιλαμβάνει τα: Hofburg Palace + Schonbrunn Palace + Imperial Furniture Collection με 28€.

Δείτε και τους άλλους συνδυασμούς και τις ξεναγήσεις γιατί υπάρχει και ο Ζωολογικός κήπος (ο παλαιότερος στον κόσμο), και άλλα τμήματα των κήπων που είναι επισκέψιμα μόνο με εισιτήριο. Δείτε και αποφασίστε τι συμφέρει.
https://www.imperial-austria.at/schoenbrunn-palace.html Το συγκεκριμένο site αφορά όλα τα παλάτια της Βιέννης και όλα τα αυτοκρατορικά αξιοθέατα στην Αυστρία.

Έτσι λοιπόν αποχωρήσαμε από την αυτοκρατορική αυλή και πήγαμε στον σταθμό μετρό Schonbrunn για την συνέχεια της χαλαρής μας ξενάγησης!

Η μπροστινή όψη των Ανακτόρων

Η κεντρική είσοδος / έξοδος

Σταθμός μετρό γραμμής U4 Schonbrunn

Κατεβήκαμε στον σταθμό Karlsplatz

Το διάσημο Μουσείο Τέχνης Kunstlerhaus στην Karlsplatz

Λεωφόρος Lothringerstrasse

Στρίψαμε δεξιά για μια ανάσα δροσιάς στο σιντριβάνι Hochstrahlbrunnen στην πλατεία Schwarzenbergplatz. Πίσω του το Μνημείο Ηρώων του Κόκκινου Στρατού του 1945 που τιμά τη μνήμη των περίπου 17.000 πεσόντων στρατιωτών στη μάχη της Βιέννης. Βλέποντας το από την μπροστινή οπτική γωνία μοιάζει σαν να είναι αναπόσπαστο κομμάτι του σιντριβανιού.

Ξαποστάσαμε και ψεκαστήκαμε στο σιντριβάνι και η αίσθηση ήταν τέλεια. Δροσιά! Είχε πολύ κόσμο που χαλάρωνε . Ακόμα ένα ζωντανό σημείο στην Βιέννη.

Η συνέχεια θα ήταν εξίσου ξεκούραστη. Από την στάση Gusshausstrasse πήραμε το τραμ D και τέσσερις στάσεις μετά κατεβήκαμε Quartier Belvedere. Ελάχιστα μέτρα μετά μπήκαμε από την πύλη στο Άνω Belvedere Palace!

Το Belvedere είναι ένα ιστορικό κτιριακό συγκρότημα, που αποτελείται από δύο μπαρόκ παλάτια, το Άνω και Κάτω Belvedere. Τα δύο μέγαρα που έχουν απόσταση μεταξύ τους συνδέονται με τους γαλλικής τεχνοτροπίας κήπους. Το Belvedere χτίστηκε μεταξύ 1712 – 1723, κατά τη διάρκεια μιας περιόδου εκτεταμένων κατασκευών στη Βιέννη, και χρησιμοποιήθηκε ως θερινή έπαυλη του πρίγκιπα Ευγένιου της Σαβοΐας. Είναι ένα από τα πιο εντυπωσιακά μπαρόκ αξιοθέατα της Ευρώπης, και εννοείται είναι στη λίστα της UNESCO ως Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς.

Το Μπελβεντέρε είναι η έδρα της Αυστριακής Πινακοθήκης. Φιλοξενεί τη μεγαλύτερη συλλογή της αυστριακής τέχνης που χρονολογείται από το Μεσαίωνα μέχρι σήμερα. Η συλλογή έργων τέχνης του Belvedere παρουσιάζει μια σχεδόν πλήρη εικόνα της εξέλιξης της τέχνης στην Αυστρία και συνεπώς ο επισκέπτης ενημερώνεται για την ιστορία της χώρας.

Βασικά οι περισσότεροι επισκέπτονται το Άνω Μπελβεντέρε για την μεγαλύτερη συλλογή ζωγραφικής στον κόσμο του Gustav Klimt ώστε να θαυμάσει τα αριστουργήματα του και ιδίως το πιο διάσημο έργο του. Ένα αριστούργημα της πρώιμης σύγχρονης περιόδου, ένα σύμβολο του βιεννέζικου αρ νουβό ''Το φιλί''! Δημιούργημα του 1907-1908. Αυτό εδώ για όσους δεν ξέρουν!
Το φιλί (Εραστές), λάδι και φύλλο χρυσού σε καμβά.

Τα μουσεία αυτά είναι το απόλυτο must για τους λάτρεις της τέχνης, τους κουλτουριάρηδες και τους ψευτο-κουλτουριάρηδες. Πιστέψτε με υπάρχουν πολλοί κι απ’ αυτούς! Το κοινό εισιτήριο και για τα δύο παλάτια κοστίζει 20€, ενώ ξεχωριστά η τιμή είναι 12€ για το Κάτω και 14€ για το Άνω Belvedere.
https://www.belvedere.at/en
https://www.belvedere.at/en/tickets

Το θέμα είναι πως αν κάποιος δεν θέλει να επισκεφτεί τα μουσεία μπορεί δωρεάν να απολαύσεις τον περίπατο του στους κήπους του συγκροτήματος. Σιντριβάνια, καταράκτες, περίτεχνα σχέδια, λουλούδια, γεωμετρικοί σχηματισμοί, αγάλματα και μπαρόκ γλυπτά είναι κάποια από τα μεγαλοπρεπή στοιχεία των κήπων.

Από την πύλη αυτή περάσαμε στους γαλλικούς κήπους

Στο βάθος το Κάτω Belvedere. Να πω την αλήθεια δεν εντυπωσιάστηκα πολύ από τους κήπους κι αυτό γιατί ήταν οι πρώτες μέρες της άνοιξης και δεν ήταν στις μεγάλες ομορφιές τους. Ήταν κάπως αδύναμοι και περισσότερο το χώμα και το χαλίκι πρωταγωνιστούσαν στον μεγάλο χώρο. Επίσης ένα αρνητικό ήταν πως τα εντυπωσιακά σιντριβάνια ήταν εκτός λειτουργίας. Χωρίς νερό δεν μπορώ! Κόβεται η μισή ομορφιά.

Ένας ψεύτικος χιονάνθρωπος δεν έχω ιδέα τι ρόλο βαρούσε!

Η πίσω όψη του Άνω Μπελβεντέρε

Οι σκάλες στο κέντρο είναι ο καταρράκτης που δυστυχώς ήταν εκτός λειτουργίας

Κάτω Μπελβεντέρε

Στο βάθος το Άνω Μπελβεντέρε

Αν και μεγάλη η έκταση της περιοχής του συγκροτήματος των Μουσείων, η βόλτα έγινε πολύ ξεκούραστα και χωρίς βιασύνη.Όμως αρκετά με τα παλάτια και το μπαρόκ! Είχαμε μπουχτίσει και ευτυχώς η συνέχεια είχε κάτι πολύ διαφορετικό!

 

[panius]

Λοιπόν θέλω βιντεάκι με σάουντρακ Falco για τη Βιέννη στο τέλος! Και μην ακούσω ότι δεν τον ξέρεις, θα σε κάνω Unfollow!

 

[giannismits]

Λοιπόν θέλω βιντεάκι με σάουντρακ Falco για τη Βιέννη στο τέλος! Και μην ακούσω ότι δεν τον ξέρεις, θα σε κάνω Unfollow!

Χμ δεν τον ξερω
Αλλα μη με κανεις unfollow
Περιμενω λεπτομερειες.
Εγω σκεφτηκα παλι βιντεακι με το "χτιζουμε γεφυρες" θα καταλαβες!

 

[panius]

Χμ δεν τον ξερω
Αλλα μη με κανεις unfollow
Περιμενω λεπτομερειες.

O πιο διάσημος αυστριακός ποπ καλλιτέχνης (μέχρι να βγει η Κοντσίτα χαχαχαχα!!!) Παιδί - θαύμα, θρύλος στα 80's, ο πρώτος ίσως λευκός που έβαλε ραπ στίχους στα τραγούδια του. Σίγουρα θα έχεις ακούσει το Jeanny ή το Rock me Amandeus! Άντε δικαιολογήσαι λόγω ηλικίας και δεν σε κάνω

 

[giannismits]

O πιο διάσημος αυστριακός ποπ καλλιτέχνης (μέχρι να βγει η Κοντσίτα χαχαχαχα!!!) Παιδί - θαύμα, θρύλος στα 80's, ο πρώτος ίσως λευκός που έβαλε ραπ στίχους στα τραγούδια του. Σίγουρα θα έχεις ακούσει το Jeanny ή το Rock me Amandeus! Άντε δικαιολογήσαι λόγω ηλικίας και δεν σε κάνω

Ααα φυσικα το ξερω και μου αρεζε το rock me amandeus αν και με εκνευριζε κι ολας Ναι μωρε ειμαι μικρουλης
Παντως σιγουρα η Κοντσιτα τους εσβησε ολους!