Αυστρία Σλοβακία Από το U.F.O για ηλιοθεραπεία στη Βιέννη!

[giannismits]

η πλάκα είναι ότι σε πολλές απο τις πόλεις που περιγράφεις στις ιστορίες σου έχω πάει αλλά όταν διαβάζω τις δικές σου περιγραφές νομίζω ότι εγώ πήγα αλλού

Είμαι προκλητικος το ξέρω Είναι και η δύναμη της εικόνας βέβαια. Αν η εικόνα είναι επιτυχημένη είναι λογικό να ωραιόποιηθούν ορισμένα τοπία. Επίσης γι'αυτό τα αναλύω και τα δείχνω τόσο λεπτομερώς για να αναρωτιέστε μετά ''εγώ γιατί τα είδα αλλιώς?''

Γι αυτο ακριβως ενω τον αγαπω,μερικες φορες τον μισω

 

[giannismits]

5η ημέρα – part 2: Innere Stadt / Παλιά πόλη, η καρδιά της Βιέννης

Η ώρα του φαγητού είχε φτάσει και η επιλογή δεν έγινε τυχαία. Πολύ κοντά στον Καθεδρικό ναό είναι το πασίγνωστο εστιατόριο figlmueller, ο ναός του βιεννέζικου Σνίτσελ! Η μικρή ταβέρνα άνοιξε το 1905 από τον Johann Figlmuller, και η παράδοση διατηρήθηκε με την 4η γενιά των figlmueller που συνεχίζουν την επιχείρηση. Είναι τόσο μεγάλη η φήμη του που πολλοί γνώστες ή μη ονομάζουν το αυθεντικό σνίτσελ ως Σνίτσελ Figlmuller. Σίγουρα είναι τουριστικό αλλά είναι μια must καλή επιλογή!
https://www.figlmueller.at/en/about.html

Η ναυαρχίδα του figlmueller είναι το εστιατόριο που βρίσκεται σε ένα στενάκι στην οδό Wollzeile 5. Περπατώντας πέσαμε πάνω στο πιο καινούριο Figlmuller που άνοιξε το 2001 στην οδό Backerstrasse 6 πολύ κοντά στο πρώτο και χωρίς σκέψη μπήκαμε σ'αυτό. Αυτή η αυθόρμητη επιλογή ήταν κάτι που με δυσαρέστησε εκ των υστέρων όταν περάσαμε έξω από το αυθεντικό Figlmuller στην Wollzeile 5 και ζήλεψα γιατί είναι πολύ πιο ιδιαίτερο και ατμοσφαιρικό απ' αυτό που ήμασταν λίγη ώρα πριν. Το Figlmuller στην Backerstrasse 6 είναι ένα σχετικά απλό εστιατόριο χωρίς κάτι το ιδιαίτερο. Θα μου πείτε το πιο σημαντικό είναι το μενού που είναι ίδιο και στα δύο εστιατόρια.

Figlmuller στην Backerstrasse 6

Για να μη τα πολυλογώ η εξυπηρέτηση ήταν άψογη και γρήγορη το περιβόητο σνίτσελ με 30 εκ. διάμετρο ήταν πελώριο, τρυφερό, ζουμερό, και τραγανό με τιμή 14€. Πήραμε και ένα εξαιρετικό πιάτο γκούλας αλλά όχι σε σούπα. Υπέροχο ήταν. Κι αυτό γύρω στα 15€. Πάντως ήταν μεγάλες μερίδες. Θεωρείται σχετικά οικονομική επιλογή φαγητού για Βιέννη. Οι θαμώνες ήταν τουρίστες αλλά και αυστριακοί.

Χαρούμενοι και χορτάτοι βγήκαμε στην πλατεία Lugeck η οποία τριγύρω έχει αρκετά καφέ και εστιατόρια και ήταν γεμάτη με κόσμο. Εκεί τυχαία ανακάλυψα το μικρό γραφικό στενάκι με το αυθεντικό μαγαζί Figlmuller. Φυσικά υπάρχει μεγάλη ταμπέλα που αν περπατούσαμε λίγα μέτρα μετά από το Figlmuller της Backerstrasse 6 θα την βλέπαμε.

Lugeck

Από την Lugeck και την Sonnenfelsgasse κατευθυνθήκαμε στην Εκκλησία των Ιησουιτών (Jesuitenkirche). Θέλαμε να χαθούμε σε διάφορα στενά λίγο έξω από το πολύβουο κέντρο να δούμε και άλλους δρόμους πιο ήρεμους και άγνωστους αλλά θα παρεκκλίναμε από την πορεία και δεν θέλαμε να χάσουμε χρόνο. Αρκεστήκαμε σε κοντινούς ήσυχους δρόμους που όμως όλοι ήταν πανέμορφοι με εξαιρετικά μπαρόκ ιστορικά κτίρια.

Ρίξαμε και μια γρήγορη ματιά στο εξαιρετικά πλούσιο εσωτερικό της εκκλησίας Jesuitenkirche του 1627, που κοσμείται με πολλά αριστουργήματα τέχνης.

Doktor-Ignaz-Seipel-Platz

Μετά και πάλι κεντρικά στην μεγάλη πλατεία Hoher Markt απέναντι από την Lugeck

Στην ιστορική πλατεία Hoher Markt είδαμε ένα από τα πιο διάσημα αξιοθέατα της παλιάς πόλης το art nouveau ρολόι Ankeruhr και την Κρήνη Γάμου στη μέση της πλατείας.

Το Ankeruhr είναι ένα μεγάλο μουσικό κουτί, θεωρείται ένα από τα κορυφαία έργα της Art Nouveau, και η πρώτη δοκιμαστική λειτουργία του πραγματοποιήθηκε μπροστά σε πολλούς θεατές στις 18 Αυγούστου 1915.

Ξαποστάσαμε σε ένα παγάκι όπου ο Rose αποκοιμήθηκε για λίγο. Του είπα λίγη υπομονή ακόμα και πψς έχω κάτι πολύ καλό για τη συνέχεια που θα τον ηρεμήσει!
Συνεχίσαμε στην κεντρική Rotenturmstrasse και στρίψαμε δεξιά στην Fleischmarkt δηλαδή την παλιά αγορά κρέατος όπως ονομάζεται η ευρύτερη περιοχή.

Άντε πάλι ο Βόλφγκανγκ που μας πασάρει τα σοκολατάκια του!

Λίγο μετά η Ελληνορθόδοξη Μητρόπολη Αυστρίας, ο Καθεδρικός Ναός Αγίας Τριάδος Βιέννης στην ας την πούμε ελληνική συνοικία (Griechenviertel ) αφού δεν είναι επίσημη αυτή η ονομασία. Έχει να κάνει με τους περίπου 1700 έλληνες εμπόρους που εγκαταστάθηκαν στην περιοχή στα μέσα του 17ου αιώνα.

Κολλητά δίπλα από την εκκλησία στο 11 της οδού Fleischmarkt, είναι το Griechenbeisl το παλαιότερο εστιατόριο στη Βιέννη! Το διατηρητέο κτίριο στη γωνία Fleischmarkt και Griechengasse αναφέρθηκε για πρώτη φορά το 1350!

Σίγουρα είναι από τα πιο τουριστικά, για ποιότητα δεν ξέρω ούτε τι φαγητά έχει αλλά η γειτονιά εκεί είναι από τις πιο όμορφες και γραφικές στη Βιέννη. Ειδικά η Griechengasse!

Ο δρόμος ευθεία μας έβγαλε στην πλατεία Schwedenplatz δίπλα στο ποτάμι. Μπορεί η Βιέννη να μην έχει θάλασσα, παραλία ή χρυσή αμμουδιά, έχει όμως ποτάμι και έναν χώρο ξεκούρασης και χαλάρωσης. Από την γέφυρα Marienbrucke λοιπόν προσεγγίσαμε την μικρή ''παραλία'' της Βιέννης την City Beach όπως ονομάζεται με την μικρή καφετέρεια.

Νομίζω μας άξιζε μια καλή στάση για πραγματική χαλάρωση. Η άμμος και οι ξαπλώστρες σε συνδυασμό με την ζεστή θερμοκρασία μας έκαναν να νομίζουμε πως είμαστε στην πιο όμορφη παραθαλάσσια πόλη! Είναι κάτι που κάνουν πολλές πόλεις με ποτάμι όπως το Παρίσι με τον Σηκουάνα. Ένα μικρό κομμάτι άμμου, ένα αναψυκτήριο, τραπεζάκια και ξαπλώστρες και να μια ιδιαίτερη παραλία! Βγάλαμε τα παπούτσια μας, αράξαμε στις ξαπλώστρες και κάναμε μια ωραιότατη ηλιοθεραπεία που όμοιά της δεν είχαμε ξανακάνει! Μαζί με μας και βιεννέζοι που απολάμβαναν τον ζεστό καιρό δίπλα στο κανάλι!

Ενώ ο Rose ψιλό κοιμόταν εμένα με είχε πιάσει ντελίριο ομιλίας. Έλεγα πόσο ωραία θα ήταν αν ένα κομμάτι της τεράστιας παραλίας στη Θεσσαλονίκη το είχαν αξιοποιήσει και διαμορφώσει κάπως έτσι, με άμμο και ξαπλώστρες και πως θα στείλω επιστολή-πρόταση στον Μπουτάρη. Όχι πείτε, δεν θα ήταν τέλεια? Και πάνω στον ειρμό μου και στο χειμαρρώδη λόγο μου, με σκουντάει η βιεννέζα κοπέλα που ξάπλωνε δίπλα μου!

-Συγνώμη να ρωτήσω τι γλώσσα είναι αυτή που μιλάτε?

Greek της απαντάμε με ένα στόμα μια φωνή. Για να πάρουμε για απάντηση ένα μακροσκελές ίσως ειρωνικό ίσως απαθέστατο ααααα! Δεν κατάλαβα δεν ενθουσιάστηκε? Έχει κάποιο πρόβλημα με τους έλληνες? Περίμενα να σχολιάσει κάτι έτσι συζήτηση να γίνεται. Σαν να απογοητεύτηκε που είπαμε Greek. Έπρεπε να της πω πως εγώ κατάλαβα την γλώσσα της, τα απαίσια γερμανικά που μιλούσε! Τέλος πάντων δεν θα ασχοληθώ άλλο!

Οι στιγμές εκεί ήταν τόσο ωραίες. Το σημαντικό είναι πως έδωσαν δύναμη στον ταλαίπωρο Rose λίγο να συνέλθει. Σ’ αυτό βοήθησαν και τα σοκολατάκια Μότσαρτ που εξαφανίσαμε! Πάει η μία συσκευασία! Εκεί πάντως έκανα την διαπίστωση πως ωραία τα τρεξίματα, οι αναβάσεις, οι ξεναγήσεις τα τουριστικά, τα αξιοθέατα αλλά ακόμα καλύτερες οι ξέγνοιαστες ώρες που σου χαρίζουν αυτές οι χαλαρές στιγμές σε μέρη απλά φτιαγμένα, αλλά όμορφα!

Σαν πολύ να χαλαρώσαμε όμως. Για να συνεχίσουμε. Ξανά από την Rotenturmstrasse και μετά δεξιά στην Fleischmarkt μπροστά σε κάτι σκαλιά στο σημείο που είναι το ξενοδοχείο Mercure Vienna First.

Στην πλατεία Desider-Friedmann-Platz και από την Judengasse φτάσαμε στην εκκλησία Ruprechts kirche την παλαιότερη σωζόμενη εκκλησία στη Βιέννη στην μικρή πλατεία Ruprechtsplatz. Φέρεται να είναι του 740 αλλά η πρώτη τεκμηριωμένη αναφορά είναι σε ένα έγγραφο του 1200. Δυστυχώς ήταν κλειστή και δεν μπορέσαμε να δούμε και το εσωτερικό της.

Η πλατεία και τα γύρω στενά ήταν ερημικά δηλαδή καμία σχέση με τους φασαριόζικους δρόμους στο κέντρο λίγα μέτρα πιο μακριά. Και αυτό το κομμάτι όμως γοητευτικό και όμορφο. Όπως όλα άλλωστε στο ιστορικό κέντρο της Βιέννης.

Wipplingerstrasse

Λίγο μετά στην πλατεία Am Hof, εκεί που ξεκίνησε το πρωί η περιήγησή μας

Όταν βρεθήκαμε στην οδό Herrengasse πέσαμε πάνω στο επιβλητικό Μέγαρο Φέρστελ (Palais Ferstel) που στεγάζει το Cafe Central.

Από τα πλέον φημισμένα καφέ σε όλη την Ευρώπη το Cafe Central έχει γίνει αγαπημένο στέκι των τουριστών. Εντάξει είπαμε είναι κάτι λογικό και αναμενόμενο αυτό που συμβαίνει με τα ιστορικά καφέ. Αλλά όπως και να το κάνουμε είναι εμπειρία να δεις εσωτερικά έναν τέτοιο χώρο και να απολαύσεις τον καφέ ή το γλυκό σου με άλλη αισθητική! Το εσωτερικό του είναι εξαιρετικό και μαρτυρά το ένδοξο παρελθόν του!

Με το που μπήκαμε μας υποδέχθηκε αυτός ο κυριούλης. Ο Αυστριακός ποιητής Peter Altenberg, ο "Σωκράτης της Βιέννης'', όπως τον αποκαλούσαν. Ο Άλτενμπεργκ είχε κάνει το Καφέ Τσεντράλ δεύτερη κατοικία του!

Η κεντρική σάλα του Καφέ βρίσκεται στην πρώην κεντρική αίθουσα της τράπεζας, όταν τα πρώτα χρόνια το Ανάκτορο Φέρστελ στέγασε το Χρηματιστήριο της Βιέννης και την Αυστρο-ουγγρική Τράπεζα. Το Καφέ Τσεντράλ άνοιξε το 1876 και αποτελούσε στα τέλη του 19ου αιώνα τόπο συνάντησης της βιεννέζικης διανόησης. Τα θολωτά ταβάνια και τα αψιδωτά παράθυρα, οι πολυέλαιοι, οι απαστράπτοντες μαρμάρινοι κίονες και τα πολύχρωμα βιτρό, αντανακλούν αυτοκρατορικό μεγαλείο. Εδώ σύχναζαν συγγραφείς, αρχιτέκτονες, συνθέτες, κριτικοί τέχνης, γιατροί, αλλά και μαρξιστές εκπρόσωποι της Κομμουνιστικής διανόησης.

Γενικά τα καφέ χάους (Kaffeehaus) αποτελούσαν για αιώνες και μέχρι σήμερα αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής της Βιέννης. Έφτασαν στη μεγαλύτερη ακμή τους στα τέλη του 19ου αιώνα, όταν σύχναζαν σ' αυτά πολιτικοί, συγγραφείς, καλλιτέχνες, συνθέτες, ακόμη και ιδεολόγοι επαναστάτες. Σήμερα τα καφέ της Βιέννης, με την ιδιαίτερη ατμόσφαιρά τους, εξακολουθούν να συγκεντρώνουν εκλεκτή πελατεία αλλά ως επί το πλείστον είναι τουριστικά στέκια.

Η συνολική εμπειρία ήταν πολύ καλή και μάλιστα πετύχαμε live πιανίστα, κάτι που συμβαίνει καθημερινά στο Cafe Central μετά τις 5 το απόγευμα. Οι ζεστές σοκολάτες σε ποτήρια του φραπέ με ξένισαν αλλά δεν τρέχει και τίποτα γιατί ήταν πολύ καλές όπως και το γλυκό. Οι τιμές δεν μου φάνηκαν ακριβές και μπορώ να πω πως οι περισσότεροι πελάτες δεν ήταν τουρίστες αλλά καλοβαλμένοι βιεννέζοι.

Αξίζει να σημειώσω ότι το Cafe Central έκλεισε το 1943 και έμεινε κλειστό για 43 χρόνια! Το Ανάκτορο Φέρστελ ανακαινίστηκε μετά το 1978 και το Καφέ Τσεντράλ επαναλειτούργησε το 1986.

Είχε πάει 7:30 το απόγευμα και ήμασταν στην τελευταία φάση της τεράστιας βόλτας μας στην παλιά πόλη της Βιέννης. H μέρα κύλισε καταπληκτικά και ξεκούραστα, και ο αναπαυτικός καναπές στο Cafe Central και οι ζεστές σοκολάτες του μας παρά-χαλάρωσαν.
Επειδή λίγη επανάληψη δεν βλάπτει περάσαμε από μερικά κεντρικά σημεία που είχαμε δει και το πρωί, μόνο που τώρα είχε πέσει ο ήλιος και ήταν πιο όμορφα. Όπως στην πλατεία Michaelerplatz έξω από τα Ανάκτορα Hofburg.

Katholische Kirche St. Michael

Ύστερα στην Kohlmarkt. Στον αριθμό 14 το διάσημο Καφέ-ζαχαροπλαστείο Demel

Μετά από πολλές ώρες και πάλι στον μεγάλο εμπορικό πεζόδρομο Graben. Τα φώτα άρχισαν αν ανάβουν και ο δρόμος έγινε ακόμα πιο όμορφος και πλούσιος!

Η εκκλησία του Αγίου Πέτρου (Peterskirche)

Επιστροφή από την Heidenschuss και την πλατεία Freyung

Είχε έρθει η μαγική μπλε ώρα! Τα επιβλητικά και αυτοκρατορικά μέγαρα στην ring με φώναξαν να τα φωτογραφίσω! Να μην πάω? Άλλωστε ήταν τόσο κοντά που δεν υπήρχε περίπτωση να τα προσπεράσω. Λίγο πριν πάρουμε λοιπόν το τραμ από τον σταθμό Schottentor για το ξενοδοχείο μας, αποχαιρετήσαμε την λεωφόρο ring, το Δημαρχείο και το κοινοβούλιο.

Burgtheater – Universitatsring

Osterreichisches Parlament

Votivkirche – Schottentor

Η τελευταία νύχτα του ταξιδιού μας ήταν γεγονός!

 

[giannismits]

6η ημέρα – Ανοιξιάτικος επίλογος!

Στις 16:30 ήταν η αναχώρηση μας για Μπρατισλάβα με το λεωφορείο, επομένως είχαμε αρκετές ώρες ακόμα στη Βιέννη. Η πρώτη σκέψη ήταν να επισκεφτούμε τα Ανάκτορα Schonbrunn όμως θα μας έτρωγε πολλές ώρες και το κυριότερο ο Rose ήταν σε κακό χάλι και με φωνή τελείως αλλοιωμένη! Του φαινόταν αβάσταχτο το πώς θα περάσει αυτή η μέρα και ήθελε όσο γινόταν να μη ταλαιπωρηθεί. Και σίγουρα για έναν άρρωστο η διαδικασία, λεωφορείο μέχρι Μπρατισλάβα, πτήση μέχρι Αθήνα, διανυκτέρευση στο Ελ. Βενιζέλος, και πτήση για Θεσσαλονίκη φαντάζει Γολγοθάς! Αφήσαμε τις αποσκευές μας στο ξενοδοχείο και ξεκινήσαμε για τις τελευταίες μας ώρες στη Βιέννη.

Η πρώτη εξόρμηση δεν είχε κανένα απολύτως νόημα. Από τον σταθμό μετρό πήραμε την U2 και κατεβήκαμε στον σταθμό Taborstrasse. Με ερωτήσεις στους περαστικούς εντοπίσαμε την αγορά Karmelitermarkt. Βρίσκεται εκεί που ενώνονται οι δρόμοι Werd, Krummbaumgasse, Leopoldgasse, Haidgasse Leopoldsgasse & Hollandstrasse. Πρόκειται για μια από τις παλαιότερες αγορές της Βιέννης, με ασυνήθιστες επιλογές σε φαγητό, ρούχα έργα τέχνης και πολλά ακόμα. Το θέμα είναι πως δεν είδαμε τίποτα! Ήταν 9:30 το πρωί και ο υπαίθριος χώρος της αγοράς ήταν άδειος ενώ διάβασα πως η αγορά ανοίγει στις 6 το πρωί και περιλαμβάνει 80 πάγκους. Τίποτα, μόνο λίγοι σκόρπιοι πάγκοι και ερημιά. Το Σάββατο είναι η πιο πολυσύχναστη μέρα που προσφέρει ακόμη μεγαλύτερη ποικιλία αλλά και πάλι τέτοια μιζέρια δεν την περίμενα. Ήταν λες και την πετύχαμε στο κλείσιμο. Ούτε μας ενέπνευσε το φημισμένο Zimmer 37, deli shop να καθίσουμε για πρωινό. Βγάλαμε μερικές φωτογραφίες και αποχωρήσαμε.

Και πάλι μετρό από Taborstrasse μέχρι τον σταθμό Praterstern Bf, αλλαγή γραμμής και με την U1 κατευθυνόμαστε στο VIENNA CENTER. Και μιας και ήταν στο δρόμο μας, ένα ολιγόλεπτο στοπ στον υπέργειο σταθμό Donauinsel. Κατεβαίνουμε από το βαγόνι και αμέσως ο Δούναβης μπροστά μας!

Μια στάση μετά κατεβήκαμε Kaisermuhlen VIC. Στο Vienna International Centre το κέντρο των διεθνών οργανισμών και το Austria Center Vienna το μεγαλύτερο συνεδριακό κέντρο της Αυστρίας, που αποτελούν την έδρα των Ηνωμένων Εθνών.
https://www.acv.at/teilnehmen/anreise-und-verkehr/getting-around-by-public-transport.html

Το Vienna International Centre (VIC) είναι το μοναδικό συνεδριακό κέντρο στον κόσμο που βρίσκεται ακριβώς δίπλα στη μια από τις τέσσερις έδρες παγκοσμίως των Ηνωμένων Εθνών.
Δεν υπήρχε περίπτωση να χάσω την περιοχή Donaucity δηλαδή η πόλη του Δούναβη γιατί τα επιχειρηματικά κέντρα, οι ουρανοξύστες και τα μεγάλα σύγχρονα κτίρια είναι μια αδυναμία μου! Όπως το Canary wharf στο Λονδίνο ή το La Defense του Παρισιού. Μια μη τουριστική περιοχή με πολύ λίγο κόσμο αλλά με ενδιαφέρον, ήταν το μέρος που δεν είχε καμία σχέση με την υπόλοιπη κλασική Βιέννη, αλλά με την σύγχρονη υπερ δύναμη Αυστρία!

Θα μου πεις και γιατί να έρθεις εδώ για να δεις να ψυχρά τεράστια πολυώροφα κτίρια? Γιατί η μοντέρνα αρχιτεκτονική προσωπικά με ενδιαφέρει και γιατί τέτοιες περιοχές αντικατοπτρίζουν την εξέλιξη και γενικότερα την σύγχρονη πλευρά και το μέλλον μιας χώρας. Αλλά όχι μόνο γι’ αυτό. Πολύ κοντά είναι το σύμβολο της περιοχής, Donauturm ο πύργος του Δούναβη και το Πάρκο του Δούναβη Donaupark. Αφού διασχίσαμε το επιχειρηματικό διεθνές κέντρο περάσαμε στην πίσω πλευρά που εκτείνεται το Donaupark.

Το μέρος με ενθουσίασε με τον καταπράσινο περιποιημένο χώρο του και τα πανέμορφα ανθισμένα του δέντρα. Είχα τρελή όρεξη να τριγυρίσω, τα τρέξω για να μη πω και να παίξω μπάλα με τα παιδιά που έπαιζαν στο βάθος! Ο καημένος ο Rose όμως δεν είχε κουράγιο για περαιτέρω βόλτα. Κάθισε στα παγκάκια κάτω από τον ήλιο και θα με περίμενε όσο εγώ θα απολάμβανα το μέρος λίγα μέτρα πιο πέρα.

Στη μέση του πάρκου ένα από τα ορόσημα της Βιέννης, ο 252 μέτρων πύργος του Δούναβη (Donauturm). Χρησιμοποιείται από έναν ραδιοφωνικό σταθμό και έχει και ένα περιστρεφόμενο εστιατόριο τύπου Πύργου ΟΤΕ Θεσσαλονίκης! Η ανάβαση με το ασανσέρ για την πανοραμική θέα της ευρύτερης περιοχής μου τριβέλιζε το μυαλό αλλά απέβαλα γρήγορα την σκέψη και συνέχιζα να απολαμβάνω τον ανοιξιάτικο καιρό σ’ αυτό το τόσο όμορφο μέρος.

Να ξέρετε πως το εισιτήριο για να ανέβεις στο κατάστρωμα παρατήρησης είναι 7,90€ και η θέα από φωτογραφίες που έχω δει είναι εξαιρετική και εντυπωσιακή.

http://www.donauturm.at/en/doco/ticketpreise.aspx

Ο τσιμεντένιος πύργος δεν είναι και ωραίος, μάλλον το αντίθετο θα ‘λεγα αλλά η περιοχή του πάρκου μου άρεσε πάρα πολύ. Το χειμώνα βέβαια δεν βρίσκω λόγο να το επισκεπτόταν κάποιος, αλλά εγώ την άνοιξη το είδα στα καλύτερα του! Οι δραστηριότητες αναψυχής που προσφέρει το πάρκο είναι πολλές όπως παιδικές χαρές, πάρκα για σκέιτμπορντ και δημόσια γήπεδα τένις, το τρενάκι Donaupark Bahn το οποίο κάνει μια περιήγηση 3,3 χιλιομέτρων μέσα από το πάρκο.

Γύρισα ένα μέρος του πάρκου, κάθισα στο γρασίδι και στα παγκάκια, βγήκα σέλφις και απαθανάτισα την ανθισμένη φύση και το καταπράσινο σκηνικό!

Επέστρεψα στην αρχή του πάρκου και βρήκα τον Rose να ψιλο-κοιμάται. Συζητήσαμε για λίγο μου είπε πως δεν αισθανόταν καλά κι εγώ του έλεγα πόσο τέλεια ήταν στο πάρκο! Άντε ένα κουράγιο ακόμα και πάμε στον σταθμό μετρό Kaisermuhlen VIC για να επιστρέψουμε στο κέντρο.

Από τον υπέργειο σταθμό μετρό

Στο κέντρο κινηθήκαμε χαλαρά γύρω από την Stephansplatz

Πήγαμε ξανά και στο γκλαμουράτο σούπερ μάρκετ στην Neuer Markt. Αγοράσαμε κι άλλα σοκολατάκια Μότσαρτ αλλά και τα τέλεια γεμιστά λουκάνικα και χαζέψαμε όλα τα τμήματα. Μιλάμε για πολύ σπέσιαλ σούπερ μάρκετ που όμοιο του δεν είχα ξαναδεί!

Από την εμπορική Karntner Strasse αγοράσαμε διάφορα αναμνηστικά και σε μια καντίνα φάγαμε από μια τεράστια μερίδα νουντλς. Ε είπαμε να μη πάρουμε πάλι λουκάνικα. Μια νόστιμη και οικονομική επιλογή αφού κόστισε 6€ περίπου και πραγματικά σκάσαμε!

Είχαμε ώρα στη διάθεσή μας και είπαμε να κλείσουμε grande αυτό το ταξίδι όπως αξίζει στη Βιέννη και όπως αξίζει και σε μας! Μετά τα ιστορικά καφέ Landtmann και Central σειρά είχε το τουριστικό must αλλά υπέρλαμπρο διάσημο καφέ του Hotel Sacher Wien, πίσω από την όπερα για αυθεντική Sacher-torte!

Τo καφέ Sacher που ιδρύθηκε το 1876, είναι το ιδανικό μέρος για να γνωρίσει κανείς την παραδοσιακή αυστριακή κουλτούρα των καφενείων. Όπως ανέφερα ξανά μπορεί να προτιμάται από τους τουρίστες αλλά δεν παύει να είναι ένας από τους πιο προβεβλημένους εκπρόσωπους του βιεννέζικου καφέ. Ένας εξαιρετικός ιστορικός χώρος με παγκόσμια φήμη και πολυτέλεια που φανερώνει την αίγλη του παρελθόντος.

Και σε 5στερο ξενοδοχείο, και ιστορικό καφέ και φημισμένο όπως καταλαβαίνετε οι τιμές ήταν ολίγον τι ακραίες. Ας πουμε το μπουκάλι νερό 750l στα 7,50€!!! Τα αναψυκτικά στα 4,50€ και οι καφέδες 5,5 με 8,5€! Τα σνακ και τα γλυκά πολλά αλλά εμείς είχαμε συγκεκριμένη αποστολή. Την δοκιμή ενός κομματιού αυθεντικού Sacher Torte, του περίφημου σοκολατένιου κέικ με μαρμελάδα βερίκοκο με κόστος 6,5€ το κομμάτι! Άψογη εμφάνιση και η γεύση πολύ καλή σαν κέικ! Μη περιμένετε να απογειωθείτε. Μαζί με δύο αρωματικούς σπέσιαλ καφέδες η συνολική τιμή στα 25 περίπου! Ανταγωνίζεται στα ίσα το Cafe Angelina του Παρισιού όσον αφορά την ακρίβεια!

Δεν είχε απομείνει κάτι. Η τελευταία στάση ήταν στα παγκάκια του μεγάλου πεζόδρομου Graben κάνοντας απολογισμό για το ταξίδι.

Συμφωνήσαμε πως ήταν ένα ιδιαίτερα ξεκούραστο ταξίδι με την ανεμελιά της υπέροχης άνοιξης. Αν και άρρωστος ο Rose θεώρησε άκρως επιτυχημένο το ταξίδι και με ευχαρίστησε που έφτιαξα ένα χαλαρό πρόγραμμα που δεν τον ταλαιπώρησε αλλά συγχρόνως ήταν πολυποίκιλο και γεμάτο. Πάνω απ’ όλα ήθελε να ήταν σίγουρος και με ρωτούσε και με ξανα ρωτούσε αν είδα όσα ήθελα. Σε καμία περίπτωση δεν ήθελε εξαιτίας του να χάσω πράγματα που ήθελα να δω. Για μένα ήταν από τα ομορφότερα ταξίδια λόγω του ανοιξιάτικου καιρού, της ξεκούραστης περιήγησης, της ποικιλίας αφού μείναμε σε δύο πρωτεύουσες και της θετικής άποψης που αποκόμισα από τη Βιέννη που δεν την είχα ψηλά στη λίστα. Αγάπησα τα πανέμορφα πάρκα, τα καταπληκτικά καφέ, την ζωντάνια της, την ποιότητα της που φαίνεται παντού, τα επιβλητικά αυτοκρατορικά κτίρια και μνημεία που είναι αμέτρητα και …τα λουκάνικα!

Επιστρέψαμε από την Schottengasse. Σε ένα σημείο μετά την πλατεία Freyung συναντήσαμε μια μικρή υπαίθρια αγορά κυρίως με αντίκες.

Όταν περάσαμε από το Sigmund-Freud Park μπροστά στην εκκλησία Votivkirche ήταν γεμάτο με φοιτητές και γενικά νεαρόκοσμο που κάθονταν στο γρασίδι ή στις ειδικές ξαπλώστρες που βρίσκονται στο χώρο και ζήλεψα. Γιατί να βιαστούμε να πάμε στο ξενοδοχείο? Χρόνος υπήρχε κι έτσι απολαύσαμε κι εμείς το μέρος με τους υπόλοιπους κατοίκους. Γίναμε ένα μ’ αυτούς και νοιώσαμε κι εμείς βιεννέζοι!

Με τα πόδια πήγαμε ως το ξενοδοχείο, ξαποστάσαμε για λίγο, πήραμε τις βαλίτσες και με το μετρό πήγαμε στον σταθμό Erdberg, το σημείο που ήταν η αρχή της ιστορίας της Βιέννης! Λίγη αναμονή και το λεωφορείο της flixbus στις 16:30 αναχώρησε για το αεροδρόμιο της Μπρατισλάβα.

Φτάνοντας στην Μπρατισλάβα

Μετά από 1:30 ώρα περίπου ήμασταν στο αεροδρόμιο

Στις 20:00 ήταν η πτήση για Αθήνα. Η διανυκτέρευση στο Ελευθέριος Βενιζέλος ήταν κάτι που μας σκότωσε, ειδικά τον Rose που επιδείνωσε την κατάσταση του και ήταν να τον λυπάσαι! Αν και το ταξίδι ήταν πια παρελθόν, αυτή η άβολη και δύσκολη κατάσταση ήταν κάτι που άφησε μια πίκρα και μια λύπη. Ένα τόσο ωραίο ταξίδι δεν θα ‘πρεπε να κλείσει έτσι. Η άφιξη μας στη Θεσσαλονίκη ήταν λύτρωση και από εκεί που ήμασταν σε αριστοκρατικά καφέ, στις αυτοκρατορικές γειτονιές και στα καταπράσινα πάρκα της Βιέννης βρεθήκαμε να περιμένουμε μέσα στη μιζέρια στα έκτακτα περιστατικά του Νοσοκομείου ΑΧΕΠΑ!

ΤΕΛΟΣ!

 

[giannismits]

Ένας αγαπητός Mod να μεταφέρει την ιστορία στις ολοκληρωμένες και να τις κάνω 15

 

[katkats]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες - Ευρώπη

 

[panius]

Η άφιξη μας στη Θεσσαλονίκη ήταν λύτρωση και από εκεί που ήμασταν σε αριστοκρατικά καφέ, στις αυτοκρατορικές γειτονιές και στα καταπράσινα πάρκα της Βιέννης βρεθήκαμε να περιμένουμε μέσα στη μιζέρια στα έκτακτα περιστατικά του Νοσοκομείου ΑΧΕΠΑ!

Είσαι άδικος. Το κυλικείο του ΑΧΕΠΑ είναι εξαιρετικό! χαχαχαχαχα! ΕΝτάξει ο φίλος σου; Τον ξεθέωσες!!!!

 

[giannismits]

Είσαι άδικος. Το κυλικείο του ΑΧΕΠΑ είναι εξαιρετικό! χαχαχαχαχα! ΕΝτάξει ο φίλος σου; Τον ξεθέωσες!!!!

Δεν το συζητώ! Κι αυτό απαίσιο είναι
Μια χαρά είναι. 3 μέρες μετά ήταν ήδη περδίκη. Ναι βγάλε με και φταίχτη! Μια χαρά χαλαρό τον είχα στην Βιέννη, δεν φταίω εγώ

 

[Dina Z]

Ναι βγάλε με και φταίχτη! Μια χαρά χαλαρό τον είχα στην Βιέννη, δεν φταίω εγώ

Δεν ξέρω τι λές, το αποτέλεσμα μετράει!
Κι εγώ που σκεφτόμουν να ταξιδέψουμε μαζί!
Α πα πα! Δεν το ρισκάρω

 

[Vegerazaros]

Εγω τωρα τι να πω? ισως η μονη που χαααααρηκε με την απεργια των Ε.Ε.Κ . Πριν πολυ καιρό μηνες εκλεισα ενα 3ημερο για Βιεννη θυμασε?ε? ολους αυτους τους μηνες καπου μεσα με ετρωγε γιατι δεν το ειχα κλεισει για 5 μερες για να παω και Μπρατισλαβα...βλεπεις την ιστορια την ανεβασες πολυ αργοτερα !!! Ο θεος των ταξιδιων μου λοιπον..με οδηγησε χτες το πρωι εξω απο το αεροδρομιο του Ηρακλειου..μωρε δεν παω να ρωτησω τι θα γινει με την απεργία ? πετουσα 13/10..κοσμος πολύς αλαλουμ τρελο και φτανει η σειρα μου... "Μπορω να αλλαξω να φυγω μετα τις απεργίες?" "ΜΑΛΙΣΤΑ!!!"..για 17/10 βολευόσαστε? "" και να γυρισω 22 μπορώ? να το αλλαξω χωρις επιπλεον κόστος... " Ε..ΜΑ .. ΦΥΣΙΚΑ""..... χαχαχαχα τοσο φυσικα! και με το τρομερό προγραμμα απο τον φιλο @giannismits ..τι αλλο καλλίτερο να θελω... κλαιωωωω..

 

[giannismits]

Αγαπώ @Vegerazaros
Πάντα έτσι ενθουσιώδης και τυχερή να είσαι. Οπότε πάλι στα χνάρια μου?
Να περάσεις τέλεια

 

[Vegerazaros]

η πλάκα είναι ότι σε πολλές απο τις πόλεις που περιγράφεις στις ιστορίες σου έχω πάει αλλά όταν διαβάζω τις δικές σου περιγραφές νομίζω ότι εγώ πήγα αλλού

ααα οκ δεν ειμαι η μονη αυτη τη Στοκχολμη που ειδε ο @giannismits μουχει κατσει... πρεπει να ξαναπαω για να την ξαναδω

 

[Dina Z]

Οπότε πάλι στα χνάρια μου

Έχεις fun club δεν το ξέρεις;
Εγώ πήγα δυο μέρες Ρώμη κι αφού ζαλίστηκα με κάτι ταξιδιωτικούς οδηγούς, πήρα εκτυπωμένη την ιστορία σου και έβγαλα άκρη!