giannismits
Member
- Μηνύματα
- 3.497
- Likes
- 11.804
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
4η ημέρα – part 2: Μοντέρνα μονοπάτια & ένα μαγικό πανόραμα!
Βγήκαμε από την έξοδο του Κάτω Belvedere στην οδό Rennweg. Από τη στάση του τραμ Unteres Belvedere πήραμε το 71 και μια στάση μετά κατεβήκαμε στην Rennweg Bahnhst στην πλατεία Fasanplatz. Πριν συνεχίσουμε, από την καντίνα στην πλατεία καταβροχθίσαμε άλλο ένα σάντουιτς με απίστευτα λουκάνικα με τυρί. Υπέρ νόστιμο και υπέρ χορταστικό. Από τη στάση τραμ πάνω στην οδό Fasangasse πήραμε το Ο και κατεβήκαμε 5 στάσεις μετά στη Marxergasse.
Η ολιγόλεπτη στάση έγινε απλά για να δω ένα κτίριο που το είχα σταμπάρει στο google earth. Δεν ήταν κάτι αξιοσημείωτο. Απλά ήθελα να δω κάτι εκτός της κλασικής Βιέννης! Είναι το κτίριο που στεγάζει το Εμπορικό Δικαστήριο της Βιέννης. Η περιοχή γενικά μου θύμισε κάπως το Βερολίνο.
Ξανά το τραμ Ο από τη στάση Marxergasse, και μια στάση μετά κατεβήκαμε Radetzkyplatz.
Μου άρεσε που βγήκαμε από το κλασικό κέντρο και θα βλέπαμε κάτι τελείως διαφορετικό. Κάτι που θύμιζε Βαρκελώνη ίσως! Θα μπορούσε να ήταν δημιουργίες του Γκαουντί! Αυτό από μόνο του έχει ένα ενδιαφέρον!
Από εκεί ευθεία από τις γραμμές του τραμ και μετά δεξιά στην Untere Weissgerberstrasse, συναντήσαμε το Μουσείο KUNST HAUS WIEN σχεδιασμένο από τον καλλιτέχνη Friedensreich Hundertwasser . Το μουσείο αυτό στεγάζει τη μοναδική έκθεση στον κόσμο των έργων του Hundertwasser. Θα μου πείτε ποιος είναι αυτός και γιατί να πάτε στην έκθεσή του. Ε μη πάτε αλλά ένα πέρασμα θα το κάνετε να δείτε εξωτερικά το κτίριο το οποίο δημιουργήθηκε ύστερα από την ανακαίνιση του 1896 όταν ήταν ένα παλιό εργοστάσιο επίπλων. http://www.kunsthauswien.com/
Το σύνολο του κτιρίου είναι σχεδιασμένο στο τυπικό κυματιστό στυλ του Hundertwasser, με κυματιστούς ορόφους και μια αξιοσημείωτη έλλειψη σε ευθείες γραμμές. Ενώ τα φωτεινά, κραυγαλέα χρώματα που χρησιμοποιούνται σε όλη την πρόσοψη αφθονούν! Είναι διακοσμημένο με εμαγιέ, ψηφιδωτά σκακιέρας στην πρόσοψη και στα υπόλοιπα τμήματα. Σε αντίθεση πάντως με τον Antonio Gaudi , ο Hundertwasser χρησιμοποίησε συμμετρικά μωσαϊκά πέτρας, προσεκτικά τοποθετημένα. Τώρα όποιος κατάλαβε την διαφορά την κατάλαβε!
Στη συνέχεια θα γνωρίζαμε το πιο αναγνωρίσιμο δημιούργημα του Friedensreich Hundertwasser, το Hundertwasserhaus δηλαδή τον Οίκο Χούντερτβασερ! Η οδός Lowengasse μας οδήγησε στο πολύχρωμο φημισμένο Χούντερτβασερ Χάους!
Κατ’ αρχήν μου άρεσε πάρα πολύ η γειτονιά και η μικρή πλατεία δίπλα στο Χούντερτβασερ Χάους. Είχε αρκετό κόσμο, μερικά μικρά καφέ και καταστήματα με αναμνηστικά. Φαινόταν πως ο κόσμος θαύμαζε αυτό το τόσο διαφορετικό για Βιέννη κτίσμα αλλά και χαλάρωνε στην πεζοδρομημένη Kegelgasse. Ο πεζόδρομος αυτός έχει μικρούς λοφίσκους που συμπληρώνουν την εντύπωση της ακανόνιστης μορφολογίας που αποπνέει το κτίριο. Αυτό το συγκρότημα διαμερισμάτων κατασκευάστηκε στα 1983-1986 από τον Αυστριακό ζωγράφο, γλύπτη και αρχιτέκτονα Φριντενσράιχ Χουντερτβάσερ (Friedensreich Hundertwasser) και αποτελεί αρχιτεκτονικό ορόσημο της αυστριακής πρωτεύουσας. Ξέρω θέλετε να μάθετε!
Ο Χουντερτβάσερ λοιπόν απομακρύνθηκε συνειδητά από τον αποκαλούμενο «γεωμετρισμό» στην αρχιτεκτονική και ανέπτυξε ένα πολύ προσωπικό ιδίωμα. Βέβαια δέχτηκε σαφείς επιρροές από τους ζωγράφους της Σχολής Sezession, δηλαδή της βιενέζικης παραλλαγής της Αρ Νουβό τεχνοτροπίας, και ειδικότερα από τον πρωτοπόρο εκπρόσωπό της Γκούσταφ Κλιμτ, αλλά φανερή είναι στο έργο του και η επίδραση του Καταλανού Antonio Gaudi, με τις ανατρεπτικές αρχιτεκτονικές δημιουργίες του και κυρίως την έντονη πολυχρωμία τους. http://www.hundertwasser-village.com/en/
Πολλοί βλέποντας αυτές τις φωτογραφίες θα νομίζουν πως βρίσκεται στην Βαρκελώνη! Η πρόσοψή του αποτελείται από μικρούς αυτόνομους οικίσκους με ακανόνιστες χρωματικές λωρίδες, ακανόνιστα παράθυρα και διαφορετική μορφολογία, καταλήγοντας σε τρούλους. Οι στέγες καλύπτονται από περίτεχνους κήπους με περισσότερα από 250 δέντρα, θάμνους και φυτά. Δεν υπάρχει τίποτα επίπεδο ή ευθυγραμμισμένο στους ορόφους. Είναι αυτό που αποκαλούσε ο δημιουργός «ανομοιομορφία της ομορφιάς»!
Το ζήτημα είναι πως αυτό το δημιούργημα είχε θετική από τον κόσμο ανταπόκριση και αξιοποιήθηκε τουριστικά. Έγινε μια δημοφιλής περιοχή για τους επισκέπτες που θέλουν να δουν κάτι διαφορετικό από την αυτοκρατορική κλασικούρα της Βιέννης! Ένα ξεχωριστό δείγμα μεταμοντέρνας αρχιτεκτονικής!
Πολύ κοντά από την στάση Hetzgasse πήραμε το τραμ 1 και τέσσερις στάσεις μετά κατεβήκαμε στη στάση Julius Raab Platz στην Uraniastrasse.
Uraniastrasse, το αστεροσκοπείο Urania και απέναντι από την γέφυρα Aspernbrucke το ψηλό γυάλινο κτίριο Uniqa Tower
Συνεχίσαμε ευθεία με τα πόδια επί της Franz-Josefs-Kai, ακριβώς δίπλα στον παραπόταμο του Δούναβη. Η βόλτα ήταν ωραία γιατί είχε κίνηση και κόσμο παντού και παρατηρούσα τους ανθρώπους που καθόταν κάτω στο ποτάμι και την μίνι παραλία με άμμο που έχουν φτιάξει με αναψυκτήριο και ξαπλώστρες! Χμ ωραία ιδέα είπα. Θα το έχω στα υπόψιν!
Ο απέναντι δρόμος έχει πολλά από τα σύγχρονα γυάλινα κτίρια της Βιέννης που κι αυτά σπάνε την μονοτονία του μπαρόκ του κλασικού του αριστοκρατικού!
Λίγο μετά η Schwedenplatz. Επειδή υπήρχε χρόνος είπα να αξιοποιήσουμε αυτό το κενό και να δούμε ακόμα ένα δημοφιλές μέρος της Βιέννης. Γραμμή μετρό U1 και κατεβαίνουμε σταθμό Praterstern Bf. Λίγα μέτρα από το σταθμό φτάσαμε στο Prater Park και στο διάσημο λούνα Παρκ Wurstelprater. Ο κόσμος πολύς!
Δεν ήρθαμε φυσικά για να ανέβουμε στη ρόδα το πιο γνωστό αξιοθέατο του πάρκου, ούτε για τα κλασικά παιχνίδια που διαθέτει κάθε λούνα Παρκ του είδους. Άλλωστε δεν μας συγκινούν αυτά. Ήρθαμε για την βόλτα και αν έχουμε καμιά λιγούρα για κανένα σνακ.
Το καλό είναι πως λειτουργεί ως ένα δημόσιο πάρκο και δεν πληρώνεις είσοδο. Η κάθε δραστηριότητα το κάθε παιχνίδι έχει δικό του ξεχωριστό εισιτήριο. http://www.prater.at/GeneralInformation.php?LI=1
Το πάρκο ψυχαγωγίας Prater χρονολογείται από την εποχή της αυστριακής αυτοκρατορίας , και άνοιξε για το κοινό το 1766. Εκτός από τα παιχνίδια, το πάρκο διαθέτει διάφορα διάσημα παραδοσιακά βιεννέζικα εστιατόρια και μαγαζιά γρήγορης εστίασης και καταστήματα με σουβενίρ. Και μιας και ήρθαμε μέχρι εδώ ας φάμε και κάτι! Καθίσαμε σε ένα στην κεντρική πλατεία και φάγαμε γρήγορα νόστιμα και σχετικά φτηνά κινέζικο. Τα κλασικά μπολάκια που τα γεμίζουν με ότι θες εσύ. Αν θυμάμαι καλά γύρω στα 6-7 το καθένα.
Ο ήλιος έπεφτε και σιγά σιγά έρχονταν το σούρουπο. Τι καλύτερο από ένα ηλιοβασίλεμα και ένα εξαιρετικό πανόραμα της Βιέννης. Με το μετρό επιστρέψαμε στην Schwedenplatz. Εκεί δίπλα στο κανάλι του Δούναβη με την παραλία και την νεολαία που άραζε και τα παραποτάμια bar-reastaurant όπως το Motto am Fluss.
Περάσαμε την γέφυρα Schwedenbrucke και βρεθήκαμε στις οδούς Taborstrasse και Praterstrasse.
Ακριβώς στην αρχή της Praterstrasse στον αριθμό 1 είναι η είσοδος του ξενοδοχείου Sofitel Vienna Stephansdom. Είχα έναν μικρό ενδοιασμό γιατί ήμασταν απλά ντυμένοι με αθλητικά παπούτσια και τσάντα ώμου. Στην ρεσεψιόν η γλυκιά κοπέλα μας υπέδειξε το ασανσέρ που θα μας ανέβαζε στον 18ο όροφο που βρίσκεται το Das Loft Bar & Lounge. Όταν ανεβήκαμε η ευγενική καλλονή στην υποδοχή μας είπε πως θα μπορούσαμε να της δώσουμε τα μπουφάν και την τσάντα μας να τα κλειδώσει σε ντουλάπι. Δωρεάν φυσικά. Ούτε face control ούτε τίποτα. Ο χώρος είναι ενιαίος απλά το εστιατόριο με το μπαρ βρίσκονται σε διαφορετικά επίπεδα. Μείναμε έκπληκτοι! Οι τεράστιες γυάλινες τζαμαρίες μας πρόσφεραν μια απίστευτη θέα της Βιέννης!
Ενθουσιaστήκαμε από το φινετσάτο περιβάλλον, την ατμόσφαιρα και την εξαιρετική ζωγραφισμένη οροφή! Αριστούργημα.
Και όλα αυτά έχοντας ίσως την ωραιότερη πανοραμική θέα της Βιέννης. Μετά από τόσους περιπάτους, παλάτια, κήπους, γειτονιές και πολλές εικόνες ήταν το ωραιότερο σημείο για να κλείσει μια υπέροχη μέρα.
Το εστιατόριο είναι πανάκριβο αλλά οι καφέδες και οι μπύρες στο μπαρ είχαν πολύ φυσιολογικές τιμές αφού για ένα ποτήρι μπύρα και έναν καφέ πληρώσαμε κάτω από 10 ευρώ αν θυμάμαι καλά.
Οι στιγμές ξεγνοιασιάς και ξεκούρασης ήταν πολύτιμές. Ήταν γενικά από τις πολύ όμορφες στιγμές ολόκληρου του ταξιδιού. Είχε έρθει και η μπλε ώρα και ο ορίζοντας με την πόλη έδιναν ένα εκπληκτικό πανόραμα! Η οροφή του εστιατορίου μεταφέρθηκε στον ουρανό της πόλης μαγικά! Η θέα της αυστριακής πρωτεύουσας στα καλύτερα της!
Είχε πάει πια 21:00 η ώρα και πριν πάρουμε το τραμ κάναμε μια τελευταία βόλτα στην νυχτερινή όχθη του ποταμού ανάμεσα στις γέφυρες Schwedenbrucke και Aspernbrucke.
Η επιστροφή έγινε με το τραμ 1 μέχρι τον σταθμό Schottentor. Από κει πήραμε έτσι για το έθιμο ψωμάκι με τυρο-λουκάνικο για να τα φάμε στο δωμάτιο. Έχασα το μέτρημα για το πόσα λουκάνικα καταβροχθίσαμε!
Είχα βλέψεις για νυχτερινή έξοχο αλλά ο Rose ήταν υπό κατάρρευση. Όλη τη μέρα κρατήθηκε, άντεξε αλλά μάλλον πέρασε η επίδραση του παυσίπονου και του βγήκε η εξάντληση σαν φτάσαμε στο δωμάτιο. Μην είμαι και αχάριστος. Ας μη βγούμε. Όλη η μέρα πήγε περίφημα, πήγαμε όπου είχα σκοπό να πάμε και ο Rose κύριος δεν δυσανασχέτησε πουθενά. Άλλωστε ήμουν τόσο πλήρης που δεν με ένοιαζε που δεν θα βγαίναμε.
Gute Nacht!
Βγήκαμε από την έξοδο του Κάτω Belvedere στην οδό Rennweg. Από τη στάση του τραμ Unteres Belvedere πήραμε το 71 και μια στάση μετά κατεβήκαμε στην Rennweg Bahnhst στην πλατεία Fasanplatz. Πριν συνεχίσουμε, από την καντίνα στην πλατεία καταβροχθίσαμε άλλο ένα σάντουιτς με απίστευτα λουκάνικα με τυρί. Υπέρ νόστιμο και υπέρ χορταστικό. Από τη στάση τραμ πάνω στην οδό Fasangasse πήραμε το Ο και κατεβήκαμε 5 στάσεις μετά στη Marxergasse.
Η ολιγόλεπτη στάση έγινε απλά για να δω ένα κτίριο που το είχα σταμπάρει στο google earth. Δεν ήταν κάτι αξιοσημείωτο. Απλά ήθελα να δω κάτι εκτός της κλασικής Βιέννης! Είναι το κτίριο που στεγάζει το Εμπορικό Δικαστήριο της Βιέννης. Η περιοχή γενικά μου θύμισε κάπως το Βερολίνο.
Ξανά το τραμ Ο από τη στάση Marxergasse, και μια στάση μετά κατεβήκαμε Radetzkyplatz.
Μου άρεσε που βγήκαμε από το κλασικό κέντρο και θα βλέπαμε κάτι τελείως διαφορετικό. Κάτι που θύμιζε Βαρκελώνη ίσως! Θα μπορούσε να ήταν δημιουργίες του Γκαουντί! Αυτό από μόνο του έχει ένα ενδιαφέρον!
Από εκεί ευθεία από τις γραμμές του τραμ και μετά δεξιά στην Untere Weissgerberstrasse, συναντήσαμε το Μουσείο KUNST HAUS WIEN σχεδιασμένο από τον καλλιτέχνη Friedensreich Hundertwasser . Το μουσείο αυτό στεγάζει τη μοναδική έκθεση στον κόσμο των έργων του Hundertwasser. Θα μου πείτε ποιος είναι αυτός και γιατί να πάτε στην έκθεσή του. Ε μη πάτε αλλά ένα πέρασμα θα το κάνετε να δείτε εξωτερικά το κτίριο το οποίο δημιουργήθηκε ύστερα από την ανακαίνιση του 1896 όταν ήταν ένα παλιό εργοστάσιο επίπλων. http://www.kunsthauswien.com/
Το σύνολο του κτιρίου είναι σχεδιασμένο στο τυπικό κυματιστό στυλ του Hundertwasser, με κυματιστούς ορόφους και μια αξιοσημείωτη έλλειψη σε ευθείες γραμμές. Ενώ τα φωτεινά, κραυγαλέα χρώματα που χρησιμοποιούνται σε όλη την πρόσοψη αφθονούν! Είναι διακοσμημένο με εμαγιέ, ψηφιδωτά σκακιέρας στην πρόσοψη και στα υπόλοιπα τμήματα. Σε αντίθεση πάντως με τον Antonio Gaudi , ο Hundertwasser χρησιμοποίησε συμμετρικά μωσαϊκά πέτρας, προσεκτικά τοποθετημένα. Τώρα όποιος κατάλαβε την διαφορά την κατάλαβε!
Στη συνέχεια θα γνωρίζαμε το πιο αναγνωρίσιμο δημιούργημα του Friedensreich Hundertwasser, το Hundertwasserhaus δηλαδή τον Οίκο Χούντερτβασερ! Η οδός Lowengasse μας οδήγησε στο πολύχρωμο φημισμένο Χούντερτβασερ Χάους!
Κατ’ αρχήν μου άρεσε πάρα πολύ η γειτονιά και η μικρή πλατεία δίπλα στο Χούντερτβασερ Χάους. Είχε αρκετό κόσμο, μερικά μικρά καφέ και καταστήματα με αναμνηστικά. Φαινόταν πως ο κόσμος θαύμαζε αυτό το τόσο διαφορετικό για Βιέννη κτίσμα αλλά και χαλάρωνε στην πεζοδρομημένη Kegelgasse. Ο πεζόδρομος αυτός έχει μικρούς λοφίσκους που συμπληρώνουν την εντύπωση της ακανόνιστης μορφολογίας που αποπνέει το κτίριο. Αυτό το συγκρότημα διαμερισμάτων κατασκευάστηκε στα 1983-1986 από τον Αυστριακό ζωγράφο, γλύπτη και αρχιτέκτονα Φριντενσράιχ Χουντερτβάσερ (Friedensreich Hundertwasser) και αποτελεί αρχιτεκτονικό ορόσημο της αυστριακής πρωτεύουσας. Ξέρω θέλετε να μάθετε!
Ο Χουντερτβάσερ λοιπόν απομακρύνθηκε συνειδητά από τον αποκαλούμενο «γεωμετρισμό» στην αρχιτεκτονική και ανέπτυξε ένα πολύ προσωπικό ιδίωμα. Βέβαια δέχτηκε σαφείς επιρροές από τους ζωγράφους της Σχολής Sezession, δηλαδή της βιενέζικης παραλλαγής της Αρ Νουβό τεχνοτροπίας, και ειδικότερα από τον πρωτοπόρο εκπρόσωπό της Γκούσταφ Κλιμτ, αλλά φανερή είναι στο έργο του και η επίδραση του Καταλανού Antonio Gaudi, με τις ανατρεπτικές αρχιτεκτονικές δημιουργίες του και κυρίως την έντονη πολυχρωμία τους. http://www.hundertwasser-village.com/en/
Πολλοί βλέποντας αυτές τις φωτογραφίες θα νομίζουν πως βρίσκεται στην Βαρκελώνη! Η πρόσοψή του αποτελείται από μικρούς αυτόνομους οικίσκους με ακανόνιστες χρωματικές λωρίδες, ακανόνιστα παράθυρα και διαφορετική μορφολογία, καταλήγοντας σε τρούλους. Οι στέγες καλύπτονται από περίτεχνους κήπους με περισσότερα από 250 δέντρα, θάμνους και φυτά. Δεν υπάρχει τίποτα επίπεδο ή ευθυγραμμισμένο στους ορόφους. Είναι αυτό που αποκαλούσε ο δημιουργός «ανομοιομορφία της ομορφιάς»!
Το ζήτημα είναι πως αυτό το δημιούργημα είχε θετική από τον κόσμο ανταπόκριση και αξιοποιήθηκε τουριστικά. Έγινε μια δημοφιλής περιοχή για τους επισκέπτες που θέλουν να δουν κάτι διαφορετικό από την αυτοκρατορική κλασικούρα της Βιέννης! Ένα ξεχωριστό δείγμα μεταμοντέρνας αρχιτεκτονικής!
Πολύ κοντά από την στάση Hetzgasse πήραμε το τραμ 1 και τέσσερις στάσεις μετά κατεβήκαμε στη στάση Julius Raab Platz στην Uraniastrasse.
Uraniastrasse, το αστεροσκοπείο Urania και απέναντι από την γέφυρα Aspernbrucke το ψηλό γυάλινο κτίριο Uniqa Tower
Συνεχίσαμε ευθεία με τα πόδια επί της Franz-Josefs-Kai, ακριβώς δίπλα στον παραπόταμο του Δούναβη. Η βόλτα ήταν ωραία γιατί είχε κίνηση και κόσμο παντού και παρατηρούσα τους ανθρώπους που καθόταν κάτω στο ποτάμι και την μίνι παραλία με άμμο που έχουν φτιάξει με αναψυκτήριο και ξαπλώστρες! Χμ ωραία ιδέα είπα. Θα το έχω στα υπόψιν!
Ο απέναντι δρόμος έχει πολλά από τα σύγχρονα γυάλινα κτίρια της Βιέννης που κι αυτά σπάνε την μονοτονία του μπαρόκ του κλασικού του αριστοκρατικού!
Λίγο μετά η Schwedenplatz. Επειδή υπήρχε χρόνος είπα να αξιοποιήσουμε αυτό το κενό και να δούμε ακόμα ένα δημοφιλές μέρος της Βιέννης. Γραμμή μετρό U1 και κατεβαίνουμε σταθμό Praterstern Bf. Λίγα μέτρα από το σταθμό φτάσαμε στο Prater Park και στο διάσημο λούνα Παρκ Wurstelprater. Ο κόσμος πολύς!
Δεν ήρθαμε φυσικά για να ανέβουμε στη ρόδα το πιο γνωστό αξιοθέατο του πάρκου, ούτε για τα κλασικά παιχνίδια που διαθέτει κάθε λούνα Παρκ του είδους. Άλλωστε δεν μας συγκινούν αυτά. Ήρθαμε για την βόλτα και αν έχουμε καμιά λιγούρα για κανένα σνακ.
Το καλό είναι πως λειτουργεί ως ένα δημόσιο πάρκο και δεν πληρώνεις είσοδο. Η κάθε δραστηριότητα το κάθε παιχνίδι έχει δικό του ξεχωριστό εισιτήριο. http://www.prater.at/GeneralInformation.php?LI=1
Το πάρκο ψυχαγωγίας Prater χρονολογείται από την εποχή της αυστριακής αυτοκρατορίας , και άνοιξε για το κοινό το 1766. Εκτός από τα παιχνίδια, το πάρκο διαθέτει διάφορα διάσημα παραδοσιακά βιεννέζικα εστιατόρια και μαγαζιά γρήγορης εστίασης και καταστήματα με σουβενίρ. Και μιας και ήρθαμε μέχρι εδώ ας φάμε και κάτι! Καθίσαμε σε ένα στην κεντρική πλατεία και φάγαμε γρήγορα νόστιμα και σχετικά φτηνά κινέζικο. Τα κλασικά μπολάκια που τα γεμίζουν με ότι θες εσύ. Αν θυμάμαι καλά γύρω στα 6-7 το καθένα.
Ο ήλιος έπεφτε και σιγά σιγά έρχονταν το σούρουπο. Τι καλύτερο από ένα ηλιοβασίλεμα και ένα εξαιρετικό πανόραμα της Βιέννης. Με το μετρό επιστρέψαμε στην Schwedenplatz. Εκεί δίπλα στο κανάλι του Δούναβη με την παραλία και την νεολαία που άραζε και τα παραποτάμια bar-reastaurant όπως το Motto am Fluss.
Περάσαμε την γέφυρα Schwedenbrucke και βρεθήκαμε στις οδούς Taborstrasse και Praterstrasse.
Ακριβώς στην αρχή της Praterstrasse στον αριθμό 1 είναι η είσοδος του ξενοδοχείου Sofitel Vienna Stephansdom. Είχα έναν μικρό ενδοιασμό γιατί ήμασταν απλά ντυμένοι με αθλητικά παπούτσια και τσάντα ώμου. Στην ρεσεψιόν η γλυκιά κοπέλα μας υπέδειξε το ασανσέρ που θα μας ανέβαζε στον 18ο όροφο που βρίσκεται το Das Loft Bar & Lounge. Όταν ανεβήκαμε η ευγενική καλλονή στην υποδοχή μας είπε πως θα μπορούσαμε να της δώσουμε τα μπουφάν και την τσάντα μας να τα κλειδώσει σε ντουλάπι. Δωρεάν φυσικά. Ούτε face control ούτε τίποτα. Ο χώρος είναι ενιαίος απλά το εστιατόριο με το μπαρ βρίσκονται σε διαφορετικά επίπεδα. Μείναμε έκπληκτοι! Οι τεράστιες γυάλινες τζαμαρίες μας πρόσφεραν μια απίστευτη θέα της Βιέννης!
Ενθουσιaστήκαμε από το φινετσάτο περιβάλλον, την ατμόσφαιρα και την εξαιρετική ζωγραφισμένη οροφή! Αριστούργημα.
Και όλα αυτά έχοντας ίσως την ωραιότερη πανοραμική θέα της Βιέννης. Μετά από τόσους περιπάτους, παλάτια, κήπους, γειτονιές και πολλές εικόνες ήταν το ωραιότερο σημείο για να κλείσει μια υπέροχη μέρα.
Το εστιατόριο είναι πανάκριβο αλλά οι καφέδες και οι μπύρες στο μπαρ είχαν πολύ φυσιολογικές τιμές αφού για ένα ποτήρι μπύρα και έναν καφέ πληρώσαμε κάτω από 10 ευρώ αν θυμάμαι καλά.
Οι στιγμές ξεγνοιασιάς και ξεκούρασης ήταν πολύτιμές. Ήταν γενικά από τις πολύ όμορφες στιγμές ολόκληρου του ταξιδιού. Είχε έρθει και η μπλε ώρα και ο ορίζοντας με την πόλη έδιναν ένα εκπληκτικό πανόραμα! Η οροφή του εστιατορίου μεταφέρθηκε στον ουρανό της πόλης μαγικά! Η θέα της αυστριακής πρωτεύουσας στα καλύτερα της!
Είχε πάει πια 21:00 η ώρα και πριν πάρουμε το τραμ κάναμε μια τελευταία βόλτα στην νυχτερινή όχθη του ποταμού ανάμεσα στις γέφυρες Schwedenbrucke και Aspernbrucke.
Η επιστροφή έγινε με το τραμ 1 μέχρι τον σταθμό Schottentor. Από κει πήραμε έτσι για το έθιμο ψωμάκι με τυρο-λουκάνικο για να τα φάμε στο δωμάτιο. Έχασα το μέτρημα για το πόσα λουκάνικα καταβροχθίσαμε!
Είχα βλέψεις για νυχτερινή έξοχο αλλά ο Rose ήταν υπό κατάρρευση. Όλη τη μέρα κρατήθηκε, άντεξε αλλά μάλλον πέρασε η επίδραση του παυσίπονου και του βγήκε η εξάντληση σαν φτάσαμε στο δωμάτιο. Μην είμαι και αχάριστος. Ας μη βγούμε. Όλη η μέρα πήγε περίφημα, πήγαμε όπου είχα σκοπό να πάμε και ο Rose κύριος δεν δυσανασχέτησε πουθενά. Άλλωστε ήμουν τόσο πλήρης που δεν με ένοιαζε που δεν θα βγαίναμε.
Gute Nacht!
