varioAthens
Member
- Μηνύματα
- 6.290
- Likes
- 11.683
xaxaxxaxxaxaxaxxaxxaxaxxaxaaaa!!!!!
Αίγυπτος ΑΙΓΥΠΤΟΣ- Διαπλέοντας το Νείλο και δραπετεύοντας από την Ταχρίρ
- Thread starter varioAthens
- Ημερομηνία δημιουργίας
xaxaxxaxxaxaxaxxaxxaxaxxaxaaaa!!!!!
giannoula
Member
- Μηνύματα
- 1.302
- Likes
- 2.452
- Επόμενο Ταξίδι
- who knows???
είναι νομίζω η 2η φορά που αντιμετωπίζεις κίνδυνο με ντόπιους, μία στην Κένυα και μία τώρα.. Κανόνισε να τριτώσει το κακό... 
Πλάκα κάνω, έτσι;;; Είσαι και ριψοκίνδυνο άτομο, τι να σε κάνω;;;;;
Πλάκα κάνω, έτσι;;; Είσαι και ριψοκίνδυνο άτομο, τι να σε κάνω;;;;;
varioAthens
Member
- Μηνύματα
- 6.290
- Likes
- 11.683
Τι μνημη εχεις ρε Γιαννουλα?? Με εστειλες!!είναι νομίζω η 2η φορά που αντιμετωπίζεις κίνδυνο με ντόπιους, μία στην Κένυα και μία τώρα.. Κανόνισε να τριτώσει το κακό...
Εχει τριτωσει και τεταρτωσει κιολας στο Ελλαντα!!
jessamine
Member
- Μηνύματα
- 14
- Likes
- 8
Αυτή η ιστορία με κρατάει σε αγωνία από τη μέρα που άρχισε να γράφεται (αρκετό καιρό δηλαδή 
)
Ανυπομονώ για τη συνέχεια!
)Ανυπομονώ για τη συνέχεια!
Yorgos
Member
- Μηνύματα
- 10.018
- Likes
- 52.795
- Επόμενο Ταξίδι
- Umhlanga
- Ταξίδι-Όνειρο
- Περού τότε, τώρα, πάντα
(δεν είχα να πω κάτι, απλά συνεχίζω τις φατσούλες)
KLEOPATRA
Member
- Μηνύματα
- 5.870
- Likes
- 2.265
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ειρηνικος ..παντου
Takis for president !!!!
(Ειναι και επικαιρο ....)
(Ειναι και επικαιρο ....)
varioAthens
Member
- Μηνύματα
- 6.290
- Likes
- 11.683
-1-
Μετα απο μια πραγματικα ατελειωτη μερα (θυμιζω: 42 ωρες στο ποδι χωρις να εχουμε κοιμηθει λεπτο, με ενα οδικο ταξιδι 7 ωρων Ασουαν-Αμπου Σιμπελ-Ασουαν, χωρις δωματιο να ξεκουραστουμε ενδιαμεσα και στα καπακια εσωτερικη πτηση που λογω μεγαλης καθυστερησης μας εκανε να βολοδερνουμε αρκετες ωρες στο αεροδρομιο ... και για κερασακι σε ολα αυτα ΚΑΙ μια παρολιγον επιθεση εναντιον μας) ειχε ερθει πια η ωρα να ξεκουραστουμε...
Μονο ηρεμος ομως δεν ηταν ο υπνος μας... Ολη τη νυχτα η πλατεια Ταχριρ (η οποια ηταν μια ανασα απο το ξενοδοχειο μας) ηταν ενα καζανι που "εβραζε"... Κορνες, ντουντουκες, φωνες....Τα συνθηματα των διαδηλωτων εφταναν στα αυτια μας σαν μια απειλητικη οχλαγωγια καθως οι αγριες φωνες των διαδηλωτων ηταν πολλες εκατονταδες (αν οχι χιλιαδες) αφενος, αφετερου τα συνθηματα σε μια γλωσσα που δεν μπορουσαμε να καταλαβουμε (συν του οτι τα αραβικα δεν τα λες και "μελωδικα" οπως ηχουν στα αυτια σου) μας προκαλουσε επιπλεον ανασφαλεια. Οι σειρηνες της αστυνομιας και οι πυροβολισμοι που επεφταν ολη νυχτα, φυσικα ενετειναν την ανησυχια και την αγωνια μας ακομη περισσοτερο...
Ετσι, για δευτερη νυχτα σερι μειναμε αυπνοι αμφιταλαντευομενοι αν την επομενη, και ουσιαστικα τελευταια μας, μερα στο Καϊρο, θα ξεμυτιζαμε ή οχι απο το ξενοδοχειο.
Οπως συμβαινει σχεδον παντα, οι ανησυχιες που σε κρατανε αγρυπνο τη νυχτα και σου φαινονται βουνο, παυουν να μοιαζουν τοσο φοβερες με το που ξημερωνει... Αυτο εγινε και στην περιπτωση μας...
Πινοντας τον πρωινο μας καφε στον πανεμορφο, σχεδον τροπικο, κηπο του ξενοδοχειου, κατω απο το ζεστο ηλιο,και με τους διαδηλωτες να εχουν πλεον διαλυθει, πηραμε την αποφαση να επισκεφθουμε μεσα στην μια και μοναδικη μερα που ειχαμε στη διαθεση μας οσο το δυνατον περισσοτερα απο τα αξιοθεατα που ειχαμε προγραμματισει να δουμε, υπο κανονικες συνθηκες, σε 3 μερες!!
Ζητησαμε στην reception να μας καλεσουν ενα ταξι ωστε να ξεκινησουμε τον αγωνα δρομου με πρωτη επισκεψη στο Αιγυπτιακο Μουσειο μιας και βρισκεται πολυ κοντα στο ξενοδοχειο, σχεδον πανω στην πλατεια Ταχριρ.
Μολις μπηκαμε στο ταξι και ειπαμε στον οδηγο οτι θελουμε να παμε στο Αιγυπτιακο Μουσειο, η απαντηση του ηταν να μας κανει σημα με τα 2 χερια: "τερμα Μουσειο"...
-"Τι θελετε να πειτε?" ρωταμε....
-"Μουσειο κλειστο, φασαριες, αστυνομια... Να σας παω αλλου!"....
Στο μεταξυ, οταν ακουω αυτη την τελευταια ατακα απο οδηγους, ταξιτζηδες, ξεναγους κλπ με πιανουν τα διαολια μου γιατι, ως γνωστον, 9 στις 10 φορες σου λενε ψεματα οτι το αξιοθεατο που θες να δεις ειναι και καλα κλειστο προκειμενου να σε πανε σε κατι τουριστικες μπουρδες απο τις οποιες παιρνουν ποσοστα.
Ετσι καχυποπτη και ξενερωμενη ταυτοχρονα, του λεω: "Οχι θελουμε να μας πας... να δουμε με τα ματια μας οτι ειναι κλειστο"....
Ξενερωμενος κι αυτος με την τρελη, ξεκιναει για το Μουσειο.... Οσο πλησιαζαμε στην Ταχριρ η πολη εμοιαζε βομβαρδισμενη....Αναποδογυρισμενα πλαστικα αναχωματα, καμμενοι καδοι σκουπιδιων, πεταμενα ρουχα και παπουτσια, σπασμενα γυαλια, ντουντουκες, ποδοπατημενα δακρυγονα, αδεια μπουκαλια απο σπρει, γραμμενα συνθηματα σε τοιχους και ταμπελες, μυρωδια καπνου και καμμενου, σκονη παντου...
Η καγκελοπορτα του Μουσειου κλειδωμενη με λουκετο κι απεξω πολλοι αστυνομικοι.... Ανταλλαξαν καποιες κουβεντες με τον ταξιτζη μας και καταλαβαμε....
Το Μουσειο ηταν, οντως, κλειστο! Ο προαυλιος χωρος του ηταν σε κακο χαλι και θα εμενε κλειστο μεχρι να γινει ελεγχος και στο εσωτερικο και να διαπιστωθουν πιθανες ζημιες. Ενταξει... Το πως νιωσαμε νομιζω ευκολα το φανταζεται κανεις... Να εχεις φτασει στην πορτα ενος απο τα σπουδαιοτερα μουσεια του κοσμου (τουλαχιστον στη δικη μου λιστα προτιμησης) και να μην μπορεις να μπεις... Να εισαι στη βρυση και να μην μπορεις να πιεις νερο...
Μεχρι και ο οδηγος μας λυπηθηκε και προσπαθουσε να μας πει λογια παρηγοριας: "Maybe open later"...
Με βαρια καρδια ξεκινησαμε με κατευθυνση τις Πυραμιδες...Μια αγωνια την ειχα μηπως τρωγαμε κι εκει πορτα... Φτανοντας, τα σημαδια ηταν ανησυχητικα... Τα εκδοτηρια κλειστα, ο κοσμος ελαχιστος, κυριως καποιοι αιγυπτιοι ξεναγοι που περιμεναν μπας κι εμφανιστει κανενας τουριστας και βγαλουν ετσι το μεροκαματο... Κατευθυνθηκαμε προς τα εκδοτηρια που, αν και κλειστα, μεσα υπηρχαν 2 υπαλληλοι, οι οποιοι παρολο που μας εβλεπαν εξω απο το τζαμι δεν εκαναν τον κοπο να μας ενημερωσουν αν θα ανοιξουν τελικα ή οχι... Λες και επαιζαν με τον πονο μας... Ματαια τα νοηματα που τους καναμε οτι θελουμε να τους ρωτησουμε κατι... Αφου διασκεδασαν αρκετα, καθως φανηκε, με την αγωνια μας, ανοιξε το ενα εκδοτηριο για να μας πει ο υπαλληλος οτι τελικα ο χωρος θα λειτουργησει για λιγες ωρες, κι αυτο μονο και μονο γιατι περιμενουν καποιους φοιτητες απο την Ισπανια... Με το που ανοιξαμε το στομα μας να ρωτησουμε αν μπορουμε να μπουμε κι εμεις, η απαντηση ηταν να μας κλεισει αποτομα το τζαμι στα μουτρα...Μα τι ευγενεια! Τι εξυπηρετηση!
Δεν ξεραμε πραγματικα τι να κανουμε... Να μεινουμε? Να φυγουμε? Και που να παμε? Να ξαναγυρισουμε? Απογοητευση και στενοχωρια απεριγραπτη...
Μετα απο μια πραγματικα ατελειωτη μερα (θυμιζω: 42 ωρες στο ποδι χωρις να εχουμε κοιμηθει λεπτο, με ενα οδικο ταξιδι 7 ωρων Ασουαν-Αμπου Σιμπελ-Ασουαν, χωρις δωματιο να ξεκουραστουμε ενδιαμεσα και στα καπακια εσωτερικη πτηση που λογω μεγαλης καθυστερησης μας εκανε να βολοδερνουμε αρκετες ωρες στο αεροδρομιο ... και για κερασακι σε ολα αυτα ΚΑΙ μια παρολιγον επιθεση εναντιον μας) ειχε ερθει πια η ωρα να ξεκουραστουμε...
Μονο ηρεμος ομως δεν ηταν ο υπνος μας... Ολη τη νυχτα η πλατεια Ταχριρ (η οποια ηταν μια ανασα απο το ξενοδοχειο μας) ηταν ενα καζανι που "εβραζε"... Κορνες, ντουντουκες, φωνες....Τα συνθηματα των διαδηλωτων εφταναν στα αυτια μας σαν μια απειλητικη οχλαγωγια καθως οι αγριες φωνες των διαδηλωτων ηταν πολλες εκατονταδες (αν οχι χιλιαδες) αφενος, αφετερου τα συνθηματα σε μια γλωσσα που δεν μπορουσαμε να καταλαβουμε (συν του οτι τα αραβικα δεν τα λες και "μελωδικα" οπως ηχουν στα αυτια σου) μας προκαλουσε επιπλεον ανασφαλεια. Οι σειρηνες της αστυνομιας και οι πυροβολισμοι που επεφταν ολη νυχτα, φυσικα ενετειναν την ανησυχια και την αγωνια μας ακομη περισσοτερο...
Ετσι, για δευτερη νυχτα σερι μειναμε αυπνοι αμφιταλαντευομενοι αν την επομενη, και ουσιαστικα τελευταια μας, μερα στο Καϊρο, θα ξεμυτιζαμε ή οχι απο το ξενοδοχειο.
Οπως συμβαινει σχεδον παντα, οι ανησυχιες που σε κρατανε αγρυπνο τη νυχτα και σου φαινονται βουνο, παυουν να μοιαζουν τοσο φοβερες με το που ξημερωνει... Αυτο εγινε και στην περιπτωση μας...
Πινοντας τον πρωινο μας καφε στον πανεμορφο, σχεδον τροπικο, κηπο του ξενοδοχειου, κατω απο το ζεστο ηλιο,και με τους διαδηλωτες να εχουν πλεον διαλυθει, πηραμε την αποφαση να επισκεφθουμε μεσα στην μια και μοναδικη μερα που ειχαμε στη διαθεση μας οσο το δυνατον περισσοτερα απο τα αξιοθεατα που ειχαμε προγραμματισει να δουμε, υπο κανονικες συνθηκες, σε 3 μερες!!
Ζητησαμε στην reception να μας καλεσουν ενα ταξι ωστε να ξεκινησουμε τον αγωνα δρομου με πρωτη επισκεψη στο Αιγυπτιακο Μουσειο μιας και βρισκεται πολυ κοντα στο ξενοδοχειο, σχεδον πανω στην πλατεια Ταχριρ.
Μολις μπηκαμε στο ταξι και ειπαμε στον οδηγο οτι θελουμε να παμε στο Αιγυπτιακο Μουσειο, η απαντηση του ηταν να μας κανει σημα με τα 2 χερια: "τερμα Μουσειο"...
-"Τι θελετε να πειτε?" ρωταμε....
-"Μουσειο κλειστο, φασαριες, αστυνομια... Να σας παω αλλου!"....
Στο μεταξυ, οταν ακουω αυτη την τελευταια ατακα απο οδηγους, ταξιτζηδες, ξεναγους κλπ με πιανουν τα διαολια μου γιατι, ως γνωστον, 9 στις 10 φορες σου λενε ψεματα οτι το αξιοθεατο που θες να δεις ειναι και καλα κλειστο προκειμενου να σε πανε σε κατι τουριστικες μπουρδες απο τις οποιες παιρνουν ποσοστα.
Ετσι καχυποπτη και ξενερωμενη ταυτοχρονα, του λεω: "Οχι θελουμε να μας πας... να δουμε με τα ματια μας οτι ειναι κλειστο"....
Ξενερωμενος κι αυτος με την τρελη, ξεκιναει για το Μουσειο.... Οσο πλησιαζαμε στην Ταχριρ η πολη εμοιαζε βομβαρδισμενη....Αναποδογυρισμενα πλαστικα αναχωματα, καμμενοι καδοι σκουπιδιων, πεταμενα ρουχα και παπουτσια, σπασμενα γυαλια, ντουντουκες, ποδοπατημενα δακρυγονα, αδεια μπουκαλια απο σπρει, γραμμενα συνθηματα σε τοιχους και ταμπελες, μυρωδια καπνου και καμμενου, σκονη παντου...
Η καγκελοπορτα του Μουσειου κλειδωμενη με λουκετο κι απεξω πολλοι αστυνομικοι.... Ανταλλαξαν καποιες κουβεντες με τον ταξιτζη μας και καταλαβαμε....
Το Μουσειο ηταν, οντως, κλειστο! Ο προαυλιος χωρος του ηταν σε κακο χαλι και θα εμενε κλειστο μεχρι να γινει ελεγχος και στο εσωτερικο και να διαπιστωθουν πιθανες ζημιες. Ενταξει... Το πως νιωσαμε νομιζω ευκολα το φανταζεται κανεις... Να εχεις φτασει στην πορτα ενος απο τα σπουδαιοτερα μουσεια του κοσμου (τουλαχιστον στη δικη μου λιστα προτιμησης) και να μην μπορεις να μπεις... Να εισαι στη βρυση και να μην μπορεις να πιεις νερο...
Μεχρι και ο οδηγος μας λυπηθηκε και προσπαθουσε να μας πει λογια παρηγοριας: "Maybe open later"...
Με βαρια καρδια ξεκινησαμε με κατευθυνση τις Πυραμιδες...Μια αγωνια την ειχα μηπως τρωγαμε κι εκει πορτα... Φτανοντας, τα σημαδια ηταν ανησυχητικα... Τα εκδοτηρια κλειστα, ο κοσμος ελαχιστος, κυριως καποιοι αιγυπτιοι ξεναγοι που περιμεναν μπας κι εμφανιστει κανενας τουριστας και βγαλουν ετσι το μεροκαματο... Κατευθυνθηκαμε προς τα εκδοτηρια που, αν και κλειστα, μεσα υπηρχαν 2 υπαλληλοι, οι οποιοι παρολο που μας εβλεπαν εξω απο το τζαμι δεν εκαναν τον κοπο να μας ενημερωσουν αν θα ανοιξουν τελικα ή οχι... Λες και επαιζαν με τον πονο μας... Ματαια τα νοηματα που τους καναμε οτι θελουμε να τους ρωτησουμε κατι... Αφου διασκεδασαν αρκετα, καθως φανηκε, με την αγωνια μας, ανοιξε το ενα εκδοτηριο για να μας πει ο υπαλληλος οτι τελικα ο χωρος θα λειτουργησει για λιγες ωρες, κι αυτο μονο και μονο γιατι περιμενουν καποιους φοιτητες απο την Ισπανια... Με το που ανοιξαμε το στομα μας να ρωτησουμε αν μπορουμε να μπουμε κι εμεις, η απαντηση ηταν να μας κλεισει αποτομα το τζαμι στα μουτρα...Μα τι ευγενεια! Τι εξυπηρετηση!
Δεν ξεραμε πραγματικα τι να κανουμε... Να μεινουμε? Να φυγουμε? Και που να παμε? Να ξαναγυρισουμε? Απογοητευση και στενοχωρια απεριγραπτη...
varioAthens
Member
- Μηνύματα
- 6.290
- Likes
- 11.683
-2-
Ξαφνικα σκανε 3 πουλμαν απο τα οποια αρχισαν να ξεχυνονται 20χρονα χαρουμενα παιδια που μιλαγαν ισπανικα! Οι φοιτητες! Κοιταζομαστε με τον husband και καταλαβαινουμε οτι ειναι η ευκαιρια μας... Μπερδευομαστε αναμεσα τους (το πολυ πολυ να μας περασουν για καθηγητες τους ή για συνταξιουχους φοιτητες ) και στηνομαστε στην ουρα για εισητηριο.... Φυσικα επιλεγουμε το αλλο εκδοτηριο για να μην πεσουμε μουρη με μουρη με τον υπαλληλο που ειχαμε μιλησει προηγουμενως (αν μπορει να χαρακτηριστει διαλογος αυτο το πραγμα)... Τσεπωνουμε τα πολυποθητα χαρτακια και ΝΑΙΙΙ!! Ειμαστε μεσα στον αρχαιολογικο χωρο της Γκιζας!!
Μεχρι να οργανωθουν οι περιπου 150 φοιτητες με τους καθηγητες τους, εμεις τους ειχαμε ηδη προσπερασει και φταναμε πλεον στην εισοδο της Πυραμιδας του Χεοπα...
Στον αρχαιολογικο χωρο της Γκιζας τα σημαντικοτερα αξιοθεατα ειναι η Πυραμιδα του Χεοπα (ή Μεγαλη Πυραμιδα), 2 μικροτερες Πυραμιδες: μια του Χεφρηνου και μια του Μυκερινου, και φυσικα η Σφιγγα.
Στο πρωτο μου ταξιδι στην Αιγυπτο, προ 20ετιας, ειχαμε μπει σε μια απο τις μικροτερες πυραμιδες και επειδη τοτε οι αυγυπτιοι δεν ηταν ιδιαιτερως προσεκτικοι με τον αριθμο των τουριστων που επετρεπαν να μπαινουν στις πυραμιδες-ταφους κλπ, ειχαμε βρεθει με αμετρητες ορδες γκρουπ να κατεβαινουμε και να ανεβαινουμε τα απελπιστικα στενα σκαλακια που οδηγουν στον ταφικο θαλαμο, χωρις να μπορουμε να παρουμε ανασα απο τη ζεστη, την πολυκοσμια και την ελλειψη αερα.
Σε αυτο το ταξιδι ομως, μεσα στην ατυχια μας, σταθηκαμε τυχεροι γιατι ηταν ανοιχτη (λογω των φοιτητων) η Μεγαλη Πυραμιδα... Το ακομα καλυτερο ομως ηταν οτι εχοντας προσπερασει τους ισπανους μας δοθηκε η ευκαιρια να βρεθουμε μεσα στην Πυραμιδα εντελως μονοι μας!!
Δεν μπορω να περιγραψω ποσο μαγικο ειναι να βρισκεσαι μεσα στην Πυραμιδα ολομοναχος χωρις συνωστισμο, μεσα στην απολυτη σιωπη χωρις την φασαρια και τις φωνες των πολυαριθμων γκρουπ...
Χασαμε την αισθηση του χρονου εκει μεσα και μονο οταν ακουσαμε απο μακρυα τις φωνες των πρωτων φοιτητων που ερχονταν στον θαλαμο, πηραμε τον δρομο της επιστροφης...
Τις επομενες 2,5 ωρες περιπλανηθηκαμε στην Γκιζα με καθε πιθανο τροπο: με τα ποδια, με αμαξα, με καμηλες. Μακραν η βολτα με τις καμηλες ηταν η καλυτερη εκδοχη. Δυστυχως το πλανο μας να παρουμε αλογα και να παμε απο τη Γκιζα στη Σακκαρα δεν μπορεσε να υλοποιηθει, καθως ουτε χρονο ειχαμε αλλα ουτε και πραγματοποιουταν εκεινες τις ημερες η εν λογω δραστηριοτητα, για λογους ασφαλειας.
Αφου χορτασαμε τις Πυραμιδες και την Σφιγγα και τα φωτογραφησαμε απο καθε οπτικη, αποφασισαμε να φυγουμε... Πλησιαζε μια το μεσημερι και δεν ξεραμε που να πρωτοπαμε και τι να πρωτοδουμε τις λιγες ωρες που ειχαμε στη διαθεση μας... Ισλαμικο Καϊρο? Κοπτικο Καϊρο? Ακροπολη? Τι?
Ξαφνικα σκανε 3 πουλμαν απο τα οποια αρχισαν να ξεχυνονται 20χρονα χαρουμενα παιδια που μιλαγαν ισπανικα! Οι φοιτητες! Κοιταζομαστε με τον husband και καταλαβαινουμε οτι ειναι η ευκαιρια μας... Μπερδευομαστε αναμεσα τους (το πολυ πολυ να μας περασουν για καθηγητες τους ή για συνταξιουχους φοιτητες
) και στηνομαστε στην ουρα για εισητηριο.... Φυσικα επιλεγουμε το αλλο εκδοτηριο για να μην πεσουμε μουρη με μουρη με τον υπαλληλο που ειχαμε μιλησει προηγουμενως (αν μπορει να χαρακτηριστει διαλογος αυτο το πραγμα)... Τσεπωνουμε τα πολυποθητα χαρτακια και ΝΑΙΙΙ!! Ειμαστε μεσα στον αρχαιολογικο χωρο της Γκιζας!!Μεχρι να οργανωθουν οι περιπου 150 φοιτητες με τους καθηγητες τους, εμεις τους ειχαμε ηδη προσπερασει και φταναμε πλεον στην εισοδο της Πυραμιδας του Χεοπα...
Στον αρχαιολογικο χωρο της Γκιζας τα σημαντικοτερα αξιοθεατα ειναι η Πυραμιδα του Χεοπα (ή Μεγαλη Πυραμιδα), 2 μικροτερες Πυραμιδες: μια του Χεφρηνου και μια του Μυκερινου, και φυσικα η Σφιγγα.
Στο πρωτο μου ταξιδι στην Αιγυπτο, προ 20ετιας, ειχαμε μπει σε μια απο τις μικροτερες πυραμιδες και επειδη τοτε οι αυγυπτιοι δεν ηταν ιδιαιτερως προσεκτικοι με τον αριθμο των τουριστων που επετρεπαν να μπαινουν στις πυραμιδες-ταφους κλπ, ειχαμε βρεθει με αμετρητες ορδες γκρουπ να κατεβαινουμε και να ανεβαινουμε τα απελπιστικα στενα σκαλακια που οδηγουν στον ταφικο θαλαμο, χωρις να μπορουμε να παρουμε ανασα απο τη ζεστη, την πολυκοσμια και την ελλειψη αερα.
Σε αυτο το ταξιδι ομως, μεσα στην ατυχια μας, σταθηκαμε τυχεροι γιατι ηταν ανοιχτη (λογω των φοιτητων) η Μεγαλη Πυραμιδα... Το ακομα καλυτερο ομως ηταν οτι εχοντας προσπερασει τους ισπανους μας δοθηκε η ευκαιρια να βρεθουμε μεσα στην Πυραμιδα εντελως μονοι μας!!
Δεν μπορω να περιγραψω ποσο μαγικο ειναι να βρισκεσαι μεσα στην Πυραμιδα ολομοναχος χωρις συνωστισμο, μεσα στην απολυτη σιωπη χωρις την φασαρια και τις φωνες των πολυαριθμων γκρουπ...
Χασαμε την αισθηση του χρονου εκει μεσα και μονο οταν ακουσαμε απο μακρυα τις φωνες των πρωτων φοιτητων που ερχονταν στον θαλαμο, πηραμε τον δρομο της επιστροφης...
Τις επομενες 2,5 ωρες περιπλανηθηκαμε στην Γκιζα με καθε πιθανο τροπο: με τα ποδια, με αμαξα, με καμηλες. Μακραν η βολτα με τις καμηλες ηταν η καλυτερη εκδοχη. Δυστυχως το πλανο μας να παρουμε αλογα και να παμε απο τη Γκιζα στη Σακκαρα δεν μπορεσε να υλοποιηθει, καθως ουτε χρονο ειχαμε αλλα ουτε και πραγματοποιουταν εκεινες τις ημερες η εν λογω δραστηριοτητα, για λογους ασφαλειας.
Αφου χορτασαμε τις Πυραμιδες και την Σφιγγα και τα φωτογραφησαμε απο καθε οπτικη, αποφασισαμε να φυγουμε... Πλησιαζε μια το μεσημερι και δεν ξεραμε που να πρωτοπαμε και τι να πρωτοδουμε τις λιγες ωρες που ειχαμε στη διαθεση μας... Ισλαμικο Καϊρο? Κοπτικο Καϊρο? Ακροπολη? Τι?
Last edited:
go2dbeach
Member
- Μηνύματα
- 6.021
- Likes
- 9.813
- Επόμενο Ταξίδι
- Λατινική Αμερική
- Ταξίδι-Όνειρο
- Λατινική Αμερική
Ολομόναχοι στην πυραμίδα? Δεν έχει ξαναγίνει. Εύγε στον Τάκη..αυτό θα πει οργάνωση ταξιδιού!
silversurfer
Moderator
- Μηνύματα
- 2.386
- Likes
- 3.871
- Επόμενο Ταξίδι
- Ανδαλουσία
- Ταξίδι-Όνειρο
- Γύρος Του Κόσμου
Ίσως το χειρότερο μουσείο που έχω βρεθεί
Ναι μεν άπειρα εκθέματα της αιγυπτιακής ιστορίας, όμως όλο το μουσείο είναι ένα απέραντο αχούρι
Είναι σαν να μάζεψαν τα σημαντικότερα ευρήματα της ιστορίας τους κ να τα στοίβαξαν όπως ναναι σε μια αποθήκη
Σκοτεινό, βρώμικο, σκονισμένο, χωρίς σήμανση στο 90% των εκθεμάτων
Κ φυσικά όπως παντού στην Αίγυτπο, είχαν extra εισητήριο μέσα στο μουσείο για να δεις το σημαντικότερο έκθεμα --- την αίθουσα με τις μούμιες !!!!
Μια απογοήτευση ...
Διαβάζω οτι ετοιμάζουν έναν νεο χώρο κοντά στις πυραμίδες για να μεταφέρουν εκει τα εκθέματα σε καινουριο κτήριο ---
varioAthens
Member
- Μηνύματα
- 6.290
- Likes
- 11.683
Ισχυει οτι ετοιμαζεται νεο μουσειο. Οσο για το παρον, οπως ανεφερα παραπανω,καθαρα βασει εκθεματων και βασει του δικου μου, προσωπικου ενδιαφεροντος ειναι τοπ.
Εκπομπές Travelstories
