Μποτσουάνα Άγριες νύχτες στη Μποτσουάνα

[GTS]

Επιτέλους...ύστερα από πολύωρη οδήγηση, περνάμε τη πύλη του φοβερού και τρομερού Moremi, ενός πάρκου ανείπωτης ομορφιάς, στις παρυφές του Δέλτα του Οκαβάνγκο. Ψηλό, καταπράσινο χορτάρι καλύπτει τη γη, μεγάλα δέντρα τριγύρω ρίχνουν τη σκιά τους και λίμνες νερού διάσπαρτες χαρίζουν ζωή στον ευλογημένο αυτό τόπο. Λόγω του νερού, εδώ κυριαρχεί το πράσινο, σε αντίθεση με τα άλλα πάρκα όπου το χρυσαφί έπαιζε τον κυρίαρχο ρόλο. Εδώ η ζωή ξεχειλίζει ακόμα και τη ξηρή περίοδο....

Η είσοδος στο πάρκο, εξίσου εντυπωσιακή με αυτή στο Chobe: ένα κοπάδι ιπποπόταμων αραχτό στο νερό, σε κοντινή απόσταση από το αυτοκίνητό μας. Παρακάτω, η ανάσα μας κόβεται και πάλι:

Ένα τεράστιος αριθμός από ελέφαντες βόσκει στο λιβάδι, σκιάζεται κάτω από τα δέντρα, δροσίζεται σε λιμνούλες νερού. Οι ελέφαντες στο νερό μας χαρίζουν ανεπανάληπτες στιγμές, καθώς παίζουν σα μικρά παιδιά, χαίρονται το νερό με όλη τους τη ψυχή. Κάνουν «πατητές» μεταξύ τους, ρίχνουν με τη προβοσκίδα-λάστιχο μεγάλες ποσότητες πάνω στα τεράστια κορμιά τους, μπουγελώνουν τους δίπλα τους...ένας άλλος παραπέρα, μονάχος του, κάνει βουτιές στο νερό, αναταράζοντας το νερό με το τεράστιο κορμί του. Μεγάλες στιγμές, η φύση στο μεγαλείο της...


:: ::
::


Κάνουμε μια στάση παρακάτω για μεσημεριανό, θαυμάζουμε αντιλόπες, καμηλοπαρδάλεις και καταλήγουμε στο σπίτι μας για τα επόμενα δυο βράδια. Ο χώρος θαυμάσιος, στρατηγικά επιλεγμένος, περιφραγμένος από πυκνά δέντρα, οι σκηνές έτοιμες....καιρός για λίγη ξεκούραση, η ζέστη είναι μεγάλη και ένα ντουζάκι επιβάλλεται...ήδη είχαμε συνηθίσει τις ανέσεις της ελεύθερης κατασκήνωσης, ήδη περνάγαμε (παρά πολύ) τέλεια, πέρα από τις πιο τρελές προσδοκίες μας. Πού να ξέραμε όμως τι μας περίμενε...

 

[ioanna karagianni]

Και εκεί που στρώνομαι να διαβάσω την νέα ιστορία μέσα στην ασφάλεια του πατρικού μου μπροστά στην ζεστασιά του τζακιού (έχω παρατηρήσει ότι δεν εμφανίζονται ύαινες εδώ), και ενώ μου έχει ανοίξει η όρεξη και έχω φτιαχτεί η ιστορία τελειώνει και με αφήνει στην αγωνία μου να βράζω στο ζουμί μου. Έχε χάρη που σε έχω ανάγκη, και που δεν έχω που να παραπονεθώ, άρα αναγκαστικά θα περιμένω τρώγοντας τα νύχια μου και μόλις έκανα μανικιούρ γμτ. Α ναι και χρόνια πολλά

 

[GTS]

Επίσης Ιωάννα, επίσης.....λίγη υπομονή, έχω όρεξη για γράψιμο, οπότε θα ανεβάζω τις συνέχειες...

 

[ioanna karagianni]

Επίσης Ιωάννα, επίσης.....λίγη υπομονή, έχω όρεξη για γράψιμο, οπότε θα ανεβάζω τις συνέχειες...

Μετάφραση "σούπερ έχουμε διάβασμα"

 

[GTS]

Καθώς ξεκουράζομαι μεσημέρι στο καμπ, με έχει πιάσει μια τρελή ανυπομονησία...ο χρόνος που μεσολαβεί μέχρι το απογευματινό σαφάρι δε περνάει με τίποτα και η βόλτα στα πέριξ απαγορεύεται τόσο από τους κανόνες, όσο και από τη λογική. Ο ένας από τα δυο παιδιά που φροντίζουν ώστε όλα στο καμπ να είναι στην εντέλεια μου κάνει ένα νεύμα καλώντας με κοντά του...."You want to see hippo outside the water?" με ρωτάει. Αμέ, πώς....ακολουθούμε κατηφορίζοντας το χωμάτινο μονοπάτι και στο ξέφωτο λίγα μέτρα παραπέρα στεκόμαστε και παρατηρούμε ένα μεγάλο κοπάδι από ιπποπόταμους να βόσκουν στα 100μ. μακριά μας.....

Το απογευματινό σαφάρι μας έκρυβε μια μεγάλη έκπληξη: ένα άλλο τζιπ είχε σταματήσει μπροστά από μια πυκνή συστάδα δέντρων. Μέσα τους, ανάμεσα στα ψηλά χορτάρια, καθόταν μία λεοπάρδαλη. Το ζώο αχνοφαινόταν καθώς το κίτρινο χρώμα της έμπλεκε με αυτό των χόρτων...τώρα που σε βρήκαμε κούκλα μου δε φεύγουμε, είσαι ακριβοθώρητη κοπέλα και για πάρτη σου θα κάτσουμε όσο χρειαστεί....η λεοπάρδαλη, που δε φαίνεται να νοιάζεται για τη παρουσία μας, βγαίνει από τα δέντρα, στέκεται και μυρίζει τον αέρα...με προσεκτικά βήματα προχωράει στο χρυσοκίτρινο λιβάδι, μυρίζοντας, ακούγοντας....όταν απομακρύνθηκε, η μηχανή άναψε και ο οδηγός μας οδηγεί στην άλλη πλευρά, όπου βρίσκεται ένα κοπάδι από impala. Τα πανέμορφα ζώα, στέκονται προσοχή, με τα αυτιά ανασηκωμένα...η λεοπάρδαλη τα πλησιάζει και την έχουν πάρει μυρωδιά, βγάζοντας έναν περίεργο χαρακτηριστικό ήχο, ένα σήμα κινδύνου, προειδοποίησης...μερικά αρχίζουν και τρέχουν πανικόβλητα, προσπαθούμε να διακρίνουμε μέσα από τα χόρτα αν έχει ξεκινήσει η επίθεση....η ανάσα όλων είναι κομμένη, περιμένουμε να δούμε κάτι το μεγαλειώδες, κάτι που όμως δεν πραγματοποιείται.....όπως μας πληροφορεί ο Bibi, η λεοπάρδαλη δε παίρνει στο κυνήγι τη λεία της, όπως ένα τσίταχ, αλλά εφορμάει και τη γραπώνει μονομιάς....αν της κάτσει καλώς, κυνηγητό όμως δεν έχει....τα συμπαθή impala την έχουν πάρει χαμπάρι, δεν είναι μάλλον η τυχερή της μέρα....ήταν όμως η δική μας, λεοπάρδαλη βλέπεις πολύ δύσκολα και ήμασταν πολύ πολύ τυχεροί σε αυτό...


Δε ξέρω αν ο Bibi είναι ο ρομαντικός τύπος, αλλά μας οδηγεί και σταματάμε δίπλα σε μία μεγάλη λίμνη, η οποία βάφεται πορτοκαλί από ένα μεγαλειώδες αφρικανικό ηλιοβασίλεμα...ξεπεζεύουμε από το σιδερένιο άλογό μας και ξεμουδιάζουμε στη πράσινη γη....το τοπίο είναι φανταστικό, ο ήλιος βάφει τον ουρανό με απίστευτη ένταση, αντιλόπες βόσκουν παραπέρα αμέριμνες, διάσπαρτες τερμιτοφωλιές υψώνονται από τη γη σε τύμβους. Απόψε έχει πανσέληνο, το φεγγάρι φωτίζει τη νύχτα σαν να’ναι μέρα.....κακή νύχτα για τους θηρευτές απόψε, εκτός αν αποφασίσουν να μας επισκεφτούν και πάλι στις σκηνές μας...

 

[GTS]

Οι γύπες που κουρνιάζουν στο πανύψηλο δέντρο είναι πολλοί...κοιτάμε τον καταγάλανο ουρανό και με τα χέρια στο μέτωπο για προστασία από τον καυτό ήλιο αντικρίζουμε και άλλους να κάνουν κύκλους....αναμφίβολα κάτι υπάρχει κοντά. Οι κανόνες είναι για να σπάνε πού και πού και το τζιπ βγαίνει εκτός δρόμου πολύ προσεκτικά, σπάζοντας ξερά κλαδιά και λυγίζοντας ξερούς θάμνους. Το μονοπάτι είναι δύσβατο για το όχημά μας, αλλά η απόσταση μικρή. Το θέαμα φρικαλέο για κάποιους, όμως συμβαδίζει απολύτως με την άγρια φύση του τοπίου:

Ένα τεράστιο, φρέσκο κουφάρι ιπποπόταμου κείτεται ανάμεσα σε δενδρύλλια και θάμνους με δεκάδες γύπες γύρω του έχουν στήσει τρελό πάρτυ. Τα όρνια τρώνε από παντού, από το πλάι, από πίσω, απ’όπου καταφέρουν να χωθούν, με τους λαιμούς τους χωμένους στη σάρκα του κήτους. Για τα πιο καλά σημεία, στήνεται και ένας μικρός τσαμπουκάς, η τροφή μπορεί να είναι άφθονη αλλά και εφήμερη στην άγρια φύση. Έτσι και καταφθάσουν τίποτε ύαινες οι γύπες θα γίνουν απλοί θεατές και το τσιμπούσι μακρά ανάμνηση...

Ευτυχώς όμως για τα φοβερά όρνια το πτώμα είναι όλο δικό τους...πώς έφτασε ως εδώ, τόσο μακριά από το νερό ο ιπποπόταμος μη με ρωτάτε....όπως μη ρωτάτε πώς ήταν η μυρωδιά του πτώματος, όταν ύστερα από λίγο γύρισε ο αέρας και την έφερε στα ρουθούνια μας...

Εκεί κοντά, δίπλα σε μια λασπωμένη λιμνούλα, μια ύαινα ξεκουραζόταν, με το κεφάλι λερωμένο όλο από αίμα, ο ιπποπόταμος ίσως είχε και άλλους επισκέπτες πριν τους γύπες...ζέβρες, καμηλοπαρδάλεις, αντιλόπες στέκονται και μας κοιτούν, αλλά εμείς πάμε να απολαύσουμε το ηλιοβασίλεμα, σε ένα άλλο, εξίσου εκπληκτικό σημείο. Ήρθε η ώρα να γυρίσουμε στις σκηνές μας, αύριο αναχωρούμε και πάλι, τσιγγάνοι στη Μποτσουάνα...στη στροφή για το γυρισμό πέφτουμε πάνω σε ένα κοπάδι ελεφάντων. Το θέαμα, με τον ήλιο να δύει και τα κήτη να δροσίζονται στο νερό, είναι μαγευτικό. Είμαστε ευλογημένοι..

Καθώς όλος ο κόσμος βγάζει φωτογραφίες και θαυμάζει το σκηνικό, το βλέμμα μου πέφτει στους δύο τεράστιους ελέφαντες που βαδίζουν προς το όχημα, λες και δεν είμαστε εκεί....smells like trouble...

::
::

 

[ioanna karagianni]

Τελικά έπραξες όπως υποσχέθηκες συχνές διηγήσεις και πολύ μεστές, εικόνες υπέροχες, και ιστορία γεμάτη αγωνία, και μετά και μετά;;;

 

[ioanna karagianni]

Επίσης θα ήθελα να παραθέσω μια εικόνα που όταν την είδα σκέφτηκα εσένα και τον κουμπάρο σου

 

[GTS]

Επίσης θα ήθελα να παραθέσω μια εικόνα που όταν την είδα σκέφτηκα εσένα και τον κουμπάρο σου

Χαχα, να'σαι καλά Ιωάννα! Εγώ ποιος είμαι, ο σκατζόχοιρος? :xmas_cheesygrin::xmas_cheesygrin::xmas_cheesygrin:

 

[ΕΡΣΗ]

Καλα ειναι να εισαι ο σκαντζοχοιρος! Εγω λυπαμαι εκεινο το λαγουδακι πανω στον κορμο...

 

[GTS]

Καλα ειναι να εισαι ο σκαντζοχοιρος! Εγω λυπαμαι εκεινο το λαγουδακι πανω στον κορμο...

Σαν το λαγουδάκι αυτό νιώσαμε κι εμείς σε κάποια φάση....θα ανεβάσω κείμενο ίσως και σήμερα το βράδυ....

 

[ΕΡΣΗ]

Ααα!! Ωραια! Περιμενω...