GTS
Member
- Μηνύματα
- 7.060
- Likes
- 20.470
Επιτέλους...ύστερα από πολύωρη οδήγηση, περνάμε τη πύλη του φοβερού και τρομερού Moremi, ενός πάρκου ανείπωτης ομορφιάς, στις παρυφές του Δέλτα του Οκαβάνγκο. Ψηλό, καταπράσινο χορτάρι καλύπτει τη γη, μεγάλα δέντρα τριγύρω ρίχνουν τη σκιά τους και λίμνες νερού διάσπαρτες χαρίζουν ζωή στον ευλογημένο αυτό τόπο. Λόγω του νερού, εδώ κυριαρχεί το πράσινο, σε αντίθεση με τα άλλα πάρκα όπου το χρυσαφί έπαιζε τον κυρίαρχο ρόλο. Εδώ η ζωή ξεχειλίζει ακόμα και τη ξηρή περίοδο....
Η είσοδος στο πάρκο, εξίσου εντυπωσιακή με αυτή στο Chobe: ένα κοπάδι ιπποπόταμων αραχτό στο νερό, σε κοντινή απόσταση από το αυτοκίνητό μας. Παρακάτω, η ανάσα μας κόβεται και πάλι:
Ένα τεράστιος αριθμός από ελέφαντες βόσκει στο λιβάδι, σκιάζεται κάτω από τα δέντρα, δροσίζεται σε λιμνούλες νερού. Οι ελέφαντες στο νερό μας χαρίζουν ανεπανάληπτες στιγμές, καθώς παίζουν σα μικρά παιδιά, χαίρονται το νερό με όλη τους τη ψυχή. Κάνουν «πατητές» μεταξύ τους, ρίχνουν με τη προβοσκίδα-λάστιχο μεγάλες ποσότητες πάνω στα τεράστια κορμιά τους, μπουγελώνουν τους δίπλα τους...ένας άλλος παραπέρα, μονάχος του, κάνει βουτιές στο νερό, αναταράζοντας το νερό με το τεράστιο κορμί του. Μεγάλες στιγμές, η φύση στο μεγαλείο της...
:: ::
::
Κάνουμε μια στάση παρακάτω για μεσημεριανό, θαυμάζουμε αντιλόπες, καμηλοπαρδάλεις και καταλήγουμε στο σπίτι μας για τα επόμενα δυο βράδια. Ο χώρος θαυμάσιος, στρατηγικά επιλεγμένος, περιφραγμένος από πυκνά δέντρα, οι σκηνές έτοιμες....καιρός για λίγη ξεκούραση, η ζέστη είναι μεγάλη και ένα ντουζάκι επιβάλλεται...ήδη είχαμε συνηθίσει τις ανέσεις της ελεύθερης κατασκήνωσης, ήδη περνάγαμε (παρά πολύ) τέλεια, πέρα από τις πιο τρελές προσδοκίες μας. Πού να ξέραμε όμως τι μας περίμενε...
Η είσοδος στο πάρκο, εξίσου εντυπωσιακή με αυτή στο Chobe: ένα κοπάδι ιπποπόταμων αραχτό στο νερό, σε κοντινή απόσταση από το αυτοκίνητό μας. Παρακάτω, η ανάσα μας κόβεται και πάλι:
Ένα τεράστιος αριθμός από ελέφαντες βόσκει στο λιβάδι, σκιάζεται κάτω από τα δέντρα, δροσίζεται σε λιμνούλες νερού. Οι ελέφαντες στο νερό μας χαρίζουν ανεπανάληπτες στιγμές, καθώς παίζουν σα μικρά παιδιά, χαίρονται το νερό με όλη τους τη ψυχή. Κάνουν «πατητές» μεταξύ τους, ρίχνουν με τη προβοσκίδα-λάστιχο μεγάλες ποσότητες πάνω στα τεράστια κορμιά τους, μπουγελώνουν τους δίπλα τους...ένας άλλος παραπέρα, μονάχος του, κάνει βουτιές στο νερό, αναταράζοντας το νερό με το τεράστιο κορμί του. Μεγάλες στιγμές, η φύση στο μεγαλείο της...
:: ::
::
Κάνουμε μια στάση παρακάτω για μεσημεριανό, θαυμάζουμε αντιλόπες, καμηλοπαρδάλεις και καταλήγουμε στο σπίτι μας για τα επόμενα δυο βράδια. Ο χώρος θαυμάσιος, στρατηγικά επιλεγμένος, περιφραγμένος από πυκνά δέντρα, οι σκηνές έτοιμες....καιρός για λίγη ξεκούραση, η ζέστη είναι μεγάλη και ένα ντουζάκι επιβάλλεται...ήδη είχαμε συνηθίσει τις ανέσεις της ελεύθερης κατασκήνωσης, ήδη περνάγαμε (παρά πολύ) τέλεια, πέρα από τις πιο τρελές προσδοκίες μας. Πού να ξέραμε όμως τι μας περίμενε...