Μποτσουάνα Άγριες νύχτες στη Μποτσουάνα

[XRISTOS71]

Γι'αυτά τα ζώα λες μήπως?

ΘΕΟΣ !!!!!! ΛΕΒΕΝΤΗΣ ΑΡΧΗΓΟΣ

 

[Menia21]

Εμπαινε GTS δυναμικά! Βάζεις ιδέες...

ΥΓ: Ενας Λεβέντης θα μας σώσει!!

 

[GTS]

Άγρια νύχτα Νο1

Η ζέστη είναι αποπνικτική στη μικρή μας καμπίνα, όλη την ημέρα την έλουζε ο καυτός ήλιος.… με τη σύμφωνη γνώμη του κουμπάρου, ξεφεύγω από την ασφάλεια του mosquito net και ανοίγω διάπλατα το παράθυρο, δε μπορούμε να κοιμηθούμε έτσι, θα λιώσουμε...είμαστε και τυχεροί διότι όπως έχει προσαράξει το ποταμόπλοιο, το παράθυρο βλέπει στο ποτάμι και όχι στην όχθη, νιώθουμε έτσι ασφαλείς.... αμέσως, η δροσιά της αφρικανικής νύχτας, μαζί με μυριάδες μυρωδιές και ήχους μας πλημμύρισε. Γρήγορα πίσω στο κρεβάτι, ασφαλής από τα κουνούπια που με το σούρουπο κάνουν την απειλητική εμφάνισή τους. Μια ακόμα ήσυχη νύχτα?....όχι ακριβώς.....

Ένα κοπάδι από ιπποπόταμους, σε πολύ κοντινή απόσταση σκούζουν μέσα στη νύχτα...έχετε ακούσει ποτέ τα κήτη αυτά να φωνάζουν? Μέχρι τότε ούτε κι εγώ....μια φωνή μπάσα, βραχνή, απειλητική, σχεδόν θυμωμένη....ακούγεται τόσο καθαρά, τόσο κοντά....μου είναι αδύνατον να κοιμηθώ από την έξαψη, πλημμυρισμένος από συναισθήματα δέους, χαράς και λίγο φόβου από τις κραυγές του κήτους....μια νύχτα από σερενάτες ιπποπόταμων, λες και μας έκαναν καντάδα στην ορθάνοικτη μπαλκονόπορτα....

Το επόμενο πρωί, κάνοντας χαβαλέ με τον μέγιστο αρχηγό μας Bibi και σχολιάζοντας τη κοντινή παρουσία των ιπποπόταμων, του αναφέρουμε ότι λόγω ζέστης κοιμηθήκαμε με ανοικτό το παράθυρο....ο Bibi χλόμιασε....θέλετε να πεθάνετε, είστε τρελοί, ψέλλισε. Το ποτάμι είναι γεμάτο κροκόδειλους....ξέρετε πόσα εύκολα μπαίνει ένας στη καμπίνα σας και τραβάει στο νερό τον ένα από σας?

Μάλιστα....

Αργότερα το μεσημέρι, όταν έκανα μόνος τη βόλτα μου στις όχθες του Οκαβάνγκο, πολύ προσεκτικά και με την άδεια του Bibi φυσικά, σκεφτόμουν ότι αυτός ο ευλογημένος τόπος, απαιτεί μεγαλύτερο σεβασμό και προσοχή απ’όσο νομίζουμε και έχουμε μάθει...ο θάνατος παραμονεύει για τους απρόσεκτους, τους ηλίθιους αλλά και τους γενναίους...

 

[Rosa]

Να τα, να τα, σερενάτα ιπποποτάμων, αυτά είναι που με ξετρελαίνουν!!!

Τον μέγιστο αρχηγό τον βρίσκω λίγο οφσάιντ, όμως...δεν έπρεπε να σας έχει ενημερώσει για τα παράθυρα από πριν, ο ευλογημένος???:roll:

 

[GTS]

Να τα, να τα, σερενάτα ιπποποτάμων, αυτά είναι που με ξετρελαίνουν!!!

Τον μέγιστο αρχηγό τον βρίσκω λίγο οφσάιντ, όμως...δεν έπρεπε να σας έχει ενημερώσει για τα παράθυρα από πριν, ο ευλογημένος???:roll:

Μας είπε ότι το ανέφερε, πράγμα πολύ πιθανό, αλλά εμείς πειράζαμε και ασχολούμασταν συνεχώς με τον Κάιζερ, οπότε και να μας το είπε....

Μεταξύ μας, ίσως υπερβάλλει λίγο....βέβαια, μας είπε μετά την ιστορία με τον μάγκα που κατασκήνωσε κοντά στο ποτάμι στο Δέλτα και ξύπνησε με τον κροκόδειλο να τον σέρνει από το πόδι! Αυτός όμως είχε ξεχάσει ανοικτή τη σκηνή....

Ο αρχηγός να ξέρεις Ρόζα ήταν πολύ πολύ προσεκτικός, φοβητσιάρης θα έλεγα και με το δίκιο του, με τους "βλάκες" τους Δυτικούς που νομίζουν ότι τα ξέρουν όλα....εμείς απλά ζεσταινόμασταν και θέλαμε να ακούμε και τους ήχους της αφρικανικής νύχτας, δε φανταστήκαμε ότι θα μπορούσε να εισέλθει το συμπαθές ερπετό στις καμπίνες μας! Ήταν πολύ αυστηρός σε θέματα ασφαλείας γιατί έχει δει πολλά και διάφορα τόσα χρόνια...

Τις επόμενες δύο νύκτες το παράθυρο ήταν μια ιδέα ανοικτό, ίσα ίσα για δροσιά...

 

[LULLU]

.. βλεποντας αυτο το ποταμοπλοιο νομιζω πως αν ηθελαν να μπουν δεν θα εψαχναν για ανοιχτο παραθυρο!!!!!!

 

[ioanna karagianni]

Αχ τι καταπληκτική ιστορία, ζούγκλες, ποταμόπλοια, σερενάτες ιπποπόταμων, κροκόδειλοι, πολύ χαίρομαι που … επιβίωσες από τα αδηφάγα κτήνη και τώρα μπορείς να μας τα διηγηθείς.

 

[renata]

GTS
Μόλις ανοιξα το ρημάδι και ευτυχώς έπεσα στην ιστορία σου!!
για να δώ θα το ξεπεράσω με τα άγρια θηρία?
σε ακούω.

 

[GTS]

Το ποταμο-σαφάρι στον Οκαβάνγκο είναι σκέτη απόλαυση...σε μια μικρή μηχανοκίνητη βαρκούλα, ήρεμα και νωχελικά διασχίζουμε το πανέμορφο ποτάμι σε απόσταση αναπνοής από τις όχθες του, θαυμάζοντας πανέμορφα νούφαρα, ψηλά καλάμια, χορτάρια κάθε είδους, στρατσαπαρισμένα ανά διαστήματα, από τους ιπποπόταμους που βγαίνουν στις όχθες για να βοσκήσουν. Ο ήλιος λαμπυρίζει στα ήρεμα νερά, ήρεμα, αλλά εξαιρετικά επικίνδυνα, όπως μας υπενθυμίζει το κεφάλι ενός κροκόδειλου που αναδύεται σε μικρή απόσταση από μας. Στις όχθες, βλέπουμε μικρούς αρχικά κροκόδειλους, αναρωτιόμενοι αν κάπου εκεί κοντά βρίσκεται και η μαμά τους...άλλοι ακίνητοι με δόντια ασημένια να αστράφτουν στον ήλιο και άλλοι μπαίνουν στο νερό, ενοχλημένοι από τα αδιάκριτα βλέμματά μας. Παρακάτω, βλέπουμε έναν τεράστιο κροκόδειλο να ανοίγει απειλητικά το στόμα του καθώς σταματάμε να τον παρατηρήσουμε. Παράθυρα (σχεδόν) κλειστά στη καμπίνα μας τις επόμενες νύχτες....Βλέπουμε δεκάδες πουλιά, εξωτικούς μελισσοφάγους με μέλισσες στο ράμφος τους, γερανούς, πελεκάνους, πελαργούς, ερωδιούς, ένας πανέμορφος ψαραετός στέκεται με τη λεία στα νύχια του, τεράστιες σαύρες-δράκοι varanus παραμονεύουν, καθώς περιπλανιόμαστε στα υπέροχα παρακλάδια του ποταμού...
::


Συχνά-πυκνά, συναντάμε κεφάλια ιπποπόταμων, καθώς τα κήτη δροσίζονται κάτω από το νερό. Ζητώ από τον βαρκάρη να κλείσει εντελώς τη μηχανή καθώς τους παρατηρούμε...No, no, μου λέει χαμογελώντας....και πόσο δίκιο έχει: οι ιπποπόταμοι είναι οι πλέον αιμοσταγείς φονιάδες ανθρώπων της Αφρικής. Ζώα που δεν ανέχονται καθόλου ξένους στη περιοχή τους, που μπορούν να αναπτύξουν ταχύτητα 40 km/h στη ξηρά και κολυμπούν σαν τορπίλες στο νερό, σκοτώνουν δίχως οίκτο τους ανυποψίαστους που τολμούν να μην δείξουν το πρέποντα σεβασμό. Καθώς παρατηρούμε ένα μεγάλο κοπάδι το ηλιοβασίλεμα, τα κεφάλια τους είναι στραμμένα προς τα εμάς...μας παρατηρούν, περιμένουν πότε θα ξεκουμπιστούμε...κάποιοι ανοίγουν το τεράστιο στόμα τους, όχι για να χασμουρηθούν, αλλά για να μας προειδοποιήσουν δείχνοντας τα τεράστια δόντια τους...όταν ένας μεγάλος αρσενικός αναδύεται ξαφνικά πίσω μας, σχεδόν χλιμιντρίζοντας, είναι ώρα να τη κάνουμε με ελαφρά πηδηματάκια....δεν θα ήθελα να μην παίρνει μπρος η μηχανή τέτοιες ώρες.


Ο Οκαβάνγκο βάφεται κόκκινος από άλλο ένα μεγαλειώδες αφρικανικό ηλιοβασίλεμα....γιορτάζουμε τη τελευταία νύχτα μας στο ποταμόπλοιο με ένα μεγαλειώδες δείπνο και πολύ γέλιο στη παρέα που ήδη άρχισε να δένει. Οι αφρικανοί οδηγοί μας γίνονται άμεσος στόχος των πειραγμάτων μας, τους πάμε πολύ και γελάνε σα μικρά παιδιά, έχουν να λένε για τους crazy greeks. Ήρθε όμως η ώρα να πάρουμε δρόμο, νέες περιπέτειες μας περιμένουν στο Livingstone...

 

[GTS]

Πουρνό-πουρνό ξεκινάμε για το μακρινό ταξίδι στη Ζάμπια....επιβάλλεται αφού θα περάσουμε από 4 συνοριακά φυλάκια (Μποτσουάνα-> Ναμίμπια και Ναμίμπια->Ζάμπια) και θα διασχίσουμε τις τεράστιες ευθείες του Caprivi Strip. Με την είσοδο στη Ναμίμπια, μπαίνουμε σε χώρο πάρκου, με αντιλόπες και ζέβρες να μας υποδέχονται στη σαβάνα στις άκρες του δρόμου. Οι ευθείες ατελείωτες στο Caprivi Strip αλλά η ώρα περνάει ευχάριστα με κουβεντούλα, υπνάκο, χάζι στα χωριά και στην ατελείωτη σαβάνα, με πινακίδες να προειδοποιούν τους οδηγούς για ελέφαντες...τέτοιους δεν είδαμε δυστυχώς (ή ευτυχώς), αλλά μας περίμενε μια τεράστια έκπληξη, όμοια της οποίας δεν είχε ξανατύχει στον οδηγό μας τόσα και τόσα χρόνια:

Μόλις στην άκρη του δρόμου, βρισκόταν το φρέσκο πτώμα ενός βούβαλου....ο θηρευτής ήταν ένα πανέμορφο αρσενικό λιοντάρι, που μόλις πλησιάσαμε, αποσύρθηκε διακριτικά στους θάμνους λίγο παραπέρα, περιμένοντας υπομονετικά να ξεκουμπιστούμε, με το υπέροχο μουσούδι του να διακρίνεται στις φυλλωσιές. Πραγματικά σπάνιο και υπέροχο θέαμα....

Στα σύνορα με τη Ζάμπια, τα πράγματα γίνονται λίγο περίεργα....είναι εμφανής η διαφορετική κατάσταση που συναντάμε, σε σχέση με τη Μποτσουάνα και τη Ναμίμπια: δεκάδες νέοι άνθρωποι, φτωχικά ντυμένοι, πολλοί με «περίεργες» φάτσες, να περιφέρονται γύρω από το συνοριακό φυλάκιο χωρίς σκοπό και αιτία. Ο Bibi μας προειδοποιεί να έχουμε υπομονή, καθώς πρέπει να περάσει από 4 γραφεία για να δωροδοκήσει υπαλλήλους και ίσως να υποστεί και κάποιο καψώνι, όπως να τον κλείσουν σε κάποιο κελί για μερικές ώρες αν τους καπνίσει! Όλα κύλησαν ευτυχώς ομαλά, με τις αφίσες για μηδενική ανοχή στη διαφθορά να προκαλούν τον γέλωτα (από μέσα μας φυσικά) και τους συνοριακούς υπαλλήλους να μας κοιτούν βαριεστημένα, σφραγίζοντας τα διαβατήριά μας. Πάει και αυτό...

Μετά από πολλές ώρες, φτάνουμε στον προορισμό μας για τις επόμενες δυο μέρες, το Livingstone στη Ζάμπια, πόλη είσοδο στους περίφημους καταρράκτες της Βικτώρια. Το ξενοδοχείο μας αξιοπρεπές, με τεράστιους κήπους με μαϊμουδάκια να περιφέρονται ελεύθερα και έναν διόλου ευκαταφρόνητο κροκόδειλο να λιάζεται έξω από τη λιμνούλα που βρισκόταν ακριβώς έξω από τα δωμάτιά μας...ήταν ήδη απόγευμα και αφού πήραμε δυνάμεις με ένα καλό γεύμα αποσυρθήκαμε στα δωμάτιά μας (κλειστά και εδώ τα παράθυρα!) για ξεκούραση. Η αυριανή μέρα προβλεπόταν μεγαλειώδης...

 

[ευαγγελια]

εδω ειμαστε και περιμενουμε !! Μην ξεχαστεις!!!

 

[Rosa]

Γιατί έχω την εντύπωση πως στο τσακ τη γλιτώνατε κάθε μέρα???:roll:

(Τι είδα στις φωτό? έχει και Devil's Pool η ιστορία?
Ξέρω, ξέρω...θα περιμένω...)