Μποτσουάνα Άγριες νύχτες στη Μποτσουάνα

[ΕΡΣΗ]

Καλά, μας έχεις βάλει σε σιγανή φωτιά και μας ψήνεις! Δε θα συνεχίσεις; Έτσι θα μας αφήσεις;

 

[soudianos]

Καλά, μας έχεις βάλει σε σιγανή φωτιά και μας ψήνεις! Δε θα συνεχίσεις; Έτσι θα μας αφήσεις;

μάλλον περιμένει να τελειώσει η κρουζιέρα, που τελειώνει σήμερα.

θέλω κι εγώ θηρία. αρκετά πάλεψα με τα κύματα

 

[ioanna karagianni]

μάλλον περιμένει να τελειώσει η κρουζιέρα, που τελειώνει σήμερα.

θέλω κι εγώ θηρία. αρκετά πάλεψα με τα κύματα

Από τους ωκεανούς στις ζούγκλες, τελικά η δουλειά του γραφείου δεν είναι ποτέ βαρετή.

 

[ΕΡΣΗ]

μάλλον περιμένει να τελειώσει η κρουζιέρα, που τελειώνει σήμερα.

Τελειώνει η κρουαζιέρα σήμερα; Κρίμα!
Πότε θα ξαναπάμε;

 

[GTS]

Η ώρα δε περνούσε με τίποτα στη Μπόχα του Κατάρ…με τα πιο ανεκδιήγητα duty free να έχουν εξαντληθεί σε 15’, καθόμασταν με θέα τη πίστα του αεροδρομίου, περιμένοντας να περάσει το ατελείωτο, μαρτυρικό 7ωρο. Ο κουμπάρος με τον Dawkins αγκαλιά αναρωτιέται που κρύβεται ο ύψιστος, εγώ να βρίσκομαι μεταξύ κλεφτών ματιών στο βιβλίο, στη πίστα απογείωσης και στις Ασιάτισσες που κάθονταν λίγο παραπέρα. Όλα παρουσίαζαν ενδιαφέρον εφάμιλλο με τις διαφορές στη συμπεριφορά μαύρων και κόκκινων θηλυκών μυρμηγκιών στη κοιλάδα Βαρεμάχο του Αμαζονίου.

Η πτήση μας αποζημίωσε με τη θέα των τεράστιων εκτάσεων της Μαύρης Ηπείρου. Μιλάμε για τε-ρά-στι-ες πεδινές εκτάσεις, όσο φτάνει το μάτι κι ακόμα παραπέρα, στις οποίες ο αποτύπωμα του ανθρώπου ήταν ακόμα αχνό. Παπούτσια off, Al Quran για το απαραίτητο νανούρισμα, κουβερτούλα by Qatar Airways και λίγος ύπνος πριν τη προσγείωσή μας στο JNB.

Στην έξοδο, ένας μαυρούκος μας υποδέχτηκε κρατώντας πλακάτ με το όνομά μου, με τα γράμματα σε τελείως αυθαίρετη διάταξη, ευτυχώς ακόμα αναγνωρίσιμη. Η διαδρομή μέχρι το ξενοδοχείο όπου θα περνούσαμε ένα και μόνο βράδυ σύντομη, σε περιφερειακό δρόμο αρκετά έξω από τον αστικό ιστό. Βγαίνοντας από τον κύριο δρόμο, περνάμε μια μπαριέρα με ένα μικρό φυλάκιο και εισερχόμαστε στη γειτονιά του ξενοδοχείου. Υπέροχο οίκημα (Outlook Lodges | Weclome), φαινομενικά υπέροχη γειτονιά, αλλά....

Βρισκόμασταν σε μία κλασσική γειτονιά-γκέτο λευκών...πολυτελείς κατοικίες με γήπεδα τένις και πισίνες, ηλεκτροφόρα σύρματα, πινακίδες από εταιρείες σεκιούριτι που προειδοποιούσαν ότι οι trespassers θα πυροβολούνταν, πολύ πράσινο, φαρδιοί δρόμοι, άδειοι σαν σε Χολιγουντιανή ταινία καταστροφής. Η βόλτα μας στα πέριξ ανιαρή, μια γρήγορη ματιά σε ένα κοντινό πάρκο-καταφύγιο πουλιών και πίσω στο ξενοδοχείο.

Για μεσημεριανό, περπατήσαμε έξω από τη γειτονιά-γκέτο, βρήκαμε ένα κακόμοιρο mall και γευτήκαμε αξιοπρεπείς μπριζόλες σε εστιατόριο τύπου Fridays με τα μισά περίπου χρήματα απ’ότι εδώ. Οι μερίδες τεράστιες, οι Νοτιο-Αφρικανοί που παρατήρησα παχύσαρκοι, όλα μαζί με το μέρος έχουν μακρινές ομοιότητες με τους Αμερικανούς ομολόγους. Επιστροφή στο ξενοδοχείο, ματς με το κουμπάρο σε πινγκ-πονγκ και βελάκια και κατόπιν ο απαραίτητος μεσημεριανός ύπνος...

Κάπως έτσι δραστήρια (χα) κύλησε και το απόγευμα, με βραδινό παραγγελία πίτσες στο δωμάτιο, με τα πράσινα τσίλι να με κάνουν να πετάω φωτιές κι ας αντέχω τα καυτερά και το κουμπάρο να γελάει με τα χάλια μου. Supersport στη τηλεόραση, κάποιος αιδεσιμότατος να υπόσχεται financial success στους οπαδούς του Jesus of Nazareth και άντε γρήγορα για ύπνο, έχουμε πτήση αύριο...


Οι άγριες νύχτες μπορούν να περιμένουν....

 

[eva kas]

ανυπομονουμε για την συνεχεια!!!!αντε ποτε θα παμε σαφαρι να αρχισει η δραση???προς το παρον χαζευω το σαιτ του ξενοδοχειου και τις διαφημισεις σαφαρι που εχει εκει.....αντε,μην μας αφηνεις πολυ να βραζουμε......θα καουμε στο τελος!

 

[Samion]

περιμένοντας να περάσει το ατελείωτο, μαρτυρικό 7ωρο.

άψογη περιγραφη ως εδω, αναμένουμε...
να ρωτήσω γιατι δεν βγήκατε έξω?

 

[Pandora]

Φίλε GTS,

δεν χρειάζεται να σου πω ότι, η ιστορία σου προστίθεται στα "αγαπημένα"
για επανάληψη και αποστήθιση...εν όψει χειμώνα...
και όσο πιο μακροσκελής, τόσο καλύτερα !...

 

[GTS]

άψογη περιγραφη ως εδω, αναμένουμε...
να ρωτήσω γιατι δεν βγήκατε έξω?

Ο βασικός λόγος είναι ότι ήταν βράδυ και δε θα βλέπαμε και τίποτα. Το πολύ να χωνόμασταν σε κανά mall. Άσε που είχε κανά 40άρι $ η βίζα....Ντουμπάι και πάλι Ντουμπάι my friend...θα υπάρξει άλλωστε και επόμενη φορά στη Μπόχα, είμαι σίγουρος.

 

[ioanna karagianni]

Πολύ ωραία ως τώρα, μου αρέσει που ιστορία αρχίζει ήρεμα και χαλαρά, αφήνοντας να υπονοηθεί η πλούσια δράση της συνέχειας, πολλά bestsellersείχαν παρόμοια δομή. Ανυπομονώ.

 

[LULLU]

....καλως ηλθες ....για λεγε για λεγε!!!!!!!!

 

[GTS]

Το τουρμποελικοφόρο Okavango μας περίμενε με τις πόρτες διάπλατες στη πίστα του διεθνούς αεροδρομίου Or Tambo. Ο καιρός άψογος, ο κόσμος χαμογελαστός, το ηθικό ψηλά, τα λάστιχα λίγο ξεφούσκωτα, αλλά ο προορισμός εδώ είναι σημαντικότερος από το ταξίδι. Σε 2 ώρες, από τους 23οCτου Johannesburg προσγειωνόμαστε στους 36οC του Maun….

Maun, Botswana…..μία μικρή, άσημη κωμόπολη στην είσοδο του Δέλτα του Οκαβάνγκο μετατράπηκε σε πόλη-τουριστικό υποδοχέα της ευρύτερης περιοχής. Μη φαντάζεστε βέβαια πόλη με τα δυτικά δεδομένα: μερικά μαγαζιά γύρω από το λιλιπούτειο αεροδρόμιο, άμμος παντού, η έρημος Καλαχάρι απλώνει τη σκιά της μέχρι εδώ, φτωχικά σπιτάκια, κτισμένα με τσιμεντότουβλα, πλίνθους, λαμαρίνα. Από ένα παράπηγμα με λαμαρίνα αγοράζουμε κάρτες κινητής τηλεφωνίας ντόπιας εταιρείας, τα κινητά μας αρνούνται να κάνουν το προβλεπόμενο roaming. Πληρώνουμε σε Pula, το ντόπιο νόμισμα, που μόλις έχουμε βγάλει από ΑΤΜ τράπεζας. Pula σημαίνει βροχή και αναρωτιέμαι από πότε έχει να βρέξει στο μέρος αυτό, που μοιάζει με κλασσικό χωριουδάκι του φαρ-ουέστ στη μέση της ερήμου...ήδη είναι καταμεσήμερο και κάνει ζέστη, πολύ ζέστη.

Σε λίγο φτάνουμε στο ξενοδοχείο μας, λίγο έξω από το Maun και έχουμε μια πρώτη γρήγορη γνωριμία με τον αρχηγό της εκδρομής μας, που μας συστήνεται ως Bibi. Μας καθίζει σε ένα τραπέζι, συμπληρώνουμε στα γρήγορα την απαραίτητη χαρτούρα και καταλύουμε στο δωμάτιό μας. Μια γρήγορη βόλτα στα πέριξ του ξενοδοχείου, χάζι στις νέγρες καλλονές...το βραδάκι μας πλησιάζει μια κοπέλα, η Ελίζαμπεθ και μας συστήνει τα υπόλοιπα μέλη του γκρουπ. Από τις κλασσικές συστάσεις όπου ακούς 10 ονόματα το ένα μετά το άλλο, γνέφεις θετικά αλλά δε θυμάσαι τίποτα. Καλύτερα, διότι έτσι κολλήσαμε σε όλους παρατσούκλια, έχοντας το μοναδικό προνόμιο να μιλάμε και να σχολιάζουμε όποιον θέλουμε, χωρίς να καταλαβαίνει κανείς...

Το πρωϊ πήραμε πρωϊνό σε λάθος σημείο, με τον κουμπάρο να σχολιάζει αρνητικά έναν τουρίστα που βούτηξε όλο το ψωμί από τον πάγκο...πώς να μη το βουτήξει ο άνθρωπος, τους τρώγαμε το φτωχικό πρωϊνό τους, καθώς ο δικός μας πλουσιοπάροχος μπουφές ήταν στην αίθουσα απέναντι. Το ραντεβού στην είσοδο του ξενοδοχείου ήταν ακριβώς στις 8, εμείς την ώρα εκείνη βγαίναμε από το δωμάτιο, ο Bibi ήδη ερχόταν να μας μαζέψει...με 5 λεπτά καθυστέρηση (άντε ρε κουμπάρε...) φτάνουμε στο προαύλιο και αντικρίζουμε το ηρωϊκό μας όχημα, που θα είναι ο αχώριστος και πολύτιμός μας σύντροφος για τις επόμενες 2 εβδομάδες...οι βαλίτσες στο τρέηλερ από πίσω, σάλτο στις 2 άδειες θέσεις μπροστά-μπροστά και ξεκίνημα....έχουμε 5 ώρες δρόμο για το Shakawe, ένα χωριό στις όχθες του ποταμού Οκαβάνγκο, κοντά στα σύνορα με τη Ναμίμπια, όπου μας περιμένει το ποταμόπλοιό μας...5 ώρες μέχρι να ξεκινήσει το όνειρο...Ή μήπως είχε ήδη αρχίσει?

::