Καζακστάν Κιργιστάν Ουζμπεκιστάν Τατζικιστάν Τουρκία Travelling along the ''Roof of the World" Pamir Highway..η ιστορία του δρόμου

[jmar]

Στην συνέχεια κινήθηκα προς την κεντρική πλατεία Ανεξαρτησίας Maidan Nezalezhnosti (Independence Square)

Η πλατεία Ανεξαρτησίας είναι η κεντρική πλατεία του Κιέβου. Είναι μια από τις κύριες πλατείες της πόλης, στην οδό Χρεσάτικ στο Σεβτσένκο Ραιόν. Η πλατεία έχει υπάρξει γνωστή με πολλά διαφορετικά ονόματά, αλλά καλείται συχνά ως Μαϊντάν (πλατεία). Η πλατεία πήρε το σημερινό της όνομα (Майдан Незалежності, πλατεία της Ανεξαρτησίας) το 1991 μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης και την ανεξαρτησία της Ουκρανίας. Η λέξη μαϊντάν στα ουκρανικά σημαίνει πλατεία ή ανοικτός χώρος και προέρχεται από την αραβικήλέξη μαϊντάν, η οποία αρχικά σημαίνει ιππόδρομος.[2]

Η πύλη Πετσέρσκι κατασκευάστηκε τον 18ο αιώνα κοντά στην πλατεία, η οποία τότε ήταν άδειος χώρος. Η πύλη καταστράφηκε το 1833. Ο κενός χώρος συνέχισε να υπάρχει και όταν η πόλη γνώρισε γρήγορη ανάπτυξη κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα και χρησιμοποιούταν ως υπαίθρια αγορά. Η πλατεία ήταν γνωστή ως πλατεία Χρέσατικ μέχρι το 1871. Τότε κατασκευάστηκε στην πλατεία η δούμα της πόλης του Κιέβου. Μετά την επικράτηση των Σοβιετικών, η πλατεία ονομάστηκε πλατεία Σοβιέτ και μετά το 1935 ονομάστηκε πλατεία Καλίνιν, προς τιμή του Μιχαήλ Καλίνιν. Η πλατεία καταστράφηκε κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, καθώς ο Κόκκινος Στρατός υποχωρούσε από το Κίεβο, ανατίναξε τα κτίρια της πλατείας. Μετά τον πόλεμο, η πλατεία ανακατασκευάστηκε σε σταλινικό νεοκλασικό ρυθμό.

Τα κτίρια που είναι κτισμένα στην πλατεία είναι το κρατικό ωδείο, το κτίριο του ταχυδρομείου, το ξενοδοχείο Ουκράγινα, το υπόγειο εμπορικό κέντρο Γκλόμπους, το κτίριο των Εμπορικών Ενώσεων (το οποίο κάηκε κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων Euromaidan). Μνημεία που βρίσκονται στην πλατεία είναι οι πύλες Λαχ, το μνημείο των ιδρυτών του Κιέβου, ένα μεγάλο σιντριβάνι γνωστό ως «η φιλία των λαών» και στο κέντρο της πλατείας το μνημείο της ανεξαρτησίας, μια μνημειακή στήλη ύψους 61 μέτρων. Στην κορυφή βρίσκεται άγαλμα της Μπερεχίνια.

πανέμορφη πλατεία με καταπληκτικά κτίρια τριγύρω

Και η ταμπέλα σήμα κατατεθέν!

Το διάσιμο ρολόι που βρίσκεται δίπλα στο μνημείο

Πάρα πολύς κόσμος, κυρίως νεολαία καθόταν και χαλάρωνε στο γκαζον πέριξ της πλατείας

Στην απέναντι πλευρά βρισκόντουσαν πολλά σιντριβάνια και πίσω αρκετά εμπορικά καταστήματα και αλυσίδες εστιατορίων

Στον κεντρικό δρόμο έκατσα σε ένα κιόσκι και έφαγα saurma με κοτόπουλο (γύρος τυλιγμένος σε αραβική πίτα με λαχανικά)

Άρχιζε και νύχτωνε σιγά σιγά

καθώς έπεσε η νύχτα το Κίεβο φωτίστηκε όμορφα

Έκανα την βόλτα μου στον κεντρικό δρόμο που οδηγούσε στην κεντρική πλατεία. Για άλλη μια φορά ο καιρός ήταν γλυκός ακόμα και το βράδυ, με αρκετό κόσμο στο κέντρο της πόλης

Μπήκα και σε κάποια εμπορικά κέντρα με μεγάλες πλατείες

Penthouse arena λέει, πως να ψυχαγωγούν άραγε εκει μέσα?

Μετά από άλλη μια εξαντλητική μέρα με αρκετή οδήγηση και περπάτημα, ήρθε η ώρα της επιστροφής στο Χόστελ. Aύριο έχει εγερτήριο από πολύ νωρίς (6 το πρωι), καθώς θα έπρεπε να πάρω το μετρό και 8παρά να βρίσκομαι στο σημείο συνάντησης απ όπου θα φεύγαμε για το Πυρηνικό Εργοστάσιο του CHERNOBYL

ΤΕΛΟΣ 34ης ΗΜΕΡΑΣ

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...

 

[jmar]

ΗΜΕΡΑ 35η, 6 Σεπτεμβρίου 2018

Kiev - Chernobyl - Kiev

Χλμ ημέρας 300 (by minibus )

Ξύπνημα πολύ νωρίς σήμερα (6 το πρωί), καθώς έπρεπε να επισκεφθώ το πυρηνικό εργοστάσιο του Chernobyl, να δω αν επιτέλους θα γιατρευτώ με μια καλή δόση ραδιενέργειας!

Καφεδάκι, πρωινό και βουρ στο μετρό να πάμε στο σημείο συνάντησης, έπρεπε 7:30 να ήμουν εκεί!

Μπαίνοντας στο μετρό, η ώρα αρκετά πρωινή και ο κόσμος λιγοστός

Φτάνοντας στο ξενοδοχείο της συνάντησης το βλέμμα μου τα έλεγε όλα .

Η εταιρία που έκλεισα ήταν η chernobyl-exclusive-tours , στην οποία μπορούσες να κλείσεις με χαμηλή τιμή μέχρι και 3 ημέρες πριν την ημερομηνία που ήθελες να πάς. Οι υπόλοιπες ήθελαν 1 εβδομάδα και ήταν και ακριβότερες. Όλο αυτό συμβαίνει διότι τα στοιχεία του διαβατηρίου σου τα στέλνουν στην ουκρανική κυβέρνηση, ελέγχονται και παίρνεις έγκριση! Διάβασα στο ίντερνετ και είχε καλές κριτικές η συγκεκριμένη εταιρία, ενώ ένα άλλο θετικό ήταν η μικρή κατάθεση πριν την οριστική πληρωμή στην συνάντηση (ήθελαν το 10%, 7 δολάρια), έτσι και να το μετάνιωνα ή αν γινόταν κάτι και δεν προλάβαινα, τα χρήματα που θα έχανα δεν ήταν πολλά! Πλήρωσα 69 δολάρια για το ολοήμερο τουρ (ξεκινήσαμε 8:00 το πρωί και φτάσαμε πίσω 9 το βράδυ ) Απ ότι είδα φέτος οι τιμές πήραν την ανιούσα και ξεκινάνε από 89 δολάρια H Κυβέρνηση έχει μεγάλα κέρδη απ την όλη ''μπίζνα'' που έχει καλοστηθεί εκεί! (οι ντόπιοι πληρώνουν 39 δολάρια ενώ οι ξένοι 89 πλέον)! Όποιος ήθελε και φαγητό εκεί ήταν συν 15 δολάρια(απ ότι μας είπαν όσοι πήραν δεν άξιζε). Εγω κρατουσα 2 μπουκάλια νερο και 2 σαντουιτς για κολατσιο. Τα σημεία που θα μπορούσες να πάρεις κάτι ήταν μετά το περας του τουρ, γι αυτο και το βανάκι σταμάτησε σε ένα μεγάλο βενζινάδικο για να προμηθευτεί ο καθένας ότι ήθελε

Απ την αρχή ο tour guide μας είχε στείλει email με το τι ρούχα έπρεπε να βάλουμε (απαραίτητα μακρυμάνικο αλλιώς ο ουκρανικός στρατός δεν θα μας άφηνε να μπούμε) , να είμαστε πολύ προσεκτικοί με το στρατό, να μην τους βγάζουμε φώτο και να μην προκαλούμε. Τέλος μας ανέφεραν το βασικότερο, ΔΕΝ ΑΚΟΥΜΠΑΜΕ ΤΙΠΟΤΑ, ούτε καθόμαστε στο έδαφος


Λέτε να γίνω καλα???

Αφού μαζευτήκαμε όλοι μπήκαμε σε 2 minibus Sprinter. Εδώ έκανα το λάθος κι έκατσα στην ''γαλαρία'',αργότερα θα το μετάνιωνα πικρά σε όλη την διαδρομή! Ο δρόμος ήταν κυριολεκτικά ένα τρελό σπαστήρι! Το minibus χοροπήδαγε πίσω σαν τρελό, αφού πολλές φορές έκανα πετάγματα μέχρι το ταβάνι! Να έχουμε και τους οδηγούς των πολλών minibus να κάνουν κόντρες ποιος θα φτάσει πρώτος! Τρελή εμπειρία λέμε! Αν την βγάλουμε είπα από δω θα μας αποτελειώσει μετά η ραδιενέργεια Τα χειρότερα 200 χλμ (τα υπόλοιπα 100 ήταν αυτοκινητόδρομος) που είχα κάνει ever!

Μέχρι να φτάσουμε ο οδηγός έβαλε στην τηλεόραση ενα ντοκιμαντερ για την καταστροφή του Chernobyl. Ετσι μπήκαμε ψυχή τε και σώματι στο κλίμα και η ώρα πέρασε στο άψε σβήσε (αν εξαιρέσεις τον άθλιο δρόμο )!

Ο Πυρηνικός Σταθμός Παραγωγής Ενέργειας του Τσερνόμπιλ, βρίσκεται στην εγκαταλελειμμένη πλέον κωμόπολη Πρυπιάτ της Ουκρανίας. Το εργοστάσιο που πήρε το όνομά του από την πόλη του Τσερνόμπιλ, μπήκε σε λειτουργία για τη Σοβιετική Ένωση το 1977 ως πρότυπο πυρηνικό εργοστάσιο. Στις 26 Απριλίου του 1986 σημειώθηκε στο εργοστάσιο το πυρηνικό ατύχημα του Τσερνόμπιλ και είχε ως αποτέλεσμα τον άμεσο θάνατο δεκάδων και την εκτεταμένη επιβάρυνση του περιβάλλοντος με ραδιενέργεια. Το εργοστάσιο λειτουργούσε ως τον Δεκέμβριο του 2000 εξαιτίας μεγάλης ενεργειακής ζήτησης στην Ουκρανία.
Τον Σεπτέμβριο του 2007 η Ουκρανία ενέκρινε την κατασκευή ενός ατσάλινου κελύφους πάνω από τον αντιδραστήρα, σε αντικατάσταση της σαρκοφάγου Το κέλυφος το οποίο κατασκευάστηκε από τον όμιλο γαλλικών εταιρειών Novarka, κόστισε 432 εκ. ευρώ (κατ' άλλες πηγές 505 εκ. ευρώ), με το κόστος να καλύπτεται από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Ανοικοδόμησης και Ανάπτυξης και διεθνείς χορηγούς. Η τοξωτή κατασκευή έχει πλάτος 257 μέτρων, ύψος 105 μέτρων και μήκος 150 μέτρων. Η νέα σαρκοφάγος κατασκευάστηκε σε σχετική απόσταση από τον αντιδραστήρα και μόλις ολοκληρώθηκε μετακινήθηκε πάνω σε ράγες προς την τελική της θέση, πάνω από την προϋπάρχουσα σαρκοφάγο. Μετά το πέρας της κατασκευής θα ξεκινήσει η αποδόμηση του πυρήνα

Το πυρηνικό ατύχημα του Τσερνόμπιλ έλαβε χώρα στις 26 Απριλίου του 1986, στον αντιδραστήρα Νο. 4 του Πυρηνικού Σταθμού Παραγωγής Ενέργειας του Τσερνόμπιλ της Σοβιετικής Ένωσης, ο οποίος σήμερα βρίσκεται σε εδάφη της Ουκρανίας. Το ατύχημα ήταν της τάξης του μέγιστου προβλεπόμενου ατυχήματος στην Διεθνή Κλίμακα Πυρηνικών Γεγονότων, διατάραξε σοβαρότατα τις οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες που επικρατούσαν στις γύρω περιοχές και είχε σημαντικές επιπτώσεις στο περιβάλλον και στην υγεία.
Στο πυρηνικό εργοστάσιο παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας του Τσέρνομπιλ λειτουργούσαν τέσσερις αντιδραστήρες RBMK, ένα από τα πρώτα μοντέλα σοβιετικής σχεδίασης και το παλαιότερο μοντέλο που βρίσκεται σε χρήση σήμερα. Η αλυσιδωτή πυρηνική αντίδραση ξεκίνησε στον αντιδραστήρα Νο 4, το πάνω μέρος του οποίου εξερράγη το 1986. Τα αίτια της καταστροφής διερευνήθηκαν δύο φορές. Η πρώτη έρευνα, αμέσως μετά το ατύχημα, απεφάνθη ότι η τραγωδία οφειλόταν σε ανθρώπινα σφάλματα. Η δεύτερη, που πραγματοποιήθηκε το 1991, όταν η Σοβιετική Ένωση ήταν έτοιμη να καταρρεύσει, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η καταστροφή είχε προκληθεί από ατέλειες στην αρχική σχεδίαση του αντιδραστήρα RBMK και τις διαδικασίες λειτουργίας του, τις οποίες ήταν αδύνατο να έχουν προβλέψει ή αντιμετωπίσει οι χειριστές, οι οποίοι και απαλλάχθηκαν τελικά από οποιαδήποτε ευθύνη.
Η τραγική ειρωνεία του ατυχήματος στο Τσέρνομπιλ ήταν ότι προκλήθηκε από μια δοκιμή που έκαναν οι χειριστές στους ατμοστροβίλους για να βεβαιωθούν ότι το σύστημα ψύξης θα συνέχιζε να λειτουργεί στην περίπτωση μιας αναγκαστικής διακοπής λειτουργίας του αντιδραστήρα.

Από το ατύχημα πέθαναν επιτόπου δυο από τους εργάτες του σταθμού. Μέσα σε τέσσερις μήνες, από τη ραδιενέργεια και από εγκαύματα λόγω της θερμότητας, πέθαναν 28 πυροσβέστες που έσπευσαν στο χώρο του ατυχήματος και διαπιστώθηκαν 19 επιπλέον θάνατοι ως το . Επιπλέον, υπολογίζεται ότι επηρεάστηκε η υγεία εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων εξαιτίας της επιβάρυνσης του περιβάλλοντος με ραδιενέργεια. Οι ποσοστιαίες αυξήσεις των καρκίνων ήταν άνω του 15% στους πληθυσμούς που εκτέθηκαν, με χιλιάδες θανάτους από καρκίνο και λευχαιμία να συνδέονται με το ατύχημα.
H κλίμακα της καταστροφής ενισχύθηκε από την έλλειψη εκπαίδευσης και εξοπλισμού του προσωπικού του εργοστασίου, η οποία οδήγησε σε σοβαρά λάθη εκτίμησης της πραγματικής κατάστασης

Εκτός από τους θανάτους στις πολύ κοντινές περιοχές και τους χιλιάδες καρκίνους που έχει ήδη προκαλέσει ή αναμένεται να συνεχίσει να προκαλεί, το ραδιενεργό νέφος παρασύρθηκε από τον αέρα πάνω από μεγάλα τμήματα της Λευκορωσίας, της Ουκρανίας και της Ευρωπαϊκής Ρωσίας, φτάνοντας μέχρι τη Σκανδιναβία στα βόρεια, την Ελλάδα και την Ιταλία στα νότια και την Ελβετία στα δυτικά. Το ατύχημα έθεσε σε κίνδυνο το μέλλον της πυρηνικής ενέργειας, τουλάχιστον στη Δύση, αλλά με τις επανειλημμένες πετρελαϊκές κρίσεις και τις ανησυχίες για την ενεργειακή ασφάλεια, έχουν γίνει εκκλήσεις για την επανεξέταση της χρήσης της πυρηνικής ενέργειας....




Φτάνοντας στην πρώτη απ τις 3 ζώνες ελέγχου του ουκρανικού στρατού (30χλμ η πρώτη, 10 η δεύτερη και 2 χλμ η τρίτη) ελέγχονται διεξοδικά τα διαβατήρια μας!

Μπαίνοντας, τα δέντρα ήταν σαν ζούγκλα

Τα πρώτα χαλάσματα έκαναν την εμφάνιση τους και μεις κατεβήκαμε να τα δούμε

Σπασμένα παράθυρα, τοίχοι κατεστραμμένοι, παιχνίδια πεσμένα στο πάτωμα, όπως τα άφησαν τα παιδιά που κάποτε ζούσαν εκεί. (η απλά όπως τα τοποθέτησαν)
Ο χρόνος έχει σταματήσει....

Communism γραμμένο παντού, άλλωστε ήταν η εποχή του...

Κάναμε συχνές στάσεις στα διάφορα μνημεία

Το νεκροταφείο των πεσόντων πυροσβεστών και εργαζομένων στον αντιδραστήρα την μοιραία νύχτα...

Φυσικά και εδώ δεν θα μπορούσε να λείπει ο αγαπητός τους Λένιν

Μπήκαμε στο μουσείο, το οποίο είχε όλη την ιστορία αλλά και πολλά εκθέματα, φωτογραφίες κλπ

Και εδώ προβαλλόταν ένα ντοκιμαντέρ για την καταστροφή σε βιντεοwall

Το μνημείο των πεσόντων πυροσβεστών

Διάφορα αυτοκινούμενα ρομποτικά οχήματα που χρησιμοποιήθηκαν ώστε να απομακρυνθούν τα διάφορα ραδιενεργά κομμάτια που εκσφενδονίστηκαν παντού, μετά την έκρηξη του αντιδραστήρα.

κάποτε σ αυτή τη στάση περίμεναν εργάτες, τώρα πλέον μόνο εγκατάλειψη...

Μετρητής ραδιενέργειας geiger, άρχισε ο χαρακτηριστικός ήχος.... 6.47μSv/h, είδαμε μέχρι και 500μSv Να φανταστείτε ότι οι εργαζόμενοι εκεί καθώς και οι tour guides δουλεύουν 15 μέρες περίπου τον μήνα στην εσωτερική ζώνη του Chernobyl. Επίσης έχουν κρεμασμένο στον λαιμό ένα ειδικό μηχανηματάκι που μετράει την δόση ραδιενέργειας που έχουν λάβει. Κάθε μήνα ελέγχονται και κάνουν ειδικές εξετάσεις!

Στον παρακάτω πίνακα στα 5000 μSv η δόση ραδιενέργειας που θα πάρεις αν κάτσεις 1 ώρα στο έδαφος του Τσερνόμπιλ

 

[jmar]

Στην συνέχεια οδηγηθήκαμε στον επονομαζόμενο... ''Ρώσικο Τρυποκάρυδο''

Το Duga ήταν ένα σοβιετικό σύστημα ραντάρ over-the-horizon (OTH) που χρησιμοποιήθηκε ως μέρος του δικτύου ραντάρ για την πρόωρη προειδοποίηση της Σοβιετικών για πυραύλους (κυρίως απ την Αμερική). Το σύστημα λειτούργησε από τον Ιούλιο του 1976 έως το Δεκέμβριο του 1989. Εφαρμόστηκαν δύο επιχειρησιακά ραντάρ Duga, ένα κοντά στο Τσερνομπίλ και το Τσερνίχιβ στην ουκρανική SSR (σημερινή Ουκρανία) και το άλλο στην ανατολική Σιβηρία.
Ο χώρος ήταν ''σκεπασμένος'' με τέτοια μυστικότητα κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, που σε επίσημους χάρτες χαρακτηρίστηκε ως καλοκαιρινή κατασκήνωση για παιδιά. Μετά το ατύχημα έπρεπε να εγκαταλειφθεί ξαφνικά το 1986. Ενώ κάποτε βρισκόταν στην πρώτη γραμμή της σοβιετικής στρατιωτικής και επιστημονικής τεχνολογίας, χαρακτηριζόμενο ως απόλυτα μυστικό, σήμερα μένει ξεχασμένο και σιωπηλό στο δάσος γύρω από το Τσερνομπίλ.

Ως Ρώσικος Τρυποκάρυδος ονομάζονταν κοινώς ένας μυστηριώδης σταθμός παγκοσμίου εμβέλειας που εξέπεμπε από την Ρωσία στα βραχέα κύματα από τον Ιούλιο του 1976 μέχρι τον Δεκέμβριο του 1989. Το όνομα του σταθμού δόθηκε από τον ήχο του σήματός του, που θύμιζε τον χαρακτηριστικό ήχο του τρυποκάρυδου, συχνότητας 10 Hz. Η ισχύς του σήματος, που υπολογίζεται στα 10 MW, ήταν τόσο δυνατή και άλλαζε συχνότητα απρόβλεπτα ώστε να δημιουργεί παράσιτα σε πολλούς σταθμούς όλων των ηπείρων, είτε ιδιωτικής, δημόσιας, επαγγελματικής, ερασιτεχνικής, πολιτικής ή και στρατιωτικής χρήσης. Χιλιάδες διαμαρτυρίες διεθνώς έφτασαν στη Ρωσία. Αρχικά εκφράστηκαν διάφορες εικασίες, ότι το σήμα κάνει πλύση εγκεφάλου στους ανθρώπους όλης της Γης, ή ότι δημιουργούσε καταστροφικά καιρικά φαινόμενα που έπλητταν τον κόσμο. Μετά από την κατάρρευσης της Σοβιετικής Ένωσης όμως έγινε γνωστό ότι επρόκειτο για τεχνολογία ραντάρ ονόματι Duga, το οποίο είχε την ικανότητα να βλέπει σε όλο το βάθος και πέρα από τον ορίζοντα γύρω από την Γη και να αφουγκράζεται παγκόσμια τις εκτοξεύσεις πυραύλων. Περισσότερες πληροφορίες έγιναν γνωστές μετά από την έκρηξη του πυρηνικού εργοστασίου στο Τσερνόμπιλ το 1986, επειδή ένα τέτοιο ραντάρ ήταν εγκατεστημένο εκεί κοντά, οπότε οι ξένοι επιστήμονες το ανακάλυψαν και το φωτογράφησαν.

Πρόκειται για μια τεράστια μεγαλοπτέρυγα με δύο κεραίες: H πρώτη έχει 150 μέτρα ύψος και 550 μέτρα μήκος,και η δεύτερη έχει ύψος 80 μέτρα και μήκος 220 μέτρα. Για να κατασκευάσει το σύστημα ραντάρ, χτίστηκε μια μικρή μυστική πόλη, στην οποία ζούσαν 1.000 άνθρωποι.

Duga Radar Russian Woodpecker

η ταμπέλα αυτή ήταν μόνο για επίδειξη, στο σημείο που κανονικά υπήρχαν τέτοιες, απαγορευόταν να προσεγγίσεις!

Ενα μεγάλο σιδερένιο τέρας!

Εδώ βλέπουμε την διακόσμηση έξω από την εξωτερική τουαλέτα (μην δοκιμάσετε να πάτε )

Ανεβαίνουν τα επίπεδα ραδιενέργειας, στα 30mSv

Σπασμένα παράθυρα, τοίχοι κατεστραμμένοι, παιχνίδια πεσμένα στο πάτωμα, όπως τα άφησαν τα παιδιά που κάποτε ζούσαν εκεί

Σιγά σιγά φτάσαμε στον αντιδραστήρα Νο 4, από μακριά φαίνεται η καινούργια τοξοτή ''Σαρκοφάγος'' που τοποθετήθηκε το 2016

Η σαρκοφάγος είναι μια τεράστια κατασκευή χάλυβα και σκυροδέματος που καλύπτει το κτίριο αριθ. 4 του πυρηνικού αντιδραστήρα του πυρηνικού σταθμού του Τσερνομπίλ. Σχεδιάστηκε για να περιορίσει τη ραδιενεργό μόλυνση του περιβάλλοντος μετά την καταστροφή του Τσερνομπίλ το 1986, εγκλωβίζοντας την πιο επικίνδυνη περιοχή και προστατεύοντάς την από την έκθεση στο κλίμα. [1] Βρίσκεται σε μια μεγάλη απαγορευμένη περιοχή γνωστή ως ζώνη αποκλεισμού του Τσερνομπίλ. Η σαρκοφάγος κλειδώθηκε σε 200 τόνους ραδιενεργού corium, 30 τόνους μολυσμένης σκόνης και 16 τόνους ουρανίου και πλουτωνίου.Το 1996, θεωρήθηκε αδύνατο να αποκατασταθεί το εσωτερικό της σαρκοφάγου καθώς τα επίπεδα ακτινοβολίας υπολογίστηκαν ότι είναι τόσο υψηλά όσο 10000 röntgens ανά ώρα (η κανονική ακτινοβολία στο περιβάλλον στις πόλεις είναι συνήθως περίπου 20-50 microrongs ανά ώρα και μια θανατηφόρος δόση είναι 500 röntgens πάνω από 5 ώρες).
Ο νέος ασφαλής χώρος (NSC ή Νέος Καταφύγιο) είναι μια δομή που κατασκευάστηκε για να περιορίσει τα υπολείμματα της μονάδας αντιδραστήρα Νο 4 στο πυρηνικό εργοστάσιο του Τσερνομπίλ, το οποίο καταστράφηκε κατά τη διάρκεια της καταστροφής του Τσερνομπίλ το 1986. Η δομή περικλείει επίσης τήν προσωρινή σαρκοφάγος που χτίστηκε γύρω από τον αντιδραστήρα αμέσως μετά την καταστροφή. Το NSC έχει σχεδιαστεί για να αποτρέπει την έκλυση ραδιενεργών μολυσματικών ουσιών, να προστατεύει τον αντιδραστήρα από εξωτερική επιρροή, να διευκολύνει την αποσυναρμολόγηση και τον παροπλισμό του αντιδραστήρα και να εμποδίζει τη διείσδυση του νερού

Οι εργασίες εκεί δεν σταματούν ποτέ. Φτιάχνονται νέες μονάδες αποθήκευσης ραδιενεργών αποβλήτων

Η ραδιενέργεια σιγά σιγά επιδρά πάνω μου

Και το ποτάμι εκεί είναι άκρως μολυσμένο

Ψαράκι ''φρέσκο'' κανείς??? Όλα τα αδέσποτα ζώα που υπήρχαν εκεί έφεραν ειδικό ''ταμπελάκι'' ότι είναι ζώα της απαγορευμένης ζώνης του Chernobyl!

Τόσο κοντά στην ''καταστροφή'' Reactor No 4

 

[jmar]

Το Πρίπιατ ή Πρίπγιατ ήταν κωμόπολη της πρώην Σοβιετικής Ένωσης που σήμερα βρίσκεται στα εδάφη της Ουκρανίας, δίπλα στα σύνορα Λευκορωσίας-Ουκρανίας.
Πήρε το όνομα της από τον κοντινό ποταμό Πρίπιατ, και ιδρύθηκε στις 4 Φεβρουαρίου 1970, όπου αποτέλεσε την ένατη πυρηνική πόλη (ένα είδος κλειστής πόλης) στη Σοβιετική Ένωση, ώστε να εξυπηρετήσει τον κοντινό σταθμό πυρηνικής ενέργειας του Τσερνόμπιλ. Ανακηρύχθηκε επίσημα ως πόλη το 1979 και είχε αναπτυχθεί σε πληθυσμό των 49.360, μέχρι τη στιγμή που εκκενώθηκε, το απόγευμα της 27ης Απριλίου 1986, την επομένης μέρας της καταστροφής του Τσερνόμπιλ.

Παρόλο που το Πρίπιατ βρίσκεται εντός της διοικητικής περιφέρειας Ιβάνκιβ, η πόλη έχει σήμερα την ιδιότητα της σημαντικής αποκλειστικής ζώνης με αποτέλεσμα να διοικήται από την ευρύτερη περιφέρεια του Κιέβου. Το Πρίπιατ εποπτεύεται επίσης από το Υπουργείο έκτακτης ανάγκης της Ουκρανίας, το οποίο διαχειρίζεται δραστηριότητες για ολόκληρη τη ζώνη αποκλεισμού του Τσερνόμπιλ.

Η κυβερνητική επιτροπή που έφτασε στην περιοχή την νύχτα του ατυχήματος, με επικεφαλής τον ΒαλέριΛεγκάσοφ κατέγραψε μέχρι τότε τον θάνατο 2 άνθρωπων και την νοσηλεία άλλων 52 σε τοπικό νοσοκομείο.. Την νύχτα 26 προς 27 Απριλίου πάνω από 24 ώρες μετά την έκρηξη η ομάδα αντιμέτωπη με πλήθος αποδείξεων για ιδιαίτερα μεγάλα επίπεδα ραδιενέργειας και αριθμό περιπτώσεων έκθεσης σε ακτινοβολία, αναγκάστηκε να παραδεχτεί την καταστροφή του αντιδραστήρα και έδωσε εντολή να εκκενωθεί η πόλη του Πρίπιατ. Η εκκένωση έγινε στις 14:00 ώρα Ουκρανίας στις 27 Απριλίου 1986. Για να μειωθεί ο αριθμός των αποσκευών ειπώθηκε ότι η εκκένωση θα είναι προσωρινή, τριών ημερών με αποτέλεσμα να βρίσκονται ακόμα προσωπικά αντικείμενα που δεν θα μπορέσουν ποτέ να μετακινηθούν λόγω της ραδιενέργειας. Σύμφωνα με έρευνες η πόλη θα μπορεί να είναι πλέον κατοικήσιμη ξανά μετά τον υπάρχων αιώνα.

η πόλη πλέον θύμιζε ζούγκλα...

Το μολυσμένο ποτάμι...

Νοσοκομεία

Ξενοδοχεία

Μάσκες επιμελώς ''αφημένες'' εκεί!

Super market

Θέατρο-Κινηματογράφος

Καφέ

Οι δρόμοι σιγά σιγά αρχίζουν να ''εξαφανίζονται''

Το διάσιμο πλέον Λούνα Πάρκ

Αλλά και ο τροχός! (Όσοι έχουν παίξει Call of Duty θα με καταλάβουν )

Στο σημείο αυτό σέ ένα απ τα κίτρινα ''βαγονάκια'' μας έβαλε ο tour guide τον μετρητή geiger και έδειξε 320μSv κάποιο ραδιενεργό κομμάτι βρισκόταν μέσα

Η ομάδα μαζεμένη για μια αναμνηστική φώτο στον τροχό!

 

[jmar]

Doomsday...

Στη συνέχεια μπήκαμε σε ένα αθλητικό κέντρο

Η συμμετρία προσδίδει δραματικότητα...

Κολυμβητήριο

Μπασκετάκι κανεις??

Εδώ είναι ο χώρος που συγκεντρώθηκαν όλες οι μάσκες που χρησιμοποιήθηκαν την τρομακτική εκείνη ημέρα

εικόνες που προκαλούν σοκ και δέος, φέρνοντας στην μνήμη τι μπορεί να έγινε εκείνη τη νύχτα

Ένας κόμπος με είχε πιάσει αντικρίζοντας αυτές τις εικόνες της απίστευτης καταστροφής.
Ειδικά όταν ξέρεις οτι ζούσαν τόσοι άνθρωποι εκεί, που κανένας δεν τους ειδοποίησε να φύγουν έγκαιρα

Φρουτάκι κάποιος? Νόστιμο νόστιμο!

Κάπου, κάπως, κάποτε...

Ο Tour Guide μας, ένας νεαρός Ουκρανός ο Zhekon

Τα δεντρά είχαν καλύψει τα πάντα

Αφού γυρίσαμε όλο το Πριπιατ, ήρθε η ώρα τις επιστροφής απ την...ζούγκλα!

Do not Enter!

Αφού πλέον είχε πάει μεσημεροαπόγευμα, ο οδηγός μας πήγε να φάμε κάτι σε ένα μαγειρείο μέσα στην ζώνη (αν ήθελες πλήρωνες 15 δολάρια παραπάνω για το γεύμα, οι περισσότεροι δεν το είχαν κλείσει και κρατούσαν όπως κι εγω 2-3 πραγματάκια)

Αφού τσιμπήσαμε και ξεκουραστήκαμε λίγο πήραμε τον πικρό δρόμο του γυρισμού! Κλασικά γαλαρία εγώ, καταχτυπήθηκα όσο δεν πάει πάλι... Κατά την έξοδο απ αυτές τις 3 ζώνες, περνούσαμε από μηχανήματα για να μας ''μετρήσουν'' την ραδιενέργεια (αν είχαμε ακουμπήσει κάπου για πολύ ώρα ίσως και να υπήρχε θέμα!) Τελικώς όλοι ήμασταν ''καθαροί''

Τα συναισθήματα μου φεύγοντας ήταν ανάμεικτα, σοκ, δέος και μεγάλη στενοχώρια για το τι κακό έχει κάνει ο άνθρωπος στον κόσμο. Στο ταξίδι μου αυτό μέσα σε όλα τα καλά και όμορφα (Δρόμος του μεταξιού, βουνά του Παμιρ κλπ), βίωσα και 2 απ τις μεγαλύτερες οικολογικές καταστροφές που έχει προξενήσει το ανθρώπινο ον...την αποξήρανση της τεράστιας θάλασσας Αράλης στο Ουζμπεκιστάν και το πυρηνικό εργοστάσιο του Chernobyl.


Φτάνοντας στο Κίεβο, μέχρι να πάρω το μετρό να κατέβω κέντρο , είχε ήδη βραδιάσει.Είχαν περάσει 13 ώρες απ όταν ξεκινήσαμε το πρωί Χωρίς πολλά πολλά, αφού τρώγω κάτι στο όρθιο, γυρνάω στο χόστελ να κάνω μπάνιο για να πετάξω όλη αυτή την ραδιενέργεια από πάνω μου!

Το βράδυ έπεσα ξερός μετά από τόσο περπάτημα ! Αύριο με περίμενε άλλη μια μεγάλη και κουραστική μέρα...θα έφευγα και θα έμπαινα στην αγαπημένη μου Ρουμανία!


ΤΕΛΟΣ 35ης ΗΜΕΡΑΣ

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...

 

[silversurfer]

Αν πας εκεί κ ακούσεις τι συνέβει κ πως το αντιμετώπισαν οι υπευθυνο-ανεύθυνοι του κόμματος δεν γίνεται να μην οργιστείς απίστευτα με το ανθρώπινο είδος Τα ψέμματα που είπαν στους κατοίκους της πόλης, στους στρατιώτες που έφεραν για να σκεπάσουν το έδαφος, άλλα κ το πως σιώπησαν πραγματικά την καταστροφή απο την υπόλοιπη χώρα (μη κ καλά υποτιμηθεί η γνώμη του κόσμου για το ιδεώδες του κομμουνισμού που ολα λειτουργούσαν στην εντέλεια ) αφήνοντας εκατοντάδες κόσμου να γιορτάσει την πρωτομαγια λίγες μόλις μέρες μετά (αντι να κρύβονται στα σπίτια τους κ στα υπόγεια).
Ακόμα κ το γεγονός οτι ενημερώθηκαν για το ύψος της ραδιενέργειας απο τους Σουηδούς (!!) οι οποίοι έκαναν μετρήσεις στην ατμόσφαιρα δείχνει πόσο απροετοίμαστοι ήταν για το ενδεχόμενο ατυχήματος όπως αυτου.

 

[turms]

αυτο σκοπευα να γραψω...αν δεν το καταλαβαινανε οι Σουηδοι, μπορει να μην λεγανε τιποτα για παρα πολλα χρονια

 

[jmar]

Αν πας εκεί κ ακούσεις τι συνέβει κ πως το αντιμετώπισαν οι υπευθυνο-ανεύθυνοι του κόμματος δεν γίνεται να μην οργιστείς απίστευτα με το ανθρώπινο είδος Τα ψέμματα που είπαν στους κατοίκους της πόλης, στους στρατιώτες που έφεραν για να σκεπάσουν το έδαφος, άλλα κ το πως σιώπησαν πραγματικά την καταστροφή απο την υπόλοιπη χώρα (μη κ καλά υποτιμηθεί η γνώμη του κόσμου για το ιδεώδες του κομμουνισμού που ολα λειτουργούσαν στην εντέλεια ) αφήνοντας εκατοντάδες κόσμου να γιορτάσει την πρωτομαγια λίγες μόλις μέρες μετά (αντι να κρύβονται στα σπίτια τους κ στα υπόγεια).
Ακόμα κ το γεγονός οτι ενημερώθηκαν για το ύψος της ραδιενέργειας απο τους Σουηδούς (!!) οι οποίοι έκαναν μετρήσεις στην ατμόσφαιρα δείχνει πόσο απροετοίμαστοι ήταν για το ενδεχόμενο ατυχήματος όπως αυτου.

αυτο σκοπευα να γραψω...αν δεν το καταλαβαινανε οι Σουηδοι, μπορει να μην λεγανε τιποτα για παρα πολλα χρονια

Αυτό ακριβώς...είχα δει αρκετά ντοκιμαντέρ τα προηγούμενα χρόνια και ήξερα την ιστορία. Θα ήθελα η αλήθεια είναι να πετύχαινα την πρώτη σαρκοφάγο με τα τσιμέντα που έμοιαζε περισσότερο με ταλαιπωρημένο αντιδραστήρα, αλλά εντάξει μην τα θέλουμε κι όλα!
Η μεγάλη ανατριχίλα ήταν το ντοκιμαντέρ που μας έβαλαν στο minibus, απ τα καλύτερα, έχοντας στο νου ότι κατευθυνόσουν προς τα κει, σε έπιανε ανατριχίλα...
Αν αφήσεις και σε κυριεύσει το τουριστικό του πράγματος (γιατί τεχνηέντως έχουν ''αφήσει'' πολλά αντικείμενα σε συγκεκριμένες θέσεις) ίσως να μην μπεις βαθιά στην τότε ''καταστροφή'' και να θεωρηθεί όχι μια τόσο δυνατή εμπειρία. Προσωπικά το έζησα και θεωρώ ότι αξίζει 1000%

 

[jmar]

ΗΜΕΡΑ 36η, 7 Σεπτεμβρίου 2018

Kiev - Cotârgași

Χλμ ημέρας 700

Η κλασική 700αρα και σήμερα, γι αυτό ξύπνημα αρκετά πρωί. Δύσκολα χλμ διότι οι δρόμοι της Ουκρανίας στην ενδοχώρα δεν φημίζονται για την ποιότητα τους! Γενικά σε πολλά σημεία ήταν ''σπαστήρια''. Γι αυτό και το maps στο βγάζει με οδήγηση γύρω στο 12ωρο!

Γρήγορο πρωινό και βουρ στο δρόμο για την αγαπημένη μου Ρουμανία! Τα χλμ της Ουκρανίας ήταν δύσκολα καθώς οι δρόμοι ήταν χάλια, αρκετές νταλίκες και συν τοις άλλοις είχα βροχή για 150 περίπουχλμ. Μόνο βενζίνη και αδιάβροχα λοιπόν, ουτε φώτο δεν τράβηξα (ασε που έπρεπε να κάνω οικονομία γιατί είχαν γεμίσει σχεδόν οι καρτες και οι σκληροί δίσκοι)!!
Λίγο πριν την Ρουμανία όμως ο καιρός μου χαμογέλασε! Αφενός τα σύνορα ήταν μια τυπική διαδικασία καθώς έβγαινα απ την Ουκρανία (οι διεξοδικοί έλεγχοι είναι όταν μπεις) αφετέρου μπαίνοντας συνάντησα μια Ρουμάνα αξιωματικό που λατρεύει την Ελλάδα! Αφού με ''ξεπέταξε'' σε 5 λεπτά, συζητήσαμε λίγο για το ταξίδι που είχα κάνει μέχρι εκεί και επιτέλους μετά από λίγο ήμουν σε Ευρωπαϊκή χώρα!
Το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν ν ανοίξω τα δεδομένα του κινητού και να μιλήσω και με κάποιους φίλους - κουμπάρο αφού πλέον το πρόγραμμα του κινητού μου ίσχυε!

Βλέποντας αυτή την πινακίδα όταν επιστρέφω από ένα ταξίδι μπαίνοντας από Ρουμανία θεωρώ οτι ''γύρισα'' σπίτι..., νιώθω ανακούφιση και ξεγνοιασιά! Δεν χαλαρώνουμε όμως, συνεχίζουμε με τα μάτια μας πάντα 14

Τα υπέροχα πράσινα λιβάδια της βόρειας Ρουμανίας με καλωσόρισαν με έναν υπέροχο καιρό

Όμορφος δρόμος, στροφές και λιγοστή κίνηση κατά την είσοδο μου στη Ρουμανία

Επιτέλους λίγο στρίψιμο! Με τόσες στέπες και ευθείες είχα μπουχτίσει

Μπαίνοντας στην πόλη Σουκεάβα, έψαξα να βρω τράπεζα για συνάλλαγμα. Βρήκα απ το GPS μια κοντινή ''ελληνική'' Alpha Bank

Αφού έκανα συνάλλαγμα, βγαίνοντας απ την πόλη πέτυχα λίγη κίνηση από φορτηγά και αυτοκίνητα

Αλλά σιγά σιγά ξεγλίστρησα

Απολαμβάνω να οδηγώ σε αυτή τη χώρα...

Άφησα τον 17 και κατευθύνθηκα Νότια στον 177Α για να πάω στο Cotârgași στα Βόρεια Καρπάθια! Είχα βρει ένα όμορφο ξενώνα στα βουνά. Οι δρόμος πλέον αρκετά επαρχιακός και στενός με περνούσε από πανέμορφα κλασικά Ρουμάνικα χωριουδάκια

Πόσο με τρελαίνει αυτή η εικόνα των Βαλκανίων! Άρχισα να βλέπω τα υπέροχα έλατα στις πλαγιές και να οσμίζομαι το καμένο ξύλο από τα τζάκια!

 

[jmar]

Συνέχισα να ανεβαίνω περνώντας μέσα από πανέμορφα χωριά

Μικρές στάσεις να θαυμάσω το υπέροχο τοπίο των Βόρειων Καρπαθίων

Και ξανά στο δρόμο...

Οι ντόπιοι συνεχίζουν την καθημερινότητα τους με τα χαρακτηριστικά κάρα με άλογα που τα βλέπεις σε όλα τα Βαλκάνια

Τα ζώα ελεύθερα στα λιβάδια και τους δρόμους

Σιγά σιγά όσο ανέβαινα ο καιρός βάραινε...για να δούμε θα την γλιτώσω??

 

[jmar]

Υπήρχε μια ιδιαίτερη γαλήνη σε όλη την ατμόσφαιρα, το μόνο που άκουγα ήταν τα πουλιά και τον αέρα που περνούσε απ τις βουνοκορφές και τα έλατα

Τελικά την μπορίτσα ΔΕΝ την γλίτωσα!

Δεν με πείραξε όμως καθώς ''ενίσχυσε'' ακόμα περισσότερο τα αρώματα αυτού του τόπου!

Το τελευταίο κομμάτι πριν βγω στον 17Β ήταν κάπως σπαστήρι

Μύριζε υγρασία και καμένο ξύλο παντού...

Μικρά χωριουδάκια στα βουνά με πανέμορφα παραδοσιακά και ''homemade'' σπιτάκια

Βγαίνοντας στον 17Β ο δρόμος καλυτέρεψε αρκετά!

Επιτέλους μετά από περίπου 11 ώρες έφτασα στον προορισμό μου. Έμεινα στο πανέμορφο Pensiunea Serbeca σε δίκλινο δωμάτιο με 16 ευρώ μαζί με βραδινό γεύμα!

Το τοπίο πραγματικά ήταν πανέμορφο, ο ήλιος έδυε μέσα στα Καρπάθια και χρωμάτιζε τα υπέροχα δάση από έλατα

Πόση γαλήνη και ομορφιά...άκουγες το ποτάμι, τα πουλιά και οσμιζόσουν το καμένο ξύλο απ τα τζάκια!

Έκανα μια βόλτα τριγύρω να θαυμάσω την υπέροχη φύση...

Κατόπιν γύρισα στον ξενώνα και ταΐσαμε τις πέστροφες με την καταπληκτική Ρουμάνα οικοδέσποινα. Το βραδινό είχε φυσικά φρέσκια τηγανιτή πέστροφα και αγαπημένες τηγανιτές πατάτες που είχα να φάω κοντά 40 μέρες!

Στο βραδινό γεύμα γνώρισα 2 οικογένειες Ρουμάνων απ το Iasi ,το οποίο βρίσκεται δυτικά κοντά στα σύνορα με Μολδαβία. Ευτυχώς ο πιτσιρικάς, γιός του ενός, μάθαινε αγγλικά και έκανε τον μεταφραστή! Ο αριστερός ήταν αξιωματικός της αστυνομίας και ο δεξιός στρατιωτικός! Τρελάθηκαν απ το ταξίδι που είχα κάνει μέχρι εκεί, θέλανε να δούνε φώτο και να ακούσουν τις περιπέτειες μας στα Σταν! Κάποια στιγμή είχα ανοίξει το netbook και τους έβαλα το βιντεάκι που είχε ανεβάσει ο Κωστας απ την παναγία Σουμελα, εκεί που στρίβαμε με τα ''μπούνια'' και πατάγαμε διαχωριστικές γραμμές. Ο αστυνομικός γούρλωσε τα μάτια και μου έλεγε Νοοοο Giannisss bad thing, bad thing Του λέω, dont worry my friend... είχαμε ορατότητα
Κρατούσαν ένα απίστευτο δικό τους άσπρο κρασι και μου πρόσφεραν μέχρι που έγινα ντίρλα! Είχαν να πιω και τόσες μέρες και με βάρεσε κανονικά...πάει το 2λιτρο σε 1-2 ώρες .
Γέλια, πειράγματα συζητήσεις και πολύ κρασί! Πόση ζεστασιά και φιλοξενία πήρα απ αυτόν τον υπέροχο λαό...

Η ώρα είχε περάσει πλέον μεσάνυχτα και έπρεπε να κοιμηθώ, διότι και αύριο τα χιλιόμετρα θα ήταν περίπου 600 αλλά με το υπέροχο πάσο της τρανσαλπίνα μέσα! Αν και θα θελα να μείνω άλλο ένα βράδυ εκεί πάνω στα βουνά με την παρέα που γνώρισα, να χαλαρώσω και να ηρεμήσω, ο χρόνος όμως με πίεζε

ΤΕΛΟΣ 36ης ΗΜΕΡΑΣ

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...

 

[jmar]

Πω πω...τελειώνει σιγα σιγα...