Καζακστάν Κιργιστάν Ουζμπεκιστάν Τατζικιστάν Τουρκία Travelling along the ''Roof of the World" Pamir Highway..η ιστορία του δρόμου

[jmar]

ΗΜΕΡΑ 37η, 8 Σεπτεμβρίου 2018

Cotârgași - Novaci

Χλμ ημέρας 550

Το πρωινό ξύπνημα στον Καύκασο ήταν απλά απόλαυση! Υγρασία παντού, μυρωδιά από καμένο ξύλο και το μόνο που άκουγες ήταν τα πουλιά! Πόσο θα θελα να έμενα άλλη μια μέρα εκεί! Καταπληκτικό το χωριό και οι άνθρωποι!
Περπάτησα λίγο για να να νιώσω την πρωινή δροσούλα και αφού πήρα μια γερή τζούρα ''φύσης'', φόρτωσα την μηχανή και κατευθύνθηκα στο κιόσκι όπου θα έπαιρνα το πρωινό μου με τους υπέροχους ανθρώπους που γνώρισα χτες! Με ρώτησαν πως ήταν το κεφάλι μου απ τη χθεσινή οινοποσία, περίφημα τους απάντησα, κοιμήθηκα σαν πουλάκι και ξύπνησα με πολύ διάθεση! Το κρασί φυσικά ήταν δικό τους χωρίς φάρμακα χρώματα κλπ.
Πλήρωσα την ευγενέστατη οικοδέσποινα, χαιρέτισα τους νέους Ρουμάνους φίλους μου και σιγά σιγά πήρα τον δρόμο για το φαράγγι Bicaz

Ξύλινες γέφυρες σε αρκετά σημεία, για να μπορούν οι ντόπιοι να περνούν απέναντι στα σπίτια τους. Το πανέμορφο δάσος από κυπαρίσσια έχει καλύψει όλο το βουνό!

Πέτρινα σπίτια Ρουμάνων, με ξύλινους φράχτες και στάβλους για ζώα-μηχανήματα
καλλιέργειας

Μια γαλήνη σε όλη την ατμόσφαιρα, το μόνο που άκουγες ήταν τα πουλιά και τον αέρα που ''χάιδευε'' τις βουνοκορφές και τα έλατα

Lake Izvorul Muntelui

Η λίμνη Izvorul Muntelui, η οποία είναι επίσης γνωστή ως λίμνη Bicaz, είναι η μεγαλύτερη τεχνητή λίμνη στα εσωτερικά ύδατα της Ρουμανίας. δημιουργήθηκε μετά την ολοκλήρωση ενός φράγματος που χτίστηκε στον ποταμό Bistriţa. Το φράγμα βρίσκεται λίγα χιλιόμετρα βόρεια της πόλης Bicaz. Κατασκευάστηκε μεταξύ 1950 και 1960 και χρησιμοποιείται για την παραγωγή υδροηλεκτρικής ενέργειας στο υδροηλεκτρικό εργοστάσιο Bicaz-Stejaru. Η λίμνη είναι ένας αρκετά γνωστός τουριστικός προορισμός στην περιοχή, ειδικά το καλοκαίρι, όταν οι επισκέπτες παίρνουν το ferryboat από το λιμάνι Bicaz για ένα σύντομο ταξίδι στη λίμνη και για να δουν το όρος Ceahlău στη δυτική ακτή. Στη δεκαετία του 1960 και του 1970 υπήρξε τακτικά δρομολόγια πλοίων μεταξύ του λιμανιού Bicaz και των χωριών της όχθης της λίμνης. Στο Potoci, λίγα χιλιόμετρα βόρεια της πόλης Bicaz, υπάρχει μια βιολογική ερευνητική μονάδα, εξοπλισμένη με ένα μικρό υποβρύχιο που χρησιμοποιείται για υποβρύχιες εξερευνήσεις.

Προσέγγισα την λίμνη από την βόρεια πλευρά της, στο σημείο που βρίσκεται η μεγάλη τοξωτή γέφυρα. Από το σημείο εκείνο περίπου, ξεκινούν 2 δρόμοι που κυκλώνουν την λίμνη από την ανατολική και δυτική πλευρά. Εγώ ακολούθησα την ανατολική πλευρά, η οποία σε πολλά σημεία της διέθετε όμορφα σημεία όπου μπορούσες να απολαύσεις την εντυπωσιακή πανοραμική θέα της. Η κατάσταση του δρόμου δεν ήταν και η καλύτερη, σχετικά στενός και σε αρκετά σημεία υπήρχαν λακούβες κλπ. Παρόλα αυτά το τοπίο εντυπωσιάζει σε όλο το μήκος της λίμνης!

Κάποια στιγμή ενώ 'εχω χαθεί στην τόση ομορφιά τραβώντας φωτογραφίες, χτυπάει μήνυμα στο Messenger!
- Μέρα Γιάννη! Από που θα κατέβεις προς νότο; Κι εγώ Ρουμανία είμαι!
Ήταν ο φίλος Αλέξανδρος @achalatsis που έκανε το solo Βαλκανικό του ταξίδι!
-Έλα ρε τώρα πάω bicaz φαράγγι,θα καταλήξω στο κάτω κομμάτι της Τρανσαλπινα και θα κοιμηθώ Novaci!
-Kλουζ είμαι και θα πάω προς Τιμισοάρα, είμαι πιο δυτικά
-Από κει κοντά θα περάσω, θα σε πάρω τηλ όταν φτάνω στο Bicaz, για να κανονίσουμε να βρεθούμε κάπου στο δρόμο, του είπα!
Ωραία λέω θα συναντήσουμε και άνθρωπο απ την πατρίδα μετά από τόσες μέρες! :woot:

Ξεκινώντας, κατευθύνομαι απ το ανατολικό κομμάτι της λίμνης...ο καιρός είχε βαρύνει αλλά ευτυχώς κρατήθηκε και δεν με ''έβρεξε''

Ανεβαίνοντας, το τοπίο αποκτάει ακόμα περισσότερο ενδιαφέρον

Η θέα προς την λίμνη καταπληκτική. Τα σπίτια των ντόπιων ''σκορπισμένα'' στο βουνό

Αχ αυτά τα Καρπάθια, είναι ΕΡΩΤΑΣ!

Φτάνοντας στο φράγμα Bicaz

Ο υδροηλεκτρικός σταθμός Bicaz-Stejaru

Η θέα και απ τις δύο πλευρές υπέροχη

Και ξανά στο δρόμο..

 

[jmar]

Αφού μιλάμε στο τηλ με τον Αλεξ, κανονίζουμε να βρεθούμε στην πόλη Medias, εγώ κατεβαίνοντας από bicaz θα περνούσα ''ανάμεσα'' από Τιργκου Μούρες και Σιγκισοάρα από το Balauseri και θα έβγαινα απ τον 142 προς τον 14Α για Medias.

Ο δρόμος αρκετά στριφτερός, περνώντας μέσα από έλατα και κυπαρίσσια!

Ο καιρός ευτυχώς μου έκανε την χάρη και παρότι βαρύς δεν μου έβρεξε!

περνώντας σιγά σιγά μέσα απ το φαράγγι Bicaz

Έστριψα με την ψυχή μου, καθώς δεν είχε πολύ κίνηση

Σιγά σιγά τα πρώτα κιόσκια διαφόρων μικροπωλητών έκαναν την εμφάνιση τους

Υπέροχη η διαδρομή μέσα στο φαράγγι, μου θύμισε αρκετά τα φαράγγια που έχουμε στα Χανιά (Θερίσου) και Κοτσυφού (Ρέθυμνο)

Το φαράγγι Bicaz βρίσκεται στο βορειοανατολικό τμήμα της χώρας, στις κομητείες Neamţ και Harghita. Eίναι μέρος του Εθνικού Πάρκου Cheile Bicazului-Hăşmaş.
Το φαράγγι αποκόπηκε από τα νερά του ποταμού Bicaz και χρησιμεύει ως διάβαση μεταξύ των ρουμανικών επαρχιών της Μολδαβίας και της Τρανσυλβανίας. Είναι γνωστή τοποθεσία για να δείτε τον τοίχο, ένα ασυνήθιστο πουλί που κατοικεί στο βράχο. Ο δρόμος κατά μήκος των 8 χιλιομέτρων είναι ένας από τους πιο εντυπωσιακούς στριφτερούς δρόμους στη χώρα.
Επίσης μέσα στο φαράγγι βρίσκεται η Lacul Roşu (η Κόκκινη Λίμνη), με τις παραδοσιακές καμπίνες, τα ξενοδοχεία και τη διάσημη λίμνη ( σε υψόμετρο 980μ.) η οποία προκλήθηκε από κατολίσθηση τον 19ο αιώνα. Το Cheile Bicazului είναι μία από τις κύριες ορειβατικές τοποθεσίες στη Ρουμανία.

Πραγματικά υπέροχο και επιβλητικό!

Ξεκίνησα πάλι μετά την μικρή στάση, συναντώντας ακόμα περισσότερα κιόσκια με μικροπωλητές στην καρδιά του φαραγγιού

Το ίδιο και παρακάτω, γενικά σε όλο το μήκος του φαραγγιού υπήρχαν αρκετοί μικροπωλητές

Στριβουμεεεεεεεεεεε

 

[jmar]

Συνεχίζω στον υπέροχο στενό επαρχιακό δρόμο!

Είχα αρχίσει να βγάζω το άχτι μου από νωρίς μετά τις τόσες στέπες και ευθείες που πήγαινα μόνο ευθεία!

Περνώντας από όμορφα πλατώματα με διάφορα ξενοδοχεία κοντά στην Lacul Rosu (Red lake)

Η Κόκκινη Λίμνη είναι μια φυσική λίμνη σχηματισμένη μετά την πτώση μιας πλαγιάς λόγω του σεισμού που έλαβε χώρα στις 23 Ιανουαρίου 1838, στους πρόποδες του βουνού Hasmasul Mare , κοντά στο φαράγγι Bicaz, σε απόσταση 26 χλμ Από το Gheorgheni, στην περιοχή Harghita.

Περνώντας μέσα απ το πυκνό δάσος

Στρίβοντας φυσικά

Η επαρχιακή διαδρομή περνάει από υπέροχα Ρουμάνικα χωριουδάκια

Ξαφνικά εκεί που οδηγώ αμέριμνος ακούω από πίσω μου, Βρουυυ Βρουυυμ ''ακραποβίστηκες'' ξερογκαζιές :
Ήταν ο Αλέξανδρος που κινούνταν κι αυτός προς Medias! Τελικά συναντηθήκαμε όλως τυχαίως στο δρόμο πριν φτάσουμε! Έτσι συν οδηγήσαμε για κάποια χιλιόμετρα με τον άλλο κουζουλό (τρελό δλδ στα Κρητικά )!

Άρχισαν τα όργανα...

Ε ναι...είχε όρεξη το κοπελούδι

Αεράτος χωρίς μπαγκάζια ο μπαγάσας

Δεν με λυπάσαι ρε που είμαι τίγκα φορτωμένος και ταλαιπωρημένος??

Ε Ε Έρχεται......

Μετά από κάποια χλμ φτάσαμε Medias αφού ξύσαμε και...τ αυτιά μας με το κουζουλοκόπελο! Φυσικά το χαμόγελό μας είχε φτάσει μέχρι τα ξυσμένα αυτιά
Είχε πάει όμως ήδη μεσημεράκι, έτσι τσιμπήσαμε κάτι ελαφρύ! Πόσο ωραίο συναίσθημα να συναντάς γνωστούς σε ξένες χώρες!
Τα είπαμε για το μεγάλο ταξίδι μας στα Παμιρ, του ευχήθηκα κάποια στιγμή να είναι υγιής και να το πραγματοποιήσει κι αυτός! Άλλωστε είναι νεούδι ακόμα, στην ηλικία του δεν είχα βγει καν Ευρώπη με μηχανή. Στο τέλος μου αποκάλυψε οτι είχε γενέθλια εκείνη την μέρα και έτσι κέρασε τα Ρουμάνικα ''σουβλάκια''! Πρώτη φορά τον γνώριζα, ελπίζω να τα ξαναπούμε κάπου, να στρίψουμε παρέα

Χάρηκα που τα είπαμε φιλαράκι @achalatsis εύχομαι να έχεις υγεία και να πραγματοποιείς τα ταξιδιωτικά σου κι όχι μόνο όνειρα!
Αφού χαιρετηθήκαμε, τραβήξαμε διαφορετικούς δρόμους, εγώ έπρεπε να ξεκινήσω για να περάσω την υπέροχη Τρανσαλπίνα!

 

[jmar]

Ξανά λοιπόν στο δρόμο, με τον καιρό να έχει φτιάξει εντελώς με αρκετό ήλιο όλη την υπόλοιπη ημέρα

Πόσο όμορφα και περιποιημένα τα σπίτια στην Ρουμάνικη επαρχία... περνώντας σιγα σιγά πλέον στα Νότια Καρπάθια

Μπήκα από Salicte, Jina για να βγώ στην Τρανσαλπίνα

Και δώστου ανάβαση...

Χρειαζόταν προσοχή καθώς πολλά ζώα μπαίνουν μερικές φορές μέσα στο δρόμο

Η Transalpina ή DN67Cβρίσκεται στο ορεινό χωριό Parâng, στα νότια Καρπάθια της Ρουμανίας, είναι ένας από τους υψηλότερους δρόμους των Καρπαθίων. Συνδέει το Novaci, νότια του βουνού Parâng, με το Sebeş στα βόρεια. Λέγεται ότι ο δρόμος χτίστηκε από τον βασιλιά Κάρολο Β και ξαναχτίστηκε κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου από γερμανικά στρατεύματα. Επίσης, υπάρχει μια ιστορία ότι ο Νικολάε Τσαουσέσκου έκτισε την οδό Transfăgărăşan Road (DN7C) κατά τη διάρκεια του κομμουνιστικού καθεστώτος για να ξεπεράσει την Transalpina. Ο δρόμος έχει το υψηλότερο σημείο στο Pass Urdele, όπου το υψόμετρο είναι 2.145 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας . Δεδομένου του μεγάλου υψομέτρου, ο δρόμος είναι κλειστός κατά τους ψυχρούς μήνες του έτους. Οι εργασίες άρχισαν το 2007 προκειμένου να μετατραπεί αυτός ο θεαματικός δρόμος σε σύγχρονη εθνική οδό (148 χλμ.), Επιτρέποντας μια γρήγορη διαμετακόμιση μεταξύ της Ολτενίας και της Τρανσυλβανίας. Η Rânca, είναι ένα ένα νεόκτιστο δημοφιλές θέρετρο, το οποίο βρίσκεται στο νότιο άκρο της Transalpina.

Έφτασα στην λίμνη Oasa που βρίσκεται στο βόρειο κομμάτι της Τρανσαλπίνα

Στάση για τις απαραίτητες φώτο!

Ο δρόμος στο πάνω κομμάτι έχει ταλαιπωρηθεί αρκετά σε σχέση με το 2014 που είχα ξαναπεράσει

Σιγά σιγά κατεβαίνω το βόρειο κομμάτι

Υπέροχο πάσο, απ τα ομορφότερα κατ εμέ! Το βρίσκω ομορφότερο από άποψη οδήγησης κι απ το Trasfagarasan, άσε που έχει λιγότερη κίνηση

Συνάντησα αρκετά μηχανάκια στο αντίθετο ρεύμα που έκαναν ανάποδα τη διαδρομη! Τα περισσότερα ήταν street, αλλά είδα και 2-3 Ducati Multistrada

Η χαρά του μηχανόβιου...

Είχα πωρωθεί και πήγαινα όσο πιο γρήγορα μπορούσα! (φορτωμένος και με όχι ασφάλτινα λάστιχα ) Να πω εδώ οτι τα Μιτας Ε07 με εξέπληξαν και σε αυτό τον τομέα! Παρότι ήταν ήδη φορτωμένα με πάνω από 15.000 δύσκολα χλμ (χώμα, πέτρα αλλά και τεράστιες ευθείες), η συμπεριφορά τους ήταν άψογη!

 

[jmar]

Αφού περνάω την Obârşia Lotrului αρχίζω να ανεβαίνω προς το νότιο κάτω κομμάτι της Transalpina

Kι εδώ του έδωσα και κατάλαβε, ο δρόμος σε αυτό το κομμάτι ήταν αρκετά καλύτερος όντας πιο νέος σε κατασκευή!

Όσο ανέβαινα, συναντούσα και περισσότερα αμάξια στο κομμάτι αυτό. Αρκετοί έκαναν στάσεις για φώτο

Αγαπημένα γαιδουράκια στο δρόμο...

Μερικά κιόσκια στην άκρη του δρόμου για χαλάρωση

Ήθελε μεγάλη προσοχή με τα ζώα και σε αυτό το κομμάτι

Μια στάση κι εγώ για φώτο, θαυμάζοντας παράλληλα τα παιχνίδια του ήλιου με τα σύννεφα

Υπέροχο τοπίο !!

Κάθε λίγο και λιγάκι ξανά μανά στάση...

Και πιο πάνω!

Η συγκεκριμένη είναι πλέον το wallpaper μου στα windows

Απίστευτη Ρουμανία!!

 

[jmar]

Συνεχίζοντας την ανάβαση έφτασα στο ψηλότερο σημείο του πάσου (2.150 μ)

Ένα Kawasaki ZZR 1400

Η θέα στην απέναντι πλευρά...

Χωρίς λόγια η κατάβαση!

My playground!

Στριιιιιβουμεεεεεε

Κάποια στιγμή φάνηκε η Ranca από μακριά!

Και το τοπίο τριγύρω

 

[jmar]

H Rânca είναι ένα πρόσφατα ανεπτυγμένοo Ρουμάνικο θέρετρο, που βρίσκεται σε υψόμετρο 1.600 μ, στους πρόποδες της κορυφής Păpuşa στα Όρη Parâng. Βρίσκεται 18 χιλιόμετρα από το Novaci, στην κομητεία του Gorj, αφού περάσεις τη διασταύρωση Transalpina (DN67C) μέσω των ορέων Parâng. Έχει θέα στην κορυφή Parângu Mare και όταν ο καιρός είναι καθαρός, μπορεί κανείς να δει την κορυφή Πελέαγα των ορέων Retezat. Κατά τη διάρκεια του χειμώνα, υπάρχουν περισσότερες από πέντε πίστες σκι ανοιχτές από χαμηλής έως αυξημένης δυσκολίας.

Υπάρχουν όλα τα είδη καταλυμάτων, από ξενοδοχεία έως μικρές οικογενειακές επιχειρήσεις. Τα καταστήματα που βρίσκονται στη Rânca μπορούν να παρέχουν εδέσματα για φαγητό και μερικές άλλες ανάγκες για backpackers και ποδηλάτες. Κάθε χρόνο το Σεπτέμβριο στο δρόμο Trasalpina μεταξύ Novaci και Rânca, πραγματοποιείται το ράλλυ Rânca του εθνικού πρωταθλήματος ράλλυ Hill Climb

Φωτογραφικός οργασμός

Ξεκίνησα σιγά σιγά για Novaci, ο ήλιος άρχισε να πέφτει χαρίζοντας μου ένα υπέροχο ηλιοβασίλεμα κατά την κάθοδο!

Είχα ''χαθεί'' οδηγώντας και στρίβοντας...

Φτάνω σιγά σιγά στο Novaci

Μπαίνοντας στο χωριό έψαξα για κατάλυμα, σταμάτησα να κοιτάξω στο κινητό γι αυτά που είχα βρει ψάχνωντας το πρωί πριν ξεκινήσω. Ξαφνικά βγαίνει από το απέναντι σπίτι ένας ηλικιωμένος κύριος φωνάζοντας... Οτελ Οτελ! Του λεω γιες Χοτελ! Γιου Χαβ, τον ερωτώ? Μου λέει, come come, τότε τον ξαναρωτάω με χαρακτηριστική κίνηση του χεριού, πόσα φράγκα?? Αφού φέρνει ένα κομπιουτεράκι και με το απαραίτητο παζαράκι με βάση και τις τιμές που είχα κοιτάξει στο booking. Moυ δίνει στην σοφίτα ένα μικρό δωμάτιο προς 8 ευρώ με κοινόχρηστο μπάνιο (το οποίο ήταν πεντακάθαρο όπως και όλος ο μικρός ξενώνας). Στην αυλή του είδα και 2 άλλες μηχανές, οπότε λέω ωραία όμορφα θα περάσουμε! Καλύτερα απ τους άλλους ξενώνες που είχα βρει οι οποίοι ήταν μεγαλύτεροι και πιο τουριστικοί...ο συγκεκριμένος ήταν 2 σπίτια που στο ένα έμενε ο οικοδεσπότης με την οικογένεια (στο παλιότερο) και το άλλο το καινούργιο, το είχαν κάνει μερικά δωμάτια

Αφού κάνω μπανάκι, τον ρωτάω αν μπορεί να μου φτιάξει κάτι, δεν την πάλευα να βγω ούτε ως απέναντι μετά από τοσο στρίψιμο! Είχα γράψει 550 χλμ απ το πρωί, όλα σφιχτά επαρχιακά! Αφού το σκέφτηκε με ρώτησε τι θα ήθελα. Είχα πεθυμήσει φρέσκα τηγανητά αυγά όλο αυτόν το καιρό, έχεις???? Αμέ !! Ωραία, τηγάνισέ μου 3, δώσε μου και μπόλικο ψωμάκι κι ότι άλλο πρόχειρο έχεις!! Πάει μέσα και έρχεται με τα παρακάτω! Τριών ειδών σαλάμια, τυρί και φρέσκια ντοματούλα απ τον κήπο, με αποκορύφωμα μια μισόλιτρη παγωμένη ρουμάνικη μπύρα! (4 ευρώ όλο το τραπέζι, έμεινε κι έφτιαξα και σαντουιτσάκι για το πρωίνο )

Αφού έφαγα, έκατσα έξω στην αυλή σε ένα κιόσκι να συνεχίσω έξω στην δροσούλα την μπύρα μου. Μετά από λίγο ήρθαν και τα παιδιά με τα μηχανάκια (ένα vstrom 650 και ένα z750)
Οταν τους είπα από που έρχομαι, γούρλωσαν τα μάτια! Τα είπαμε λίγο για ταξίδια, μηχανάκια και όλες τις παρεμφερείς συζητήσεις μεταξύ μηχανόβιων! Άλλη μια υπεργεμάτη μέρα πέρασε γρήγορα και πολύ ευχάριστα στην αγαπημένη Ρουμανία!

Σιγά σιγά αποκαμωμένος απ την κούραση, χαιρέτησα τα παιδιά ευχόμενος τους καλά ταξίδια και αποσύρθηκα στο μικρό, ζεστό, ξύλινο δωματιάκι μου...ο ύπνος με πήρε στο άψε σβήσε! Την επόμενη ημέρα θα έμπαινα πατρίδα!

ΤΕΛΟΣ 37ης ΗΜΕΡΑΣ

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...

 

[jmar]

ΗΜΕΡΑ 38η, 9 Σεπτεμβρίου 2018

Novaci - Θεσσαλονίκη

Χλμ ημέρας 730

Όλα τα ωραία κάποτε τελειώνουν...

Πρωινό ξύπνημα, κάπως βαρύ...ανάμικτα συναισθήματα συνειδητοποιώντας ότι είναι η τελευταία ημέρα του μοναδικού αυτού ταξιδιού! Απ την μια ήθελα να αντικρίσω την πατρίδα και τους δικούς μου ανθρώπους, απ την άλλη ήξερα ότι όταν ξεκουραζόμουν κάποιες μέρες όλο αυτό θα μου έλειπε! Ήμουν άλλωστε 38 ημέρες στο δρόμο αδιάκοπα, με μόνο τις 2 ξυπνώντας χωρίς ξυπνητήρι! (2η μέρα Μοσχα και Αγ. Πετρούπολη) Γι αυτό πήγα άλλωστε, για να ρουφήξω την κάθε στιγμή, το κάθε λεπτό αυτού του ταξιδιού, στα βουνά, στις πόλεις, παντού...!
Σήμερα είχα κοντά 750 χλμ να διανύσω με 2 σύνορα ενδιάμεσα (Βουλγαρία, Ελλάδα). Ήθελα να επισκεφθώ και το κάστρο Belogradchik το οποίο δεν τα είχα καταφέρει λόγω χρόνου παλαιότερα! Οι δίσκοι και οι κάρτες είχαν πλέον γεμίσει γι αυτό το λόγο δεν τράβηξα και πολλά στο κατέβασμα προς Ελλάδα, άλλωστε είχα και ένα μελαγχολικό mood για την επιστροφή...

Περνώντας από Craiova

Σιγά σιγά έφτασα στα σύνορα στο Calafat - Vidin και πέρασα την γέφυρα (χωρίς κόστος για τις μηχανές) Πέρασα πολύ γρήγορα τα σύνορα, ίσα που έδειξα το διαβατήριο και ο συνοριακός αμέσως μου είπε, go go! Ήμουν άλλωστε η μοναδική μηχανή, η μοναξιά του motoκαβαλάρη ακόμα κι εδώ...

Mε το που βγήκα απ την γέφυρα κατευθύνθηκα προς Vidin για τον απαραίτητο ανεφοδιασμό, αλλά και μια στάση για κρουασανάκ, με ποιάσανε οι υπογλυκαιμίες μου

Μετά από λιγα χλμ απ το Vidin άφησα τον κεντρικό δρόμο και οδήγησα προς Belogradchik στο ομώνυμο κάστρο

Το φρούριο Belogradchik είναι αρχαίο φρούριο που βρίσκεται στις βόρειες πλαγιές της οροσειράς των Βαλκανίων, κοντά στη βορειοδυτική Βουλγαρική πόλη Belogradchik και είναι το κύριο πολιτιστικό και ιστορικό τουριστικό αξιοθέατο της πόλης. Είναι ένα από τα καλύτερα διατηρημένα οχυρά της Βουλγαρίας και ένα πολιτιστικό μνημείο εθνικής σημασίας. Οι τοίχοι του φρουρίου είναι πάνω από 2 μέτρα πάχος στα θεμέλια και φθάνουν μέχρι και 12 μέτρα σε ύψος. Υπάρχουν τρεις χωριστές οχυρώσεις που συνδέονται μεταξύ τους μέσω πύλης. Το φρούριο έχει συνολική επιφάνεια 10.210 τετραγωνικών μέτρων.

Το αρχικό φρούριο κατασκευάστηκε κατά τη διάρκεια της εποχής που η περιοχή ήταν μέρος της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Οι βραχώδεις σχηματισμοί στην περιοχή χρησίμευαν ως φυσική προστασία, καθώς οι οχυρωμένοι τοίχοι κατασκευάστηκαν ουσιαστικά μόνο από τα βορειοδυτικά και νοτιοανατολικά, με την αυλή να περιβάλλεται από βράχια ύψους μέχρι και 70 μ από τις άλλες πλευρές. Αρχικά, το φρούριο Belogradchik χρησίμευσε για επιτήρηση και όχι για άμυνα. Ο Βούλγαρος τσάρος του Βιντίν Ιβάν Στρατσίμιρ επέκτεινε το παλιό φρούριο τον 14ο αιώνα, κτίζοντας οχυρωμένες φρουρές μπροστά στα υπάρχοντα βράχια. Κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης του Στρατσίμιρ, το φρούριο Belogradchik έγινε ένα από τα σημαντικότερα οχυρά της περιοχής, δεύτερο, μόνο πίσω απ το βασιλικό φρούριο του τσιάρ του Βιντίν, Μπάμπα Βίντα.

Κατά τη διάρκεια της οθωμανικής κατάκτησης της Βουλγαρίας, το φρούριο καταλήφθηκε από τους Οθωμανούς το 1396. Τότε αναγκάστηκαν να διευρύνουν περαιτέρω το οχυρό λόγω της έντονης χάιντουκ και της εξεγερσιακής δραστηριότητας στην περιοχή. Σημαντικές αλλαγές στο φρούριο έγιναν στις αρχές του 19ου αιώνα. Αυτές οι αλλαγές ήταν χαρακτηριστικές για την αρχιτεκτονική του οθωμανικού κάστρου της περιόδου, πραγματοποιήθηκε πλήρης αναδιοργάνωση, καθώς και πρόσθετη επέκταση. Τυπικά, ευρωπαϊκά στοιχεία προστέθηκαν στο φρούριο Belogradchik χάρη στους Γάλλους και Ιταλούς μηχανικούς που συμμετείχαν στην επέκταση. Το οχυρό είχε σημαντικό ρόλο στην οθωμανική καταστολή της βουλγαρικής εξέγερσης του Belogradchik του 1850. Χρησιμοποιήθηκε τελευταία για πολέμους κατά τη διάρκεια του Σερβοβουλγαρικού Πολέμου το 1885.

Πηγαίνοντας να πληρώσω το εισιτήριο (2,5-3 δολάρια) είχα ξεχάσει οτι δεν είχα Βουλγάρικα χρήματα μαζί μου! Ρωτάω την ταμία για δολάρια η ευρώ αλλά μου απαντάει αρνητικά! Της αναφέρω ότι έχω έρθει από τόσο μακριά και επιστρέφω στην πατρίδα σήμερα, περνώντας την Βουλγαρία μονοκοπανιά! Τπτ, ανένδοτη η κιουρία, ώσπου ένα ζευγάρι μεσηλίκων απ την Αγγλία βλέποντας την όλη κατάσταση με ρώτησε τι έχει συμβεί. Αφού τους εξηγώ όλη την ιστορία αλλά και το ταξίδι μου, προθυμοποιούνται να μου αλλάξουν 5 ευρώ σε τοπικά, παρότι μου λέει εμείς χρησιμοποιούμε λίρα στην χώρα μας! Θα κρατήσω το 5 ευρω όμως (μου ανέφερε ο άντρας) για να θυμάμαι την συνάντηση μας και το ταξίδι σου! Έμεινα χαζός όταν μου είπε αυτά τα λόγια, τι ''διαμάντια'' ανθρώπους συναντάς σε τέτοια ταξίδια, αν και μόνος σε γεμίζουν συναισθήματα και σου δίνουν κουράγιο για την συνέχεια

Έτσι, σιγά σιγά μπήκα στο πανέμορφο και επιβλητικό αυτό φρούριο

Ωχ λέω, ακόμα και στα τελειώματα άφθονος ποδαρόδρομος! Άσε που ήμουν με την στολή της μηχανής και τις μπότες

Ανεβαίνοντας, η θέα προς την πόλη...

Όσο Προχωρούσα στο εσωτερικό του, έβλεπα αυτούς τους βράχους που ήταν σαν ανάγλυφα πρόσωπα

Αυτό που μου ήρθε στο μυαλό αντικρίζοντας όλους αυτούς τους πελώριους βράχους, ήταν τα δικά μας Μετέωρα (τα δικά μας είναι πιο όμορφα )

Οι τοπικές παραδόσεις, ονομάζουν τον κάθε βράχο με το δικό του όνομα έχοντας παράλληλα και τον δικό του θρύλο

Δεν χόρταινα να βγάζω φωτογραφίες αυτά τα θαύματα της φύσης

Ο τόπος γεμάτος από δαύτα, σε ακτίνα χιλιομέτρων

Σαν δύο πρόσωπα το ένα κοντά στο άλλο

Λίγο πιο κει η ίδια εικόνα αληθινών ανθρώπων...!

Χαλάλι το περπάτημα και το ανέβασμα μέχρι εκεί!

Ήταν η τελευταία ''επίσκεψη'' του ταξιδιού μου, κι αυτή αρκετά εντυπωσιακή και όμορφη!
Στη συνέχεια ο δρόμος του γυρισμού, μονότονος και διαδικαστικός. Πολλές οι σκέψεις και τα συναισθήματα μέχρι να φτάσω Θεσσαλονίκη...όλο αυτό το μαγικό ταξίδι των κοντά 40 ημερών, περνούσε όλο από μπροστά μου! Από λάθος μου χαλάρωσα, σαν να μην οδηγούσα ένα πράγμα, μόνο εικόνες και συναισθήματα στο μυαλό, τίποτε άλλο! Είχα-με δει και νιώσει τόσα πολλά σε αυτό το ταξίδι που δεν πίστευα ότι έφτανε στο τέλος του...!

Πέρασα διαδικαστικά τα Βουλγάρικα σύνορα (κι εδώ έδειξα διαβατήριο κι έφυγα), στα Ελληνικά δε μόνο μίλησα! ''Γεια σας πατριώτες''! Φύγε μου λένε καλό δρόμο! Ένα ρίγος με διαπέρασε ακούγοντας Ελληνικά...είχα φτάσει, το όνειρο μου είχε πραγματοποιηθεί. \
Στην συνέχεια κοντοστάθηκα σε αυτήν την ταμπέλα...το ίδιο ρίγος με διαπέρασε κοιτώντας την. 'Έφτασα'' σώος και αβλαβής στην μαμά πατρίδα, ήμουν τόσο ευλογημένος για τα όσα έζησα! Έφτασα στην πολύπαθη αυτή πατρίδα μας, την οποία όλοι την ξέρουν την σέβονται και την αγαπάνε στα βάθη της Ασίας. Κάποια στιγμή πρέπει να την αγαπήσουμε και να την σεβαστούμε κι εμείς όσο της αξίζει...

Φίλησα και την λατρεμένη μου Κρήτη...

Φτάνοντας στον καλό φίλο Δημήτρη στην Σαλόνικη, που πάντα με περιμένει με ανοιχτές αγκάλες όσες φορές γυρνάω από πάνω! Αλλά και στον καλό φίλο Λάμπρο, τον γνωστό ''πάσχουμε από οργάνωση'' Αγαπημένοι φίλοι που χρόνια μοιραζόμαστε την αγάπη μας για τις ''μπέμπες'' μας

Συνεχίζεται με τον επίλογο...

 

[jmar]

Κάπου εδώ τελειώνει κι αυτό το ονειρικό για μένα ταξίδι!

Η Ασία ήταν απλά μαγική, φιλόξενη και τόσο όμορφη, με ανθρώπους με ζεστή καρδιά και τόση καλοσύνη! Λέμε ότι στην Ευρώπη είμαστε 30 Χρόνια μπροστά, αλλά εκεί είδα πραγματικά ευτυχισμένους ανθρώπους και παιδιά ελεύθερα στους δρόμους. Το τι αγάπη, φιλοξενία και δοτικότητα εισπράξαμε μαζί με τον Κώστα, δεν λέγεται! Κι επειδή έχω γυρίσει όλη σχεδόν την Ευρώπη, είναι απ τα ταξίδια που σε κάνουν να αναρωτιέσαι τελικά τι είναι καλύτερο να ζεις ευτυχισμένος και ελεύθερος με τα λίγα χωρίς να γνωρίζεις τι γίνεται στον άλλο κόσμο ή με την πίεση το άγχος την εγκληματικότητα του σύγχρονου τρόπου ζωής με τα μέσα να σε βομβαρδίζουν με τόση πληροφορία αλλά και παραπληροφόρηση ταυτόχρονα?
Θα μου πεις αν δεν ζούσες τον σύγχρονο τρόπο ζωής δεν θα μπορούσες να γνωρίσεις τον κόσμο ...είναι περίπλοκο...

Ο τελικός χάρτης του ταξιδιού

Συνολικά έγραψα μέχρι Θεσσαλονίκη κοντά 18.000 χλμ σε 38 ημέρες !

Αυτό ήταν και το πιο δύσκολο σε όλο το ταξίδι (συν τα δύσκολα χωμάτινα κομμάτια που προσωπικά τα γούσταρα με χίλια) ,καθώς άλλες δυσκολίες, καιρός, απρόοπτα κλπ, δεν είχαμε ευτυχώς! Όλες οι διανυκτερεύσεις ήταν μονές εκτός από Μόσχα, Αγία Πετρούπολη και Κίεβο που έκανα 2 ( όπου η δεύτερη μέρα στο Κίεβο ήταν το Τσερνομπίλ η οποία είχε 320 οδικά χλμ με αυτοκίνητο)
Πιο πολύ δλδ η κούραση ήταν ψυχολογική (το κάθε μέρα αλλού και σήκω φτιάξε πράγματα φύγε), σωματικά μπορώ να πω ότι ναι σίγουρα υπήρχε αρκετή κούραση, αλλά παλευόταν κατά κάποιον τρόπο λόγω ψυχικών αποθεμάτων! Όταν πραγματικά το μυαλό και η ψυχή θέλει, το σώμα θα ακολουθήσει...

Τα έζησα πραγματικά όλα σε αυτό το οδοιπορικό των 40 σχεδόν ημερών...τα απίθανα Παμιριώτικα βουνά με τους καταπληκτικούς ανθρώπους, τον υπέροχο δρόμο του μεταξιού με τις ιστορικές πόλεις και τις ερήμους. Τα ελεύθερα άγρια άλογα του Κιργιστάν με τις νομάδικες γιούρτες στα βουνά, τις απέραντες στέπες του Καζακστάν και τις Ρωσίας, τον καταπληκτικό Καύκασο στην Γεωργία που κάποια στιγμή θέλω να επισκεφθώ διεξοδικά και να χαθώ πάνω στα βουνά...Την περιοχή της Τραπεζούντας με την Παναγία Σουμελά και την λίμνη παραδίπλα. Έζησα στον γυρισμό χλιδάτες πρωτεύουσες που δεν έχουν καμία σχέση με την ενδοχώρα όπως πχ η Αστανα και το Αλμάτυ (Καζακσταν) το Μπισκεκ (Κιργισταν), ακόμα και η Τυφλίδα στη Γεωργία. Όσο για την υπέροχη και επιβλητική Μόσχα και Αγία Πετρούπολη τι να πω, μιλάνε οι φωτογραφίες από μόνες τους...στο τέλος έζησα έντονα συναισθήματα λύπης στο Chernobyl και το ταξίδι ''έσβησε'' με την οδηγική, κι όχι μόνο, απόλαυση στην οροσειρά των Καρπαθίων και σε όλα τα αγαπημένα μου Βαλκάνια...

Ευχαριστώ τον Κώστα, τον συνοδοιπόρο μου μέχρι την Ασία για ότι ζήσαμε μαζί, είχαμε τις καλές αλλά και τις κακές μας στιγμές όλες αυτές τις δύσκολες και απαιτητικές μέρες μας στην Ασία, αλλά το αποτέλεσμα ήταν θετικό χωρίς απρόοπτα. Ευχαριστώ όλους όσους μας έδωσαν πληροφορίες (τα παιδιά που πήγαν πέρσι, τον Ζήση με την Αφρικάνα του, φυσικά τον πρωτεργάτη Παναγιώτη @Magelanos), τα παιδιά που με φιλοξένησαν Θεσσαλονίκη, Χαλκίδα , Αθήνα και κυρίως ευχαριστώ αυτόν, τον έναν , τον καλό φίλο Αντώνη @moby_gr , ο οποίος κάθε μέρα ήταν εκεί σε κάθε μας απορία, ξαναζώντας κι αυτός μαζί μας το περσινό του ταξίδι!
Τέλος, ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όσους μου κράτησαν παρέα στο μοναχικό ταξίδι της επιστροφής, είτε από δω, είτε από άλλες ομάδες που είμαστε στα social media Viber κλπ, ήταν πολύ σημαντικό το να μην νιώθω ''μόνος'' στο ταξίδι της επιστροφής!

Σας ευχαριστώ όλους που διαβάσατε (ή θα διαβάσετε μελλοντικά) αυτό το οδοιπορικό, το οποίο γράφτηκε με ενθουσιασμό και συναίσθημα. Εύχομαι να παρακινήσαμε κι εμείς έστω και έναν να το τολμήσει!

Καλά ταξίδια εύχομαι σε όλους, είτε μακρινά, είτε κοντινά , είτε ακόμα και του μυαλού...

Να ταξιδεύετε...ραντεβού στο δρόμο!

Just enjoy the Ride...

Travelling somewhere...could be anywhere...

 

[giannismits]

Αν εγώ νοιώθω περίεργα που τελείωσε αυτή η ιστορία, δεν μπορώ να φανταστώ πως θα ένοιωσες εσύ όταν έφτασε στο τέλος του αυτό το ταξίδι και τη στιγμή που μπήκες ξανά στην Ελλάδα. Σε ευχαριστούμε πραγματικά για αυτή την υπέροχη μαραθώνια ιστορία. Εύχομαι να κάνεις όλα τα φανταστικά ταξίδια που ονειρεύεσαι!

 

[travelbreak]

Σε ευχαριστούμε Γιάννη που κάθισες τόσες ώρες για να γράψεις εδώ το τεράστιο ταξίδι σου. Είχες τρομερή συνέπεια σε αυτό, και ξέρω πολύ καλά πόσο δύσκολο είναι καμιά φορά με τα τρεχάματα που έχομε, αφού ούτε κι εσύ δεν είσαι παιδί πια. Μπορεί να μην είσαι μικρός αλλά έχεις τόσο ενθουσιασμό που απέκτησες πολλούς οπαδούς εδώ. Περιμένουμε όλοι μια νέα ιστορία σου, γραμμένη με τον απλό ελκυστικό σου τρόπο. Μέχρι τότε θα μας λείπει το χαμόγελό σου και το σήμα της νίκης με τα δυο σου δάκτυλα.

Αυτό σου το ταξίδι μου έβαλε στο μυαλό να επισκεφτώ τις ορεινές περιοχές της κεντρικής Ασίας. Αν είμαι καλά θα γίνει τα επόμενα χρόνια. Επίσης μου μπήκε η ιδέα επίσκεψης στη Ρωσία, που δεν έχω πάει, ακόμα και στο Κίεβο. Για τη Ρωσία βέβαια έχω σαν όνειρο τον υπερσιβηρικό, αλλά η Μόσχα και η Πετρούπολη είναι άλλο.

Έχω κάνει τον επόμενο χάρτη που είναι από την 9η μέρα του ταξιδιού σου μέχρι την 23η. Περιμένω και τον @Yorgos να τελειώσει την δική του ιστορία για την περιοχή και θα κάνω ένα συνδυασμό.

 

[space9000]

Απλά καταπληκτικό, δεν έχω λόγια μετά από αυτή την ιστορία-ταξίδι-φωτογραφίες.
Παρ' ότι έχω κάνει 6 οδικά ταξίδια τα τελευταία 9 χρόνια όλα προς Kazan Russia με διαφορετική διαδρομή κάθε φορά. Δυστυχώς αμελούσα να γράψω και να ανεβασω φώτο.
Να έχεις καλά ταξίδια.