Καζακστάν Κιργιστάν Ουζμπεκιστάν Τατζικιστάν Τουρκία Travelling along the ''Roof of the World" Pamir Highway..η ιστορία του δρόμου

[jmar]

Σιγά σιγά ξεκινάμε ν ανεβαίνουμε το Kharghush Pass Pereval Khargush

Το Khargush Pass είναι ένα ψηλό ορεινό πέρασμα σε υψόμετρο 4.344 μ. βρίσκεται στην Αυτόνομη Περιφέρεια Kūhistoni Badakhshon, στο ανατολικό Τατζικιστάν. Η ανάβαση γίνεται σε ένα απομονωμένο περιβάλλον δραματικής ομορφιάς. Ο δρόμος είναι χαλίκι, σε αρκετά κακές συνθήκες σε ορισμένα σημεία. Το συγκεκριμένο πάσο συνδέει τον Pamir Highway M41 με την κοιλάδα Wakhan.

Όσο ανεβαίνουμε, το τοπίο γινόταν όλο και πιο απόκοσμο και συναρπαστικό από πλευράς οδήγησης!

Σιγά σιγά αφήναμε πίσω την κοιλάδα Whakan

Boxer inside λέμε και τα μυαλά στα μίξερ!

Αρκετές οι στάσεις κι εδώ για να αποθανατίσουμε το μαγευτικό αυτό τοπίο

Βουνά που κόβουν την ανάσα με την ιδιαίτερη μορφολογία τους, μακάρι να τα πετυχαίναμε με ακόμα περισσότερα χιόνια!

Μοναδικές εικόνες...

Και ξανά στο δρόμο...

Αρκετά απότομη η ανάβαση με αρκετή πέτρα και χαλίκι, συνθήκες όμως που έχω συνηθίσει απ τα χώματα της αγαπημένης μου Κρήτης!

Συνεχή S S S S S S

Απ όπου περνούσαν τα ποτάμια άφηναν στο διάβα τους μερικές ''λωρίδες'' πρασίνου οι οποίες έσπαγαν την όψη του ξυρού και άγριου τοπίου

Τι δύναμη ψυχής να κάνεις ποδήλατο και ν ανεβαίνεις τέτοιο υψόμετρο! Πραγματικά σε όλο το ταξίδι στα βουνά του Παμίρ θαύμασα τους ποδηλάτες

Ανεβαίναμε για αρκετή ώρα χαζεύοντας τα ονειρικά τοπία

 

[jmar]

Όσο ανεβαίναμε, τόσο το τοπίο γινόταν και πιο εξωπραγματικό στα μάτια μας

Όπου κυλάει το ποταμάκι υπάρχει ''ζωή''...

Πάνω στα 4000 μέτρα μία ορεινή έρημος απαράμιλλης ομορφιάς και απεραντοσύνης! Διακατεχόμασταν από απερίγραπτα συναισθήματα!

Αυτά τα σαμαράκια κάνουν την ολόκληρη την μοτοσυκλέτα να συντονίζει. Πρέπει να κινηθείς από 60-70 χλμ και πάνω για να μην νιώθεις ότι θα διαλύσει η μηχανή! Πράγμα εξαιρετικά δύσκολο διότι σε πολλά σημεία είχε και άμμο αλλά και πιο ''βαθύ'' χαλίκι με αποτέλεσμα να κινδυνεύεις να χάσεις το τιμόνι...!

Σιγά σιγά φτάσαμε σε ακόμα ένα stop control, όπου το φυλάκιο ήταν άδειο! Κοίταξα απέναντι και είδα κάτι σαν στρατόπεδο, τελικά μετά από λίγο ήρθε ένα στρατιωτάκι και μας κατέγραψε!

Είναι κανείς εδώ???!!

Καλώς τα παιδιά τα χαλλλλλαρα!

Το στρατόπεδο που βρισκόταν απέναντι

Μετά από λίγο που ξεκινήσαμε, σπάσαμε το φράγμα των 4000 μέτρων για πρώτη φορά!!!!!!

Χωρίς λόγια...

4283 μέτρα! Σε αυτήν ακριβώς την στάση με το που περάσαμε τα 4000 μέτρα προσωπικά με έπιασε ένας μικρός πονοκέφαλος. Επίσης όπως ανεβοκατέβαινα στην μηχανή σκύβοντας να βγάλω φωτο κλπ ένιωθα ότι δεν είχα ανάσα! Λαχάνιαζα πάρα πολύ εύκολα! Μέχρι να προσαρμοστεί ο οργανισμός νιώθεις λίγο ''κάπως''

Φτάνοντας στην αλπική λίμνη κάναμε μια στάση για να θαυμάσουμε το απόκοσμο τοπίο

Με έπιασε μία τρέλα με τις φώτο εκεί...

Ο ενθουσιασμός μας είχε χτυπήσει κόκκινο

My beba... Με πήγε τόσα χιλιόμετρα χαρίζοντας μου απίστευτα συναισθήματα...πως να μην την έχω στα όπα όπα μετά? Άντε τώρα μια γυναίκα να μας καταλάβει...

 

[jmar]

Η συγκεκριμένη μέρα ήταν η καλύτερη όλου του ταξιδιού ! Οι εικόνες μιλάνε από μόνες τους...

Τεράστια οροπέδια στο πουθενά!!

Συναντώντας ξανά κάποια κομμάτια άμμου

Ένα και μοναδικό σε όλο αυτό το δρόμο! Δεν συναντήσαμε άλλο όχημα μέχρι να πιάσουμε πάλι τον Μ41!

Μαγεία!

Μοναδικές εικόνες καταγράφονταν στον ''σκληρό δίσκο'' του μυαλού μας, που ομολογουμένως είχε ήδη γεμίσει!

Μετά από τόσο χωματόδρομο συναντήσαμε πάλι τον Μ41 που θα μας οδηγούσε στη Murghab!

Περιμένοντας τον Κώστα να έρθει απ την τελευταία ''φωτογράφιση'' Δέντρο τριγύρω ούτε για δείγμα, την λύση όμως έδωσε και πάλι η ''αγαπημένη'' μου που με προστατεύει πάντα!

Mongul Rally λέμε!! Go beatle Go!!!

Φιλάμε την άσφαλτο μετά από 3 μέρες σκληρού χώματος!

Έφτασε κι ο Κώστας!

Απαραίτητη ξεκούραση και ανασυγκρότηση...χανόμαστε για λίγο στις σκέψεις μας...

Και πάμε πάλι!

Λίμνη Yashikul

Η Yashilkul είναι λίμνη γλυκού νερού στην αυτόνομη επαρχία Gorno-Badakhshan, στο νοτιοανατολικό Τατζικιστάν, περίπου 130 χιλιόμετρα ανατολικά της πρωτεύουσας της επαρχίας Khorugh. Βρίσκεται στην άνω κοιλάδα Gunt των βουνών Παμίρ και έχει έκταση 8.900 στρέμματων με μέγιστο βάθος 52 μέτρων. Βρίσκεται 1,5 χιλιόμετρα από μια παρόμοια λίμνη Bulunkul

 

[jmar]

Η ζωή των Τατζίκων σε ''layers'' (ποτάμι,χωράφι,λίμνη, βουνό)

Σιγά σιγά διακρίνουμε τα πρώτα χωριά στο οροπέδιο

Τατζίκικα παιδικά χαμόγελα και πάλι!

Τα πρώτα Yurt κάνουν σιγά σιγά την εμφάνισή τους!

Μαγεία απλά!

Οικογένειες Τατζίκουν χαλαρώνουν δίπλα στο ποτάμι

Τρομερές οι εναλλαγές και τα χρώματα των βουνών

Οι εικόνες δεν μπορούν να αποτυπώσουν στο 100% το δέος που νιώθεις εκεί ψηλά...

Κάποια στιγμή καθώς πήγαινα μου κάνει νόημα ένα αυτοκίνητο απ το αντίθετο ρεύμα για να σταματήσω. προφανώς κάτι ήθελε! Μου εξηγεί ότι σε ένα προπορευόμενο τζιπάκι που κάτι είχε φτιάξει στο κινητήρα του, είχε ξεχάσει να βιδώσει το 4ο μπουζί! Μου λέει θα τους προλάβετε αφού κινείστε με μηχανές! Να που γίναμε λέω κι εμείς μέρος του Mongul Rally έστω και με αυτόν τον τρόπο! Τελικά τους προλάβαμε την επόμενη μέρα στα σύνορα με το Κιργιστάν και όντως το 1 μπουζι ήταν εντελώς λάσκα!

Συνεχίζουμε προς Murghab

Προσοχή στις Τρούπες!

 

[jmar]

Σινεχίζουμε να απολαμβάνουμε την διαδρομή, καθώς ο ήλιος αρχίζει να πέφτει

Πλέον τα ζώα που συναντούσαμε είχαν πολλαπλασιαστεί καθώς το τοπίο είχε αρχίσει να γίνεται πιο ''πράσινο'' σε αρκετά σημεία στο οροπέδιο που βρίσκεται και η Murghab

Μνημείο ''αρκούδα''

Ξαφνικά το πανέμορφο οροπέδιο που βρίσκεται η Murghab ξεχύνεται μπροστά μας!

Η Murghab φαίνεται στο βάθος!

To καλύτερο καλωσόρισμα...

Φτάσαμε!

Η Murghab (από την περσική λέξη margh-ab που σημαίνει ποτάμι) είναι η πρωτεύουσα της περιφέρειας Murghab στα βουνά Παμίρ της Αυτόνομης Περιφέρειας Γκορνο-Μπανταχσάν του Τατζικιστάν. Με πληθυσμό 4.000 κατοίκων, ο Murghab είναι μια αρκετά σημαντική πόλη του ανατολικού μισού του Gorno-Badakhshan. Είναι η υψηλότερη πόλη στο Τατζικιστάν (και στην πρώην Σοβιετική Ένωση) σε υψόμετρο 3.650 μέτρων. Βρίσκεται στη συμβολή του ποταμού Murghab και της εθνικής οδού Pamir M41. Η εθνική οδός Pamir M41 πηγαίνει βόρεια στο Sary-Tash και στο Osh στο Κιργιζιστάν και νοτιοδυτικά στην πρωτεύουσα Khorog . Ένας άλλος δρόμος πηγαίνει ανατολικά πέρα από το πέρασμα Kulma στην εθνική οδό Karakoram στην Κίνα που συνδέει με το Tashkurgan προς τα νότια και το Kashgar στα βόρεια.

Stop control φυσικά πριν μπούμε στην πόλη!

Και τα πρώτα Hi five συναντώντας μικρά παιδιά!

Μπαίνοντας σιγά σιγά στην πόλη, διακρίνουμε την χαρακτηριστική γέφυρα με τα προστατευτικά λάστιχα

Συναντώντας ντόπιες ''κυρίες'' που οδηγούν τα ζώα τους

Η πηγή του καθαρού νερού της πόλης όπου οι ντόπιοι γεμίζουν τα δοχεία τους τα οποία κουβαλούν στο σπίτι

Ρωτάμε για το ξενοδοχείο ένα ντόπιο

Και σιγά σιγά φτάσαμε στο χοτέλι με τις χαρακτηριστικές γιούρτες στο προαύλιο!

Αμέσως χαρήκαμε αντικρίζοντας επιτέλους κι άλλους μοτοταξιδιώτες!

2 Suzuki Vstrom (ένα 650 και ένα 1000) παρακαλώ!



Εδώ κλείνει ίσως η ωραιότερη ημέρα για μένα! Αν και η κορυφή των 4655μ ήταν την επόμενη, εντούτοις τα τοπία που είδαμε σήμερα δεν πιστεύαμε πως υπήρχαν! Απίστευτες οι εναλλαγές, λες και σε μια μέρα ήταν χωμένες άλλες 4! Πραγματικά όποιος μπορεί και τον παίρνει (χρονικά- χρηματικά), να έρθει σε αυτόν τον υπέροχο κόσμο!
Αφού ξεκουραζόμαστε, τρώμε και απολαμβάνουμε το υπέροχο αυτό μέρος!

Ο ξενώνας ήταν γεμάτος από ταξιδιώτες κάθε είδους (μηχανές, ποδήλατα, τζιπ κλπ)

Το πανέμορφο τοπίο απ το δωμάτιο!

Η βραδιά για μένα δεν εξελίχθηκε καλά για μένα, καθώς οι κοιλιακές διαταραχές άρχισαν να κάνουν την εμφανισή τους! Ήταν προφανές ότι κάτι με είχε πειράξει απ την προηγούμενη διανυκτέρευση στις πηγές απ το φαγητό που έφαγα εκεί
Έτσι δυστυχώς, όλο το βράδυ ήμουν αγκαλιά με την τουαλέτα . Αλλά τι να κάνεις, πλάκωσα τα immodium κι εγω! Θεωρώ ότι είναι δύσκολο να γλυτώσεις κάποιος, εκτός κι αν προσέχει πάρα πολύ που σημαίνει οτι πρέπει να αγοράζει και να κρατάει συσκευασμένο φαγητο Εμείς δεν προσέχαμε ιδιαίτερα και τρώγαμε τα πάντα

Ευτυχώς το δωμάτιο ήταν κοντά στην τουαλέτα....

ΤΕΛΟΣ 17ης ΗΜΕΡΑΣ

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ.....

 

[isabelle]

Φίλε @jmar σ' ευχαριστώ για το ταγκάρισμα που με έκανε να ανακαλύψω αυτήν την ωραία ταξιδιωτική ιστορία. Εννοείται ότι από δω και πέρα την πάτησες γιατί θα σε παρακολουθώ στενά!

 

[jmar]

ΗΜΕΡΑ 18η, 20 Αυγούστου 2018
Murghab - Sary Tash
Χλμ ημέρας 230

Ξυπνάμε το πρωί καθώς σήμερα θα ήταν η μεγάλη μέρα! Η εκπλήρωση του στόχου, του ονείρου μας, η κορυφή των Παμίρ στα 4655 μέτρα! (Η αλλιώς η ''μπάλα'' των Παμιρ για τους λάτρεις του Nordkapp! )
Πρωινό πήρα σκέτο τσάι και λίγο ψωμί καθώς οι κοιλιακές διαταραχές συνεχιζόντουσαν...τίποτα όμως δεν μπορούσε να μου χαλάσει τον ενθουσιασμό που είχα για την σημερινή μέρα! Όλα είναι στο μυαλό, αν αυτό παραμείνει δυνατό μπορεί ο άνθρωπος να αντιμετωπίσει τα πάντα! ''Κούμπωσα'' λοιπόν και τα χαπάκια μου και ήμουν απόλυτα έτοιμος, η μέρα άλλωστε ήταν καταπληκτική από θέμα καιρού και θερμοκρασίας!

Η ζωή στην Murghab κυλάει με ηρεμία όπως κάθε μέρα...

όλοι οι ταξιδιώτες μέχρι να ετοιμαστούμε κι εμείς ξεκίνησαν ο καθένας είτε για βόρεια προς το Κιργιστάν είτε προς το νότο μπαίνοντας πιο βαθιά στο Τατζικισταν...

Απέναντι απ το ξενοδοχείο ήταν το open air ''πρατήριο'' υγρών καυσίμων όπου φουλάραμε σήμερα. Αντλίες βέβαια δεν υπήρχαν, τπ καύσιμο έμπαινε σε ειδικά δοχεία από 3-4 μεγάλες εξωτερικές δεξαμενές

Ο Κώστας τρελαίνεται, ''τι να μπαίνει άραγε στην αγάπη μου''

Εδώ το βυτίο μεταφοράς!

Με ξύλινη ενίσχυση (μαδέρι ) εκεί που ο σκελετός ''κόπηκε'' στα 2 (είπαμε δεν πετιέται τπτ εδώ πάν! )

Ξεκινήσαμε σιγά σιγά από τη Murghab για το Ak Baital Pass στα 4655μ, το ψηλότερο πάσο του ταξιδιού

Δεξιά φαίνεται ο φράχτης που μας χωρίζει απ την Κίνα! Τόσο κοντά ήμασταν!

Τα ''Κινέζικα' βουνά

Ξαφνικά βλέπω μια ''τρούπα'' στο δεξιό κιγκλίδωμα και είπα να γίνουμε για λίγο ''λαθρομετανάστες'' (με την καλή έννοια) κι εμείς

Ουσιαστικά πατήσαμε λίγο την Κινέζικη ''no mans land''

Σαν μοντέλα κι εμείς βγάλαμε αρκετές φώτο

Το τοπίο μοιάζει με ''σεληνιακό''

Ξεκινάμε και μετά από λίγα χλμ....η ''σφαίρα'' των Παμιρ! Ήμασταν πλέον στο 3ο υψηλότερο πέρασμα (όχι κορυφή) στον κόσμο στα 4655 μέτρα (Το πρώτο είναι στην Ινδία
Khardung La και το δεύτερο στην Νότια Αμερική, αμφότερα πάνω από 5000 μ)

Το πέρασμα Ak-Baital είναι ορεινό πέρασμα στα σύνορα της Δημοκρατίας του Τατζικιστάν (περιοχή GBAO) και της Κιργιζίας σε υψόμετρο 4.655 μέτρων. Το πέρασμα είναι μέρος της Trans-Alay και είναι ο ψηλότερος δρόμος της πρώην Σοβιετικής Ένωση. Το πέρασμα Akbaytal διασχίζεται από το δρόμο M41, γνωστό ανεπίσημα και πιο συχνά ως αυτοκινητόδρομο Παμίρ. Σε ολόκληρη την περιοχή, το τοπίο είναι σκληρό και ξηρό. Τα επίπεδα κατασκευής και συντήρησης διαφέρουν κατά μήκος του δρόμου.σε μερικές περιοχές είναι στρωμένος με άσφαλτο και σε άλλα σημεία είναι χωμάτινος. Το τοπίο πολλές φορές είναι σεληνιακό, άγονο και αλλόκοτο. Οι γαλαζοπράσινες λίμνες δίνούν μια ιδιαίτερη ομορφιά στα άγονα οροπέδια, όλα αυτά κάτω από την παρουσία ενός λαμπερού μπλε ουρανού.

Είναι μια δύσκολη ανάβαση ακόμη και για τα οχήματα με 4 τροχούς και μπορεί να προκαλέσει πονοκέφαλο και δυσκολία στην αναπνοή για τον άνθρωπο. Αυτό το τμήμα της εθνικής οδού Pamir (M41) κατευθύνεται προς την πόλη Murgab μέσω των ορεινών όγκων Muzkul και το πέρασμα Ak-Baital . Κατά μήκος του δρόμου μπορεί να είστε τυχεροί και να δείτε μερικά yak ( είναι δασύτριχα βοοειδή ενδημικά της περιοχής των Ιμαλαΐων της νότιας κεντρικής Ασίας, των υψιπέδων του Θιβέτ, και βόρεια έως τις πεδιάδες της Μογγολίας και της Ρωσίας).
Ο δρόμος έχει υποστεί σοβαρή ζημιά σε μέρη από διάβρωση, σεισμούς, κατολισθήσεις και χιονοστιβάδες, μετά την ανεξαρτησία της Κεντρικής Ασίας, δεν έχει πραγματοποιηθεί πολύ μεγάλη συντήρηση , παρά μόνο σε ορισμένα σημεία.

Όταν τα όνειρα γίνονται πραγματικότητα!

Μέχρι να βγάλουμε κάποιες φώτο ήρθε κι ένα τζιπ με ξένους ταξιδιώτες με οδηγό

Είπαμε να βγάλουμε και μια φώτο όλοι μαζί

Ο Κώστας στην συνέχεια κόλλησε την Ελληνική σημαία (κάτω αριστερά στην ταμπέλα)

Κάτσαμε αρκετή ώρα χαζεύοντας το σημείο, χαμένοι στις σκέψεις μας...ο στόχος μας είχε εκπληρωθεί! Φυσικά και η πεμπτουσία του ταξιδιού δεν ήταν αυτή, αλλά όλο το ταξίδι στα μαγικά Σταν! Απλά το σημείο για μας ήταν σαν μια ''ταξιδιωτική πινέζα'' αφού είχαμε ταξιδέψει απ την Ελλάδα ως εκεί με τις μηχανάρες μας

 

[jmar]

Αφού κάναμε μια καλή στάση, αισθανόμασταν πλέον μια διαφορετική ευφορία! Προσωπικά ξέχασα και τον πονοκέφαλο που αισθανόμουν αλλά και τον πονόκοιλο που είχα από την προηγούμενη ήμερα. Κάθε τι που κάναμε σε αυτό το ύψος μας λαχάνιαζε, ακόμα και το απλό σκύψιμο για να βγάλουμε φωτογραφίες

Τα τοπία πλέον ήταν εντελώς σεληνιακά!

Σιγά σιγά κατευθυνθήκαμε προς την άλλη πλευρά του πάσου, στην άλλη ταμπέλα

Κάθε τόσο όμως σταματάγαμε πάλι καθώς δεν χορταίναμε να αποθανατίζουμε το πέρασμα από τα απόκοσμα τοπία

Που?? Να εκεί!

Το μυαλό μας ''ταξίδευε'' παρόλο που δεν οξυγονωνόταν σωστά

Φτάνοντας στην αντίθετη πλευρά του πάσου...

Συνεχίστηκε ο φωτογραφικός οργασμός...

Τα παιδία παίζει!

Μετά το ψηλότερο σημείο ξαναβγήκαμε σε ασφάλτινο κομμάτι, και συναντήσαμε κάποιες αποξηραμένες λίμνες από αλάτι

Κάποια στιγμή συναντήσαμε πάλι ένα ζευγάρι ποδηλάτες, σταματώντας και συνομιλώντας για λίγο

 

[jmar]

Συνεχίζοντας κάναμε μια στάση για ''ψωνίστηκες'' φώτο με φόντο τα χιονισμένα Παμιρ! Ήμασταν στο δικό μας ''playground''!

Μαγεία τα Παμίρ!!

Σιγά σιγά φτάσαμε στην υπέροχη λίμνη KaraKul σε υψόμετρο 4000 μέτρων!

H Karakul, Qarokul ( "μαύρη λίμνη", αντικαθιστώντας το παλαιότερο όνομα Tajik Siob) είναι μια λίμνη διαμέτρου 25 χλμ. μέσα σε έναν κρατήρα 52 χλμ. Βρίσκεται στο Εθνικό Πάρκο Τατζικ, στα βουνά Παμίρ στο Τατζικιστάν. Η δομή της Karakul εντοπίστηκε για πρώτη φορά γύρω στο 1987 με μελέτες εικόνων που ελήφθησαν από το διάστημα.

Καταπληκτικά τα χιονισμένα βουνά απέναντι!

Απίθανες εικόνες!

Στη συνέχεια κάνουμε μια στάση στο χωριό Karakul που βρίσκεται δίπλα στη ομώνυμη λίμνη

Προχωρώντας είδαμε αρκετά τζίπ σε ένα ξενώνα - καφέ, έτσι κι εμείς μπήκαμε μέσα

Παραγγείλαμε να πιούμε (τι άλλο ) τσάι (για άλλη μια φορά δεν μας ζήτησαν ούτε σεντς! ) Ήταν ευκαιρία για ανασυγκρότηση, ξεκούραση και τουαλέτα

Κάποια στιγμή μας πλησίασε δειλά δειλά αυτό το φατσόνι!!

Κοιτάξτε νάζι!!
Η καλύτερη φώτο του ταξιδιού, θα μου μείνει χαραγμένη στην μνήμη για πάντα, θυμίζοντας μου όλα όσα έζησα, την απίστευτη αγάπη, καλοσύνη, απλότητα και ζεστασιά των ανθρώπων εκεί!

Σιγά σιγά ξεθάρεψε και ήρθε κοντά!

Άλλος ένας ''Ronaldo'' στο ταξίδι μας!

Άφού ξεκουραστήκαμε και ''ηρέμησε'' λίγο η κοιλιά μου, ξεκινήσαμε για να περάσουμε τα πιο απόκοσμα σύνορα που είχαμε βρεθεί ποτέ!

Τα Yurt των χωρικών που ζουν εκεί

Ότι και να πω είναι λίγο γι αυτά που έβλεπαν τα ματτια μας...

''Έπιασα'' τον Κώστα ν απολαμβάνει το φαντασμαγορικό τοπίο και τον δρόμο να μας οδηγεί πάλι στα βουνά, πάνω απ τα 4000 μέτρα...

Ανεβαίνοντας το βουνό ο δρόμος γίνεται και πάλι χωμάτινος

Το τοπίο αλλάζει χρωματισμούς διαρκώς!

Επιτέλους φτάνουμε στα σύνορα απ την μεριά του Τατζικιστάν όπου συναντήσαμε άλλα 2 Gs (650 και 1200) ! Εκεί ήταν και το μοναδικό σημείο που έκανε λίγο κρύο λόγω του αρκετού αέρα (12 βαθμούς). Φανταστείτε στο Ak Baital στα 4655μ είχε 15! Ο καιρός μας έκανε το χατήρι διαρκώς! Πλέον ήμασταν και πάλι πάνω από τα 4000 μέτρα...

Πιάσαμε λίγο την κουβέντα με τους άλλους ''αλήτες'' μηχανόβιους μέχρι να γίνουν οι απαραίτητοι έλεγχοι των χαρτιών μας. Πολλοί χαλαροί οι συνοριακοί φύλακες δεν ασχολήθηκαν καθόλου με τις μηχανές και τα πράγματα μας, έτσι τελειώσαμε πολύ γρήγορα

 

[jmar]

Αφού τελειώσαμε με τα διαδικαστικά, ήρθε η ώρα να περάσουμε απ την απόκοσμη no mans land μεταξύ Τατζικιστάν-Κιργιστάν και το Kyzylart Pass!

Το Kyzylart Pass είναι ένα διεθνές υψηλό ορεινό πέρασμα σε υψόμετρο 4,280 μ. που βρίσκεται στα σύνορα του Τατζικιστάν και της Κιργιζίας. Είναι ένας από τους υψηλότερους ορεινούς δρόμους της χώρας. Ο δρόμος πέρα από το πέρασμα, επίσης γνωστός ως Kyzyl Art, είναι κυρίως χαλίκι, χώμα και με αρκετά δύσκολα σημεία . Ο δρόμος πέρα από το πέρασμα,δημιουργήθηκε μεταξύ 1909 και 1933. Το πέρασμα βρίσκεται στα βουνά Pamir και συνδέει το Sary Tash (Κιργιζία) στο βορρά και το Markansu (Τατζικιστάν) στο νότο. Η διαδρομή στο πέρασμα είναι σχετικά απότομη και τραχιά. Το πέρασμα βρίσκεται στην περιοχή Trans-Alay Range

Πλησιάζοντας το θρυλικό μνημείο - πρόβατο του Μάρκο Πόλο!

Ο Μάρκο Πόλο (περ. 1254 - 8 Ιανουαρίου 1324) ήταν Βενετός έμπορος και εξερευνητής, τα ταξίδια του οποίου καταγράφηκαν στο βιβλίο Τα Ταξίδια του Μάρκο Πόλο, όπου περιγράφονται από τον ίδιο όλα όσα είδε και έζησε κατά τη διάρκεια των ταξιδιών του στην Κεντρική Ασία και την Κίνα. Έμαθε για το εμπόριο κατά τη διάρκεια των ετών που ο πατέρας του, Νίκολο, και ο θείος του, Μαφέο, ταξίδευαν στην Ασία όπου και συνάντησαν τον Κουμπλάι Χαν. Το 1269 επέστρεψαν στη Βενετία και είδαν για πρώτη φορά τον Μάρκο.
Οι τρεις τους ξεκίνησαν για ένα επικό ταξίδι στην Ασία και επέστρεψαν μετά από 24 χρόνια οπότε και βρήκαν τη Βενετία να βρίσκεται σε πόλεμο με τη Γένοβα. Ο Μάρκο Πόλο φυλακίστηκε και υπαγόρευσε τις ιστορίες του στον συγκρατούμενό του. Αφέθηκε ελεύθερος το 1299 και έγινε ένας πλούσιος έμπορος, παντρεύτηκε και απέκτησε τρία παιδιά. Πέθανε το 1324 και θάφτηκε στο Σαν Λορέντζο.

Το πρωτοποριακό ταξίδι του ενέπνευσε τον Χριστόφορο Κολόμβο και πολλούς άλλους. Το όνομα του Μάρκο Πόλο δόθηκε, μεταξύ άλλων, στο αεροδρόμιο της Βενετίας, ενώ οι περιπέτειές του ενέπνευσαν βιβλία και κινηματογραφικές ταινίες. Επηρέασε επίσης την ευρωπαϊκή χαρτογραφία, οδηγώντας στη δημιουργία του Παγκόσμιου χάρτη του Φρα Μάουρο.

Το πρόβατο του Marco Polo (Ovis ammon polii) είναι υποείδος του προβάτου αργαλί, το οποίο ονομάστηκε από τον Marco Polo. Οικότοπος τους είναι οι ορεινές περιοχές της Κεντρικής Ασίας. Τα πρόβατα του Marco Polo διακρίνονται κυρίως από το μεγάλο τους μέγεθος και τα σπειροειδή κέρατα. Βρίσκονται υπό εξαφάνιση και έχουν καταβληθεί προσπάθειες για την προστασία του αριθμού τους και για την αποτροπή του εμπορικού κυνηγιού.

Το επιβλητικότερο και πιο διάσημο μνημείο ζώου που συναντήσαμε...

Σε υψόμετρο 4.280 μέτρων, η διέλευση των συνόρων Τατζικιστάν Kιργιστάν στο περίφημο πάρκο Kyzyl Art Pass, είναι μία από τις υψηλότερες και πιο εντυπωσιακές συνοριακές διαβάσεις στον κόσμο, καθώς περνάει κατά μήκος του M-41 Pamir Highway. H συγκεκριμένη ''no mans land'' είναι αρκετά χιλιόμετρα και πραγματικά σου προκαλεί δέος η διάσχιση της!

Συναντήσαμε άλλα 2 BMW Gs στην no mans land (800 και 1200 adv) Εγώ έχω και αποδείξεις γιατί μερικοί κάτι έλεγαν για τζαπάνια (προσωπικά εκτιμώ ότι τα 7 στα 10 μεγάλα μηχανάκια ήταν BMW Gs, μια Άφρικα 1000 είδα όλη κι όλη πράγμα που με παραξένεψε)

BMW to the End of the World

Kyzyl Art Pass

Προχωρώντας στην αρκετά μεγάλη no mans land (18 χλμ) συναντήσαμε και κάποια φυλάκια στα οποία δεν μας έδωσαν σημασία ούτε μας σταμάτησαν

Στο απόκοσμο τοπίο προστέθηκε και λίγο πρασινάκι...

Κάπου είχα διαβάσει ότι οι δρόμοι πλησιάζοντας τα σύνορα είναι οι καλύτεροι

Ντοκουμέντα συνέχεια λεμε!

Η ωραιότερη και μεγαλύτερη no mans land που είχαμε περάσει ever!

Είχα μείνει αποσβολωμένος να κοιτάω αυτό το πέρασμα συνόρων!

 

[jmar]

Σιγά σιγά φτάσαμε και στην πλευρά του Κιργιστάν. Εκεί τελικά συναντήσαμε το αυτοκίνητο που δεν του είχαν βιδώσει καλά το μπουζί! Βγάλαμε την εργαλειοθήκη που κρατούσαμε και τους βοηθήσαμε...όντως το μπουζί ήταν στον αέρα και το αμάξι πήγαινε με 3 κυλίνδρους!
Οι συνοριακοί μας κράτησαν στην εξωτερική μπάρα για αρκετή ώρα και δεν μας άφησαν να πάμε στα κιόσκια, το εκμεταλλευτήκαμε κι εμείς και τελειώσαμε με την επισκευή . Τα παιδιά είχαν στην οροφή του αυτοκινήτου πιασμένο ένα κρανίο από τα πρόβατα με τα μεγάλα κέρατα (σαν αυτά που είχαμε συναντήσει κι εμείς κάποια στιγμή). Όταν το είδαν οι συνοριακοί του το κατάσχεσαν καθώς του είπαν οτι απαγορεύεται να πάρεις οτιδήποτε από την φύση εκεί. Οι συγκεκριμένοι είχαν και εκπαιδευμένο σκύλο (η αλήθεια είναι ότι πρώτη φορά βλέπαμε). Γενικά ήταν πιο τυπικοί, σοβαροί και μας έλεγξαν και τα πράγματα.

Στα σύνορα στο κιόσκι συναντήσαμε και το πρώτο GS LC του ταξιδιού (στα βουνά, γιατί αργότερα είδα κι άλλα στην Ρωσία).
Ο συγκεκριμένος συνοριακός σταθμός ήταν αρκετά μεγαλούτσικος για την περιοχή, αφού όταν μπήκαμε στα γραφεία μας έβαλαν να βγάλουμε τις μποτες μας για να περάσουμε μέσα! Κάτσαμε ένας ένας στο γραφείο του αξιωματικού και συμπληρώσαμε διάφορα έντυπα τα οποία πέρασε και στον υπολογιστή. Στη συνέχεια πληρώσαμε το πράσινο τέλος (περίπου 7 δολάρια) και μπήκαμε επιτέλους στο Κιργιστάν !

Το τοπίο αμέσως άλλαξε και έγινε αρκετά πράσινο, με πελώριες εκτάσεις από λιβάδια!

Hi five με σπαθιά?? μπα σαν μαγκούρα ήταν

Κιργιστάν, η χώρα των πολλών άγριων ελεύθερων αλόγων

Το Κιργιστάν κατά την είσοδο, μας μάγεψε με την ομορφιά του!

Lenin Peak ή η κορυφή Ibn Sina (Avicenna) ανέρχεται σε 7.134 μέτρα στο Gorno-Badakhshan (GBAO) στα σύνορα του Τατζικιστάν και της Κιργιζίας και είναι το δεύτερο υψηλότερο σημείο των δύο χωρών. Θεωρείται μία από τις πιο απότομες και τραχιές κορυφές των 7000 μέτρων στον κόσμο για να αναρριχηθεί κάποιος και έχει μακράν τις υψηλότερες ανυψώσεις οποιουδήποτε κορυφής ύψους άνω των 7000 μ. πάνω στη Γη.
Το Λένιν Σίτι είναι το ψηλότερο βουνό στην περιοχή Trans-Alay της Κεντρικής Ασίας και στα βουνά Pamir στο Τατζικιστάν, το ξεπερνάει μόνο το Ismoil Somoni Peak (7.495 μ.). Θεωρήθηκε ότι ήταν το υψηλότερο σημείο στα Pamir στο Τατζικιστάν μέχρι το 1933, όταν ο Ismoil Somoni Peak (γνωστός ως Peak Stalin εκείνη τη στιγμή) αναρριχήθηκε και βρέθηκε να είναι πάνω από 300 μέτρα υψηλότερα. Δύο βουνά στο Pamir, στην Κίνα, το Kongur Tagh (7.649 μ.) Και το Muztagh Ata (7.546 μ.), είναι τα υψηλότερα από τις κορυφές του Τατζίκ.

Το καλύτερο ''κάδρο'' του ταξιδιού! (Τυχερέ Κώστα! )

Και μια μοναδική φώτο απ τον Κώστα!

Με τα πολλά φτάσαμε στο Sary-Tash όπου και θα διανυκτερεύαμε

Το Sary-Tash είναι ένα χωριό και μεγάλο σταυροδρόμια στην κοιλάδα Alay της περιφέρειας Osh της Κιργιζίας. Ο πληθυσμός του ήταν 1.427 το 2009. Οι κοντινές πόλεις και χωριά στα βόρεια περιλαμβάνουν το Ak-Bosogo (8 χλμ) και το Chagyr (15 χλμ). Αυτό το απομακρυσμένο χωριό έχει μόνο μερικά καταστήματα-καφετέριες, ένα βενζινάδικο και μερικούς ξενώνες , είναι ένας σημαντικός οδικός κόμβος που συνδέει την Κίνα, το Κιργιζιστάν και το Τατζικιστάν.

Το όνομά του χωριού σημαίνει "κίτρινη πέτρα".Στα βόρεια, ο M41 περνάει απ το Pass Taldyk στο Gulcha και την Osh στην κοιλάδα της Ferghana. Στα νότια, μετά την έξοδο από την κοιλάδα του Alay, ο M41 ανεβαίνει στο 4280 μ. .50 μίλια ανατολικά στον A371 είναι το πέρασμα του Irkeshtam στο Kashgar, επαρχία Xinjiang της Κίνας. Στα δυτικά, ο A372 οδηγεί στην κοιλάδα του Alay.

Συναντήσαμε 2 R 80G/S...ο γενάρχης της σειράς...

Με άξονα χωρίς paralever που πλέει στο λάδι, θηριώδες ταμπούρο πίσω διπλού εμβόλου,
ανάρτηση με 24εκ clearance, μονό δίσκο μπροστά, και fairing-ντεπόζιτο touratech 35lt.

Επίσης το καναρινί είναι πιο νέο από το κίτρινο (μαύρα τετράγωνα καπάκια κεφαλών).

Δεν ήταν δύσκολο που θα επιλέξουμε να κοιμηθούμε! Ενώ είχε κρεβάτια μέσα στον ξενώνα, επιλέξαμε να κοιμηθούμε στο εξωτερικό yurt μόνοι μας!

H Θέα απ τον ξενώνα προς τα χιονισμένα βουνά ήταν καταπληκτική!

Ο Ξενώνας που διανυκτερεύσαμε ήταν ο καλύτερος σε όλο το ταξίδι! Πεντακάθαρος,ν ενώ και η γυναίκα που το είχε ήταν απλά απίστευτη! Hostel Muras, Sary Tash, Κιργιστάν (15 δολάρια με πρωινό και βραδινό) Ήταν γεμάτος ταξιδιώτες και κάποια στιγμή όταν βράδιασε, ήρθε ένα ζευγάρι, τότε τους έδωσε το δωμάτιο της κι αυτή κοιμήθηκε στην τραπεζαρία! Αφού κάτσαμε τα είπαμε με τους 2 Γερμανους με τα R80 οι οποίοι ήταν και οι δύο συνταξιούχοι πλέον.

Κάποια στιγμή ένιωσα τα μάτια μου να με καίνε, ωχ λέω ένδειξη πυρετού είναι αυτή! Μου φέρνει ένα ηλεκτρονικό θερμόμετρο μια άλλη συνταξιδιώτισσα το οποίο βάζοντάς το δείχνει 38.8! Ώπα λέω την κάτσαμε! Μιλάω με τον καλό μου φίλο Παύλο @Paulos.gs που ήταν φαρμακοποιός ο οποίος με καθησύχασε λέγοντας μου ότι είναι πτώση του ανοσοποιητικου . Απ την όλη ταλαιπωρία που είχαμε τραβήξει όλες αυτές τις μέρες, τα τόσα χιλιόμετρα αλλά και απ τις κοιλιακές διαταραχές που είχα από χτες συνέβει αυτό! Μου λέει ''κουμπωσε'' ένα δυνατό παυσίπονο και αύριο θα είσαι περδίκι! Όντως αυτό κι έγινε! Μας έβαλε η οικοδέσποινα στο yurt ένα καλοριφεράκι λαδιού, αλλά και ένα θερμαινόμενο υπόστρωμα στο κρεβάτι μου! Κι όλα αυτά χωρίς να τα ζητήσω!
Πραγματικά η φιλοξενία των ανθρώπων αυτών δεν υπάρχει! Χωρίς κανένα όφελος σου δίνουν και την ψυχή τους...ένοιωθα τόσο ευγνώμων γι αυτό.
Μ αυτά και μ αυτά, σιγά σιγά η ώρα πέρασε κι αποσυρθήκαμε στο ζεστό μας yurt. Η κοιλιά μου ευτυχώς ήταν ήδη αρκετά καλύτερα από χτες. Το βράδυ ο πυρετός έπεσε αμέσως με το postan που πήρα κι έτσι κοιμήθηκα σαν πουλάκι...

ΤΕΛΟΣ 18ης ΗΜΕΡΑΣ

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...

 

[jmar]

ΗΜΕΡΑ 19η, 21 Αυγούστου 2018
Sary Tash - Kazarman
Χλμ ημέρας 420

Η σημερινή μέρα ήταν αρκετά απαιτητική σε χρόνο, με αρκετά χλμ χώματος (μετά την Jalal Abad) και ανάβαση πάλι στα βουνά! Θα πηγαίναμε προς την λίμνη Song Kul, κάνοντας μια ενδιάμεση στάση στο Kazarman για να μοιραστούν κάπως τα χλμ (τα λιγότερα τα αφήσαμε για την επόμενη μέρα ώστε να έχουμε περισσότερο χρόνο στην καταπληκτική Song kul)

Εδώ η αφεντομουτσουνάρα μου μέσα στην γιούρτα με το καλοριφεράκι αγκαλιά, πασάς! Καταπληκτικός ο ύπνος και οι συνθήκες μέσα στην πανέμορφη γιούρτα! Τελικά όλα πήγαν καλά, ξύπνησα χωρίς πυρετό και με σούπερ διάθεση αφού μου είχαν περάσει και οι στομαχικές διαταραχές που είχα τις τελευταίες 2 μέρες (από τις πηγές bibi fatima)

Οπότε όλα σούπερ από δω και πέρα

Καταπληκτικός ο καιρός ΚΑΙ σήμερα, στο κομμάτι αυτό ήμασταν πολύ τυχεροί σε όλο το ταξίδι, καθώς δεν συναντήσαμε πουθενά κακό καιρό βροχή και λάσπη στα βουνά, πράγμα που θα μας δυσκόλευε αρκετά τα ήδη απαιτητικά χωμάτινα χιλιόμετρα

Προσοχή, ''τοποθέτηση προϊόντος''

Στις απέναντι χιονισμένες κορυφές αντανακλούσε ο πρωινός ήλιος χαρίζοντας μοναδικά κάδρα

Φάγαμε το εξαιρετικό μας πρωινό και χαιρετίσαμε τους καινούργιους μας φίλους! (οι περισσότεροι είχαν φύγει από πολύ πρωί). Με το κόκκινο φαίνεται η χαμογελαστή οικοδέσποινα! Πέρσι που είχε μείνει ο Αντώνης @moby_gr εκεί μας είπε ότι δεν υπήρχε το yurt, οπότε ήμασταν τυχεροί που το απολαύσαμε! Πραγματικά ο καλύτερος ξενώνας σε όλο το ταξίδι, με απίστευτη υγιεινή - καθαριότητα και καταπληκτικό φαγητό, όποιος βρεθεί εκεί να τον προτιμήσει, MURAS Hostel Guest house!

Φτιάξαμε σιγά σιγά τα πράγματα μας, φορτώσαμε τα μωρά και ξεκινήσαμε! Στο κέντρο του χωριού σταματάμε σε ένα μίνι μάρκετ να πάρουμε κάρτες ίντερνετ για το κινητό, 1,5 δολάριo για 4GB 4G!

Φουλάρουμε βενζίνη απέναντι σε κανονικό μεγάλο βενζινάδικο!

Ξεκινάμε σιγά σιγά και περνάμε απ το Taldyk Pass το οποίο βρίσκεται στον δρόμο από το Osh προς το Khorugh (ανατολικό Τατζικιστάν) και χτίστηκε το 1930-1932. Στην κορυφή υπάρχει μνημείο στη μνήμη του κατασκευαστή Yuri M.Grushko

Το μνημείο το έφαγε η ταμπέλα

Μετά την κορυφή συνεχίζουμε για να το κατέβουμε απ την αντίθετη πλευρά

To καταπληκτικό στριφτερό πάσο (καλύτερα να το ανεβαίναμε βέβαια )

Περνώντας από χωριά

Συναντάμε υπέροχα λιβάδια με yurt

Η ζωή στο Κιργιστάν για τους ντόπιους

Σπιτάκια σαν καντίνες, γιούρτες και περιφραγμένα ζώα

Συνεχίζοντας την οδήγηση σε καλή άσφαλτο με πανέμορφα τοπία

Εντύπωση μας έκαναν τα πολλά άλογα στο Κιργιστάν, βέβαια η χώρα είναι φημισμένη γι' αυτά, προσωπικά τα θεωρώ απ τα ομορφότερα ζώα!