Γερμανία Ιταλία Ολλανδία To πρωτο μου ανεξαρτητο ταξιδι-ολιγον απο ΕυρωπηΣεπτεμβριος 2006 Πρωτη φορα μονη στη

[niax]

To πρωτο μου ανεξαρτητο ταξιδι-ολιγον απο Ευρωπη

Εισαγωγη

Σεπτεμβριος 2006
Πρωτη φορα μονη στην Αθηνα, βαριεμαι του σκοτωμου μιας και μολις εχω μετακομισει στην πολη για σπουδες, δεν ξερω ακομα ανθρωπο και η σχολη ξεκιναει Νοεμβρη λογω του επισοδιακου Μαη Ιουνη που εχει προηγηθει στα πανεπιστημια. Γυρναω λοιπον σαν την αδικη καταρα στην πολη και αποφασιζω να παω στο ικεα να παρω κατι πραγματα για το σπιτι.
Παιρνω το μετρο και παω αεροδρομιο. Με το που φτανω πετυχαινω νεαρους τουριστες με τα σακιδια στην πλατη και τους χαρτες ανα χειρας και σκαω απ τη ζηλια μου. Την επομενη μερα αγοραζω ενα οδηγω για το Αμστερνταμ και ξεκιναω πλανα για το πρωτο ανεξαρτητο ταξιδι μου!
Κουνια που με κουναγε! Η σχολη και φετος κλειστη μεχρι το Πασχα και οι ελαχιστες γνωριμιες μου ακαταλληλοι για συνταξιδωτες..


Χρονομηχανη και βρισκομαστε Ιουλιο 2008, με το θερμομετρο σταθερα ανω των 35, εν μεσω εξεταστικης να τα πινω στα Εξαρχεια με μια φιλη και ενα τυπο που γνωριζω ελαχιστα. Καπου εκει μεταξυ ποτου και ζεστης αναφερεται το Αμστερνταμ και σε λιγο πεφτει ενα ''οκ, κλεινουμε αυριο εισητηρια?'' Απο αυτο το βραδυ δε θυμαμαι και πολλα μιας και το τσουξαμε λιγακι οποτε παμε στην επομενη μερα που βρισκομαστε απογοητευμενοι μπροστα σε μια οθονη υπολογιστη να κοιταμε τιμες αεροπορικων και να μη μας βγαινει το budget. H φιλη μου παραιτειται κι εμεις αλλαζουμε σχεδια. Ιnterail! Και πιο φθηνα θα μας γβει και θα δουμε και τιποτα αλλο στο δρομο!
Σε δυο τρεις μερες το πλανο ειναι ετοιμο: Απο Πατρα παμε Μπαρι, ανεβαινουμε Μιλανο οπου διανυκτρευουμε, την επομενη Μιλανο Φρανκφουρτη και μετα Αμστερνταμ. Μενουμε μερικες μερες να το χαρουμε και απο κει Βερολινο που ειχα ακουσει πολυ καλα λογια απο φιλους (καινουριους φιλους, ταξιδιαριδες!) για μερικες μερες ακομη και επιστροφη Αθηνα αεροπορικως!
Κανονιζουμε τα εισητηρια και φευγω εγω για Κρητη (να με δει το σοι που με πεθυμησε) και αυτος για Τουρκια (να λαδωσει οποιον μπορει για να γλιτωσει το φανταριλικι εκει-πονεμενη ιστορια) δινοντας ραντεβου 17 Αυγουστου που ξεκιναμε το ταξιδι.


Δεκαπενταυγουστο γυρναω σε μια Αθηνα ερημη, ψαχνω απεγνωσμενα να βρω ενα φαγαδικο ανοιχτο αλλα που.. Τελικα τη βγαζω με ενα κρουασν απο το μονο ανοιχτο περιπτερο αλλα δεν πτωουμαι, σε 2 μερες φευγω ταξιδι!
Στις 16 ο συνταξιδιωτης αφαντος, το κινητο δεν απανταει και ως το βραδυ με εχει φαει η μαυρη απελπισια.. Δεν εχω ξανακαπνισει τοσο! Τελικα χτυπαει το τηλεφωνο, οκ, εφτασε Αθηνα, ειχε ενα ατυχημα στην Τουρκια αλλα τον επισκευασανε στο τουρκικο νοσοκομειο, του δωσανε και τα χαπακια του για μια βδομαδα ακομα (αυτο κρατιστε το γιατι θα το ξαναβρουμε μπροστα μας) και αυριο αναχωρουμε κανονικα.

 

[niax]

Αχ το Ιταλικο τρενο!

Oντως 17 το πρωι περνουμε το κτελ απο Κηφισσο για Πατρα. Η διαδρομη βαρετη αλλα το ριχνουμε στον υπνο και κατα το μεσημερακι βρισκομαστε στο λιμανι της Πατρας. Τσιμπαμε κατι και παμε να παραλαβουμε τα εισητηρια που εχουμε κλεισει. Επιβιβαζομαστε στο πλοιο, βολευομαστε σε μια γωνια στο καταστρωμα, βγαζουμε χαρτες και οδηγους και αρχιζουμε να οργανωνουμε το ταξιδι μιας που εκτος απο τα εισητηρια και μια υποτυποδη διαδρομη δεν εχουμε σχεδιασει τιποτα αλλο. Η ωρα περναει ευχαρστα κανοντας σχεδια και τελος την πεφτουμε στο καταστρωμα στο μοναδικο sleeping bag που εχουμε κι οι δυο.
Ξυπναμε απ'τα αχαραγα που λεμε στο χωριο μου και αντικριζουμε το Μπαρι απο μακρια. Επιτελους!
Το ταξιδι ξεκιναει!

Kατεβαινουμε στο Μπαρι και βρισκουμε το λεωφοριακι που παει στο σιδηροδρομικο σταθμο. Το ταξιδι Μπαρι Μιλανο το υπολογιζουμε μακρυ οποτε θελουμε να φυγουμε σχετικα νωρις. Φτανουμε στο σταθμο οπου γινεται ο κακος χαμος, κοσμος παντου, ουρες ατελειωτες, μπατσοι με σκυλια να μυριζουν τριγυρω, το νερο 2 ευρο το μικρο μπουκαλι, ζεστη, απελπισια.. Στηνομαστε στην ουρα, φτανει η σειρα μας ρωταμε το επομενο τρενο για μιλανο, μας λενε σε μια ωρα, εχει θεσεις, ναι, χρειαζεται κρατηση για πασο interail, οχι.. Καθομαστε λοιπον στο χιλιοβρωμικο πατωμα και πινουμε το νερο των 2 ευρο περιμενοντας το τραινο..

Και ερχεται το τραινο.. Ρε παιδια τι να πω, δεν φανταζομουν μεχρι τοτε οτι κυκλοφορουν στην Ευρωπη χειροτερα τραινα απ'τον καρβουνιαρη.. Αλλα αυτο κατειχε τα πρωτεια! Δεν υπηρχε ατομικο καθισμα, παγκοι των 3 θεσεων αντικριστα σε καθε βαγονι, σαφως χωρις κλιματισμο αλλα και χωρις κυλικειο! Καθε δυο ωρες περνουσε ενας κυριος και πουλαγε μικρα στρογγυλα ψωμακια με σαλαμι και τυρι και νερο. Πανακριβα.
Για να μην τα πολυλογω το ταξιδι με το τραινο ηταν αθλιο αλλα εμεις νεα παιδια ειμαστε, δε μασαμε απο τετοια! Αλλα κατι η αφοριτη ζεστη, κατι τα βαρετα τοπια, κατι οτι στη μεση του ταξιδιου βρεθηκαμε ορθιοι και στριμωγμενοι γιατι τελικα χρειζοταν κρατηση αποφασισαμε να κατεβουμε στη Μπολονια γλιτωνοντας ετσι μερικες ωρες μαρτηριου μια που το Μιλανο κανεναν μας δεν ενθουσιαζε ετσι κι αλλιως, απλα βολευε ο δρομος.

 

[harilander]

ταξίδι με τρένο στην Ευρώπη! μου θυμησες τα νιάτα μου!!
αντε να δουμε πως θα πάει...

 

[niax]

Mπολονια

Αποβιβαζομαστε στη Μπολονια πεινασμενοι (τι να σου κανουν τα σαντουιτσακια ολη μερα), βρωμικοι (μα τοσο ιδρωτα ουτε στην Αθηνα με τον καυσωνα) και κουραμενοι χωρις να εχουμε ιδεα για την πολη, ουτε καν χαρτη.
Αρχιζουμε λοιπον την ανασυνταξη: Τρωμε την πιτσα μας απο ενα μαγαζακι διπλα στο σταθμο και μπαινουμε σε ενα interνet cafe προς αναζητηση δωματιου.Βρισκουμε γρηγορα ενα ξενοδοχειακι που φαινεται ομορφο και η τιμη του ειναι καλη, παιρνουμε και ενα χαρτη και παμε να το βρουμε. Ευτυχως ηταν κοντα στο σταθμο (μιας που ειχε νυχτωσει πια για τα καλα) και οντως πανεμορφο (εδω θα το βαραγανε τουλαχιστον μια 90αρα τον Αυγουστο-στη Μπολονια κατι λιγοτερο απο 40). Δυστυχως δεν ειχε δωματια. Μας προτινε ενα αλλο, το βρηκαμε ευκολα, καθαρο, μεχρι και ηλεκτρικο πατζουρι ειχε οποτε ολα καλα! Καναμε το μπανιο μας και την πεσαμε για υπνο!

Το πρωι πεταγομαστε στο σταθμο να κλεισουμε κουτετες για το βραδινο τρενο που το επομενο πρωι θα μας ξεφορτωσει στη Ζυριχη και επιτελους μετα απο δυο μερες χωρις ιδιεταιρο ταξιδιωτικο ενδιαφερον αρχιζουμε να εξερευνουμε την πολη.
Δυστυχως δεν μπορω να δωσω ταξιδιωτικες πληροφοριες για τους μελλοντικους επισκεπτες αφου ουτε οδηγο ειχαμε αλλα ουτε και ιδεα για την πολη, απλα παιρναμε οποιο δρομο μας φαινοταν ωραιος και μπαιναμε οπου μας εκανε εντυπωση με αποτελεσμα να μην θυμαμαι σχεδον κανενα ονομα.


Με την πρωτη βολτα επιβεβαιωσαμε ως σωστη την επιλογη μας να μη συνεχισουμε μεχρι Μιλανο: η πολη φαινεται ομορφη, ειναι σχεδον αδεια μες στον Αυγουγτο (τουριστας ουτε για δειγμα) και μοιαζει του γουστου μας. Ποδηλατα παντου, ομορφα κτηρια σε αρχιτεκτονικη που συχνα θυμιζει μεσαιωνα, μικρα παραμελημενα παρκα με μελαγχολικη αυρα.


Χαζεψαμε τους πυργους των μεγαλων οικογενειων της περιοχης που την εποχη περιπου της δημιουργιας του πανεπιστημιου της Μπολονια (του πρωτου στον κοσμο γυρω στο 1000 κατι) τσακωνονταν πια θα εχει τον μεγαλυτερο και ολο κι εχτιζαν οροφους με αποτελεσμα δυο πανψηλους (ειδικα για την εποχη) στενους πυργους στη μεση της πλατειας.Σουλατσαραμε σε μια αλλη πλατεια (πιατσα Ματζορε νομιζω τη λεγαν) που περικλειοταν απο μια εκκλησια (μπορεις να μπεις με εισητηριο-δεν μπηκαμε) και καποια επιβλητικα κτιρια (στιλ μεσαιωνικο αρχοντικο). Υπηρχε και ενα μνημιο στα θυματα του ολοκαυτωματος νομιζω (πουθενα αγγλικη πινακιδα οποτε οτι καταλαβαιναμε) Τρυγυρισαμε λιγο ακομα φωτογραφιζοντας αγαλματα, σπιτια και στενακια που μας εκαναν εντυπωση, εντωπισαμε μια λαικη αγορα και γελασαμε με τα περιεργα κολοκυθια που δεν ειχαμε ξαναδει και κατσαμε να τσιμπισουμε κατι.
Ξανα βολτα κι εγω ηθελα να βρουμε το πανεπιστημιο που σπουδασε ο μπαμπας μου αλλα μπλεχτηκαμε λιγο και δεν τα καταφεραμε. Βρηκαμε ομως ενα κεντρικο κτιριο που καποια σχεση ειχε με πανεπιστημιο οπως εγραφε απ'εξω στα Ιταλικα (υποψιαζομαι πως ηταν κατι οπως τα προπυλαια στην Αθηνα, για διοικητικες λειτουργειες). Μπηκαμε μεσα και ηταν πανεμορφο, με αγαλματα, γυριστες μαρμαρινες σκαλες και ζωγραφισμενη οροφη. Επισης οι φιλοι του μπαμπα μου μη θελοντας να με απογοητευσουν αφου δεν βρηκα το πανεπιστημιο (αυτοι μου ειχαν τις οδηγιες) μου εδωσαν τη διευθυνση και βρηκα ενα απο τα σπιτια που εμενε σαν φοιτητης!
Μετα απο αυτο ηπιαμε τον καπουτσινο μας, μαζεψαμε τα μπαγκαζια μας απο το ξενοδοχειο, παιξαμε μπαλα σε ενα κλειστο νηπιαγωγειο και πηγαμε στο σταθμο να παρουμε το τραινο για Ζυριχη!

Δεν ειδαμε πολλα απο την πολη λογω ανοργανωσιας αλλα μας αρεσε πολυ η ατμοσφαιρα.Το μεσαιωνικο εδενε με το καινουριο (πχ ωραια γκαφιτι που πετυχαμε κοντα στο σταθμο) και σου εδινε την αισθηση μιας πολης με ιστορια αλλα ζωντανης. Η μονη μας λυπη που δεν την χαρηκαμε βραδυ μιας και πιστευω οτι θα ειχε ζωη και μαλιστα του γουστου μας (μπαρακια με φοιτητοκοσμο, κοσμο στις πλατειες κτλ)

 

[niax]

Φρανκφουρτη


Οι κουκετες μας ηταν στενες (4 σε καθε κουπε) αλλα το τρενο σαφως καλυτερο απο το προηγουμενο. Την πεσαμε σχεδον αμεσως γιατι στη Ζυριχη φταναμε νωρις κι απο κει ειχαμε δρομο μπροστα μας. Ξυπνησαμε χαραματα μιας και οι συνεπιβατες μας κατεβαιναν σε προηγουμενο σταθμο. Μολις αποβιβαστηκαν ανοιξαμε την κουρτινα του παραθυρου και χαζεψαμε το τοπιο που περνουσε μπροστα μας εν κινησει. Ειχαμε μπει στην Ελβετια: πρασινο που χορταινει το ματι σου, συννεφιασμενος ουρανος, χαμηλοι λοφοι και ποταμι με ομορφα σπιτακια βορειου στιλ διασκορπισμενα στις οχθες. Αν και η εικονα ηταν ομορφη απο μονη της το πιο ωραιο για μενα τοτε ηταν η ξαφνικη εναλλαγη του φυσικου περιβαλλοντος. Απο τη βαρετη διαδρομη του Ιταλικου τρενου, με εικονες σχεδον ιδιες με αυτες της ελληνικης επαρχειας και την πνιγηρη ζεστη ακομα και στη Μπολονια, σε μια νυχτα περασαμε σ'ενα τοπιο πρασινο με σκοτεινο ουρανο που θα μπορουσα να χαζευω απ'το παραθυρο για ωρες.


Φτασαμε στη Ζυριχη, τσεκαραμε ποτε φευγει το επομενο τρενο για Φρανκφουρτη και αφου ειδαμε πως ειχαμε μονο μια ωρα στη διαθεση μας συμφωνισαμε πως δεν προλαβαιναμε να δουμε κατι απ την πολη. Ειχαμε λοιπον μια ωρα για σκοτωμα στο σταθμο. Αυτο ομως δεν ηταν προβλημα. Εδω να κανω μια παρενθεση και να πω πως αν και 50 κιλα ανθρωπακι οταν ταξιδευω με πιανει μια μανια με το φαγητο. Οτι δω θελω να το δοκιμασω. Παραδοσιακο η μη. Και κατσαριδα να μου δωσεις αν την τρωει καποιος διπλα θα τη φαω κι εγω! (τωρα που στρεφομαι και προς Ασια με βλεπω καθε μερα δηλητηριασμενη αλλα τι να γινει..)
Ο σταθμος λοιπον ηταν γεματος με σταντς με φαγητο, πρωινο δεν ειχαμε φαει, οποτε ορμησα με ζηλο στις διαφορες λιχουδιες. Οχι οτι υπηρχε κατι ιδιαιτερο που επρεπε να δοκιμασω αλλα τα παντα φαινονταν λαχταριστα. Καταβροχθησα λοιπον ενα σαντουιτς με ο.τι αλαντικο υπηρχε μεσα, ενα μαφιν με μυρτιλο και ενα ποτηρι που στη βαση ειχε κρεμα και πανω ο.τι ειδος φρεσκου μουρου υπαρχει!
Στο μεταξυ ηρθε το τρενο μας, αυτη τη φορα συγχρονο, ανετο και γρηγορο. Ξεκιναμε και εξω απο το παραθυρο βασιλευε και παλι το πρασινο, οχι ομως δεντρα αυτη τη φορα αλλα καμπους, οποτε δεν βρηκα καποιο ενδιαφερον και το εριξα στον υπνο. Ο συνταξιδιωτης μου επισης.


Στο σταθμο της Φρανκφουρτης μας περιμενε η πρωτη εκπληξη. Καπνιστες και δυο κατεβαινουμε χαρμανιασμενοι και βλεπουμε πινακιδες no smoking στην ορθανοιχτη αποβαθρα. Τραβαμε λοιπον να βγουμε απ'το σταθμο και καθως διασχιζουμε την αποβαθρα βλεπω ενα τυπο καπνιζει. Μου κανει εντυπωση γιατι δεν περιμενα οι Γερμανοι να γραφουν τις απαγορευσεις εκει που δεν πιανει μελανι και να κανουν του κεφαλιου τους. Και οντως δεν το κανουν. Με μια πιο προσεκτικη ματια παρατηρω οτι ο τυπος στεκεται μεσα σε ενα ,ζωγραφισμενο στο πατωμα, τετραγωνο 2x2 με το σημα του τσιγαρου. Καταλαβαινω τη δυσφορια καποιου οταν βρισκεται σε κλειστο χωρο και αναπνει το ντουμανι η ακομα και σε ανοιχτο οταν του ερχεται ο καπνος μου στα μουτρα, αυτο ομως μου φανηκε υπερβολικο. Σε ενα στιλ στιγματισμου ''εσυ που θες να καπνιζεις στην απομονωση στο κουτι σου.
Τελως παντων, καναμε το τσιγαρο μας στο κουτι μας και ψαξαμε για τουαλετα γιατι η κυστη του φιλου μου διαμαρτηροταν εντονως. Βρισκουμε την τουαλετα του σταθμου, περιμενω απ εξω και να τος παλι πισω χωρις να εχει περασει ουτε μισο λεπτο. ''εχεις 2 ευρο?'' ''κατσε να δω'' του λεω ''τι τα θες?'' ''εχει εισοδο η τουλετα''. Ενταξει, οπως διαπιστωσαμε στην πορεια ειναι συχνο φαινομενο στο εξωτερικο αλλα εκεινη τη στιγμη (και ακομα δηλαδη) μου φανηκε αδιανοητο. ''καλα 2 ευρο χρεωνουν το κατουρημα? Παμε εξω να πιουμε το καφεδακι μας και πας εκει'' . ''μα θα σκασω''. Μπροστα στο ενδεχομενο να χασω το συνταξιδιωτη μου απο οξεια κατουριτιδα βρισκω ενα 2ευρο, κανει τη δουλεια του και παμε εξω να πιουμε ενα καφε. 1,80 ο καφες παρακαλω, πιο φθηνος απ'την τουαλετα!


Aναζωογονιμενοι ακολουθουμε την κλασικη διαδικασια: internet cafe προς ανευρεση καταληματος. Δεν βρηκαμε κατι καλο και αποφασισαμε να κανουμε μια βολτιτσα μπας και πετυχουμε κατι στο δρομο. Χωθηκαμε λοιπον σ'ενα δρομακο γεματο ξενοδοχεια.. Χμμ, ναι.. Βασικα αυτα τα ξενοδοχεια που δεν διανυκτερευεις.. Αναμεσα τους ομως ξεχωριζουμε ενα που φαινεται νορμαλ. Μπαινουμε να τσεκαρουμε και οντως ηταν. Επιπλεον καθαροτατο, με ανετα δωματια και φτηνο λογω περιοχης. Και το καλυτερο! Η ''θεα'' απ' το δωματειο μας ηταν ενα ξενοδοχειο απεναντι με χοντρες κοκκινες βελουδινες κουρτινες μονιμως κλειστες (αναμενομενο) και στα μπαλκονια κουκλες ντιμενες με νεγκλιζε και διαφορα παρομοια εποχης 30s! Super cult!


Λιγη ξεκουραση λοιπον και βγαινουμε για χαλαρη βολτα και φαγητο. Και παλι χωρις οδηγο και ιδεα για την πολη αποφασισαμε να φτασουμε μονο ως εκει που αντεχαν τα ποδια μας. Η πολη δεν μου εκανε καμια ιδιαιτερη εντυπωση. Μοντερνοι ουρανοξυστες ανακατοι με κλασικη αρχιτεκτονικη, ποταμι, σχετικο πρασινο (για κατοικο Αθηνων). Μια αδιαφορη Ευρωπαικη πολη. Ισως βεβαια να κρυβει πολλα ακομα που η ανοργανωσια μας δε μας επετρεψε να δουμε, ποιος ξερει..
Χαζεψαμε την παλια οπερα και αλλα δυο τρια ομορφα φωταγωγιμενα κτιρια και κατσαμε για φαγητο. Αφου σκασαμε απ'το πολυ φαι πηραμε το δρομο του γυρισμου στο ξενοδοχειο γιατι μιας και η γειτονια μας ηταν λιγο περιεργη δεν θελαμε να γυρισουμε πολυ αργα. Καταφεραμε να χαθουμε και ετσι ανακαλυψαμε ποσο φιλικοι και προθυμοι να βοηθησουν ηταν οι ντοπιοι, καθως και το οτι μιλουσαν επι το πλειστον καλα αγγλικα (ρωτησαμε 5-6).


Το επομενο πρωι αφου απολαυσαμε τη ''θεα'' απ'το παραθυρο μας πηγαμε στην πινακοθηκη Stade, βολταραμε λιγο πλαι στο ποταμι και ξανα στο σταθμο των τρενων με προορισμο επιτελους το Αμστερνταμ!