The official off-topic v3. ®

[tripakias]

ΥΓ. Χθες έφαγα για δεύτερη φορά στη ζωή μου ακανέ. Είναι ΝΟΣΤΙΜΟΣ.

Το παιζεις και Σερραια...

 

[battered_suitcase]

Το παιζεις και Σερραια...

Είμαι αφού!

Αλλά δεν είχα σε εκτίμηση τον ακανέ..λάθος μου

 

[tripakias]

Είμαι αφού!

Αλλά δεν είχα σε εκτίμηση τον ακανέ..λάθος μου

Αποκλειεται να εισαι, μας κοροιδευεις. Τι εφαγες Ρουμπου;

 

[battered_suitcase]

Αποκλειεται να εισαι, μας κοροιδευεις. Τι εφαγες Ρουμπου;

Τσακαλάκι

Όχι ήταν κλειστός, πήγα δίπλα στου Νικολαϊδη, ο 2ος καλύτερος...Και βγάζουν και ακανέ σοκολάτα (ενδιαφέρουσα γεύση, όχι να τρελαθείς)

Πήρα για δωράκι για πολλοστή φορά και είπα άντε ας ξαναδοκιμάσω κι εγώ μετά από...10 χρόνια

Μία μέρα και μισό κιλό ακανέδες μετά...

 

[taver]

Δεν καταλαβαίνω τίποτα. Τι 'ναι όλα αυτά? Μου φαίνεται πρέπει να ανέβω εκεί στο Βορρά για σεμινάρια...

 

[ευαγγελια]

Ρε τι ειναι αυτα τα ακαταλαβιστικα που λετε?
Μιληστε ελληνικα!!

 

[tripakias]

Τσακαλάκι

Όχι ήταν κλειστός, πήγα δίπλα στου Νικολαϊδη, ο 2ος καλύτερος...Και βγάζουν και ακανέ σοκολάτα (ενδιαφέρουσα γεύση, όχι να τρελαθείς)

Ουτε ο κανονικος με τρελαινει αλλα ειναι το μοναδικο λουκουμοειδες μαζι με το σουτζουκ λουκουμ που το τρωω ευχαριστα. Αγαπημενο σερραικο γλυκο οι μαρεγκες φυσικα.

 

[tripakias]

Δεν καταλαβαίνω τίποτα. Τι 'ναι όλα αυτά? Μου φαίνεται πρέπει να ανέβω εκεί στο Βορρά για σεμινάρια...

Ρε τι ειναι αυτα τα ακαταλαβιστικα που λετε?
Μιληστε ελληνικα!!

Αμορφωτη Αθηναιοι... Τι να πεις;

 

[battered_suitcase]

Στις Σέρρες φημιζόμαστε για μαρέγκες;;

Άλλο και τούτο πρώτη φορά το ακούω!

Taver, όποτε θες - ο ακανές είναι είδος λουκουμιού με νερό από το Λαϊλιά και βουβαλίσιο βούτυρο.

 

[taver]

Αμορφωτη Αθηναιοι... Τι να πεις;

Δεν είμαι Αθηναίος. Απλώς ζω στην Αθήνα...

 

[taver]

Taver, όποτε θες

Πρόσεχε τι εύχεσαι....

 

[battered_suitcase]

Πρόσεχε τι εύχεσαι....

Η ιστορία του ακανέ στις Σέρρες ξεκινά επί Τουρκοκρατίας, όταν οι Μπέηδες έκαναν τις καλοκαιρινές διακοπές τους στο Λαϊλιά Σερρών.Η παρασκευή του γινόταν με τις τεχνικές της εποχής: μέσα σε μεγάλα καζάνια έβραζαν ρετσέλια και πετιμέζια με νερό από την πηγή του Λαϊλιά. Γι' αυτό μάλιστα έμεινε και η ονομασία "Ακανές Λαϊλιά Σερρών". Λέγεται ότι το νερό του Λαϊλιά, καθότι ήταν δροσερό και ελαφρύτερο, ήταν το βασικότερο συστατικό και αυτό που έδινε όλη τη νοστιμιά στον ακανέ. Τα πετιμέζια και τα ρετσέλια αντικαταστάθηκαν με χυμό ζαχαροκάλαμου και νισεστέ. Σήμερα, αντί ζαχαροκάλαμου χρησιμοποιείται η ζάχαρη. Το παραπάνω μίγμα, αφού γινόταν πηχτό, πρόσθεταν φρέσκο βούτυρο και στο τέλος ξηρούς καρπούς. Κατά τη διαδικασία παρασκευής, επειδή χρειαζόταν πολύωρο ανακάτεμα, βρισκόταν πάντα εκεί ένας δούλος και ανακάτευε το μίγμα με μία ξύλινη κουτάλα. Όταν κρύωνε, το πηχτό αυτό μίγμα το έκοβαν σε μικρά κομμάτια και το σέρβιραν για γλυκό.

(βάζω ιδέες)