Τανζανία Tanzania? Hakuna Matata!!

[giannoula]

Μ'έχεις συνεπάρει πλήρως.. Μου 'ρχονται στο μυαλό τόσες αναμνήσεις.. Βέβαια περιμένω με τρελή αγωνία την Ζανζιβάρη που είναι χαραγμένη στην ψυχή μου!! Άντε μην κάθεσαι, συνέχισε......

 

[eva kas]

αυτα τα σκαθαρια μπορουσες να τα πατησεις η' απαγορευοταν?????

 

[Menia21]

αυτα τα σκαθαρια μπορουσες να τα πατησεις η' απαγορευοταν?????

Κανένας δεν ασχολιόταν με τα σκαθάρια, άλλωστε είμαστε στη φύση, όλα πρέπει να τα περιμένεις! Το προσωπικό του ξενοδοχείου κρατούσε τους χώρους καθαρούς από μαμουνοειδή ψεκάζοντας και σκουπίζοντας. Κανένα ζουζούνι δεν είδαμε πατημένο.

 

[Rosa]

Ωραία, μπήκαμε γρήγορα γρήγορα στα σαφάρι!!!! Δυο αποριούλες:

- πότε μπορείς να δεις λιοντάρια στο Τarangire?

- έχουμε καμιά φωτό των αστείων ποντικόσακων? (των hyrax, λέω...):roll:

 

[Menia21]

Μετά το μεσημεριανό ο Charles μας πήγε για εξερεύνηση της άλλης πλευράς από αυτής που είχαμε έρθει. Τα ζώα λίγο - πολύ τα ίδια που είδαμε, είχε πήξει το μάτι στους ελέφαντες και στα ιμπάλα! Ο δρόμος ήταν χάλι μαύρο, πραγματικά απορώ με τις οδηγικές τους ικανότητες! Καταλήξαμε σε ένα σημείο θέας, όπου ήταν και το μοναδικό που μπορούσαμε να κατέβουμε από το τζιπ. Ο Charles πήρε τα κυάλια του και με τα αετήσια μάτια του έκανε σάρωση όλου του μέρους για να είναι σίγουρος ότι δεν υπάρχει κάποιο άγριο ζώο τριγύρω. Το σημείο θέας είχε παγκάκια κάτω από ένα δέντρο baobab, στο οποίο κάποια lovebirds είχαν κάνει φωλιά! Προφανώς εκεί έρχονταν τουρίστες και τάιζαν τα πουλιά, γιατί κάτι υπέροχα μπλε πουλάκια ήρθαν με θράσος προς το μέρος μας και περίμεναν να τους ρίξουμε φαγητό. Ρώτησα τον Charles αν μπορούσα να τα ταϊσω με κάτι ξηρούς καρπούς που είχα φυλάξει από την πτήση της Precision Air αλλά ήταν κατηγορηματικός: "Οχι, είμαι ενάντια στο να ταϊζουν οι τουρίστες τα πουλιά γιατί έτσι συνηθίζουν το εύκολο φαγητό και δεν ψάχνουν μόνα τους". Είχε απόλυτο δίκιο, οπότε και δεν επέμεινα. Απολαύσαμε την ατελείωτη θέα. Στην ξηρή περίοδο όλο αυτό που βλέπαμε ήταν γεμάτο ζώα, μας είπε. Τώρα ήταν δύσκολο να βρεις μαζεμένα τα ζώα γιατί υπήρχε παντού γρασίδι για να φάνε, παντού υπήρχαν νερόλακοι για να πιουν νερό. Χώρια ότι τα χόρτα ήταν ψηλά και μπορούσαν να κρύβονται. Δεν πειράζει όμως, πού θα ξαναβλέπαμε τόσο μα τόσο πράσινο? Και πήραμε το δρόμο πίσω για το Lodge. Ο ήλιος είχε αρχίσει να πέφτει, το πάρκο άλλαζε χρώματα. Πάνω σ' ένα λουκανικόδεντρο (οι καρποί έμοιαζαν με μακριά λουκάνικα!) κάθονταν γύπες. Κάτι ψόφιο υπήρχε και μύριζε. Μύγες τσε-τσε μας τσιμπούσαν ανελέητα. Μεγάλο πρόβλημα οι μύγες τσε-τσε. Σ' όλο το σαφάρι δεν είχαμε πρόβλημα με τα κουνούπια, δεν βάλαμε DEET παρά μόνο 2 φορές, με τις μύγες ήταν σκέτη τραγωδία! Εμπαιναν μέσα από τα παντελόνια μας, τσιμπούσαν πάνω από τα ρούχα και τις χτυπάγαμε και δεν πάθαιναν τίποτα. Τρελός μπελάς! Επιστρέψαμε πίσω στο Lodge για το βραδινό. Αύριο θα πηγαίναμε στο Serengeti μέσω Ngorongoro. Θα ήταν μια πολύ γεμάτη μέρα. Κοιμηθήκαμε νωρίς, ψόφιοι από την κούραση.

 

[Menia21]

Ωραία, μπήκαμε γρήγορα γρήγορα στα σαφάρι!!!! Δυο αποριούλες:
- πότε μπορείς να δεις λιοντάρια στο Τarangire?
- έχουμε καμιά φωτό των αστείων ποντικόσακων? (των hyrax, λέω...):roll:

Το Tarangire φημίζεται για την ορνιθοπανίδα του και τους πολλούς ελέφαντες. Λιοντάρια μπορεί να δεις στην ξηρή περίοδο (Αύγουστο), όταν υπάρχει πρόβλημα στην εξεύρεση τροφής. Το Serengeti φημίζεται για τα Wildbeast όπως τα λένε . Και στον κρατήρα του Ngorongoro μπορείς να δεις αιλουροειδή.
Τα λατρεμένα μου hyrax είναι αυτά

Μα δεν σου' ρχεται να ζουμπήξεις!!

 

[Rosa]

Γλυκύτατα και καλοθρεμμένα!!!

 

[ΕΡΣΗ]

Αχ! Μοιαζουν λιγο με ινδικα χοιριδια!

 

[varioAthens]

Χτυπάτε κι άλλο!!! Πόσα μέτωπα/ταξιδιωτικές ιστορίες έχουν ανοίξει πια? Ινδία..Τανζανία...όλο πληγές ανοίγονται σε έναν άνθρωπο που δεν μπορεί να ταξιδέψει...που θα πάει...θα 'ρθει και η σειρά μου...
Μένια, ανυπομονώ για τη συνέχεια!!!

 

[Menia21]

14 Ιανουαρίου. Πρωινό ξύπνημα, τρώμε και φεύγουμε για Serengeti. Στο δρόμο προς την έξοδο του Tarangire National Park κάνουμε και το σαφάρι μας, βλέποντας τα ζώα στις πρωινές τους δραστηριότητες. Σε κάποιο σημείο στη μέση του δρόμου βρίσκονται ελέφαντες. Ενας απ' αυτούς μάς δείχνει τη δυσαρέσκειά του μουγκρίζοντας και σηκώνοντας το μπροστινό του πόδι. Ηταν τόσο κοντά μας που αν ήθελε να μας κάνει κακό θα του ήταν παιχνιδάκι. Ο Charles μας είπε να μην φωνάξουμε και να μην κάνουμε απότομες κινήσεις. Ο ελέφαντας μας αγριοκοίταξε και τελικά έφυγε. Ακολουθώντας την ίδια διαδρομή φτάσαμε στην είσοδο του πάρκου. Αφού τακτοποιήθηκαν τα χαρτιά εξόδου, ξεκινήσαμε για το Serengeti National Park. Για να πας στο Serengeti έπρεπε να πάρουμε το δρόμο πίσω για Αρούσα και κάπου στη μέση είχε διασταύρωση προς Ngorongoro Conservation Area. Για να φτάσεις στο Serengeti πρέπει να μπεις και να περάσεις το Ngorongoro. Η διαφορά μεταξύ του χαρακτηρισμού National Park και Conservation Area είναι ότι στο πρώτο υπάρχουν μόνο ζώα, απαγορεύεται να μένει άνθρωπος εκεί και στο δεύτερο ότι επιτρέπεται η συνύπαρξη ανθρώπων και ζώων. Και στα δύο απαγορεύεται φυσικά το κυνήγι και η καλλιέργεια γης. Στο Ngorongoro έχουν τα χωριά τους οι Μασάι και θρέφονται από τα κοπάδια τους (αγελάδες και κατσίκες), συνυπάρχοντας με τα άγρια ζώα. Φυσικά απαγορεύεται να σκοτώσουν άγριο ζώο.
Ο δρόμος λοιπόν για το Serengeti μακρύς, θα φθάναμε στο Serengeti Sopa Lodge, όπου και θα διανυκτερεύαμε, κατά τις 18.00. Από τη διασταύρωση που ανέφερα πιο πάνω και μετά βλέπαμε όλο χωριουδάκια των Μασάι. Παιδιά στέκονταν στην άκρη του δρόμου και μας κάνανε νοήματα του στυλ "πεινάω, διψάω" ή φωνάζανε "lift lift". Ρώτησα τον Charles τι σήμαιναν όλα αυτά και μου είπε ότι φωνάζανε να σταματήσουμε να τους δώσουμε νερό ή φαγητό ή για να τους πάρουμε να τους μεταφέρουμε λίγο πιο κάτω. Κανένας δεν σταματούσε, γι' αυτούς ήταν κάτι το συνηθισμένο και δεν δίνανε καμία σημασία. Τον ρώτησα πώς είναι η ζωή των Μασάι και μου είπε "Δύσκολη". Αν θέλουν νερό πρέπει να περπατήσουν ίσως και χιλιόμετρα με τα μπιτονάκια για να φτάσουν σε κανά νερόλακο. Πίνουν το ίδιο νερό με τις αγελάδες. Σημασία έχει να υπάρχει κάποιος λάκος. Το ανοσοποιητικό τους έχει συνηθίσει και δεν αρρωσταίνουν από τις αρρώστιες που βασανίζουν εμάς. Αν, παρόλ' αυτά, κάποιος πεθάνει, τον αφήνουν μέσα στην καλύβα και εγκαταλείπουν όλο το χωριό γιατί φοβούνται το πνεύμα του νεκρού!
Συνεχίζουμε τον μακρύ δρόμο μας. Είχα ζητήσει από τον Charles να επισκεφτούμε ένα ορφανοτροφείο . Από την Αρούσα είχαμε αγοράσει σχολικά είδη για τα παιδάκια. Σταματήσαμε στο Watoto Care Orphanage, σε μια μικρή πόλη. Μας υποδέχτηκε ο διευθυντής Judica. Μπήκαμε στην αίθουσα όπου ήταν μαζεμένα όλα τα παιδάκια με τη δασκάλα τους. Φυσικά δεν είχαν ηλεκτρισμό και τα πράγματα ήταν απλά. Πολύ απλά. Μια αίθουσα για μαθήματα, ένα δωμάτιο κοριτσιών κι ένα αγοριών με δυο διώροφα κρεβάτια το καθένα, όπου κοιμόντουσαν δυο-δυο τα παιδάκια. Ενα περιφραγμένο κοτέτσι, μια κυρία έπλενε στη σκάφη τα ρούχα των παιδιών, μια κουζίνα που απείχε πολύ από τη δικιά μας, δυο τουαλέτες που επίσης απείχαν από τις δικές μας.
::
Μας εξήγησε την προσπάθεια που κάνανε. Τα περισσότερα παιδάκια είχαν χάσει τους γονείς τους από το AIDS. Σκοπός ήταν να παραμείνουν στο ορφανοτροφείο μέχρι να τελειώσουν το σχολείο τους. Δεν είχα ξαναδεί τέτοιες φατσούλες. Αρχίσαμε να τους μοιράζουμε τα τετράδια και μολύβια και κάνανε σαν τρελά! Μόλις ένα τερατάκι αντιλήφθηκε ότι το έβγαζα φωτογραφία άρχισε να κάνει τα πάντα για να μου τραβήξει την προσοχή! Μετά πήραν αέρα και τα υπόλοιπα. Και ξαφνικά κάτι μου αγκάλιασε τον αστράγαλο. Ενα μικρούλι κοριτσάκι με αγκάλιασε και δεν με άφηνε... Με κοίταζε στα μάτια, και είχε κάτι ματάρες άλλο πράμα... Αισθάνθηκα πολύ άσχημα, ήθελα να το πιάσω να του δώσω ένα μεγάαααλο φιλί, δεν έχω παιδιά ακόμα όμως αν μπορούσα να το πάρω μαζί μου στην Αθήνα θα το έπαιρνα, μα το Θεό... Αυτή τη σκηνή ακόμα τη μουρμουράω, με άγγιξε, πώς να το πω αλλιώς? Στο τέλος μάς είπανε ένα τραγουδάκι αποχαιρετισμού και όταν φεύγαμε τρέξανε στην είσοδο και μας χαιρετούσαν. Δυνατή εμπειρία... Δεν πρόκειται να ξαναδιαμαρτυρηθώ για τίποτα στη ζωή μου, τα έχουμε όλα κι όμως δεν μας φτάνουν, πώς έχουμε γίνει έτσι?

 

[NTINA]

Σε κάποιο άλλο ταξίδι παλιότερα ακολούθησα τα βήματά σου και πέρασα αξέχαστα.Τώρα με την Αφρική μου βάζεις τρελές ιδέες πάλι.

 

[meli]

Αχ βρε Menia!!! Το ιδιο ειπα κι εγω πολλες φορες μετα το ταξιδι μου στην Ινδια.. ' πως εχουμε γινει ετσι???"
Σευχαριστω πολυ για την ιστορια που μοιραζεσαι μαζι μας! Ειναι ενας απο τους επομενους προορισμους μου!
Πες μας καποιες πληροφοριες.Πηγες μονη σου η με γραφειο? Και για τι κοστος μιλαμε? Και ποσες μερες? Να υποθεσω πηγες Δεκεμβρη?