Sri Lanka και βλέπουμε.

[arabickostas]

Ημέρα ταξιδιού 22

Πρωινό ξύπνημα σήμερα .
Το Madgaon Junction, από όπου φεύγει το τρένο, απέχει 35 χλμ από το Palolem, πάει να πει μια ώρα δρόμος.

Είχα κλείσει το ημερήσιο Madovi- ο θεός να το κάνει- express.

Αυτό κάνει δώδεκα ώρες , αλλά έχει το σημαντικό πλεονέκτημα ότι ξεκινάει από δω. Δεν ρίσκαρα να κλείσω με κάποιο από τα ταχύτερα διερχόμενα που ερχόταν από το Νότο.
Ήρθε και πάρκαρε μπροστά στην πλατφόρμα μισή ώρα πριν την αναχώρηση, οπότε είχα θεωρητικά την άνεση να βρω τη θέση μου. Το τρένο είχε 50-60 βαγόνια. Χανόταν στον ορίζοντα.
Ρώτησα πέντε έξη σιδηροδρομικούς ποιο είναι το βαγόνι μου, με τρέχανε πάνω κάτω σαν το Βέγγο.
Σιχτίρισα και μπήκα σε ένα τελείως άδειο, και περίμενα τον έλεγχο. Ευτυχώς ήμουν μόνο ένα βαγόνι παραπέρα.
Την ώρα εκείνη ήταν μέσα μόνο οι καμαρότοι και μοίραζαν σεντόνια και μαξιλαροθήκες.
Ήλπιζα σε μια ωραία διαδρομή αλλά απογοητεύτηκα.
Τρεις τέσσερις ώρες μπαινοβγαίναμε σε σήραγγες και μετά σε ένα μονότονο δάσος χωρίς ίχνος ανθρώπινης παρουσίας.
Ούτε σήμα δεν είχε να περάσει η ώρα, σερφάροντας στο Ίντερνετ.
Περίμενα να μπω θριαμβευτικά στο μεγαλειώδη σιδηροδρομικό σταθμό Victoria Terminus, που είναι και μνημείο UNESCO.
Αντ’ αυτού μας κατέβασαν από την πίσω πόρτα σε μια θεοσκότεινη γειτονιά-πως είναι πίσω από τον σταθμό Λαρισης- ή στην δική μας την Ξηροκρήνη .
Είχα επιλέξει το κατάλυμα με μόνο κριτήριο την απόσταση 300 μέτρων από το σταθμό.
Στο Google Maps μου το έβγαζε 1300 μέτρα-τι σαρανταποδαρούσα τρένο ήταν αυτό.
Δεν το ρίσκαρα να με φάνε μπαμπέσικα μέσα στα μαύρα σκοτάδια και πήρα ταξί.
Το κτήριο του καταλύματος ήταν τουλάχιστον 100 χρονών, σκοτεινό και δυσοίωνο. Οι δύο πρώτοι όροφοι ήταν υπό ανακαίνιση.
Πέρασα μέσα μέσα από τούβλα, τσιμέντα , γυψοσανίδες και μπάζα.
View attachment 487384
Στον τρίτο όροφο, ήταν μια σιδερένια καγκελόπορτα και η είσοδος ενός άλλου ξενοδοχείου που θα μπορούσε να ονομάζεται hotel Epitafios , αφού η πόρτα ήτανε στολισμένη με λουλούδια.

Απ έξω ένας νεαρός μισοκοιμοταν σε ένα στρώμα. Ξεκλείδωσε την καγκελόπορτα και με οδήγησε στον τέταρτο όπου και έδρευε το κατάλυμα.

Ήταν κάτι περίεργο , ούτε Χόστελ ούτε ξενοδοχείο, αφού δεν είχε ιδιωτικά δωμάτια.
Με ορολογία περασμένων αιώνων θα έλεγα πως ήταν ένα χάνι. Μεγάλα υπερψηλοτάβανα δωμάτια με κρεβάτια μέσα, χωρίς καμιά ιδιωτικότητα.
Είχα κλείσει την πιο ακριβή επιλογή .
Δωμάτιο με τρία κρεβάτια ελπίζοντας πως δεν θα είναι άλλος.
Με βάλανε σε ένα με πέντε κρεβάτια, αλλά αφού στις έντεκα το βράδυ ήταν άδειο και θα κοιμόμουν μόνος , δεν είχα λόγο να διαμαρτυρηθώ στη διεύθυνση.
Το δωμάτιο μύριζε κάτι μεταξύ παλιατζούρας και λαδομπογιάς. Άνοιξα την μπαλκονόπορτα αλλά το μπαλκόνι ήταν περιφραγμένο με συρματόπλεγμα .
Σκέφτηκα ότι δεν θα ήταν τόσο καλή ιδέα να κοιμηθώ με ανοιχτή την μπαλκονόπορτα. Την έκλεισα , ξάπλωσα και άνοιξα το ανεμιστήρα.
Ήταν σαν να προσπαθείς να κοιμηθείς κάτω από μια έλικα ελικόπτερου έτοιμου για απογείωση . Και ρετάριζε κι ολας.
Πατ πααααατ πατ.
View attachment 487385
Καλά θα πάει αυτό άρχισα να σκέφτομαι.

Δεν πρόλαβα να ολοκληρώσω την σκέψη μου. Ξύπνησα μετά από οκτώ ώρες αδιάλειπτου ύπνου , πιο φρεσκαδούρα από ποτέ.
Καλό είναι λοιπόν να αποφεύγουμε τις προκαταλήψεις.

Ημέρα ταξιδιού 23

Η μέρα ξεκινάει με το-όντως στα τριακόσια μέτρα-Victoria Terminus .
Μου πέφτει το σαγόνι. Δύο καθεδρικοί με ουρά μαζί σε μέγεθος . Ένα από τα πιο εντυπωσιακά κτήρια που έχω δει ποτέ.
View attachment 487393
View attachment 487387
View attachment 487388 Το να μην ξέρεις και πολλά πολλά για τα αξιοθέατα του τόπου που επισκέπτεσαι εχει αυτό το πλεονέκτημα.
Το να σου πέφτει το σαγόνι, όταν έχοντας χαμηλές προσδοκίες βλέπεις κάτι ουάου.
Έτσι κι εγώ κάθισα λίγο κι έβγαλα μια διαδρομή στο ποδάρι με τα προτεινόμενα αξιοθέατα πιο πολύ για να έχω ένα οδοδείκτη.
Κυρίως με ενδιαφέρουν οι άνθρωποι και η ατμόσφαιρα της πόλης.
Και η πόλη είναι πολύ δυνατή. Σφύζει από ζωή. Vibrant που λεν και στο χωριό μου.
Στην Ινδία υπάρχουν 4-5 μεγάλες θρησκείες συν τις παραλλαγές τους , και καμία εκατοστή εθνοτικές ομάδες. Όλοι αυτοί με τον δικό τους ενδυματολογικό κώδικα . Μέλη όλων αυτών έχουν μαζευτεί στη μεγαλούπολη. Αποτέλεσμα; Οφθαλμοπανήγυρις.
Εντάξει, η πλειοψηφία είναι ντυμένοι σαν και μας, αρκετά πιο παλιομοδίτικα βέβαια.
Ευχάριστη έκπληξη η άνεση που κυκλοφορούν γκει ζευγάρια-αγόρια και κορίτσια- σε ένα φαινομενικά συντηρητικό περιβάλλον.
Πολυπολιτισμικότητα ανεξιθρησκία και ανεκτικότητα. Τέλεια. Μ’ αρέσει πολύ.

Η Βομβάη κουβαλάει την φήμη μια θεοβρωμικης πόλης που δεν μπορείς να ανασάνεις από την μπόχα, που μπορεί να φρικάρεις από την εξαθλίωση των κατοίκων και να μην βλέπεις ουρανό από την ατμοσφαιρική ρύπανση.

Δεν ξέρω τι γίνεται το καλοκαίρι αλλά σήμερα η θερμοκρασία είναι στους 23 , φυσάει δροσερό αεράκι κι ο ουρανός είναι πιο γαλάζιος από τα μάτια μου.

Πρώτη στάση η κεντρική αγορά τροφίμων Crawford. Ίσως θα σοκαριζόταν κάποιος που δεν έχει βγει εκτός Ευρώπης αλλά παρόμοια εικόνα έχω δει σε πολλές χώρες και της Ασίας και της Αφρικής και της Λατινικής Αμερικής. Η έννοια της ψύξης σε κρέατα και ψάρια είναι ανέκδοτο.
View attachment 487389
Ναι , υπάρχουν άνθρωποι που ζουν στους δρόμους και ανάβουν φωτιές να μαγειρέψουν, παραπληγικοί, ζητιάνοι, «τρελοί του χωριού» , άνθρωποι που κάνουν σιχαμερές δουλειές για να επιβιώσουν. Δεν είναι λίγοι . Χιλιάδες είναι έτσι. Κάποια ακόμη εκατομμύρια έχουν στέγη σε άθλια slums . Φαβέλες δηλαδή.
View attachment 487390
Ναι υπάρχουν σωροί σκουπιδιών παντού.
View attachment 487391
Η κίνηση στους δρόμους είναι τρομακτική. Τα κορναρίσματα είναι το σάουντρακ της πόλης.

Αλλά αυτό είναι κι αυτό περίμενα να δω.
Σε δέκα λεπτά το έχεις συνηθίσει.
Οι αγελάδες μάλλον όχι. Αραιά και που βλέπεις καμιά μέσα σε κανένα στενό.

Επόμενη στάση Fashion Street . Πολλά υποσχόμενο όνομα.

Τελικά είναι 200 παράγκες στην σειρά. Ήταν κλειστά ακόμα όταν πέρασα αλλά σιγά σιγά ξυπνούσαν, έβγαιναν μέσα από τις τρύπες, άνοιγαν μπόγους με ρούχα και έφτιαχναν βιτρίνα
Ή έκφραση -σπίτι δουλειά- δουλειά σπίτι - θα ήταν ακατανόητη σ’ αυτούς τους ανθρώπους.
Ένα και το αυτό.
Και σε εκατομμύρια άλλους ακόμα όπως είχα την ευκαιρία διαπιστώσω στη συνέχεια.
Ένα από τα πράγματα που μου λείπουν στο ταξίδι είναι ένα στυλάτο καφέ , ένα μαγαζί που θα καθίσω ευχαρίστως να ξεκουραστώ από τον ποδαρόδρομο, να πιω έναν καφέ και να χαζεύω την περατζάδα. Ούτε στη Σρι Λάνκα.
View attachment 487392
Όλα βρώμικα take away .

Αναγκαστικά αγοράζω κρύο νερό χτυπάω φραπέ και ψάχνω να βρω κανένα παγκάκι.
Κι αυτά δυσεύρετα. Πάρκα δεν υπάρχουν ή δεν έχω συναντήσει ακόμα .

Η τελευταία λύση σήμερα , που είχα αργήσει να πιω καφέ, ήταν στάση λεωφορείου. Ξεκίνησα να χτυπάω περίτεχνα το σεικερ μου και γρήγορα μαζεύτηκαν καμιά δεκαριά νοματαίοι όλων των θρησκειών και ηλικιών και χάζευαν αποσβολωμένοι τον λευκό γκουρού . Όταν μάλιστα άνοιξα το ενσωματωμένο καλαμάκι και τράβηξα την πρώτη τζούρα , ένα παιδάκι πήγε να χειροκροτήσει. Χαμογέλασα συγκαταβατικά.

Το λεωφορείο ήρθε , το φιλοθεάμον κοινό αναχώρησε και ήπια τον καφέ μου παρέα με ένα κοράκι ή κουρούνα ή κάτι τέτοιο.
View attachment 487394
Κατηφορίζοντας προς τη θάλασσα από κεντρικό δρόμο έπαθα την πλάκα μου με το κτηριακό δυναμικό της.Βομβαης. Στο ίδιο στυλ με το σταθμό της Victoria υπάρχει το Πανεπιστήμιο και αρκετές δεκάδες ακόμα κυρίως κρατικά κτήρια. Βαριά και ογκώδη αλλά περίτεχνα διακοσμημένα. Αλλά και πάρα πολλά ακόμη κτήρια -σαν κι αυτό που μένω- είναι πανέμορφα νεοκλασικά αφημένα δυστυχώς στη φθορά του χρόνου. Τηρουμένων των αναλογιών, μου θύμισε τα υπέροχα και εξ ίσου παρατημένα κτήρια της Αβάνας. Σε τελείως διαφορετικό αρχιτεκτονικό στυλ βέβαια αλλά χτισμένα την ίδια πάνω κάτω εποχή.

View attachment 487395
View attachment 487396
View attachment 487397
View attachment 487398

View attachment 487399

Σε ένα από τα ωραία αυτά κτήρια στεγάζονται και τα δικαστήρια όπου όλοι οι δικηγόροι και ασκούμενοι κυκλοφορούν με μαυρα κοστούμια και με κάτι μεταξύ γραβάτας και σαλιάρας φορεμένο στο λαιμό.
View attachment 487400
Ένα από τα δεκάδες επαγγέλματα που έχουν σχεδόν χαθεί στην δύση αλλά εδώ ασκούνται κανονικά είναι αυτό του νερουλά.

Βυτία τροφοδοτούν με μάνικες ακόμα και διαμερίσματα δευτέρου όροφου στο κέντρο της πόλης .
View attachment 487401
Χωρίς να το καταλάβω έφτασα και στα δύο πιο γνωστά και πολυφωτογραφημένα τοπόσημα της πόλης, που είναι και δίπλα δίπλα.

Η Gate of India , ο Λευκός Πύργος της Βομβάης και το διάσημο ξενοδοχείο Taj Mahal Palace.
View attachment 487402
Ο χώρος ήταν περιφραγμένος. Δεν υπάρχει κάποιο εισιτήριο αλλά υπάρχει έλεγχος ασφαλείας.
View attachment 487403
Ο χώρος ήταν πλημμυρισμένος από κόσμο. Βλαχαδερα από τα τελευταία χωριά της Ινδιας είχαν κουβαληθεί να βγουν φωτογραφία στην Gate of India . Που ήταν και με σκαλωσιές συντήρησης . Quelle decadence. .
Από τη Gate of India ξεκινάν καραβάκια για τα Elephanta Caves ένα νησάκι όπου βρίσκεται ένα αρχαίο τέμπλο του θεού Σίβα. Από όλους έχω δει τέμπλα, αλλά από τον Σίβα όχι .

Να μην τον αφήσω παραπονεμένο, να περάσω και τις μεσημεριανές ώρες στη δροσιά.
Στο καραβάκι ήταν ένα γκρουπ Αμερικάνες, εκ των οποίων μια βαθυμελάχρινη νταρντάνα- στην κοψιά της Serena Williams -φαινόταν να με ζαχαρώνει. Σκέφτηκα πως αν κατέβω στο γήπεδο μ αυτήν θα με διαλύσει, δεν θα μείνει ούτε ρακέτα , ούτε μπαλάκια .
Οπότε προτίμησα να κάνω τον κινέζο, σε ένα ξενέρωτο κρυόκωλο eye conduct ping pong.
Στο Elephanta caves τα γνωστά.
Ήρθα κι απόψε στα σκαλοπάτια σου.

Μόνο καμιά διακοσαριά σκαλιά.
Δεξιά αριστερά τα γνωστά τουριστικά μαγαζιά γεμάτα με πάσης φύσεως τζιντζιρλο μίντζιρλο.Εδώ υπάρχει και η επιλογή να πας σαν μαχαραγιάς ή σαν παλαιοημερολογίτης δεσπότης σε τέσσερων τον ώμο , που λέει και ο Καρυωτάκης. Μπρρ.
View attachment 487404
Στην είσοδο μισό ευρώ οι Ινδοί, 7 ευρώ οι ξένοι. Ώπα ρε Σίβα.
Λίγο πιο πέρα στην είσοδο του σπηλαίου, μου την πέφτουν ξεναγοί σε ισπανικά και ιταλικά . Μπράβο . Κοντά πέσανε. Τους το δίνω. Αρνήθηκα ευγενικά. Τι να μου πεις ρε φίλε;
Πως κεράτωνε ο Σίβα την Παρβατι;
Άμα σου πω εγώ για τις πομπές του Δια , θα τρέχεις να κρυφτείς.
Τέλος πάντων το τέμπλο είναι ωραίο. Αρχαίο , λιτό. σοβαρό , μεγαλοπρεπές με βαριά περιστύλια , τελείως άσχετο με την συνηθισμένη κουραστική παρδαλότητα των ινδουιστικών τέμπλων .
View attachment 487405
View attachment 487406
View attachment 487407 Είχε και δύο τρεις ακόμα σπηλιές παραπέρα χωρίς κάτι ιδιαίτερο.
Έφαγα κι ένα πανηγυριώτικο καλαμπόκι με αλάτι και τσίλι και πίσω.
View attachment 487408
Στην επιστροφή είδα με την ησυχία μου τις τεράστιες , φαραωνικές θα έλεγα πετρελαϊκές εγκαταστάσεις του κόλπου της Βομβάης. Εγκαταστάσεις που υποδέχονται καύσιμα για 1 δισεκατομμύριο κόσμο. Έχεις την αίσθηση πως αν ρίξεις ένα σπίρτο θα πάρει φωτιά και η θάλασσα.

Επέστρεψα σιγά σιγά από διαφορετικές διαδρομές στη γειτονιά αποτυπώνοντας εικόνες.
View attachment 487409

View attachment 487410
View attachment 487411

View attachment 487414 Η απογευματινή και η φωτισμένη νυχτερινή
εικόνα του Victoria Terminus ήταν ακόμα πιο εντυπωσιακές από την πρωινή.
View attachment 487412
View attachment 487413 Γύρισα στο ελικοδρόμιο. Με είχαν μετακομίσει στο τρίκλινο μαζί με ένα νεαρό ζευγάρι Ινδών που έβλεπε ταινίες στο κινητό .
Το τρίκλινο όμως είχε μπαλκονάρα. Έφτιαξα φραπεδαρα και απόλαυσα το γλυκό δειλινό. Ωραία ήταν. Ωραία γεμάτη ημέρα.

Εισαι ενας μικρος θεουλης...Πραγματικη απολαυση οι περιγραφες.....

 

[mapouna protopao]

Ημέρα ταξιδιού 24

Η έλικα στο τρίκλινο ήτανε λιγότερο θορυβώδης , αλλά κοιμήθηκα εξ ίσου καλά. Ίσως επειδή τα στρώματα είναι σκληρά.
Ξύπνησα νωρίς γιατί είχα τσεκ σουτ στις 9.
Κατόπιν ενδελεχούς μελέτης είχα ήδη κλείσει το τελευταίο μου κατάλυμα στην Ινδία και έπρεπε να μετακομίσω.

Ήταν τόσο γεμάτη η χτεσινή μέρα που ξέχασα να γράψω ότι ξαναβγήκα έξω, γιατί η πόλη εχει το πολιτιστικό φεστιβάλ Kala Ghoda. Πρέπει να διεξάγεται σε διάφορα σημεία της πολης με διαφορετικές θεματικές ενότητες.

Είχα περάσει από εκεί το πρωί και είπα να έρθω το βράδυ με τη δροσούλα.

Στη γειτονιά μας το θέμα ήταν installations καλλιτεχνών με θέμα το άλογο και είχε και μαγαζάκια με ποιοτικά προϊόντα από άλλες περιοχές της Ινδίας. Ευχάριστο πανηγυράκι.

Η νέα μου γειτονιά είναι η παραλιακή Bantra West, μια μεγαλοαστική γειτονιά με φρουρούμενες πολυκατοικίες.
Στην ίδια παραλία λίγο βορειότερα ξεκινάει η χλιδή. Τα μεγάλα ξενοδοχεία τα malls, τα κοσμηματοπωλεία κλπ.
Ανάμεσα είναι το Chuim village μία γαλατική φαβέλα .
Ε εκεί έμεινα . Το χοστελ ήταν αποστειρωμένο, αλλά έξω από αυτό ήταν πραγματική εμπειρία.
Μου ερχόταν να βγω έξω και να ψωνίσω αυγά και ντομάτες και φρούτα και να πω καμία κουβέντα με τις γειτόνισσες ή να παίξω μπάλα με τα παιδιά.

Και το έκανα εν μέρει .

Όταν λέμε village εννοούμε καμιά διακοσαριά χιλιάδες.
Για τα μεγέθη της Βομβαης των 22 εκατομμυρίων καταγεγραμμένων και άλλων 8 άγραφων κατοίκων, χωριό είναι.
Ή κίνηση κίνηση και η κόρνα κόρνα βέβαια.
Και περπατώντας ούτε πεντακόσια μέτρα,μπορείς να πιεις καφέ στο Starbucks της παραλίας αγναντεύοντας τη θάλασσα.
Μόλις τακτοποιήθηκα έκλεισα ένα τουρ από γνωστή εφαρμογή στο Dharavi slum.
Μια από τις μεγαλύτερες φαβέλες του κόσμου με πληθυσμό άνω του εκατομμυρίου.
Ξέρω τι θα δω πάνω κάτω και ούτε σοκάρομαι, αλλά ούτε και το απολαμβάνω.

Πιο πολύ πηγαίνω μήπως πετύχω κάποιον καλό ξεναγό , με διάθεση να απαντήσει στις άκυρες ερωτήσεις που θα του κάνω για τον τρόπο ζωής στην Βομβάη και πως την παλεύει η ινδική κοινωνία. Να τον βάλω κάτω και να τον πρήζω με την ακόρεστη δίψα μου για άχρηστες πληροφορίες.

Ο Αλί ήταν ένας νεαρός μουσουλμάνος, με το φεσάκι του και τον συμπάθησα αμέσως.

Στο γκρουπ ήταν ένα ζευγάρι Πολωνοί , ένας Γερμανός κι ένας Άγγλος κι ένας Αμερικανός από Χαβαη μεριά.

Ο Αλί ξεκίνησε.

What about my English. Do you understand me?

I do, but you better ask the Englishman , απάντησα.

Oh man , Englishmen speak worst English than anyone else. Nobody understands them.

Κόλλα το του λέω . Είσαι αδερφός.

Είναι ένας περίεργος κόσμος η Dharavi slum.
Υπάρχει η working section και η living section .
Στη πρώτη υπάρχουν μια σειρά από θεοβρωμικα ισόγεια όπου άνθρωποι δουλεύουν υπό άθλιες συνθήκες κυρίως σε ανακύκλωση πλαστικών και σαπουνιών .

Θρυμματίζουν με τα χέρια πλαστικές συσκευασίες , πλύσιμο,στέγνωμα, αμπαλάζ σε σακιά και αποστολή στα εργοστάσια ανακύκλωσης .

Ένα ακόμα κομμάτι υποστηρίζει την βιομηχανία μαϊμούδων προϊόντων διάσημων brands.

Αρκετά ακόμα υποστηρικτικά μαγαζιά καθώς και βυρσοδεψεία . Στο Dharavi κυκλοφορούν ελεύθερα δεκάδες κατσίκες που περιμένουν την σειρά τους για να γίνουν τσάντες .
Υπάρχει και ομώνυμο brand που θεωρείται και πολύ ποιοτικό και ακριβό.

Ο Αλί μας σύστησε σε δυο τρεις κατσίκες που τις γνωρίζει με το μικρό τους όνομα από μωρά και τις χαϊδολογάει.

Ωστόσο στα 22 του έχει σφάξει ήδη 6 κατσίκες . Κάθε 9 Ιουνίου. Μουσουλμανικό έθιμο. Τι στο τσιγκέλι, τι στη σούβλα.
Μέχρι να φύγω, vegetarian diet. Μετά βλέπουμε.

Στο living section πράγματι τσιτώθηκα.

Μικρά κι ανήλιαγα στενά κι εφτά νομά σε ένα δωμά, μαζί πακέτο.
Τριώροφα με σκοτεινούς διαδρόμους 50 -60 εκ με βρομόνερα και ποντίκια όπου δεν βλέπεις ουρανό και δωματιάκια 2 επί 3,με ένα κρεβάτι που χρησιμεύει και σαν τραπέζι και τίποτα άλλο. Στους από πάνω ορόφους ανεβαίνουν με ανεμόσκαλες.

Μόνο 100 μέτρα κάναμε και βγήκαμε τρέχοντας.

Εφτά νομά σ' ένα δωμά
Που να ξαπλώ να κλείσεισ μά
Ο ένας πάει σινεμά
Ο άλλοσ πέφτει και κοιμά
Ύπνοσ με βάρδια δηλαδή

Κανείς δεν πάει σινεμά εδώ ,για δουλειά πάει.

Το Dharavi δουλεύει 24ωρες το 24ωρο.
Μάλλον γιατί δεν υπάρχει χώρος για να κοιμηθούν όλοι μαζί ταυτόχρονα το βράδυ.
Έγινε τουριστική ατραξιόν μετά το όσκαρ καλύτερης ταινίας που πήρε το”Slumdog millionaire” το 2008 αν και η σκηνές που γυρίστηκαν εδώ δεν υπερβαίνουν το ένα λεπτό στην ταινία.

Δεν την πολυγουστάρουν την ταινία οι Ινδοί μου είπε ο Αλί γιατί περιέγραφε σαν υπάρχουσες ακόμα, θλιβερές καταστάσεις που είχαν πια εκλείψει αρκετά χρόνια πριν .

Εντύπωση μου έκανε ότι σ αυτόν λαβύρινθο υπάρχει ένα απλό σύστημα κτηματολογίου.
Ένας αριθμός zip code είναι , μια σφραγίδα στην πόρτα και είναι διεύθυνση και τίτλος ιδιοκτησίας μαζί. Και πως μια τρύπα σε μια φαβέλα μπορεί να κοστίζει και 10 και 20 χιλιάδες ευρώ. Ελπίζω να παράκουσα.

Το δεύτερο που με εντυπωσίασε είναι το payTM. Ένα απλούστατο σύστημα πληρωμών που δεν χρειάζεται ούτε ταμειακές ούτε τίποτα . Ένα barcode στο WhatsApp είναι . Σκανάρεις με το κινητό και πλήρωσες.

Δεν ξέρω αν φορολογείται και πως , αλλά το ότι είδα μια γιαγιά που πουλούσε πατάτες πάνω σε μια κουρελού μέσα σε μια φαβέλα να διαθέτει payTM δεν το χωράει ο νους μου.

Είδα κι ένα μπάρμπα να κόβει κάτι σαν αμπελόφυλλο,- λέμε τώρα- να το γεμίζει με κάτι περίεργα μαντζούνια να το τυλίγει ντολμαδάκι και να το πουλάει.
Το μασάς όταν έχεις σεκλέτια και αυτό το ντολμαδακι σε «ανεβάζει» Φοβήθηκα να δοκιμάσω.

Θα βγαίναμε στον δρόμο σε λίγο και το να περάσεις από το ένα πεζοδρόμιο στο άλλο στην Βομβάη απαιτεί την μέγιστη εγρήγορση και νηφαλιότητα.


Μετὰ πήραμε το λαϊκό τρένο που δεν έχει πόρτες, και τις ώρες αιχμής είσαι με το ένα πόδι μέσα και με το άλλο στον αέρα.
Αν είσαι τυχερός και πιαστείς από χειρολαβή.
Αλλιώς παρακαλάς να φοράει ζώνη κάποιος που κρατιέται από χειρολαβή . Το είδα με τα μάτια μου αλλά δεν πρόλαβα να το φωτογραφίσω.
Στις στάσεις έχεις 20 δευτερόλεπτα να μπεις ή να βγεις . Μετά ξεκινάει.
Εμείς ευτυχώς δεν μπήκαμε σε ώρα αιχμής και κατεβήκαμε σε μια χαζομαρίτσα.
Το μεγαλύτερο ανοιχτό πλυντήριο- στεγνωτήριο στον κόσμο.
Υπάρχει από την εποχή που έπλενε εκεί τα σώβρακα και τις σκελέες του ο αγγλικός στρατός κατοχής.
Πλένουν ρούχα σε κάτι γούρνες , τα κοπανάνε σε κάτι πέτρες να φύγουν τα πολλά νερά και τα απλώνουν. Είδα πολλά τζιν απλωμένα εκεί και επιτέλους μετά από τριάντα χρόνια κατάλαβα τι σημαίνει ο όρος πετροπλυμενα.

Εκεί τελείωσε το τουρ
Είναι 5 και κάτι, είμαι περίπου 7 χλμ από το χοστελ , ο καιρός είναι υπέροχος έχει πάνω από μια ώρα μέχρι να νυχτώσει και το κόβουμε με τον Γερμανό ποδαράτο, αφού πηγαίναμε στην ίδια κατεύθυνση.

Ωραία βολτίτσα, κουβεντούλα η ζωντάνια της Βομβαης είναι υπέροχη και την απόλαυσα ιδιαίτερα.
Το Chuim με υποδέχτηκε με χορούς και νταούλια.
Από όλες τις θρησκείες και παραθρησκείες που ενδημούν στην πόλη, πολύ δημοφιλής καταλαβαίνω πως είναι εδώ ο διάσημος .-μακαρίτης πια - γκουρού Σάΐ Μπάμπα.
Υπάρχουν αρκετά υποτυπώδη παρεκκλήσια ας πούμε , στη γειτονιά.
Ε οι πιστοί του κάτι γιορτάζουν. Έχουν στήσει πάγκους με φαγητά προσκυνάνε, προσεύχονται, τρώνε και χορεύουν .
Δεν τα κατέχω αυτά τα θέματα αλλά καταλαβαίνω από τεράστιες αφίσες στους δρόμους πως στις εκδηλώσεις παρευρίσκονται μαθητές του Σαι Μπαμπα -τους λες και απόστολους -που συνεχίζουν το έργο του . Πέτυχα έναν από αυτούς να φωτογραφίζεται με το ποίμνιο σαν υποψήφιος βουλευτής.

Το Chuim το βράδυ είναι τόσο συνωστισμένο , τόσο φασαριόζικο τόσο βρώμικο. Παιδιά, σκυλιά , γατιά κατσίκια και τα ιερά γελάδια που επανεμφανίστηκαν . Κόρνες νταούλια, μουσικές με ένταση.

Τα παραβλέπεις όλα .
Εκπέμπει μια γλύκα, μια ηρεμία μέσα στην οχλοβοή .
Είναι και μέρες που έχω ξεφορτωθεί κάθε είδους ανασφάλεια και το μόνο που μου λείπει είναι ότι δεν μπορώ να βρω στη γειτονιά μια κρύα μπίρα. Καλά είμαστε.