Sri Lanka και βλέπουμε.

[mapouna protopao]

Ημέρα ταξιδιού 8

Πρωινός φραπές στο υπέροχο μπαλκόνι μου, αγναντεύοντας το mist. Έχω γίνει μύστης πλέον.

Η τσίγκινη στέγη ξεκίνησε μια εισαγωγή , σε στυλ να μην ξεχνιόμαστε.
Στην πρωινή μου εφημερίδα -το Sri Lanka Backpackers- , γκρίνια ατελείωτη , όλοι ρωτάνε.

Που δεν βρέχει για να έρθουμε;

Και πραγματικά συμπονώ ανθρώπους , που πήραν άδεια από την δουλειά τους και διέθεσαν κάποιο μικρό ή μεγάλο ποσό για να επισκεφθούν τη Σρι Λανκα, πέσανε σε αυτή την περίπτωση και κλείστηκαν μέσα να κοιτάνε τη βροχή.

Χασομερηδες, χαβαλετζηδες σαν και του λόγου μου δεν δικαιούνται να γκρινιάζουν . Μια χαρά πάει το ταξιδάκι.
Σε πολλές τουριστικές χώρες μεταξύ των οποίων και η δική μας , διαφημίζονται ηλιοβασιλέματα ως τουριστική ατραξιόν.
Στη Σρι Λανκα όμως πουλάνε περισσότερο οι ανατολές του ήλιου.
Η πιο δημοφιλής εκ των οποίων είναι το Adam’s Peak.

Και αυτό γιατί εκεί ξεκίνησαν όλα.

Εκεί είναι η απολιθωμένη μηλιά από όπου έκοψε το μήλο η Εύα .
Σε μια κουφάλα της, μπορείς να δεις το πρώτο πουκάμισο που ξεφορτώθηκε ο καταραμένος όφις καθώς και τα κουκούτσια που έφτυσε ο Αδάμ μόλις στραβοκατάπιε.
Το να λουστείς στο ίδιο φως που φώτισε τους πρωτόπλαστους είναι μια μοναδική εμπειρία αναβάπτισης.

Θέλει και κότσια όμως. Το κονσεπτ εχει ως εξής.

Πηγαίνεις στον επόμενο σταθμό στο Hatton καμία τριανταριά χιλιόμετρα από δω, κι από εκεί με το λεωφορείο ,σε ένα χωριό στις υπώρειες του βουνού. Ξεκινάς τη ανάβαση στις 2- 3 το ξημέρωμα, ούτως ώστε να είσαι εγκαίρως επάνω την ώρα που ανατέλλει ο ήλιος .

Στην κορυφή εκείνη την ώρα μπορεί να έχει από 0 ως 10 βαθμούς ανάλογα τις καιρικές συνθήκες , οπότε πρέπει να έχεις μαζί σου και τον ανάλογο ρουχισμό.
Και πολλά λέω,για ένα μέρος που ούτε πήγα και μάλλον δεν θα πάω ποτέ στην ζωή μου.
Απλή παράθεση πληροφοριών κάνω με ολίγον καυτερό curry μυθοπλασίας.
ΙΣΩΣ πήγαινα με καλύτερες καιρικές συνθήκες . Άμα δουν ανατολή οι αυριανοί νυχτοαναρριχητές να μου γράψουν.
Αντ’ αυτού πακετάρισα τσάτρα πάτρα , ζορίζοντας τα φερμουάρ , γιατί έκανα και ψώνια χτες.
Είχε προσφορά ένα μαγαζί στο Haputale τα sarong τα μεγάλα, τα 2.10 , με δύο ευρώ.
Πήρα ένα με καρό που στέκεται άνετα και ως τραπεζομάντιλο.

Θα κρατήσω αυτό για καθημερινό και το άλλο το φιγουράτο για την παραλία.
Πήρα το τρενάκι μου .

Απόλαυσα το καλύτερο κομμάτι της διαδρομής -Haputhale μέχρι Hatton -με τούνελ , καταρράκτες, δέντρα 40 μέτρα ύψος - και πάνω από όλα φυτείες τσαγιού.
Για κάποιο απροσδιόριστο λόγο η θέαση φυτειών τσαγιού στις πλαγιές των λόφων, μου βγάζει μια ψυχική ευφορία. Δεν τις χορταίνω.

Η υπόλοιπη διαδρομή όμορφη,καταπράσινη , αλλά δε σου κόβει και την ανάσα.

Έφτασα στο Kandy κατά τις τέσσερεις αφού η μέση ταχύτητα του τρένου είναι βαριά 40χλμ την ώρα.

Δοκίμασα την εφαρμογή Pickme για να βρω Tuk Tuk. Όντως δουλεύει , είναι μισοτιμής,αλλά οι οδηγοί Pickme δεν τολμούν να σε παραλάβουν από το σταθμό για να μην τους πλακώσουν οι άλλοι που κάνουν πιάτσα εκεί.
Δεν αξίζει τον κόπο . Με 500 ρουπίες λίγο πάνω από 1.5 ευρώ πας οπουδήποτε σε ακτίνα 2-3 χλμ.
Το πήρα περισσότερο, γιατί το κατάλυμα είναι σχετικά ψηλά σε ένα λόφο από τους πολλούς που περιβάλλουν την μικρή λίμνη στο κέντρο της πόλης .
Πολύ συμπαθητικό, σαν πανσιόν, μόνο τέσσερα δωμάτια με μια ωραία βεράντα με δωρικούς κίονες.
Μέχρι να απλωθώ και να ξεμουδιάσω, το ψιλόβροχο γύρισε σε καρέκλες.
Καρέκλα εσύ; Πολυθρόνα εγώ . Άραξα στη βεράντα με καφέ και τσιγάρο , παρατηρώντας πιθηκάκια και σκιουράκια να κυκλοφορούν ταχύτατα και να κάνουν ασφαλέστατα πάνω στα καλώδια της ΔΕΗ.
Υπέροχο θέαμα . Προεκτείνοντας την σκέψη μου, μπορώ να πω ότι έχω άποψη για το υπό κατασκευή flyover στην πόλη μας. Από μένα είναι ναι.
Κατέβηκα στην πόλη με το αδιάβροχο. Γιατί η βροχή έκοψε μεν , αλλά δεν σταμάτησε.
Εκεί στην άκρη της λίμνης άκουσα τους ήχους της λειτουργίας από το Τέμπλο του Δοντιού.
Το Kandy έχει την τιμή να φιλοξενεί τον αριστερό κυνόδοντα του Σιντάρτα , μετέπειτα Βούδα.
Να αυτά δεν μπορώ. Τέτοια ακούω και μάχομαι να τιθασεύσω το βλάσφημο τρολ μέσα μου. Τέλος πάντων.
Για να είμαι ειλικρινής, δεν είμαι αντικειμενικός, γιατί πέρυσι τέτοιο καιρό πέρασα περισσότερο από δύο μήνες στην Ινδοκίνα.
Έχω χάσει το μέτρημα από το πόσους χώρους και τελετές λατρείας έχω επισκεφθεί και παρακολουθήσει.
Πιθανόν για κάποιον άλλο να είναι μια ενδιαφέρουσα εμπειρία.

Αλλά . Πολυκοσμία ,πολυάριθμα ταξιδιωτικά γκρουπ, πέρασμα πόρτας ασφάλειας με ανιχνευτή , αγορά εισιτηρίου, βγάλε παπούτσια και περίμενε στην ουρά μέσα στη βροχή , όχι δεν θα πάρω.
Περιορίστηκα να ακούσω λίγο το σουραύλι και τα τύμπανα και πήγα για φαγητό.
Δεν πήγα μακριά . Υπάρχουν κάποια αποικιακά , μάλλον κακοσυντηρημένα κτήρια αλλά από κει και πέρα πολεοδομικό και κατασκευαστικό χάος
Η λιμνούλα και οι γύρω λόφοι είναι όμορφα.
Και ο δημόσιος φωτισμός είναι από χαμηλός έως ανύπαρκτος.
Αλλά οκέι είναι πόλη , και όχι χωριό όπως αυτά που κοιμήθηκα μέχρι τώρα. Καλά είναι.
Οψόμεθα.

 

[mikrh tsopana]

Ωχ ακόμη βρέχει;
Γαμώτο, ελπίζω να ξανανοίξει ο καιρός σύντομα...
Δηλαδή κατά τη γνώμη σου άξιζε η διαδρομή με το τρένο; Γιατί εχω ακούσει οτι δε βρισκεις ουτε να καθίσεις και είναι και πολλές οι ώρες.

 

[evaT]

Καλά το πας. 'Εμαθες να βάζεις και φωτό σαν άνθρωπος να μη μας βγάζεις τα μάτια.

YΣ Από τις Εύες δε γλυτώνεις εύκολα σε περιμένει ταλαιπωρία παρακάτω

 

[mapouna protopao]

Ημέρα ταξιδιού 9

Χθες το βράδυ, δυσκολεύτηκα να βρω κάπου να δειπνήσω. Τα τοπικά εστιατόρια ήταν κάπως μπλιαχ.
Ήθελα και να είναι open air , αλλά και να μην το πιάνει η βροχή , να έχει χάζι στο δρόμο και να έχει και άδεια να σερβίρει μπίρα.
Το μοναδικό που βρήκα με τις προϋποθέσεις μου , ήτανε γεμάτο. Τουρίστες κυρίως.
Αποικιακό, παλιό κτήριο, ωραία βεράντα και lounge μουσική. Αναγκάστηκα να περιμένω μέχρι να αδειάσει ένα στάντ , υποχωρώντας στο χάζι στο δρόμο, αφού ήταν βεράντα.
Μετὰ το φαγητό , πίνοντας την μπίρα μου κάθισα να σκεφτώ το μέλλον μου.
Σύμφωνα με τις πληροφορίες μου , το Kandy είναι για μια μέρα, και όντως έτσι είναι. Κι έτσι είχα κλείσει δωμάτιο για μια νύχτα.
Με τούτο και με το άλλο όμως, και με την τρίωρη καταιγίδα δεν είχα δει σχεδόν τίποτα.
Σήκωσα το τηλέφωνο και πήρα την σπιτονοικοκυρά.
Οκ το δωμάτιο, μπορώ να μείνω άλλη μια νύχτα.
Λίγο πιο βόρεια από το Kandy και σε σχετικά μικρή απόσταση μεταξύ τους βρίσκονται τα σημαντικότερα UNESCO sites της Sri Lanka.
Η πρωτεύουσα κάποιου αρχαίου βασιλείου Anuradhapura, η ολίγον μεταγενέστερη Pollonaruwa , τα Dambulla Caves και το πιο γνωστό landmark της χώρας , ο Sigiriya Rock.
Είχα σκοπό να μείνω κάπου σε βολική απόσταση από όλα αυτά , και να τα επισκεφτώ με τους ρυθμούς μου, βλέποντας και κάνοντας δηλαδή.
Βρήκα όμως ένα shared transfer από ένα τοπικό τουριστικό γραφείο, που σε πάει πρώτα στο Dambulla Caves ,μετά στο Sigiriya Rock και αν θες στην είσοδο ενός εθνικού πάρκου για ένα δίωρο τρίωρο σαφάρι ελεφάντων και επιστροφή στο Kandy το απόγευμα.
Μου φάνηκε καλό deal , δεδομένης και της αστάθειας του καιρού. Το έκλεισα online και πουρνό πουρνό, αξημέρωτα δηλαδή, πήγα στο meeting point , έξω από το Τέμπλο του Δοντιού.
Έδωσα και τα συχαρίκια μου σε σε ένα ζευγαράκι που έβγαζε γαμήλιες φωτογραφίες.
Συνεπιβάτες, δύο σόλο Γερμανίδες, μια φροιλάιν στην οποία χαμογέλασα πλατιά και μια φράου που μου χαμογέλασε πλατύτερα. Κι ένα νεαρό ζευγάρι Βέλγων.
Πρώτη στάση σε έναν ινδουιστικό ναό στην μέση της διαδρομής. Φωτογραφία απέξω, τουαλέτα και τσιγάρο μέχρι να βγουν οι άλλοι.

Δεύτερη στάση Dambulla Caves ,
Η Χοζοβιώτισσα της Sri Lanka . Εισιτήριο 6 ευρώ, περίπου διακόσια τριακόσια σκαλοπάτια, σε 10-15 λεπτά είσαι πάνω.
Λατρευτικός χώρος, Βούδες καθιστοί και ξαπλωτοί οκ.
Μου άρεσε πολύ η διακόσμηση της οροφής της σπηλιάς. Ωραία μοτίβα πάνω στον πτυχωτό βράχο. Οι σπηλιές δεν είναι ψηλές, από 2 έως 6 μέτρα.
Είναι πέντε νομίζω, παρόμοιες. Οι δύο πρώτες και μεγαλύτερες είναι αρκετές.
Η έξοδος είναι από άλλη μεριά και υπάρχει ένας τεράστιος χρυσός Βούδας εκεί.

Το γκρουπ συμφώνησε ότι κανένας δεν ενδιαφερόταν για σαφάριοπότε συνεχίσαμε με το πάσο μας.
Κανονικά έπρεπε να πάμε στο highlight Sigiriya Rock.
Αυτός είναι ένα βράχος ακριβώς όπως τα Μετέωρα, αλλά μόνος του. Ένα Μετέωρο.
Έχει φοβερή λαξευτή διακόσμηση στη διαδρομή και φρούριο επάνω. Γενικώς αξίζει.
Το πρόβλημα είναι ότι έχει 1200 σκαλοπάτια και 35 δολάρια εισιτήριο.
Η φραου είχε ήδη αποφασίσει ότι δεν θα ανεβεί και ήρθε με τα Birkenstock.
Ο καιρός ήταν ανάμεσα συννεφιά και ψιλόβροχο.
Το ζευγάρι δεν θα γύριζε μαζί μας γιατί θα έμενε εκεί το βράδυ.
Δεν είναι ακριβώς κοινό μυστικό ,αλλά η ινσταγκραμικη φωτογραφία του Sigiriya Rock είναι τραβηγμένη από τον Pinduragala Rock.
Όπου Pinduragala Rock είναι ένας άλλος βράχος, περίπου ένα χιλιόμετρο πιο πέρα που δεν έχει την κάθετη κοψιά του Sigiriya Rock . Είναι ο πτωχός συγγενής του στις φωτογραφίες.
Αν δεν έχεις λοιπόν αντοχές να ανέβεις τα σκαλιά του Sigiriya ,πας στον Pinduragala να τον φωτογραφίσεις.
Αυτό κάναμε και μείς.
Οχι πως είναι εύκολο. Θέλει ένα εικοσάλεπτο με μισάωρο σκαρφάλωμα σε. απότομα σκαλοπάτια, για να φτάσεις σε ένα πλάτωμα με έναν ταπεινό ξαπλωμένο βούδα από τούβλα.
Μετά μπαίνεις σε ένα μονοπάτι σαν κοίτη ποταμού με τεράστια και ολίγον γλιστερά βράχια.
Σε κάποιο σημείο έχει και ένα χάσμα και πρέπει να πιαστείς από ένα σκοινί που έχουν δεμένο εκεί.

Αλλά όταν φτάσεις ,στο τελευταίο πλατώ, οκ είναι μαγικά. Σούπερ ουαου.
Το ζευγάρι των Βέλγων όπως και πολύς ακόμα κόσμος , θα έρθουν αύριο τα χαράματα εδώ πάνω , για να δουν τον ήλιο να ανατέλλει πάνω από τον Sigiriya.
Είμαι σίγουρος ότι θα είναι υπέροχα, αρκεί να μη γκρεμοτσακιστεί κανείς.
Δεν το ήξερα ότι και εδώ είναι sunrise spot, αλλιώς θα το έκανα κι εγώ.
Στον Pinduragala ανέβηκα εγώ και η φρόιλαιν και ποζάραμε ο ενας στον άλλον.
Η φραου ανέβηκε μέχρι τον Βούδα αλλά μετά φοβήθηκε μην γλιστρήσει.
Έχασε το καλύτερο. Τις έστειλα φωτογραφίες για να έχει να θυμάται αυτό που παραλίγο να δει.

Στον γυρισμό, η φραου μου είπε ότι έφαγε χτες κάπου πολύ καλά και αν θέλω να πάμε να φάμε παρέα. Χμ!
Ε άντε να πάμε.
Το πιο ενδιαφέρον της συναναστροφής , ήταν ότι έχει έρθει στην Θεσσαλονίκη , ως φίλαθλος της Άιντραχτ Φρανκφούρτης για ένα ματς με τον ΠΑΟΚ.
Τα σχόλια για τις τουαλέτες του γηπέδου της Τούμπας, δεν ήταν καθόλου κολακευτικά.
Άντε ρε γκρεμίστε το, το ρημάδι, Έχουμε γίνει ρεζίλι διεθνώς.
Το σχέδιο της ήταν να ανέβει την επαύριο στο προαναφερθέν Adam’s Peak.
Αν ανεβείς, στείλε μου φωτογραφίες της είπα.
Και την έστειλα. Στην ευχή του Θεού.
Το αποτέλεσμα ήταν ότι με το μπιρι μπιρι έχασα το δίωρο εξερεύνησης του Kandy αφού σκοτείνιασε.
Και η βρόχα έπεφτε right through που λέει κι Ζαμπέτας.

 

[mapouna protopao]

Ωχ ακόμη βρέχει;
Γαμώτο, ελπίζω να ξανανοίξει ο καιρός σύντομα...
Δηλαδή κατά τη γνώμη σου άξιζε η διαδρομή με το τρένο; Γιατί εχω ακούσει οτι δε βρισκεις ουτε να καθίσεις και είναι και πολλές οι ώρες.

Το τι αξίζει και τι δεν αξίζει είναι τελείως υποκειμενικό και παίζουν ρόλο και εξωγενείς παράγοντες. Αν βρέχει μπορεί να μη δες τίποτα. Αν είσαι κουρασμένος μπορεί να σε πάρει ο ύπνος και πάλι να μη δεις τίποτα. Αν πέσεις σε αγενείς συνεπιβάτες το ίδιο. Η πρακτική συμβουλή είναι μην κάνεις προκρατήσεις από το Ίντερνετ. Επί τόπου κι ότι γίνει. Μιλάω εκ του ασφαλούς βέβαια έχοντας μια σχετική άνεση χρόνου.
Όταν προσγειωθείς με το καλό και πάρεις κάρτα μπορείς να με καλέσεις στο 779521276. Έχεις 250 λεπτά χρόνο ομιλίας να ρωτήσεις ότι θέλεις. Καλό ταξίδι.

 

[mapouna protopao]

Ημέρα ταξιδιού 10



Χτες πέρασα δύσκολο βράδυ. Όχι , δεν με πείραξε το κάρι.

Απλά το ταξίδι είναι πια σε αντίστροφη μέτρηση.

Στον αρχικό σχεδιασμό είχα αφήσει φλου, αν θα διαρκούσε μια ή δυο ή τρεις βδομάδες. Τελικά λίγο πριν υποβάλω την αίτηση για Βίζα και σε συνδυασμό με την αναζήτηση βολικών πτήσεων αναχώρησης , έκλεισα στις 13 μέρες.
Υπάρχουν τρόποι να είσαι πιο ευέλικτος, τα εικονικά onwards tickets δηλαδή , αλλά θεώρησα ότι ήταν οκ αυτό το διάστημα .

Εκ των υστέρων λέω, ότι μια βδομάδα ακόμα δεν θα με χάλαγε.

Θα μείνει από έξω η Βόρεια Σρι Λανκα , η οποία φυλετικά , θρησκευτικά, πολιτισμικά είναι άλλο κράτος.

Πολύ κοντά στην νοτιότερη πολιτεία της Ινδιας , την Tamil Nadu , όπου πας κολυμπώντας , που λέει ο λόγος.

Ο προφανής επόμενος προορισμός είναι λοιπόν, η γειτονική Ινδία.

Επηρεασμένος από την ευκολία έκδοσης της Visa για Sri Lanka άφησα την Visa για Ινδία για αργότερα.

Ανεπίτρεπτη επιπολαιότητα.

Η έκδοση αποδείχθηκε μια πραγματική οδύσσεια.

Από το κινητό, με κακό ίντερνετ και λάθος νούμερο γυαλιά πρεσβυωπίας ξεκίνησα την μάχη.

Ένιωσα σαν να με έχουν βάλει στον προβολέα και να με χαστουκίζουν . Μίλα ρε!!

Τον πατέρα σου, τη μάνα σου, τη γυναίκα σου, πότε απολύθηκες από το στρατό , αν είσαι πρώην μπάτσος η έχεις συλληφθεί ποτέ, τις χώρες που έχεις επισκεφθεί την τελευταία δεκαετία.

Έγραψα 19 , τρέμοντας μην ξεχάσω καμία. Ξέχασα την Βόρεια Μακεδονία γιατί ήμουν απλά περαστικός , ελπίζω να μη μου κοστίσει.

Στην επόμενη πίστα, σε ρωτάνε αν κρατάει η σκούφια σου , έστω και τρεις γενιές πίσω, από την Πακιστάν χελντ τέριτορι. Αχα λέω! Αλυτρωτισμός κι εδώ.

Δεν νομίζω , είμαι ανοιχτόχρωμος , αλλά ποτέ δεν ξέρεις.

Μέσα στον πανικό μου τίκαρα ναι, αλλά οκ μπόρεσα να το αναιρέσω.

Σκέφτηκα καλού κακού να σβήσω από φίλο στο φέισμπουκ,τον Τανβιρ , ένα φίλο που κατάγεται από κει, αλλά οκ δεν κιότεψα.

Μετά upload φωτογραφία μου , μετά upload φωτογραφία διαβατηρίου σε pdf ,

πω ρε φίλε, θέλω να βάλω τα κλάματα.

Παράγγειλα το pdf σε μια φίλη στην Ελλάδα, μου το έστειλε άμεσα- θένκιουυυ- οκ πάει κι αυτό .

Τσάτρα πατρα καταφέρνω να πληρώσω και τα 25 USD.

Εκεί γλυκάνανε λίγο.

Πήρα ένα ανακουφιστικό μειλ ότι οκ είναι σε αναμονή.

Στο υστερόγραφο λέει ότι σε 72 ώρες θα εκδοθεί.

Τσίμα τσίμα δηλαδή. Σε αναμμένα κάρβουνα.

Τέλος πάντων ξύπνησα , πακετάρισα , πήρα ένα Tuk Tuk και του είπα Pollonaruwa bus station.

Ο σταθμός αποδείχθηκε μια απλή στάση λεωφορείου.

Ήταν ένας εκεί, με ρώτησε που πάω, ανέβα σ’ αυτό μου λέει , σε μισή ώρα φεύγει , πιάσε θέση , εισιτήριο στον εισπράκτορα .

Μπαμ μπαμ εξυπηρέτηση.

Σε πρωτοκοσμική χώρα θα είχα χάσει την μπάλα και την ώρα μου.

Το κυλικείο του σταθμού είναι οι μικροπωλητές με τα καλαθάκια που ανεβαίνουν.

Σποράκι, πατατάκι ,ξηροί καρποί ,νεράκι έχω λέγετε.

Πήρα τα σνακς μου και έναν φρεσκοκομμένο ανανά για πρωινό. Αυτό είναι σέρβις. Οχι, μπράβο.

Έβαλα το μεγάλο μπακπακ σε μια άλλη θέση γιατί ο νεαρός που καθόταν σ’αυτήν, πήγε για κατούρημα και δεν ήθελε να χάσει τη θέση.

Πλήρης ενσωμάτωση στο σύστημα.

Αυτός ο ένας στην υποδοχή που με εξυπηρέτησε , ανέβηκε στο πλατύσκαλο και φώναξε στεντόρεια και απνευστί.



Για MataleNaulaDambullaHabaranaMinneriyaPollonaruwa αναχωρεί.

Σε χρόνο κάτω των δύο δευτερολέπτων.

Η διαδρομή -όπως όλες στη Σρι Λάνκα- είναι απολαυστική.

Η χαμηλή ταχύτητα των λεωφορείων κάνει πιο εύκολη την σύνδεση του αμφιβληστροειδή με τον εγκέφαλο και τυπώνει στο μυαλό φωτογραφίες που οι κανονικές , πολύ σπάνια θα είναι εφάμιλλες.

Στην Pollonaruwa πάω για ένα βράδυ.

Το συνδύασα με κάτι ακόμα που ήθελα να κάνω. Να μείνω σε ένα homestay.
Σε ένα σπίτι που ζει μια οικογένεια δηλαδή και διαθέτει δύο τρία περισσευούμενα δωμάτια. Και αν θες, σπιτικό πρωινό ή δείπνο.
Πραγματικά , έκλεισα ένα με καλές κριτικές και έφτασα το μεσημεράκι.

Με υποδέχτηκαν εγκάρδια και μου παρείχαν ποδήλατο να κάνω την βόλτα μου στην περιοχή.

Είπα στον νοικοκύρη ότι δεν έχω αποφασίσει ακόμα ποιον αρχαιολογικό χώρο θα επισκεφτώ. Της Pollonaruwa ή της Anuradhapura. Φυσικά απάντησε, σαν την Pollonaruwa δεν έχει.

Ότι πεις λέω.

Αγροτική περιοχή , κυρίως μονοκατοικίες σαν και κει που μένω , μέσα σε πυκνή βλάστηση .

Χάθηκα φυσικά μέσα στην ζούγκλα.
Με χαιρετούσαν από όλα τα σπίτια που περνούσα . Αγριεύτηκα λιγάκι γιατί μπροστά από κάθε σπίτι είχε πέντε έξη πανομοιότυπα σκυλιά-κανελί με μυτερά αυτιά. Τελικά δεν μου έδωσαν σημασία.

Βγήκα σε μια λίμνη - ταμιευτήρα νερού μάλλον, γιατί ποδηλατούσα πάνω σε ένα φράγμα.

Εντελώς τυχαία βρέθηκα στην είσοδο του αρχαιολογικού χώρου που σκόπευα να επισκεφτώ την άλλη μέρα το πρωί.

Αν και είχε πάει 4.30 και μου μέναν μόνο δύο ώρες με φως , αποφάσισα να εκμεταλλευτώ την καλοκαιρία γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι καιρό θα κάνει .

Ο αρχαιολογικός χώρος είναι τεράστιος , 15 χλμ περίπου ,αλλά τα κύρια σημεία ενδιαφέροντος είναι κοντά στην είσοδο.
Το ωραίο είναι ότι μπαίνεις με το ποδήλατο σε έναν παράδεισο-νοικιάζουν και εκεί ποδήλατα. Όρθια είναι τα λατρευτικά μνημεία και από κει και πέρα διάφορες λιθοδομές και ερείπια σπιτιών καλυμμένα από βρύα.

Έχοντας επισκεφθεί πέρυσι το Ανγκορ Βατ στην Καμπότζη , είχα μια ιδέα πάνω κάτω , πως είναι αυτοί οι αρχαιολογικοί χώροι.
Ουδεμία σχέση φυσικά, ούτε σε έκταση , ούτε σε τέχνη και διακόσμηση.
Το μόνο εντυπωσιακό είναι κάποιες τεράστιες στούπες, μυστηριώδεις και καθηλωτικές σαν τις πυραμίδες.

Εισιτήριο 30 USD , πλήρωσα με κάρτα. Ένας τουκτουκέρης απέξω , με έψησε ότι δεν βγαίνει σε δύο ώρες με το ποδήλατο , και θα σε πιάσει η νύχτα και θα σε φάνε οι λεοπαρδάλεις . Τρίχες.

Αλλά είπα οκ γιατί είχα ψοφήσει με το σαράβαλο ποδήλατο.

Άλλαξα το μουσκεμένο τισερτ και πήγα μ αυτόν.

Οκ στα βασικά πήγα , το πολυ πέντε χιλιόμετρα, είχε και αρκετά λεωφορεία με γκρουπ από Ρωσία, Πολωνία κλπ. Έχει και μαγαζάκια μέσα, αναψυκτήρια και πάγκους με πολύ όμορφα ξυλόγλυπτα . Όμορφο και ηρεμιστικό μέρος.

Αγχώθηκα και λίγο μην νυχτώσει και που να βρω το σπιτάκι μου. Ήταν χωμένο σε έναν παράδρομο.


Το σπιτικό ρύζι με κάρι , συν μπίρα που είχα παραγγείλει άμα τη αφίξει , έκλεισε τέλεια μια όμορφη μέρα. Ρυζάκι, τέσσερα κάρι, σαλάτα τριμμένο καρότο και ανανάς. Ενδιαφέρων συνδυασμός αλλά χωρίς λαδολέμονο δεν.
Το μόνο σίγουρο στο συγκεκριμένο πιάτο είναι, ότι αφού το τρως με τα χέρια, είναι σίγουρο ότι στο τέλος γλύφεις τα δάχτυλα σου.

Το πόσο τέλεια ήταν η ημέρα αποδείχθηκε όταν αμέσως μετά το τέλος του φαγητού , ξανάρχισε η βροχή που τόσο μου έλειψε σήμερα.

 

[mapouna protopao]

Ημέρα ταξιδιού 11 και 12.

Οι μερες της μαρμότας .

Είδα τελικά από χθες, ότι ήταν να δω στην Pollonaruwa.

Στον πρωινό καφέ με κουλουράκια , συνάντησα τους ενοίκους του άλλου δωματίου , ζευγάρι Γάλλων με έναν εξάχρονο πιτσιρικά, οι οποίοι έκαναν το γύρο της Σρι Λάνκα μόνοι τους, με νοικιασμένο τουκ τουκ.

Κάτι που εξαρχής ήθελα να κάνω κι εγώ , γι αυτό άλλωστε έκανα το δίπλωμα μου διεθνές.

Αλλά έπεσα στην περίπτωση.

«Για δες καιρό που διάλεξα, Σρι Λάνκα για έρθω.»

Κόλωσα είναι αλήθεια , και δεν νομίζω ότι θα ήταν τόσο ευχάριστη εμπειρία η οδήγηση υπό βροχή, πάνω σε ενα τρίκυκλο που θα σου πάρει και κάποιο χρόνο να προσαρμοστείς στην οδική του συμπεριφορά.

Γνώρισα και τον γιο της οικογένειας ,που μόλις τελείωσε γιατρός ,αλλά είναι και συνοδός οδηγός σε τζιπ σαφάρι για το χαρτζιλίκι.

Ωραία εμπειρία και το homestay.

Και πάμφθηνη και ξεκούραστη . Να μην ψάχνεις που θα φας , κι αν είναι καθαρά κλπ. Και μαμαδίστικο φαγητό.

Δρόμο παίρνω δρόμο αφήνω, Επόμενος σταθμός Anuradhapura.

Η πιο ιστορική και πολιτικά και θρησκευτικά , πόλη στην Σρι Λάνκα.

Είναι ίδιο το περιβάλλον με την Pollonaruwa δεν φαίνεται καμία πόλη , αφού τα δέντρα είναι πιο ψηλά από τα κτήρια.

Κάποιοι δρόμοι με μαγαζιά κι αυτό είναι. Ακόμα δεν είδα πόλη να πω την αλήθεια,στη μορφή που έχουμε συνηθίσει στην δύση.

Κεντρική πλατεία , δημαρχείο, το άγαλμα του Κολοκτρώνη κλπ.

Ας πούμε ότι έμεινα στο κέντρο , επειδή είχε πολλά μαγαζιά και ΑΤΜ, γύρω γύρω.

Και εδώ, δεν ήμουν για πολλά πολλά, αν και έχει ένα σωρό αξιοθέατα, πλην όμως τα ίδια και τα ίδια.
Θα μείνω όμως 2 νύχτες γιατί έχω και πλυντήριο. Και τα στέγνωμα με αυτή την υγρασία είναι πολύ χρονοβόρο.
´ Το πιστολάκι ταξιδιού αυτή τη φορά φάνηκε εξαιρετικά χρήσιμο στο στέγνωμα των παπουτσιών. Γιατί μπορεί να μην έχουμε γκαρνταρόμπα,, πιστολάκι όμως έχουμε.

Ε πήγα και σε ένα ακόμα τέμπλο--πάρκο, μοναστήρι -κεριά -λιβάνια-καλόγεροι, να ξεμουδιάσω
Μετά ρύζι με κάρι, δωμάτιο , μπαλκόνι , καφές , τσιγάρα, μπισκοτάκια, internet.

Απαραίτητος εξοπλισμός για την βροχή που ξεκίνησε κατά τις 7 το απόγευμα , σε μεγαλύτερη ένταση και όγκο νερού από οποιαδήποτε άλλη μέχρι τώρα, και σταμάτησε στις 12 το μεσημέρι της επόμενης μέρας .

Στο ισόγειο της οικοδομής που είναι το κατάλυμα μου, λειτουργεί εργαστήρι κατασκευής καρεκλών. Τυχαίο;

Ακολούθησε η μέρα της μαρμότας.

Ε πήγα και σε ένα ακόμα τέμπλο--πάρκο ·μοναστήρι -κεριά -λιβάνια -καλόγεροι, αλλά αυτό ήταν έξω από την πόλη και ήταν σε βράχο δηλαδή άλλα 7356 σκαλοπάτια να ανέβω.

Είχε και ένα βράχο , ένα Μετεωράκι με θέα 360 μοιρών από όπου και είδα την έκταση της πλημμύρας σε όλη την περιοχή.

Έφυγα στο τσακ για να γλιτώσω τις ορδές τόσο των Ρώσων που ανέβαιναν τα σκαλοπάτια,όσο και των εκατοντάδων ντόπιων που ανέβαιναν προφανώς για κάποια τελετή .

Πάμε πάλι όπως χθες . Ρύζι με κάρι, δωμάτιο ,καφες ,τσιγάρα , μπισκοτάκια ,ίντερνετ.

Από τις 6 που άρχισε μέχρι το πρωί σερί. Δεν ξέρω αν σταμάτησε ή βρέχει ακόμη. Δεν κάθισα να περιμένω πότε θα σταματήσει.

Τα πήρα κρανίο. Ξύπνησα στις 5 με ξυπνητήρι για να προλάβω το τρένο των 6.30 για Κολόμπο.

Άντε γεια !!!

 

[Thalassaki]

Μόλις σχόλασα έπεσα τυχαία πάνω στην στην ιστορία σου και μόνο για το απρογραμμάτιστο του τίτλου "βλέπουμε" ήξερα πως αξίζει να διαβαστεί .
Ε μετά είδα και το nickname και είπα εδώ είμαστε!
Λατρεύω τον τρόπο γραφής σου.

Σε ευχαριστώ!

 

[mapouna protopao]

Ημέρα ταξιδιού 13

Βγήκα αξημέρωτα στο μαύρο σκοτάδι και στην βροχή, κουκουλωμένος στο αδιάβροχο. Αφώτιστος δρόμος, σκηνικό θρίλερ, χωρίς τις λεύκες
Πώς μου είχε έρθει, ότι θα βγω στο δρόμο και θα μαλώνουν οι τουκτουκέρηδες , ποιος θα πάρε την κούρσα.
Ερημιά. Κατέφυγα στο PickMe. Πάπαλα.
Άλλος σε δέκα λεπτά, άλλος σε δεκαπέντε, πάει το τρένο.
Πατούσα links ότι νάναι ,χάθηκε η μπάλα.
Είδα ένα φως να έρχεται μέσα στο σκοτάδι και σήκωσα το χέρι .
Όντως ήταν τουκτουκ. Πήδηξα πάνω ανακουφισμένος.
Στο δρόμο άρχισαν να χτυπάνε τα τηλέφωνα.
Προφανώς είχαν έρθει στο σημείο συνάντησης οι PickMe drivers.

Sorry παιδιά , καιγόμουν.

Έφτασα 6 και 29 . Στο γκισέ ο υπάλληλος, μου έλεγε κάτι ακατάληπτα.
Το πιθανότερο να μου είπε ότι το εισιτήριο μου, δεν είχε αριθμό θέσης.
Όπου βρεις, άμα βρεις.
Στη β’ θέση όντως δεν είχε.
Για να μην χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα, όλες οι μανούλες στα βαγόνια είχαν από δύο παιδιά στην αγκαλιά. Συν βαλίτσες και μπόγους. Λαϊκές συνοικίες.

Προχώρησα σε άλλα βαγόνια, σε άλλη class βρήκα κάπου, είπα θα καθίσω και θα περιμένω μέχρι να με σηκώσουν, και ούτω καθεξής. Τσιγγανάκι.

Πεντέμισι ώρες ταξίδι.

Ευτυχώς όλα πήγαν καλά.

Όχι άλλος επιβάτης δεν εμφανίστηκε, αλλά αλλά ούτε καν ελεγκτής. Το εισιτήριο είναι ακόμα στην τσέπη μου.

Οι διπλανοί μου-ένα χαμογελαστό ζευγάρι- με μπούκωναν κάθε τρεις και λίγο, με σνακς που αγόραζαν από τους μικροπωλητές που ανέβαιναν σε κάθε σταθμό.
Αποκάλυψη το τσιλιπεπερόψωμο , σαν το ελιόψωμο ας πούμε. Τραγουδάς το «Ανάβεις φωτιές , ανάβεις φωτιές».

Άφιξη στο βαριά συννεφιασμένο Κολόμπο.
Δεν βρέχει , αλλά φυσάει, και ο αέρας πετάει τις σταγόνες των φύλλων από τα δέντρα στο δρόμο . Αποτέλεσμα το ίδιο. Λούτσα πάλι.
Το χοστελ είναι σε καλό κεντρικό σημείο και είναι και κυριλέ.
Ρεσεψιόν και ωραίος χώρος υποδοχής και bar και lounge.
Το check in είναι στις δύο, είναι ακόμα 12.
Παρατάω το μπακπακ στην υποδοχή και βγαίνω για εξερεύνηση.

Έξω από την πόρτα οι τοπικοί τουκτουκερηδες , με τουριστικούς χάρτες ανά χείρας, προσφέρουν μια ώρα Σιτι τουρ, με 1,5 ευρώ και optional , massage beautiful girl , τιμή δεν ρώτησα.
Θα το κάνω κάποια στιγμή. Το τουρ , όχι το μασάζ.
Όμως ήθελα να περπατήσω να ξεμουδιάσω.
Με το που ανοίγω το google maps βλέπω ένα pin.

Colombo Harbor Pilot Station Lighhouse
στα δύο χιλιόμετρα.

Αμέσως μου ήρθε στο μυαλό το όμορφο και συγκινητικό ποίημα του Καββαδία και αγαπημένο τραγούδι από τον Μικρούτσικο φυσικά.
Περπάτησα λοιπόν μέχρι εκεί , να αποτίσω φόρο τιμής στον πιλότο Νάγκελ.
Φυσικά το λιμάνι δεν έχει καμία σχέση με την εποχή του Καββαδία.
Είναι απροσπέλαστο , γεμάτο γερανούς και εμπορευματοκιβώτια και έναν υπό κατασκευή flyover δρόμο από πάνω.
Δεν είδα το λιμάνι , είδα όμως την αντίστοιχη Τρούμπα, και συνέχισα προς την αγορά, μασουλώντας καυτερά σνακς από πλανόδιους, τώρα που έχω πάρει τον αέρα.

Σκεφτόμουν γιατί ο γέρο Νάγκελ δεν γύριζε στο νησί του, αφού το νοσταλγούσε.
Είχε κάνει καμιά μαλακία μικρός και αναγκάστηκε να μπαρκάρει και φοβόταν να γυρίσει;
Είχε γκομενάκι στο Κολόμπο;

Φοβόταν μην τα τινάξει στην διαδρομή και τον φουντάρουνε στο Άντεν;

Μ αυτά και μ αυτά κόλλησα με το τραγούδι, και περπατάω στους δρόμους του Κολόμπο και σιγοτραγουδώ .

Γελάει ο κόσμος. Καινούργιος τρελός στην πόλη.

Στο χόστελ δηλώνω Greek, ω μου λέει ένας του σέρβις εκεί, εσείς είστε πλούσιοι, πόσα βαπόρια έχεις.
Εγώ είμαι στα αεροπλάνα του λέω.
Είχε έρθει ως ναυτικός μάλλον και ήξερε πραγματάκια.
Στο δωμάτιο, κλασικά, χτυπάω την πόρτα, μια με το σορτσάκι, μία με το σουτιέν, συγγνώμη να έρθω αργότερα;

No it’s ok .

Hostel girls .

Βαρεμένες , αλλά όχι μυξοπριγκίπισσες. αν μη τι άλλο.
Μετά τη σιέστα η απογευματινή βόλτα ήταν εξ ίσου ενδιαφέρουσα.

Στην Sri Lanka κατά τας απογραφάς ,είναι 70% βουδιστές , αλλά εδώ στο Κολόμπο, βλέπω και πολύ μαντήλα και φέσι , και πολύ κόκκινη βούλα στο μέτωπο και σταυρουδάκια.

Και τα αντίστοιχα τέμπλα , τεμένη και ναούς.
Λίγο πριν το σούρουπο ξεκινάνε οι διάφορες λειτουργίες και τις ακούς να μπλέκονται.
Εκείνη την ώρα ξεκινάει και το light show του Lotus tower του εμβληματικού τοπόσημου του Κολόμπο. Ωραία στιγμή.

Δεν είχα πάει σε τέμπλο σήμερα μετά από τόσες μέρες , και με καλούσε το καθήκον.

Στο Google maps, το Gangarama Sima Malaka , μου έδινε ξεκάθαρα σήμα για να το επισκεφτώ.
Ωραίο είναι ,διαφορετικό, στην όχθη μιας μικρής λίμνης . Ίσως πάω και αύριο για ημερήσια φωτογράφιση.

Τελευταίο σνακ, αχνιστά spicy ρεβύθια σε χάρτινο χωνάκι . Πολύ ωραία.
Ήρθε όμως και η ώρα του φαγητού.
Ρύζι με κάρι πάλι, η Burger King τώρα που περνάω από έξω;
Φτου σου ρε ξεφτίλα, με έβρισα, είσαι η ντροπή του ψαγμένου ταξιδευτή που αποζητά τις αυθεντικές εμπειρίες.
Τα είπα και ξαλάφρωσα και πήγα στο Burgers King.

Η πολύ κουραστική ,αλλά γεμάτη μέρα θα άγγιζε την τελειότητα αν…

Παράγγειλα μπίρα σε ένα παλιοκαφενείο ντόπιων , δίπλα στο χόστελ. Στοιχημάτιζαν σε κυνοδρομίες και ούρλιαζαν σαν τα σκυλιά.
Βρήκα ένα stream και κάθισα να δω την Αρειανάρα να κερδίζει τον ΠΑΟΚ.

Ούτε με την επίκληση του Βούδα , που έχω τσακίσει τα γόνατα μου, δύο βδομάδες τώρα, να ανεβαίνω στα σκαλοπάτια του, καταφέραμε να νικήσουμε.

Εκ των υστέρων , και που δεν χάσαμε , πάλι ευχαριστημένος είμαι.

Όλα καλά.

 

[gkalla]

Δύο like έπρεπε να βάλω σήμερα, ένα για το κεφάλαιο κι ένα για τον Καββαδία.

 

[evaT]

Αντώνη γύρνα πίσω ή έστω τηλεφόνα!!!

 

[Spark]

@mapouna protopao
Είναι ίσως η καλύτερη ταξ ιστορία που διάβασα και με εμπνέει να πάω και εγώ εκεί,
μπράβο σου, την παρουσιάζεις πολύ καλά