mapouna protopao
Member
- Μηνύματα
- 13
- Likes
- 216
Ημέρα ταξιδιού 8
Πρωινός φραπές στο υπέροχο μπαλκόνι μου, αγναντεύοντας το mist. Έχω γίνει μύστης πλέον.
Η τσίγκινη στέγη ξεκίνησε μια εισαγωγή , σε στυλ να μην ξεχνιόμαστε.
Στην πρωινή μου εφημερίδα -το Sri Lanka Backpackers- , γκρίνια ατελείωτη , όλοι ρωτάνε.
Που δεν βρέχει για να έρθουμε;
Και πραγματικά συμπονώ ανθρώπους , που πήραν άδεια από την δουλειά τους και διέθεσαν κάποιο μικρό ή μεγάλο ποσό για να επισκεφθούν τη Σρι Λανκα, πέσανε σε αυτή την περίπτωση και κλείστηκαν μέσα να κοιτάνε τη βροχή.
Χασομερηδες, χαβαλετζηδες σαν και του λόγου μου δεν δικαιούνται να γκρινιάζουν . Μια χαρά πάει το ταξιδάκι.
Σε πολλές τουριστικές χώρες μεταξύ των οποίων και η δική μας , διαφημίζονται ηλιοβασιλέματα ως τουριστική ατραξιόν.
Στη Σρι Λανκα όμως πουλάνε περισσότερο οι ανατολές του ήλιου.
Η πιο δημοφιλής εκ των οποίων είναι το Adam’s Peak.
Και αυτό γιατί εκεί ξεκίνησαν όλα.
Εκεί είναι η απολιθωμένη μηλιά από όπου έκοψε το μήλο η Εύα .
Σε μια κουφάλα της, μπορείς να δεις το πρώτο πουκάμισο που ξεφορτώθηκε ο καταραμένος όφις καθώς και τα κουκούτσια που έφτυσε ο Αδάμ μόλις στραβοκατάπιε.
Το να λουστείς στο ίδιο φως που φώτισε τους πρωτόπλαστους είναι μια μοναδική εμπειρία αναβάπτισης.
Θέλει και κότσια όμως. Το κονσεπτ εχει ως εξής.
Πηγαίνεις στον επόμενο σταθμό στο Hatton καμία τριανταριά χιλιόμετρα από δω, κι από εκεί με το λεωφορείο ,σε ένα χωριό στις υπώρειες του βουνού. Ξεκινάς τη ανάβαση στις 2- 3 το ξημέρωμα, ούτως ώστε να είσαι εγκαίρως επάνω την ώρα που ανατέλλει ο ήλιος .
Στην κορυφή εκείνη την ώρα μπορεί να έχει από 0 ως 10 βαθμούς ανάλογα τις καιρικές συνθήκες , οπότε πρέπει να έχεις μαζί σου και τον ανάλογο ρουχισμό.
Και πολλά λέω,για ένα μέρος που ούτε πήγα και μάλλον δεν θα πάω ποτέ στην ζωή μου.
Απλή παράθεση πληροφοριών κάνω με ολίγον καυτερό curry μυθοπλασίας.
ΙΣΩΣ πήγαινα με καλύτερες καιρικές συνθήκες . Άμα δουν ανατολή οι αυριανοί νυχτοαναρριχητές να μου γράψουν.
Αντ’ αυτού πακετάρισα τσάτρα πάτρα , ζορίζοντας τα φερμουάρ , γιατί έκανα και ψώνια χτες.
Είχε προσφορά ένα μαγαζί στο Haputale τα sarong τα μεγάλα, τα 2.10 , με δύο ευρώ.
Πήρα ένα με καρό που στέκεται άνετα και ως τραπεζομάντιλο.
Θα κρατήσω αυτό για καθημερινό και το άλλο το φιγουράτο για την παραλία.
Πήρα το τρενάκι μου .
Απόλαυσα το καλύτερο κομμάτι της διαδρομής -Haputhale μέχρι Hatton -με τούνελ , καταρράκτες, δέντρα 40 μέτρα ύψος - και πάνω από όλα φυτείες τσαγιού.
Για κάποιο απροσδιόριστο λόγο η θέαση φυτειών τσαγιού στις πλαγιές των λόφων, μου βγάζει μια ψυχική ευφορία. Δεν τις χορταίνω.
Η υπόλοιπη διαδρομή όμορφη,καταπράσινη , αλλά δε σου κόβει και την ανάσα.
Έφτασα στο Kandy κατά τις τέσσερεις αφού η μέση ταχύτητα του τρένου είναι βαριά 40χλμ την ώρα.
Δοκίμασα την εφαρμογή Pickme για να βρω Tuk Tuk. Όντως δουλεύει , είναι μισοτιμής,αλλά οι οδηγοί Pickme δεν τολμούν να σε παραλάβουν από το σταθμό για να μην τους πλακώσουν οι άλλοι που κάνουν πιάτσα εκεί.
Δεν αξίζει τον κόπο . Με 500 ρουπίες λίγο πάνω από 1.5 ευρώ πας οπουδήποτε σε ακτίνα 2-3 χλμ.
Το πήρα περισσότερο, γιατί το κατάλυμα είναι σχετικά ψηλά σε ένα λόφο από τους πολλούς που περιβάλλουν την μικρή λίμνη στο κέντρο της πόλης .
Πολύ συμπαθητικό, σαν πανσιόν, μόνο τέσσερα δωμάτια με μια ωραία βεράντα με δωρικούς κίονες.
Μέχρι να απλωθώ και να ξεμουδιάσω, το ψιλόβροχο γύρισε σε καρέκλες.
Καρέκλα εσύ; Πολυθρόνα εγώ . Άραξα στη βεράντα με καφέ και τσιγάρο , παρατηρώντας πιθηκάκια και σκιουράκια να κυκλοφορούν ταχύτατα και να κάνουν ασφαλέστατα πάνω στα καλώδια της ΔΕΗ.
Υπέροχο θέαμα . Προεκτείνοντας την σκέψη μου, μπορώ να πω ότι έχω άποψη για το υπό κατασκευή flyover στην πόλη μας. Από μένα είναι ναι.
Κατέβηκα στην πόλη με το αδιάβροχο. Γιατί η βροχή έκοψε μεν , αλλά δεν σταμάτησε.
Εκεί στην άκρη της λίμνης άκουσα τους ήχους της λειτουργίας από το Τέμπλο του Δοντιού.
Το Kandy έχει την τιμή να φιλοξενεί τον αριστερό κυνόδοντα του Σιντάρτα , μετέπειτα Βούδα.
Να αυτά δεν μπορώ. Τέτοια ακούω και μάχομαι να τιθασεύσω το βλάσφημο τρολ μέσα μου. Τέλος πάντων.
Για να είμαι ειλικρινής, δεν είμαι αντικειμενικός, γιατί πέρυσι τέτοιο καιρό πέρασα περισσότερο από δύο μήνες στην Ινδοκίνα.
Έχω χάσει το μέτρημα από το πόσους χώρους και τελετές λατρείας έχω επισκεφθεί και παρακολουθήσει.
Πιθανόν για κάποιον άλλο να είναι μια ενδιαφέρουσα εμπειρία.
Αλλά . Πολυκοσμία ,πολυάριθμα ταξιδιωτικά γκρουπ, πέρασμα πόρτας ασφάλειας με ανιχνευτή , αγορά εισιτηρίου, βγάλε παπούτσια και περίμενε στην ουρά μέσα στη βροχή , όχι δεν θα πάρω.
Περιορίστηκα να ακούσω λίγο το σουραύλι και τα τύμπανα και πήγα για φαγητό.
Δεν πήγα μακριά . Υπάρχουν κάποια αποικιακά , μάλλον κακοσυντηρημένα κτήρια αλλά από κει και πέρα πολεοδομικό και κατασκευαστικό χάος
Η λιμνούλα και οι γύρω λόφοι είναι όμορφα.
Και ο δημόσιος φωτισμός είναι από χαμηλός έως ανύπαρκτος.
Αλλά οκέι είναι πόλη , και όχι χωριό όπως αυτά που κοιμήθηκα μέχρι τώρα. Καλά είναι.
Οψόμεθα.
Πρωινός φραπές στο υπέροχο μπαλκόνι μου, αγναντεύοντας το mist. Έχω γίνει μύστης πλέον.
Η τσίγκινη στέγη ξεκίνησε μια εισαγωγή , σε στυλ να μην ξεχνιόμαστε.
Στην πρωινή μου εφημερίδα -το Sri Lanka Backpackers- , γκρίνια ατελείωτη , όλοι ρωτάνε.
Που δεν βρέχει για να έρθουμε;
Και πραγματικά συμπονώ ανθρώπους , που πήραν άδεια από την δουλειά τους και διέθεσαν κάποιο μικρό ή μεγάλο ποσό για να επισκεφθούν τη Σρι Λανκα, πέσανε σε αυτή την περίπτωση και κλείστηκαν μέσα να κοιτάνε τη βροχή.
Χασομερηδες, χαβαλετζηδες σαν και του λόγου μου δεν δικαιούνται να γκρινιάζουν . Μια χαρά πάει το ταξιδάκι.
Σε πολλές τουριστικές χώρες μεταξύ των οποίων και η δική μας , διαφημίζονται ηλιοβασιλέματα ως τουριστική ατραξιόν.
Στη Σρι Λανκα όμως πουλάνε περισσότερο οι ανατολές του ήλιου.
Η πιο δημοφιλής εκ των οποίων είναι το Adam’s Peak.
Και αυτό γιατί εκεί ξεκίνησαν όλα.
Εκεί είναι η απολιθωμένη μηλιά από όπου έκοψε το μήλο η Εύα .
Σε μια κουφάλα της, μπορείς να δεις το πρώτο πουκάμισο που ξεφορτώθηκε ο καταραμένος όφις καθώς και τα κουκούτσια που έφτυσε ο Αδάμ μόλις στραβοκατάπιε.
Το να λουστείς στο ίδιο φως που φώτισε τους πρωτόπλαστους είναι μια μοναδική εμπειρία αναβάπτισης.
Θέλει και κότσια όμως. Το κονσεπτ εχει ως εξής.
Πηγαίνεις στον επόμενο σταθμό στο Hatton καμία τριανταριά χιλιόμετρα από δω, κι από εκεί με το λεωφορείο ,σε ένα χωριό στις υπώρειες του βουνού. Ξεκινάς τη ανάβαση στις 2- 3 το ξημέρωμα, ούτως ώστε να είσαι εγκαίρως επάνω την ώρα που ανατέλλει ο ήλιος .
Στην κορυφή εκείνη την ώρα μπορεί να έχει από 0 ως 10 βαθμούς ανάλογα τις καιρικές συνθήκες , οπότε πρέπει να έχεις μαζί σου και τον ανάλογο ρουχισμό.
Και πολλά λέω,για ένα μέρος που ούτε πήγα και μάλλον δεν θα πάω ποτέ στην ζωή μου.
Απλή παράθεση πληροφοριών κάνω με ολίγον καυτερό curry μυθοπλασίας.
ΙΣΩΣ πήγαινα με καλύτερες καιρικές συνθήκες . Άμα δουν ανατολή οι αυριανοί νυχτοαναρριχητές να μου γράψουν.
Αντ’ αυτού πακετάρισα τσάτρα πάτρα , ζορίζοντας τα φερμουάρ , γιατί έκανα και ψώνια χτες.
Είχε προσφορά ένα μαγαζί στο Haputale τα sarong τα μεγάλα, τα 2.10 , με δύο ευρώ.
Πήρα ένα με καρό που στέκεται άνετα και ως τραπεζομάντιλο.
Θα κρατήσω αυτό για καθημερινό και το άλλο το φιγουράτο για την παραλία.
Πήρα το τρενάκι μου .
Για κάποιο απροσδιόριστο λόγο η θέαση φυτειών τσαγιού στις πλαγιές των λόφων, μου βγάζει μια ψυχική ευφορία. Δεν τις χορταίνω.
Η υπόλοιπη διαδρομή όμορφη,καταπράσινη , αλλά δε σου κόβει και την ανάσα.
Έφτασα στο Kandy κατά τις τέσσερεις αφού η μέση ταχύτητα του τρένου είναι βαριά 40χλμ την ώρα.
Δοκίμασα την εφαρμογή Pickme για να βρω Tuk Tuk. Όντως δουλεύει , είναι μισοτιμής,αλλά οι οδηγοί Pickme δεν τολμούν να σε παραλάβουν από το σταθμό για να μην τους πλακώσουν οι άλλοι που κάνουν πιάτσα εκεί.
Δεν αξίζει τον κόπο . Με 500 ρουπίες λίγο πάνω από 1.5 ευρώ πας οπουδήποτε σε ακτίνα 2-3 χλμ.
Το πήρα περισσότερο, γιατί το κατάλυμα είναι σχετικά ψηλά σε ένα λόφο από τους πολλούς που περιβάλλουν την μικρή λίμνη στο κέντρο της πόλης .
Πολύ συμπαθητικό, σαν πανσιόν, μόνο τέσσερα δωμάτια με μια ωραία βεράντα με δωρικούς κίονες.
Μέχρι να απλωθώ και να ξεμουδιάσω, το ψιλόβροχο γύρισε σε καρέκλες.
Καρέκλα εσύ; Πολυθρόνα εγώ . Άραξα στη βεράντα με καφέ και τσιγάρο , παρατηρώντας πιθηκάκια και σκιουράκια να κυκλοφορούν ταχύτατα και να κάνουν ασφαλέστατα πάνω στα καλώδια της ΔΕΗ.
Υπέροχο θέαμα . Προεκτείνοντας την σκέψη μου, μπορώ να πω ότι έχω άποψη για το υπό κατασκευή flyover στην πόλη μας. Από μένα είναι ναι.
Κατέβηκα στην πόλη με το αδιάβροχο. Γιατί η βροχή έκοψε μεν , αλλά δεν σταμάτησε.
Εκεί στην άκρη της λίμνης άκουσα τους ήχους της λειτουργίας από το Τέμπλο του Δοντιού.
Το Kandy έχει την τιμή να φιλοξενεί τον αριστερό κυνόδοντα του Σιντάρτα , μετέπειτα Βούδα.
Να αυτά δεν μπορώ. Τέτοια ακούω και μάχομαι να τιθασεύσω το βλάσφημο τρολ μέσα μου. Τέλος πάντων.
Για να είμαι ειλικρινής, δεν είμαι αντικειμενικός, γιατί πέρυσι τέτοιο καιρό πέρασα περισσότερο από δύο μήνες στην Ινδοκίνα.
Έχω χάσει το μέτρημα από το πόσους χώρους και τελετές λατρείας έχω επισκεφθεί και παρακολουθήσει.
Πιθανόν για κάποιον άλλο να είναι μια ενδιαφέρουσα εμπειρία.
Αλλά . Πολυκοσμία ,πολυάριθμα ταξιδιωτικά γκρουπ, πέρασμα πόρτας ασφάλειας με ανιχνευτή , αγορά εισιτηρίου, βγάλε παπούτσια και περίμενε στην ουρά μέσα στη βροχή , όχι δεν θα πάρω.
Περιορίστηκα να ακούσω λίγο το σουραύλι και τα τύμπανα και πήγα για φαγητό.
Δεν πήγα μακριά . Υπάρχουν κάποια αποικιακά , μάλλον κακοσυντηρημένα κτήρια αλλά από κει και πέρα πολεοδομικό και κατασκευαστικό χάος
Η λιμνούλα και οι γύρω λόφοι είναι όμορφα.
Και ο δημόσιος φωτισμός είναι από χαμηλός έως ανύπαρκτος.
Αλλά οκέι είναι πόλη , και όχι χωριό όπως αυτά που κοιμήθηκα μέχρι τώρα. Καλά είναι.
Οψόμεθα.
