Ρουμανία Salsa, φιλίες, εκδρομές και ιστορίες! (Ρουμανία)

[giannismits]

Όσα γράφω είναι από την στενή παρακολούθηση της ξεναγού και σχολαστικής έρευνας στο ίντερνετ. Με εντυπωσίασαν τόσο πολύ όλα αυτά που έλεγε η ξεναγός που όταν γυρίσαμε έψαχνα με τις ώρες πληροφορίες! Γράφω τα μισά από όσα είπε και πάλι το πλάτιασα!

Ήθελα κι εγώ να βάλω βιντεάκια, αλλά με υπερκάλυψες, ευχαριστώ!!!

(Επίσης έψαχνα, έψαχνα την εκτέλεση live, τίποτα ρε γαμώτο! )

Κι όμως εγώ στο youtube παλαιότερα είχα βρεί την εκτέλεση Live. Δεν έψαξα καλά. Αν το βρώ θα το παραθέσω

είπαμε: πλήρης ιστορία αλλά καλύτερα να μην είναι τοοοσο πλήρης

Μη φανταστείς δεν είναι σκληρό το στιγμιότυπο της εκτέλεσης. Όπως το δει κανείς.

 

[zmaria]

είπαμε: πλήρης ιστορία αλλά καλύτερα να μην είναι τοοοσο πλήρης

Χιχι, είχα επηρεαστεί τόσο, που ήθελα να το δω, να δω τις φάτσες τους

Κι όμως εγώ στο youtube παλαιότερα είχα βρεί την εκτέλεση Live. Δεν έψαξα καλά. Αν το βρώ θα το παραθέσω

Ιιιιι αν το βρεις το θέλω κι αν όχι εδώ πμ!!!

 

[zmaria]

Οι τελευταίες εικόνες, τα 15' διασημότητας, η ευλογία των καθημερινών "ταξιδιών".

Χαζεύουμε ακόμα μια φορά το επιβλητικό κτίριο πριν το ύστατο σουλάτσο στο νεφοσκεπές Βουκουρέστι.

Ζητιάνοι βρίσκονται διασκορπισμένοι παντού και η εικόνα τους παρότι συνηθισμένη, παραμένει λυπηρή.

Πετυχαίνουμε μια κλινική με το όνομα της Κομανέτσι.

Προσπαθούμε να ρουφήξουμε όσες εικόνες προλαβαίνουμε. Ακόμα δεν έχω ενθουσιαστεί με την πρωτεύουσα της Ρουμανίας.

Σκέφτομαι στο άσχετο πως πρώτη φορά δεν χρησιμοποιώ μετρό σε ευρωπαϊκή πόλη.

Ένα από τα πολλά ελληνικά μαγαζιά στο Βουκουρέστι.

Αδέσποτα σκυλιά δεν υπάρχουν πουθενά κι αυτό δεν είναι για καλό όπως ακούγεται. Στην Ρουμανία είναι νόμιμη η θανάτωση των αδέσποτων σκύλων εφόσον έχουν μαζευτεί από μπόγιες και δεν τα αναζητήσει/υιοθετήσει κάποιος για 14 μέρες. Είμαι πολύ κοντά στο να αντιπαθήσω τους ρουμάνους πάνω που τους έχω συμπαθήσει και προσπαθώ να το ξεχάσω για να μην μου χαλάσει το κέφι.

Ένας τελευταίος καφές επιβάλλεται προτού πιαστούμε για τα καλά στα δίχτυα της καθημερινότητας. Ψαχνόμαστε και δεν συμφωνούμε για το που θα κάτσουμε, κοίτα που θα πλακωθούμε τελευταία μέρα.

Καταλήγουμε τελικά τυχαία στο Bordello, ένα ισπανικό καφέ-εστιατόριο πολύ της αρεσκείας μου. Στο προσεγμένο και ιδιότυπα γουστόζικο εσωτερικό του έχει άπειρες φωτογραφίες τύπου burlesque όπου χυμώδεις γυναίκες ποζάρουν αισθησιακά. Έχει ενδιαφέρον μενού φαγητών και πιοτών, άλλοι παίρνουν κοκτέηλ κι εγώ παραγγέλνω ένα φρουτοποτό με το αγαπημένο μου εξωτικό φρούτο. Μάνγκο φορέβα.

Επιτέλους βρίσκουμε και τα οικονομικά μας αφού τόσες μέρες δεν έχουμε κοινό ταμείο όπως είχα προτείνει αρχικά και πληρώνουμε εναλλάξ. Χάρη στο…. «λογιστή» της παρέας Δημήτρη που κρατάει σχετικές σημειώσεις καταφέρνουμε να βρούμε άκρη.

Περιέργως, δεν πεινάω καθόλου όπως και σε όλο το ταξίδι. Αυτό είναι πολύ σπάνιο για την παμφάγα φύση μου. Την 'Εφη πάλι που τρώει σαν σπουργίτι και είναι η αιώνια γυμνασμένη συλφίδα, χαίρομαι που την βλέπω επιτέλους να τρώει σαν άνθρωπος. Πετάγεται με το Νίκο να φάνε κάτι σε junk food.

Μπαίνω στο μαγαζί για να χαζέψω την καλλιτεχνική διακόσμηση. Η τουαλέτα έχει τον ίδιο σκανδαλώδη χαρακτήρα κι ενθουσιάζομαι. Ένα λεπτό αφού επιστρέφω στο τραπέζι και λέμε με τον Δημήτρη τα δικά μας, μια κάμερα με πλησιάζει κι ένα εικοσάχρονο μοντελίστικο αλλά άτριχο ξανθό αγόρι κολλάει το μικρόφωνο του στην μούρη μου. Να τα μας!

Με ρωτάει αν θέλω να παίξουμε ένα παιχνίδι και ενώ στην Ελλάδα θα γινόμουν τουλίπα από ντροπή, είμαι για τα μέτρα μου ως και εντυπωσιακά άνετη. Αλλά κανείς που να με ξέρει δεν θα το δει ποτέ, ούτε καν εγώ, so? Μου λέει πως θα μου κάνει διάφορες ερωτήσεις και αν καταφέρει να βρει το όνομα μου θα κερδίσω 1 lei. «Θα καταξοδευτείς» σκέφτομαι και ξεκινάμε.

Μου θέτει απλές ερωτήσεις του τύπου από πού είμαι, για ποιον λόγο είμαι στην Ρουμανία, αν περνάω καλά κλπ. Όταν τελειώνει την μίνι ανάκριση μουγκρίζει για λίγο βουδιστικά και βρίσκει το όνομα μου με χαμόγελο θριάμβου. Αυτός απογοητεύεται που δεν εκπλήσσομαι και εγώ ψάχνω να δω σε κάποια γωνιά το Νίκο με την Έφη σκασμένους από τα γέλια. Είμαι υπερβέβαιη ότι αυτοί το έχουν σκαρώσει.

Η κάμερα κλείνει και παρουσιαστής με Δημήτρη δίνουν τα χέρια χαμογελώντας συνωμοτικά. Τότε ο φίλος μου μου εξηγεί πως τον πλησίασαν και το συντόνισαν όσο εγώ ήμουν στην τουαλέτα. « Το βλέπεις, έρχονται μόνες τους χωρίς να το προκαλώ έτσι? Δεν ξέρω τι να κάνω πια» ξεκινάμε τα χωρατά και γελάμε όσο βλέπουμε το όλο σκηνικό που έχει καταγράψει κι ο Δημήτρης με το κινητό του. Είμαι αμακιγιάριστη ρε @#$@, που βαδίζω έτσι στη ρουμάνικη δόξα!

Σε λίγο πάμε να βρούμε τα παιδιά αφού πρώτα περνάμε σερί όχι από ένα, ούτε από δύο, όχι, όχι, όχι, αλλά από τρία ολόκληρα ελληνικά μαγαζιά! Ένα από αυτά είναι θεσσαλονικιώτικο και ακούγεται δυνατά μια ζεϊμπεκιά της Θεοδωρίδου. Τα παιδιά έχουν χορτάσει και μου δίνουν σχεδόν μισό σάντουιτς ο καθένας τους και πάνω εκεί που δεν πολυπεινούσα, τώρα προχωρώ σαν δυσκίνητη φοράδα. Ο Δημήτρης δροσίζεται με παγωτό φυστίκι-σοκολάτα από ένα περίεργο πλανόδιο παγωτατζίδικο όπου βάζουν παγωτό στα χωνάκια με....... φτυάρι.

Προχωράμε στο διαμέρισμα που έχουμε δώσει ραντεβού με τον ιδιοκτήτη για να μας πάει στο αεροδρόμιο. Έχουμε συμφωνήσει 15 ευρώ ταρίφα, τόσα λέει θα μας κόστιζε αν παίρναμε ταξί. Δεν ξέρω αν ισχύει, αφού όμως μας κάνανε την εξυπηρέτηση να φυλάξουν τις βαλίτσες μας όσο τριγυρνούσαμε στην πόλη, χαλάλι. Έχει πολύ κίνηση και ξαφνικά ξεσπάει δυνατή βροχή. Η Ρουμανία δεν αντέχει την αποχώρησή μας και κλαίει με μαύρο δάκρυ. Λογικό. Τέτοιες προσωπικότητες..

Στην διαδρομή, δεν αντέχουμε ξύπνιοι, ούτε καν εγώ. Τρέχα γύρευε τι να χει στο μυαλό του για εμάς ο φιλήσυχος οικογενειάρχης οδηγός μας. Ίσως και να χαίρεται που δεν τον ζαλίζουμε με τις βαβούρικες ελληνόφωνες ομιλίες μας.

Έχουμε κάνει ήδη τσεκ ιν μέσω ίντερνετ κι έχουμε φτάσει αρκετά νωρίς πριν την απογείωση μας. Κάνουμε χάζι στα μαγαζιά του αεροδρομίου και δεν αντιστέκομαι να αγοράσω ΑΛΛΟ ένα δώρο για το βαφτηστηράκι μου, με ελπίδα και προσευχή να μπορώ όσο μεγαλώνει να του δείχνω τον κόσμο.

Η πτήση της επιστροφής είναι σύντομη και ήρεμη. Κοιτώντας τον κόσμο από τον ουρανό, σκέφτομαι πως έχοντας να ταξιδέψω καιρό και βιώνοντας το ταξίδι -το κάθε ταξίδι πλέον- ως κάτι μη δεδομένο, είχα την ευκαιρία να το ζήσω πιο ωραία, με περισσότερη ευγνωμοσύνη. Πιο αθώα? Πιο παιδικά?

Αυτές οι λίγες μέρες που πέρασα με τους φίλους και συγχορευτές μου θα έχουν για πάντα μια ζεστή γωνίτσα στην καρδιά μου. Δεν μετανιώνω για τίποτα και δεν μου έχει μείνει κανένα απωθημένο παρόλο που υπήρχαν αρκετά ακόμα πράγματα που ήθελα να δω.

Ο συνδυασμός ταξίδι-χορός είναι κάτι που θα μπορούσα να έχω σαν τρόπο ζωής ως τα βαθιά γεράματα. Το πιστεύω με πάθος πως όσοι χορεύουν αλλά και όσοι ταξιδεύουν είναι περισσότερο τυχεροί, πιο ευνοημένοι στην ζωή από άλλους. Και τα δυο σε κάνουν πιο χαρούμενο, πιο ανοιχτόμυαλο, πιο ο εαυτός σου.

Δυστυχώς τα ταξίδια κοστίζουν, ο χορός όμως όχι και μπορεί με τον τρόπο του να σε ταξιδεύει κάθε μέρα. Λυπάμαι όταν δεν μπορώ να μεταφέρω σε κάποιον πόσο ευλογία είναι το να "ταξιδεύεις" καθημερινά.

Και πόσο μεγαλύτερη ευλογία είναι όταν τελειώνει ένα γεμάτο χρώματα ταξίδι, να είσαι αληθινά χαρούμενος που γυρίζεις σπίτι σου και σε όλα όσα αυτό πρεσβεύει.

Ως τυχερή και χορτασμένη,
ζωή, σε ευχαριστώ!

 

[varioAthens]

Aντε και στα επομενα χορευτικα ταξιδια!!

 

[villi]

Ωραίο φινάλε!Πολλά και ωραία ταξίδια σου εύχομαι!
Έτσι για την ιστορία αν μου επιτρέπεις να γράψω δυο λόγια για το μετρό και τα ταξί στο Βουκουρέστι.Οι σταθμοί του μετρό είναι παλιοί και βρώμικοι ιδίως οι πιο κεντρικοί αλλά οι συρμοί του μετρό είναι καινούργιοι και πάρα πολύ γρήγοροι.Βολέυει απίστευτα για να μετακινηθείς παντού στην πόλη.Επίσης επεκτείνεται συνεχώς και σύντομα (τουλάχιστον έτσι λένε) θα φτάσει και στο αεροδρόμιο Οτοπένι.Το εισιτήριο για δύο διαδρομές όποτε κι αν γίνουν αυτές είναι 4 ρον,80 λεπτά του ευρώ.
Τα ταξί είναι πάμφθηνα αλλά θέλει προσοχή γιατί υπάρχουν τρεις διαφορετικές ταρίφες, 1,39 ρον το χιλιόμετρο τα φθηνά,1,75 ρον τα μεσαία και 3,5 ρον τα ακριβά.Δεν έχουν καμία διαφορά μεταξύ τους.Συνήθως η διαδρομή από το κέντρο στο αεροδρόμιο στοιχίζει 20 με 30 ρον δηλαδή 4,5-6,5 ευρώ!!!Αρα τα 15 που δώσατε είναι 3πλη τιμή!!!Στη χειρότερη σε ώρα αιχμής 3-7 το απόγευμα να κοστίσει 40 ρον=9 ευρώ.

 

[zmaria]

Villi πάλι κώτσους μας πιάσανε δηλαδή, αμάν, όχι πως πέφτω κι από τα σύννεφα βέβαια! Καλά κάνεις και τα γράφεις (όπως και τα υπόλοιπα) για να τα διαβάσουν άλλοι!

Θα υπάρξει ένα τελευταίο κεφάλαιο με μαζεμένες τις πληροφορίες, χωρίς τις γνωστές φλυαρίες μου, να βρω χρόνο μόνο!

Σας ευχαριστώ όλους πάρα πολύ που διαβάσατε το στόρι μου και για την όποια συμμετοχή!

 

[Eftichia]

να ΄σαι καλά Μαρία , ολόκληρο βιβλίο έκανα, με τα ιστορικά στοιχεία που παραθέτεις (θα τα εχω μαζί ,να τα διαβάζουμε στο ταξίδι μας)
ευχαριστώ πολύ πολύ!!!

 

[zmaria]

Να σαι καλά βρε Ευτυχία!! Νομίζω είσαστε εκεί τώρα, αν και ζηλεύω λιγάκι σας εύχομαι να περάσετε ΑΞΕΧΑΣΤΑ!!!

 

[silversurfer]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες - Ευρώπη