Ρουμανία Salsa, φιλίες, εκδρομές και ιστορίες! (Ρουμανία)

[varioAthens]

Ωραιο κομματι το σημερινο!!
Καλα που κοιμηθηκε η παρεα σου (ενω δεν το συνηθιζει και καθολου ) και ειχες την ευκαιρια για συζητηση...

 

[zmaria]

Ναι τα κακόμοιρα, πολύ αϋπνία!
Γενικά μιλούσα πολύ μ' αυτόν σε όλη τη διάρκεια της εκδρομής. Ήταν πολύ πρόθυμος κι εγώ το "εκμεταλλεύτηκα" κάνοντας διαρκώς ερωτήσεις. (σπασικλάκι κ έτσι)

 

[varioAthens]

Ναι τα κακόμοιρα, πολύ αϋπνία!
Γενικά μιλούσα πολύ μ' αυτόν σε όλη τη διάρκεια της εκδρομής. Ήταν πολύ πρόθυμος κι εγώ το "εκμεταλλεύτηκα" κάνοντας διαρκώς ερωτήσεις. (σπασικλάκι κ έτσι)

Σημειωσεις κραταγες? Αυτο κανει το σωστο σπασικλακι!!

 

[zmaria]

Εννοείται! Σ' ένα μικρούλι με γκραβούρα Παρισιού

(Σιγά μην τα θυμόμουν όλα αυτά ρε!)

 

[underwater]

Όχι να σε αγχώσω, αλλά περιμένω τη συνέχεια!
Μάλλον φταίει ότι αυτός ο καιρός με εμπνέει πολύ για Βαλκάνια!

 

[zmaria]

Έρχεται, έρχεται ψιλοέτοιμη είναι!
Τελειώνει το ταξίδι γαμώτο

Α και που είσαι. Περιμένουμε και άπο κάπου αλλού συνέχεια που μας έχει καθυστερήσει κιόλας! ΓΚΟΥΧΟΥ ΓΚΟΥΧΟΥ!

 

[underwater]

Α και που είσαι. Περιμένουμε και άπο κάπου αλλού συνέχεια που μας έχει καθυστερήσει κιόλας! ΓΚΟΥΧΟΥ ΓΚΟΥΧΟΥ!

Η αλήθεια ειναι οτι με την 28η αποσυντονίστηκα λίγο!
Αλλά το εχω στο μυαλό μου!

 

[zmaria]

Times & RnB, birthday girl at 33.

Η ώρα περνάει γρήγορα με την προσωπική και διαφωτιστική κουβεντούλα. Η γυναίκα του τον καλεί στο κινητό και τον βοηθώ με τα handsfree. Διαπιστώνω πως τον παίρνει συχνά τηλέφωνο όλες αυτές τις μέρες. Μονολογεί κάτι σαν «ε, δεν μπορώ να τα κάνω όλα μαζί» αλλά απαντά ήρεμα.

Οι ωραίοι κοιμωμένοι ξυπνάνε σιγά σιγά. Το ραδιόφωνο παίζει στα ξαφνικά bachata κι εκπλησσόμεθα ευχάριστα. Αμέσως παίρνουμε μπρος και σιγοτραγουδάμε. Αναπολώ το φεστιβάλ και το darkroom. Μακάρι να ειχαμε ένα φεστιβαλιακό πάρτι να πηγαίναμε το βράδυ! Ασίγαστο αυτό το πάθος, μοιάζει να μας ορίζει στα πάντα.

Φθάνουμε στο Brasov και κάνουμε μια στάση στο ιστορικό ζαχαροπλαστείο cafetarie La Vatra Andrealului που μου σύστησε η Ελενάρα, όπως και πολλοί ταξιδιωτικοί οδηγοί. Το πετυχαίνουμε στο κλείσιμο κι αν και μας λένε πως θα μας εξυπηρετήσουν, οι βιτρίνες είναι σχεδόν άδειες και δεν μας κλείνει κάτι το μάτι για να φύγει μαζί μας.

Όπα! Μα τι γίνεται εδώ? Έργα πάνω στον δρόμο που οδηγεί στο διαμέρισμά μας. Το πρωί που περάσαμε ήταν άθικτος και τώρα είναι σχεδόν τελειωμένος. Ο Δημήτρης με την Έφη συνεχίζουν να ψάχνουν για γλυκό κατόπιν απροειδοποίητης υπογλυκαιμίας όσο ο Νίκος κι εγώ πάμε στο διαμέρισμα για να πάρουμε σειρά για μπάνιο.

Σήμερα έχουμε μεγάλες προσδοκίες από τη νυχτερινή μας έξοδο. Θα πάμε στην ξακουστή pub Times. Έχει βραδιά RnB με ζωντανή μουσική κι εμείς πολύ γουστάρουμε να λικνιστούμε λίγο. Κι ας μην είναι salsa. Salsa ιντριγκάρει τα αυτιά μας όσο ετοιμαζόμαστε, ευτυχώς φροντίζει κάθε φορά για αυτό ο Νίκος με το κινητό του.

Περνάμε πρώτα από ένα λάτιν πάρτι που βρίσκεται στον δρόμο μας. Μα ΦΥΣΙΚΑ και έχω κάνει την έρευνα μου για τα χορευτικά δρώμενα του Brasov! Με έχει ήδη ενημερώσει ένας χορευτής από το φεστιβάλ πως αυτό το πάρτι δεν λέει και πολλά, όμως πάμε με την ελπίδα μπας και την ρίξουμε την στροφούλα μας τελικά. Με την ελπίδα στο χέρι μένουμε, αφού είναι γεμάτο πιτσιρίκια που δεν πολυχορεύουνε και η μουσική είναι ότι ναι ναι, ντίσκο, ροκ εν ρολ, τι στο διάλα το ονομάζουν λάτιν? Το «καλό» salsa party γίνεται στο Brasov κάθε Πέμπτη, όμως εμείς αύριο θα βρισκόμαστε στο Βουκουρέστι.

Φθάνουμε στην Times κι ένας μπρατσωμένος τύπος είναι στην είσοδο μαζί με κάποιον άλλον που βγάζει τα εισητήρια. Η είσοδος έχει 5 ευρώ και δεν περιλαμβάνει ποτό. Μας περνάει ένα βραχιολάκι στον καρπό, πανομοιότυπο με αυτό που είχαμε στο φεστιβάλ. Αρχίζω και τραγουδώ από μέσα μου το «όλα σε θυμίζουν». Απλά κι αγαπημένα.

Μόνο για παμπ δεν μοιάζει το μαγαζί, μπαρ ή κλαμπάκι θα το έλεγα. Είναι χαμηλοτάβανο, έχει χαμηλό φωτισμό κι ο κόσμος είναι λίγος προς το παρόν. Ο dj έχει ξεκινήσει ήδη να παίζει σεξουλιάρα Rnb. Αράζουμε σε μια γωνιά και παραγγέλνουμε ένα μπουκάλι βότκα μετά από υποχώρηση του Δημήτρη που προτιμάει ρούμι. Η Έφη πίνει λίγο κι ο Νίκος πολύ και τα πάντα. Εγώ είμαι με τις ώρες μου, αλλά «απόψε θέλω να πιω» έρχεται για δεύτερη φορά η Χαρούλα στο μυαλό μου. Το μπουκάλι κοστίζει 50 ευρώ, ακριβούτσικα για Ρουμανία.

Σιγά σιγά το μαγαζί αρχίζει να γεμίζει και σέξι ντυμένα χορεύτριες κουνιούνται ρυθμικά πάνω στην μικρή πίστα που τυχαία κάτσαμε μπροστά της. Οι πρώτες δεν είναι και πολύ καλές χορεύτριες, στηρίζονται περισσότερο στα καυτά τους σορτσάκια. Ακολουθούν κάποιες άλλες που το κουνάνε αρκετά καλά ομολογώ, αυτό όμως που κουνάνε είναι ακόμα καλύτερο και το υποστηρίζουν με ωραιότατα στρινγκ.

Οι φίλοι μου με φορτώνουν με αγκαλιές και φιλιά. Ευχές για χρόνια πολλά και χρόνια όμορφα γεμίζουν την ψυχή μου. Είναι μετά τις 12 κι εγώ έχω τα γενέθλια μου. Έχω ήδη πάρει ευχές από Ελλάδα, τους πολύ δικούς μου ανθρώπους. Μου λείπουν μέρα που είναι, δεν έχω συνηθίσει να τα γιορτάζω μακριά τους. Κοιτάζω τα φρέσκα χαμογελαστά πρόσωπα των φίλων μου και κατευνάζω τις νοσταλγικές μου τάσεις.

Για να μην πω τις καταθλιπτικές. Ακούς εκεί 33! @#$$!##@%

Προστίθεται στην παρέα μας ο Florin και μας ενημερώνει πως το συγκρότημα που θα τραγουδήσει ζωντανά είναι από τα πιο δημοφιλή στη Ρουμανία εξού και το μαγαζί έχει από το πουθενά γεμίσει ασφυκτικά. Το hip hop συγκρότημα βγαίνει στην πίστα κι από κάτω γίνεται χαμός από φωνές και σφυρίγματα των φαν τους.

Οι δυο τραγουδιστές μοιάζουν φτιαγμένοι, εύκολα τους φαντάζομαι στα καμαρίνια να ρουφάνε 2-3 γραμμές. Ο Florin μου λέει πως μάλλον σωστά υποθέτω. Ο κόσμος τραγουδάει μαζί τους με μανία και κουνάει τα χέρια συγχρονισμένα στον χιπ χοπ ρυθμό. Για μια στιγμή νιώθω πως βρίσκομαι σε συναυλία του Έμινεμ, από αυτές που έδινε σε καταγώγια στο 8 Mile. Συμμετέχουμε στο παραλήρημα παρόλο που δεν καταλαβαίνουμε πράμα, όλα τα τραγούδια τους είναι στα ρουμάνικα.

Ο Florin μου μεταφράζει λίγο από ένα τραγούδι τους και η γλώσσα που χρησιμοποιούν είναι αρκετά βλοσυρή και γεμάτη βωμολοχίες. Συγκεκριμένα τώρα τραγουδάνε για το μ#$νί μιας σαραντάρας που θέλει συνέχεια να γ@#$@αι. Α, ρε ποιότητα, στο κατόπι μας έχεις.

Το ζωντανό πρόγραμμα κρατά μια ώρα περίπου και ο dj μας επαναφέρει στην πιο ήρεμη, αισθησιακή rnb. Το παρεάκι ξεβιδώνεται λες και μας είχαν φυλακισμένους και έχουμε να χορέψουμε ένα μήνα. Ένα τραγούδι φέρνει σε kizomba και το χορεύουμε με το Νικ με αντίστοιχα βηματα. Μεγάλη καψούρα η kizomba τελευταία.

Ο Florin οδηγά και πίνει μόνο πορτοκαλάδα. Να ένα καλό παράδειγμα προς μίμηση. Εμείς πάλι που είμαστε με το πεζό 2, ξέγνοιαστα ποτιζόμαστε με αλκοόλ. Η βότκα δεν αργεί να τελειώσει μετά από απανωτά τσουγκρίσματα στην υγεία της εορτάζουσας.

Τα αγόρια μας κοπλιμεντάρουν πως είμαστε οι πιο όμορφες παρουσίες εδώ μέσα. Χωρίς να έχει σημασία αν αληθεύει χαμογελάμε που έχουν αποδειχθεί άψογοι συνοδοί. Δίπλα τους "προφυλασσόμαστε" από τις πολλές αντρικές παρουσίες, αρκετές μοναχικές, που κάνουν μπαμ πως θέλουν να γκομενίσουν. Όλοι νομίζουν πως είμαστε ζευγάρια. Όσο λειτουργεί θετικά αυτό για μας, δεν θα έλεγα το ίδιο και για αυτούς. Ίσως, ίσως λέω τους στερούμε τα τυχερά τους. Γιατί οι συνοδοί μας είναι και ομορφόπαιδα συν τοις άλλοις, όμως οι γυναίκες γύρω μας νομίζουν πως είναι καπαρωμένοι.

Κοντεύει να ξημερώσει και είμαστε σχεδόν οι τελευταίοι που φεύγουμε από το μαγαζί. Ξεπατωμένοι μα ευχαριστημένοι προχωράμε προς το διαμέρισμα μας. Τα γενέθλια μου, αν και μακριά από το σπίτι μου, γιορτάζονται πολύ μπριόζικα! Με χορό, φιλιά και αγκαλιές. Κι όλα αυτά σε ένα υπέροχο ταξίδι.

 

[zmaria]

Η νύστα, το κάστρο Peles της Sinaia και το αντίο στην ρουμάνικη επαρχία.

Τα ρολόγια χτυπούν και σαν κανένας να μην δίνει σημασία. Σηκωνόμαστε με την βία και κουτουλάμε όπου βρούμε. Με 2-3 ώρες ύπνο κι έχοντας καταναλώσει αλκοόλ από πάνω, τίποτα δεν διευκολύνει τις ξεψυχισμένες μας κινήσεις. Σήμερα κι αν κάνει νυσταγμό! Τρώμε πρωινό εν τάχει και ακόμα ταχύτερα μαζεύουμε τα πράγματα μας. Κάποιος-α καθυστερεί. Ποια Έφη να είναι άραγε!

Σήμερα το πρόγραμμα λέει Sinaia. Είναι πολύ κοντά στο Brasov και κοροϊδεύω τους συνήθεις ύποπτους Νίκο-Έφη, πως δεν θα προλάβουν να τον πάρουν αυτήν την φορά. Αμέσως μετά, θα αναχωρήσουμε για την πρωτεύουσα. Τελειώνει το ταξίδι και καθόλου δεν το θέλω.

Βγάζουμε μια αναμνηστική φωτογραφία με τον Ioan και με φόντο το Brasov αλά Χόλιγουντ. Τον βάζουμε στην μέση και αγκαλιαζόμαστε. Αυτός ποζάρει μαζί μας μαζεμένος, τα χέρια του είναι αυστηρά κάτω. Κοιτάζει κι η πεθερά από το μπαλκόνι.

Η Sinaia πήρε το όνομά της από το μοναστήρι που έχτισε το 1695 ο Μιχαήλ Καντακουζηνός όταν γύρισε από το Σινά. Η πόλη ονομάζεται αλλιώς και «Διαμάντι των Καρπαθίων». Κάποτε αποτελούσε αγαπημένη τοποθεσία της υψηλής κοινωνίας της Ρουμανίας. Ο βασιλιάς Κάρολος Α’ ερωτεύθηκε την ορεινή υπεροχή των Καρπαθίων και διατηρούσε εδώ την θερινή κατοικία του. Ένα εξοχικούλι μωρέ, το «ταπεινό» παλάτι Peles. Αυτό που έχουμε έρθει να δούμε σήμερα.

Παρκάρουμε και για να φθάσουμε στο παλάτι βαδίζουμε σε ένα σιωπηλό μονοπάτι ανάμεσα από πυκνό δάσος. Ααααχ! Γέμισαν τα πνευμόνια μας οξυγόνο.

Όσο πλησιάζουμε βρίσκουμε πληθώρα μικροπωλητών με περίπτερα από πανομοιότυπα σουβενίρ, άλλα ομορφούτσικα και άλλα αδιάφορα. Σίγουρα όμως φθηνά.

Είναι μεγάλη μου χαρά να γυρίζω έχοντας γεμάτα χέρια για τους δικούς μου ανθρώπους και την βρίσκω πολύ με την διαδικασία ανεύρεσης του ιδανικού δώρου για τον καθένα. Παλιότερα και λόγω οικονομικής ευημερίας ήταν κάτι πολύ εύκολο, τώρα δυστυχώς είμαι λιγότερο εκλεκτική. Η Έφη στέκεται υπομονετικά δίπλα μου όσο δεν μπορώ να αποφασίσω τι να πάρω. Το ίδιο ατάραχα, μας περιμένουν τα αγόρια πιο πάνω, καθισμένοι σε ένα πεζούλι.

Αγοράζω αρκετά αναμνηστικά, έχω καιρό να ταξιδέψω και στην Ρουμανία τα σηκώνει η τσέπη μου. Παίρνω μια δρακουλιάρικη κούπα για την αφεντιά μου, έχω φάει σκάλωμα από προχτές που είδα παρόμοια. Η Έφη με κοιτάει καλά καλά.

Εικόνα από ίντερνετ.

Μουσικοί του δρόμου ζητάνε τον οβολό μας με τις μελωδίες τους, μια εικόνα οικεία σε όλα τα τουριστικά μέρη.

Το κάστρο Peles έτσι όπως στέκεται επιβλητικά στον λόφο ανάμεσα από δέντρα και κάτω από τον καταγάλανο ουρανό, μου φέρνει λες κι είναι βγαλμένο από παραμύθι. Έχω την αίσθηση πως κάποιος ιππότης με πανοπλίες και όλα τα συναφή θα ξεπροβάλει ξαφνικά τρέχοντας με το άλογο του. Αυτό το έχω νιώσει έντονα ξανά στην παλιά Πόλη της Ρόδου αν και το σκηνικό ουδεμία σχέση έχει. Είχαν όμως και τα 2 ιππότες κι εγώ τους έχω αδυναμία. Κι ας μην κυκλοφορούν με άλογα πλέον.

Ο Δημήτρης προτείνει με σιγανή φωνή στο Νίκο να κάτσουν κάπου για καφέ όσο εμείς τριγυρνάμε στο κάστρο. Παράλληλα ρίχνει κλεφτές ματιές προς το μέρος μου. Περιμένει καυστικό σχόλιο. Εγώ πάλι κοιτάζω απελπισμένη τον ουρανό.

«Αλήθεια τώρα, δεν με ενδιαφέρει καθόλου αν θα έρθετε, έχω παρέα την Έφη και θα το δω έτσι κι αλλιώς, όμως ρε Δημήτρη μου... είσαι εδώ, σε μια επαρχία της Ρουμανίας που ποιος ξέρει αν θα μπορέσεις ποτέ να ξανάρθεις, αύριο φέυγουμε, λένε ότι είναι ένα από τα ομορφότερα κάστρα, όχι μόνο της Ρουμανίας, αλλά κι ολόκληρης της Ευρώπης και πραγματικά, πραγματικά όμως, προτιμάς να πας για καφέ??Δηλαδή.....» ανασηκώνω τους ώμους

Τα λέω όλα με μια ανάσα και τον πείθω εύκολα χωρίς να τελειώσω την πρόταση μου και χωρίς όντως να με νοιάζει αν θα έρθουν. Είναι κρίμα όμως να μην το δουν για μια στιγμή βαρεμάρας!

Εργάτες υπάρχουν και εδώ αρκετοί.

Τα αγόρια βγάζουν φοιτητικά εισητήρια αφού εκτός από στρατιωτικοί είναι και οι 2 τους φοιτητές. Λίγο αιώνιοι, αλλά φοιτητές. Διαλέγουμε την ωριαία ξενάγηση με αγγλόφωνο οδηγό και περιμένουμε σε μια αίθουσα αναμονής. Φοράμε κάτι σαν (ο θεός να τις κάνει) παντόφλες κάτω από τα παπούτσια μας τις οποίες βρίσκουμε σε μια γωνιά στριγμωγμένες μίζερα. Δεν επιτρέπεται να κυκλοφορεί κανένας μέσα στο κάστρο δίχως αυτές. Α, μιλάμε για πολύ trendy outfit!

Λίγο πριν ξεκινήσει η ξενάγηση κι αφού βγάζω φωτογραφία μια συλλογή όπλων η μηχανή μου κλείνει.

Τελείωσε η μπαταρία! ΔΕΝ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΩ. Πως την πάτησα εγώ έτσι! Κακοκεφιάζω άμεσα. Χωρίς την μηχανή μου νιώθω ταξιδιωτικά άοπλη. Ευτυχώς θα αναλάβει η Έφη με το τάμπλετ της και έτσι αποφορτίζεται η τσατίλα μου επίσης.

Ο μουστακαλής οδηγός μυρίζει καφέ και τσιγάρο και ασκεί το επάγγελμα του μηχανικά, χωρίς πάθος ή ενδιαφέρον να ενθουσιάσει το κοινό του. Λέει αυτά που πρέπει να πει κι ενώ μας ρωτάει ευγενικά αν έχουμε κάποια ερώτηση, όταν τελικά έχουμε μας απαντάει σχεδόν μονολεκτικά. Σας αγγαρεία. Δεν με εμπνέει καθόλου.

Το κάστρο πάλι με εμπνέει περισσότερο από τα διάφορα κάστρα και παλάτια που έχω επισκεφθεί στην Ευρώπη. Είναι λιγαααάκι πιο λιτό κι έχει λιγότερο χρυσό, Για κάποιο λόγο μου φαίνεται λιγότερο κιτσάτο -για τα δικά μου γούστα πάντα. Δεν είμαι και πολύ φαν των βασιλικών ντεκόρ.

Το ξύλο κυριαρχεί και όπου και να πατάς τρίζει. Η συλλογή των όπλων είναι εντυπωσιακή. Υπάρχουν εδώ πάνω από 4000 ευρωπαϊκά και ασιάτικα κομμάτια χρονολογημένα από τον 15ο ως τον 19ο αι: πανοπλίες, πυροβόλα, κυνηγητικά, πιστόλια, δόρατα,τσεκούρια, λόγχες κι άλλα πολλά που δεν θυμάμαι και δεν αναγνωρίζω. Ο ξεναγός τα ξεπετάει με σύντομες περιγραφές.

Mας παρουσιάζει την γυναίκα του Καρόλου ως μια πολυμήχανη, πανέξυπνη και πολυτάλαντη γυναίκα. Μιλούσε 8 γλώσσες, τραγουδούσε, έπαιζε πιάνο και ασχολιόταν παθιασμένα με την συγγραφική. Μάλιστα, για να μπορεί να γράφει όποτε της κατέβαινε έμπνευση είχε το γραφείο της στην κρεβατοκάμαρα τους. Κοιμόντουσαν μαζί, κάτι σπάνιο για βασιλικές οικογένειες, αφού ως είθεσται ο καθένας έχει το δικό του δωμάτιο.

Το κάστρο χτίστηκε στο τέλος του 18ου αι. σε νεοαναγεννησιακό ρυθμό. Έχει 160 δωμάτια, διακοσμημένα με τα καλύτερα δείγματα ευρωπαικής τέχνης. Κάποια ήταν αγορασμένα κι άλλα φερμένα ως δώρα από άλλες βασιλικές οικογένειες.

Αναγεννησιακοί πίνακες, γερμανικά βιτρό, δερμάτινες επενδύσεις τοίχων από την Κόρδοβα, καθρέφτες μουράνο από Ιταλία και πορσελάνινα σερβίτσια Σεβρών κοσμούν τα δωμάτια που κάποια από αυτά, είναι θεματικά. Υπάρχει το αγγλικό δωμάτιο, το αυστριακό, το ιταλικό, το τούρκικο, το ινδικό, το κινέζικο κοκ. Εντάξει, εντάξει σε κάποια δωμάτια το κιτσαριο αρχίζει να εμφανίζεται δυναμικά. Σε πολλά από αυτά έχουν φιλοξενηθεί σημαντικές πολιτικές και καλλιτεχνικές προσωπικότητες.

Υπάρχουν διάφορες μυστικοί είσοδοι ανάμεσα στα δωμάτια. Μια από αυτές πχ βρίσκεται πίσω από μια βιβλιοθήκη.Το Peles επίσης ήταν το πρώτο κάστρο ever που χρησιμοποίησε ηλεκτρικό ρεύμα και είχε κεντρική θέρμανση. Γενικώς, ως παλάτι είναι αρκετά μαζεμένο. Κάποιοι χώροι, είναι πολύ μικροί για βασιλική κατοικία. Κι ας ήταν η εξοχική. Από το 1974 λειτουργεί ως μουσείο.

http://visit.peles.ro/

Πολύ κοντά στο Peles είναι το κατώτερό του κάστρο Pelisor, χτισμένο σε στυλ art nouveau, από τον βασιλιά Φερδινάρδο, διάδοχο του Καρόλου Α’. Δεν υπάρχει λόγος να το δούμε, ακόμα κι εγώ είμαι καλυμμένη από τις καστρικές μου επισκέψεις. Άσε που δεν τελειώσαμε ακόμα, έχουμε ως κλείσιμο το παλάτι του μέγα Τσαουσέσκου.

Μπαίνουμε στο αμάξι και αποχαιρετάμε την υπέροχη, ρουμάνικη επαρχία. Ελπίζω κάποιος δρόμος της ζωής να με φέρει και πάλι κάποτε στα καταπράσινα τοπία της.

 

[giannismits]

Φύση, χρώμα, φως! Υπέροχες εικόνες.
Μου θύμισες εμένα πάντως. Το παίζω άνετος και λέω κι εγώ λέω στο φίλο μου 'κάτσε ρε αν θες, εγώ σε 1-2 ώρες θα επιστρέψω να δω αυτά που θέλω να δω, είναι άκρως φυσιολογικό να περιμένεις και να μη δεις τέτοιες ομορφιές''... και μια χαρά ακολουθεί μετά

 

[underwater]

Πολύ ωραίο κεφάλαιο και φωτός!
Αν και αυτό που με ενθουσίασε περισσότερο είναι η κούπα-Δράκουλας! Θέλω κι εγώ!

 

[zmaria]

Φύση, χρώμα, φως! Υπέροχες εικόνες.
Μου θύμισες εμένα πάντως. Το παίζω άνετος και λέω κι εγώ λέω στο φίλο μου 'κάτσε ρε αν θες, εγώ σε 1-2 ώρες θα επιστρέψω να δω αυτά που θέλω να δω, είναι άκρως φυσιολογικό να περιμένεις και να μη δεις τέτοιες ομορφιές''... και μια χαρά ακολουθεί μετά

Ε, μα τώρα, έχεις μπροστά σου τέτοιο κάστρο και θες να κάτσεις για καφέ? Μάλλον τον είχα εξαντλήσει γιατί γενικά δεν βαριέται και είναι πολύ των αξιοθέατων, μου χε φανεί πολύ περίεργο το συγκεκριμένο.

Πολύ ωραίο κεφάλαιο και φωτός!
Αν και αυτό που με ενθουσίασε περισσότερο είναι η κούπα-Δράκουλας! Θέλω κι εγώ!

Λυπάμαι έφερα μόνο μία! Και η οποία κάπου κρέμεται στην κοκκινωπή κούζινα μου πολύ κοντά σε κάτι σετ από μαχαίρια!