Φινλανδία Salla-In the middle of nowhere...

[annoulita100]

Αυτό το πρωινό δεν ήθελα με τίποτα να σηκωθώ από το κρεβάτι.Τα ζεστά σκεπάσματα,η γλυκιά αγκαλιά του αγαπημένου μου,το χιονισμένο τοπίο από το παράθυρο του φιλόξενου αυτού δωματίου-όλα συνομωτούσαν ώστε να με κρατήσουν ΕΔΩ,να μην γυρίσω πίσω...Δυστυχώς όμως τα ωραία κρατάνε λίγο!Προσπαθώντας λοιπόν να μην αφήσουμε τη ψυχολογία να πιάσει πάτο,σηκωθήκαμε,φορέσαμε φορμούλες και κατηφορίσαμε για τη σάλα του πρωινού.Άλλο ένα λαπωνέζικο μενού περίμενε να ικανοποιήσει τους ουρανίσκους μας.
-Το όνειρο τελείωσε...Ήρθε η ώρα να ξυπνήσουμε...
-Όχι ακόμα!Μας μένουν κάτι ώρες.Αυτές τις επιστροφής...
-Σωστά!:roll:
Και με αυτές τις σκέψεις στο μυαλό κατευθυνθήκαμε προς το δωμάτιο για το πακετάρισμα.Στις 12.30 μμ το τρένο αναχωρούσε για Ελσίνκι.Μαζέψαμε τα μπογαλάκια μας-ρούχα,εξοπλισμούς,δώρα,σουβενίρ και λοιπά-τραβήξαμε τις τελευταίες φωτογραφίες στη πόλη του Ροβανιέμι και δίχως να καταλάβουμε πώς πέρασε η ώρα βρεθήκαμε στο σταθμό του τρένου.
Απέραντη λιακάδα....κάτι που ευνόησε το ταξίδι μας και το έκανε μαγικό!Κολλημένη στο τζάμι του τρένου χάζευα τα όμορφα χιονισμένα τοπία και αποχαιρετούσα τη Φινλανδία.Βαθειά μέσα μου όμως πίστευα πως αυτή τη χώρα θα την ξαναδώ...Το τρένο ήταν τόσο καθαρό και ήσυχο(κρίμα να μην είναι έτσι και τα ελληνικά ) και μιας και απέμεναν αρκετές ώρες για τον τελικό μας προορισμό,έγειρα στο πλάι και παραδόθηκα για λίγο στα χέρια του Μορφέα...
-Ξύπνα αγάπη μου!Φτάσαμε...
-Τόσο γρήγορα????Τί ώρα είναι???
-23.15 ...
Πίσω στην υγρασία της πρωτεύουσας λοιπόν και τα δόντια έτοιμα να πέσουν κάτω πάρα την απαραίτητη φορεσιά-πανοπλία.Το μόνο που σκεφτόμασταν αυτή την ώρα ήταν να ρίξουμε ΚΑΤΙ στα άδεια μας στομάχια.Και έτσι καταλήξαμε σε μια πιτσαρία Ινδού ιδιοκτήτη μιας και ήταν το μόνο που βρήκαμε ανοιχτό,φτηνό και γρήγορο!!!Καταβροχθίζοντας μια πίτσα ο καθένας,πίνοντας μια πέπσι και προσπερνώντας την ταλαιπωρία του ταξιδιού γεμίσαμε μπαταρίες για το επόμενο...Αυτού που θα κατέληγε στο αεροδρόμιο Ελ.Βενιζέλος....
Η ώρα έχει φτάσει 2πμ και σε μερικά λεπτά πρέπει να πάμε για το check in.Έτσι κι έγινε.Μερικές ακόμα άσκοπες βόλτες στο αεροδρόμιο Vantaa και ήρθε η ώρα της επιβίβασης...Σε λίγες ώρες θα πατάμε ελληνικό έδαφος...Αντίο αγαπημένη Φινλανδία......


ΤΕΛΟΣ

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 7
• 8
• 9

First Προηγούμενη 9 of 9

Go to chapter

Go

[annoulita100]

Και το συμβούλιο αρχίζει....
1ο)Πότε να πάμε?-Φλεβάρη.
2ο)Πόσες μέρες διαθέτουμε?-8
3ο)Τί εξοπλισμό χρειαζόμαστε?-Μια βόλτα απ'τη Columbia και θα πάρουμε την απάντηση.
4ο)Να πάμε απευθείας Λαπωνία με αεροπλάνο ή πρώτα Ελσίνκι και από'κει με τρένο(μιας και είμαστε λάτρεις των τρένων)?-Την κουρτίνα 2 φυσικά!
Κι έτσι ξεκινάμε τα πρώτα βήματα της προετοιμασίας αυτού του ξαφνικού ταξιδιού..Ο υπολογιστής πήρε πραγματικά φωτιά!Ολημερίς και οληνυχτίς πού την έβρισκες την Aννούλα πού την έχανες στο tripadvisor 24ώρες online(δεν είχα ανακαλύψει ακόμη το αγαπημένο travelstories)!Με συντροφιά λοιπόν τους ταξιδιωτικούς οδηγούς και τις προσωπικές μου σημειώσεις,στις επόμενες 20 μέρες ήταν σχεδόν όλα έτοιμα...Και η αντίστροφη μέτρηση ξεκινά....52 και σήμερα.......35 και σήμερα......18 και σήμερα......9 και σήμερα......4 και σήμερα......1 και σήμερα......ΣΗΜΕΡΑ!!!!!

 

[elenara88]

Xαχα μ αρεσει πολυ οπως μας τα λες! Ντυθηκα, εβαλα τα χοντρα μου και περιμενω τη συνεχεια μην αργεις!

 

[pattyyy]

Λαπωνία, τέλεια! Ανυπομονώ!!! Θέλω και φωτογραφίες!

 

[Vivianaki]

Τι ωραίααα!!!!Άντε συνέχισε!!

 

[annoulita100]

!


"Εισιτήρια,σημειώσεις,ταυτότητες,λεφτά,φωτογραφική,ισοθερμικά....Ναι!Δεν έχω ξεχάσει τίποτα!", μονολογώ όσο ο νυσταγμένος μου άγγελος οδηγάει με προορισμό το αεροδρόμιο.Και χωρίς να το καταλάβουμε έχουμε ήδη φτάσει στο Βενιζέλος.Το check in έγινε,τα boarding pass στο χέρι και χωρίς δεύτερη σκέψη...βουρ για καφέ!!Θερμοκρασία Ελλάδος 8 βαθμοί(παρακαλώ αυτό να το θυμάστε για τη συνέχεια.....).Η ώρα κύλησε όμορφα μέχρι που έπρεπε να επιβιβαστούμε στο χαριτωμένο αεροσκάφος της Malev.Τη πτήση,για να είμαι ειλικρινής,δεν τη θυμάμαι γιατί έναν υπνάκο τον πήρα...Και τον άφησα όταν είχαμε ήδη προσγειωθεί στο αεροδρόμιο του Ελσίνκι.Παίρνουμε βαλίτσες και πριν βγούμε έξω μια φωτεινή επιγραφή μου έβγαλε το μάτι.-19 !!!!Κυριολεκτικά η ανάσα σου πάγωνε.
-Το ήξερες αγάπη μου,δεν το ήξερες?Στη Φιλανδία είσαι!!!
-Ναι καλέ μου...Γιατί?Σου παραπονέθηκα??
-Όχι ακόμα...Για να σε προλάβω!
Κι έτσι φορώντας τα γάντια και τα σκουφάκια και παίρνοντας μια μεγάλη ανάσα βγαίνουμε έξω για να πάρουμε ταξί να μας πάει στο ξενοδοχείο,ή μάλλον στο χόστελ που θα περνάγαμε την αποψινή βραδιά.Η ώρα 8 και οι δρόμοι άδειοι.Από το παράθυρο του ταξί το μόνο που έβλεπες ήταν εικόνες ατελείωτου χιονιού...Σε 20 λεπτά είχαμε φτάσει στον προορισμό μας.Το χόστελ ένα μεγάλο 8όροφο κτίριο,5 λεπτά από το κέντρο.Το δωμάτιο πεντακάθαρο με σύγχρονα έπιπλα και κρεβάτια.Με 70ευρώ τη βραδιά άλλωστε δεν θα ζήταγα κάτι λιγότερο από αυτό.Αφήνουμε τα πράγματα,φοράμε τα ισοθερμικά και κατηφορίζουμε για το κέντρο γιατί οι διαμαρτυρίες από τα στομάχια μας είχανε ήδη αρχίσει...Μια πόλη ήσυχη,καθαρή,με ήπιους ρυθμούς ήταν οι πρώτες εντυπώσεις.Παντού μα παντού χιόνι.Τα πάντα παγωμένα.Το κρύο σε τρύπαγε μιας και το λιμάνι ήταν δίπλα.Το τι τούμπα έφαγα εξαιτίας του πάγου που είχε σκεπάσει κάθε τετραγωνικό χιλιοστό του δρόμου δεν περιγράφεται!!!"Μα καλά ακροβάτες είναι αυτοί οι άνθρωποι και δεν πέφτουνε!" φώναζα ενώ ο άγγελος μου είχε διπλωθεί από τα γέλια!Με τα πολλά μπαίνουμε στο πρώτο φαγάδικο που συναντάμε.Τι άλλο από ένα απολαυστικότατο και λαχταριστό.......μπέργκερ!!Μα υπήρχε και τίποτα άλλο ανοιχτό?Τρώμε,πληρώνουμε και κρατώντας τα αναψυκτικά στο χέρι παίρνουμε το δρόμο της επιστροφής.Κάπως άρχισα να προσαρμόζομαι και οι τούμπες που μέτρησα αυτή τη φορά λιγόστεψαν!Μέχρι να φτάσουμε στο χόστελ τα αναψυκτικά είχανε γίνει παγοκολώνες!!Μόλις φτάσαμε στο δωμάτιο και καθώς έβγαζα τη πανοπλία από πάνω μου έβλεπα στο κορμί μου παντού κοκκινίλες.Όχι!Δεν ήταν από τις τούμπες...Ήταν από το κρύο...Φόρεσα τώρα τη Νο2 πανοπλία-πυτζάμα,και αγκαλιά με τον άγγελο με πήρε ο ύπνος στο ζεστό δωμάτιο ενός ξενώνα μιας κάτασπρης και παγωμένης πόλης μερικά χιλιάδες χιλιόμετρα μακρυά από το σπίτι.....

 

[North66]

Η ώρα κύλησε όμορφα μέχρι που έπρεπε να επιβιβαστούμε στο χαριτωμένο αεροσκάφος της Malev.Τη πτήση,για να είμαι ειλικρινής,δεν τη θυμάμαι γιατί έναν υπνάκο τον πήρα...Και τον άφησα όταν είχαμε ήδη προσγειωθεί στο αεροδρόμιο του Ελσίνκι.

Δεν αλλάξατε αεροσκάφος στη Βουδαπέστη?

 

[annoulita100]

Δεν αλλάξατε αεροσκάφος στη Βουδαπέστη?

Ναι!Δεν το ανέφερα γιατί και πάλι η μνήμη μου από τις πτήσεις είναι θολή...Οk ομολογώ!Είμαι από τους ανθρώπους που δεν έχουν και την καλύτερη σχέση με τα αεροπλάνα.Γι'αυτό το ρίχνω στον ύπνο.

 

[annoulita100]

Η ώρα 8 το πρωί και από το μεγάλο παράθυρο του δωματίου έβλεπες να πέφτει χίονι...Ένα θέαμα που θαυμάσαμε για μερικά λεπτά προτού ετοιμαστούμε για το πρωινό.Αφού φάγαμε και πήραμε δυνάμεις,ετοιμαστήκαμε,χαιρετίσαμε το ευγενέστατο προσωπικό και φύγαμε για το σταθμό του τρένου όπου θα αφήναμε τις αποσκευές μέχρι τις 7 που έφευγε το τρένο μας για Λαπωνία.Φορώντας τα ζεστά μας,η βόλτα στην πόλη άρχισε.Οι πρώτες μου εντυπώσεις επιβεβαιώθηκαν.Οι ρυθμοί ζωής στο Ελσίνκι είναι χαλαροί,βλέπεις ανθρώπους χαμογελαστούς και πρόθυμους να εξυπηρετήσουν τον όποιο τουρίστα,οι δρόμοι πεντακάθαροι,τα αυτοκίνητα ελάχιστα...και να μην ξεχνιόμαστε το χιόνι ατελείωτο!!!Περιπλανώμενοι στην πόλη και παρατηρώντας τη καθημερινότητα των Φιλανδών είπαμε να κάνουμε στάση για μια ζεστή σοκολάτα.Το cafe-restaurant ονομάζονταν Fazer και είχε μία από τις πιο όμορφες σοκολάτες που έχω πιεί ποτέ!Η ώρα κύλησε κάνοντας όνειρα και προβλέψεις για το πώς να είναι το χωριό στο οποίο ετοιμαζόμασταν να περάσουμε τις επόμενες 4 μέρες μας...
-Δηλαδή υπάρχει περίπτωση να δούμε και το Βόρειο Σέλας???
-Τί σου λέω????!!!!!Αν είμαστε τυχεροί-που είμαστε- θα δούμε με τα ίδια μας τα μάτια αυτό το θαύμα της φύσης!!!!
Και έτσι με την αισιοδοξία μέσα μας κινήσαμε για μια ακόμα βόλτα στην πόλη.Άλλωστε οι ώρες μας στο Ελσίνκι ήταν ελάχιστες και προτιμήσαμε να τις περάσουμε περπατώντας το και παίρνοντας μια γεύση από την...παγωνιά του!Δεύτερη στάση για μεσημεριανό σε ένα πολύ όμορφο restaurant (Ravintola Sunn).Με συντροφιά την απαλή μουσική πέρασαν 2 ώρες χωρίς να το καταλάβουμε...
-Μήπως ήρθε η ώρα να χαιρετήσουμε την πόλη και να πάμε για λίγη δράση???
Σωστά!!!!Αυτό ήταν που ζητάγαμε από αυτό το ταξίδι...Δράση και περιπέτεια στο κάτι δαφορετικό...Αφήσαμε λοιπόν τη ζεστασιά του χώρου και φορώντας τις πανοπλίες μας φύγαμε για το σταθμό.Εκεί παραλάβαμε τις αποσκευές μας και επιβιβαστήκαμε στο τρένο με προορισμό το Kemijarvi από όπου θα μας περίμενε λεωφορείο να μας μεταφέρει στο Salla.Διάρκεια ταξιδιού 10ώρες και κάτι...Και το όνειρο ξεκινά.....

 

[annoulita100]

Σε ολόκληρο το τρένο επικρατούσε απόλυτη ησυχία...Μόνο έμενα η χαρά και η ανυπομονησία δεν άφηναν να κλείσω μάτι.Η ώρα έχει πάει 6 το πρωί ωσπού το δυνατό ηχογραφημένο μήνυμα ξυπνάει τους επιβάτες:''Next stop Rovaniemi''.
-Τί έγινε?Φτάσαμε?
-Όχι ακόμα αλλά νομίζω πως ήρθε η ώρα να ξυπνήσεις.
-Πού είμαστε?
-Ροβανιέμι.Στην επόμενη στάση κατεβαίνουμε!!
Η επόμενη στάση όμως έκανε 2 ώρες να πραγματοποιηθεί λόγω καθυστέρησης.Και κάπου γύρω στις 8(έχει σημασία η ώρα που συνεχώς αναφέρω) ήρθε η δική μας σειρά για αποβίβαση στη πόλη Kemijarvi...
-Συγνώμη!Μου υπενθιμίζεις λίγο τί ώρα είναι?
-Κι εγώ απορώ....Είναι 8 το πρωί....
-Μα καλά τους έχει ξεχάσει ο ήλιος εδώ πάνω????
-Hellooooo!!!!Μην ξεχνάς!!!Είσαι Αρκτικό κύκλο!!!
Όπως λοιπόν καταλαβαίνετε γύρω μας απόλυτο σκοτάδι.Μία αίσθηση λίγο ψυχοπλακωτική στην αρχή και πόσο μάλλον για ανθρώπους μεσογειακούς..Σύντομα όμως αυτό ξεπεράστηκε!Το χιόνι δεν σταμάταγε να πέφτει και η θερμοκρασία 22 βαθμοί υπό του μηδενός...
Το λεωφορείο μας περίμενε έξω από το σταθμό και αφού γέμισε ξεκίνησε για το Salla,μία απόσταση περίπου 40'.Σιγά σιγά το ξεμήρωμα άρχιζε να παίρνει θέση και να μας επιτρέπει να ρουφήξουμε τις πρώτες εικόνες από το παράθυρο του λεωφορείου.Γύρω σου,όπου και να κοιτάξεις, βλέπεις παντού λίμνες...παγωμένες λίμνες...Η Φιλανδία έχει περίπου 180000 λίμνες,πράγμα που δεν δυσκολέυτηκα καθόλου να πιστέψω.Δεξιά και αριστερά,παντού,έλατα και καμμιά φορά ξεπροβάλλει κανένα μικρό ξύλινο σπιτάκι!!!Εικόνες σαν από παραμύθι!!!(Μην βαράτε!!!Θα βάλω και φωτογραφίες).
-Φτάσαμε!!!! ,φώναζα όση ώρα ο άγγελος μου έβγαζε τις βαλίτσες από το λεωφορείο.Η περιοχή ονομάζεται Sallatunturi(5χλμ από το Salla) και το μόνο που έχει είναι 2 ξενοδοχεία,ένα χιονοδρομικό κέντρο και ένα πάρκο με ταράνδους και χάσκι.Κυριολεκτικά....in the middle of nowhere!!!
-Enjoy your stay here in Sallatunturi!!!,μας χαιρέτησε ο οδηγός αφήνοντας μας έξω από το ξενοδοχείο...ε...όχι ακριβώς ξενοδοχείο αλλά συγκρότημα με ξύλινα σπιτάκια!!!!Μπαίνουμε στη ρεσεψιόν και αφού η γλυκήτατη ιδιοκτήτρια μας έδωσε χάρτες και ένα 4φυλλο έντυπο με το εβδομαδιαίο πρόγραμμα δραστηριοτήτων(και φυσικά το κλειδί) ακολουθούμε το χάρτη για το σπιτάκι νούμερο 5.Τα λόγια είναι περιττά!!Το σπίτι μαγικό!!!Ευρύχωρο σαλόνι με τζάκι και μεγάλο παράθυρο με θέα τί άλλο από τα χιονισμένα έλατα,κρεβατοκάμαρα,κουζίνα,μπάνιο και φυσικά.....σάουνα!!!!
Προσπαθώντας να συντονίσουμε τον ενθουσιασμό μας είπαμε να επιλέξουμε μία από τις τόσες δραστηριότητες που βρήκαμε στο έντυπο.
-2hr safari with snowmobile!!Είσαι?????
-Και το ρωτάς???Φύγαμε!!!!
Και χωρίς δεύτερη σκέψη κατεβήκαμε για να ετοιμαστούμε για το σαφάρι.Ο οδηγός-συντονιστής ένας χαριτωμένος νεαρός Φιλανδός αφού πρώτα μας έδωσε οδηγίες και υποδείξεις για το πώς να οδηγήσουμε το μηχανάκι,μας εφοδίασε με τον απαραίτητο εξοπλισμό-στολή και με μία κουβερτούλα από δέρμα ταράνδου.''Θα σας χρειαστεί...'',ήταν τα λόγια του τα οποία με τρόμαξαν λίγο θα έλεγα...Και αφού η ομάδα δημιούργηθηκε,ήμασταν έτοιμοι για δραση!!!!Οδηγός ο άγγελός μου,συνοδηγός εγώ!Ο ήλιος είχε βγεί για τα καλά και αυτό ήταν υπερ μας.Η βόλτα ξεκίνησε και εγώ προσπαθούσα με αυτό το τεράστιο γάντι-πανοπλία να τραβήξω όσες περισσότερες φωτογραφίες μπορούσα...Η διαδρομή υπέροχη...Χαμένοι μέσα στο δάσος που τυχαία συναντούσες κανένα τάρανδο να κόβει βόλτες!!!Το μυαλό μου γέμισε με εικόνες που μόνο σε ντοκυμαντέρ είχα δει...Πρώτη στάση σε ένα παρατηριτήριο για φωτογραφίες.
-Θα σας πρότεινα να τυλιχτείτε με τις κουβερτούλες σας μιας και η θερμοκρασία αγγίζει τους -28.....Κι όμως δεν με ένοιαζε καθόλου!!!Η θέα γύρω μου ήταν τόσο μαγική που το μόνο που με ένοιαζε ήταν να την απολαύσω!!!!Βουρ πάλι στα μηχανάκια αλλά αυτή τη φορά οδηγός ήμουν εγώ!!!Γιατί γελάτε???Επειδή κρύωναν λιγαααάκι τα χέρια μου και δεν μπορούσα να πατήσω το φρένο???Λεπτομέρειες.....Φτάσαμε σώοι και αβλαβείς στην καλύβα για τσάι που ήταν και η δεύτερη στάση μας.Πρώτη μου κίνηση και εγκληματική να βγάλω τα γάντια και να βάλω τα χέρια μου στο τζάκι...Μην το κάνετε ποτέ!!!!Ένιωθα πραγματικά τα δάχτυλα μου να ξεκολλάνε από τα χέρια μου..Εδώ τα χρειάστηκα και συνήλθα μετά από περίπου ένα τέταρτο...Αφού απολαύσαμε το τσάι μας παρέα με ένα ζευγάρι Σουηδών,πήραμε το δρόμο για το ξενοδοχείο..Το σαφάρι ήρθε στο τέλος του χαρίζοντας μας εικόνες που θα φυλάξουμε για μια ζωή....Η ώρα είχε πάει 2 το μεσημέρι και τα στομάχια μας ήταν εντελώς άδεια...Προτού όμως κινήσουμε για το εστιατόριο του ξενοδοχείου τί καλύτερο από μία χαλαρωτική σάουνα???Και έτσι από τους -28 βρεθήκαμε,έστω και για λίγα λεπτά στους +70!!!Μια εναλλαγή που μας χαλάρωσε και μας έκανε ακόμα περισσότερο...πεινασμένους!Και έτσι ούτε που καταλάβαμε για πότε βρεθήκαμε στο εστιατόριο.Και φυσικά τιμήσαμε τη λαπωνέζικη κουζίνα!!Τάρανδο με πουρέ πατάτας και σάλτσα από μούρα για εμένα και ψητό σολωμό με λαχανικά για το συνοδό μου.Γευστικότατα!!!!Απολαύσαμε το φαγητό μας χαζεύοντας τη θέα από τη τεράστια τζαμαρία του εστιατορίου και μένοντας για ακόμα μια φορά έκπληκτοι με το φαινόμενο που παρατηρούσαμε...Η ώρα 4 και κάτι και έξω είχε ήδη σκοτεινιάσει...Αυτή τη φορά όμως η μικρή διάρκεια της μέρας δεν με χάλασε καθόλου...Και έτσι χορτασμένοι κινήσαμε για το δωμάτιο...η κούραση ήταν μεγάλη (και από το ταξίδι),η μέρα γεμάτη και το μόνο που θέλαμε ήταν ξεκούραση και επαναφόρτιση μπαταρίας για την επόμενη...Με συζήτηση και γέλια πήγε η ώρα 7 και ο Ορφέας έκανε την εμφάνισή του.....

 

[YBONNH]

Θερμοκαρσια -28 και δεν σε ενοιαζε?
Η κουβερτουλα απο ταρανδο ητα απαλη? Μυριζε δερμα? Πες μας λεπτομερειες...

 

[annoulita100]

Θερμοκαρσια -28 και δεν σε ενοιαζε?
Η κουβερτουλα απο ταρανδο ητα απαλη? Μυριζε δερμα? Πες μας λεπτομερειες...

Χαχα!!!Κι όμως...Βέβαια η στολή που φορούσαμε πάνω από τα ρούχα μας και τα ισοθερμικά μας κράταγε τις ισορροπίες και το κρύο δεν το πολυκαταλάβαινες..Τα άκρα μας μονάχα υπέφεραν...Θα το αναφέρω στη συνέχεια της ιστορίας.Όσον αφορα τη κουβερτούλα...Απαλή δεν τη λες...περισσότερο με το τομάρι ταράνδου έμοιαζε.Όχι δεν μύριζε.