annoulita100
Member
- Μηνύματα
- 360
- Likes
- 1.303
- Επόμενο Ταξίδι
- Εκουαδόρ
- Ταξίδι-Όνειρο
-
All the world
"Εισιτήρια,σημειώσεις,ταυτότητες,λεφτά,φωτογραφική,ισοθερμικά....Ναι!Δεν έχω ξεχάσει τίποτα!", μονολογώ όσο ο νυσταγμένος μου άγγελος οδηγάει με προορισμό το αεροδρόμιο.Και χωρίς να το καταλάβουμε έχουμε ήδη φτάσει στο Βενιζέλος.Το check in έγινε,τα boarding pass στο χέρι και χωρίς δεύτερη σκέψη...βουρ για καφέ!!Θερμοκρασία Ελλάδος 8 βαθμοί(παρακαλώ αυτό να το θυμάστε για τη συνέχεια.....).Η ώρα κύλησε όμορφα μέχρι που έπρεπε να επιβιβαστούμε στο χαριτωμένο αεροσκάφος της Malev.Τη πτήση,για να είμαι ειλικρινής,δεν τη θυμάμαι γιατί έναν υπνάκο τον πήρα...Και τον άφησα όταν είχαμε ήδη προσγειωθεί στο αεροδρόμιο του Ελσίνκι.Παίρνουμε βαλίτσες και πριν βγούμε έξω μια φωτεινή επιγραφή μου έβγαλε το μάτι.-19
!!!!Κυριολεκτικά η ανάσα σου πάγωνε.
-Το ήξερες αγάπη μου,δεν το ήξερες?Στη Φιλανδία είσαι!!!
-Ναι καλέ μου...Γιατί?Σου παραπονέθηκα??
-Όχι ακόμα...Για να σε προλάβω!
Κι έτσι φορώντας τα γάντια και τα σκουφάκια και παίρνοντας μια μεγάλη ανάσα βγαίνουμε έξω για να πάρουμε ταξί να μας πάει στο ξενοδοχείο,ή μάλλον στο χόστελ που θα περνάγαμε την αποψινή βραδιά.Η ώρα 8 και οι δρόμοι άδειοι.Από το παράθυρο του ταξί το μόνο που έβλεπες ήταν εικόνες ατελείωτου χιονιού...Σε 20 λεπτά είχαμε φτάσει στον προορισμό μας.Το χόστελ ένα μεγάλο 8όροφο κτίριο,5 λεπτά από το κέντρο.Το δωμάτιο πεντακάθαρο με σύγχρονα έπιπλα και κρεβάτια.Με 70ευρώ τη βραδιά άλλωστε δεν θα ζήταγα κάτι λιγότερο από αυτό.Αφήνουμε τα πράγματα,φοράμε τα ισοθερμικά και κατηφορίζουμε για το κέντρο γιατί οι διαμαρτυρίες από τα στομάχια μας είχανε ήδη αρχίσει...Μια πόλη ήσυχη,καθαρή,με ήπιους ρυθμούς ήταν οι πρώτες εντυπώσεις.Παντού μα παντού χιόνι.Τα πάντα παγωμένα.Το κρύο σε τρύπαγε μιας και το λιμάνι ήταν δίπλα.Το τι τούμπα έφαγα εξαιτίας του πάγου που είχε σκεπάσει κάθε τετραγωνικό χιλιοστό του δρόμου δεν περιγράφεται!!!"Μα καλά ακροβάτες είναι αυτοί οι άνθρωποι και δεν πέφτουνε!
" φώναζα ενώ ο άγγελος μου είχε διπλωθεί από τα γέλια!Με τα πολλά μπαίνουμε στο πρώτο φαγάδικο που συναντάμε.Τι άλλο από ένα απολαυστικότατο και λαχταριστό.......μπέργκερ!!Μα υπήρχε και τίποτα άλλο ανοιχτό?Τρώμε,πληρώνουμε και κρατώντας τα αναψυκτικά στο χέρι παίρνουμε το δρόμο της επιστροφής.Κάπως άρχισα να προσαρμόζομαι και οι τούμπες που μέτρησα αυτή τη φορά λιγόστεψαν!Μέχρι να φτάσουμε στο χόστελ τα αναψυκτικά είχανε γίνει παγοκολώνες!!Μόλις φτάσαμε στο δωμάτιο και καθώς έβγαζα τη πανοπλία από πάνω μου έβλεπα στο κορμί μου παντού κοκκινίλες.Όχι!Δεν ήταν από τις τούμπες...Ήταν από το κρύο...Φόρεσα τώρα τη Νο2 πανοπλία-πυτζάμα,και αγκαλιά με τον άγγελο με πήρε ο ύπνος στο ζεστό δωμάτιο ενός ξενώνα μιας κάτασπρης και παγωμένης πόλης μερικά χιλιάδες χιλιόμετρα μακρυά από το σπίτι.....
!!!!Κυριολεκτικά η ανάσα σου πάγωνε.-Το ήξερες αγάπη μου,δεν το ήξερες?Στη Φιλανδία είσαι!!!
-Ναι καλέ μου...Γιατί?Σου παραπονέθηκα??
-Όχι ακόμα...Για να σε προλάβω!
Κι έτσι φορώντας τα γάντια και τα σκουφάκια και παίρνοντας μια μεγάλη ανάσα βγαίνουμε έξω για να πάρουμε ταξί να μας πάει στο ξενοδοχείο,ή μάλλον στο χόστελ που θα περνάγαμε την αποψινή βραδιά.Η ώρα 8 και οι δρόμοι άδειοι.Από το παράθυρο του ταξί το μόνο που έβλεπες ήταν εικόνες ατελείωτου χιονιού...Σε 20 λεπτά είχαμε φτάσει στον προορισμό μας.Το χόστελ ένα μεγάλο 8όροφο κτίριο,5 λεπτά από το κέντρο.Το δωμάτιο πεντακάθαρο με σύγχρονα έπιπλα και κρεβάτια.Με 70ευρώ τη βραδιά άλλωστε δεν θα ζήταγα κάτι λιγότερο από αυτό.Αφήνουμε τα πράγματα,φοράμε τα ισοθερμικά και κατηφορίζουμε για το κέντρο γιατί οι διαμαρτυρίες από τα στομάχια μας είχανε ήδη αρχίσει...Μια πόλη ήσυχη,καθαρή,με ήπιους ρυθμούς ήταν οι πρώτες εντυπώσεις.Παντού μα παντού χιόνι.Τα πάντα παγωμένα.Το κρύο σε τρύπαγε μιας και το λιμάνι ήταν δίπλα.Το τι τούμπα έφαγα εξαιτίας του πάγου που είχε σκεπάσει κάθε τετραγωνικό χιλιοστό του δρόμου δεν περιγράφεται!!!"Μα καλά ακροβάτες είναι αυτοί οι άνθρωποι και δεν πέφτουνε!
" φώναζα ενώ ο άγγελος μου είχε διπλωθεί από τα γέλια!Με τα πολλά μπαίνουμε στο πρώτο φαγάδικο που συναντάμε.Τι άλλο από ένα απολαυστικότατο και λαχταριστό.......μπέργκερ!!Μα υπήρχε και τίποτα άλλο ανοιχτό?Τρώμε,πληρώνουμε και κρατώντας τα αναψυκτικά στο χέρι παίρνουμε το δρόμο της επιστροφής.Κάπως άρχισα να προσαρμόζομαι και οι τούμπες που μέτρησα αυτή τη φορά λιγόστεψαν!Μέχρι να φτάσουμε στο χόστελ τα αναψυκτικά είχανε γίνει παγοκολώνες!!Μόλις φτάσαμε στο δωμάτιο και καθώς έβγαζα τη πανοπλία από πάνω μου έβλεπα στο κορμί μου παντού κοκκινίλες.Όχι!Δεν ήταν από τις τούμπες...Ήταν από το κρύο...Φόρεσα τώρα τη Νο2 πανοπλία-πυτζάμα,και αγκαλιά με τον άγγελο με πήρε ο ύπνος στο ζεστό δωμάτιο ενός ξενώνα μιας κάτασπρης και παγωμένης πόλης μερικά χιλιάδες χιλιόμετρα μακρυά από το σπίτι.....
μην αργεις!
