Αυστρία Γερμανία Road trip Γερμανία-Αυστρία

[fofi32]

Βρίσκομαι σε ένα υπέροχο ξενοδοχείο στο Salzburg να παίρνω πρωινό. Και εκεί που ετοιμάζομαι να πάρω την πρώτη γουλιά καφεΐνης, κάθεται ένα ζευγαράκι δίπλα μου μιλώντας ελληνικά. Καλημέρα λέω χωρίς να το πολύσκεφτώ. Και κάπου εκεί ξεκινάει η γνωστή διαδικασία γνωριμίας. Τους ρωτάω ταξιδεύετε συχνά? Ναι μου απαντούν. Α λέω, τότε θα είστε και μέλη του travelstories. Όχι μου απαντούν, τις ιστορίες τις γράφουμε μόνοι μας. Εκεί ψυλλιάστηκα. Μπράβο τους λέω. Πόσο σας στοίχισε το ξενοδοχείο? 140 μου απάντησαν τα παιδιά και έκαναν το λάθος να με ρωτήσουν το ίδιο. Όταν πήραν την απάντηση των 80 ευρώ τραβούσαν τα μαλλιά τους και ρωτούσαν πώς… Μονολεκτική η απάντηση μου : Travelstories.

Οφείλω πολλά ευχαριστώ σε όλους σας. Και αυτός είναι ο λόγος που γράφω τώρα. Η μνήμη μου αδύναμη, ο γραπτός μου λόγος ανύπαρκτος αλλά η υποχρέωση μου μεγάλη. Έχω κάνει απίστευτα ταξίδια εξαιτίας σας. Λεπτομέρειες που κανένας ταξιδιωτικός οδηγός δεν έχει. Άσε τα ταξίδια του μυαλού. Από τον καναπέ μου να βρίσκομαι στην έρημο του Μαρόκου να κοιτάω τα αστέρια, να νιώθω τον ιδρώτα τα κυλάει από την ανάβαση του Μάτσου Πίτσου, να κουνιέμαι ρυθμικά σε μια παραλία της Τζαμάικας και την ίδια στιγμή να νιώθω τον αέρα στο πρόσωπο μου καθώς διασχίζω τον Route 66 με μια Harley…

Η απόφαση πάρθηκε...
Η μαγεία ξεκινάει....
Αμέτρητες ώρες σχεδιασμού...
Υπολογισμός χιλιομετρικών αποστάσεων, σχέδιο διαδρομής, διάρκεια αποστάσεων, τοποθεσίες διανυκτέρευσης, καταγραφή αξιοθέατων, πληροφόρηση για τον κώδικα οδικής κυκλοφορίας, προετοιμασία αμαξιού, προυπολογισμός (Και α και ου, γαμ@ το ΔΝΤ).
Χάρτες απλωμένοι...τα μάτια χαμογελούν...η καρδιά φτερουγίζει....
Αμέτρητες όμορφες ώρες σχεδιασμού, μέχρι την ώρα που θα πούμε: Φύγαμε...Καλό μας ταξίδι

Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη,
να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος,
γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.



Ο προορισμός κοντινός, συνηθισμένος αλλά όμορφος.

Το πρόγραμμα είχε :

4 βράδια Nellingen
2 μέρες Salzburg
1 μέρα Hallstatt
1 μέρα Innsbruck
1 μέρα Nuremberg
1 μέρα Rothenburg ob der tauber

Το ταξίδι έλαβε χώρα στις 7 με 17 Δεκεμβρίου καθότι τότε μπορούσε η φίλη μου. Η αλήθεια είναι ότι μου την δίνουν οι γιορτές και με τα της θρησκείας δεν είμαστε φίλοι, ούτε καν γνωστοί. Παρόλα αυτά μου έφυγε η περιέργεια τι εστί χριστουγεννιάτικες αγορές. Τα κίοσκια των Χριστουγεννιάτικων αγορών εξαφάνισαν αγάλματα, συντριβάνια και ολόκληρες πλατείες, με αποτέλεσμα να μην τα απολαύσω. Άσε δε αυτός ο οργασμός κατανάλωσης που μου προκαλούσε άγχος. Μπαίναμε συχνά σε πολυκαταστήματα για τουαλέτα και έτρεχα ιδρωμένη έξω. Νόμιζα ότι με καταπίνουν οι τσάντες αγορών. Το ταξίδι όμως πάντα θα νικάει…

Να πω κάπου εδώ ότι πήγα- γύρισα με αεροπλάνο, αλλά όλη η διαδρομή έγινε με το αμάξι της φίλης μου που ζει εκεί, εξού και η επιλογή του προορισμού.
Δεν θα αναφερθώ σε λεπτομέρειες και διαδικασίες καθότι γνωστά και χιλιοειπωμένα. Θα προσπαθήσω να καταγράψω τις ομορφιές που είδα και τα συναισθήματα μου.

Tubingen

Ο πρώτος μου προορισμός εκτός Ελλάδας πριν χρόνια. Ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά. Βρίσκεται κοντά στη Στουτγάρδη και είναι μια υπέροχη γραφική πόλη με το ποταμό Νέκαρ που τη διασχίζει. Όμορφος και μορφωμένος κόσμος. Βλέπεις αμέτρητα τα πανεπιστήμια και τα νοσοκομεία. Έτυχε πολλές φορές που με ρώτησαν από πού είμαι και όταν έλεγα Ελλάδα μου μιλούσαν στα αρχαία. Μετά από 4-5 φορές που έχω πάει στο Tubingenτο θεωρώ συνώνυμο του μπεκρούλιασμα. Βλέπεις πάνω στη γέφυρα της πόλης βρίσκεται μια μπυραρία που βγάζει δικιά της μπύρα-όνειρο. Κάθε φορά που φεύγω από το μαγαζί, τους βλέπω διπλούς τους Γερμανούς. Όχι δεν είμαι αλκοολική, αυτοί είναι οι αλήτες που σαν δεν ντρέπονται με την μπύρα που φτιάχνουν. Υπάρχει ένα καζάνι στο κέντρο του μαγαζιού, το οποίο προσπάθησα πολλάκις να το πάρω στην πλάτη αλλά δεν κατέστη δυνατό.

Esslingen

Το επισκέφτηκα για την πασίγνωστη Μεσαιωνική χριστουγεννιάτικη αγορά του. Ενώ τα υπόλοιπα κιόσκια πληρώνουν στο Δήμο για να στήσουν, αυτούς τους πληρώνει ο Δήμος για είναι εκεί. Το ιδιαίτερο είναι ότι ζουν όλο το χρόνο με τα δικά τους ήθη- έθιμα και το ντύσιμο τους μεσαιωνικό. Από τις πιο όμορφες αγορές που είδα.

Το επισκέφτηκα δυο φορές. Ο λόγος? Ω ρε φίλε. Το φαγητό. Το θυμάμαι και δακρύζω. Ο ουρανίσκος μου συμμετείχε σε όργια. Οι οργασμοί αλλεπάλληλοι. Όταν τελείωνε το φαγητό στενοχωριόμουν. Ένα μαγαζάκι όμορφο που το έχει μια όμορφη οικογένεια Βιετναμέζων. Του ζήτησα του ανθρώπου να με υιοθετήσει. Αποτελεί λόγος ταξιδιού. Και να φανταστείς πήγα στη Ταϊλάνδη.

Θα μπορούσα να ζήσω μέσα σε αυτή τη σούπα. Κάρυ και γάλα καρύδας. Πρώτα ένιωθες το κάψιμο απο το κάρυ, μετά τη γλύκα της καρύδας και μετά έβγαινε ενα αχ..

Αυτή είναι η 2η φορά και χωρίς ίχνος ντροπής έφαγα τα πάντα. Η σούπα βεβαίως βεβαίως είναι η extra large. Οδηγίες προς ναυτιλλομένους : Μείνετε νηστικοί πριν την επίσκεψη και φορέστε άνετες φόρμες. Όχι δεν είμαι λαίμαργη, αυτοί είναι οι αλήτες με το φαγητό που φτιάχνουν.

 

[greco]

Μου αρεσει πολυ ο τροπος που γραφεις.

 

[hydronetta]

Aυτή η λογική "δεν φταίω εγώ που…., αυτοί είναι οι αλήτες που…" πολύ μου άρεσε και λέω να την υιοθετήσω. Με απενεχοποιεί

 

[pigi_dikaiou]

Συμφωνω απολυτως με τους δυο ανω γραφοντας!Και μας αρεσει η γραφη σου και μας δινεις και το αναγκαιο αλλοθι!!!

 

[fofi32]

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ. Δεν έγραφα τόσα χρόνια, έλεγα θα τα κάνω μαντάρα- αντάρα. Σας ευχαριστώ για το σπρώξιμο.
Αγαπημένο γουρουνάκι πες και ένα ντροπή τους και κυλήσου χωρίς ενοχές στα πιάτα.

 

[hydronetta]

Αγαπημένο γουρουνάκι πες και ένα ντροπή τους και κυλήσου χωρίς ενοχές στα πιάτα.

A μου το διανθίζεις. Έξοχα! "δεν φταίω εγώ που…., αυτοί είναι οι αλήτες που…. Ντροπή τους!"

 

[malysa]

Τους ρωτάω ταξιδεύετε συχνά?
Ναι μου απαντούν. Α λέω, τότε θα είστε και μέλη του travelstories. Όχι μου απαντούν, τις ιστορίες τις γράφουμε μόνοι μας.
Εκεί ψυλλιάστηκα. Μπράβο τους λέω. Πόσο σας στοίχισε το ξενοδοχείο? 140 μου απάντησαν τα παιδιά και έκαναν το λάθος να με ρωτήσουν το ίδιο. Όταν πήραν την απάντηση των 80 ευρώ τραβούσαν τα μαλλιά τους και ρωτούσαν πώς… Μονολεκτική η απάντηση μου : Travelstories..

Kαλά, το σχετικό κουφό που έχω ακούσει σαν απάντηση (3-4 φορές), στην αντίστοιχη ερώτηση που έχω κάνει, είναι :" Ααα εμείς τα κανονίζουμε μόνοι μας και όχι με πρακτορείο" .... και να αρχίζω το μπουρου-μπούρου "τι εστί travestories"

Πολύ ωραίος ο τρόπος που γράφεις...keep writing

 

[fofi32]

Εντάξει είμαι συνήλθα. Είχα κάτσει οκλαδόν στο πάτωμα και σιγόκλαιγα στη θύμηση της σούπας-όργιο. Τη στιγμή που ρουφούσα τη μύτη, λέω στο εαυτό μου : Σήκω μαρή μαϊμού χαμογέλα και πες ευχαριστώ που το έζησες. Ευτυχώς μιλάω συχνά στον εαυτό μου γιατί θα βρισκόμουν ακόμα χάμω.

Εντάξει, έγινα γραφική αλλά τονίζω για άλλη μια φορά δεν φταίω εγώ.

Dinkelbuhl

Πόλη που ανήκει στο ρομαντικό δρόμο της Γερμανίας. Εάν θελήσεις να τον διανύσεις νομίζω η Άνοιξη και το καλοκαίρι μονόδρομος. Η διαδρομή είναι τόσο όμορφη που με ομίχλη και κρύο δεν θα την απολαύσεις. Το dinkelsbuhl απλά παραμυθένιο. Παρκάραμε στην είσοδο της πόλης χωρίς να γίνει ενδελεχής έρευνα για το παρκάρισμα. Πώς να σταματήσεις τα πόδια και το φτερούγισμα στο στήθος από την αγωνία να τρέξουν να ρουφήξουν αυτή την όμορφη πόλη, για το παρκάρισμα. Είχα πει ότι δεν είμαι λαίμαργη? Ε καλά. Το παίρνω πίσω. Άνθρωπος της υπερβολής και των άκρων. Πάντα ξεκινάω με τρέξιμο για να δουν τα λαίμαργα μάτια τα πάντα. Για να το ισοσταθμίσω και να ρουφήξω τις λεπτομέρειες η επιστροφή γίνεται νωχελικά. Όχι σου λέω δεν θέλω να φύγω, ένα πράγμα. Άξιζε η δολοφονική ματιά της ιδιοκτήτριας του κτηρίου που παρκάραμε και την οποία την έλαβα ως βλέμμα αγάπης. Ναι, όταν είσαι γεμάτος ομορφιές, μόνο αγάπη πηγάζει από μέσα σου. I love you κάργα μαντάμ και ας ήθελες να με ποδοπατήσεις.

Nördlingen

Πάνω στο ρομαντικό δρόμο και αυτή η πόλη. Η αλήθεια είναι ότι αγάπησα περισσότερο το Dinkelbuhl που ήταν πιο μαζεμένο το κέντρο. Ίσως πάλι να την αδίκησα καθώς υπέπεσα για άλλη μια φορά στην αμαρτία η κολασμένη. Ένοχος αυτή τη φορά ο Ιταλός της φωτογραφίας παρακάτω. Δεν γύρισα αρκετά αλλά μπορώ να πω ότι ναι αξίζει η επίσκεψη.

Ο ένοχος.... Ένας υπέροχος Ιταλός με απίστευτο χιούμορ.

Augsburg

Φτάσαμε βράδυ και έτσι δεν είδαμε παρά μόνο την χριστουγεννιάτικη αγορά της σε μια όμορφη πλατεία στο κέντρο. Θα επιστρέψω κάποια μέρα για να διανύσω τον ρομαντικό δρόμο με τα κάστρα του, Άνοιξη ή Καλοκαίρι.

Innsbruck

Μία λέξη: Έρωτας.

Τα ξενοδοχεία τα κλείναμε το προηγούμενο βράδυ από το κινητό. Δεν είχαμε κάνει καμία κράτηση σε όλο το ταξίδι. Με πνίγει αυτή η δέσμευση. Άσε που έχω ζήσει τρελές καταστάσεις έτσι.

Φτάσαμε αργά το βράδυ στο Innsbruck, πήγαμε στο ξενοδοχείο και ξεραθήκαμε. Ξυπνάω το πρωί και με την τσίμπλα στο μάτι ανοίγω την κουρτίνα. Ωωωω φίλε. Οι Άλπεις. Τι θέαμα. Έχασα τα λόγια μου, το μάτι γούρλωσε.

Ζω στους πρόποδες του Ολύμπου, αυτός ο όγκος είναι συνεχώς πάνω από το κεφάλι μου, πάντα μέσα στη ματιά μου. Δηλαδή συνηθισμένη σε βουνό. Παρόλα αυτά ήταν σαν να έβλεπα πρώτη φορά βουνό.

 

[chrisbd]

Aυτή η λογική "δεν φταίω εγώ που…., αυτοί είναι οι αλήτες που…" πολύ μου άρεσε και λέω να την υιοθετήσω. Με απενεχοποιεί

Ή με απλά ελληνικά " βαράτε με και ας κλαίω"....

 

[demie]

Κ μένα μ'αρέσει η ιστορία σου! Σε ποιο ξενοδοχείο μείνατε στο Σαλτσμπουργκ κ από πού το κλείσατε;;;

 

[fofi32]

Τα ξενοδοχεία τα κλείναμε το προηγούμενο βράδυ απο το κινητό. Απο Γερμανικές σελίδες τα κλείσαμε όλα. Τα παιδιά που πλήρωσαν 140 δεν έκαναν κράτηση απο ιντερνετ booking κλπ. Λέγεται b&b Villa Verde. Πάρκινγκ, 5 λέπτά απο το κέντρο, δωμάτια και διακόσμηση υπέροχα και το πρωινό όλα τα λεφτά.

 

[fofi32]

Φτάνουμε Βουδαπέστη με το αμάξι χωρίς να έχουμε κλείσει δωμάτια 4 το πρωί. Τι κάνουμε τώρα ωρε παλικάρια? Βρίσκουμε μια πιάτσα ταξί και λέμε έναν (άγια η ώρα) δεν μας πας σε ένα ξενοδοχείο να ρίξουμε τα κορμιά μας. Ναι λέει ο μάγκας, καλή του ώρα όπου και αν βρίσκεται, αλλά θα έρθει και μια από εσάς μαζί μου και οι άλλες από πίσω θα ακολουθήσουν. Καλά για αυτό σκας άνθρωπε μου, εγώ θα έρθω η ατρόμητη. Και εδώ ξεκινάνε όλα. Μπαίνω που λες σε ένα ταξί 30 χρονών που είναι σαν τενεκέδες, που τρίζουν όλα, με τα δερμάτινα καθίσματα που κάθεσαι και κάνουν πουφ. Με το που κάνει ο κώλος μου πούφ, βάζει ταχύτητα. Με το που βάζει ταχύτητα το αμάξι ξεκινάει με σούζα, η πλάτη μου κολλάει και το στόμα μου μένει ανοιχτό. Έχετε δει fast & furius? Ε, τα έζησα όλα. Και το 1 και το 2 και το 3 και όσα βγήκαν και όσα θα βγουν. Να παίρνει τις στροφές με απίστευτη ταχύτητα και εγώ να είμαι μια μπάλα κυριολεκτικά από την μια πόρτα στην άλλη. Αρχίζω να ανακατεύομαι, τα χέρια αρχίζουν να πονάνε από τα χτυπήματα καθώς έπεφτα από την μια πόρτα στην άλλη και κάθομαι που λες στο κέντρο με τα χέρια απλωμένα στις πόρτες να κρατάω αντίσταση. Χριστέ μου να λέω θα με βρούνε αύριο σε κανένα χαντάκι και συνεχώς να κοιτάω πίσω να δω αν μας προλαβαίνουν οι δικοί μου. Φαντάσου σε όλο αυτό το σκηνικό και τέρμα ένταση μουσική heavymetal και τον οδηγό να χτυπιέται σαν χταπόδι. Ναι σαν χταπόδι κανονικότατα. 20 λεπτά που θα τα θυμάμαι σε όλη μου τη ζωή. Με το που φτάσαμε στο ξενοδοχείο και κατέβηκα μου λέει η μάνα μου, την οποία είχα πάρει μαζί μου σε αυτό το ταξίδι, ότι ήμουν σαν μαστουρωμένη. Το μόνο που έλεγα ήταν: Όχι ρε φίλε τι έζησα.

Κλείνω την παρένθεση, με την οποία ήθελα να πω ότι το χύμα ταξίδι μου έχει χαρίσει απίστευτες στιγμές.

Επιστροφή στο Innsbruck. Όμορφο, όμορφο ναι όμορφο. Μια μέρα καθίσαμε οπότε δεν τα εξαντλήσαμε όλα. Βγάλαμε την Innsbruckcard την οποία χρησιμοποιήσαμε για να ανέβουμε πάνω στο χιονοδρομικό, στον καθεδρικό και στο πύργο που είναι απέναντι από την χρυσή στέγη.

O καθεδρικός Hofkirche με εντυπωσίασε. Ξύπνησα από το βλέμμα του φρουρού ότι η παραμονή μου ήταν μεγάλη. Κουράστηκε να με βλέπει ο άνθρωπος. Φωτογράφισα τα πάντα. Τι πόδια, τι χέρια, τι ταβάνια, τα πάντα.

Αυτό που μου πήρε τα μυαλά ήταν το χιονοδρομικό. Εαν είχα και άλλες μέρες μια θα την αφιέρωνα να το ανέβω με τα πόδια. Η θέα, το ύψος, ο ήλιος και αυτά τα υπέροχα κοφτερά βράχια με πρόσφεραν απίστευτα συναισθήματα.

Και τέλος ανεβήκαμε στον πύργο απέναντι από τη χρυσή στέγη.