Αργεντινή Βραζιλία Ισημερινός Κολομβία Παραγουάη O αυλός της τσοπάνας (Εκουαδόρ-Κολομβία με ολίγον από Αργεντινή-Βραζιλία-Παραγουάη)

[isabelle]

Είσαι σκέτη απόλαυση. Αυτό!

 

[mikrh tsopana]

Κεφάλαιο 3: Κολομβία
Υποκεφάλαιο 3.5: Μεντεγίν,Καρταχένα δε Ίντιας, Πλάγια Μπλάνκα, ξανά Καρταχένα
Μέρος 2ο: Καρταχένα δε Ίντιας 2
Τίτλος: Απομυθοποίηση τώρα!
Εναλλακτικός Τίτλος: 'Ενας θαυμαστός νέος κόσμος!

Η τσο δεν άφησε να την πάρει από κάτω. Ευθύς αμέσως επικοινώνησε με τη Σάρα (τη θυμάστε τη Σάρα; ) που μετρούσε ήδη κάποιες μέρες στην Καρταχένα (ελληνιστί Καρθαγένη) και κανόνισαν να βρεθούν στο κέντρο. Η στάση του λεωφορείου ήταν ακριβώς έξω από το σπίτι κι έτσι δε χρειάστηκε να κυκλοφορήσει πολύ «στη γειτονιά του διαβόλου». Μέχρι να έρθει το λεωφορείο διάφοροι τύποι με μηχανάκια της κόρναραν, κλασική κίνηση στην Κολομβία που υποδηλώνει ότι ο οδηγός προσφέρεται «να σε πετάξει» με το μηχανάκι του έναντι αμοιβής φυσικά. Η τσοπάνα προτίμησε να μην προκαλέσει την τύχη της.

Έκοψε εισιτήριο 3000 πέσος στο συνοδηγό και επιβιβάστηκε. Πάνω από το μισό παρμπρίζ ήταν καλυμένο με ένα χοντρό γυαλιστερό ύφασμα σε μωβ χρώμα, πλαισιωμένο από χρυσές ραφές και φούντες που έπεφταν όλο νάζι και κάλυπταν σχεδόν το υπόλοιπο από το τζάμι. Το όλο στυλ έδινε μια ενδιαφέρουσα οριεντάλ νότα αλλά ταυτόχρονα αποτελούσε μεγάλο κίνδυνο, εκτός κι αν ο οδηγός μπορούσε με κάποιο μαγικό τρόπο να δει μέσα από το πανί. Στην επόμενη στάση μία ηλικιωμένη γυναίκα επιβιβάστηκε. Είχε μία ελαφρά δυσκολία στο περπάτημα και άργησε να ανέβει. Ήταν πολύ αδύνατη με μακριά μαλλιά που σίγουρα είχε να λούσει χρόνια και που είχαν γίνει μία ενιαία τζίβα. Τα νύχια της ήταν μακριά, πενταβρώμικα και η επιφάνειά τους ήταν τραχειά. Η μυρωδιά που ανέδιδε η γιαγιούλα ήταν σίγουρα ό,τι χειρότερο είχε μυρίσει η τσοπάνα τον τελευταίο μήνα.

Μετά από μία δυσκολία στη συνεννόηση ως προς το σε ποιά στάση να κατέβει, η τσοπάνα αποβιβάστηκε και ξεκίνησε να ψάχνει τη Σάρα. Ήταν πια μεσημέρι και ο ήλιος ήταν κάτι παραπάνω από δυνατός, ήταν ανυπόφορος. Αυτή τη φορά η μικρή τσοπάνα βρισκόταν στη σωστή Καρταχένα, στην πιο όμορφη, την "καλή" γειτονιά , την Getsemani. Τα δρομάκια ήταν στενά,τα σπίτια πολύχρωμα και στα μικρά, γραφικά μπαλκόνια γλάστρες με λουλούδια και πρασινάδες εκτείνονταν στον εναέριο χώρο άλλοτε διαγράφοντας καθοδική πορεία κι άλλοτε μπερδευόντας τα φύλλα τους με αυτά του απέναντι μπαλκονιού. Εδώ η παρουσία των ξένων ήταν ιδιαιτέρως αισθητή έως κυρίαρχη ενώ και οι ντόπιοι δεν έμοιαζαν καθόλου με τους ντόπιους της «κακιάς Καρταχένας» που υποδέχτηκε κάπως περίεργα την τσοπάνα το ίδιο πρωινό. Τόσο περίεργο! Δύο Καρταχένες, τόσο κοντά και τόσο μακριά η μία από την άλλη.

Η μεγάλη συνάντηση επετεύχθη με κάποια μικρή καθυστέρηση και οι δυό φίλες βόλταραν με κάποια δυσκολία λόγω ζέστης. Στην πλατεία Τρινιδάδ, μία μικρή μαθητική παράσταση παιζόταν. Ήταν καθολική μεγάλη Παρασκευή και η παρασταση ήταν τα Πάθη του Χριστού. Οι μαθητές που έκαναν τους Ρωμαίους, αντί για περικεφαλαία φορούσαν κράνη στα οποία είχαν κολλήσει το κάτω μέρος της σκούπας, κάτι που προκάλεσε αρκετό γέλιο στις δύο φίλες αν και ήταν εξυπνότατο!

Στη συνέχεια οι δύο φίλες κάθισαν σε ένα καφέ που φημίζεται για τον καφέ του και που κάνει και «τουρ γευσιγνωσίας καφέ». Η τσοπάνα γνώρισε τους καινούριους φίλους της Σάρα, έναν Τούρκο, έναν Γάλλο κι έναν Αυστραλό. Ήταν όλοι τους και ειδικά ο Τούρκος πολύ συμπαθητικοί. Ο Αυστραλός έδωσε μία κάρτα του στην τσοπάνα ενώ ταυτόχρονα ο Τούρκος τη ρώτησε αν έχει φέησμπουκ. Με το που η τσο έδωσε αρνητική απάντηση ο Αυστραλός άρπαξε πίσω την κάρτα που της είχε δώσει! Δυστυχώς η τσο έπρεπε να φύγει μιας και δεν ήθελε να φτάσει πολύ αργά στην κακιά Καρταχένα. Πήρε φυσικά ταξί το οποίο της κόστισε 10000 πέσος, που αν αθροιστούν με τα 3000 του λεωφορείου στο πήγαινε φτάνουν ακριβώς το κόστος των χόστελ στη γειτονιά Getsemaní.

Πίσω στο χόστελ, είχε ξεχάσει να αγοράσει νερό. Αναγκαστικά λοιπόν και εφόσον το χόστελ της δεν πουλούσε έπρεπε να κάνει μια βόλτα στη γειτονιά βραδάκι. Με αρκετή ανασφάλεια βγήκε στο δρόμο. Έφτασε μέχρι τη γωνία, το μίνιμάρκετ όμως ήταν κλειστό κι έτσι αναγκάστηκε να προχωρήσει κι άλλο. Στην επόμενη γωνία άλλο μινιμάρκετ, ανοιχτό αυτή τη φορά. Τα πράγματα που είχε δεν ήταν πολλά και έτσι η τσοπάνα δεν είχε περιθώρια επιλογής ως προς τα ψώνια της.Ένα μεγάλο μπουκάλι νερό, δύο μπύρες και φυσικά μια σοκολάτα. Το παιδί που δούλευε στο σούπερμάρκετ ήταν αρκετά φιλικό και χαμογελαστό και όχι κανένα τέρας, όπως θα τον έπλαθε με τη φαντασία της.
Σε μια τέτοια γειτονιά υπάρχουν και άνθρωποι εκτός από τέρατα; Περίεργο!

Η δεύτερη μέρα κύλησε σε παρόμοιο στυλ με την προηγούμενη, με τις δύο φίλες, υποφέροντας από τη ζέστη να μπαίνουν σε όποιο καφέ/εστιατόριο βρίσκουν κανονίζοντας παράλληλα την εξόρμηση της επόμενης μέρας, στο νησί Tierrabomba.

Η ανυπομονησία της τσοπάνας πολύ μεγάλη, μιας και στο μυαλό της το μόνο που είχε σημασία είναι να κολυμπήσει σε νερά Καραϊβικής, φανταζόμενη τεράστιες αμμουδιές με κοκοφοίνικες και καταγάλανα νερά. Η πραγματικότητα πολύ διαφορετική.

Λίγο αργοπορημένη έφτασε η τσοπάνα στο πρωινό κυριακάτικο ραντεβού της με τη Σάρα. Μαζί της ένας κολομβιανός που είχε γνωρίσει λίγες μέρες πριν και ήταν ξεκάθαρο ότι καλοέβλεπε τη Σάρα. Οι τρεις τους κίνησαν για το λιμάνι.

-Για Tierrabomba;
-30χιλιάδες πέσος. Συμπεριλαμβάνετε το πηγαινέλα και φαγητό στην ταβέρνα μου.
-Ενδιαφερόμαστε μόνο για το πηγαινέλα.
-Ε, τότε είναι 40χιλιάδες πέσος. Πάρτε την προσφορά με το φαγητό είναι μόνο 30χιλιάρικα.
-Κυρία μου πώς είναι δυνατόν να δώσουμε 40χιλιάρικα για μια διαδρομή που ξέρουμε ότι κάνει λιγότερο από 20; Ενώ άμα φάμε να δώσουμε συνολικά 30;

Η ευτραφής γυναίκα ήταν ολοφάνερα εκνευρισμένη με την αυθάδεια των 3 φίλων και ξεκίνησε να ωρύεται.

Οι 3 φίλοι τελικά έβγαλαν άκρη με τους πραγματικούς υπεύθυνους, πληρώνοντας 10 χιλιάδες πέσος στο πήγαινε(7+3 φόρος) και 5χιλιάδες στο έλα, που κανονικά θα ήταν 7 αλλά οι δύο κιουρίες το έπαιξαν λατίνες. Το αν πείστηκε κανείς, άγνωστο, το αποτέλεσμα πάντως ήτο θετικό. Δε βαριέσαι. Κολόμπια είσαι!

Μόλις η βάρκα με τους 3 μοναδικούς τουρίστες και τους άπειρους ντόπιους έφτασε στον προορισμό της η τσοπάνα προσγειώθηκε για άλλη μια φορά στην πραγματικότητα. Πέρασαν από το χωριό, το οποίο φυσικά δεν ήταν τίποτα άλλο από έναν οικισμό χωρίς ιδιαίτερες υποδομές. Ο δρόμος ήταν γεμάτος με σκουπίδια. Ξαφνικά άκουσαν ποδοβολητό . Αναστάτωση! Ένα τσούρμο άντρες έτρεχαν. Όλοι μαζί κουβαλούσαν μία μεγάλη σανίδα πάνω στην οποία κείτονταν μία γυναίκα σε ημιλιπόθυμη κατάσταση. Προφανώς την πήγαιναν στον γιατρό του χωριού, αν υπήρχε ή ακόμη πιθανότερα σε κανένα μάγο. Ήταν προφανέστατα το τοπικό ασθενοφόρο!

Καραϊβική να 'ναι κι ότι να 'ναι!

Το λιμάνι της Καρταχένα.

Το μπάνιο δεν ήταν και από τα καλύτερα που έχει κάνει η τσοπάνα. Ο αέρας αρκετά δυνατός και η θάλασσα αρκετά βρώμικη! Τη στιγμή που τσο και Σάρα ήταν μέσα στο νερό, στα ρηχά πάντα, ένα τεράστιο καράβι-φορτηγό πέρασε σε πολύ κοντινή απόσταση από την ακτή. Η ορμή του καραβιού είχε ως αποτέλεσμα όλο το νερό να τραβηχτεί με μεγάλη ταχύτητα προς τη θάλασσα και οι δύο φίλες έντρομες ξεκίνησαν να τρέχουν, πιστεύοντας πως συμβαίνει τσουνάμι!

Street performance στην Καρταχένα μεγαλοσαββατιάτικα! Ντροπή και αίσχος!

 

[KIKI]

Ωραιο κεφάλαιο !
Κρίμα που δεν ηξερες οτι εκει εχει μαγαζι ο Γιωργος .εκλεκτος συμφορουμιτης , να φας ωραιο γύρο και λιχουδιές ελληνικές .
Θα γνωριζες ενα απο τα καλιτερα παιδιά του φορουμ ....

 

[mikrh tsopana]

Ναι ρε γαμώτο!
Όταν είδα εδώ την ιστορία του το πρώτο που σκέφτηκα ήταν αυτό! Παίζει να πέρασα από το μαγαζί του γιατί θυμάμαι ένα ελληνικό. Την επόμενη φορά...

 

[mikrh tsopana]

Κεφάλαιο 3: Κολομβία
Υποκεφάλαιο 3.5: Μεντεγίν,Καρταχένα δε Ίντιας, Πλάγια Μπλάνκα, ξανά Καρταχένα
Μέρος 3ο: Πλάγια Μπλάνκα, ξανά Καρταχένα
Τίτλος: Το πειρατικό του κάπτεν Τζίμη
Εναλλακτικός Τίτλος: Αργεντινή-Κολομβία σημειώσατε Χ
Εναλλακτικός Τίτλος 2: Οι αγαπητικοί της βοσκοπούλας νο2

(επετειακή μέρα μιας και πέρυσι τέτοια μέρα αναχωρούσα για Κολομβία)

Η επιστροφή από το νησί Tierrabomba σηματοδοτούσε και την "μετακόμιση" της τσο στη γειτονιά Getsemani. Αφού λοιπόν γυρνώντας ρώτησε κάποια χόστελ, βρήκε ένα στην περιοχή με 30000 πέσος το βράδυ και πρωινό. Δυστυχώς δεν είχε λεφτά μαζί της για να το κλείσει και έτσι έπρεπε να περιμένει μέχρι το επόμενο πρωί που θα έκανε check out από το χόστελ της.

Την επόμενη μέρα λοιπόν στο ίδιο χόστελ που της είχανε πει 30χιλιάρικα της λένε 35 και χωρίς πρωινό. Η τσοπάνα στράβωσε και επέμεινε στα 30 και με πρωινό και ως δια μαγείας η τιμή αυτή έγινε τελικά εφικτή.

Η μέρα κύλησε ήσυχα με βόλτες και το βράδυ άραγμα στην Plaza de Trinidad μαζί με ντόπιους και ξένους, μουσικούς και μη, με αρέπα και μπυρίτσα. Γυρνώντας το βράδυ στο χόστελ που απείχε μόλις 200μέτρα πέτυχε έναν ατσούμπαλο τύπο με μακριά μαλλιά που σκόνταψε πάνω της.

Το πρωί η τσο το περίμενε με ανυπομονησία καθότι ήταν η μέρα όπου θα πήγαινε στην Playa Blanca τη δεύτερη πιο όμορφη παραλία της Κολομβίας(μετά το San Andrés). Άνοιξε τα μάτια της και αντίκρυσε τον ατσούμπαλο τύπο στη δίπλα κουκέτα. Αφού τα είπανε λίγο η τσο τον ενημέρωσε ότι δικαιούται πρωινό, κάτι που δεν ήξερε (όπως η τσο θα συνειδητοποιούσε στη συνέχεια, ο τυπάς δεν ήταν και ιδιαίτερα διεκδικητικός).

Ο συνδαιτυμόνας της τσο, ονόματι Φρανσουά Βάργκας, ήταν 24 χρονών (όπως και η τσοπάνα τη στιγμή που διαδραματίζονταν το σκηνικό), είχε Γαλλίδα μαμά και Κολομβιανό μπαμπά, μεγάλωσε στην Κορσική, σπούδασε οικονομικά στο Παρίσι και συγκατοικούσε με τον dj αδερφό του. Εδώ και 6 μήνες είχε παρατήσει τη δουλειά του και είχε βγει στο ταμείο ανεργίας, λαμβάνοντας κάθε μήνα το ευτελές ποσό των 1000 ευρώ χωρίς να κουνάει το μικρό του δαχτυλάκι. Ναι, καλά διαβάσατε, 1000 ευρώ το μήνα έπαιρνε ο δύσμοιρος Φρανσουά, τα οποία είχε αποφασίσει να ξοδέψει γνωρίζοντας τα μέρη από τα οποία κατάγεται. Και κάθε μήνα ξόδευε και τα 1000 ευρώ. Αναρωτιέστε σε τί; Στο μαύρο Μαργαριτάρι φυσικά.

Φ.- Τί θα κάνεις σήμερα;
Τ.- Λέω να πάω στην Playa Blanca και να μείνω καμπόσες μερούλες.
Φ.- Να έρθω μαζί σου;

Στο λεωφορείο γινόταν το αδιαχώρητο. Η τσοπάνα που μια μόνιμη τσίτα την έχει μπήκε όπως όπως μέσα, μπερδεύοντας τα μακριά καλλίγραμα πόδια της και πατώντας με όλη της τη δύναμη τα πόδια του Φρανσουά (του το χρωστούσε άλλωστε). Η ζέστη ήταν αφόρητη και στη μισή διαδρομή ο καημένος ο Φρανσουά, που πρωτοβουλία μέχρι στιγμής δεν είχε πάρει-σε αντίθεση με την Κορνηλία, ήταν όρθιος. Περίπου 40λεπτά αφότου είχε ξεκινήσει το λεωφορείο έκανε μια στάση για τα μάτια της τσο μόνο πριν να μπει στο χωριό Pasacaballo και κατέβηκαν. Εκεί τους περίμεναν πολλοί τύποι με μηχανάκια και αυτοκίνητα προσφερόμενοι να τους πάνε στην Πλάγια Μπλάνκα έναντι χρηματικού ποσού. Αρχικά ζήτησαν 15χιλιαρικα πέσος για κάθε κορμί αλλά η τσοπάνα που είχε μάθει πια το κόλπο να το παίζει ντόπια και με αυταπάτες ότι έπιανε(προφανέστατα η προφορά και μόνο πρόδιδε το αντίθετο) έριξε την ταρίφα στα 10χιλιάρικα. Σε όλο αυτό το διάστημα ο Φρανσουά αποδείχτηκε μουγκοθόδωρας.

Τα δύο μηχανάκια σταμάτησαν στο δεύτερο πάρκιν όπως είχε διατάξει η μικρή τσοπάνα και ξεκίνησαν για την αναζήτηση χόστελ στην -ομολογουμένως πανέμορφη- παραλία της Πλάγια Μπλάνκα. Περπατώντας κατα μήκος της παραλίας πέρασαν πολλά μέχρι που κατέληξαν στο πιο φτηνό, το Casa de Arbol (παραδόξως το ντίλι το έκανε ο Φρανσουά) όπου νοίκιαζαν μια αιώρα στο αστρονομικό ποσό των 10χιλιάδων πέσος ανα βράδυ, με αποθήκη για τα πράγματα, ένα σκέπασμα και δικαίωμα να κάνουν ένα ντουζ τη μέρα.

Η εν λόγω παραλία αποτελεί μία από τις πιο γνωστές παραλίες της Κολομβίας και από τις 10 το πρωί μέχρι τις 4 το απόγευμα είναι γεμάτη προσωρινούς τουρίστες που έρχονται με τα καραβάκια, κάνουν το μπάνιο τους και φεύγουν, ενώ από τις 4 και μετά είναι λιγότερο γεμάτη με ντόπιους και λίγο πιο μόνιμους τουρίστες που έρχονται για να μείνουν κάποιες μέρες σε ένα από τα πάμπολλα χόστελ της περιοχής.

Ο ουρανός ήταν κατ'εξαίρεσιν κάπως συννεφιασμένος (είπαμε η τσοπάνα είναι ό άνθρωπος της βροχής) και αφού άφησαν τα πράγματα τσο και Φρανσουά ξεκίνησαν τις μπύρες για το καλοσώρισμα.

Ο τύπος που δούλευε εκεί ονομαζόταν Φακούντο και ήταν ένας Αργεντίνος γύρω στα 30κάτι που εδώ και ενάμιση χρόνο ταξίδευε στη λατινική Αμερική και τους τελευταίους μήνες είχε λιμνάσει στην παραλία του νησιού Barú (έτσι λέγεται το μέρος όπου ανήκει η εν λόγω παραλία). Αφού τόνισε στην τσο ότι στους τόσους μήνες που δουλεύει γνώρισε μία μονάχα ελληνίδα, η οποία "ήταν απολύτως λόκα" την προκάλεσε να αποδείξει ότι και η ίδια είναι εξίσου λόκα. Με ένα 10χιλιαρο ήπιαν ο καθένας σαν έπεσε το βράδυ δύο από τα καλύτερα κοκτέηλ ρούμι-40 φρούτα που έχει πιεί άνθρωπος και η τσοπάνα, με τη βοήθεια ενός επίσης λόκο αργεντίνου επέδειξε τέτοιες χορευτικές ικανότητες που ανάγκασε το φίλο Φακούντο να την ανακηρύξει πιο λόκα από την άλλη ελληνίδα που ήταν ήδη πολύ λόκα.
______________________

Η τσοπάνα, σα γνήσιο τέκνο των 00's ήτο στην πρώτη νιότη της θαυμάστρια του Γιαννάκη του Ντεπ και των πειρατών της Καραϊβικής, γι αυτό άλλωστε αποτελούσε και διακαής της πόθος να κολυμπήσει στα παραπάνω νερά. Κάτι η ματαιοδοξία κάτι η υπερβολική αφέλεια(κοινώς χαζομάρα) πίστευε βαθιά μέσα της ότι κολυμπώντας στα νερα της Καραϊβικής θα βγει από το Μαύρο Μαργαριτάρι ο Γιαννάκης της. Δυστυχώς για αυτήν Μαύρο Μαργαριτάρι δεν υπήρξε ποτέ, μόνο το πειρατικό του Κάπτεν Τζίμη το οποίο δεν ήταν μόνο φορτωμένο με χασίς αλλά κυρίως με κόκα και ο Κάπτεν Τζίμης δεν ήταν άλλος από τον γλυκύτατο και -ναι σε όλα- Φρανσουά. Ναι, καλά διαβάσατε! Ο παλιόφιλος της τσο το μόνο που έκανε ήταν να ξυπνάει για να κάνει μια μυτιά κόκα, κοιμόταν όλη τη μέρα στην αιώρα και ως πιστός φίλος της το βράδυ ξυπνούσε για να τη συνοδεύσει στην κατανάλωση ψαριού (μοχάρα) με ρύζι και πατακόνες στο αστρονομικό ποσό των 15χιλιάδων πέσος ελληνιστί λιγότερο από 5 ευρώ. Και μιλάμε για ψαρούκλα. Και μιλάμε για θέα την Καραϊβική.

Κοσμοσυρροή

Εκτός από τον Φρανσουά, η τσοπάνα σύντομα ανακάλυψε ότι όλη η πλάγια Μπλάνκα, δηλαδή όλη η Αργεντινή μιας και η περιοχή ήταν κατειλημμένη από Αργεντίνους και Αργεντίνες ήταν πάνω στο εν λόγω πειρατικό. Δικαιολογούνταν βέβαια τα παιδιά, τέτοιες τιμές το τζι δεν της βρίσκεις και κάθε μέρα.

_____________________________________________

Οι μέρες κυλούσαν αργά και διόλου βασανιστικά, η τσοπάνα είχε δικτυωθεί στην παραλία, δεν είχε δίκτυο 3Γ άρα ούτε και άγχος για επικοινωνία μεσω ίντερνετ, το μόνο της άγχος γενικά ήταν τί ώρα θα ξυπνήσει ο Φρανσουά για να φάνε και να μην της χυμήξει κανένας Αργεντίνος. Εδώ κάνουμε μια παρένθεση.

Θυμάστε σε προγενέστερο ποστ που είχαμε αναφερθεί για τους λατίνους εραστές; Ε, μετά την ολιγοήμερη συμβίωση της τσοπάνας με τους Αργεντίνους κατέληξε ότι δεν υπάρχει πιο πέφτουλας λαός από δαύτους. Και δεν εξαιρείται κανείς. Ούτε ένας.Τέλος παρένθεσης.

Ο ύπνος στην αιώρα αποδείχτηκε ένα από τα πιο βολικά μέρη για να κοιμηθεί κανείς (ναι οκ η τσοπάνα έχει ξανακοιμηθεί σε αιώρα αλλά όχι βραδιές ολόκληρες) και γενικότερα όλο το κλίμα χάριζε στην τσοπάνα μια αίσθηση χαλαρότητας, ευτυχίας κι ένα βαθύ(για τα ελληνικά δεδομένα ε) μαύρισμα. Μέχρι που έσκασε η βόμβα: ο Φρανσουά φεύγει.

Απελπισμένη η τσο που έχει αποφασίσει να κάτσει δύο μέρες ακόμη, κάνει κάποιες βιαστικές κινήσεις για να ξεπεράσει την πρόωρη αναχώρηση του συντρόφου Φρανσουά.

Πάτησε εδώ για να δεις πώς η μικρή τσοπάνα ξεπέρασε τον Φρανσουά

Η απόφαση λοιπόν πάρθηκε, δεδομένου του χρόνου και των χρημάτων που είχε στη διάθεσή της θα επισκεπτόταν αστραπιαία το Isla Grande, θα έκανε μια βουτιά με τη βραζιλιάνα, τις δύο γερμανίδες και τον αργεντίνο και θα γυρνούσε πίσω για να περάσει το τελευταίο της βράδυ στο όμορφο εκείνο μέρος.

Γυρω στις 9+ το καραβάκι φτάνει επιτέλους για το γρήγορο ταξίδι. Το μέρος όμορφο, με απολαυστικά νερά και -σε αντίθεση με την Playa Blanca- λίγο κόσμο μα η ώρα περνά γλήγορα και η τσοπάνα πρέπει με βαριά καρδιά να επιστρέψει.

Ομορφη Isla Grande

Η παρέα της τσο στη σύντομη βόλτα της

Το τελευταίο βράδυ κυλά κάπως περίεργα, είναι αρκετά φορτισμένο μιας και σηματοδοτεί, εκτός από την επιστροφή στην Καρταχένα, την επιστροφή στο Κίτο.

Η κόρη της ιδιοκτήτριας

Η κόρη της ιδιοκτήτριας μαζί με μία αργεντίνα που έμενα δωρεάν με ανταλλαγή λίγες ώρες βοήθειας στον Φακούντο

Η ιδιοκτήτρια

Η μέρα ξημέρωσε κάπως αστεία για την τσοπάνα. Χουζουρεύοντας στην αιώρα της βλέπει τον Ένρι ( όσοι δεν πατήσατε στο παραπάνω λινκ θα μείνετε με την απορία για το ποιός είναι ο Ένρι ) να έρχεται προς το χόστελ. Αμέσως σκεπάζεται ολόκληρη με το σεντόνι, ελπίζοντας πως δεν την έχει δει μιας και έχει πει ψέμματα πως θα έφευγε την προηγούμενη. Έχει έρθει για να πάρει τη μάσκα που έδωσε χτες σε ένα ζευγάρι συμπαθητικότατων αργεντίνων μοντέρ. Ο έξυπνος Αργεντίνος εύστοχα του λέει.

-Δεν την έχω τη μάσκα, την έδωσα χτες σε έναν πωλητή να στη δώσει, γελώντας.

Στον Ένρι δε φάνηκε καθόλου αστείο το χιουμοράκι και άρχισε να στολίζει την τσοπάνα, που δίχως ο ίδιος να το ξέρει ανάσαινε σε απόσταση λιγότερη του ενός μέτρου από αυτόν, μέχρι τελικής πτώσης. Όταν έφυγε, η τσοπάνα έβγαλε το σεντόνι ρωτώντας αν έχει όντως φύγει, χαρίζοντας στιγμές γέλιου στους νέους της φίλους.

Η βάρκα έχει φτάσει και έπειτα από αγκαλιές φιλιά και την ανταλλαγή κινητών για επικοινωνία μέσω γουατσαπ η τσοπάνα σκαρφαλώνει όπως όπως στη βάρκα για να φτάσει στην Καρταχένα.

Το χόστελ στο οποίο επέλεξε να μείνει της το είχε προτείνει ο Φακούντο και βρισκόταν από την άλλη μεριά της πλατείας. Αφήνοντας τα πράγματα στο πιο παρακμιακό χόστελ που έχει δει ποτέ στη ζωή της, πήρε το μάτι της έναν γνώριμο σάκο. Η καρδια της σκίρτησε. ΦΡΑΝΣΟΥΑ!!!

Πράγματι ο αγαπημένος της ήταν στο ίδιο χόστελ για ακόμη μία φορά, στο ίδιο δωμάτιο με την τσοπάνα. Οι δυό τους πέρασαν το τελευταίο βράδυ της τσο (μη φανταστείτε τίποτα πονηρό) αλλά τα πράγματα ήταν κάπως διαφορετικά. Ο Φρανσουά, που σε αυτες τις δύο μέρες είχε κάνει καινούριους φίλους, ναι μεν τους παράτησε για την τσο, δίνοντας τροφή στο Εγώ της τελευταίας, φαίνεται όμως πως ο καλός και ήρεμος, σχεδόν κοιμισμένος Φρανσουά είχε πάει περίπατο. Κάνοντας ένα διάλειμμα από το όμορφο βράδυ, ο Φρανσουά μπήκε στην τουαλέτα ηρεμος και βγήκε σχεδόν τρεμάμενος, στην τσίτα. Που οφείλεται αυτή η αλλαγή συμπεριφοράς; Στο μαύρο μαργαριτάρι φυσικά, που όπως φαίνεται δεν τον έπιανε το ίδιο όπως στη θάλασσα.

Αποχαιρετώντας τον καλό της φίλο η τσοπάνα πέταξε για το Κάλι για να πάρει από εκεί λεωφορείο για να επιστρέψει πίσω.

 

[isabelle]

Μικρή τσο, σου'χω δουλειά: θεραπεύτρια γέλιου εξ αποστάσεως.
Ειδικά τώρα με την κρίση και το μισό ελληνικό πληθυσμό σε κατάθλιψη, θα διαπρέψεις, να μου το θυμηθείς.

Υ.Γ. Γουστάρω αιώρα τρελά, αλλά βρε παιδί μου τι χάλι μαύρο αυτή η Playa Blanca... Σκέτη Βάρκιζα, και λίγα λέω. Αιγαίο λέμε, και πάλι Αιγαίο!

 

[mikrh tsopana]

Χαχαχα να 'σαι καλά!
Ντάξει μωρέ όμορφη ήταν αλλά ο κόσμος δεν παλευόταν. Πάντως κι εγώ είχα πολλές προσδοκίες και απογοητεύτηκα. Δεν έχω πάει και σε πολλές παραλίες εκτός Ελλάδας αλλά κι εγώ προτιμώ Αιγαίο και Ιόνιο. Ίσως λίγο περισσότερο Ιόνιο γιατί τις θέλω και λίγο κρύες. Αλλά το συνδυασμό ωραίου τοπίου, θάλασσα δίχως τρελό ρεύμα και δίχως το φόβο μην έρθει κανένα τέρας να σου φάει το πόδι, να μπορείς να κολυμπήσεις λίγο παραπέρα βρε αδερφέ, δεν τον βρήκα. Μη μιλήσω για τα τζετ σκι που παραλίγο να με αφήσουν στον τόπο !!

υγ. Πάντως ο Φρανσουά πρέπει να έχασε το τηλέφωνό του γιατί η επικοινωνία μας κόπηκε μια μέρα και δε ξανασυνδέθηκε ποτέ στο γουατσαπ (και από τις ιστορίες που μου είχε διηγηθεί τον έχω ικανό). Πληγώθηκα αλλά καλά να πάθω να μην έχω φέησμπουκ. Ζητείται ο Φρανσουά Βάργκας. Όποιος τον εντοπίσει παρακαλείται να επικοινωνήσει άμεσα με την Κορνηλία..

 

[isabelle]

Τάξε μου. Αυτός είναι;

 

[mikrh tsopana]

XAXAXAXA NAIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII


υγ. σαν το πάμε πακέτο ένιωσα

 

[isabelle]

Τα υπόλοιπα σε Π.Μ.

 

[mikrh tsopana]

Επίλογος

Τα αντίο είναι για τους απαισιόδοξους...

Δευτέρα 5 Σεπτεμβρίου 2016
Στο αεροπλάνο για Μαδρίτη

Κινείσαι προς τον ουρανό. Μόλις που άφησες τη γη. Έχεις άγχος ότι δε θα προλάβεις να δεις τίποτα, ότι η νύχτα θα καταπιεί και την παραμικρή υπεριψωμένη μάζα που θα μπορούσε να καθρεφτιστεί στις κόρες των ματιών σου. Και το παραμικρό τοπίο που θα μπορούσε να κάνει αυτό το-βαρετό ομολογουμένως- ταξίδι του γυρισμού ενδιαφέρον. Και πριν καλά καλά το καταλάβεις, τα συναισθήματα σε συνεπαίρνουν. Και πάλι γεμίζεις με αυτό το κάτι που ποτέ δε μπόρεσες και ούτε θα μπορέσεις κατα πώς φαίνεται να εξηγήσεις.Οι μάζες διαδέχονται η μία την άλλη. Μπερδεύονται και ξεχωρίζουν με επιδεξιότητα. Μα εσένα σε συνεπαίρνει κάτι άλλο. Μία μάζα πιο υπεριψωμένη απ τις άλλες. Κι άλλη. Κι άλλη. Κοιτάς το τελευταία κομμάτι γης που άφησες πίσω σου. Αυτό θα είναι και το σημείο αναφοράς σου. Ήσουν ήδη κοντά στα 3000 μέτρα και τα βουνά που βλέπεις φαντάζουν γίγαντες μπροστά του. Και αναρωτιέσαι: από ποιά δύναμη να σμιλεύτηκε τόσο έντονα αυτή η γή;


Η νύχτα πλησιάζει απειλητικά. Μα πριν σου στερήσει με την παρουσία της κι άλλα όμορφα τοπία, σου χαρίζει τα πιο όμορφα χρώματα. Κι εσύ ξέρεις ότι πρέπει να τα κοιτάς και να τα κοιτάς μέχρι να τα ρουφήξουν τα αδηφάγα τέρατα της νύχτας. Γιατί όλα εδώ γίνονται γρήγορα. Γιατί ο χρόνος κυλάει πιο γρήγορα και το ηλιοβασίλεμα, όπως και το ξημέρωμα, κρατάνε λιγότερο. Εκουαδόρ, ευλογημένη γη! Ελπίζω να σε ξανασυναντήσω σύντομα...

 

[silversurfer]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές ιστορίες - Κ. και Νότια Αμερική