Αργεντινή Βραζιλία Ισημερινός Κολομβία Παραγουάη O αυλός της τσοπάνας (Εκουαδόρ-Κολομβία με ολίγον από Αργεντινή-Βραζιλία-Παραγουάη)

[isabelle]

Νταξ, σου χρωστάω χάρη. Αφηγηματικά μου έφτιαξες τη μέρα!

 

[KIKI]

Τι ωραία που γραφεις ! Μπράβο σου !

 

[makisg]

ευτυχώς τσο, τελείωσες την ιστορία σου και τελείωσε και το δικό μας το .....μαρτύριο
σου εύχομαι πάντα τέτοια, να περνάς όμορφα και να μας τα περιγράφεις.

 

[mikrh tsopana]

ευτυχώς τσο, τελείωσες την ιστορία σου και τελείωσε και το δικό μας το .....μαρτύριο
σου εύχομαι πάντα τέτοια, να περνάς όμορφα και να μας τα περιγράφεις.

Τελείωσα το υποκεφάλαιο, ο αυλός δε σταμάτησε, σας χρωστάω ακόμη.

 

[buffon85]

Τέλεια!

 

[LULLU]

τελειο γραψιμο..... οσο για την ιστορια της χωρας με τους στρατιωτικους και παραστρατιωτικους εχω διαβασει αρκετα λογω του ταξιδιου μου το Νοεμβρη.. αυτο που καταλαβα πολυ καλα και το δημοψηφισμα τους εχει μια λογικη εξηγηση τελικα ειναι οτι αυτο που εμεις γνωριζουμε ως ανταρτες και εμπορους ναρκωτικων ( μια σχεση την εχουν ομως) ειναι οτι ξεκινησαν ως αγωνιστες αγροτες για να διασφαλισουν τα εδαφη τους και τη παραγωγη τους που ολο κια περισσοτερο οι γαιοκτημονες που ειναι μονο 3000 στο αριθμο σε μια χωρα 45 εκκ ολο και τους εδιωχναν με βαρβαρο τροπο... υπαρχει μια πολυ ενδιαφερουσα συνεντευξη του ακτιβιστηJosé Antonio Gutiérrez D. που αναλυει ολα οσα συνεβησαν στη χωρα ..

 

[mikrh tsopana]

Κεφάλαιο 3: Κολομβία
Υποκεφάλαιο 3.2: Νέιβα, Έρημος Τατακόα

Μέρος 2ο: Έρημος Τατακόα
Τίτλος : Stargazer
Εναλλακτικός Τίτλος : Μία τσοπάνα μετράει τ’άστρα


Η αγάπη της τσοπάνας για τον έναστρο ουρανό είναι γνωστή. Αυτό που δεν είναι γνωστό είναι το μίσος της για τη βροχή. Η τσο τα έβαλε κάτω και απεφάσισε να πάει στο πιο κατάλληλο μέρος για παρατήρηση αστεριών, σε ένα μέρος όπου η υγρασία είναι άγνωστη και η βροχή είναι κάτι που δε συμβαίνει σχεδόν ποτέ . Χα!


Αφού βεβαιώθηκε ότι οι αγαπητικοί της θα κάτσουν στ’ αυγά τους, πήρε τα μπογαλάκια της και τράβηξε για τη Βίγιαβιέχα. Από εκεί, με ένα μοτοταξί, τα οποία έμελλαν να τη συντροφεύσουν αρκετές φορές και στο υπόλοιπο του ταξιδιού της, έφτασε στην πολυπόθητη έρημο Τατακόα. Η πρώτη και πιο περιζήτητη ποσάδα ήταν γεμάτη και έτσι ο μοτοταξιτζής την πήγε στη δεύτερη. Το δωμάτιό της δεν ήταν και το καλύτερο του κόσμου και τα 30χιλιάρικα της φάνηκαν πολλά αλλά θα έκανε το όνειρό της πραγματικότητα και αυτό ήταν το μόνο που την ένοιαζε. Εδώ να πούμε πως, όπως τα πάντα στην Κολομβία, μπορούσε άνετα να παζαρέψει την τιμή. Είχε ακούσει όμως πολλά για τη φτώχεια της περιοχής και το γλυκό χαμόγελο της γιαγιάς που την καλοσώρισε την κέρδισε.


Άφησε τον γαλάζιο σάκο στο δωμάτιο και ζήτησε να της φτιάξουν κάτι να φάει. Πάντα στο μυαλό της είχε την έρημο όπως στις ταινίες, με απέραντες εκτάσεις άμμου και άπειρη ζέστη. Εδώ δεν υπήρχε άμμος αλλά κόκκινο χώμα, αλλά και κάποια δέντρα και κάκτοι και είχε μάλλον δροσιά κι ένα γλυκό αεράκι. Η ώρα ήταν γύρω στις 5 το απόγευμα, ήθελε δηλαδή μιάμιση ώρα μέχρι το ηλιοβασίλεμα.

Τα σπίτια ήταν αραιά τοποθετημένα σε όλη την έκταση. Τα τελευταία χρόνια η κυβέρνηση έδωσε επιδότηση ώστε οι ντόπιοι να μπορούν να κάνουν τα σπίτια τους κάτι σαν ξενώνες, τα επονομαζόμενα ποσάδας. Η τσοπάνα ήταν η μόνη φιλοξενούμενη στην ποσάδα της, που ήταν γνωστή για τον χυμό από ζαχαροκάλαμο. Αν και η τσοπάνα σιχαίνεται τα γλυκά ροφήματα, δέχτηκε να πιεί ένα(επί πληρωμή πάντα) με μπόλικο χυμό λεμόνι. Δίπλα από το τραπέζι υπήρχε μίαν αιώρα και μπρος της μια παλιακή τηλεόραση.

Το γεύμα ήταν αρκετά καλό για τα δεδομένα και η τσοπάνα πήγε στο δωμάτιό της να αλλάξει, ρίχνοντας μια ματιά στον ήλιο που βασίλευε, σκεπτόμενη ότι βγαίνοντας καλό θα ήταν να φωτογραφίσει τα όμορφα χρώματα του ουρανού που σκέπαζαν την περίεργη αυτή γη. Είχε ξεχάσει όμως πως σε εκείνο το κομμάτι του πλανήτη ο χρόνος κυλάει μαγικά πιο γρήγορα κι έτσι μέσα σε ένα δεκάλεπτο είχε περάσει από γλυκό βασίλεμα σε απόλυτη νύχτα. Εξοπλίστηκε λοιπόν με το φακό της και ξεκίνησε για το αστεροσκοπείο. Είχε φτάσει πια το πλήρωμα του χρόνου.


Ο αστρονόμος άργησε 10 λεπτά ή μια ολόκληρη ζωή, ανάλογα την οπτική γωνία του αναγνώστη. Η τσο έσκασε τα 10 χιλιάρικα και ξεκίνησε για το ταξίδι στο διάστημα. Στην αρχή η παρατήρηση έγινε μέσα από τηλεσκόπια.Διάφοροι αστερισμοί, ο πλανήτης αφροδίτη και φυσικά το φεγγάρι. Ο αστρονόμος έδινε συνεχώς λεπτομέρειες για τα εν λόγω ουράνια σώματα, ενώ ο βοηθός του φρόντιζε συνεχώς να τοποθετεί τα τηλεσκόπια στη σωστή θέση, μιας και η περιστροφή της γης «άλλαζε» θέση στους αστερισμούς αρκετά γρήγορα.


Το δεύτερο μέρος ήταν το πιο διασκεδαστικό. Δύο τεράστια στρώματα απλώθηκαν καταγής και η τσο και άλλοι επισκέπτες ξάπλωσαν, ακούγοντας τον μαέστρο να εξηγεί και να περιγράφει με λεπτομέρειες. Μιας και όταν έμπαιναν στον αύλιο χώρο ο μαέστρος ρώτησε την καταγωγή του καθενός, δεν άφησε την τσο σε χλωρό κλαρί αναφέροντας συνεχώς κάτι που έχει σχέση με την Ελλάδα και ρωτώντας την κάτι σχετικό. Ο μίστερ λοιπόν ανέφερε μεταξύ των άλλων ότι η λέξη πλανήτης είναι ελληνική και βγαίνει από την λέξη πλανώμαι, ότι οι αστερισμοί του βορείου ημισφαιρίου έχουν στην συντριπτική τους πλειοψηφία ελληνικά ονόματα μιας και οι αρχαίοι ημών πρόγονοι ήτο καλοί αστρονόμοι αλλά ότι δε συμβαίνει το ίδιο με αυτούς του νοτίου ημισφαιρίου γιατί πολύ απλά οι φοβεροί και τρομεροί έλληνες δε μπορούσαν να τους δουν. Έτσι, επιστήμονες αναγκάστηκαν να πάνε στη νότια Αφρική και να παρατηρήσουν από εκεί τους αστερισμούς. Ακόμη είπε ότι υπάρχει ένας αστερισμός (η τσοπάνα νομίζει πως λέγεται ζώνη του αιγόκερω αλλά –τί περίεργο!-δε θυμάται καλά) που έχει σχήμα βέλους, είναι ορατό από όλα τα μέρη της γης και η μύτη του δείχνει πάντα στο βορά. Η τσοπάνα μπόρεσε να βγάλει, μέσα από το τηλεσκόπιο, το φεγγάρι, που από εκείνο το σημείο του πλανήτη(όπως και από το Εκουαδόρ) όταν είναι μισό δεν είναι στα πλάγια όπως εδώ αλλά στο κάτω μέρος της σελήνης.

Μαγεμένη και συγκλονισμένη από τις δύο απίστευτες ώρες που έζησε, με τον φακό της τράβηξε για την ποσάδα, ελπίζοντας να βρει κάποιον για να μοιραστεί τις εντυπώσεις της. Όπως ήταν αναμενόμενο, δεν υπήρχε ψυχή, είχαν ήδη πάει όλοι για ύπνο από τις 7μιση. Έτσι ξάπλωσε, κάπως ανήσυχη μιας και στον τοίχο του δωματίου της σουλάτσαρε ένας σκορπιός. Εντάξει δεν ήταν κάπως ανήσυχη, ήταν αρκετά ανήσυχη, τόσο που κάθε 10 λεπτά άνοιγε το φως να δει αν ο σκορπιός την πλησιάζει. Ώσπου πήρε την απόφαση, τον πλησίασε η ίδια, τον κοίταξε κατάποδα και έκανε συμφωνία μαζί του: κανείς δεν πειράζει κανέναν και όλοι κοιμούνται ήσυχα.


Γύρισε πάλι στο κρεβάτι της, έσβησε το φως. Αυτή τη φορά θα κοιμόταν ήσυχη. Χα! Ξαφνικά άνοιξαν οι ουρανοί. Η βροχή δε λογάριαζε από ώρες κοινής ησυχίας και έπεφτε με δύναμη στην τσίγκινη οροφή. Και το κερασάκι στην τούρτα... ξεκίνησε να αστράφτει. Άσχημες σκέψεις μπήκαν στο βουκολικό τσοπανίσιο μυαλό. Είχε άραγε η έρημος αλεξικέραυνο; Θα πήγαινε από σκορπιό ή από αστραπή; Κάπως έτσι χαμένη στις ανησυχίες της την πήρε ο ύπνος που δε διήρκησε πολύ, μιας και η ώρα είχε ήδη περάσει και το πρωί είχε κανονίσει τουρ στην έρημο.


Ο «πρίμο» ήτανε στην ώρα του. Στην αρχή περπάτησαν λίγο μες στην έρημο, εξηγώντας της 2-3 πραγματάκια. Η τσοπάνα δεν μπορούσε να το πιστέψει! Όλο το βράδυ έβρεχε ασταμάτητα και η γη ήταν ακόμη τόσο ξερή. Ανέβαιναν και κατέβαιναν τους χωματόλοφους, που παρά τη βροχή ήταν αρκετά σταθεροί, σαν έδαφος από τσιμέντο. Ο «πρίμο» είπε στην τσο πως η έρημος χωρίζεται σε δύο μέρη, στο κόκκινο μέρος και στο γκρι μέρος, που πιάνει και την μεγαλύτερη έκταση. Ακόμη της είπε πως ο ίδιος μεγάλωσε στην έρημο, περπατούσε κάθε μέρα μιάμιση ώρα για να πάει στο σχολείο και μιάμιση για να γυρίσει. Γυρνώντας πίσω το θέμα της είπε πως πήρε το όνομά της από ένα φίδι της περιοχής και πως πολύ παλιά ήταν λίμνη, δεν είναι δηλαδή μια έρημος με τα όλα της. Στη συνέχεια της έδειξε κάτι απολιθώματα από κοχύλια που βρέθηκαν στην περιοχή, διάφορα είδη κάκτων, δηλητηριωδών και μη. Οι δυό τους επιβιβάστηκαν στο μοτοταξί και πήγαν στην γκρίζα ζώνη, όπου ο «πρίμο» έδειξε άλλα είδη φυτών στην τσο καθώς και ένα κοπάδι αφρικανικών μελισσών, οι οποίες, σύμφωνα με τα λεγόμενά του, εχουν εκτοπίσει τις ντόπιες.

Οι δίδυμοι.

Τhe ghost family.

Kαι τη γαργαλιστική λεπτομέρεια της ημέρας: ότι στην κόκκινη ζώνη η Σακίρα όταν ήταν έφηβη έπαιξε σε μία ταινία/σειρά και έκανε και κάποια γυρίσματα εκεί. Σύμφωνα με τον ίδιο πάντα, η Σακίρα ήταν τελείως ατάλαντη ως ηθοποιός και γι αυτό το γύρισε στο τραγούδι.

Το τουρ έφτασε στο τέλος του, η τσο έσκασε 40 χιλιάρικα στον φίλο της και ζήτησε από τη χαμογελαστή γυναίκα να της φτιάξει κάτι να φάει. Το γεύμα απλό, ρύζι με αυγά,αρέπα και ντομάτα μα η τσοπάνα, που δεν είχε φάει πρωινό, ισχυρίζεται ότι ήταν από τα πιο νόστιμα πράγματα που έχει φάει στη ζωή της. Περιμένοντας τον καινούριο της φίλο που της είχε υποσχεθεί ότι θα τη μεταφέρει τζάμπα μέχρι την Βίγιαβιέχα, η τσοπάνα έπιασε κουβέντα με τη συμπαθητική γιαγιά. Ηταν γύρω στα 70, πολύ αδύνατη και κοντούλα. Της είπε ότι αυτή η ποσάδα είναι του γιού της και αυτή έρχεται μόνο τα απογεύματα για να βοηθάει, ενώ αυτή έχει μία άλλη ποσάδα αρκετά πιο κάτω που θα άνοιγε προσεχώς. Πώς μεγάλωσε τα παιδιά της στη φτώχεια, πως οι τιμές είναι σχετικά υψηλές αλλά και πως και αυτοί πληρώνουν στάνταρ ποσό το μήνα το οποίο μερικές φορές δεν το «βγάζουν» και πως τα τρόφιμα είναι επίσης πιο ακριβά λόγω μεταφοράς. Η τσοπάνα που μια τάση προς το μελό την έχει, λυπήθηκε πολύ. Όταν δε της είπε για ένα σκηνικό όπου κάτι Γάλλοι την έκαναν να αισθανθεί πολύ άσχημα παραπονούμενοι για τη σχέση ποιότητας τιμής και κάνοντάς της τρελά παζάρια, η τσο σχεδόν έκλαψε. Όσο η γυναίκα έκανε στην τσο κατάθεση ψυχής, στις ειδήσεις έλεγε ότι η μαθήτρια που εξαφανίστηκε χτες μετά το σχολείο, στη βόρεια Κολομβία,βρέθηκε σήμερα νεκρή. Αυτό έκανε την τσο να σκεφτεί τις τροφαντές ξενοδόχους στη Νέιβα που της υπερτόνιζαν ότι πρέπει να προσέχει που ταξιδεύει μόνη της και που μόνο που δεν της ζήτησαν τον αριθμό της τσοπανομαμάς για να της εκφράσουν την αλληλεγγύη τους.


Ο καινούριος φίλος της τσο δεν έφτασε, έφτασε όμως ο συνεργάτης του και με τα κατάλληλα τηλεφωνήματα η τσο σιγούρεψε τη δωρεάν μεταφορά της. Πριν φύγει η γιαγιούλα της έδωσε ένα περιοδικό της περιοχής στο οποίο υπήρχαν όλες οι κυρίες με τις ποσάδας τους, η καημενούλα όμως συνειδητοποίησε ότι η ίδια δε φιγούραρε σε αυτό το τεύχος αλλά ΘΑ φιγούραρε στο επόμενο, μιας και δεν ήταν έτοιμη η ποσάδα της όταν κυκλοφόρησε(στη μεταξύ τους συνομιλία που διήρκησε σχεδόν δύο ώρες η γυναίκα της εκμυστηρεύτηκε πως μάλλον ο ιδιοκτήτες της χ ποσάδας δίνουν λεφτά στους μοτοταξιτζήδες να τους πανε εκεί, γιατί τους πάνε μόνο εκεί). Η τσοπάνα χαιρέτησε την καινούρια της φίλη, που από ότι φαίνεται τη συμπάθησε γιατί εκτός από το περιοδικό-δώρο, της έκοψε και μερικά χιλιάρικα πέσος από το μεσημεριανό. Επειδή η συμπάθεια ήταν αμοιβαία, η τσο δεν μπόρεσε να μην αφήσει πουρπουάρ πριν να πει το ορεβουάρ και να φύγει(όχι στουπί).

 

[buffon85]

υπεροχες εμπειριες τσοπανα.

 

[mikrh tsopana]

Κεφάλαιο 3: Κολομβία
Υποκεφάλαιο 3.3: Μπογκοτά
Μέρος 1ο: Μέχρι τη Μπογκοτά
Τίτλος : Σα βγεις στον πηγαιμό για τη Μπογκοτά...


Όχι, η τσο δεν ευχόταν καθόλου να είναι μακρύς ο δρόμος.Τα δρομολόγια δε βόλευαν και έτσι αναγκάστηκε να περιμένει μια σχεδόν ολόκληρη μέρα(μάλλον νύχτα) στο ΚΤΕΛ της Νέιβα. Ακολουθεί σύντομη περιγραφή των σταθμών λεωφορείων(ΚΤΕΛ) της Κολομβίας(το ίδιο ισχύει και για το Εκουαδόρ).


Η εικόνα έξω από τον εκάστοτε σταθμό είναι παραπλανητική. Το θύμα βλέποντας το κτήριο απέξω δε μπορεί ποτέ να φανταστεί τί το περιμένει κατα την είσοδό του. Δεκάδες γκισέ αραγμένα στη σειρά, συνήθως τοποθετημένα ανα προορισμό ή τμήμα (πχ βόρεια Κολομβία, κεντρική κλπ) περιμένουν το εκάστοτε θύμα. Οι υπάλληλοι κάνουν διαγωνισμό φωνητικής ισχύος, συνήθως βγάζοντας από το κεφάλι μέχρι ολόκληρο το σώμα έξω από το γκισέ, πιστεύοντας πως έτσι θα προσεγγίσουν περισσότερους πελάτες. Τα πόδια είναι πάντοτε κολλημένα στη μέσα πλευρά του γκισέ, κάνοντας το θέαμα να φαντάζει αρκετά τρομακτικό. Το υποκείμενο περνώντας τις Σειρήνες(τί ειρωνεία!) αλώβητο πιστεύει πως η Οδύσσειά του έχει λάβει τέλος. Χα! Λίγο πιο πέρα, εκεί όπου ξεκινούν τα εκατοντάδες «περίπτερα», κάθε τουριστική εταιρεία έχει και τον προσωπικό της τον ατομικό της τον υπάλληλό της(Σκύλλα), ο οποίος επίσης φωνάζει για να προσελκύσει το θήραμα ενώ την ίδια στιγμή οι «περιπτεράδες» ωρύονται επίσης για να σε προσελκύσουν να πάρεις νερό και μπισκότσος από το δικό τους το «περίπτερο»(Χάρυβδη). Ζαλισμένος και κάπως φοβισμένος ο πρωταγωνιστής σε αυτή την αρχαία τραγωδία συνήθως αγχώνεται και η ψυχική του κατάσταση φέρνει στο προσκήνιο μία από τις αρχαιότερες ανάγκες του ανθρώπου, την τάση για τουαλέτα. Οι τουριστικές εταιρείες όμως το έχουν προβλέψει και αυτό και έτσι εκεί όπου οι δυο πόρτες κλείνουν και ανοίγουν, ο παθών πρέπει να περάσει γρήγορα για να μην πέσουν πάνω του, ωσαν Συμπληγάδες, οι δεκάδες υπάλληλοι.


Η ζέστη ήταν αφόρητη και δεν έμεναν πολλές ώρες μέχρι να νυχτώσει, οπότε η τσοπάνα απποφάσισε(δυστυχώς) να περάσει την ώρα της στον σταθμό. Αφού ξεκίνησε με τα ηλεκτρονικά παιχνίδια και το πόκερ, στράφηκε στο φαγητό, πλήρωσε τα 6χιλιάρικα για να κάνει ένα ντουζ και ξαναστράφηκε στο φαγητό. Η προσφώνηση «φλάκα»(=αδύνατη) γοήτευσε την τσοπάνα που νόμιζε ότι είναι όντως φλάκα μέχρι να καταλάβει ότι από τα 40 μέχρι τα 140 κιλά ήτανε όλες φλάκες για τους Κολομβιανούς.

Η διαδρομή μέχρι την πρωτεύουσα διήρκησε 5 ώρες και δεν ήταν και ό,τι καλύτερο είχε ζήσει η τσοπάνα, αυτή τη φορά όχι τόσο λόγω του δρόμου όσο λόγω του κρύου. Ακολουθεί δεύτερη περιγραφή για την κατάσταση που επικρατεί στα λεωφορεία της νότιας Βραζιλίας, της Παραγουάης, της βόρειας Αργεντινής και της νότιοκεντρικής Κολομβίας όπως την έζησε η τσοπάνα.


Τα λεωφορεία αντικειμενικώς ομιλώντας είναι αυτό που λέτε value for money. Εντάξει εκτός από αυτά της Αργεντινής ίσως που είναι μάνι μάνι. Οι θέσεις είναι επικλινείς, αρκετές φορές τσιμπάς και το σνακ σου, μία και μοναδική φορά (Μπαριτσάρα-Μεντεγίν) η τσο έζησε και το θεϊκό κουβέρτα-σνακ-προσωπική οθόνη με μουσική,ταινίες, παιχνίδια και (φέηκ) ίντερνετ. Μα μέσα σε όλο αυτό τον παράδεισο από ανέσεις υπάρχει και ένα αδιανίκητο μειονέκτημα: ο κλιματισμός. Και σε αντίθεση με ότι θα περιμένατε, ο κλιματισμός τους ήταν στο φουλ. Αδιαπραγμάτευτα. Η τσοπάνα και στο προηγούμενο ταξίδι του πάθους και του λάθους(βλ. Κεφάλαιο 2) αλλά και σε αυτό κόντεψε να πάθει πνευμονία από το κρύο, άσχετα αν έξω είχε 40 ή 10 βαθμούς. Κι ενώ κάθε φορά οι επιβάτες παραπονούνταν και ζητούσαν να κλείσουν τον κλιματισμό, οι υπάλληλοι των λεωφορείων αρνούνταν κατηγορηματικά.


Το ταξίδι προς την πρωτεύουσα λοιπόν έγινε ένα βράδυ που βρεχε, που βρεχε μονότονα. Και είχε και κρύο. Και η τσοπάνα, παιδί της λήθης, είχε ξεχάσει να μεριμνήσει για το πολικό ψύχος που θα επικρατούσε κατα τη διάρκεια. Με το –στυλ ψαράδικο- κολανάκι της, το σανδάλι τύπου Birkenstock και το λουσμένο μαλλί πίστεψε πραγματικά ότι θα πεθάνει πριν προφτάσει να δει το μουσείο χρυσού. Επειδή όμως η καλή η τσοπάνα στα κόλπα είναι μάνα, τη βρήκε τη λύση: άνοιξε τη σχολική τσάντα της και έχωσε τα πόδια της μέσα. Κουρνιάζοντας στο παραθύρι, μετά από κάτι ανάμεσα σε παραισθήσεις πυρετού και σύντομο ύπνο, η τσο ξημέρωσε στην έμορφη και πληθωρική Μπογκοτά.

Bonus Track:

 

[buffon85]

ντροπη να ποσταρεις τετοια ωρα! αυριο τωρα!!

 

[LULLU]

τελειο οτι πρεπει για διαβασμα αυτη τη σημερινη βροχερη μερα ...

 

[mikrh tsopana]

τελειο οτι πρεπει για διαβασμα αυτη τη σημερινη βροχερη μερα ...

Ακόμα δεν έφυγες εσύ καλέ;