Ρουμανία Mini roadtrip στη Νότια Τρανσυλβανία: 1000χλμ και κάτι (Ιούλιος 2016)

[JimBeam]

Δέκατοπέμπτο ταξίδι στο εξωτερικό, ενδέκατη "πινέζα" στην Ευρώπη και τέταρτο (μικρό) road trip, ε, καιρός ήταν να γράψω κι εγώ την πρώτη μου ταξιδιωτική ιστορία αρχίζοντας από το πιο πρόσφατο ταξίδι μας που πραγματοποιήθηκε στη Ρουμανία τέλη Ιουλίου 2016. Αν και δε θα προσθέσω πολλά μέρη που δεν έχουν αναφερθεί ήδη, εντούτοις είναι ένας προορισμός που απ'ό,τι βλέπω υπάρχει ενδιαφερον για πολλούς και διάφορους λόγους. Γι'αυτό και θα προσπαθήσω να εστιάσω περισσότερο σε πράγματα που ζήσαμε και σε -υποκειμενικές- κρίσεις σχετικά με τα μέρη, τους ανθρώπους και τις εμπειρίες μας σε αυτόν τον χιλιοταξιδεμένο και εύκολο λόγω απόστασης προορισμό.

Μια μικρή παρένθεση προτού ξεκινήσουμε: Τα ταξίδια μου τα διακρίνω σε δύο κατηγορίες προς το παρόν. Σε αυτά που επισκέπτομαι μία ή δύο πόλεις και στα roadtrips. Ε, καμία σχέση. Είναι τόσα αυτά που βλέπεις, η αίσθηση της περιπέτειας, της ελευθερίας, του σχεδιασμού, του...κινδύνου (λέμε τώρα) στα ταξίδια που τριγυρνάς με αυτοκίνητο και βλέπεις μέρη, "χάνεσαι", αναθεωρείς τα σχέδιά σου κλπ, που είναι απίστευτα πιο γεμάτα και χαράσσονται στη μνήμη ανεξίτηλα.

Γενικά για το ταξίδι- Προετοιμασία

Αρχές Ιουνίου και ως κλασικοί νεοέλληνες σκεφτόμαστε τι θα κάνουμε στις διακοπές μας και αν θα επισκεφθούμε κανέναν νέο προορισμό εκτός από τις παραθεριστικές μας διακοπές.
Η αλήθεια είναι πως μετά από αποχή ενός έτους από ταξίδια στο εξωτερικό και ακυρώσεις για προσωπικούς λόγους δύο σπουδαίων ταξιδιών (roadtrip 7ημ σε Καμπανία και Βασιλικάτα στη Ν. Ιταλία και 10ήμερο βόρειο και κεντρικό Βιετνάμ), αποφασίσαμε να κάνουμε ένα ταξίδι έξω και όπου μας βγάλει, ανάλογα με τα εισιτήρια που θα βρίσκαμε αυτή την εποχή. Βέβαια η Ρουμανία ήταν στη "λίστα".
Ακολούθησε γρήγορη αναζήτηση στις γνωστές μηχανές και ιστοσελίδες αεροπορικών. Λίγο οι τιμές της Ryanair (55€/άτομο), λίγο οι ημερομηνίες που βόλευαν, λίγο η γοητεία του μύθου του Κόμη Δράκουλα και η ανατριχίλα που σε πιάνει στο άκουσμα της λέξης Τρανσυλβανία, η απόφαση ήταν εύκολη. Πολύ εύκολη. Λίγα λεπτά και μερικά κλικ αργότερα, το ταξίδι είχε κανονιστεί και το ωραιότερο ίσως κομμάτι του ταξιδιού που λέγεται προετοιμασία, ενημέρωση και καθορισμός διαδρομής με δεδομένη την ελευθερία του -νοικιάρικου- αυτοκινήτου είχε ξεκινήσει. Μπορούσαμε να πάμε όπου γουστάρουμε και αγαπάμε. Αλλά που? Οι μέρες λίγες, τα μέρη ψιλοστάνταρ, μόνα δεδομένα, οι δρακουλοδιαδρομές και φυσικά το Transfagarasan που κάθε λάτρης της οδήγησης και όχι μόνο αξίζει να επισκεφθεί.
25-30 Ιουλίου και το Βουκουρέστι αναγκαστικά έφαγε πόδι. Όχι επειδή δεν αξίζει. Όλα τα μέρη αξίζουν. Αλλά γιατί να χαραμίσεις έστω μία ημέρα από το road trip με τις περιπέτειες που το συνοδεύουν για να δεις λίγο παραπάνω μία άδεια και καυτή λόγω εποχής μεγαλούπολη, όταν μπορείς να την επισκεφθείς εύκολα ανα πάσα στιγμή, με οποιαδήποτε παρέα. Η απόφαση εύκολη. Μόλις μάθαμε ότι παίζει μεσαιωνικό φεστιβάλ στη Σιγκισοάρα (Sighisoara), καταλήξαμε στο εξής πρόγραμμα:
25/7: Απόγευμα άφιξη Βουκουρέστι. Χαλαρή βόλτα και διανυκτέρευση.
26/7: Παραλαβή αυτοκινήτου. Σινάια/Κάστρο Πέλες. Άφιξη Μπρασόφ (Brasov).
27/7: Επίσκεψη στο Μπραν και Ρασνόφ (Rasnov) συν ό,τι άλλο προκύψει. Χρόνος ελεύθερος στο Μπρασόφ.
28/7: Άφιξη στη Σιγκισοάρα και παρακολούθηση του μεσαιωνικού φεστιβάλ.
29/7: Αναχώρηση από Σιγκισοάρα προς Βουκουρέστι μέσω Transfagarasan.
30/7: Βουκουρέστι μέχρι αναχώρησης για Αθήνα (7 περίπου το απόγευμα).

 

[JimBeam]

1η μέρα:

Αναχώρηση από Ελ. Βενιζέλος με Ryanair με αρκετή καθυστέρηση (πάνω από μία ώρα), τόσο ώστε να φτάσουμε κάπως αργά Βουκουρέστι. Το αεροπλάνο γεμάτο, η πτήση γενικά άνετη. Οι χειραποσκευές δεν ελέγχθηκαν ως προς το μέγεθος. Στο αεροδρόμιο του Βουκουρεστίου λειτουργούσε ανταλλακτήριο με όχι καλή ισοτιμία Lei/ευρώ 4.05 πώληση και 4.40 αγορά με 0% commission. Οπότε μονόδρομος η ανάληψη από ΑΤΜ με ισοτιμία 4.17. Όχι και τόσο καλή τελικά. Σε άλλη τράπεζα κατεβάσαμε με 4.22, ενώ στην πόλη υπάρχουν πολλά ανταλλακτήρια χωρίς προμήθεια με ισοτιμία κατα μέσο όρο 4.45. Επομένως, ίσως αξίζει να κατεβάσετε ή να ανταλλάξετε λίγα Lei στο αεροδρόμιο ίσα ίσα για να πάρετε το λεωφορείο και μετά στο κέντρο τα υπόλοιπα.
Στη συνέχεια βρήκαμε το λεωφορείο 738, το οποίο περνάει από αρκετά κεντρικά μέρη όπως η πλατεία Victoriei στην οποία κατεβήκαμε και η πλατεία Romana. Μετα ποδαράτο μέχρι το ξενοδοχείο. Είχαμε κλείσει το Berthelot με 60€ τη βραδιά με πρωινό. Άνετο, κεντρικό, το προσωπικό πολύ ευγενικό και το πρωινό του αρκετά καλό. Το μόνο μείον, είναι ότι είναι λίγο δύσκολο να το βρείτε με τα πόδια βράδυ ειδικά ακολουθώντας το GPS ή τον χάρτη, καθώς είναι λίγο πιο μέσα από το δρόμο. Έτσι, εμείς χαθήκαμε, το προσπεράσαμε και βγήκαμε σε μία περιοχή φαινομενικά όχι και τόσο καλή, όπου τελικά πήραμε TAXI. Τα TAXI φθηνά, αρκεί να μην πέσετε σε κανένα "περίεργο", γι'αυτό κοιτάζετε να έχει αυτοκόλλητο εταιρείας εξωτερικά καθώς και τις χρεώσεις. 1,39Lei/χλμ είναι καλά. Ίσως είναι καλύτερο να καλείτε. Εμείς πήραμε κανα δυο από το δρόμο και ήταν ΟΚ και τα δύο.

Βόλτα στην πόλη το βράδυ, θετική η πρώτη εντύπωση, ωραία κτίρια, χαρακτηριστική η συνύπαρξη υπέροχων κτιρίων κεντροευρωπαϊκής αρχιτεκτονικής με κομμουνιστικά και κάποια πιο μοντέρνα, όπως γυαλινα κλπ. Δεύτερη παρατήρηση τα πολλά πανέμορφα κτίρια που όμως ήταν αφημένα στην τύχη τους, ενώ αν βρίσκονταν στη Βιέννη πχ θα αξιοποιούνταν. Περάσαμε από την παλιά πόλη και τελικά μια και δε θέλαμε να κουραστούμε, φάγαμε στο πιο ωραίο μαγαζί που συναντήσαμε, το οποίο είναι το Crama Domneasca που πρότεινε η Villi σε προηγούμενο post. Ωραίο περιβάλλον, σίγουρα θα είναι κάπως τουριστικό, αν και όταν ήμασταν εκεί είχε κυρίως Ρουμάνους και πολύ καλό φαγητό, ειδικά τα mici. Τιμές ΟΚ για εμάς, αλλά ακριβό σχετικά για τα ρουμάνικα δεδομένα. Δώσαμε δηλαδή περίπου 30€ για δύο πλούσια κυρίως, μία σαλάτα και 3 μπύρες URSUS, που είναι ρουμάνικες και εξαιρετικές.


Η αυλή του εστιατορίου

Λίγος κόσμος κυκλοφορούσε στην πόλη, λογικό, λόγω εποχής, ωστόσο στην παλιά πόλη είχε πολύ κόσμο, ντόπιους και τουρίστες.

Εικόνα της παλιάς πόλης το βράδυ

...ενώ στους περισσότερους κεντρικούς δρόμους επικρατούσε ηρεμία

Στο σημείο αυτό να ζητήσω να με συγχωρέσετε για την ποιότητα των φωτογραφιών, αφού είχαμε την φαεινή ιδέα να μη χρησιμοποιήσουμε φωτογραφική μηχανή (καλά την DSLR δεν την παίρνω συνήθως εξωτερικό, γιατί δίνει πολύ "τουριστική" εικόνα, οπότε παίρνω κάποια compact), αλλά ένα Samsung S4, το οποίο κάποτε έβγαζε καλές φωτογραφίες, αλλά τώρα, δεν. Ειδικά το βράδυ. Ο λόγος? Για να χρησιμοποιούμε selfie stick σε μέρη που δεν υπάρχει ψυχή. Αλλά τη χρησιμοποιήσαμε σε όλο το ταξίδι.

Επιστροφή στο ξενοδοχείο και τα μυαλά στην επόμενη μέρα που ξεκινούσαν τα ωραία και θα αφήναμε την εξερεύνηση του Βουκουρεστίου για επόμενο ταξίδι.

 

[giannismits]

Στο σημείο αυτό να ζητήσω να με συγχωρέσετε για την ποιότητα των φωτογραφιών, αφού είχαμε την φαεινή ιδέα να μη χρησιμοποιήσουμε φωτογραφική μηχανή (καλά την DSLR δεν την παίρνω συνήθως εξωτερικό, γιατί δίνει πολύ "τουριστική" εικόνα, οπότε παίρνω κάποια compact), αλλά ένα Samsung S4, το οποίο κάποτε έβγαζε καλές φωτογραφίες, αλλά τώρα, δεν. Ειδικά το βράδυ. Ο λόγος? Για να χρησιμοποιούμε selfie stick σε μέρη που δεν υπάρχει ψυχή. Αλλά τη χρησιμοποιήσαμε σε όλο το ταξίδι.

Και συγνώμη δηλαδή οι dslr μηχανές για που είναι? Για να φωτογραφίζουμε τις πόλεις ή τα χωριά που μένουμε? Ας πούμε θα πάρεις την dslr σε ένα ταξίδι σε κάποιο νησί μας αλλά όχι στο εξωτερικό? Sorry αλλά μου ακούγεται πολύ κουφό! Η μισή χαρά ενός ταξιδιού είναι οι καλές φωτογραφίες.

Όπως και να έχει μου αρέσει το ταξίδι που κάνατε γιατί πάντα η Ρουμανία με γοήτευε και την έχω εδώ και χρόνια στα υπόψιν. Περιμένω τη συνέχεια.

 

[JimBeam]

Και συγνώμη δηλαδή οι dslr μηχανές για που είναι? Για να φωτογραφίζουμε τις πόλεις ή τα χωριά που μένουμε? Ας πούμε θα πάρεις την dslr σε ένα ταξίδι σε κάποιο νησί μας αλλά όχι στο εξωτερικό? Sorry αλλά μου ακούγεται πολύ κουφό! Η μισή χαρά ενός ταξιδιού είναι οι καλές φωτογραφίες.

Όπως και να έχει μου αρέσει το ταξίδι που κάνατε γιατί πάντα η Ρουμανία με γοήτευε και την έχω εδώ και χρόνια στα υπόψιν. Περιμένω τη συνέχεια.

Ίσως τελικά το πιο βολικό να είναι ένας συνδυασμός. DSLR αν ασχολείσαι με φωτογραφία (εγώ δεν έχω ιδέα, ασχολείται όμως η γυναίκα μου) και μία μικρή compact ή κινητό όταν δε θες να μεταφέρεις βάρος ή να δείχνεις σα ρεπόρτερ.
Γιατί μερικές φορές είναι ωραίο να ενσωματώνεσαι στο πλήθος (πχ παζάρια, συναυλίες ή και σε καθόλου τουριστικά μέρη ή μέρη που δε νιώθεις πολύ ασφαλής) και τότε η γκουμούτσα δε βοηθάει.
Η αλήθεια είναι βέβαια πως στενοχωρήθηκα κάπως βλέποντας τις φωτογραφίες. Τι να κάνουμε...

 

[hydronetta]

Ίσως τελικά το πιο βολικό να είναι ένας συνδυασμός. DSLR αν ασχολείσαι με φωτογραφία (εγώ δεν έχω ιδέα, ασχολείται όμως η γυναίκα μου) και μία μικρή compact ή κινητό όταν δε θες να μεταφέρεις βάρος ή να δείχνεις σα ρεπόρτερ.
Γιατί μερικές φορές είναι ωραίο να ενσωματώνεσαι στο πλήθος (πχ παζάρια, συναυλίες ή και σε καθόλου τουριστικά μέρη ή μέρη που δε νιώθεις πολύ ασφαλής) και τότε η γκουμούτσα δε βοηθάει.
Η αλήθεια είναι βέβαια πως στενοχωρήθηκα κάπως βλέποντας τις φωτογραφίες. Τι να κάνουμε...

Θα συμφωνήσω με την άποψη του @giannismits. Eίναι κρίμα να πηγαίνεις ταξίδι βασιζόμενος στις ικανότητες ενός κινητού. Μια κομπακτ φωτογραφική (κι υπάρχουν πάμπολλες αξιοπρπέστατες) είναι σκάλες ανώτερη.
Μια εφικτή λύση όπου έχω βρει είναι να χρησιμοποιείς μια μικρή τσάντα ώμου όπου μπορείς να βάλεις την dslr αν δεν θες να την περιφέρεις συνεχώς κρεμασμένη στον ώμο ή να έχεις την ειδική τσάντα που "φωνάζει" κι αυτή. Βέβαια η dslr έχει τους περιορισμούς σε όγκο και βάρος, οπότε αν θέλετε να είστε χαλαροί κι ωραίοι η λύση της κόμπακτ είναι μονόδρομος. Σε καμία περιπτωση κινητό με ότι κι αν τάζουν οι κατασκευαστές.
Συνέχισε την ιστορία, η Ρουμανία ήταν μια ευχάριστη έκπληξη του τύπου "μικρό καλάθι" αλλά αποδεικνύεται τελικά ανώτερη των προσδοκιών

 

[JimBeam]

Θα συμφωνήσω με την άποψη του @giannismits. Eίναι κρίμα να πηγαίνεις ταξίδι βασιζόμενος στις ικανότητες ενός κινητού. Μια κομπακτ φωτογραφική (κι υπάρχουν πάμπολλες αξιοπρπέστατες) είναι σκάλες ανώτερη.
Μια εφικτή λύση όπου έχω βρει είναι να χρησιμοποιείς μια μικρή τσάντα ώμου όπου μπορείς να βάλεις την dslr αν δεν θες να την περιφέρεις συνεχώς κρεμασμένη στον ώμο ή να έχεις την ειδική τσάντα που "φωνάζει" κι αυτή. Βέβαια η dslr έχει τους περιορισμούς σε όγκο και βάρος, οπότε αν θέλετε να είστε χαλαροί κι ωραίοι η λύση της κόμπακτ είναι μονόδρομος. Σε καμία περιπτωση κινητό με ότι κι αν τάζουν οι κατασκευαστές.
Συνέχισε την ιστορία, η Ρουμανία ήταν μια ευχάριστη έκπληξη του τύπου "μικρό καλάθι" αλλά αποδεικνύεται τελικά ανώτερη των προσδοκιών

Συμφωνώ 100%. Και η βλακεία είναι ότι την είχαμε μαζί την compact. Αλλά στην οθόνη του κινητού, οι φωτογραφίες φαινόντουσαν καλές. Όταν γυρίσαμε είδαμε την πατάτα που είχαμε κάνει.
Ε, τώρα δε θα το ξανακάνω σίγουρα!

 

[JimBeam]

2η μέρα

Μετά το υπέροχο πρωινό, παίρνουμε τις βαλίτσες στο χέρι και κατευθυνόμαστε στο γειτονικό Radisson Hotel που βρίσκονται τα γραφεία της SIXT, στην οποία είχαμε κλείσει ένα αυτοκίνητο για 4 μέρες. Εδώ μία μικρή παρένθεση: είχαμε σκοπό να αποφύγουμε τις μεγάλες εταιρείες ενοικίασης αυτοκινήτων και να προτιμήσουμε κάποια τοπική. Όμως δεν τα καταφέραμε. Άλλη δεν είχε διαθέσιμα αυτοκίνητα, άλλη είχε κρυφές χρεώσεις, άλλη άνοιγε αργά, άλλη βρισκόταν μόνο στο αεροδρόμιο ή μακρυά από το κέντρο, τελικά κλείσαμε στη SIXT, την κατηγορία Lucky Dip με 165€ για 4 μέρες. Σε αυτήν την κατηγορία, με λίγη καλή θέληση από πλευράς υπαλλήλου, μπορεί να σου δωθεί κάποιο καλό αμαξάκι, συνήθως πιο καλό από αυτό που αναλογεί στα χρήματα που δίνεις. Αμ δε! Η πρώτη επαφή με Ρουμάνο - είμαι ιδιωτικός υπάλληλος, αλλά φέρομαι σαν δημόσιος έτσι για να σου σπάσω τα νεύρα- ήταν αποκαλυπτική. Αποκαλυπτική του τί θα ακολουθούσε: Αυτή η συμπεριφορά ήταν κοινή στο 80% των ντόπιων. Ευτυχώς υπήρξε κι ένα 20%, που ήταν ευχάριστοι, ευγενικοί και πρόθυμοι να βοηθήσουν. Γενικά στο ταξίδι, γνωρίσαμε πολύ κόσμο, 6 άτομα ήταν πρόθυμα και ευγενικά και πολύ μάλιστα, μείον 2 που ήταν Γάλλοι και 1 Γερμανός, μας μένουν 3. Δε ξέρω, ίσως και να έτυχε. Κλείνει η παρένθεση. Τελωσπάντων, μετά από 1 καλημέρα, 1 κυριολεκτικά, γιατί απάντηση δεν πήραμε, νεύρα γιατί ήταν αδιάλλακτος με το αμάξι και περισσότερα νεύρα γιατί ήταν και ειρωνικός, του στυλ:
Υπ: Αν θες άλλο, ακύρωσε αυτό και βλέπουμε
Εγώ: Μα δε θα έχω χρέωση ακυρωτικών?
Υπ: Ό,τι προβλέπεται.
Εγώ: Νομίζω θα έχω.
Υπ: Ναι! Το θες ή δε το θες?
Εγώ: Τελωσπάντων το κρατάω.

Μετά από αυτόν το υπέροχο διάλογο και διάθεση εκ μέρους μου να κάνω και λίγο χαβαλέ να σπάσει ο πάγος, στον οποίο χαβαλέ η αντίδραση ήταν πιο παγωμένη κι από το να του είχε κολλήσει τσίχλα στο φρονιμήτη, πήραμε το υπέροχο Skoda Rapid με σπασμένο παρμπρίζ.

Ωραίο αμαξάκι και όχι πολύ αργό (το 1.2 TSI 86hp μας έδωσαν) όπως φοβόμουν, αν και με ενοχλούσε το σπάσιμο στο παρμπρίζ στο σημείο που λίγο ακόμη πιο δεξιά να πήγαινα θα οδηγούσα από τη θέση του συνοδηγού.
Δεν πειράζει, μετά από αυτή τη σύντομη επαφή, που δεν άφησα να μου χαλάσει παραπάνω τη διάθεση, συνειδητοποίησα ότι το μάθημα- συμπέρασμα που μου βγήκε ήταν πολύτιμο: Είναι πολύ ωραίο ένας άνθρωπος που δουλεύει στον τουρισμό να ξέρει να φέρεται.

Στο δρόμο πλέον, μέχρι να φύγουμε από τους σχετικά αγχωτικούς δρόμους της ρουμάνικης πρωτεύουσας (μόνο στην ιδέα να οδηγούσα ως ξένος στην Αθήνα ή Θεσσαλονίκη ανατριχιάζω βέβαια) απαραίτητος σύμμαχος, το GPS. Χρησιμοποίησα τους χάρτες της HERE, οι οποίοι είναι οι μόνοι με offline πλοήγηση που προσφέρονται δωρεάν και καλύπτουν όλη την υφήλιο. Οι Ρουμάνοι, αν εξαιρέσουμε ορισμένους ταξιτζήδες ως επί το πλείστον, είναι πιο καλοί οδηγοί από εμάς. Είναι πολύ πιο πειθαρχημένοι και...πολιτισμένοι. Σέβονται τις διαβάσεις (και πού δεν τις σέβονται βέβαια), δεν κορνάρουν, δεν παραβιάζουν τη ΛΕΑ, αφήνουν ελεύθερη την αριστερή λωρίδα και δεν την καταλαμβάνουν πηγαίνοντας αργά σα μπέηδες όπως πολύ συχνά συμβαίνει εδώ. Μόνη παραφωνία οι αυτοκτονικές προσπεράσεις. Προσπεράσεις που εδώ συναντάς σπάνια και πάντα συνοδεύονται από μούντζα από τον απέναντι, στη Ρουμανία είναι ο κανόνας και δεν τρέχει τίποτα. Απλά ο απέναντι κόβει αρκετά και πηγαίνει λίγο πιο δεξιά, για να διευκολύνει αυτόν που προσπερνάει και να σώσει την πολύτιμη ζωούλα του. Εδώ να σημειώσω ότι είναι υποχρεωτικό να έχεις αναμμένα τα φώτα και την ημέρα.

Ο αυτοκινητόδρομος έξω από το Βουκουρέστι

Ο δρόμος στην υπόλοιπη διαδρομή. Άψογη άσφαλτος, αλλά σίγουρα ανεπαρκής.

Οι δρόμοι τους με εξέπληξαν ευχάριστα. Άψογη άσφαλτος, επαρκής και σωστή σήμανση, τόσο στις κατευθύνσεις για διάφορα μέρη, όσο και στις λοιπές πινακίδες του ΚΟΚ. Γενικά δρόμοι που απολαμβάνεις να οδηγείς, χωρίς λακούβες. Τουλαχιστον στα μέρη που πήγαμε εμείς. Βέβαια, σε μία παράκαμψη που κάναμε την προτελευταία μέρα, όπου οδηγήσαμε σε πραγματικά επαρχιακούς δρόμους (b-roads) η κατάσταση ήταν διαφορετική. Οι δρόμοι θύμιζαν ελληνικούς στα χειρότερά τους.

Βέβαια, δεν έχουν αυτοκινητόδρομους. Η μάλλον έχουν ελάχιστους σε σχέση με το σύνολο του οδικού δικτύου. Αυτό σου κάνει τα νεύρα κουρέλια και τις αποστάσεις πολύ μεγαλύτερες. Δε μπορώ καν να φανταστώ πώς θα είναι να ταξιδεύεις στη Ρουμανία κατά την έξοδο του Σαββατοκύριακου ειδικά σε peak season.

Βγήκαμε λοιπόν από τον αστικό ιστό του Βουκουρεστίου και για περίπου 60 χλμ οδηγούμε σε έναν υπέροχο αυτοκινητόδρομο με κατεύθυνση το Brasov. Στη συνέχεια, ο δρόμος γίνεται από αυτοκινητόδρομος, ταχείας κυκλοφορίας, επιπέδου Ν.Ε.Ο. Κορίνθου-Πατρών όπως ήταν πριν ξεκινήσουν τα έργα. Περνάμε από μερικά χωριά και καταλήγουμε στον πρώτο μας σταθμό που είναι η κωμόπολη Sinaia και το κάστρο Peles. Η Sinaia είναι μία υπέροχη επαρχιακή κωμόπολη, αλλά δε σταματήσαμε, ό,τι είδαμε το είδαμε μέσα από το αυτοκίνητο, δεν είχαμε χρόνο. Οδηγώντας προς το κάστρο Peles συναντάμε το μοναστήρι Sinaia, νομίζω λεγεται και μοναστήρι του Κατακουζηνού, το οποίο δεν επισκεφθήκαμε. Στη συνέχεια παρκάραμε στο parking του Peles με χρέωση 3 ή 5 Lei την πρώτη ώρα δε θυμάμαι ακριβώς. Σε ρωτάει ο παρκαδόρος "Μία ώρα, οκ?", η απάντηση είναι "Ναι!", βέβαια γυρίσαμε αρκετά πιο μετά και δεν μας χρέωσε κάτι παραπάνω. Μετά από μία πολύ ωραία διαδρομή με τα πόδια που περνάς από υπέροχη φύση και διάφορα κιόσκια με τουριστικά είδη σαν πανηγύρι, καταλήγεις στο κάστρο. Το κάστρο αυτό είναι το απόλυτο MUST από τα κάστρα που συναντήσαμε, αξίζει 100% η επίσκεψη. Η είσοδος είναι 20 Lei το άτομο και σε αυτό προσθέτεις ένα ποσό ως φόρο αν θες να βγάζεις φωτογραφίες. Κανείς δεν το πλήρωσε και όλοι έβγαζαν φωτογραφίες περισσότερο η λιγότερο διακριτικά. Οι φύλακες έκαναν κάπου κάπου παρατήρηση στους παραβάτες, αλλά όχι κάτι το ιδιαίτερο. Έτσι, βγάλαμε κι εμείς στη ζούλα καμιά 10ριά φωτογραφίες. Το κάστρο αυτό καθεαυτό είναι πολύ εντυπωσιακό και απίστευτα πλούσιο. Είναι αρκετά σύγχρονο, ολοκληρώθηκε στις αρχές του 20ου αιώνα και ήταν τα θερινά ανάκτορα του βασιλιά Καρόλου. Ήταν το πρώτο κτίριο στη Ρουμανία με ηλεκτρισμό, διέθετε μεταξύ άλλων ασανσέρ και ηλεκτρική σκούπα, ενώ κόστισε σε σημερινά λεφτά περίπου 200 εκ. $! Είναι σε άψογη κατάσταση εσωτερικά και εξωτερικά και συναντάς κάθε ακριβό υλικό όπως ιταλικό μάρμαρο και χρυσό. Πραγματικά εντυπωσιαστήκαμε. Δεν το περίμενα, αλλά είναι πιο εντυπωσιακό κι από παλάτια της Αυστρίας που έχουμε επισκεφθεί. Φυσικά προσωπική άποψη. Αν θες να επισκεφθείς και τον 1ο όροφο, πληρώνεις 50 Lei (συνολικά). Εμείς δεν το κάναμε, αλλά το βασικό "τουρ" ήταν υπεραρκετό. Στα χρήματα του εισιτηρίου περιλαμβάνεται και ξενάγηση σε διάφορες γλώσσες (όχι ελληνικά, είχε όμως αγγλικά).

Sinaia

Το μοναστήρι

Εικόνα από το παζάρι στο δρόμο για το κάστρο

Κάστρο Peles

Εσωτερικό του κάστρου: Το δωμάτιο που λειτουργούσε ως υποδοχή

Ενδεικτικά μία αίθουσα. Κύριαρχο υλικό το ξύλο στη συγκεκριμένη

Οι σακουλίτσες που μας έβαλαν στα πόδια. Ίσως επειδή έβρεχε έξω,

Αναχώρηση από το κάστρο με ψιλόβροχο και κατεύθυνση το Brasov. Το βρήκαμε εύκολα, ωστόσο, για να βρούμε το ιστορικό κέντρο, βοήθησε πολύ το GPS. Παρκάραμε σχετικά εύκολα πολύ κοντά στα "σημεία ενδιαφέροντος". ΠΟΛΥΤΙΜΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ: Το parking στο σύνολο σχεδόν των δρόμων πέριξ του ιστορικού κέντρου ΔΕΝ είναι ελεύθερο ακόμη κι αν η διαγράμμιση είναι λευκή και ακόμη κι αν δεν βλέπετε κάποια σήμανση κοντά στο σημείο που έχετε παρκάρει. Βέβαια είναι πάμφθηνο (1,5 Lei/ ώρα ή 12 Lei/ μέρα), αλλά τα πρόστιμα είναι πολύ τσουχτερά (200-500Lei). Οπότε επιβάλεται να το πληρώσετε. Πως? Υπάρχουν δύο τρόποι: 1) με χάρτινη κάρτα από τα μηχανήματα που τα βρίσκετε σχετικά εύκολα και 2) με SMS που βγαίνει και λίγο πιο φθηνά. Ωστόσο, τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Τα μηχανήματα δέχονται μόνο κέρματα (0,50 Lei ή 50 BANI), τα οποία είναι αρκετά δυσεύρετα. Δηλαδή, αν βρείτε κάποιον να σας χαλάσει, θα σας χαλάσει 1 το πολύ 2 Lei, τη στιγμή που αν παρκάρετε για 5 ώρες πχ θα χρειαστείτε 3*5=15 κέρματα! Ο λόγος απλός: μέχρι 1 Lei βγαίνουν σε χαρτονομίσματα, οπότε τα 50 ΒΑΝΙ είναι άχρηστα σχεδόν, χρήσιμα όμως για το πάρκινγκ, οπότε οι Ρουμάνοι δεν τα δίνουν εύκολα! Αν επιλέξετε τη λύση του SMS, χρειαζεται ρουμάνικη σύνδεση! Το αυτονόητο είναι να σας εξυπηρετήσουν στο ξενοδοχείο, να στείλουν ένα SMS και να τους δώσετε τα χρήματα, όπως μας προσφέρθηκε ένας εξυπηρετικός (και φλύαρος) Γερμανός ξενοδόχος παρόλο που δε θα μέναμε στο ξενοδοχείο του. Δεν είχαμε όμως τις πινακίδες του αυτοκινήτου μαζί. Όταν δε, το ζητήσαμε στο ξενοδοχείο που τελικά μείναμε (Gott Hotel) οι "ευγενέστατες" Ρουμάνες ρεσεψιονίστ μας απάντησαν η μία με ξερό όχι, η άλλη μας είπε ότι δεν έχει μονάδες. Μετά από μία σύντομη βόλτα στη πόλη, που δε βρήκαμε να χαλάσουμε σε κέρματα, ξαναρωτήσαμε την πιο ευγενική από τις δύο εξηγώντας της ότι θα ήταν τεράστια εξυπηρέτηση και ανάγκη μια και είχε ήδη βραδιάσει και ότι θα της δίναμε και περισσότερα λεφτά για την εξυπηρέτηση. Τότε, μας είπε "μισό λεπτό να ρωτήσω τα παιδιά από την καφετέρια αν μπορούν να σας εξυπηρετήσουν". Ε, 4 άτομα είχαν "ολοι καρτοκινητό και δεν κανείς δεν είχε μονάδες". Η φιλοξενία στα καλύτερά της, ειδικά σε ένα σημείο που πάσχει ο μηχανισμός. Ψιλά δε βρήκαμε, οπότε με δεδομένο ότι η ελεγχόμενη στάθμευση ισχύει από 8:00-18:00, έπρεπε την επόμενη μέρα να έχουμε ξυπνήσει-ετοιμαστεί-φάει πρωινό-κατέβει από τον τρίτο χωρίς ασανσέρ-φτάσει στο αμάξι πριν τις 8! Όλα αυτά για ένα SMS. Χωρίς να υπολογίσω ότι χάσαμε ένα δίωρο από βόλτες στο Brasov. Δεν πειράζει κακίες δεν κρατάμε, δεν ήταν όμως και μεμονωμένο περιστατικό αυτή η συμπεριφορά.

Το σημείο που είχαμε παρκάρει (για του λόγου το αληθές)

Αναγκαία παρένθεση: αρχικά είχαμε κλείσει στο Casa Antiqua δίκλινο με θέα τον πεζόδρομο, αλλά όταν φτάσαμε εκεί (αργά το απόγευμα) μας είπε "Σας έχω αναβαθμίσει σε apartment χωρίς επιπλέον χρέωση. Συμφωνείτε?" Ευτυχώς που του είπαμε να το δούμε, γιατί η "αναβάθμιση" ήταν σε ισόγειο εσωτερικο (με θέα όχι στο δρόμο δηλαδή αλλά στον ακάλυπτο). Προφανώς το δικό μας, το έδωσε αλλού. Τελικά μετά από μία μικρή περιπέτεια βρήκαμε στο Gott με 65€ (75 ήταν κανονικά, αλλά επειδή ήταν στον τρίτο χωρίς ασανσέρ και χωρίς κανονικό παράθυρο, μας το άφησε 65). Το καλό ήταν ότι το ξενοδοχείο αυτό ήταν σε άψογη τοποθεσία. Και το πρωινό ήταν καλό. Να ακούγαμε και μια καλημέρα από τις ρεσεψιονίστ δε θα ήταν κακό! Βέβαια για να μη γίνομαι άδικος, οι υπόλοιποι υπάλληλοι του ξενοδοχείου ήταν ευγενικοί.

Στο ψητό: Το Brasov είναι μία πανέμορφη πόλη! Οι δρόμοι στο ιστορικό κέντρο και πιο έξω ήταν υπέροχοι και όπου καθίσαμε τα πάντα ήταν νόστιμα. Οι τιμές καλές, όμως οι χρόνοι εξυπηρέτησης τσάκιζαν και τον πιο υπομονετικό. Τα 40' λεπτά για τη σαλάτα ήταν ο μέσος όρος με διαμαρτυρίες μάλιστα. Στην κεντρική πλατεία είχε στηθεί ένα θερινό σινεμά με φουσκωτή οθόνη και φθηνό εισιτήριο (8 Lei), όμως δεν είχε αγγλικές ταινίες στο πρόγραμμα. Ούτε ρουμάνικες. Είχε γαλλική, ισπανική, σουηδική, ισλανδική κα. Καλύτερα, δεν μπήκαμε στον πειρασμό. Γεμάτο το σινεμά, αλλά και έξω από την υποτυπώδη περίφραξη, όπου πολλοί Ρουμάνοι που δεν ήθελαν ή δε βρήκαν εισιτήριο παρακολουθούσαν στα όρθια. Θα μου μείνει αξέχαστο το γεγονός ότι έπαιζε απίστευτες μουσικές πριν την έναρξη της ταινίας. Ατμοσφαιρική, πειραματική ηλεκτρονική μουσική, πραγματικά το τέλειο soundtrack για αυτό το παραμυθένιο τοπίο. Η μαύρη εκκλησία - το πιο γνωστό αξιοθέατο του Brasov- επιβλητική και ακόμη πιο επιβλητική τη νύχτα. Όλα υπέροχα, πεντακάθαρα, τακτοποιημένα, αλλά είναι να απορεί κανείς γιατι ο περίγυρος της εκκλησίας ήταν σε τόσο κακή κατάσταση (χαλίκι και σπασμένη άσφαλτος). Στο Brasov βρίσκεται και ένας από τους στενότερους δρόμους του κόσμου (δε χωράει αυτοκίνητο βέβαια), όχι κάτι το ιδιαίτερο τελικά, αλλά ό,τι πρέπει για...ανωριμότητες με το φωτογραφικό φακό αρκεί να μη κοπανήσεις κανένα κεφάλι.

Άποψη του Brasov.

Η πλατεία στο Brasov και ενώ έστηναν το σινεμά.

Η μαύρη εκκλησία τη νύχτα.

Το Brasov είναι χτισμένο στους πρόποδες του όρους Tampa, όπου υπάρχει επιγραφή σε στυλ Χόλυγουντ "BRASOV". Καθόλου κιτς, το αντίθετο. Μπορείς να ανέβεις στο βουνό με αυτοκίνητο, με τα πόδια ή με τελεφερίκ. Εμείς κάναμε το πρώτο μέχρι ενός σημείου, δεν το συνεχίσαμε γιατί νύχτωνε, αλλά πιστεύω η θέα θα αξίζει.

5 50λεπτα βρήκαμε μέχρι το βράδυ. Έπρεπε να βρούμε άλλα...10 μέχρι την επόμενη μέρα!

Κατάκοποι, αλλά ενθουσιασμένοι, γιατί ήδη η Ρουμανία είχε ξεπεράσει τις προσδοκίες μας, επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο. Είχαμε πολύ πρωινό ξύπνημα (και λόγω του...SMS) και ανυπομονούσαμε για την εξόρμηση της επομένης και την επίσκεψη στο περίφημο Bran, για το οποίο κρατούσαμε μικρό καλάθι.

 

[villi]

Και να σκεφτείς ότι έχω ένα κουτί γεμάτο 50bani και δε ξέρω τι να τα κάνω!Πάντως ποτέ δε πλήρωσα πάρκινγκ στη Ρουμανία,ουδείς στέλνει μήνυμα γι'αυτό και δεν ασχολήθηκε κανείς.Δεν είδα πρόστιμα ποτέ για πάρκινγκ.Αμφιβάλω ότι θα είχατε κάποιο θέμα ακόμη κι αν το αφήνατε εκεί μέρες.
Τα άλλα αυτοκίνητα είχαν χαρτάκια;
Οι Ρουμάνοι είναι παντελώς άσχετοι από service τόσο στον τουριστικό τομέα όσο και στην εστίαση.Επειδή σχεδόν όλοι έχουν επισκεφτεί την Ελλάδα για διακοπές το παραδέχονται κι οι ίδιοι.Δείχνουν βαριεστημένοι και αγέλαστοι.