evaT
Member
- Μηνύματα
- 1.860
- Likes
- 15.770
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ιαπωνία
γιατί αυτό είναι το πρόβλημα
-
Η αναδρομή στο παρελθόν συνεχίζεται! Ψηφίστε την Ταξιδιωτική Ιστορία του μήνα για τους μήνες Νοέμβριος /Δεκέμβριος 2020 και Ιανουάριος - Μάρτιος 2021 !
evaT
Member
- Μηνύματα
- 1.860
- Likes
- 15.770
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ιαπωνία
Blue Safari - Καλοκαιρινές διακοπές για πάντα
Iδέα δεν είχα τι ακριβώς θα κάναμε στο Blue Safari, αλλά ως τίτλος δεν ακουγόταν άσχημο.
'Οταν διάβαζα για το ταξίδι είχα σημειώσει τις εκδρομές στανταράκια και η συγκεκριμένη ερχόταν με τις καλύτερες συστάσεις.
Ξεκινήσαμε πολύ νωρίς αφού πρώτα περιμέναμε pole pole (δαλαδή μια αιωνιότητα και μια μέρα) για να ψηθούν οι ομελέτες μας στο πρωινό. Το προσωπικό που σέρβιρε ήταν πιο νυσταγμένο κ από εμάς, αν ποτέ ξεμείνουν από δουλειά, θα ταιριάξουν τέλεια στην Ικαρία.
Επτά νοματαίοι είμασταν πια στο σύνολο, γεμίζαμε παραπάνω από ταξί, έτσι έστειλαν βανάκι.
Το οποίο βανάκι πήγαινε σαν τον κάβουρα, σε κάποια στιγμή έστριψε μάλιστα σε χωματόδρομο, πάνω από δύο ώρες διαδρομή και γκαγκανιάσαμε.
στο δρόμο βλέπαμε συνεχώς τέτοια
τι φοβερή εικόνα όμως στη μέση του πουθενά!
Κάποτε φάνηκε η θάλασσα να αναθαρρύναμε!
Ναι, σ αυτό το σκυλοπνίχτη μας φόρτωσαν
μαζί με όλα τα ζώα τους τουρίστες
και εντός είμασταν κάπως έτσι
Παραπάνω από ώρα μας πήγε έτσι, φυσούσε, κουνούσε, όλο το πακέτο κι, αναρωτιόμασταν αν η ασφάλεια πάνω στην ασφάλεια που είχαμε πληρώσει, μας κάλυπτε για ναυάγιο;
.
Ούτε συζήτηση για μέτρα ασφάλειας, μερικά σκόρπια γιλέκα έβλεπες που κ που κι αυτό ήταν όλο.
Αρχίσαμε τα κρύα αστεία για τον Τιτανικό και ποιός θα άξιζε να σωθεί σε περίπτωση ανάγκης.
Περάσαμε νησούδια και νησάκια και τελικά προορισμός ήταν αυτή η γλώσσα που βλέπετε στη φωτογραφία-ή sandbar-ή sandbank, θυμήθηκα όταν προ ετών το είδα γραμμένο σε κάποια ιστορία του Yorgos, sandbar την έλεγε ο άνθρωπος και αφελώς αναρωτήθηκα τι εννοεί, μπαρ στην άμμο; μπητσόμπαρο;
Μου απάντησε ευγενικά, όμως ένιωθα ότι σκεφτόταν κάτι σαν "πες μου ότι είσαι χαζή χωρίς να μου πεις ότι είσαι χαζή"....θαλάσσια γλώσσα, είπε εννοούσα, αλλά πάντα σκεφτόμουν πως αν την πω sandbank όλο και κάποιος θα με ρωτήσει αν υπάρχει καμιά τράπεζα στην άμμο
Ο "αρπαγμένος" καιρός μας έδωσε ωραία χρώματα
τις δύο τελευταίες τις "πείραξαν" λιγάκι ως προς τα χρώματα οι κοπελιές της παρέας ....να κάπως έτσι την πατάς με τα εξωτικά μέρη, βλέπεις το ίνσταγκραμ και λες ω ρε φίλε που θα πάω.
Δεν ήταν κι άσχημα, αλλά εντάξει μην τρελαθούμε....
Εγώ σας έχω Instagram vc reality!
Η βουτιά πάντως ήταν παραπάνω από απολαυστική και τα νερά περισσότερο διαυγή από την παραλία της προηγούμενης.
Σε λιγάκι μας μάζεψαν να μας τρατάρουν φρούτα. Το τι ανανά και μάνγκο κατέβασα εκείνες τις μέρες δε λέγεται. Τι γεύση, τι άρωμα, τα καταευχαριστήθηκα.
Μας ξαναφόρτωσαν στο δουλεμπορικό για να πάμε λέει κάπου αλλού για φαγητό.
Μα πάλι θα φάμε; Ακόμη δε χωνέψαμε τα φρούτα....
Το κάπου αλλού μας πήρε πάλι κάποια ώρα και μας κατέβασαν σε ένα απόκοσμο μέρος με τρελή άμπωτη.
όλο αυτό θα καλυφθεί από τη θάλασσα αργότερα
μου ήρθε στο μυαλό η ταινία Δουνκέρκη που είχε μπατάρει το καράβι στην άμμο και περίμεναν την παλίρροια για να σαλπάρουν.
είχε και κάτι τέτοιους σχηματισμούς
και βγάλαμε μια ωραία ομαδική φωτογραφία
το φάντασμα για όσους δεν είδαν την αρχή είναι ο mapouna_protokriftw που δε θέλει δημοσιότητα.
Το τραπέζι είχε θαλασσινά και οι δικοί μου έκαναν πάρτυ!
με δωρεάν refill για τα φαγανά.
Εγώ που δεν είμαι φαν βολεύτηκα με ρυζάκι κ λίγο χταποδάκι.
Κι γέμισαν τα πιάτα τους ξανά και ξανά, μας είπαν να σηκωθούμε γιατί είχαμε να πάμε για σνόρκελιγκ.
Σνόρκελ.....τι; σαν τα φίδια σερνόμασταν, κατευθείαν για πάτο το πηγαίναμε.
Λογικά δεν το ρίσκαραν να χάσουν τους μισούς, έτσι πρώτα μας πέρασαν από ένα τροπικό δάσος, μετά από κάτι από σουβενιράδικα, βρήκαμε και κάτι παράξενα δέντρα που μας είπαν ότι είναι μια ποικιλία του Baobab
Στο σνόρκελιγκ βούτηξα εγώ και τα κορίτσια, ο Τάσος ένιωσε περίεργα μέσα στο νερό και βγήκε αμέσως-είχε φάει τον άμπακο και σου λέει άσε καλύτερα γιατί κυκλοφορούν κ εμφράγματα, δεν έχασε και πολλά, το μόνο είδος που αφθονούσε ήταν κάτι κιτρινόμαυρα ψαράκια τα οποία εγώ τ αγάπησα λίγο περισσότερο για ευνόητους λόγους.
Ναι είχαμε ΚΑΙ υποβρύχια κάμερα
Η επιστροφή ήταν μια μικρή Οδύσσεια.
Ο αέρας δυνάμωσε, κάθε λίγο μας ερχόταν μια χλαπάτσα κύματος στη μούρη, με τόσο λαό ήταν αδύνατο να βρεις στεγνό μέρος να καθίσεις,
Το εθνικό τους τραγουδάκι Hakuna Matata το είπαμε ευχάριστα κανά δυό φορές και στη συνέχεια το σιχαθήκαμε, το ρίξαμε στο, to know us bettaaaa και πιάσαμε κουβέντα με τους γείτονες, 'Αγγλους, Γάλλους και Πορτογάλους, ψέμματα ένας Chileno βρέθηκε ποιός ξέρει πως μαζί μας . Χιλιανός δηλαδή, τα είπαμε και με αυτόν μέχρι που βαρεθήκαμε.
Βάλτε και δυό ώρες η οδική απόσταση, ευτυχώς που είχαμε επιλέξει τη Ζανζιβάρη για διακοπές!
Πτώματα φτάσαμε.
Ενώ λίγο αργότερα ο Τάσος άνοιγε με μεγάλη επιτυχία τον κύκλο με τις δυσεντερίες (και τον έκλεισε επίσης πανηγυρικά), ανέβασε και λίγο πυρετό, τον χαπακώσαμε, τον σκεπάσαμε και βγήκαμε μια βόλτα.
Βρήκαμε μια πιτσαρία με ωραίο μπαλκόνι να τσιμπήσουμε κάτι κ να πιούμε μια κρύα μπύρα.
Ξέρετε τη λειτουργία AI στις ομαδικές συνομιλίες στο Viber που όταν χάσεις τη δραστηριότητα για λίγο, σου στέλνει περίληψη;
Αργότερα το βράδι είδα αυτό
Τι βρήκα μέσα στο σάκο;;;
Την ώρα του φαγητού ανοίγοντας το τσαντάκι μου ανακάλυψα έντρομη ότι έλειπε το διαβατήριό μου!
Το βάζω σ ένα συγκεκριμένο σημείο, φοβήθηκα μήπως μου έπεσε κάπου. Η λογική εξήγηση ήταν να είναι κάπου μέσα στο μπακπακ που είχα αφήσει πίσω στο δωμάτιο, αγχώθηκα όμως δεν μπορούσα να απολαύσω τη βραδιά.
Το μυαλό μου ξεκίνησε να σκέφτεται το plan b και c, σε περίπτωση που δεν το έβρισκα, μέχρι την Ελληνική πρεσβεία γκουγκλάρισα αν υπάρχει στη χώρα-ναι υπάρχει τελικά στο Dar El Salam.
Το διαβατήριο ήταν λοιπόν που τελικά ανακάλυψα στον πάτο του σάκου, όπως μαρτυράει και η σχετική συνομιλία κι έτσι αποφύγαμε μια μικρή τραγωδία και τον προσωπικό μου διασυρμό ως τάχα μου στοχευμένη group leader
Iδέα δεν είχα τι ακριβώς θα κάναμε στο Blue Safari, αλλά ως τίτλος δεν ακουγόταν άσχημο.
'Οταν διάβαζα για το ταξίδι είχα σημειώσει τις εκδρομές στανταράκια και η συγκεκριμένη ερχόταν με τις καλύτερες συστάσεις.
Ξεκινήσαμε πολύ νωρίς αφού πρώτα περιμέναμε pole pole (δαλαδή μια αιωνιότητα και μια μέρα) για να ψηθούν οι ομελέτες μας στο πρωινό. Το προσωπικό που σέρβιρε ήταν πιο νυσταγμένο κ από εμάς, αν ποτέ ξεμείνουν από δουλειά, θα ταιριάξουν τέλεια στην Ικαρία.
Επτά νοματαίοι είμασταν πια στο σύνολο, γεμίζαμε παραπάνω από ταξί, έτσι έστειλαν βανάκι.
Το οποίο βανάκι πήγαινε σαν τον κάβουρα, σε κάποια στιγμή έστριψε μάλιστα σε χωματόδρομο, πάνω από δύο ώρες διαδρομή και γκαγκανιάσαμε.
στο δρόμο βλέπαμε συνεχώς τέτοια
τι φοβερή εικόνα όμως στη μέση του πουθενά!
Κάποτε φάνηκε η θάλασσα να αναθαρρύναμε!
Ναι, σ αυτό το σκυλοπνίχτη μας φόρτωσαν
μαζί με όλα τα ζώα τους τουρίστες
και εντός είμασταν κάπως έτσι
Παραπάνω από ώρα μας πήγε έτσι, φυσούσε, κουνούσε, όλο το πακέτο κι, αναρωτιόμασταν αν η ασφάλεια πάνω στην ασφάλεια που είχαμε πληρώσει, μας κάλυπτε για ναυάγιο;
.Ούτε συζήτηση για μέτρα ασφάλειας, μερικά σκόρπια γιλέκα έβλεπες που κ που κι αυτό ήταν όλο.
Αρχίσαμε τα κρύα αστεία για τον Τιτανικό και ποιός θα άξιζε να σωθεί σε περίπτωση ανάγκης.
Περάσαμε νησούδια και νησάκια και τελικά προορισμός ήταν αυτή η γλώσσα που βλέπετε στη φωτογραφία-ή sandbar-ή sandbank, θυμήθηκα όταν προ ετών το είδα γραμμένο σε κάποια ιστορία του Yorgos, sandbar την έλεγε ο άνθρωπος και αφελώς αναρωτήθηκα τι εννοεί, μπαρ στην άμμο; μπητσόμπαρο;
Μου απάντησε ευγενικά, όμως ένιωθα ότι σκεφτόταν κάτι σαν "πες μου ότι είσαι χαζή χωρίς να μου πεις ότι είσαι χαζή"....θαλάσσια γλώσσα, είπε εννοούσα, αλλά πάντα σκεφτόμουν πως αν την πω sandbank όλο και κάποιος θα με ρωτήσει αν υπάρχει καμιά τράπεζα στην άμμο
Ο "αρπαγμένος" καιρός μας έδωσε ωραία χρώματα
τις δύο τελευταίες τις "πείραξαν" λιγάκι ως προς τα χρώματα οι κοπελιές της παρέας ....να κάπως έτσι την πατάς με τα εξωτικά μέρη, βλέπεις το ίνσταγκραμ και λες ω ρε φίλε που θα πάω.
Δεν ήταν κι άσχημα, αλλά εντάξει μην τρελαθούμε....
Εγώ σας έχω Instagram vc reality!
Η βουτιά πάντως ήταν παραπάνω από απολαυστική και τα νερά περισσότερο διαυγή από την παραλία της προηγούμενης.
Σε λιγάκι μας μάζεψαν να μας τρατάρουν φρούτα. Το τι ανανά και μάνγκο κατέβασα εκείνες τις μέρες δε λέγεται. Τι γεύση, τι άρωμα, τα καταευχαριστήθηκα.
Μας ξαναφόρτωσαν στο δουλεμπορικό για να πάμε λέει κάπου αλλού για φαγητό.
Μα πάλι θα φάμε; Ακόμη δε χωνέψαμε τα φρούτα....
Το κάπου αλλού μας πήρε πάλι κάποια ώρα και μας κατέβασαν σε ένα απόκοσμο μέρος με τρελή άμπωτη.
όλο αυτό θα καλυφθεί από τη θάλασσα αργότερα
μου ήρθε στο μυαλό η ταινία Δουνκέρκη που είχε μπατάρει το καράβι στην άμμο και περίμεναν την παλίρροια για να σαλπάρουν.
είχε και κάτι τέτοιους σχηματισμούς
και βγάλαμε μια ωραία ομαδική φωτογραφία
το φάντασμα για όσους δεν είδαν την αρχή είναι ο mapouna_protokriftw που δε θέλει δημοσιότητα.
Το τραπέζι είχε θαλασσινά και οι δικοί μου έκαναν πάρτυ!
με δωρεάν refill για τα φαγανά.
Εγώ που δεν είμαι φαν βολεύτηκα με ρυζάκι κ λίγο χταποδάκι.
Κι γέμισαν τα πιάτα τους ξανά και ξανά, μας είπαν να σηκωθούμε γιατί είχαμε να πάμε για σνόρκελιγκ.
Σνόρκελ.....τι; σαν τα φίδια σερνόμασταν, κατευθείαν για πάτο το πηγαίναμε.
Λογικά δεν το ρίσκαραν να χάσουν τους μισούς, έτσι πρώτα μας πέρασαν από ένα τροπικό δάσος, μετά από κάτι από σουβενιράδικα, βρήκαμε και κάτι παράξενα δέντρα που μας είπαν ότι είναι μια ποικιλία του Baobab
Στο σνόρκελιγκ βούτηξα εγώ και τα κορίτσια, ο Τάσος ένιωσε περίεργα μέσα στο νερό και βγήκε αμέσως-είχε φάει τον άμπακο και σου λέει άσε καλύτερα γιατί κυκλοφορούν κ εμφράγματα, δεν έχασε και πολλά, το μόνο είδος που αφθονούσε ήταν κάτι κιτρινόμαυρα ψαράκια τα οποία εγώ τ αγάπησα λίγο περισσότερο για ευνόητους λόγους.
Ναι είχαμε ΚΑΙ υποβρύχια κάμερα
Η επιστροφή ήταν μια μικρή Οδύσσεια.
Ο αέρας δυνάμωσε, κάθε λίγο μας ερχόταν μια χλαπάτσα κύματος στη μούρη, με τόσο λαό ήταν αδύνατο να βρεις στεγνό μέρος να καθίσεις,
Το εθνικό τους τραγουδάκι Hakuna Matata το είπαμε ευχάριστα κανά δυό φορές και στη συνέχεια το σιχαθήκαμε, το ρίξαμε στο, to know us bettaaaa και πιάσαμε κουβέντα με τους γείτονες, 'Αγγλους, Γάλλους και Πορτογάλους, ψέμματα ένας Chileno βρέθηκε ποιός ξέρει πως μαζί μας . Χιλιανός δηλαδή, τα είπαμε και με αυτόν μέχρι που βαρεθήκαμε.
Βάλτε και δυό ώρες η οδική απόσταση, ευτυχώς που είχαμε επιλέξει τη Ζανζιβάρη για διακοπές!
Πτώματα φτάσαμε.
Ενώ λίγο αργότερα ο Τάσος άνοιγε με μεγάλη επιτυχία τον κύκλο με τις δυσεντερίες (και τον έκλεισε επίσης πανηγυρικά), ανέβασε και λίγο πυρετό, τον χαπακώσαμε, τον σκεπάσαμε και βγήκαμε μια βόλτα.
Βρήκαμε μια πιτσαρία με ωραίο μπαλκόνι να τσιμπήσουμε κάτι κ να πιούμε μια κρύα μπύρα.
Ξέρετε τη λειτουργία AI στις ομαδικές συνομιλίες στο Viber που όταν χάσεις τη δραστηριότητα για λίγο, σου στέλνει περίληψη;
Αργότερα το βράδι είδα αυτό
Τι βρήκα μέσα στο σάκο;;;
Την ώρα του φαγητού ανοίγοντας το τσαντάκι μου ανακάλυψα έντρομη ότι έλειπε το διαβατήριό μου!
Το βάζω σ ένα συγκεκριμένο σημείο, φοβήθηκα μήπως μου έπεσε κάπου. Η λογική εξήγηση ήταν να είναι κάπου μέσα στο μπακπακ που είχα αφήσει πίσω στο δωμάτιο, αγχώθηκα όμως δεν μπορούσα να απολαύσω τη βραδιά.
Το μυαλό μου ξεκίνησε να σκέφτεται το plan b και c, σε περίπτωση που δεν το έβρισκα, μέχρι την Ελληνική πρεσβεία γκουγκλάρισα αν υπάρχει στη χώρα-ναι υπάρχει τελικά στο Dar El Salam.
Το διαβατήριο ήταν λοιπόν που τελικά ανακάλυψα στον πάτο του σάκου, όπως μαρτυράει και η σχετική συνομιλία κι έτσι αποφύγαμε μια μικρή τραγωδία και τον προσωπικό μου διασυρμό ως τάχα μου στοχευμένη group leader
Last edited:
tatooine
Member
- Μηνύματα
- 2.377
- Likes
- 10.165
Ερώτηση κρίσεως κυρία μου.
Μπορείς να κανείς 12 μέρες διακοπές μόνο για ξεκούραση χαλάρωση και τίποτε άλλο σε κάνα ρεζορτ της προκοπής; Αξίζει; Εννοείται μέσα στο δικό μας καταχείμωνο.
Μπορείς να κανείς 12 μέρες διακοπές μόνο για ξεκούραση χαλάρωση και τίποτε άλλο σε κάνα ρεζορτ της προκοπής; Αξίζει; Εννοείται μέσα στο δικό μας καταχείμωνο.
evaT
Member
- Μηνύματα
- 1.860
- Likes
- 15.770
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ιαπωνία
Εσείς οι υπόλοιποι μπορείτε! Εμείς αποκλείεται
'Ανευ πλάκας έχει all inclusive resort απίστευτης αισθητικής (και τιμής!) στο νησί για όποιον επιθυμεί τέτοιες διακοπές.
Εγώ δύο μέρες (το πολύ) να το άντεχα.
tatooine
Member
- Μηνύματα
- 2.377
- Likes
- 10.165
Επειδή κυρία μου εσείς είστε ακόμα πιπίνι, βράζει το αίμα σας.Εσείς οι υπόλοιποι μπορείτε! Εμείς αποκλείεται
'Ανευ πλάκας έχει all inclusive resort απίστευτης αισθητικής (και τιμής!) στο νησί για όποιον επιθυμεί τέτοιες διακοπές.
Εγώ δύο μέρες (το πολύ) να το άντεχα.
Ρώτα εμάς που για μια μέρα περιπέτεια (η περιπέτεια μας μάρανε) θέλουμε πλέον 3 μέρες ξεκούραση.
Αν σημαδέψατε κάνα ρεσορτ εκεί που πήγατε που σας έκανε κλικ και συγκρατήσατε και όνομα να το αναγράψετε εδώ παρακαλώ να κάνουμε έρευνα διακοπών.
Σας μερσουμε προκαταβολικά.
evaT
Member
- Μηνύματα
- 1.860
- Likes
- 15.770
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ιαπωνία
κλαίω!
Τα ακριβά resort οπως θα ξέρετε είναι μακριά από την κοινή θέα! Δεν είδα, δεν άκουσα...
Λογικά θα υπάρχουν διάχυτα στις πλατφόρμες ειδάλλως μπορώ να σας δώσω το όνομα του πράκτορα που μας έκανε τα κανονίσματα εκεί και σίγουρα έχει άκρες....
tatooine
Member
- Μηνύματα
- 2.377
- Likes
- 10.165
Θα το θέλαμε παρακαλώ.
Στην μπουκινγκ έχω δει πολλά ρεζορτ σε πολύ λογικές τιμές και πολύ όμορφα, με πλήρη διατροφή και ποτά (ελπίζω). Τουλάχιστον αν δεν έχεις τίποτε να κάνεις όλη μέρα γίνεσαι σκνίπα.
Κλείνω την παρένθεση και αναμένουμε ολόκληρη την ιστορία χωρίς λογοκρισίες.
Billouk
Member
- Μηνύματα
- 562
- Likes
- 1.799
Φοβήθηκα με πολλά (κυριώς με τα του φαγητού) από την ιστορία και τις φωτογραφίες, εκτός από την κουμπάρα του γάμου.
evaT
Member
- Μηνύματα
- 1.860
- Likes
- 15.770
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ιαπωνία
Stone Town - Bohemian Rapsody
Σας έρχεται κάτι στο νου; Τι όχι;;
Να βοηθήσω λίγο ακόμη....Το όνομα Φαρόχ Μπουλσάρα σας λέει μήπως κάτι;
Οι μουσικόφιλοι το έπιασαν. Για τους υπόλοιπους σε λιγάκι....
Το σημερινό πρόγραμμα είχε ξενάγηση στην πόλη της Ζανζιβάρης- αφού το νησί αποτελεί ημιαυτόνομη περιοχή με πρωτεύουσα την Πόλη της Ζανζιβάρης και το ιστορικό κέντρο της Stone Town που είναι προστατευόμενο μνημείο της Unesco. Από κει ξεκινούν και οι εκδρομές στα νησάκια, κλείσαμε ένα τουρ για το Prison Island & Nakupenda beach που είναι κ αυτό μια θαλάσσια γλώσσα-sandbank για να κάνεις σνόρκελιγκ.
Για να φτάσουμε βέβαια στην πρωτεύουσα, μας πήρε πάλι μιάμισι ώρα-παραδέχομαι, ήταν λάθος μου να βάλω όλες τις διαμονές στο άλλο άκρο του νησιού, μάλλον έπρεπε να τις είχα μοιράσει σε βορρά και νότο για να μη λιώνουμε στο χιλιόμετρο. Τι να κάνω, με έφαγαν τα διαπλεκόμενα και πήρα λάθος απόφαση.
Πάντως μια χαρά τα περνάγαμε και στο βανάκι, ο χαβαλές έδινε κ έπαιρνε, είχαμε και τη Σκάμυ που είχε κάνει τον εθελοντισμό στην Κένυα, οι δώδεκα στις δέκα κουβέντες της ήταν "εμείς στην Κένυα....." συνέκρινε τα πάντα με αποτέλεσμα να την τρολάρουμε ανελεώς αν τυχόν καθόταν για λίγο ήσυχη "ρε συ Σκάμυ, τι νέα από την Κένυα, όλα καλά;"
Ο Mapou den protopige είχε ήδη κάνει τις βόλτες του στη Stone Town αφού είχε φτάσει μια μέρα νωρίτερα από εμάς και ανέλαβε να μας τριγυρίσει
σύστημα υποστήριξης στα κάθε λογής χρέπια
ζουζούνι
κι άλλο
Φυσούσε και είχε συννεφιά όμως μέσα στα στενά η ζέστη ήταν ανυπόφορη.
Σύντομα βρήκαμε αυτό που ψάχναμε που δεν ήταν άλλο από το μουσείο αφιερωμένο στον τεράστιο Freddie Mercury που γεννήθηκε και έζησε τα πρώτα 12 χρόνια της ζωής του στο νησί της Ζανζιβάρης.
Να μην αφιέρωνα τουλάχιστον τον τίτλο σ αυτό το κεφάλαιο της ιστορίας μου;
Είναι ένας από τους 3 εκλιπόντες καλλιτέχνες που λατρεύω, οπότε η συγκίνηση μεγάλη.
Το μουσείο καθεαυτό είναι μια σταλιά, περιέχει μερικά προσωπικά αντικείμενα καθώς και πολλές φωτογραφίες, είσοδος στα 8 ευρώ το λες και κλεψιά...'Ομως έπαιζε τα τραγούδια του και το συναίσθημα χτύπησε κόκκινο.
και το έκανε!
χειρόγραφο στίχων
Νά και το αληθινό του όνομα
ανατριχίλα
Συνεχίσαμε τη βόλτα στα μαγαζιά και τις αγορές
η κεντρική τους αγορά. Το Καπάνι σα να λέμε
ω ρε κάτι ψαρούκλες
Μονδέλος
Βγήκαμε προς το λιμάνι να πάμε να πάρουμε τη βάρκα για τα νησάκια.
Μόλις φύγαμε από τα στενά μας πήρε και μας σήκωσε!
Τα κύματα τεράστια, τα βαρκάκια για τα νησάκια ήταν μικρά, το ένα τρίτο από το σκυλοπνίχτη που είχαμε την προηγούμενη. Πλάκα μας κάνουν;
Για απαγορευτικό ούτε λόγος, σφύριζαν αδιάφορα. Προκειμένου να μη χάσουν τον πελάτη, ήταν ικανοί να σε κουβαλήσουν στην πλάτη κολυμπώντας!
Καθήσαμε για λίγο στο λιμάνι να αποφασίσουμε τι να κάνουμε. Οι ιστιοπλόοι της παρέας επέμεναν ότι με τέτοιο αέρα δεν είναι ασφαλές, οπότε ο κύβος ερρίφθη. Ρίξαμε άκυρο.
'Οσο τα λέγαμε έφτασαν από τη θάλασσα κάτι Αγγλάκια παραπατώντας από τη ναυτία, μόνο που τους είδα ένιωσα το στομάχι μου μπουγαδόνερο.
Το plan b θα έγινε αναγκαστικά κάτι οδικό, τα είπαμε λίγο με τον οδηγό που είχε προλάβει να πληρώσει τους βαρκάρηδες, τα βρήκαμε κάπου στη μέση για την ακύρωση και προχωρήσαμε.
Αποφασίσαμε να πάμε στο Rock Restaurant που δεν το είχα κάν στο πλάνο λόγω έλλειψης χρόνου.
Επιλογή που μας δικαίωσε, πήραμε μια διαφορετική διαδρομή φουλ στη βλάστηση και όμορφα χρώματα.
Το κάδρο με το εστιατόριο να στέκεται ξεκάρφωτο εν μέσω της άμπωτης μας συνεπήρε.
Υπήρχε σημείο για ινσταγκραμική φωτογραφία και αφού τελείωσαν με τη σχετική φωτογράφηση οι μικρές της παρέας, με έβγαλαν και μένα μια ωραία φωτογραφία που έχω κάνει ήδη screensaver στο laptop μου για να θυμάμαι που έχω βρεθεί.
Μήνες πριν κάνουν κράτηση οι τουρίστες στο συγκεκριμένο εστιατόριο, και μεις πετύχαμε διαθέσιμο τραπέζι την ώρα που φτάσαμε, όχι όμως στο μπαλκόνι με την όμορφη θέα. Κάπου εσωτερικά που έβλεπες μόνο τον απέναντι. Δεν είχε νόημα. Η μερίδα του φαγητού κοστίζει γύρω στα 30 €, χαλάλι αν το τρώγαμε με τη θέα, αλλά για τυφλό σημείο ευχαρίστως ναι, αλλά όχι!
Καταλήξαμε σ ένα μικρό ξενοδοχείο απέναντι που είχε εστιατόριο με την ίδια θέα και κανονικές τιμές.
Το φαγητό ήταν αδιάφορο, όμως μας επέτρεψαν να κάνουμε μια λυτρωτική βουτιά στην πισίνα τους.
Οι τέσσερις χάριτες!
Η Ζανζιβάρη μας αποζημίωνε μ αυτό το καταπληκτικό πλάνο, δεν είχα ξαναδεί κάτι ανάλογο με τα χρώματα της θάλασσας σε επίπεδα, κολλήσαμε το βλέμμα για όση ώρα χρειάστηκε προκειμένου να αποθηκευτεί η εικόνα και να ηρεμήσει η ψυχή.
Για κάτι τέτοια δεν ταξιδεύουμε άλλωστε; τις απροσδόκητες στιγμές που θα δεις αυτό το κάτι που θα μείνει ανεξίτηλο. Και μας περίμεναν αρκετά ακόμη....
Αφού πήραμε τις δόσεις μας από το τοπίο, αποφασίσαμε να χτυπήσουμε άλλη μια παραλία για κανονικό μπάνιο.
Η Kedwa, πρόταση της δεσποινίδας mapouna_protopao που είχε πληροφορίες για κάτι φοίνικες που έφταναν ως τη θάλασσα.
Η πραγματικότητα δεν ήταν ακριβώς έτσι, όμως η παραλία ήταν αχανής, η ζέστη είχε πέσει και κάναμε ένα φανταστικό δροσερό μπανάκι, το τελευταίο πριν μπούμε στην ενδοχώρα.
Δεν το κουνήσαμε από κει μέχρι να έπεσε ο ήλιος και χαρήκαμε το όμορφο ηλιοβασίλεμα
Μα πως το πέτυχα έτσι!
με μισή καρδιά φύγαμε, ήταν σα να αφήναμε το καλοκαίρι πια, αφού παρακάτω οι δραστηριότητές μας θα ήταν διαφορετικές.
Το βραδάκι ο Τάσος ένιωθε καλύτερα και πιάσαμε τραπέζι σε ψαροταβέρνα!
Χωρίς ουζάκι αλλά με μπύρες.
Το φαγητό ήρθε πάλι αργάμισι, πάνω από ώρα από την παραγγελία.
'Ομως 7 άτομα με θαλασσινά, καραβίδες, φιλέτα ψιαριού και μπύρες με το ζόρι 100 ευρώ. Σούπερ οι τιμές στο φαγητό
αυτό ήταν ένα μπητσόμπαρο απέναντι, λέγαμε μήπως πιούμε ποτάκι αλλά για άλλη μια βραδιά μας νίκησε η κούραση.
Δεν μπορώ να σκεφτώ καλύτερο τρόπο για να τελειώσω το κεφάλαιο αυτό, παρά μόνο με αυτό το λυρικό έπος του Freddie.
Σας έρχεται κάτι στο νου; Τι όχι;;
Να βοηθήσω λίγο ακόμη....Το όνομα Φαρόχ Μπουλσάρα σας λέει μήπως κάτι;
Οι μουσικόφιλοι το έπιασαν. Για τους υπόλοιπους σε λιγάκι....
Το σημερινό πρόγραμμα είχε ξενάγηση στην πόλη της Ζανζιβάρης- αφού το νησί αποτελεί ημιαυτόνομη περιοχή με πρωτεύουσα την Πόλη της Ζανζιβάρης και το ιστορικό κέντρο της Stone Town που είναι προστατευόμενο μνημείο της Unesco. Από κει ξεκινούν και οι εκδρομές στα νησάκια, κλείσαμε ένα τουρ για το Prison Island & Nakupenda beach που είναι κ αυτό μια θαλάσσια γλώσσα-sandbank για να κάνεις σνόρκελιγκ.
Για να φτάσουμε βέβαια στην πρωτεύουσα, μας πήρε πάλι μιάμισι ώρα-παραδέχομαι, ήταν λάθος μου να βάλω όλες τις διαμονές στο άλλο άκρο του νησιού, μάλλον έπρεπε να τις είχα μοιράσει σε βορρά και νότο για να μη λιώνουμε στο χιλιόμετρο. Τι να κάνω, με έφαγαν τα διαπλεκόμενα και πήρα λάθος απόφαση.
Πάντως μια χαρά τα περνάγαμε και στο βανάκι, ο χαβαλές έδινε κ έπαιρνε, είχαμε και τη Σκάμυ που είχε κάνει τον εθελοντισμό στην Κένυα, οι δώδεκα στις δέκα κουβέντες της ήταν "εμείς στην Κένυα....." συνέκρινε τα πάντα με αποτέλεσμα να την τρολάρουμε ανελεώς αν τυχόν καθόταν για λίγο ήσυχη "ρε συ Σκάμυ, τι νέα από την Κένυα, όλα καλά;"
Ο Mapou den protopige είχε ήδη κάνει τις βόλτες του στη Stone Town αφού είχε φτάσει μια μέρα νωρίτερα από εμάς και ανέλαβε να μας τριγυρίσει
σύστημα υποστήριξης στα κάθε λογής χρέπια
ζουζούνι
κι άλλο
Φυσούσε και είχε συννεφιά όμως μέσα στα στενά η ζέστη ήταν ανυπόφορη.
Σύντομα βρήκαμε αυτό που ψάχναμε που δεν ήταν άλλο από το μουσείο αφιερωμένο στον τεράστιο Freddie Mercury που γεννήθηκε και έζησε τα πρώτα 12 χρόνια της ζωής του στο νησί της Ζανζιβάρης.
Να μην αφιέρωνα τουλάχιστον τον τίτλο σ αυτό το κεφάλαιο της ιστορίας μου;
Είναι ένας από τους 3 εκλιπόντες καλλιτέχνες που λατρεύω, οπότε η συγκίνηση μεγάλη.
Το μουσείο καθεαυτό είναι μια σταλιά, περιέχει μερικά προσωπικά αντικείμενα καθώς και πολλές φωτογραφίες, είσοδος στα 8 ευρώ το λες και κλεψιά...'Ομως έπαιζε τα τραγούδια του και το συναίσθημα χτύπησε κόκκινο.
και το έκανε!
χειρόγραφο στίχων
Νά και το αληθινό του όνομα
ανατριχίλα
Συνεχίσαμε τη βόλτα στα μαγαζιά και τις αγορές
η κεντρική τους αγορά. Το Καπάνι σα να λέμε
ω ρε κάτι ψαρούκλες
Μονδέλος
Βγήκαμε προς το λιμάνι να πάμε να πάρουμε τη βάρκα για τα νησάκια.
Μόλις φύγαμε από τα στενά μας πήρε και μας σήκωσε!
Τα κύματα τεράστια, τα βαρκάκια για τα νησάκια ήταν μικρά, το ένα τρίτο από το σκυλοπνίχτη που είχαμε την προηγούμενη. Πλάκα μας κάνουν;
Για απαγορευτικό ούτε λόγος, σφύριζαν αδιάφορα. Προκειμένου να μη χάσουν τον πελάτη, ήταν ικανοί να σε κουβαλήσουν στην πλάτη κολυμπώντας!
Καθήσαμε για λίγο στο λιμάνι να αποφασίσουμε τι να κάνουμε. Οι ιστιοπλόοι της παρέας επέμεναν ότι με τέτοιο αέρα δεν είναι ασφαλές, οπότε ο κύβος ερρίφθη. Ρίξαμε άκυρο.
'Οσο τα λέγαμε έφτασαν από τη θάλασσα κάτι Αγγλάκια παραπατώντας από τη ναυτία, μόνο που τους είδα ένιωσα το στομάχι μου μπουγαδόνερο.
Το plan b θα έγινε αναγκαστικά κάτι οδικό, τα είπαμε λίγο με τον οδηγό που είχε προλάβει να πληρώσει τους βαρκάρηδες, τα βρήκαμε κάπου στη μέση για την ακύρωση και προχωρήσαμε.
Αποφασίσαμε να πάμε στο Rock Restaurant που δεν το είχα κάν στο πλάνο λόγω έλλειψης χρόνου.
Επιλογή που μας δικαίωσε, πήραμε μια διαφορετική διαδρομή φουλ στη βλάστηση και όμορφα χρώματα.
Το κάδρο με το εστιατόριο να στέκεται ξεκάρφωτο εν μέσω της άμπωτης μας συνεπήρε.
Υπήρχε σημείο για ινσταγκραμική φωτογραφία και αφού τελείωσαν με τη σχετική φωτογράφηση οι μικρές της παρέας, με έβγαλαν και μένα μια ωραία φωτογραφία που έχω κάνει ήδη screensaver στο laptop μου για να θυμάμαι που έχω βρεθεί.
Μήνες πριν κάνουν κράτηση οι τουρίστες στο συγκεκριμένο εστιατόριο, και μεις πετύχαμε διαθέσιμο τραπέζι την ώρα που φτάσαμε, όχι όμως στο μπαλκόνι με την όμορφη θέα. Κάπου εσωτερικά που έβλεπες μόνο τον απέναντι. Δεν είχε νόημα. Η μερίδα του φαγητού κοστίζει γύρω στα 30 €, χαλάλι αν το τρώγαμε με τη θέα, αλλά για τυφλό σημείο ευχαρίστως ναι, αλλά όχι!
Καταλήξαμε σ ένα μικρό ξενοδοχείο απέναντι που είχε εστιατόριο με την ίδια θέα και κανονικές τιμές.
Το φαγητό ήταν αδιάφορο, όμως μας επέτρεψαν να κάνουμε μια λυτρωτική βουτιά στην πισίνα τους.
Οι τέσσερις χάριτες!
Η Ζανζιβάρη μας αποζημίωνε μ αυτό το καταπληκτικό πλάνο, δεν είχα ξαναδεί κάτι ανάλογο με τα χρώματα της θάλασσας σε επίπεδα, κολλήσαμε το βλέμμα για όση ώρα χρειάστηκε προκειμένου να αποθηκευτεί η εικόνα και να ηρεμήσει η ψυχή.
Για κάτι τέτοια δεν ταξιδεύουμε άλλωστε; τις απροσδόκητες στιγμές που θα δεις αυτό το κάτι που θα μείνει ανεξίτηλο. Και μας περίμεναν αρκετά ακόμη....
Αφού πήραμε τις δόσεις μας από το τοπίο, αποφασίσαμε να χτυπήσουμε άλλη μια παραλία για κανονικό μπάνιο.
Η Kedwa, πρόταση της δεσποινίδας mapouna_protopao που είχε πληροφορίες για κάτι φοίνικες που έφταναν ως τη θάλασσα.
Η πραγματικότητα δεν ήταν ακριβώς έτσι, όμως η παραλία ήταν αχανής, η ζέστη είχε πέσει και κάναμε ένα φανταστικό δροσερό μπανάκι, το τελευταίο πριν μπούμε στην ενδοχώρα.
Δεν το κουνήσαμε από κει μέχρι να έπεσε ο ήλιος και χαρήκαμε το όμορφο ηλιοβασίλεμα
Μα πως το πέτυχα έτσι!
με μισή καρδιά φύγαμε, ήταν σα να αφήναμε το καλοκαίρι πια, αφού παρακάτω οι δραστηριότητές μας θα ήταν διαφορετικές.
Το βραδάκι ο Τάσος ένιωθε καλύτερα και πιάσαμε τραπέζι σε ψαροταβέρνα!
Χωρίς ουζάκι αλλά με μπύρες.
Το φαγητό ήρθε πάλι αργάμισι, πάνω από ώρα από την παραγγελία.
'Ομως 7 άτομα με θαλασσινά, καραβίδες, φιλέτα ψιαριού και μπύρες με το ζόρι 100 ευρώ. Σούπερ οι τιμές στο φαγητό
αυτό ήταν ένα μπητσόμπαρο απέναντι, λέγαμε μήπως πιούμε ποτάκι αλλά για άλλη μια βραδιά μας νίκησε η κούραση.
Δεν μπορώ να σκεφτώ καλύτερο τρόπο για να τελειώσω το κεφάλαιο αυτό, παρά μόνο με αυτό το λυρικό έπος του Freddie.
Attachments
Last edited:
psilos3
Member
- Μηνύματα
- 6.943
- Likes
- 54.088
- Επόμενο Ταξίδι
- ;
- Ταξίδι-Όνειρο
- Αναζητείται!
Καταπληκτικές οι εικόνες της πόλης!
Travelliaris
Member
- Μηνύματα
- 47
- Likes
- 191
Λατρεμένος Παύλος Παυλίδης!
Εκπομπές Travelstories
